Ślub za 3 tyg. Czy jest powód żeby odwołać ?

[Shira Yuki]

Napisane przez Grin

nie rozumiem o co ci chodzi, wysłów się lepiej. nie kpię, wolałabym, żeby prawda okazała się inna.


no to przecież napisałam to samo.


a bla bla bla, mi pasował jak ulał, bo znałam wielu takich łobuzów, nic sobie nie musiałam dorabiać, bo głupich smarkaczy też wielu widziałam, możesz się rzucać, a mi i tak opis pasował.

nie ma złych dzieci,sa źli rodzice

[mary_poppins]

Napisane przez Grin

a bla bla bla, mi pasował jak ulał, bo znałam wielu takich łobuzów, nic sobie nie musiałam dorabiać, bo głupich smarkaczy też wielu widziałam, możesz się rzucać, a mi i tak opis pasował.

Na pewno choć część tych głupich smarkaczy jednak miała jakieś problemy. Nigdy nie widać wszystkiego, a najczęściej widać tylko objaw, a nie przyczynę.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez Shira Yuki

nie ma złych dzieci,sa źli rodzice

10/10

nie zawsze źli,często po prostu nieświadomi albo nieudolni


Nie ma tak,że rodzi się dziecko i jest złe. Albo,że fajny dzieciak zmienia się w złego nastolatka. Na to pracuje się od początku.

---------- Dopisano o 10:35 ---------- Poprzedni post napisano o 10:26 ----------

Napisane przez mary_poppins

Na pewno choć część tych głupich smarkaczy jednak miała jakieś problemy. Nigdy nie widać wszystkiego, a najczęściej widać tylko objaw, a nie przyczynę.

i znowu się zgodzę

Łatwiej powiedziec 'ten i ten to wstrętni gówniarze,łobuzy' ,szkoda tylko ze mało kto stara się dociec co leży u podstaw takiego zachowania.
Faktycznie czasem bywa tak,ze człowiek jest zdemoralizowany do tego stopnia,że nie ma czego ratowac,ale znakomita większość dzieciaków z problemami to efekt zaniedbań czy trudnych przeżyć.
Nie znaczy to,że można każde niewłaściwe zachowanie tłumaczyć trudnym dzieciństwem,ale
nieustanna krytyka i umniejszanie wartości człowieka dlatego,że jest zbuntowanym nastolatkiem nie pomoże mu być lepszym,starać się,to nie motywuje,wręcz przeciwnie.

[Pestka88]

Napisane przez Grin

ja czytam na bieżąco, a co poradzę na to, że wielu takich łobuzów znałam i opis syna mi pasował jak ulał?

osobiście wolałabym, żeby prawda okazała się inna, no ale tyle dobrze, że wyszło przed ślubem, a nie po.

Każdy by wolał. Moje doświadczenie jest trochę inne. Znałam wielu "łobuzów" i tych, których znałam zawsze coś tam popychało do tego łobuzowania. A to tłukący tata alkoholik, a to właśnie rozwód rodziców, albo rodzice zapracowani, nie poświęcający dziecku ani chwili czasu, spokój sumienia kupujący gadżetami i dużym kieszonkowym, do tego zero kontroli i się tacy czują bezkarni, a przy okazji ściągając na siebie kłopoty często rozpaczliwie wołają o uwagę rodziców.

Jasne, że chłopak mógł kłamać, ale ja bym wolała milion razy się dać nabrać niż raz przez swoją niewiarę i brak reakcji skrzywdzić swoje dziecko.

[201803080934]

Napisane przez Shira Yuki

nie ma złych dzieci,sa źli rodzice

Napisane przez mary_poppins

Na pewno choć część tych głupich smarkaczy jednak miała jakieś problemy. Nigdy nie widać wszystkiego, a najczęściej widać tylko objaw, a nie przyczynę.

Napisane przez stokrotka_to_ja

10/10
nie zawsze źli,często po prostu nieświadomi albo nieudolni

Nie ma tak,że rodzi się dziecko i jest złe. Albo,że fajny dzieciak zmienia się w złego nastolatka. Na to pracuje się od początku.

wszystko się zgadza, pięknie fajnie, ale chuligaństwo, wandalizm, napady, gwałty i rozboje to czyny tych konkretnych osób, a nie ich rodziców.
zresztą, nawet w tym wątku padały przykłady skrajnie różnego rodzeństwa wychowanego przez tych samych rodziców.

Łatwiej powiedziec 'ten i ten to wstrętni gówniarze,łobuzy' ,szkoda tylko ze mało kto stara się dociec co leży u podstaw takiego zachowania.
Faktycznie czasem bywa tak,ze człowiek jest zdemoralizowany do tego stopnia,że nie ma czego ratowac,ale znakomita większość dzieciaków z problemami to efekt zaniedbań czy trudnych przeżyć.
Nie znaczy to,że można każde niewłaściwe zachowanie tłumaczyć trudnym dzieciństwem,ale
nieustanna krytyka i umniejszanie wartości człowieka dlatego,że jest zbuntowanym nastolatkiem nie pomoże mu być lepszym,starać się,to nie motywuje,wręcz przeciwnie.

rodzina i bliscy są od tego, a nie obce osoby nie mam ambicji zbawiania świata, a jak mnie zaczepia jeden z drugim na ulicy, to ostatnie o czym myślę, to to, że może mieli trudne dzieciństwo

Napisane przez Pestka88

Każdy by wolał. Moje doświadczenie jest trochę inne. Znałam wielu "łobuzów" i tych, których znałam zawsze coś tam popychało do tego łobuzowania. A to tłukący tata alkoholik, a to właśnie rozwód rodziców, albo rodzice zapracowani, nie poświęcający dziecku ani chwili czasu, spokój sumienia kupujący gadżetami i dużym kieszonkowym, do tego zero kontroli i się tacy czują bezkarni, a przy okazji ściągając na siebie kłopoty często rozpaczliwie wołają o uwagę rodziców.

