Porozmawiajmy o Bogu

[skrywana_fantazja]

Dziewczyny proponowały bym załozyła osobny wątek na ten temat, więc postanowiłam to zrobić.
Zastanawiam się od jakiegoś czasu kim jest Bóg, czy czegoś On od nas wymaga, a jeśli tak to co mamy zrobić aby zostać zbawionymi? Różne sa koncepcje Boga: niektórzy przynależą do konkretnej religii, a inni wierzą ,,po swojemu". Czy wiara ,,po swojemu" jest dobra? Czy podoba się Bogu? Mam wrażenie (może mylne), że nie do końca. Czy Bóg zawsze nas słucha i nigdy się na nas nie ,,obraża"? Czy niezależnie od stanu w jakim się obecnie znajdujemy ma dla nas czas?
Tymi pytaniami chciałabym zapoczątkować dyskusję na tematy duchowe.

[Arman]

Ja ci odpowiem.
1. Wszystkie religie to ściema, oszustwo, i wymysł. W końcu ile może być Bogów na jednej kuli ziemskiej.
2. Bóg nie ingeruję w nasze życie. (gdzie był jak Hitler mordował miliony Polaków). Patrzył z góry i chipsy jadł?
3. Czy jest Bóg, czyli jakaś "siła,energia"? Tego nikt ci nie powie. Nikt go nie widział, ale niewidzialne nie oznacza, że nie istnieje.
4. I na koniec prawdy dowiemy się po śmierci.

[Bananalama]

Jest najwyższą, najczystszą energią,
a każda cząstka na ziemi jest nim przepojona,
Rozmawiałam z nim wczoraj, na moim przystanku
i wyglądał dokładnie jak staruszka zgarbiona.
Wczoraj miauczał za oknem,
dzisiaj spadł z białym puchem,
jest każdym, najmniejszym życia okruchem.
Dzisiaj podlewałam Boga w doniczce
najczystszą, boską, chłodną wodą,
bo prawdą jest to, że Bóg mieszka wszędzie,
jest rośliną, zwierzęciem, mną oraz Tobą.

[mary_poppins]

Napisane przez skrywana_fantazja

Czy wiara ,,po swojemu" jest dobra? Czy podoba się Bogu? Mam wrażenie (może mylne), że nie do końca.

Dlaczego?

Moje zdanie jest takie, że są pewne uniwersalne wartości, które warto wyznawać i według których warto żyć. I to się - moim zdaniem, choć nie mogę tego wiedzieć na pewno - najbardziej podoba Bogu: że ktoś stara się być dobrym człowiekiem, nie z obawy przed jakimś piekłem albo z chęci dostąpienia zbawienia, tylko z potrzeby serca, ot tak, żeby było miło na świecie.

[Bananalama]

Sądzę, że najmilsza Bogu byłaby prawda, do której dochodzimy sami, nie poprzez religie, a poprzez poznanie. I pokusiłabym się o stwierdzenie, że i tak każdy z nas na własną rękę szuka swojej drogi, poprzez pryzmat swojej wiedzy, przeżyć i duchowości.

[Suzanne]

Czy ten post nie powinien być na forum kulturalnym? Bo te pytania są przecież sticte filozoficzne...

[grubella]

Napisane przez Bananalama

Jest najwyższą, najczystszą energią,
a każda cząstka na ziemi jest nim przepojona,
Rozmawiałam z nim wczoraj, na moim przystanku
i wyglądał dokładnie jak staruszka zgarbiona.
Wczoraj miauczał za oknem,
dzisiaj spadł z białym puchem,
jest każdym, najmniejszym życia okruchem.
Dzisiaj podlewałam Boga w doniczce
najczystszą, boską, chłodną wodą,
bo prawdą jest to, że Bóg mieszka wszędzie,
jest rośliną, zwierzęciem, mną oraz Tobą.

Pełny szacun dla Twojego talentu poetyckiego i postrzegania świata.
Wydrukuję sobie ten tekst nawet, tak bardzo mi się podoba.

