Nowy rozdział w życiu...

[wyjscnaprosta]

Piszę do Was chyba tylko po to, że muszę się komuś wygadać, dostać wsparcie.
Mam 21 lat i od 5 lat jestem z moim pierwszym chłopakiem. Na początku układało się świetnie, zaczęło się psuć kiedy poszłam na studia i okazało się że mamy zupełnie inne priorytety. Ja studiuję dziennie wymarzony kierunek który pochłania mi bardzo dużo czasu, dorabiam sobie jako hostessa, w wakacje chodzę na darmowe praktyki, mam sporo znajomych, lubię imprezy w gronie przyjaciół, podróżować, mam ambitne plany na przyszłość, dużo zainteresowań, nigdy się nie nudzę. Mój tż-et nie ma praktycznie znajomych, najlepiej mu w domu, studiuje zaocznie żeby tylko mieć papierek, pracuje za 700zł (kilka godzin w tygodniu) i jego szczytem ambicji jest w tej pracy dostać stały etat (czyli za 1400zł), jego pasją jest chodzenie na ryby i granie. Kiedy ja jestem zmęczona on tego zupełnie nie rozumie bo jego dzień wygląda tak że idzie (lub nie idzie) na ok 3 godziny do pracy, później dba o ogród, nudzi się albo gra, mama zrobi mu śniadanie, obiad i kolacje, upierze, uprasuje, posprząta. Doszło do tego że nie mamy w ogóle wspólnych tematów, teraz lepiej znają mnie moi znajomi niż on.... W swoim towarzystwie po prostu się nudzimy. Do tego (co najgorsze) nie mam w ogóle już przyjemności z całowania się z nim czy seksu... Wręcz tego nie lubię i unikam jak tylko mogę. Chce ten związek skończyć ale hamują mnie wspomnienia jak to było pięknie kiedyś... i nie umiem sobie wyobrazić jak to będzie bez niego... On nie jest złym człowiekiem, wiem że bardzo mnie kocha. Była któraś z Was w takiej sytuacji?

[rudowlosa1988]

Bylam w takiej samej sytacji. Zaczlismy byc razem jak mielismy po 16 lat i po 5 latach dla mnie cos sie zmienilo. Mysle po prostu,ze dojrzalam,doroslam, zaczelam miec inne oczekiwania...U Ciebie jest chyba identycznie... Przyznam,ze rozstanie bylo dosyc ciezkie ( wiadomo tyle lat, pierwszy chlopka itp.), ale z perspektywy kilku lat nie zaluje. Jesli czujesz,tak jak to opisalas to niestety, raczej nic sie nie zmieni, wasze drogi po prostu sie rozchodza. Powodzenia.

[moniaszelki]

skoro człowiek nie ma ambicji to może skończyć jak ferdek kiepski, przykro mi:C
napisałaś tyle, że wystarczy aby to zakończyć. wspomnienia niech będą miłymi wspomnieniami. i tylko tyle. bez sensu ciągnąć coś co nie daje ci radości. zacznij od nowa, jesteś młoda i pełna pasji, to się liczy! powodzenia!

[bahe]

Napisane przez moniaszelki

skoro człowiek nie ma ambicji to może skończyć jak ferdek kiepski, przykro mi:C
napisałaś tyle, że wystarczy aby to zakończyć. wspomnienia niech będą miłymi wspomnieniami. i tylko tyle. bez sensu ciągnąć coś co nie daje ci radości. zacznij od nowa, jesteś młoda i pełna pasji, to się liczy! powodzenia!

te słowa mnie urzekły


a co do Ciebie autorko postu, to czytając Twój post, bardzo pesymistycznie to mi się czytało i wspomnienia wspomnieniami, a terazniejszosc, terazniejszością

[marta208]

Nie można uogólniać. Niektórym po rozstaniu wychodzi to na dobre, innym nie. Znam i jeden i drugi taki przypadek. W jednej sytuacji dziewczyna po rozstaniu ułożyła sobie życie na nową i jest zadowolona, w drugim przypadku dziewczyna stała się kłębkiem nerwów i chciała wrócić do swojego byłego faceta, który tez był jej pierwszym i wieloletnim partnerem jednak nie miała już takiej możliwości. Wiem też, że są takie pary, które po takich zdarzenia ponownie się ze sobą schodzą, ale osobiście nie mam w swoim otoczeniu takiej pary. Co do nudy w związku, to nie ma się co oszukiwać. Prędzej czy później wkrada się w związek i tylko od pary zależy co z tym zrobią...