Jasne, że chłopak mógł kłamać, ale ja bym wolała milion razy się dać nabrać niż raz przez swoją niewiarę i brak reakcji skrzywdzić swoje dziecko.

zgadzam się z tym oczywiście. po prostu wolałabym, żeby się okazało, że chłopak kłamał, tyle.

a ja znam wiele przykładów rodzin, w których był alkohol, przemoc, rozwody, awantury, i dzieci z tych rodzin nie zeszły na tzw. złą drogę. dlatego nie uważam, że zachowanie dziecka to tylko wina rodziców, każdy ma jakieś tam predyspozycje.

[stokrotka_to_ja]

Ależ ja dokładnie o tym piszę -rodzice są od tego,oczywiście ze tak. A jesli oni nawalają to mamy później różne 'kwiatki'.
Obce osoby moga się jedynie powstrzymac do generalizowania w stylu "jesli pije to i kradnie,bo każdy pijak to złodziej'. Tutaj to przybrało formę "jesli jest nastolatkiem i sprawia problemy to kłamie".
To,że z jednego domu wychodzą dwie zupełnie różne osoby to tez nic dziwnego,wręcz przeciwnie. Jesli ktoś probuje identycznie wychować dwoje dzieci to popełnia podstawowy błąd,każde dziecko jest indywidualnością,każde wymaga odmiennego traktowania,to co sprawdza się przy jednym przy drugim może okazać się niewypałem i mieć fatalne skutki.
Poza tym jedno dziecko przychodzi na swiat w innych okolicznościach niż drugie. Nigdy nie da się wychować dwojga dzieci identycznie,mimo tych samych rodziców,metod,genów.

[mary_poppins]

Napisane przez Grin

wszystko się zgadza, pięknie fajnie, ale chuligaństwo, wandalizm, napady, gwałty i rozboje to czyny tych konkretnych osób, a nie ich rodziców.
zresztą, nawet w tym wątku padały przykłady skrajnie różnego rodzeństwa wychowanego przez tych samych rodziców.

Oczywiście, że tak. Ale to się skądś bierze - tylko tyle. Mało kto zaczyna z grubej rury np. od gwałtu, większość sprawia najpierw inne problemy i wtedy należy się tym zainteresować, a nie mówić "gówniarz na pewno robi na złość, bo nienawidzi tego i tamtego bez powodu, a w ogóle to należy mu się lanie".

Napisane przez Grin

rodzina i bliscy są od tego, a nie obce osoby nie mam ambicji zbawiania świata, a jak mnie zaczepia jeden z drugim na ulicy, to ostatnie o czym myślę, to to, że może mieli trudne dzieciństwo

Ale w tej sprawie reagowała matka. A pojawiły się tu głosy, żeby mu nie wierzyła, bo jest zły. Ty jako obcy człowiek i tak masz prawo się bronić i dochodzić ukarania ewentualnych sprawców Twojej krzywdy, ale tutaj sprawa opierała się o rodzinę, a nie obcego człowieka. Nikt przecież nie wymaga od zgwałconej lub okradzionej osoby, żeby wybaczyła i darowała, bo sprawcy rodzice się rozwiedli.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez Grin

a ja znam wiele przykładów rodzin, w których był alkohol, przemoc, rozwody, awantury, i dzieci z tych rodzin nie zeszły na tzw. złą drogę. dlatego nie uważam, że zachowanie dziecka to tylko wina rodziców, każdy ma jakieś tam predyspozycje.

oczywiście

Tylko na tym polega własnie rola rodzica ,na dostrzeganiu tych predyspozycji i takim postępowaniu,żeby je rozwinąć albo wygasić. Jesli dziecko przejawia agresywne zachowania to rodzic powinien z nim pracować. Jesli te zachowania zamiast się wyciszyć eskalują to tak,to jest winą rodzica.

[Pestka88]

Napisane przez Grin

a ja znam wiele przykładów rodzin, w których był alkohol, przemoc, rozwody, awantury, i dzieci z tych rodzin nie zeszły na tzw. złą drogę. dlatego nie uważam, że zachowanie dziecka to tylko wina rodziców, każdy ma jakieś tam predyspozycje.

Jasne, że nie wszystkie dzieci kiepskich rodziców się staczają, ale bardzo często dzieciom problemy w domu przenoszą się na zachowania, a potem na przyszłość, niestety.