[karinkowa]

Napisane przez skrywana_fantazja

Czy wiara ,,po swojemu" jest dobra? Czy podoba się Bogu? Mam wrażenie (może mylne), że nie do końca

A skad wiesz, ktora religia jest ta wlasciwa? Moze jak katolik wierzy nie po swojemu, tylko tak serio serio, to tak naprawde wierzy po swojemu, bo prawdziwy jest bog muzulmanow i islam?

---------- Dopisano o 17:43 ---------- Poprzedni post napisano o 17:42 ----------

Napisane przez Bananalama

Jest najwyższą, najczystszą energią,
a każda cząstka na ziemi jest nim przepojona,
Rozmawiałam z nim wczoraj, na moim przystanku
i wyglądał dokładnie jak staruszka zgarbiona.
Wczoraj miauczał za oknem,
dzisiaj spadł z białym puchem,
jest każdym, najmniejszym życia okruchem.
Dzisiaj podlewałam Boga w doniczce
najczystszą, boską, chłodną wodą,
bo prawdą jest to, że Bóg mieszka wszędzie,
jest rośliną, zwierzęciem, mną oraz Tobą.

Bananalama, piekne

---------- Dopisano o 17:44 ---------- Poprzedni post napisano o 17:43 ----------

A Hitler itp jako argument obalajacy istnienie kazdego boga jest maj fejworit

[Jeden_dzien]

Ja jestem głęboko wierzącą osobą, choć nie identyfikuję się z kościołem katolickim.
Są pewne uniwersalne wartości i jeżeli dążysz do ich praktycznego użycia w swoim codziennym dniu to jest to zgodne z wolą Boga. Ja czuje obecność Jezusa na co dzień, wiem że jest ze mną i staram się widzieć go w każdym człowieku. Nigdy nie narzucam nikomu mojej wiary, ani nie staram się nikogo do niej przekonać, to coś jest bardzo osobiste i nigdy się z tym nie obnoszę. Człowiek który nigdy nie poznał wiary np. katolickiej nie jest skazany na potępienie. Bóg patrzy poza podziałami więc jak my, maluczcy mamy czelność mówić kto będzie zbawiony? Najważniejsze jest by kochać drugiego człowieka, nie oceniać.

[tyene]

Napisane przez Suzanne

Czy ten post nie powinien być na forum kulturalnym? Bo te pytania są przecież sticte filozoficzne...

Kulturalne forum jest raczej forum o książkach, filmach, muzyce, ewentualnie sztuce, intymne zaś o życiu.

[ARAKSJEL]

Napisane przez Bananalama

Jest najwyższą, najczystszą energią,
a każda cząstka na ziemi jest nim przepojona,
Rozmawiałam z nim wczoraj, na moim przystanku
i wyglądał dokładnie jak staruszka zgarbiona.
Wczoraj miauczał za oknem,
dzisiaj spadł z białym puchem,
jest każdym, najmniejszym życia okruchem.
Dzisiaj podlewałam Boga w doniczce
najczystszą, boską, chłodną wodą,
bo prawdą jest to, że Bóg mieszka wszędzie,
jest rośliną, zwierzęciem, mną oraz Tobą.

Super .Cała prawda pięknie napisana.

[Ingran]

Kolejny taki temat, zaraz będzie wojna wierzące vs. ateistki

[skrywana_fantazja]

A ja myślę, że Bóg ma wiele twarzy i każda religia jest prawdziwa.
Dlaczego wiara po swojemu wydaje mi się nie do końca tą, która podoba się Bogu? Ponieważ mam takie sybiektywne odczucie. Podczas gdy oddalam się od Kościoła żyjąc w zgodzie z własnym sumieniem (moim zdaniem jestem dobrym człowiekiem) mam dziwne wrażenie, że w tym momencie Bóg jest daleko, obraża się na mnie, staje się niedostępny. Biorę pod uwagę, że to efekt placebo związany z tym, że przez rok przebywałam w środowisku katolickim (wylądowałam tam), spowiadałam się, starałam żyć w zgodzie z Kościołem, jeździłam na rekolekcje i poznałam mnóstwo katolików - po prostu tym przesiąkając.
Szczerze to bardzo bardzo bym chciała żeby Bóg kochał człowieka takim jaki jest, bez ideologii.

