Prokrastynacja, czyli zgubne odkładanie na później... cz.IV

[grey_cat]

Dzieki za porady dotyczace wspollokatorow. Nie musialam sie jednak uciec do tak drastycznych metod - napisalam na grupie na fb, ze mam tego dosyc i co chwile o to samo jest klotnia i czy ludzie sie moga wziac do roboty. Naczynia zostaly pozmywane. Jak na razie jest spokoj.

Odwiedza mnie wlasnie moj mlodszy brat We wtorek ide na wizyte do psychologa, znowu sie sypie, caly czas wydaje mi sie, ze ze mna jest cos nie tak i nie wiem, co...

Nebula i Di- przesylam pozytywne fluidy

Buziaki

[inga86]

Wlasnie najbardziej uciekajacy czas mnie przeraza. Dzis mam zapieprz i nie mam czasu myslec.
Ellefant, napisalas cos o czym ja sama mysle, byc szczesliwa tu i teraz, jednoczesnie nie rezygnujac z marzen. Ale trudne to gdy wlasnie z nich zrezygnowalam, choc powtarzam sobie, ze zrobilam to bo chce odlozyc kase. Aaaa dlaczego nie moge byc normalna i sie nie przejmowac?

Sent from my HTC Wildfire S A510e using Wizaz Forum mobile app

[change]

Grey inną metodą jest chwalenie ludzi za ich prawidłowe postawy :P niemal jak przy wychowywaniu dzieci

[zywieczdroj]

Napisane przez Aper

Fajny post lubię czytać, żeście sie gdzieś tam hen w Polsce spiknęły
Ja też mam nadzieję, że zrobimy kiedys ZJAZD i Was w końcu spotkam (jeden z moich celów 100 aktualnie) - przydałby mi się jakiś wyjazd "służbowy" do Wawy (albo Łodzi)...

Do Łodzi!!!

[QUOTE=ellefant;44954717]

Trochę się wzięłam na sposób....jestem uparta. W sobotę np. jasno określiłam: ja sprzątam, ty jedziesz wysłać paczkę (oboje to odkładaliśmy). Albo mówię: ja nie wiem, ty zadzwoń, ty dzwonisz i mówisz.
Jeśli chodzi o znajomych myślę, że temat się rozwinie jak pójdę do pracy, dzieci do normalnej szkoły. Mam taką nadzieję.
[QUOTE]

Fajnie, że się "postawiłaś". Chociaż z moim byłym takie rzeczy nie działały. On nie cierpiał jak mu coś kazałam albo oznajmiałam. Musiałam prosić. A prosić się o wszystko to był koszmar.

Joanna XL tak, byliśmy prawie 9 lat, ale wiecie, że różnie między nami bywało. Niby nie czuję jakiegoś większego braku, nawet poczułam ulgę. Ale to może tylko dlatego, że wiem że i tak będziemy się widywać, więc go całkowicie nie stracę. Najgorzej jak on już sobie kogoś znajdzie. Tak, wiem, jestem psem ogrodnika.

Niestety wczoraj w nocy też zakończyłam jedną znajomość. Nie wiem czy nie postąpiłam zbyt drastycznie, ale co ja poradzę, że ja po prostu nie umiem wybaczać ani chować urazy...

Napisane przez Patri

Przedzieram się przez swoje psychologiczne poradniki, żeby stwierdzić czy są dość cenne, żeby trzymać je na półce. Przeczytałam wczoraj podobne zdanie do tego, które wpisałaś. Tylko mam wrażenie, że musiałabym usunąć część mózgu, żeby nagle myśleć i żyć inaczej niż do tej pory.
Do firmy oddzwoniłam rano, że się nie będę fatygować i nie podpiszę nic z datą wsteczną. Chcę mieć z nimi spokój i nic więcej wspólnego.
W sumie nockę mam w plecy.
Życiowo jestem w jakimś dziwnym stanie - usiłuję mieć wkład w życie domowe i rodzinne, ale zdaje się, że to za mało. Kaaasaaaa, iiiha!, choc nikt tego głośno nie mówi, ba nawet mówi, że nie w tym problem... Mam się spełniać, jak ja będę zadowolona, to wszycy wokół też. Jak, pytam, jak? !!
Przepraszam Was za nieobecność i być może ominięcie ważnych dla Was rzeczy. Wybaczcie.

Super Patri! Jak w ogóle samopoczucie obecnie?

Napisane przez inga86

Nebulo uwazaj na zakwasy. Tez bym chciala chodzic 7x w tygodniu, wiec troche zazdroszcze moge chodzic 2 i to nie zawsze. A co do Twoich katarow i przeziebien jak tylko zaczynasz chodzic, moze sie blokujesz i podswiadomie je wywolujesz?

Też się zapisałam na jogę w ramach wfu. Ale to tylko raz w tygodniu. Chcę zobaczyć czy to naprawdę działa.

Napisane przez Dilayla

witam,jesyem,podczytuje weny brak...
pomimo tego,ze ciagle coś robię:
*pomyte naczynia
*załadowana zmywarka
*umyta kuchenka
*pomyte podłogi
*2 x pranie
*odkurzanie
*powieszona zasłonka u młodego
*poukładane ubrania w szafie
*złożone pranie
mam wrazenie ze nie robie nic i że zmarnowałam juz pol dnia....efektów nie widac bo to normalne zajęcia codzienne sa nie mam weny cczasu na nic więcej...i mam mega wku....rw i napięcie to chyba pms + dziecko chore w domu aaaaaaa

Zrobiłaś bardzo dużo! Jesteś dla siebie zbyt wymagająca. Przesyłam wenę i motywację

Napisane przez ellefant

Mam saunę w domu, zrobiłam do niej jedno podejście, ale strasznie nudno mi tam było

Wow, zazdroszczę!

Przeglądam ofertę wyjazdów na Erasmusa i w sumie nie ma na czym oka zawiesić. Ale postaram się coś wybrać.

[Patri]

Napisane przez bura kocurka

Dzielę się z Wami poprzez internet moim urodzinowym tortem, który robiłam dzielnie od rana i wyszedł bardzo przepyszny

Dasz przepis dla opornych? Wiem, że mnóstwo jest w necie, ale wolę wypróbowany. Może link masz jakiś, z którego korzystałaś? Julki urodziny mam w niedzielę. Chciałabym zrobić. Twój wygląda bardzo apetycznie.