[pannaatopowa]

Jakie to cyniczne zrzucać winę za zachowanie dziecka na Rodziców. Są źli rodzice, z tym się zgodzę, jednakże znam wiele rodzeństw, gdzie dzieciaki są skrajnie różnie. Znam także dobre dzieciaki z domu alkoholików i złodziei. Na to nie ma reguły. To co przeżywa dziecko jest prawdopodobnie wynikiem buntu. Ojciec Go nie kocha, Matka ma Mężczyznę, więc jest sam. Matka ma oczywiście prawo do szczęścia i nikt nie ma prawa jej go odebrać. Nie powinna rzucać Mężczyzny dlatego, że Chłopak Go nie akceptuje. To samo w sobie nie jest powodem. Należy się zastanowić dlaczego. Może wizyta u terapeuty rodzinnego. Nie mówię, że pomoże, ale chłopak się otworzy i wyjawi dlaczego żywi niechęć. Może się okazać, ze Meżczyzna otwarcie jawi niechęć do Młodego, ponieważ nie jest jego dzieckiem. Takie przypadki znam. Wiele razy się to kończyło wyprowadzką zaraz po szkole, bo Matka nie wybrała Dziecka. Może być tak, że niedogadanie wynika tylko z tego, że Chłopak przeżywa bunt a "ojcować" chce mu obcy Facet.

Pestko88: ja bym nie wolała się nabrać. Nie ma nic gorszego niż dawać się ciągać zbuntowanemu nastolatkowi za nos. Potem bunt mu przejdzie. Wyprowadzi się a Matka zostanie sama ze swoją głupotą i pustką, bo poświęciła wszystko dla Dziecka, które tego nawet nie doceniło. Matce należy się szacunek od Dziecka i od niej samej. Jeśli ona nie doceni się jako jednostki to nikt tego nie zrobi. Za dużo matek widziałam, które poświęcaja się dla dzieci nierobów a potem i nawet alkoholików aby stwierdzić, że bezkrytyczne poświęcenie dla dziecka jest czymś dobrym. Uważam, że je krzywdzi, ponieważ Dziecko przestaje od siebie czegokolwiek wymagać, skoro może mieć wszystko od mamusi.

[PaniPedagog]

Napisane przez Pestka88

Jasne, że nie wszystkie dzieci kiepskich rodziców się staczają, ale bardzo często dzieciom problemy w domu przenoszą się na zachowania, a potem na przyszłość, niestety.

Problemy w domu przenoszą się nie tylko na zachowanie, ale brak poczucia akceptacji/bezpieczenstwa czy zaspokojenia innych podstawowych potrzeb, które dziecko/nastolatek szuka potem w grupach rówieśniczych (i mamy loterie czy trafi na poztywnych rozwojowców czy kiboli czy innych negatywnych) z którymi się utożsami, albo najgorsze: na kogoś kto z premedytacja wykorzysta jego słabość.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez pannaatopowa

Jakie to cyniczne zrzucać winę za zachowanie dziecka na Rodziców. Są źli rodzice, z tym się zgodzę, jednakże znam wiele rodzeństw, gdzie dzieciaki są skrajnie różnie. Znam także dobre dzieciaki z domu alkoholików i złodziei. Na to nie ma reguły. To co przeżywa dziecko jest prawdopodobnie wynikiem buntu. Ojciec Go nie kocha, Matka ma Mężczyznę, więc jest sam. Matka ma oczywiście prawo do szczęścia i nikt nie ma prawa jej go odebrać. Nie powinna rzucać Mężczyzny dlatego, że Chłopak Go nie akceptuje. To samo w sobie nie jest powodem. Należy się zastanowić dlaczego. Może wizyta u terapeuty rodzinnego. Nie mówię, że pomoże, ale chłopak się otworzy i wyjawi dlaczego żywi niechęć. Może się okazać, ze Meżczyzna otwarcie jawi niechęć do Młodego, ponieważ nie jest jego dzieckiem. Takie przypadki znam. Wiele razy się to kończyło wyprowadzką zaraz po szkole, bo Matka nie wybrała Dziecka. Może być tak, że niedogadanie wynika tylko z tego, że Chłopak przeżywa bunt a "ojcować" chce mu obcy Facet.

Pestko88: ja bym nie wolała się nabrać. Nie ma nic gorszego niż dawać się ciągać zbuntowanemu nastolatkowi za nos. Potem bunt mu przejdzie. Wyprowadzi się a Matka zostanie sama ze swoją głupotą i pustką, bo poświęciła wszystko dla Dziecka, które tego nawet nie doceniło. Matce należy się szacunek od Dziecka i od niej samej. Jeśli ona nie doceni się jako jednostki to nikt tego nie zrobi. Za dużo matek widziałam, które poświęcaja się dla dzieci nierobów a potem i nawet alkoholików aby stwierdzić, że bezkrytyczne poświęcenie dla dziecka jest czymś dobrym. Uważam, że je krzywdzi, ponieważ Dziecko przestaje od siebie czegokolwiek wymagać, skoro może mieć wszystko od mamusi.

Przeczytałaś cały wątek? Facet chłopaka lał wielokrotnie,to już udowodnione.

Piszesz,że nie ma nic gorszego niż dawać się ciągac za nos nastolatkowi....Zignorowa nie sygnałów,ze dziecko jest bite jest według mnie gorsze.
Z góry ustawiasz dziecko w pozycji manipulanta,wyzyskiwacza, to błąd.
Szacunek to coś,co odgórnie należy sie każdemu ,w podstawowej formie (nietykalność ,prawo dożycia w spokoju,do godnego traktowania ),ale prawdziwy szacunek i bycie 'kimś w oczach dziecka trzeba sobie wypracować.

