Sypię się. Gdzie udać się po pomoc?

[Bananalama]

Nie trzymam się. Ranię innych. Błagam, podajcie mi namiary na dobrego psychologa z okolic Pszczyny czy Oświęcimia, albo Tychów. No ostatecznie Katowice. Ja już naprawdę sobie nie radzę, skoro najbliższe osoby mają ze mną problem (((. Nie chcę krzywdzić innych, tak bardzo zależy mi na tym, żeby być lepszą, inną...

[ciri15]

Napisane przez Bananalama

Nie trzymam się. Ranię innych. Błagam, podajcie mi namiary na dobrego psychologa z okolic Pszczyny czy Oświęcimia, albo Tychów. No ostatecznie Katowice. Ja już naprawdę sobie nie radzę, skoro najbliższe osoby mają ze mną problem (((. Nie chcę krzywdzić innych, tak bardzo zależy mi na tym, żeby być lepszą, inną...

Ale czym Ty ich krzywdzisz, jak?

[madana]

Przykro, ze się tak czujesz; jedyne, co mogę, to zalinkuję ci to, co znalazłam w necie, bo ja jestem z zupełnie innego rejonu kraju:
http://www.firmy.net/lekarze-psycholodzy,pszczyna.html

[Bananalama]

Napisane przez ciri15

Ale czym Ty ich krzywdzisz, jak?

Moim durnym zachowaniem, nadmiernym skupieniem na sobie, wybuchowością, zazdrością i tak długo jeszcze można by wymieniać... wymiękam, potrzebuję pomocy.

[201607110949]

Napisane przez Bananalama

Moim durnym zachowaniem, nadmiernym skupieniem na sobie, wybuchowością, zazdrością i tak długo jeszcze można by wymieniać... wymiękam, potrzebuję pomocy.

naprawdę ciężko mi w to uwierzyć i jestem prawie pewna, że sobie to projektujesz, karząc siebie takim myśleniem. Psycholog na pewno Ci się przyda ale po to abyś nie myślała o sobie w tak koszmarny sposób bo zwyczajnie na to nie zasługujesz.

[Bananalama]

Napisane przez SALIX

naprawdę ciężko mi w to uwierzyć i jestem prawie pewna, że sobie to projektujesz, karząc siebie takim myśleniem. Psycholog na pewno Ci się przyda ale po to abyś nie myślała o sobie w tak koszmarny sposób bo zwyczajnie na to nie zasługujesz.

ale to niestety prawda. Potraktowałam kogoś wyjątkowo niegodziwie. Zamknęłam się całkowicie na to, jak ta osoba czuje się z moimi humorami. Akurat osoba, której za nic nie chciałabym skrzywdzić. Nie wiedziałam, że tak się czuje...

[Luba]

O, Ty z moich okolic jesteś. Spytam znajomych, może kogoś polecą.

[201607110949]

Napisane przez Luba

O, Ty z moich okolic jesteś. Spytam znajomych, może kogoś polecą.

a ja właśnie z waszych okolic wróciłam ze zlecenia mały ten świat nie znam tam żadnego psychologa ale trzymam kciuki za znalezienie dobrego

[ciri15]

Napisane przez SALIX

naprawdę ciężko mi w to uwierzyć i jestem prawie pewna, że sobie to projektujesz, karząc siebie takim myśleniem. Psycholog na pewno Ci się przyda ale po to abyś nie myślała o sobie w tak koszmarny sposób bo zwyczajnie na to nie zasługujesz.

Też mi ciężko w to uwierzyć.
Poza tym to nikt nie jest idealny, moim zdaniem za dużo od siebie wymagasz, analizujesz swoje zachowania na okrągło i doszukujesz się winy. Ludzi idealnych(w znaczeniu kontrolowania swoich emocji) to ja spotkałam tylko na Wizażu jak do tej pory. Tak to niestety, każdemu się zdarzy powiedzieć coś bolesnego, w taki czy inny sposób, być egoistą . I to, że "masz humory" jest akurat usprawiedliwione przez jakiś czas. Wiadomo, że nikt nie będzie znosił wybuchów złości codziennie przez dłuższy czas, ale Ciebie akurat o to nie posądzam. No i to jest nowa sytuacja.
Dziwne, żebyś teraz skupiała się na problemach innych. To, że skupiasz się na sobie, jest zrozumiałe.