---------- Dopisano o 15:43 ---------- Poprzedni post napisano o 15:32 ----------

Napisane przez isza89

Skoro mówi, że nie w tym problem, to może naprawdę tak jest? Wiem, że czujesz presję, żeby dołożyć się do domowego budżetu, ale staraj się tej presji sama nie powiększać do paraliżujących Cię rozmiarów, bo to Ci nie pomoże. Co do spełniania się - co byś chciała zrobić? Na co masz ochotę? Co masz w liście 100?

To co napisałaś wprawiło w ruch jakieś mega-szybkie myślenie, w wyniku którego osiągnęłam chyba ważny ...wgląd? i poprawę jakości życia - przynajmniej tymczasową. Dzięki.
A w liście 100 mam wszystko, co sprawia, że czuję się nikim

[inga86]

O dziwo dzis mialam calkiem niezly dzien w pracy, mam poczucie, ze zrobilam duzo i produktywnie. Rano sie zalamalam, bo okazalo sie, ze zapomnialam cos tam zrobic, ale co gorsza ja nawet nie pamietam, ze o to zostalam poproszona, choc dziewczyna twierdzi ze na 100%tak. I w takim momencie czuje sie jak , bo rozumiem, ze sama czynnosc zrobienia czegos mogla mi wyleciec z glowy, ale sam fakt tego zrobienia? Przeraza mnie wizja powtorki sprzed roku i staram sie byc uwazna jak moge, ale boje sie, ze nie ogarniam i mi wazne rzeczy umkna.

Jak wasz dzisiejszy dzien?
Woman jak tam w pracy?

Isza jak Twoj powrot do rzeczywistosci?

Patri swietnie, ze zlapalas chwile oddechu. Popatrz na liste 100 nie jak na spis rzeczy, ktorych nie masz, a jak na podpowiedz na czym mozesz sie koncentrowac kazdego dnia. Wybierz 1-2pkt i skoncentruj wszystkie mysli i czynnosci by je osiagnac. Najlepiej te, ktore np kiedys zaczynalas i masz juz pewna wiedze albo takie, ktore nie wymagaja duzego nakladu pracy i sa dostepne albo ktore sa najbardziej atrakcyjne.

Kocur uporalas sie z ubezpieczeniem?

Change, wiem, ze bardzo Cie rani niewrazliwosc innych ludzi, ale postaraj sie to zlewac. I zauwazylam, ze ludzie rzadko spotykaja sie w entuzjazmie. Ja jak jestem czyms podjarana tez raczej nie znajduje kompana.



Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

---------- Dopisano o 17:50 ---------- Poprzedni post napisano o 17:42 ----------

Nad ranem przyszla mi do glowy fajna obserwacja, o ktorej wiedzialam, ale nie umialam przelozyc na zycie. Otoz jest teoria, ze zachowanie czlowieka jest spojne i te same aspekty przejawiaja sie w roznych czynnosciach. Czyli ja np mam tendencje do zaczynania czytania ksiazki, po czym zainteresuje mnie inna i ja rzucam niekonczac. I to sie moze przejawiac w moim chaotycznym podejsciu do zycia, wahaniach i zmianach zdania. Z Tego wniosek, ze moze jakbym wyrobila nawyk konczenia rozpoczetej ksiazki, czulabym sie bardziej stabilna w zyciu. Od malej zmiany do duzej

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[WomenInTheMirror]

Napisane przez Patri

To co napisałaś wprawiło w ruch jakieś mega-szybkie myślenie, w wyniku którego osiągnęłam chyba ważny ...wgląd? i poprawę jakości życia - przynajmniej tymczasową. Dzięki.
A w liście 100 mam wszystko, co sprawia, że czuję się nikim

Właśnie Patri... Nie wiem, czemu Ty sobie zakładasz, że Twoje życie jest do dupy. Wszystko to kwestia Twojego podejścia. Nie dostrzegasz pewnych oczywistości, które dają szczęście.
Tak jak to, że masz Julkę (nigdy nie zostaniesz sama, może za kilkanaście lat stanie się Twoją najlepszą przyjaciółką, a jak założy rodzinę i będzie miała dzieci to będzie to Twoja duża rodzina ). A do tego Julka jest zdrową, kochaną dziewczynką, możesz być z niej dumna każdego dnia.
I jest mnóstwo takich rzeczy z powodu których warto rano wstać i uśmiechnąć się do siebie
Patri, doceń to co masz w życiu i ciesz się tym
Nie trać życia na zamartwianiu się rzeczami, które są tylko w Twojej głowie

Napisane przez inga86

O dziwo dzis mialam calkiem niezly dzien w pracy, mam poczucie, ze zrobilam duzo i produktywnie. Rano sie zalamalam, bo okazalo sie, ze zapomnialam cos tam zrobic, ale co gorsza ja nawet nie pamietam, ze o to zostalam poproszona, choc dziewczyna twierdzi ze na 100%tak. I w takim momencie czuje sie jak , bo rozumiem, ze sama czynnosc zrobienia czegos mogla mi wyleciec z glowy, ale sam fakt tego zrobienia? Przeraza mnie wizja powtorki sprzed roku i staram sie byc uwazna jak moge, ale boje sie, ze nie ogarniam i mi wazne rzeczy umkna.

Jak wasz dzisiejszy dzien?
Woman jak tam w pracy?

Isza jak Twoj powrot do rzeczywistosci?

Patri swietnie, ze zlapalas chwile oddechu. Popatrz na liste 100 nie jak na spis rzeczy, ktorych nie masz, a jak na podpowiedz na czym mozesz sie koncentrowac kazdego dnia. Wybierz 1-2pkt i skoncentruj wszystkie mysli i czynnosci by je osiagnac. Najlepiej te, ktore np kiedys zaczynalas i masz juz pewna wiedze albo takie, ktore nie wymagaja duzego nakladu pracy i sa dostepne albo ktore sa najbardziej atrakcyjne.

Kocur uporalas sie z ubezpieczeniem?

Change, wiem, ze bardzo Cie rani niewrazliwosc innych ludzi, ale postaraj sie to zlewac. I zauwazylam, ze ludzie rzadko spotykaja sie w entuzjazmie. Ja jak jestem czyms podjarana tez raczej nie znajduje kompana.



Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Inga, myślę że z czasem zaakceptujesz pewne niedogodności związane z pracą, a koniec końców będziesz dumna z siebie, że wytrzymałaś

U mnie dziś ok (pracowałam tylko przepisowe 9 h wow ), ale ostatnimi dniami robiłam sporo nadgodzin (kolega jest na urlopie) i chwilami miałam ochotę komuś przywalić.
Jestem chyba wredną osobą z natury
Jak mi baba przynosi jakieś dokumenty o 16:55 (a pracuję niby do 17:00) i muszę je jeszcze przygotować na następny dzień to mam ochotę powiedzieć jej "WON"
Z reguły nie mówię nic chamskiego, ale myślę że ton mojego głosu każe jej szybko uciekać z biura

Napisane przez zywieczdroj

Joanna XL tak, byliśmy prawie 9 lat, ale wiecie, że różnie między nami bywało. Niby nie czuję jakiegoś większego braku, nawet poczułam ulgę. Ale to może tylko dlatego, że wiem że i tak będziemy się widywać, więc go całkowicie nie stracę. Najgorzej jak on już sobie kogoś znajdzie. Tak, wiem, jestem psem ogrodnika

To kawał Twojego życia. Jeśli odczuwasz ulgę to chyba nie było za dobrze między Wami? Jakieś niefajne kłótnie?
Pewnie czujesz się teraz spokojniejsza i bardziej panujesz nad swoim życiem?
Pewnie łatwiej będzie Ci z dystansem spojrzeć na ten związek za kilka miesięcy, rok czasu.
Mam nadzieję, że sprawy sercowe ułożą się pomyślnie i spotkasz osobę bardziej Ci odpowiadającą niż były TŻ.
Trzymaj się

[change]

Napisane przez inga86

O dziwo dzis mialam calkiem niezly dzien w pracy, mam poczucie, ze zrobilam duzo i produktywnie. Rano sie zalamalam, bo okazalo sie, ze zapomnialam cos tam zrobic, ale co gorsza ja nawet nie pamietam, ze o to zostalam poproszona, choc dziewczyna twierdzi ze na 100%tak. I w takim momencie czuje sie jak , bo rozumiem, ze sama czynnosc zrobienia czegos mogla mi wyleciec z glowy, ale sam fakt tego zrobienia? Przeraza mnie wizja powtorki sprzed roku i staram sie byc uwazna jak moge, ale boje sie, ze nie ogarniam i mi wazne rzeczy umkna.

Wspominałaś, że oczekują od Ciebie wielozadaniowości (mam na myśli robienie paru spraw jednocześnie), zasugeruj innym, żeby swoje prośby kierowali do Ciebie pisemnie - mailem, zostawiali karteczki. Albo od razu po rozmowie z daną osobą zapisuj sobie takie pierdoły w stylu "wydrukować coś/zadzwonić". Moja praca asystenta była pod tym kątem zbliżona do tego co robisz, często w trakcie gdy coś robiłam pojawiały się setki pytań czy coś już zrobione a ja miałam zanik pamięci. Listy bardzo mi pomagały. Wprowadziłam też taki zwyczaj, że relacjonowałam zespołowi stan spraw, które ich dotyczyły i które są zrobione lub za które się wzięłam, mialo to na celu kontrolę z ich strony czy czegoś nie pominęłam, a ja zawsze miałam podkładkę. Chociaż najczęściej tak bardzo ufali temu, że wszystkiego pilnuje, że nie czytali
Jeju tęsknie za tym Z każdego błędu wyciągaj wnioski i nauke na przyszłość. Mi np szefowa zwracała uwagę, że jak jej początkowo przekazywałam info "ktoś do Ciebie dzwonił" to nie potrafiłam jej powiedzieć kto i z czym, albo zapamiętywałam tylko imię "Jakaś Kasia" a ona "Jaka Kasia?" i w końcu wprost mi powiedziała, że następnym razem mam dokładnie się pytać kto dzwoni i w jakiej sprawie... Taka głupota, ale pomocna
Także polecam listy

Zaś obserwacja w stylu, że zmiana pewnego nawyku wywoła efekt kuli śniegowej jest moim zdaniem mega słuszna, ja to widze po sobie, wprowadziłam nawyk modlitwy, nawet nie wpisuje tego w listy do zrobienia, bo to po niecałym miesiacu tak jakbym pisała w liście, że musze umyć zęby. Stałam się też cierpliwsza dzięki temu, łatwiej jest mi się skupić na książkach, odpisywaniu na posty itd... Naprawdę warto spróbować
Trzeba pamiętać (genialny jest ten Brian Tracy jak dostanę pracę to chyba każdej z was kupię na urodziny, bo traktuje go jak biblię) że człowiek rodzi się jako tabula rasa i tak naprawdę można się zmienić, nie muszę być do końca życia nieogarniętą i niesamodzielną change jeśli tylko włoże w to trochę wysiłku...

Co do list


Najgorsze w mojej sprawie jest to, że włącza mi się taka głupia reakcja na granicy focha "jak tak to mam was tam gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę" i zamiast przyjąć ludzi takimi jacy są, to wymagam od nich bycia fajnymi zawsze i takimi jakich sobie wyobraziłam.
Wtedy też zaczynam się dobrze czuć tylko w towarzystwie rodziny i zwierzaków, a nie po to wyłaże z tej jaskini, żeby znowu do niej włazić, nie mniej jednak znalezienie kogoś komu by na mnie zależało tak naprawdę, czy kogoś w stylu bratniej duszy wydaje mi się niemożliwe.
Znajoma od kotów z samego rana zauważyła, że zamroziłam fejsa.. ale też od razu mam myśl, że tylko dlatego że w przyszłym tygodniu mam niańczyć jej zwierzaki... A tak naprawdę to też z mojej strony jest ciągła zaczepka i zainteresowanie, a jak nam się zdarzyła rozmowa, w której aktywnie uczestniczyła okazało się, że czekała na faceta, jak się pojawił znowu było pobłażliwe traktowanie...
Nie mówie o naszym spotkaniu, ale ostatnio mam wręcz jakiś przesyt ludźmi i problemami innych, dzisiaj wracając patrzylam się w chodnik,żeby przypadkiem znowu nie poderwać jakiejś staruszki. Już mam dwie obce babcie do ogarniania , to w jakims sensie jest moja inicjatywa, na dodatek wydzwania do mnie pan z pracy co już jest dla mnie kłopotliwe, ale nie da się go za bardzo unikać, bo siedzi na recepcji i jest inwalidą (trochę jak Tygrys z murzinami)
Widać praca z dziećmi w śpiączce jest też u mnie podświadomą ucieczką od takich sytuacji...