I nie bierzesz chyba zupełnie pod uwagę,ze kiepski rodzic to nie tylko ten,który pije ,bije, itd. Ten ,który nie nauczy dziecka wymagać od siebie więcej,pracować nad sobą to też kiepski rodzic. Ten,który nie ma czasu,który umniejsza uczucia dziecka,nie szanuje go też się do kiepskich kwalifikuje.
Ludziom sie często wydaje,że jesli rodzice nie piją,nie leją,kieszonkowe dają,szkołą się interesują ,dziecko chodzi najedzone i ubrane to wszystko ok i wystarczy,żeby wychować ogarniętego ,ułożonego młodego człowieka. I faktycznie,części to wystarczy,część będzie szukać w dorosłym zyciu zaspokojenia deficytów z dzieciństwa,w taki czy inny sposób.
Bycie rodzicem to znacznie więcej niż hodowla,to praca nad sobą i nad relacją,bycie elastycznym ,uważnym.

[201803080934]

mary poppins, stokrotka i Pestka, generalnie zgadzam się z wami trzema mniej lub bardziej ale nie mam siły już cytować i odpowiadać każdej z osobna, musicie wybaczyć

generalnie szkoda mi w tym wszystkim autorki, najpierw rozwód, potem problemy dziecka w szkole, teraz taki cios ze strony partnera, wyrzuty sumienia wobec syna, koniec związku. mam nadzieję, że jakoś się pozbiera po tym wszystkim

[mary_poppins]

Napisane przez PaniPedagog

Problemy w domu przenoszą się nie tylko na zachowanie, ale brak poczucia akceptacji/bezpieczenstwa czy zaspokojenia innych podstawowych potrzeb, które dziecko/nastolatek szuka potem w grupach rówieśniczych (i mamy loterie czy trafi na poztywnych rozwojowców czy kiboli czy innych negatywnych) z którymi się utożsami, albo najgorsze: na kogoś kto z premedytacja wykorzysta jego słabość.

Racja. W tym wypadku chłopak przecież sam mówił, że koledzy go przynajmniej rozumieją. Racja, lepiej byłoby gdyby znalazł zrozumienie w kółku szachowym, ale cudów nie ma.

[wika82]

Napisane przez mary_poppins

Oczywiście, że tak. Ale to się skądś bierze - tylko tyle. Mało kto zaczyna z grubej rury np. od gwałtu, większość sprawia najpierw inne problemy i wtedy należy się tym zainteresować, a nie mówić "gówniarz na pewno robi na złość, bo nienawidzi tego i tamtego bez powodu, a w ogóle to należy mu się lanie".

100% racji.
Zgadzam się z Grin, że nie każde dziecko z patologicznej rodziny zejdzie na złą drogę. Ale z mojego doświadczenia wynika, że to wyjątki nie powielają drogi życiowej rodziców, z reguły są to te dzieci, które miały szczęście trafić na mądrych pedagogów, którym zależało, czy przyjaciół z tzw. normalnych rodzin.
Większość idzie w ślady rodziców, bo nie znają innej alternatywy.

Czego by nie mówić, to jednak wychowanie i przykład z domu rodzinnego w największej mierze kształtuje człowieka, nawet jeśli zdarzy mu się po drodze jakiś nastoletni bunt.

Tutaj oczywiście nie ma mowy o patologii ze strony Autorki, w pewnym momencie nie była dość czujna, ale na szczęście wszystko skończyło się o wiele lepiej, niż mogło by.

Bardzo mądre głosy wyrażały Mary_poppins, Stokrotka, Luba. Z tego, co kojarzę Mary nie ma dzieci, ale Luba i Stokrotka muszą być wspaniałymi matkami. )

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez Grin

mary poppins, stokrotka i Pestka, generalnie zgadzam się z wami trzema mniej lub bardziej ale nie mam siły już cytować i odpowiadać każdej z osobna, musicie wybaczyć

generalnie szkoda mi w tym wszystkim autorki, najpierw rozwód, potem problemy dziecka w szkole, teraz taki cios ze strony partnera, wyrzuty sumienia wobec syna, koniec związku. mam nadzieję, że jakoś się pozbiera po tym wszystkim

wybaczam

Też mam nadzieję,ze Ewa jakoś się pozbiera ,i pomoże pozbierać się synowi.

[PaniPedagog]

Napisane przez wika82

100% racji.
Zgadzam się z Grin, że nie każde dziecko z patologicznej rodziny zejdzie na złą drogę. Ale z mojego doświadczenia wynika, że to wyjątki nie powielają drogi życiowej rodziców, z reguły są to te dzieci, które miały szczęście trafić na mądrych pedagogów, którym zależało, czy przyjaciół z tzw. normalnych rodzin.
Większość idzie w ślady rodziców, bo nie znają innej alternatywy.

Czego by nie mówić, to jednak wychowanie i przykład z domu rodzinnego w największej mierze kształtuje człowieka, nawet jeśli zdarzy mu się po drodze jakiś nastoletni bunt.

Tutaj oczywiście nie ma mowy o patologii ze strony Autorki, w pewnym momencie nie była dość czujna, ale na szczęście wszystko skończyło się o wiele lepiej, niż mogło by.