[Priety]

Ale tu nie chodzi o nudę To jest najmniejszy problem.

Droga Autorko wydaje mi się, że Wasze drogi zupełnie się rozminęły... Skoro nie macie o czym rozmawiać, Wasze oczekiwania wobec życia są zupełnie różne, a jeszcze do tego nie sprawia Ci przyjemności kontakt fizyczny z TŻ, to raczej z tej mąki chleba nie będzie i obawiam się, że szkoda Waszego życia. Inaczej było jak byliście nastolatkami, zupełnie inaczej wygląda to teraz kiedy dorośliście. Wydaje mi się, że jedyne wyjście to szczera rozmowa czego oczekujecie od związku i od siebie nawzajem. I wtedy podjęcie decyzji. Bo męczenie się w związku w którym łączą Was już tylko wspomnienia nie ma sensu.

Życzę powodzenia

[8dffddb6e628bfb98112858ba516cbd40bf27d07_5e28e2031c1d9]

Mi też się wydaje, że Wasze drogi się rozchodzą i że z tego raczej już nic nie będzie. Nie macie o czym rozmawiać, nie czujesz przyjemności ze spotkań z nim, z pocałunków, itd. Może to uczucie się po prostu wypaliło i łączy Was przyzwyczajenie i wspomnienia. Dla samych wspomnień nie ma sensu kontynuować związku. Może porozmawiajcie ze sobą szczerze jak widzicie dalej Wasz związek i podejmijcie decyzję co dalej.

[moemoe]

wg mnie to juz sie powoli rozpada. Nie mozna zyc wspomnieniami bo ci ucieknie to co jest tu i teraz. Bo trzeba zyc czasem terazniejszym! Postaw na siebie, bo dla siebie ty sama powinnas byc na pierwszym miejscu.

[laisla]

Pewnie pięknie było kiedyś bo byliście innymi ludźmi, jednak wydaje mi się że osobą, która przyczyniła się do rozminięcia Waszych dróg jesteś Ty, a nie on. Stałaś się bardziej niespokojną duszą, osobą, która dość wiele od siebie wymaga, a przy okazji także od innych (czy tak nie jest?). On jest spokojnym facetem, któremu do szczęścia wiele nie trzeba, jest zadowolony z tego, co ma i nie stawia sobie coraz to nowych celów i poprzeczek. Myślę, że mógłby być całkiem szczęśliwy, ale nie z Tobą. I vice versa

[temporaryqwerty]

Kończ to. Przy aż takich różnicach nie wyobrażam sobie Waszego wspólnego życia. To nie jest partnerstwo. Ambitna kobieta realnie potrafi się związać jedynie z równie ambitnym facetem, chyba że chce być drugą matką i wiecznie się nim opiekować.

[ZielonaGruszka]

Co było a nie jest nie pisze się w rejestr. Wspomnienia nie pomogą Wam przechodzić przez zawirowania życia jak prawdziwi partnerzy. Pozwól sobie poznać kogoś nowego i być szczęśliwą.

[wyjscnaprosta]

Napisane przez laisla

Pewnie pięknie było kiedyś bo byliście innymi ludźmi, jednak wydaje mi się że osobą, która przyczyniła się do rozminięcia Waszych dróg jesteś Ty, a nie on. Stałaś się bardziej niespokojną duszą, osobą, która dość wiele od siebie wymaga, a przy okazji także od innych (czy tak nie jest?). On jest spokojnym facetem, któremu do szczęścia wiele nie trzeba, jest zadowolony z tego, co ma i nie stawia sobie coraz to nowych celów i poprzeczek. Myślę, że mógłby być całkiem szczęśliwy, ale nie z Tobą. I vice versa

Zawsze byłam ambitna ale masz rację, że pewnie ja jestem winna temu, że nasze drogi się rozminęły Kiedy oboje chodziliśmy do szkoły średniej "byliśmy na jednym poziomie". Teraz ja czuje że dorosłam, wyjechałam do większego miasta (co weekend jestem w domu), zrozumiałam że życie jest tylko jedno dlatego biorę z niego całymi garściami a on pozostał na "naszym licealnym poziomie" Ja nie umiem usiedzieć w miejscu, nigdy się nie nudzę a on potrafił siedzieć w domu pół roku bez pracy (obecną znalazła mu moja mama w lokalnej gazecie) i nawet przez ten czas nie zapisał się na żaden kurs (chociażby darmowy bo taka możliwość była).