a moje motto na dziś to "against all odds"



---------- Dopisano o 18:53 ---------- Poprzedni post napisano o 18:41 ----------

Napisane przez WomenInTheMirror

Właśnie Patri... Nie wiem, czemu Ty sobie zakładasz, że Twoje życie jest do dupy. Wszystko to kwestia Twojego podejścia. Nie dostrzegasz pewnych oczywistości, które dają szczęście.
Tak jak to, że masz Julkę (nigdy nie zostaniesz sama, może za kilkanaście lat stanie się Twoją najlepszą przyjaciółką, a jak założy rodzinę i będzie miała dzieci to będzie to Twoja duża rodzina ). A do tego Julka jest zdrową, kochaną dziewczynką, możesz być z niej dumna każdego dnia.
I jest mnóstwo takich rzeczy z powodu których warto rano wstać i uśmiechnąć się do siebie
Patri, doceń to co masz w życiu i ciesz się tym
Nie trać życia na zamartwianiu się rzeczami, które są tylko w Twojej głowie



Inga, myślę że z czasem zaakceptujesz pewne niedogodności związane z pracą, a koniec końców będziesz dumna z siebie, że wytrzymałaś

U mnie dziś ok (pracowałam tylko przepisowe 9 h wow ), ale ostatnimi dniami robiłam sporo nadgodzin (kolega jest na urlopie) i chwilami miałam ochotę komuś przywalić.
Jestem chyba wredną osobą z natury
Jak mi baba przynosi jakieś dokumenty o 16:55 (a pracuję niby do 17:00) i muszę je jeszcze przygotować na następny dzień to mam ochotę powiedzieć jej "WON"
Z reguły nie mówię nic chamskiego, ale myślę że ton mojego głosu każe jej szybko uciekać z biura





To kawał Twojego życia. Jeśli odczuwasz ulgę to chyba nie było za dobrze między Wami? Jakieś niefajne kłótnie?
Pewnie czujesz się teraz spokojniejsza i bardziej panujesz nad swoim życiem?
Pewnie łatwiej będzie Ci z dystansem spojrzeć na ten związek za kilka miesięcy, rok czasu.
Mam nadzieję, że sprawy sercowe ułożą się pomyślnie i spotkasz osobę bardziej Ci odpowiadającą niż były TŻ.
Trzymaj się

Tak apropo Tego co napisałaś o pracy Po tym spotkaniu to już zupełnie jesteś dla mnie diablo inteligentną dziewczyną z naprawdę dużą charyzmą (mimo, ze drobnej postury) i do tego dobrze wychowaną i sympatyczną Kobieta ideał po prostu )

Ja takich akcji "mord w oczach" to miałam pełno, a ludzie chyba odbierają mnie jako ogólnie spokojną osobę Ale w Twoim wypadku pełen profesjonalizm, szacun po mnie widać jak sie wkurzam...i to bardzo


Zgadzam się z tym co napisałaś o Patri. Przede wszystkim jestescie wszyscy zdrowi!! to jest ogromna nieoceniona doza szczęścia na codzień, o której nie można zapominać...

[WomenInTheMirror]

Change, myślę że Twoim problemem jest to, że jesteś zbyt dobrym człowiekiem. Zawsze chcesz być dla kogoś miła, dobra, dać z siebie więcej. Ale ludzie, których opisujesz nie są tego warci. Co gorsza, w pewnym sensie Ty dajesz im się tak traktować (!) Właśnie takim swoim zachowaniem i przyzwoleniem, że inni mogą Ciebie olewać, czy nie uszanować Twoich uczuć.
Dziewczyno, tupnij w końcu nogą! Po co Ci tacy znajomi?! Jakaś laska olewa Cię, a Ty jej zwierzaczków pilnujesz. Miej więcej "szacunku" do siebie, tzn. doceń siebie oraz swój czas. Jak koleżanka tego typu odezwie się to Ciebie następnym razem to olej ją, powiedz że nie masz czasu rozmawiać, bo jesteś zajęta. Nie przypilnujesz jej zwierzaków, bo masz plany na ten tydzień. Po prostu odmawiaj. Nie zabiegaj o nikogo przesadnie. Jest mała garstka ludzi, którzy docenią Twoje starania i dobre serce. Naprawdę lepiej kupić piwo i samej obejrzeć film w piątkowy wieczór niż zabiegać o kogoś, kto nie jest tego wart.

Spróbuj na siłę olewać innych, zobaczysz że zaczną bardziej doceniać Ciebie oraz szanować Twój czas.

[Patri]

Napisane przez WomenInTheMirror

Właśnie Patri... Nie wiem, czemu Ty sobie zakładasz, że Twoje życie jest do dupy. Wszystko to kwestia Twojego podejścia. Nie dostrzegasz pewnych oczywistości, które dają szczęście.
Tak jak to, że masz Julkę (nigdy nie zostaniesz sama, może za kilkanaście lat stanie się Twoją najlepszą przyjaciółką, a jak założy rodzinę i będzie miała dzieci to będzie to Twoja duża rodzina ). A do tego Julka jest zdrową, kochaną dziewczynką, możesz być z niej dumna każdego dnia.
I jest mnóstwo takich rzeczy z powodu których warto rano wstać i uśmiechnąć się do siebie
Patri, doceń to co masz w życiu i ciesz się tym
Nie trać życia na zamartwianiu się rzeczami, które są tylko w Twojej głowie

Coś w tym stylu właśnie.
Z rzeczy, które czuję, wybieram pisanie, a ostatnio rozkręcam nowy blog.
O dzieciach, dziecku, przygodzie z rodzicielstwem - czasem mocno skomplikowanym. Tak o, bo mam chęć, bo mam wenę.

[inga86]

Troche mi sie klocki w glowie poukladaly. Przede wszystkim problem polega na tym, ze fiksuje sie na brakach, a nie mozliwosciach.
Przeciez te moje znienawidzone studia mogly stac sie najpieknieszym doswiadczeniem, gdybym skoncentrowala sie na tym co moge, a nie na tym czego nie moge. Moglam wyjechac na erazmusa, nauczyc sie plywac, nauczyc jezyka, udzielac sie w kolach itd. I tego tez probowalam, ale bylam tak zafiksowana na negatywnym mysleniu, ze po prostu nie moglam przyjac nic pozytywnego.