Bardzo mądre głosy wyrażały Mary_poppins, Stokrotka, Luba. Z tego, co kojarzę Mary nie ma dzieci, ale Luba i Stokrotka muszą być wspaniałymi matkami. )

Powiem Ci, że coraz więcej jednak "wychodzi na ludzi", bo społęczeństwo mamy coraz bardziej świadome i rodzice zamiast mówić Kasiu nie baw się z Zuzanka bo Cie kradziejstwa nauczy, biorą tą nieszczesną Zuzię i pokazują na swoim przykłądzie, ze można inaczej, że dorośli to nie tylko zuo.
Tak btw, chciałąm po prostu wyrazić zachwyt nad tymi niektórymi rodzicami na plus

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez wika82

Bardzo mądre głosy wyrażały Mary_poppins, Stokrotka, Luba. Z tego, co kojarzę Mary nie ma dzieci, ale Luba i Stokrotka muszą być wspaniałymi matkami. )

Wika,miło się takie coś czyta staram się a jak będzie czas pokaże. Pierwszy raz na wizażu ktoś napisał,ze jestem fajną mamą a nie,że mam ozm

A Luba wiele razy mi dała do myslenia i nie ukrywam,że liczę się z jej wypowiedziami ,nie tylko tymi dotyczącymi dzieci

[pannaatopowa]

do pisząc do Pestki nie miałam na myśli tego konkretnego przypadku. Przecież nie pisałam o Nim.

Mój pierwszy akapit miał bronić Autorkę, to nie ona jest winna. Na Autorkę od razu poleciały gromy, że "znalazła sobie fagasa" miast zająć się prawie dorosłym Dzieckiem. Rozeszła się z Facetem potrzebowała wsparcia i znalazła go. A Syn nie mówił co się stało. Skąd miała wiedzieć. Ile z nas zostało oszukanych dla Faceta? Żle zrobiła, że nie poszła na terapię rodzinną i to napisałam. Wtedy chłopak by się otworzył. Sami terapeuci mówią, że podczas terapii wychodzi wiele problemów, o których nie chcieliśmy mówić. Nie wiedziała co spowodowało niechęć i bunt chłopca. Ale nie czyniła nic aby się dowiedzieć.Mówiła, że próbowała się dowiedzieć. Ilu nastolatków zwierza się matce? Może bal się że jej nie uwierzy, może jej nie ufał. Założyła z góry, że się dogadają. powodów buntu skierowanemu do Ojczyma jest wiele, parę wymieniłam. Napisałam też, że wiele razy widzę niechęć Faceta do Dziecka z pierwszego małżeństwa. Często kończyło się niewiarą matki i zmuszeniem Dziecka do opuszczenia domu. Matka zrobiła wiele błędów tutaj. Ale i ona jest ofiarą. Zaufała Człowiekowi, który okazał się ostatnim Człowiekiem do stania u jej boku. Nie należy całej winy kierować na Matkę. Należy jej oddać szacunek za to że w porę zorientowała się że coś się dzieję. Ile Matek przegapia ten moment? Ile Ojców i Ojczymów bije swe dzieci a Matki na to patrzą bo "mąż"? Teraz Autorka nie może użalać się nad sobą "do czego ja dopuściłam" należy teraz pracować nad relacją w jej rodzinie. Chłopak stracił zaufanie do Matki, ponieważ w jego odczuciu zdradziła go wiążąc się z Mężczyzną, który Go bił. Znów polecam terapeute rodzinnego. Terapeuci są niedoceniani, może psycholog? Oboje muszą zrozumieć, że to nie ich wina. A Chłopak musi zrozumieć, że bunt to nie jest wyjście z sytuacji. Ona pewnie będze miała uraz do mężczyzn.

Pisałam też że można zwalać winę na rodziców za zachowanie dziecka. Na dziecko mają wpływ wiele czynników, nie tylko Rodzice. Często się dzieje tak, że grzeczne, uczące się dziecko idzie do nowej szkoły i zmienia zachowanie aby zaimponować kolegom zaczyna się: papierosy i alkohol aż pewnego dnia zostaje przyłapane na kradzieży i braniu narkotyków. w tej części wypowiedzi odniosłam się do postów Tych Pań, które całą winę za charakter dziecka zwalają na Rodziców i które mi nieco podniosły ciśnienie. Nie ma idealnych rodzin i każda ma jakiś problem, czasem działają one na dzieci, czasem nie. Ale wkurzają mnie komentarze "jak ona go/ją wychowała".

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez pannaatopowa

w tej części wypowiedzi odniosłam się do postów Tych Pań, które całą winę za charakter dziecka zwalają na Rodziców i które mi nieco podniosły ciśnienie.

nie zauważyłam tutaj,żeby ktokolwiek winił rodziców za charakter dziecka,ale za to,ze dzieciak pakuje się w kłopoty winę ponoszą zwykle rodzice -bo to efekt ich zaniedbań,niedopatrzeń,br aku reakcji w odpowiednim czasi

I nie,nie uważam,ze rodzic to cyborg,który musi być idealny,nie ma prawa nawalić itd. Kwestia tego,czy zdaje sobie sprawę (jak autorka) z tego co poszło nie tak i próbuje to naprawiać,czy olewa sprawę,bo to tylko dziecko,nic takiego się nie dzieje,a jak zaczyna sprawiać problemy to wyleczą je z tego biciem.
Rodzic nie jest w stanie z przeciętnego dziecka zrobić genialnego muzyka,z flegmatyka choleryka, z introwertyka ekstrawertyka,ale może nauczyć dziecko grać,jesli będzie miało takie chęci,może nauczyć choleryka wyrażać emocje w sposób konstruktywny i nie atakujący innych.Dziecko to nie biała kartka czy kamień do obróbki,rodzi się już jakieś,ale nie złe i zdemoralizowane,norm i zachowań uczy się głownie poprzez osberwację otoczenia.