[szynka_w_toscie]

Moim zdaniem podstawą wiary w boga powinna być Biblia. Niestety z moich obserwacji wynika, że w dzisiejszym kościele coraz bardziej się od niej odstępuje i ustala prawa oraz zwyczaje na podstawie 'widzimisię' księży, biskupów itp.
Uważam, że w wierze chrześijańskiej powinno być najważniejsze to, że wierzymy w jednego boga (nie ważne jak się nazywa) i pospępujemy dobrze wobec innych.
W związku z tym ja "wierzę po swojemu", a to czy to jest dobrze czy źle to przekonam się dopiero po śmierci.

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Napisane przez Bananalama

Jest najwyższą, najczystszą energią,
a każda cząstka na ziemi jest nim przepojona,
Rozmawiałam z nim wczoraj, na moim przystanku
i wyglądał dokładnie jak staruszka zgarbiona.
Wczoraj miauczał za oknem,
dzisiaj spadł z białym puchem,
jest każdym, najmniejszym życia okruchem.
Dzisiaj podlewałam Boga w doniczce
najczystszą, boską, chłodną wodą,
bo prawdą jest to, że Bóg mieszka wszędzie,
jest rośliną, zwierzęciem, mną oraz Tobą.

Bardzo ładny tekst Wizja Boga ingerującego w życie ludzi, tudzież nieba z aniołami, piekła z ogniem piekielnym i diabłami, mnie zupełnie nie przekonuje i uważam, że to całe piekło wymyślono po to, żeby nim straszyć ciemne masy w przeszłości i ich sobie podporządkowywać, natomiast taki koncept "Pierwszego Poruszyciela" (pojęcia nie mam, jak to w lepszy sposób określić), jest mi już nieco bliższy, nie wykluczam także istnienia jakiejś formy życia pozagrobowego. Ja tam uważam, że najważniejszym jest być po prostu dobrym człowiekiem, i jak Mary pisała, nie ze strachu przed karą, tylko właśnie z potrzeby serca.

[tyene]

Ja jestem głęboko wierzącą katoliczką, ale dostrzegam sacrum w innych wiarach i bardzo szanuję prawo do wyzwania swojej wiary. Kiedy jestem w miejscu świętym innej wiary/innego obrządku, staram się zachowywać tak, jak jest to ode mnie oczekiwane. Uważam, że poprzez wiedzę i okazywanie szacunku duchowości (i nie tylko, ale też) drugiego człowieka okazujemy szacunek samemu człowiekowi, bowiem nie naśmiewamy się albo nie kpimy z tego, co jest ważnym trzonem jego tożsamości.

Swego czasu medytowałam w Nepalu i podróżowałam, interesowałam się inną duchowością od zawsze, albo duchowością w ogóle (jestem z niewierzącej rodziny). Teraz już bym tego nie zrobiła (tj. podróże tak, medytacja nie, chyba, że katolicka), ale uważam, że ta wiedza pogłębiła moje dojście do wiary katolickiejm i do Boga.

Według mnie do Boga dochodzi się powoli, w swoim czasie. I każdy ma jakąś osobistej relację z Bogiem. Mi np. nawrócenie zajęło dosłownie wieki. Nie mogłam zaakceptować części rzeczy w Kościele, zadawałam miliardy pytań, moi wierzący znajomi dosłownie dostawali piany na ustach i wątpili, w każdej dyskusji byłam "adwokatem diabła) (no pun intended). Ale ja teraz wiem, że tak ciała mój intelekt, moja emocjonalność i moja duchowość. Muszę wątpić, muszę rozdrapywać wszystko, muszę poddawać w wątpliwość i każdego dnia, na pewnym poziomie, to robię. Paradoksalnie, to przybliża mnie to Boga,umacnia w przekonaniach, umacnia w ogóle. I jeżeli jestem o czymś b. mocno przekonana, to raczej tego postanowienia nie łamię. Znam osoby, co łatwiej wierzą, ale np. mają trudności z innymi rzeczami. Każdy z nas jest inny. Ja zawsze polecam szukanie takich źródeł, jakie nam odpowiadają pod względem tonu. Są takie wystąpienia katolickie, po których mam ochotę rzucić laptopem w ścianę.