I teraz mam podobnie, koncentruje sie na brakach zamiast popatrzec szerzej i skoncetrowac na plusach. Ciezkie to dla mnie, bo narzekanie mam nijako we krwi. I teraz musze wykonac robote i spojrzec na wszystko z innej perspektywy. Latwo winic warunki zewnetrze, ale skoro sytuacja sie powtarza to znaczy, ze problem tkwi jednak we mnie.

Dzieki Change za rade. I Tak duzo zapisuje, ale zaczne wiecej
Sent from my HTC Wildfire S A510e using Wiza
z Forum mobile app

[Patri]

Napisane przez WomenInTheMirror

Change, myślę że Twoim problemem jest to, że jesteś zbyt dobrym człowiekiem. Zawsze chcesz być dla kogoś miła, dobra, dać z siebie więcej. Ale ludzie, których opisujesz nie są tego warci. Co gorsza, w pewnym sensie Ty dajesz im się tak traktować (!) Właśnie takim swoim zachowaniem i przyzwoleniem, że inni mogą Ciebie olewać, czy nie uszanować Twoich uczuć.
Dziewczyno, tupnij w końcu nogą! Po co Ci tacy znajomi?! Jakaś laska olewa Cię, a Ty jej zwierzaczków pilnujesz. Miej więcej "szacunku" do siebie, tzn. doceń siebie oraz swój czas. Jak koleżanka tego typu odezwie się to Ciebie następnym razem to olej ją, powiedz że nie masz czasu rozmawiać, bo jesteś zajęta. Nie przypilnujesz jej zwierzaków, bo masz plany na ten tydzień. Po prostu odmawiaj. Nie zabiegaj o nikogo przesadnie. Jest mała garstka ludzi, którzy docenią Twoje starania i dobre serce. Naprawdę lepiej kupić piwo i samej obejrzeć film w piątkowy wieczór niż zabiegać o kogoś, kto nie jest tego wart.

Spróbuj na siłę olewać innych, zobaczysz że zaczną bardziej doceniać Ciebie oraz szanować Twój czas.

Mądrze piszesz.
Kiedyś ja byłam taka, że miałam czas dla wszystkich, a sama żebrałam o towarzystwo. Gdy zaczęłam nie mieć czasu dla innych, nagle okazało się, że mam znajomych, którzy zabiegają o mój czas. I naprawdę byłam w szoku, że tacy ludzie istnieją.

---------- Dopisano o 21:53 ---------- Poprzedni post napisano o 21:51 ----------

Napisane przez inga86

Troche mi sie klocki w glowie poukladaly. Przede wszystkim problem polega na tym, ze fiksuje sie na brakach, a nie mozliwosciach.
Przeciez te moje znienawidzone studia mogly stac sie najpieknieszym doswiadczeniem, gdybym skoncentrowala sie na tym co moge, a nie na tym czego nie moge. Moglam wyjechac na erazmusa, nauczyc sie plywac, nauczyc jezyka, udzielac sie w kolach itd. I tego tez probowalam, ale bylam tak zafiksowana na negatywnym mysleniu, ze po prostu nie moglam przyjac nic pozytywnego.

I teraz mam podobnie, koncentruje sie na brakach zamiast popatrzec szerzej i skoncetrowac na plusach. Ciezkie to dla mnie, bo narzekanie mam nijako we krwi. I teraz musze wykonac robote i spojrzec na wszystko z innej perspektywy. Latwo winic warunki zewnetrze, ale skoro sytuacja sie powtarza to znaczy, ze problem tkwi jednak we mnie.

Ja też mam podobnie. Dobrze, że sobie poukładałaś nieco rzeczy w głowie. Mam nadzieję, że zacznie Ci się przyjemniej żyć i nie będzie Ci towarzyszyć zbyt dużo zmartwień.

[emi_lka]

Napisane przez inga86

Troche mi sie klocki w glowie poukladaly. Przede wszystkim problem polega na tym, ze fiksuje sie na brakach, a nie mozliwosciach.


I teraz mam podobnie, koncentruje sie na brakach zamiast popatrzec szerzej i skoncetrowac na plusach. Ciezkie to dla mnie, bo narzekanie mam nijako we krwi. I teraz musze wykonac robote i spojrzec na wszystko z innej perspektywy. Latwo winic warunki zewnetrze, ale skoro sytuacja sie powtarza to znaczy, ze problem tkwi jednak we mnie.

Też dużo o tym myślę ostatnio i nawet udaje mi się czasem świadomie skupić na pozytywach swojej sytuacji po pierwszej wizji katastrofy (z dostrzeganiem pozytywów u innych nie mam problemu).

[bura kocurka]

Inga - bliskie jest mi Twoje zwątpienie, ponieważ mam je w każdej pracy, która nie jest "tą pracą"...czyli w każdej dotychczas Mimo to nie rezygnuj z niej. To co pisała Elle jest bardzo trafne. Ja też nie potrafię być tu i teraz i to bardzo wykańcza. Ciągle jest coś źle, coś ciągle gniecie. A Ty wcale nie przekreśliłaś swoich planów! Nie zaprzepaściłaś marzeń! Cały czas szukasz ofert, próbujesz...to znaczy, że trzymasz rękę na pulsie i w końcu się uda A w międzyczasie nie zaszkodzi trochę zarobić

Napisane przez Patri

Dasz przepis dla opornych? Wiem, że mnóstwo jest w necie, ale wolę wypróbowany. Może link masz jakiś, z którego korzystałaś? Julki urodziny mam w niedzielę. Chciałabym zrobić. Twój wygląda bardzo apetycznie.

Pisałam już tutaj, ale napisałam Ci jeszcze szczegółowo na facebooku Tylko tam napisałam, że nasączałam ciasto alkoholem, ale to jak na Julki urodziny to syropem wiśniowym z wodą albo słodkim kompotem

Napisane przez inga86

Kocur uporalas sie z ubezpieczeniem?

Tak a propos uważności...zawiozłam jednego dnia dokumenty do ubezpieczenia, pani nie miała czasu na nie spojrzeć. Dzwoni do mnie dziś rano (budząc mnie) czy mogę przyjechać, bo zapomniałam się podpisać na drugiej stronie W ogóle nie odwróciłam kartki! Jestem coraz bardziej nieprzytomna No ale już załatwione, uff I pani z dziekanatu, której zawsze się bałam jakaś taka miła...