[wika82]

Napisane przez PaniPedagog

Powiem Ci, że coraz więcej jednak "wychodzi na ludzi", bo społęczeństwo mamy coraz bardziej świadome i rodzice zamiast mówić Kasiu nie baw się z Zuzanka bo Cie kradziejstwa nauczy, biorą tą nieszczesną Zuzię i pokazują na swoim przykłądzie, ze można inaczej, że dorośli to nie tylko zuo.
Tak btw, chciałąm po prostu wyrazić zachwyt nad tymi niektórymi rodzicami na plus

Doskonale rozumiem.
A co do świadomości społeczeństwa, to mój pesymizm wynika pewnie z tego, że mam do czynienia z przestępczością i naprawdę niemal 100% "ledwo, co pełnoletnich" - miało bardzo nieciekawe domy.
Mam nadzieję, że będzie jak najwięcej pozytywnych przykładów, kiedy pomimo patologicznych domów młodzi ludzie dadzą radę żyć normalnie.

[ajah]

Napisane przez stokrotka_to_ja

nie zauważyłam tutaj,żeby ktokolwiek winił rodziców za charakter dziecka,ale za to,ze dzieciak pakuje się w kłopoty winę ponoszą zwykle rodzice -bo to efekt ich zaniedbań,niedopatrzeń,br aku reakcji w odpowiednim czasi

I nie,nie uważam,ze rodzic to cyborg,który musi być idealny,nie ma prawa nawalić itd. Kwestia tego,czy zdaje sobie sprawę (jak autorka) z tego co poszło nie tak i próbuje to naprawiać,czy olewa sprawę,bo to tylko dziecko,nic takiego się nie dzieje,a jak zaczyna sprawiać problemy to wyleczą je z tego biciem.
Rodzic nie jest w stanie z przeciętnego dziecka zrobić genialnego muzyka,z flegmatyka choleryka, z introwertyka ekstrawertyka,ale może nauczyć dziecko grać,jesli będzie miało takie chęci,może nauczyć choleryka wyrażać emocje w sposób konstruktywny i nie atakujący innych.Dziecko to nie biała kartka czy kamień do obróbki,rodzi się już jakieś,ale nie złe i zdemoralizowane,norm i zachowań uczy się głownie poprzez osberwację otoczenia.

Dla mnie to podejście jest problematyczne.
Jako rodzic i jako człowiek nie jesteś w stanie przewidzieć wszystkiego. W związku z tym, nie widze powodu, żeby od razu twierdzić, że matka jest winna zachowaniu dziecka. Może być winna niedopatrzeniu, ale od razu jego zachowaniu?
Sama pisałaś o swoim eksie, które pięknie ci mydlił oczy do pewnego momentu.
Gdybyś miała z nim dzieko, psa, kota czy wiewiórkę to pewnie nie miałabyś pojęcia o tym jaki bywa w stosunku do dziecka czy zwierzątek.
To byłaby wina Twoja?
I to byłby wystarczajacy powód, by ktoś cię tą winą obarczał chociaż możliwe, ze obwiniałabyś się milion razy bardziej)?

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez ajah

Dla mnie to podejście jest problematyczne.
Jako rodzic i jako człowiek nie jesteś w stanie przewidzieć wszystkiego. W związku z tym, nie widze powodu, żeby od razu twierdzić, że matka jest winna zachowaniu dziecka. Może być winna niedopatrzeniu, ale od razu jego zachowaniu?
Sama pisałaś o swoim eksie, które pięknie ci mydlił oczy do pewnego momentu.
Gdybyś miała z nim dzieko, psa, kota czy wiewiórkę to pewnie nie miałabyś pojęcia o tym jaki bywa w stosunku do dziecka czy zwierzątek.
To byłaby wina Twoja?
I to byłby wystarczajacy powód, by ktoś cię tą winą obarczał chociaż możliwe, ze obwiniałabyś się milion razy bardziej)?

Faktycznie ,źle się wyraziłam. Ja to widzę w ten sposób :
rodzic czegoś nie dopatrzy => konsekwencją niedopatrzeń jest niewłaściwe zachowanie dziecka ,czyli pośrednio jest winny zachowaniu

Tak,uważam,ze gdybym obecnie (jako dorosła i dojrzała osoba) trwała w tamtym związku i mój eks krzywdziłby moje dziecko czy zwierzę a ja bym tego nie dostrzegała,to byłaby to moja wina.Nie jestem jasnowidzem,ale mając pod opieką kogoś zaleznego ode mnie powinnam być wyczulona na pewne sygnały. I dziecko i zwierzę potrafią ,nawet nie bezpośrednio sygnalizować,że coś jest nie tak.

Daleka jestem od winienia Ewy za to wszystko co się wydarzyło.Przeciwnie,jest em w stanie ją zrozumieć,wydaje mi się,ze sama poturbowana przez zycie i chcąca miłości i oparcia zaufała temu facetowi bo mierzyła go swoją miara. Nie wzięła tylko pod uwagę,ze ktoś moze być takim skończonym draniem.
Mimo,ze wcześniej bagatelizowała problemy syna (związane z rozstaniem rodziców) ,to zdaje sobie sprawę co nalezy teraz zrobic,mało ludzi to potrafi.Większość własnie zrzuca wszystko na karb niedobrego dziecka,zbuntowanego gówniarza,który śmie jeszcze matce dokładać problemów.
Według mnie tam zabrakło jednej,podstawowej rzeczy -zaufania. Syn nie ufał matce na tyle,żeby od razu powiedzieć co się dzieje,nie był pewien ze stanie za nim murem i potraktuje go serio -i tutaj wydaje mi się,że rodzice popelnili gdzieś po drodze błąd. Młodemu skądś się ten brak zaufania wziął. Moze też być efektem tego,że olał go ojciec.