Mi bardzo pomaga też zobaczenie, że Kościół katolicki w Polsce ma swoje specyficzne cechy, niekoniecznie dobre, wcale niekoniecznie katolickie. Zawsze polecam ogarnięcie teologii np. po angielsku (katolickiej, nadal, jeżeli ktoś jest katolikiem, protestanckie się różnią) i zobaczenie różnic, albo w innym języku, jaki się zna.

[Suzanne]

Napisane przez tyene

Kulturalne forum jest raczej forum o książkach, filmach, muzyce, ewentualnie sztuce, intymne zaś o życiu.

No ale to pytanie jest przecież stricte filozoficzne: czyli podpadające pod kategorię kultury wysokiej, a oryginalny wpis nie jest nawet sformułowany: "Jakie są twoje myśli na temat Boga, jaki masz związek z absolutem, czy miałaś kiedyś jakieś mistyczne doświadczenia" i tak dalej, tylko o naturę Boga i etykę opartą na założeniu, że Bóg istnieje....co się AŻ PROSI o wykład

e tam, gdzie jakie wpisy na forum mają być nie znam się

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Napisane przez skrywana_fantazja

Biorę pod uwagę, że to efekt placebo związany z tym, że przez rok przebywałam w środowisku katolickim (wylądowałam tam), spowiadałam się, starałam żyć w zgodzie z Kościołem, jeździłam na rekolekcje i poznałam mnóstwo katolików - po prostu tym przesiąkając.
Szczerze to bardzo bardzo bym chciała żeby Bóg kochał człowieka takim jaki jest, bez ideologii.

Myślę, że słusznie bierzesz pod uwagę ten efekt i właśnie on powoduje stan, w jakim się teraz znajdujesz. Ile razy w Biblii Jezus nawoływał do szanowania, kochania bliźniego, do bycia po prostu dobrym człowiekiem? To jest właśnie istota człowieczeństwa i myślę, że jeżeli jakiś Bóg istnieje, to o wiele bardziej obchodzi go to, że pomagam innym, że staram się być właśnie dobra, niż to, że nie identyfikuję się z KK i uprawiam seks przedmałżeński. Ale to już indywidualna sprawa

[tyene]

Napisane przez szynka_w_toscie

Moim zdaniem podstawą wiary w boga powinna być Biblia. .

W kościołach protestanckich tak jest (zasada sola scriptura). Argumentem przeciw, jaki podnoszą np. katolicy jest to, że tekstu nie można interpretować tym samym tekstem i że jest to zapętlenie się. W Kościele katolickim zaś oficjalnie jest to właśnie Biblia (Pismo Święte), ale też Tradycja (wykładnia magisterium Kościoła).

[201607040946]

Ja nigdy nie wciskam nikomu swoich przekonan (jestem agnostykiem), ALE przerazaja mnie zarowno skrajni ateisci, jak i zagorzali katolicy. Nie wiem, czemu.

[tyene]

Napisane przez Suzanne

No ale to pytanie jest przecież stricte filozoficzne: czyli podpadające pod kategorię kultury wysokiej, a oryginalny wpis nie jest nawet sformułowany: "Jakie są twoje myśli na temat Boga, jaki masz związek z absolutem, czy miałaś kiedyś jakieś mistyczne doświadczenia" i tak dalej, tylko o naturę Boga i etykę opartą na założeniu, że Bóg istnieje....

e tam, gdzie jakie wpisy na forum mają być nie znam się

Jako antropolożka winnaś wiedzieć, ze to, o czym mówisz, chociaż logiczne i ja Ci nie zaprzeczam, niekoniecznie przekłada się na praktykę. Praktyka forum zaś jest taka, że "kulturalne" jest od raczej właśnie sztuki, filmów, recenzji, muzyki, zaś "intymne" jest to wszystkich personalnych tematach.