Napisane przez WomenInTheMirror

Change, myślę że Twoim problemem jest to, że jesteś zbyt dobrym człowiekiem. Zawsze chcesz być dla kogoś miła, dobra, dać z siebie więcej. Ale ludzie, których opisujesz nie są tego warci. Co gorsza, w pewnym sensie Ty dajesz im się tak traktować (!) Właśnie takim swoim zachowaniem i przyzwoleniem, że inni mogą Ciebie olewać, czy nie uszanować Twoich uczuć.
Dziewczyno, tupnij w końcu nogą! Po co Ci tacy znajomi?! Jakaś laska olewa Cię, a Ty jej zwierzaczków pilnujesz. Miej więcej "szacunku" do siebie, tzn. doceń siebie oraz swój czas. Jak koleżanka tego typu odezwie się to Ciebie następnym razem to olej ją, powiedz że nie masz czasu rozmawiać, bo jesteś zajęta. Nie przypilnujesz jej zwierzaków, bo masz plany na ten tydzień. Po prostu odmawiaj. Nie zabiegaj o nikogo przesadnie. Jest mała garstka ludzi, którzy docenią Twoje starania i dobre serce. Naprawdę lepiej kupić piwo i samej obejrzeć film w piątkowy wieczór niż zabiegać o kogoś, kto nie jest tego wart.

Spróbuj na siłę olewać innych, zobaczysz że zaczną bardziej doceniać Ciebie oraz szanować Twój czas.

Podpisuję się pod tym obiema kocurzymi łapkami!

Change, ja też mam kilka takich koleżanek, które wyrażały wielkie zainteresowanie moją osobą tylko i wyłącznie wtedy, kiedy nie miały faceta, bo wtedy najwyraźniej czuły się samotne i łaknęły towarzystwa kogokolwiek. A ja nie chcę być kimkolwiek Ja jestem ciągle w długich związkach i jakbym miała tak olewać znajomych, bo mam faceta, to nie miałabym nikogo poza nim...więc nie rozumiem tego podejścia Zresztą ja dość szybko rezygnuję ze znajomości. Może inaczej - nie obrażam się i nie jest tak, że jeśli ktoś się odezwie, to już mu nie odpowiem. po prostu przestaję cokolwiek inicjować. Mogę się z kimś nie odzywać długo, ale nie znoszę olewania mnie (a to nie to samo). Jeśli ktoś jest niesłowny - pisze czy mówi, że spotkamy się w ciągu jakiegoś czasu i przestaje się odzywać kompletnie, to wystarczy mi 3 razy coś takiego kiedy ja coś próbuję organizować, a słyszę puste obietnice i na tym kończę moje próby. Jeśli później koleżanka zechce sama coś zainicjować, to ok. Ale ja już więcej nie próbuję

I powiem Ci, że w ten sposób nie mam kontaktu z dwoma, kiedyśwręcz przyjaciółkami...jedna przestała odzywać się do kogokolwiek ze starych znajomych, druga olała mnie kilkukrotnie i znudziło mi się namawianie...nie odzywa się już długi, długi czas, a mieszka niemal obok mnie. Częściej spotykam jej rodziców i z nimi rozmawiam, niż z nią To są ich wybory, ja nikogo nie jestem w stanie zmusić do kumplowania się ze mną czy spotykania. Ty też nie zmuszaj - kilka razy można próbować, ale ile można? Czas na czyjąś inicjatywę, jeśli temu komuś zależy Jeśli nie, to trudno - po prostu zapomnij.

[Joanna XL]

Napisane przez change

Inga takie uczucie zmęczenia nawet po paru dniach pracy jest dla mnie normą, aczkolwiek wczoraj miałam równie dziwne symptomy fizyczne jak się okazało, że wszelkie moje wysiłki, pozytywne nastawienie, zburza fakt, że pare osób ignoruje to co się do nich pisze, nie traktuje poważnie, odzywa się tylko jak coś chce albo mnie olewa... Tak to się nawarstwiło, że byłam fizycznie wypluta i spięta, więc domyślam się, ze to nieciekawe uczucie które teraz Ci towarzyszy jest trudne do zwalczenia. W takiej chwili nie wiele wystarczy, żeby jakaś drobna sprawa dobiła. Mnie dobiła odzywka D. na moją optymistyczną reakcję "spokojnie, nie podniecaj się", moja próba umówienia znajomych na spotkanie, umawiamy się już któryś raz, wszyscy chcą tylko muszą się zadeklarować, a im nawet nie chce się odpisać "tak super pasuje", albo "nie mam to w d, bawcie sie beze mnie", inna znajoma chce się spotkać a ciągle się wykręca kotami i zupelnie nic z tego nie rozumiem. Taki pryszcz a tak mnie wkurzył : P
Ja zastosowałam w swoim przypadku metodę na olanie i danie sobie siana ze zbytnim staraniem, zajmuje się sobą i nie będę się niepotrzebnie denerwować, dobrze robią na takie uczucie napięcia stresu sporty gdzie się coś kopie lub krzyczy..Joga czy basen jest ponoć nieskuteczna w takiej sytuacji.

Na Twoim miejscu byłabym z siebie dumna, że praca idzie Ci tak dobrze, że po paru dniach nie stanowi dla Ciebie specjalnego wyzwania..
Poza tym dałabym sobie czas na przemyślenie decyzji, nie bądź impulsywna, pomyśl też, że w przyszłości będziesz odpowiedzialna za rodzine i wycofać się z pracy będzie trudniej i trzeba się nauczyć odcinać od takich emocji...
Ja jak mi źle, to odcinam się od ludzi, walnę sobie drinka, zrobie kąpiel, poczytam książke, obejrze film czy coś śmiesznego, pomodlę się i myślę sobie "lubie siebie" i jakoś to neutralizuje i wycisza takie wewnetrzne fizyczne napiecie i rozczarowanie innymi osobami i bezsens sytuacji...

Przychylam się do wypowiedzi emilki.. Nie pal za sobą mostów.