[mary_poppins]

Napisane przez ajah

Sama pisałaś o swoim eksie, które pięknie ci mydlił oczy do pewnego momentu.
Gdybyś miała z nim dzieko, psa, kota czy wiewiórkę to pewnie nie miałabyś pojęcia o tym jaki bywa w stosunku do dziecka czy zwierzątek.
To byłaby wina Twoja?
I to byłby wystarczajacy powód, by ktoś cię tą winą obarczał chociaż możliwe, ze obwiniałabyś się milion razy bardziej)?

Ale to przecież nie chodzi tylko, a nawet nie chodzi głównie o to. Chodzi o złe zachowanie Tomka, które ciągnęło się od czasu rozwodu, a jeszcze gdy zaczynał się wątek Ewa pisała o tym, że same z nim problemy tylko. Bez zrozumienia, bez zainteresowania POWODAMI jego zachowania (bo to nie tylko o partnera chodziło, ale w dużej mierze o rozwód i porzucenie przez ojca). W kontekście agresywnego narzeczonego autorka postąpiła bardzo dobrze, przełamała stereotyp jej złego syna i potraktowała poważnie zgłoszenie przemocy.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez ajah

Dla mnie to podejście jest problematyczne.
Jako rodzic i jako człowiek nie jesteś w stanie przewidzieć wszystkiego. W związku z tym, nie widze powodu, żeby od razu twierdzić, że matka jest winna zachowaniu dziecka. Może być winna niedopatrzeniu, ale od razu jego zachowaniu?
Sama pisałaś o swoim eksie, które pięknie ci mydlił oczy do pewnego momentu.
Gdybyś miała z nim dzieko, psa, kota czy wiewiórkę to pewnie nie miałabyś pojęcia o tym jaki bywa w stosunku do dziecka czy zwierzątek.
To byłaby wina Twoja?
I to byłby wystarczajacy powód, by ktoś cię tą winą obarczał chociaż możliwe, ze obwiniałabyś się milion razy bardziej)?

Jeżeli ktoś jest taką sierotą i nie widzi swoich niedopatrzeń to nie powinien mieć dzieci (nie mam na myśli tutaj Ewy bo koniec końców zrobiła dobrze).

Niedopatrzenie jest winą rodzica/ów.

Dziecko czy zwierze daje pewne znaki.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Jeżeli ktoś jest taką sierotą i nie widzi swoich niedopatrzeń to nie powinien mieć dzieci

trochę na wyrost to

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez pannaatopowa

do pisząc do Pestki nie miałam na myśli tego konkretnego przypadku. Przecież nie pisałam o Nim.

Mój pierwszy akapit miał bronić Autorkę, to nie ona jest winna. Na Autorkę od razu poleciały gromy, że "znalazła sobie fagasa" miast zająć się prawie dorosłym Dzieckiem. Rozeszła się z Facetem potrzebowała wsparcia i znalazła go. A Syn nie mówił co się stało. Skąd miała wiedzieć. Ile z nas zostało oszukanych dla Faceta? Żle zrobiła, że nie poszła na terapię rodzinną i to napisałam. Wtedy chłopak by się otworzył. Sami terapeuci mówią, że podczas terapii wychodzi wiele problemów, o których nie chcieliśmy mówić. Nie wiedziała co spowodowało niechęć i bunt chłopca. Ale nie czyniła nic aby się dowiedzieć.Mówiła, że próbowała się dowiedzieć. Ilu nastolatków zwierza się matce? Może bal się że jej nie uwierzy, może jej nie ufał. Założyła z góry, że się dogadają. powodów buntu skierowanemu do Ojczyma jest wiele, parę wymieniłam. Napisałam też, że wiele razy widzę niechęć Faceta do Dziecka z pierwszego małżeństwa. Często kończyło się niewiarą matki i zmuszeniem Dziecka do opuszczenia domu. Matka zrobiła wiele błędów tutaj. Ale i ona jest ofiarą. Zaufała Człowiekowi, który okazał się ostatnim Człowiekiem do stania u jej boku. Nie należy całej winy kierować na Matkę. Należy jej oddać szacunek za to że w porę zorientowała się że coś się dzieję. Ile Matek przegapia ten moment? Ile Ojców i Ojczymów bije swe dzieci a Matki na to patrzą bo "mąż"? Teraz Autorka nie może użalać się nad sobą "do czego ja dopuściłam" należy teraz pracować nad relacją w jej rodzinie. Chłopak stracił zaufanie do Matki, ponieważ w jego odczuciu zdradziła go wiążąc się z Mężczyzną, który Go bił. Znów polecam terapeute rodzinnego. Terapeuci są niedoceniani, może psycholog? Oboje muszą zrozumieć, że to nie ich wina. A Chłopak musi zrozumieć, że bunt to nie jest wyjście z sytuacji. Ona pewnie będze miała uraz do mężczyzn.