[201803290936]

Napisane przez marta208

Nie można uogólniać. Niektórym po rozstaniu wychodzi to na dobre, innym nie. Znam i jeden i drugi taki przypadek. W jednej sytuacji dziewczyna po rozstaniu ułożyła sobie życie na nową i jest zadowolona, w drugim przypadku dziewczyna stała się kłębkiem nerwów i chciała wrócić do swojego byłego faceta, który tez był jej pierwszym i wieloletnim partnerem jednak nie miała już takiej możliwości. Wiem też, że są takie pary, które po takich zdarzenia ponownie się ze sobą schodzą, ale osobiście nie mam w swoim otoczeniu takiej pary. Co do nudy w związku, to nie ma się co oszukiwać. Prędzej czy później wkrada się w związek i tylko od pary zależy co z tym zrobią...

Pogrubione: ale jesteś pewna tego, że dziewczyna sobie nie radzi ze swoim życiem tylko i wyłącznie z powodu tego, że nie jest już z tamtym facetem? Chyba coś więcej się za tym kryje. Poza tym kto nie potrafi być szczęśliwym, albo przynajmniej w miarę zadowolonym i stabilnym będąc singlem, ten nie znajdzie szczęścia w związku. Pewne problemy trzeba umieć rozwiązywać samemu. Inaczej taka osoba zginie w życiu, pogubi się.

[Clemence]

Logiczne.Rozejsc sie.
Ty sie zmienilas a On nie.
I watpie abyscie znowu sie zmienili.
Dorosliscie i wyszlo,ze jestescie inni.Po prostu.

---------- Dopisano o 14:18 ---------- Poprzedni post napisano o 14:17 ----------

Napisane przez wyjscnaprosta

Zawsze byłam ambitna ale masz rację, że pewnie ja jestem winna temu, że nasze drogi się rozminęły Kiedy oboje chodziliśmy do szkoły średniej "byliśmy na jednym poziomie". Teraz ja czuje że dorosłam, wyjechałam do większego miasta (co weekend jestem w domu), zrozumiałam że życie jest tylko jedno dlatego biorę z niego całymi garściami a on pozostał na "naszym licealnym poziomie" Ja nie umiem usiedzieć w miejscu, nigdy się nie nudzę a on potrafił siedzieć w domu pół roku bez pracy (obecną znalazła mu moja mama w lokalnej gazecie) i nawet przez ten czas nie zapisał się na żaden kurs (chociażby darmowy bo taka możliwość była).

Dorosłaś a on został.

[laisla]

Napisane przez wyjscnaprosta

Zawsze byłam ambitna ale masz rację, że pewnie ja jestem winna temu, że nasze drogi się rozminęły Kiedy oboje chodziliśmy do szkoły średniej "byliśmy na jednym poziomie". Teraz ja czuje że dorosłam, wyjechałam do większego miasta (co weekend jestem w domu), zrozumiałam że życie jest tylko jedno dlatego biorę z niego całymi garściami a on pozostał na "naszym licealnym poziomie" Ja nie umiem usiedzieć w miejscu, nigdy się nie nudzę a on potrafił siedzieć w domu pół roku bez pracy (obecną znalazła mu moja mama w lokalnej gazecie) i nawet przez ten czas nie zapisał się na żaden kurs (chociażby darmowy bo taka możliwość była).

Tak myślałam, choć Twoją winą nie nazwałabym tego w dosłownym sensie. Jesteście teraz bardzo różni więc albo przez następne lata będziesz próbowała go cały czas ciągnąć za uszy, motywować do działania, i kształtować tak, aby sprostał Twoim wymaganiom i wyobrażeniom idealnego partnera albo będziesz sfrustrowana, że jesteś z kimś niewłaściwym i co gorsza prawdopodobnie stracisz do niego szacunek. A związek bez szacunku nie da rady przetrwać. Chyba, że on zaskoczy nagle Ciebie i wszystkich i ocknie się z letargu. Choć mało to prawdopodobne.

[Trzepotka]

Treść usunięta

[ZielonaGruszka]

Nic nie jest nam dane na zawsze. Związek się zmienił bo Wy się zmieniliście. Ty poszłaś do przodu a on został a więc dzieli już Was ta różnica. Nie będziesz już nigdy w tamtym związku. Związki nie są stałe - zmieniają się - te dobre są inne ale wciąż dobre i dają szczęście i radość.
Zastanów się czy wspomnienia jakkolwiek Ci się przydadzą już teraz i w przyszłości. Wspomnienia nawet te najpiękniejsze nie utrzymają domu, nie będą Cię wspierały, rozwijały itp. Jedna zaleta (lub czasami wada) wspomnień: są niemal wieczne.