Fajny sposób Może warto robic to częściej - np zamiast użerać się z organizowaniem spotkania ludziom którzy tego nie chcą ?
Ja w ogóle ostatnio preferuje spotkania w małym gronie ew. zapraszam sporo osób(no 6-8) z nadzieją że choć 2-3 sie zjawią , ale odpuszczam sobie dopominanie się o feedback i martwienie się zawczasu .... W efekcie mój mały sylwester skończył się na 15 osobach - bo nagle wszyscy przyszli- pierwszy raz w historii - i choć raz dobrze że zawsze przygotuję za duzo żarcia
A kiedys strasznie mnie irytowało że na konkretną propozycję ludzie nie potrafią się określić/nie chce im się napisać/zapominają napisać itd... Może dotarło do mnie że czasem sama nie wiem czy będę miała ochotę wynurzyć sie z jaskini Powiedzmy że zmieniłam podejście z " spotykamy się w miejscu X ogodzinie Y-będziesz?" na "spotykamy się w miejscu X ogodzinie Y- jak będziesz mieć ochotę wpadaj" - wiadomo ryzykuję że skończę w knajpie sama - ale właściwie czy coś się stanie Najwyżej pogadam z mężem lub jedna bliższą znajomą... No ale ja rzadko porywam się na duże spotkania - raczej to nasiadów po powiedzmy 6 osób -zauważyłam że im więcej ludzi tym trudniej pogadać na spokojnie- a to łatwiej ogarnąć

Napisane przez grey_cat

Dzieki za porady dotyczace wspollokatorow. Nie musialam sie jednak uciec do tak drastycznych metod - napisalam na grupie na fb, ze mam tego dosyc i co chwile o to samo jest klotnia i czy ludzie sie moga wziac do roboty. Naczynia zostaly pozmywane. Jak na razie jest spokoj.

Czyli jednak z fajnymi ludźmi mieszkasz Szkoda nerwów ale wynik dobry ...

A co do samopoczucia - życzę poprawy nastroju

Napisane przez inga86

Wlasnie najbardziej uciekajacy czas mnie przeraza. Dzis mam zapieprz i nie mam czasu myslec.
Ellefant, napisalas cos o czym ja sama mysle, byc szczesliwa tu i teraz, jednoczesnie nie rezygnujac z marzen. Ale trudne to gdy wlasnie z nich zrezygnowalam, choc powtarzam sobie, ze zrobilam to bo chce odlozyc kase. Aaaa dlaczego nie moge byc normalna i sie nie przejmowac?

Sent from my HTC Wildfire S A510e using Wizaz Forum mobile app

Ale przecież ty nie zrezygnowałaś z marzeń? Bo przecież szukasz rezydencji a w między czasie zarabiasz i zbierasz doświadczenie Twoja sytuacja ma sporo pozytywów (wiesz czego chcesz, dążyysz do tego, a po drodze produktywnie wykorzystujesz czas) - tylko musisz to zacząc dostrzegać... Jak to jest że same jesteśmy swoimi najostrzejszymi krytykami

[QUOTE=zywieczdroj;4501482 3]Do Łodzi!!!

[QUOTE=ellefant;44954717]

Trochę się wzięłam na sposób....jestem uparta. W sobotę np. jasno określiłam: ja sprzątam, ty jedziesz wysłać paczkę (oboje to odkładaliśmy). Albo mówię: ja nie wiem, ty zadzwoń, ty dzwonisz i mówisz.
Jeśli chodzi o znajomych myślę, że temat się rozwinie jak pójdę do pracy, dzieci do normalnej szkoły. Mam taką nadzieję.

Fajnie, że się "postawiłaś". Chociaż z moim byłym takie rzeczy nie działały. On nie cierpiał jak mu coś kazałam albo oznajmiałam. Musiałam prosić. A prosić się o wszystko to był koszmar.

Joanna XL tak, byliśmy prawie 9 lat, ale wiecie, że różnie między nami bywało. Niby nie czuję jakiegoś większego braku, nawet poczułam ulgę. Ale to może tylko dlatego, że wiem że i tak będziemy się widywać, więc go całkowicie nie stracę. Najgorzej jak on już sobie kogoś znajdzie. Tak, wiem, jestem psem ogrodnika.

Niestety wczoraj w nocy też zakończyłam jedną znajomość. Nie wiem czy nie postąpiłam zbyt drastycznie, ale co ja poradzę, że ja po prostu nie umiem wybaczać ani chować urazy...





Super Patri! Jak w ogóle samopoczucie obecnie?




Też się zapisałam na jogę w ramach wfu. Ale to tylko raz w tygodniu. Chcę zobaczyć czy to naprawdę działa.



Zrobiłaś bardzo dużo! Jesteś dla siebie zbyt wymagająca. Przesyłam wenę i motywację



Wow, zazdroszczę!

Przeglądam ofertę wyjazdów na Erasmusa i w sumie nie ma na czym oka zawiesić. Ale postaram się coś wybrać.

9 lat - kupa czasu Ja tyle nie jestem z moim mężem - a wydaje mi sie jakbyśmy całe życie byli razem ... Myślę ze jak na taką zmianę i tak dobrze toznosisz (sądząc po postach)
Co do proszenia/wymagania/rozkazywania w związku -ja prosić nie muszę i choć okraszam żądania słowem "proszę" to raczej są to rozkazy... Za to staram sie pamiętać o docenianiu i dziękowaniu - nawet za bzdury w stylu wbity haczyk (czyli wychowuję jak to ktoś wspomniał wyżej)... Problemem jest że o wszystkim muszę przypominać milion razy - najlepsze efekty są jak stanę nad mężem i palcem pokaże co ma zrobić i będe stała aż to zrobi ... Problem nie jest przy sprawach domowych -ale np zapominanie o opłatach/przelewach nieraz się zemsciło oczywiście mam ochotę nieraz zrobić wszystko sama (w końcu co za filozofia wywiercić dziurę) ale widzę na przykładzie rodziców że to prowadzi do opłakanych skutków (w pewnym momencie okazuje się że ma się duże dziecko w domu a nie partnera)... Więc sie wkurzam, czasem wybucham(po porządnej awanturze wszystkie haczyki są wkręcone od razu) i przypominam, powtarzam, czekam .... MOże z czasem się przyzwyczję

Napisane przez inga86

---------- Dopisano o 17:50 ---------- Poprzedni post napisano o 17:42 ----------

[/COLOR]Nad ranem przyszla mi do glowy fajna obserwacja, o ktorej wiedzialam, ale nie umialam przelozyc na zycie. Otoz jest teoria, ze zachowanie czlowieka jest spojne i te same aspekty przejawiaja sie w roznych czynnosciach. Czyli ja np mam tendencje do zaczynania czytania ksiazki, po czym zainteresuje mnie inna i ja rzucam niekonczac. I to sie moze przejawiac w moim chaotycznym podejsciu do zycia, wahaniach i zmianach zdania. Z Tego wniosek, ze moze jakbym wyrobila nawyk konczenia rozpoczetej ksiazki, czulabym sie bardziej stabilna w zyciu. Od malej zmiany do duzej