[szmyrk]

Hej, Bananowa, nie dokopuj sobie sama Nie wierze, ze jestes taka zla i nieczula dla otoczenia.
Trzymam kicuki za znalezienie dobrego terapeuty, trzymaj sie, i mysl dobrze o sobie.

[Bananalama]

Nie sądziłam, że taką krzywdę mogę komuś wyrządzić, że mogę być taką egoistką. Taką wredną babą. To nie chodzi tylko o stan przy okazji choroby taty, ja taka rozchwiana byłam już wcześniej. Nie wiem co miało na to wpływ. Może zakończenie toksycznej, 8-letniej relacji? Może jakaś huśtawka uczuciowa (na to ostatnio nie narzekałam). Nie wiem, ale wiem jedno. Nie powinnam się tak zachowywać. Nie mam do tego prawa.

Mój przyjaciel, ten o którym pisałam w tym wątku, przeżywa ciężkie chwile. Wczoraj godzinami tuliłam go do siebie, próbowałam pocieszyć, a teraz tak marnie mi to idzie. Jego dziewczyna zmarła. Chcę mu pomóc, być silną dla niego, ale nie wiem, czy mi się uda. Będę się starała. W środę pogrzeb, pójdę z nim. Zapewniłam go, że to mi nie zaszkodzi. On tego bardzo potrzebuje.
Niech ten miesiąc się już skończy, błagam...

[Mojwa]

Bananalama - ten, który chciał Ci pomóc przy ośrodku?
Tak nagle zmarła? Masakra...

Jesteś świetna, że go wspierasz. Czasem można nawet razem popłakać, to też pomaga. Ważne że jesteś, to na pewno dużo dla niego znaczy.
Trzymaj się i nie myśl o sobie źle

[Bananalama]

Napisane przez Mojwa

Bananalama - ten, który chciał Ci pomóc przy ośrodku?
Tak nagle zmarła? Masakra...

Jesteś świetna, że go wspierasz. Czasem można nawet razem popłakać, to też pomaga. Ważne że jesteś, to na pewno dużo dla niego znaczy.
Trzymaj się i nie myśl o sobie źle

Ten, który od razu mnie przytulił i zapewnił, że zawsze mogę na niego liczyć. Nagle zmarła, nikt nie wiedział o jej wadzie serca, ona też nie. 21 lat miała.

Myślę, że wyjątkowo dobrze go teraz rozumiem, chociaż wiecie, nawet gdyby coś stało się tacie, gdyby choroba go pokonała, mieliśmy szansę się pożegnać. On nie miał tej szansy...

[ciri15]

Napisane przez Bananalama

Ten, który od razu mnie przytulił i zapewnił, że zawsze mogę na niego liczyć. Nagle zmarła, nikt nie wiedział o jej wadzie serca, ona też nie. 21 lat miała.

Myślę, że wyjątkowo dobrze go teraz rozumiem, chociaż wiecie, nawet gdyby coś stało się tacie, gdyby choroba go pokonała, mieliśmy szansę się pożegnać. On nie miał tej szansy...

Straszne to, współczuję chłopakowi. Aż brak mi słów.
Dobrze, że zauważasz to "szczęście w nieszczęściu", Twój tata żyje, nadal jest nadzieja, możesz mu wszystko jeszcze powiedzieć, przytulić. Jakby nie było przeżył te kilkadziesiąt lat, wychował dzieci, mógł spełnić swoje marzenia, przynajmniej te najważniejsze. Dziewczyna Twojego przyjaciela nie zdążyła...

[Bananalama]

Napisane przez Mojwa

Bananalama - ten, który chciał Ci pomóc przy ośrodku?
Tak nagle zmarła? Masakra...

A teraz skojarzyłam pytanie. Tak, o tego chodzi.