Nie rozumiem po co ta dyskusja?

[Suzanne]

No ok, ja się nie kłócę

I nie jestem antropolożką

[tyene]

Napisane przez Suzanne

No ok, ja się nie kłócę

I nie jestem antropolożką

Wybacz, gdzieś mi mignęło to wykształcenie antropologiczne w Twoich wpisach, musiałam coś pomylić.

[Bananalama]

Ja dużo częściej zadaję sobie pytanie po co np. ja się urodziłam, niż czy jest Bóg. Ciągle poszukuję, bo nie wiem do końca jaki mam cel pobytu na ziemi w tej konkretnej postaci. Czegoś się pewnie mam nauczyć, coś zrobić, ale nie wiem co by to miało być.

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Napisane przez Bananalama

Ja dużo częściej zadaję sobie pytanie po co np. ja się urodziłam, niż czy jest Bóg. Ciągle poszukuję, bo nie wiem do końca jaki mam cel pobytu na ziemi w tej konkretnej postaci. Czegoś się pewnie mam nauczyć, coś zrobić, ale nie wiem co by to miało być.

Piszesz świetne wiersze, więc kto wie, może to coś z tym związane

[milk_choocoolate]

Napisane przez Bananalama

Jest najwyższą, najczystszą energią,
a każda cząstka na ziemi jest nim przepojona,
Rozmawiałam z nim wczoraj, na moim przystanku
i wyglądał dokładnie jak staruszka zgarbiona.
Wczoraj miauczał za oknem,
dzisiaj spadł z białym puchem,
jest każdym, najmniejszym życia okruchem.
Dzisiaj podlewałam Boga w doniczce
najczystszą, boską, chłodną wodą,
bo prawdą jest to, że Bóg mieszka wszędzie,
jest rośliną, zwierzęciem, mną oraz Tobą.

jakie piękne


Ja mam 20 lat i od 4 nie chodzę do kościoła i spowiedzi. Wierzę w Boga, ale na swój sposób. Czasami się modlę, ale treść modlitwy wymyślam sama. A czy Bóg słucha i czy mu się to podoba, nie wiem. Nie wiem też co ze mną będzie kiedy umrę. I czasami zastanawiam się czy jestem złym człowiekiem, ale kiedyś Ksiądz powiedział, że można zostać zbawionym mimo, że nie chodzi się do kościoła. Kiedyś się przekonam na ile to prawda.

[mary_poppins]

[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;44799756]Bardzo ładny tekst Wizja Boga ingerującego w życie ludzi, tudzież nieba z aniołami, piekła z ogniem piekielnym i diabłami, mnie zupełnie nie przekonuje i uważam, że to całe piekło wymyślono po to, żeby nim straszyć ciemne masy w przeszłości i ich sobie podporządkowywać, natomiast taki koncept "Pierwszego Poruszyciela" (pojęcia nie mam, jak to w lepszy sposób określić), jest mi już nieco bliższy, nie wykluczam także istnienia jakiejś formy życia pozagrobowego. Ja tam uważam, że najważniejszym jest być po prostu dobrym człowiekiem, i jak Mary pisała, nie ze strachu przed karą, tylko właśnie z potrzeby serca.[/QUOTE]
Zgadzam się ze wszystkim co powyżej

Generalnie nie jestem wyznawczynią żadnej z oficjalnych religii, bo zasady w każdej z nich ustalają ludzie. Nie widzę potrzeby posiłkowania się księgą napisaną przez kogoś innego, prawami ustalonymi przez zorganizowaną grupę wyznaniową... To nie o to chodzi, żebym w imię wiary słuchała zasad ustalonych przez człowieka dla człowieka. Ktoś na tym korzysta, ktoś pobiera opłaty... Coś takiego jak wiara według mnie nie powinna być zamykana w biurze organizacji, która jest w gruncie rzeczy całkiem przyziemna. Nijak na mnie nie działa ani kościół jako budynek, ani kościół jako wspólnota. Wszystko to jest wynalazkiem człowieka, trudno mi w tym widzieć Boga. A raczej samego Boga, jego bezwzględną wolę, żeby wszyscy w ten sposób wierzyli i tak funkcjonowali.