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

To chyba bardzo trafna obserwacja - ja mam czasem wrażenie że wypracowanie nawyku regularnej pracy w jednej dziedzinie ułatwi przełożenie tego na kolejną. A co do ksiazek - nie wiem czy Cie to pocieszy - ale ja z wiekiem kończę więcej Może dlatego że pamięć mam gorszą i wiem ze jak odłoże połowę na parę miesięy to po powrocie muszę zacząc od nowa


Działam, wczoraj czytałam nawet do pracy, reszty nie zaniedbuję (choć po raz pierwszy od lat zupełnie zapomniełam o imieninach brata) Stosuję się do zasady że nie ważne co robie - ważne że jestem aktywna i COŚ robię - zamiast zombić Przesyłam pozytywną energię i słońce (ostatnio mamy go sporo tutaj

[Patri]

Napisane przez bura kocurka

Pisałam już tutaj, ale napisałam Ci jeszcze szczegółowo na facebooku Tylko tam napisałam, że nasączałam ciasto alkoholem, ale to jak na Julki urodziny to syropem wiśniowym z wodą albo słodkim kompotem

Bardzo, bardzo, bardzo Ci dziękuję.

[Dilayla]

Witajcie
patri-super pomysł z blogiem chwile Ci nie uciekna.wspomnienia zostaną zapisane pamiątka nie ma c...i ciągla mozliwośc przeżywania..wzruszyłam się Twoim zdjeciem z maluśka Julką.
I można miec dystans do mijajacego czasu....pizmowe party super pomysł
pewnie będe podgladąc i szukac pomysłów i inspiracji ...podział polityczny mnie powalił

[Farisss]

Witajcie,

można dołączyć?
Chciałabym móc nie dołączać do takiego wątku, ale w grupie pewnie będzie raźniej...

Niestety, jestem z tych które potrafią odkładać ważne rzeczy na później, tak że potem wszystko się wali na łeb na szyję. Tak już zawaliłam kilka lat swego życia, zwykłe drobnostki też mnie gubią...

[Patri]

Napisane przez Farisss

Witajcie,

można dołączyć?
Chciałabym móc nie dołączać do takiego wątku, ale w grupie pewnie będzie raźniej...

Niestety, jestem z tych które potrafią odkładać ważne rzeczy na później, tak że potem wszystko się wali na łeb na szyję. Tak już zawaliłam kilka lat swego życia, zwykłe drobnostki też mnie gubią...

Hej! Witamy. Napisz o sobie słowo.

---------- Dopisano o 10:49 ---------- Poprzedni post napisano o 10:48 ----------

Napisane przez Dilayla

Witajcie
patri-super pomysł z blogiem chwile Ci nie uciekna.wspomnienia zostaną zapisane pamiątka nie ma c...i ciągla mozliwośc przeżywania..wzruszyłam się Twoim zdjeciem z maluśka Julką.
I można miec dystans do mijajacego czasu....pizmowe party super pomysł
pewnie będe podgladąc i szukac pomysłów i inspiracji ...podział polityczny mnie powalił

[bura kocurka]

Napisane przez Farisss

Witajcie,

można dołączyć?
Chciałabym móc nie dołączać do takiego wątku, ale w grupie pewnie będzie raźniej...

Niestety, jestem z tych które potrafią odkładać ważne rzeczy na później, tak że potem wszystko się wali na łeb na szyję. Tak już zawaliłam kilka lat swego życia, zwykłe drobnostki też mnie gubią...

Hej hej

Patri - nie zauważyłam Twojego bloga dzieciowego! Super ekstra! Bardzo dobrze, że go założyłaś - masz takie fajne historie z Julką w roli głównej i te jej teksty, dziel się nimi

[emi_lka]

Patri, blog jest rewelacyjny!!!!!

[ellefant]

Tak, właśnie odwiedziłam
Świetne połączenie tematyki dzieciowej z własnymi wspomnieniami i doświadczeniami będę odwiedzać, bo tez jestem mamą sześciolatka
Kibicuję i trzymam kciuki

[Lynette Scavo]

Patri, w ramach prokrastynowania wlazłam na Twój blog i przeczytałam notki Super piszesz Kiedy urodziłaś córcię?

[ellefant]

Padłam

Szperam w necie, szukam inspiracji, wymyślam nazwę bloga, "senere" - w języku norweskim oznacza "później", wchodzę na: http://www.senere.blogspot.no/

i co widzę?

[Patri]

Napisane przez ellefant

Padłam

Szperam w necie, szukam inspiracji, wymyślam nazwę bloga, "senere" - w języku norweskim oznacza "później", wchodzę na: http://www.senere.blogspot.no/

i co widzę?

Hahaha, dobre
Dziękuję Dziewczyny za miłe słowa o blogu dzieciowym
Bardzo dziękuję.
Córcię urodziłam 7 lat temu. Minie w niedzielę, młoda ma urodziny w niedzielę, będę piekła tort

[Farisss]

Jaki tort, jaki tort ?

[Lynette Scavo]

Mój starszy syn skończy w niedzielę 7 lat (Mnie pieczenie przeraża, napisałam o tym w klubie)

[fairytale]

Tego samego dnia?????

[inga86]

Patri Twój blog jest super
Podziwiam Cię jako mamę, sama bym chciała taką mieć albo taką być

[Patri]

Napisane przez Lynette Scavo

Mój starszy syn skończy w niedzielę 7 lat (Mnie pieczenie przeraża, napisałam o tym w klubie)

Naprawdę? Jejku, nasze dzieci są w tym samym wieku z jednego dnia?
Ale czad! Mnie tez pieczenie przeraża, boję się, że się tort nie uda. Stwierdziłam, że i tak wtedy nawalę kajmaku i bitej śmietany i tyle.

---------- Dopisano o 00:35 ---------- Poprzedni post napisano o 00:35 ----------

Napisane przez inga86

Patri Twój blog jest super
Podziwiam Cię jako mamę, sama bym chciała taką mieć albo taką być

Dzięki

---------- Dopisano o 00:36 ---------- Poprzedni post napisano o 00:35 ----------

Napisane przez Farisss

Jaki tort, jaki tort ?

mam nadzieję, że biszkoptowy, śmietanowy, kajmakowy i zjadliwy