[Darkoz]

Napisane przez Bananalama

Nie sądziłam, że taką krzywdę mogę komuś wyrządzić, że mogę być taką egoistką. Taką wredną babą. To nie chodzi tylko o stan przy okazji choroby taty, ja taka rozchwiana byłam już wcześniej. Nie wiem co miało na to wpływ. Może zakończenie toksycznej, 8-letniej relacji? Może jakaś huśtawka uczuciowa (na to ostatnio nie narzekałam). Nie wiem, ale wiem jedno. Nie powinnam się tak zachowywać. Nie mam do tego prawa.

Mój przyjaciel, ten o którym pisałam w tym wątku, przeżywa ciężkie chwile. Wczoraj godzinami tuliłam go do siebie, próbowałam pocieszyć, a teraz tak marnie mi to idzie. Jego dziewczyna zmarła. Chcę mu pomóc, być silną dla niego, ale nie wiem, czy mi się uda. Będę się starała. W środę pogrzeb, pójdę z nim. Zapewniłam go, że to mi nie zaszkodzi. On tego bardzo potrzebuje.
Niech ten miesiąc się już skończy, błagam...

Nie jesteś wredną egoistką... Wiesz ile osób w Twojej sytuacji miałoby wywalone na tragedię przyjaciela? Wiesz, ilu ludzi na Twoim miejscu wolałoby się skupić na własnym smutku, stwierdzić, że skoro Tobie jest ciężko, to jesteś zwolniona z obowiązków względem przyjaciół? Jesteś wspaniałą osobą, widać to w Twoich postach, i nawet jeśli zdarza Ci się postąpić egoistycznie, to nic nie zmienia. Każdemu życzyłabym takiej przyjaciółki. Sporo Cię nieszczęścia spotkało, ale w tym wszystkim przekonałaś się, że możesz liczyć na swojego przyjaciela. A teraz on się przekonał, że może liczyć na Ciebie.

[ciri15]

Napisane przez Bananalama

A teraz skojarzyłam pytanie. Tak, o tego chodzi.

Wiesz co, od kiedy przeczytałam o tym Twoim przyjacielu to ciągle o tym myślę.

[sante]

Dobrze ciebie rozumiem,moja mama jest już po zabiegu wycięcia trzustki.Każdy ma inny sposób reagowania na stresowe sytuacje ja się zamykam w sobie i nie chcę tego roztrząsać przez co rodzina uważa mnie za obojetną przy czym wyczuwam,że oczekują,że wszystko pozałatwiam,dowiem się i pokieruję.Pewnych zdarzeń nie unikniemy w życiu,ale zawsze jest łatwiej jeśli ktoś z nami niesie ten ciężar i życzę ci takiej osoby.A może jest gdzieś blisko tylko jeszcze jej nie widzisz

[Bananalama]

Napisane przez ciri15

Wiesz co, od kiedy przeczytałam o tym Twoim przyjacielu to ciągle o tym myślę.

Też o nim ciągle myślę. Tak mi przykro z powodu tego, co się stało...

[Bananalama]

Kupowałam dzisiaj wiązankę na pogrzeb dla tej mojej młodziutkiej bratowej (przyjaciela traktuję jak brata). Stałam i patrzyłam, jak babeczka robi tę wiązankę, dokłada kwiaty, wstążkę i tak sobie pomyślałam, że do cholery za kilka lat mogłabym tu stać i kupować im kwiaty na ślub. Nie białe lilie, tylko jakieś kolorowe, piękne...
Pamiętam, jak napisałam do przyjaciela wiele miesięcy temu "M. śniła mi się Twoja dziewczyna". On mi na to "nie mam dziewczyny, ale z kimś się już trochę widuję. Skąd wiedziałaś?". Nie wiedziałam, po prostu mi się przyśniła. Później zobaczyłam jej zdjęcia, to właśnie ona mi się śniła. Identyczna. Jakiś czas później zostali parą, trochę byłam zazdrosna o mojego braciszka, ale z czasem ucieszyłam się, że nie jest sam. On jak nikt zasługuje na szczęście...

[patiasym]

Wielu ludzi zasługuje na szczęście. Czasem trudno nam się pogodzić z tragediami jakimi częstuje nas życie, ale nie wolno się poddawać. Nigdy.