Pisałam też że można zwalać winę na rodziców za zachowanie dziecka. Na dziecko mają wpływ wiele czynników, nie tylko Rodzice. Często się dzieje tak, że grzeczne, uczące się dziecko idzie do nowej szkoły i zmienia zachowanie aby zaimponować kolegom zaczyna się: papierosy i alkohol aż pewnego dnia zostaje przyłapane na kradzieży i braniu narkotyków. w tej części wypowiedzi odniosłam się do postów Tych Pań, które całą winę za charakter dziecka zwalają na Rodziców i które mi nieco podniosły ciśnienie. Nie ma idealnych rodzin i każda ma jakiś problem, czasem działają one na dzieci, czasem nie. Ale wkurzają mnie komentarze "jak ona go/ją wychowała".

Ofiara bicia mało kiedy się przyzna. To jest OGROMNE upokorzenie, jeżeli komuś brakuje odwagi by oddać raczej nie powie komuś komu w pełni nie ufa o tym.

Z pogrubionym się zgadzam.

[mary_poppins]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Jeżeli ktoś jest taką sierotą i nie widzi swoich niedopatrzeń to nie powinien mieć dzieci (nie mam na myśli tutaj Ewy bo koniec końców zrobiła dobrze).

Niedopatrzenie jest winą rodzica/ów.

Dziecko czy zwierze daje pewne znaki.

Tu się nie mogę jednak do końca zgodzić. Problem w tym, że ofiary przemocy rzadko są w stanie mówić o niej otwarcie, a co dopiero wtedy, gdy sprawcą jest osoba bliska. Boją się, że nikt im nie uwierzy, więc znaki mogą być zbyt mało wymowne żeby ktoś z otoczenia założył, że to akurat jego - na przykład - partner ponosi winę za to, co się dzieje z ofiarą. Przesłanki tutaj były, owszem, ale kto zakłada z góry taki scenariusz, a nie np. wpływ złego, OBCEGO dla siebie "środowiska"? Nie winiłabym kogoś za to, że długo się nie zorientował, o co chodzi. Winiłabym tylko za to, że ewentualnie nie starałby się podjąć jakichkolwiek działań (choćby najbardziej oklepana wizyta u psychologa) po to, żeby dowiedzieć się czegokolwiek, i - już bez dwóch zdań - za to, że nie uwierzył dziecku, które powiedziało o co chodzi wprost. To jest juz nie do pomyślenia.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez stokrotka_to_ja

trochę na wyrost to

Może tak, może nie. Takie jest moje zdanie.

---------- Dopisano o 14:32 ---------- Poprzedni post napisano o 14:28 ----------

Napisane przez mary_poppins

Tu się nie mogę jednak do końca zgodzić. Problem w tym, że ofiary przemocy rzadko są w stanie mówić o niej otwarcie, a co dopiero wtedy, gdy sprawcą jest osoba bliska. Boją się, że nikt im nie uwierzy, więc znaki mogą być zbyt mało wymowne żeby ktoś z otoczenia założył, że to akurat jego - na przykład - partner ponosi winę za to, co się dzieje z ofiarą. Przesłanki tutaj były, owszem, ale kto zakłada z góry taki scenariusz, a nie np. wpływ złego, OBCEGO dla siebie "środowiska"? Nie winiłabym kogoś za to, że długo się nie zorientował, o co chodzi. Winiłabym tylko za to, że ewentualnie nie starałby się podjąć jakichkolwiek działań (choćby najbardziej oklepana wizyta u psychologa) po to, żeby dowiedzieć się czegokolwiek, i - już bez dwóch zdań - za to, że nie uwierzył dziecku, które powiedziało o co chodzi wprost. To jest juz nie do pomyślenia.

Być może zbyt mało wymowne. Trudno mi tu oceniać akurat to, że nie zauważyła tego. Ja bym zauważył ale znałem bardzo wielu, bardzo różnych nastolatków więc to nie jest porównanie.

17 letni JA nigdy by nie poszedł do psychologa. Z jakąkolwiek sprawą. Więc to nie ma zastosowania u wszystkich nastolatków.

No właśnie ciekawi mnie jakie Tomek ma zdanie o Ewie. Czy czuje żal ? a jeżeli tak to kiedy i czy jej wybaczy. Tomek mówiąc Ewie o biciu bardzo się naraził, nie wiemy czy i jak mocno za tą niesubordynację dostał. Nie ma tu dużego znaczenia co ty i ja zrobilibyśmy na jego miejscu bo sytuacja wyszła tak a nie inaczej.

Na razie wszystko w miarę się ułożyło ale ciekawi mnie co by się stało gdyby 90 procent osób wypowiadających się w tych temacie kategorycznie wyraziło się negatywnie o Tomku.



Ktoś wcześniej napisał o tym, że Ewa teraz nie będzie ufać mężczyznom. Myślę, że lekki brak zaufania nie zaszkodzi.

[pannaatopowa]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Ofiara bicia mało kiedy się przyzna. To jest OGROMNE upokorzenie, jeżeli komuś brakuje odwagi by oddać raczej nie powie komuś komu w pełni nie ufa o tym.

Z pogrubionym się zgadzam.

Ja Cię doskonale rozumiem. Rozumiem dlaczego żadne bite dziecko się nie przyzna. Jednakże ciężko dopatrywać się w tym winy Matki, która w Meżczyźnie się zakochała i widziała swoje oparcie. Nawet jeśli coś widziała to ciężko jej to było przyjąć do wiadomości. Nie Ona jedna została oszukana. Jednakże mówię - nie ma co walić głową w mur mamrocząc o wyrodnej matce a wziąć się w garść i naprawić niedopatrzenia.