[skrywana_fantazja]

A czy prosicie o coś czasem Boga i On wysłuchuje tych próśb?

[201803111829]

Jestem agnostykiem teistą. Nie wyznaję boga. Celowo piszę małą literą. Moim argumentem jest jedno - jeśli istnieje, to dlaczego jest tyle cierpienia? Przecież (teoretycznie) jest wszechmogący, to znaczy, że w każdej chwili może wyleczyć wszystkich chorych, zakończyć wojny, zlikwidować głód na świecie, zwalczyć ubóstwo. Dlaczego więc tego nie robi i pozwala miliardom swoich owieczek cierpieć? Zaraz ktoś powie "człowiek ma wolną wolę". Ok. Proszę mi w takim razie wytłumaczyć czemu jest tyle niewinnych dzieciaków chorych na raka, białaczkę? Przecież nie są niczemu winne, a wasz bóg na to pozwala.

---------- Dopisano o 18:36 ---------- Poprzedni post napisano o 18:34 ----------

Napisane przez skrywana_fantazja

A czy prosicie o coś czasem Boga i On wysłuchuje tych próśb?

Za dzieciaka bardzo gorąco się modliłam o to, żeby ojciec z nami został. Przez kilka lat. Dzień w dzień, wieczór w wieczór, ojciec zamiast rodziny wybrał alkohol. Bóg nie wysłuchał moich próśb i to była główna przyczyna mojego braku wiary

[Laura_W]

Chyba nie było jeszcze szerszej wypowiedzi ateisty, także się wypowiem.

Przez wiele lat byłam bardzo głęboko wierząca, Ruch Światło-Życie, rekolekcje, katolickie medytacje itp. itd. I tak jak tyene pisała, że jej droga do nawrócenia była długa, tak moja do "odwrócenia" również. Zawiodłam się na mojej wspólnocie oraz na zakonnikach (moja parafia, to byli właśnie zakonnicy). Jest to dla mnie bardzo osobisty temat i za wiele wywlekać nie chcę. Do tego bardzo wiele rzeczy, które głosił kościół zaczęło się nie zgadzać z tym, co gdzieś tam w sercu sama sądziłam. Ten rozdźwięk powodował wyrzuty sumienia (był etap, że chodziłam do spowiedzi co tydzień, bo ciągle czułam się grzeszna) i stawał się coraz bardziej nieznośny.
Skończyło się tak, że zaczęłam czytać przeróżne książki naukowe i oglądać filmy (np. o fizyce, chociaż jestem stereotypowym "humanistą") i w końcu poprzez kolejne etapy: zadawania pytań-wątpienia-różne odcienie agnostycyzmu, doszłam do ateizmu.

I tak naprawdę dopiero teraz czuję się "duchowo spełniona". To jak wielkie odetchnięcie z ulgą.

Uważam, że w Polsce panuje krzywdzący stereotyp ateisty. Człowieka wypranego z duchowości, smutnego, zatwardziałego i pozbawionego moralności. A my także dostrzegamy piękno tego świata i życia.

I tak jak już pisałyście, także uważam, że najważniejsze są podstawowe uniwersalne prawa.

Na koniec jest z moich ulubionych cytatów:
„Uświadomiłem sobie, że znajduję się na małym,
okrągłym ziarnie z kamienia i metalu, otoczonym
warstewką wody i powietrza, wirującym w mroku
i oświetlanym blaskiem słońca. A na skórce tego małego ziarna
żyły całe chmary ludzi, pokolenie za pokoleniem,
w trudzie i ślepocie, przeżywając krótkie chwile radości
i pogody ducha. A cała ich historia, z jej wędrówkami ludów,
imperiami, filozofiami, dumną nauką, rewolucjami
i rosnącym pragnieniem życia w społeczności,
była tylko mgnieniem w jednym dniu z życia gwiazd”.
/Olaf Stapledon Star Maker
(Twórca gwiazd) – 1937/