[Bananalama]

Napisane przez patiasym

Wielu ludzi zasługuje na szczęście. Czasem trudno nam się pogodzić z tragediami jakimi częstuje nas życie, ale nie wolno się poddawać. Nigdy.

On się nie podda, nie pozwolimy mu na to.
Jeszcze tylko przeżyć jutrzejszy dzień...

Już współczuje tej pani psycholog, do której się wybieram. Zaburzenia emocjonalne, zaburzenia snu, zaburzenia odżywiania. Będzie miała kobieta co ze mną robić. Czy któraś z Was miała taką terapię? Na czym to mniej więcej polega? Trochę się denerwuję...

[madana]

Napisane przez Bananalama

On się nie podda, nie pozwolimy mu na to.
Jeszcze tylko przeżyć jutrzejszy dzień...

Już współczuje tej pani psycholog, do której się wybieram. Zaburzenia emocjonalne, zaburzenia snu, zaburzenia odżywiania. Będzie miała kobieta co ze mną robić. Czy któraś z Was miała taką terapię? Na czym to mniej więcej polega? Trochę się denerwuję...

- różne są terapie, moja siostra chorowała na depresję- przeszła terapię: była to terapia i grupowa, a indywidualna- trwała ok. roku. Gdyby mi ktoś powiedział, ze tak pozytywnie może się człowiek zmienić po terapii, nie uwierzyłabym- bardzo współpracowała (to ważne), było ciężko (bo to trudne, wywalasz wszelkie brudy/mierzysz się z tym), ale dzisiaj ma zupełnie inne podejście do siebie, do życia. A po przebytych chorobach była rozlatującą się kupką nieszczęścia, na dodatek ciężką w tej chorobie do życia (uwierz- sama myślałam, ze oszaleję, gdy chorowała).

I dlatego jeśli możesz- idź na tę terapię, współpracuj, pamiętaj, że ona za ciebie tych trudnych rzeczy nie przerobi, ona ci będzie towarzyszyć w trakcie terapii. Wg mnie warto i dlatego idź- życzę, aby cię się to, co trzeba poukładało

[Bananalama]

Nie mogę, pękłam dzisiaj przy mamie, rozpłakałam się jak głupia, nie dałam już rady...
był u mnie M., przyjechała mama i powiedziała, że tata jest umierający. M. trzymał mnie za rękę, przytulał. Rozmawialiśmy z mamą. Trzymałam się dzielnie, zero łez.
Ale później przyjechał brat z bratową. Ja wiem, że ona o tych ziołach mówi, wymyśla, bo chce pomóc. Ale tata jest po zawale, nie wszystko może. Zresztą co te zioła mogą... Mówię spokojnie, rzeczowo, że musimy zapytać lekarza w sprawie tych nalewek, mama też jej tłumaczyła. A ona foch, obraziła się, wybiegła.
Ok, rozumiem, jej też udzielają się emocje. To samo wyjaśniałam mamie, że bratowa się denerwuje, że jej zależy. Ale ona potrafiła coś na mnie wygadywać i jeszcze powiedziała, że bardziej dbam o kolegę niż o własną matkę. Wzięłam M. za rękę i poprosiłam, byśmy wyszli. Wybiegłam z domu, łaziliśmy po wałach chyba z godzinę. Jak wróciłam i mama powtórzyła mi to, co powiedziała bratowa, to się rozpłakałam, nie wytrzymałam już. Powiedziałam, że to, że nie pokazuję uczuć, nie znaczy, że ich nie mam.
Jest mi tak bardzo żal, tak przykro...

[patiasym]

Jak tata wierzy w te zioła, to wszystko można byle podnieść na duchu. Ale żeby przy tym krzywdzić innych.. Z tego co piszesz teraz, to ziółka miałyby być bardziej dla bratowej niż taty. Co za ludzie..
Ciężkie chwile przed Tobą. Trzymaj się, B.

[Bananalama]

Nie spodziewałam się takich ataków ze strony rodziny...

[ciri15]

Napisane przez Bananalama

Nie mogę, pękłam dzisiaj przy mamie, rozpłakałam się jak głupia, nie dałam już rady...
był u mnie M., przyjechała mama i powiedziała, że tata jest umierający. M. trzymał mnie za rękę, przytulał. Rozmawialiśmy z mamą. Trzymałam się dzielnie, zero łez.
Ale później przyjechał brat z bratową. Ja wiem, że ona o tych ziołach mówi, wymyśla, bo chce pomóc. Ale tata jest po zawale, nie wszystko może. Zresztą co te zioła mogą... Mówię spokojnie, rzeczowo, że musimy zapytać lekarza w sprawie tych nalewek, mama też jej tłumaczyła. A ona foch, obraziła się, wybiegła.
Ok, rozumiem, jej też udzielają się emocje. To samo wyjaśniałam mamie, że bratowa się denerwuje, że jej zależy. Ale ona potrafiła coś na mnie wygadywać i jeszcze powiedziała, że bardziej dbam o kolegę niż o własną matkę. Wzięłam M. za rękę i poprosiłam, byśmy wyszli. Wybiegłam z domu, łaziliśmy po wałach chyba z godzinę. Jak wróciłam i mama powtórzyła mi to, co powiedziała bratowa, to się rozpłakałam, nie wytrzymałam już. Powiedziałam, że to, że nie pokazuję uczuć, nie znaczy, że ich nie mam.
Jest mi tak bardzo żal, tak przykro...

Za takie słowa to powinna dostać w twarz.
I kto tu jest egoistą? Ty myślisz o wszystkich, starasz się pomóc przyjacielowi, którego dotknęła ogromna tragedia. Ludzie są naprawdę bezmyślni, jak można...

[201607110949]

Napisane przez Bananalama

Ale ona potrafiła coś na mnie wygadywać i jeszcze powiedziała, że bardziej dbam o kolegę niż o własną matkę.

Przyznaję, że z moim charakterem, pewnie chwyciłabym za słuchawkę, zadzwoniła do tej kobiety i nawrzucała przez telefon co myślę o takim gadaniu aż by jej w pięty poszło.
Banana, mnie niestety doświadczenie nauczyło, że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach. Zresztą nie tylko mnie - koledze w młodym wieku umarła mama, po jej śmierci rozpętała się taka awantura i wzajemne obwinianie się przez całą najbliższą rodzinę, że po prostu na amen zerwali wszystkie kontakty. Musisz zdawać sobie z tego sprawę, że ludzie to często świnie w przebraniach, czasem nawet chcą dobrze ale przez swój ciasny światopogląd i braki ilościowe szarych komórek, wychodzi jak wychodzi. Nie bierz tego do siebie, wyrzuć z siebie złość, wszystko opowiedz psychologowi i na takich ludzi miej wywalone.

[Bananalama]

Wyszliśmy wtedy z M. z domu. W zasadzie wybiegliśmy, bo musiałabym jej coś zrobić. Skomentowała to po swojemu, mama mi powtórzyła jej słowa. Że wolałam iść z facetem, niż z matką zostać, że zostawiłam ją samą i teraz widzi, na kogo może liczyć, że nie na mnie. Nie wytrzymałam jak mama mi to opowiedziała. Rozpłakałam się, wykrzyczałam, że to nie tak. Przecież nie mogę robić wszystkiego, a przyjaciela kocham ogromnie, traktuję jak brata.

[Mojwa]

B. nawet nie wiem co Ci powiedzieć. Przecież to jest tak sadystyczne z jej strony, że nóż mi się w kieszeni otwiera.
Nie daj sobie wmówić, że robisz coś złego, jesteś postawiona w tak trudnej sytuacji, że chyba mało kto z nas znajdował się kiedyś w takiej. Z jednej strony - choroba Twojego ojca. Z drugiej - śmierć dziewczyny przyjaciela. Ja się Tobie ani trochę nie dziwię, trudno to pogodzić, tym bardziej że kochasz przyjaciela jak brata.
Trzymaj się bo jesteś niesamowita. I pisz gdy chcesz.