Prokrastynacja, czyli zgubne odkładanie na później... cz.IV

[Halimaa]

Jak wam mija weekend? Ja siedzę w domu, mam się uczyć..

[Patri]

Napisane przez Halimaa

Jak wam mija weekend? Ja siedzę w domu, mam się uczyć..

Niech już minie, bo jak dziecko za długo jest w domu to mam zwarcie obwodów w głowie.
Uczysz się? Ja wczoraj troszkę się pouczyłam, dziś miałam egzamin, ostatni już. Zdałam indeks i z głowy. Wakacje Jutro wolny dzień poza korkami o 15.
Jak Ci idzie nauka?
Powodzenia Halimaa.

[zywieczdroj]

Napisane przez Halimaa

Jak wam mija weekend? Ja siedzę w domu, mam się uczyć..

U mnie podobnie. Mam w środę bardzo ważny i ciężki egzamin, postanowiłam że pouczę się już do niego, przeczytałam zaledwie przez cały dzień 2 strony i nie mogę dalej ruszyć. Wszystko wydaje się ciekawsze oczywiście... Eh, czemu nigdy nie mogę się wziąć za nic odpowiednio wcześniej, bez stresu?

Napisane przez Patri

Niech już minie, bo jak dziecko za długo jest w domu to mam zwarcie obwodów w głowie.
Uczysz się? Ja wczoraj troszkę się pouczyłam, dziś miałam egzamin, ostatni już. Zdałam indeks i z głowy. Wakacje Jutro wolny dzień poza korkami o 15.
Jak Ci idzie nauka?
Powodzenia Halimaa.

Super, gratuluję! Szczerze to zapomniałam nawet, że Ty jeszcze na studiach jesteś, myślałam, że już po, ale chyba zaczęłaś coś dodatkowo tak?

Dostałam okres, dzięki lekom od ginekologa praktycznie go nie czuję, jak nigdy. Oby tak było dalej.

[Patri]

Napisane przez zywieczdroj

Szczerze to zapomniałam nawet, że Ty jeszcze na studiach jesteś, myślałam, że już po, ale chyba zaczęłaś coś dodatkowo tak?

To nie są studia. Darmowa policealna szkoła Żak. Technik rachunkowości.
Wielokrotnie o tym pisałam.

[zywieczdroj]

Napisane przez Patri

To nie są studia. Darmowa policealna szkoła Żak. Technik rachunkowości.
Wielokrotnie o tym pisałam.

Faktycznie, wyleciało mi z głowy.

[ciastkozposypka]

Napisane przez bura kocurka

Też dużo myślałam o tych poziomach energetycznych różnych ludzi...i też się zawsze widzę jako niskoenergetyczną osobę. Ja się po prostu łatwo męczę. I co prawda organizację mam lepszą jak mam więcej zajęć i może istotnie trochę się rozszerza ta energia wtedy, tak jak twierdzi Patri...ale jednak męczę się mocno i zaczynam wtedy myśleć tylko o tym, żeby iść spać, bo chyba tylko tak umiem odpoczywać I właśnie! Jeszcze są inne różnice między ludźmi, których nie wzięłaś pod uwagę w swojej ocenie...niektórzy ludzie odpoczywają spotykając się ze znajomymi i idąc na imprezę. Więc chętnie to czynią również w tygodniu i ogólnie im to nie przeszkadza w niczym...spanie jest im potrzebne, ale to nie sprawia, że czują się odpowiednio zrelaksowani. No tak mają...inni leżą i zbijają bąki nazywając to relaksem, jak ja A jeszcze inni biegają...a jeszcze inni uczą się języków Chociaż akurat to ze wstaniem wcześniej, żeby iść na kurs językowy to przypuszczam jest kwestią motywacji...widać akurat ta osoba bardzo chce lub potrzebuje nauczyć się języka, a jest to odpowiednia dla niej pora na lekcje. To akurat nie znaczy, że nie jest tym zmęczona...

A, ja trochę mam to co Ty - że poza jednym jakimś zajęciem głównym (pracą), nie ma nic. Najgorzej na mnie działa praca na drugą zmianę...to zło. I ciągle trafiam na taką pracę! Nie ogarniam tego Jak mam pracę od wczesnej godziny, to zwlekę się z wyra nawet o 5 rano, ruszę do pracy, odklepię co mam do zrobienia, tyle godzin co trzeba, wracam...zostaje mi jeszcze trochę czasu, więc mogę się czymś zająć. Mogę iść na zakupy, mogę się spotkać ze znajomymi, mogę się pouczyć, pobiegać, cokolwiek. Jak mam na drugą zmianę, to od rana myślę tylko o tym, że nic nie warto zaczynać, bo jeszcze nie zdążę, a do pracy trzeba iść

Hmmm, uświadomiłaś mi, że chyba faktycznie ja np. resetuję się tylko śpiąc. Jak wstaję rano to jest nowy dzień i ja nowa, a tak to wszystkie stresy napięcia trzymają mnie cały dzień od początku do końca. Może trzeba by jakoś to zmienić

---------- Dopisano o 18:16 ---------- Poprzedni post napisano o 18:12 ----------

Napisane przez zywieczdroj

Też się nad tym zastanawiałam. Moja współlokatorka często ma do pracy na 7 rano, po pracy wychodzi, wraca późno a przecież nazajutrz znów musi rano wstać. Nie wiem skąd ludzie biorą energię. Może faktycznie odpoczywają wśród innych ludzi? Dla mnie odpoczynek = święty spokój. Kiedy nie muszę nigdzie wyjść, z nikim rozmawiać, nikt nic ode mnie nie chce i nic do mnie nie mówi Może dlatego że jestem aspołeczna? Kiedyś myślałam, że jestem po prostu strasznie leniwa, że jak wrócę z zajęć lub z egzaminu to myślę tylko o tym by pójść spać, przekoczować do wieczora i znów iść spać. Dzisiaj nie wiem z czego to się bierze. Mam też bardzo niskie ciśnienie i puls - może to stąd?

Kiedyś miałam taki okres w życiu, że miałam masę znajomych, mieszkałam w akademiku i praktycznie non stop z kimś siedziałam, potem takim zbrzydł ten brak samotności i czasu gdy nikt nic ode mnie nie chce, że została mi teraz garstka znajomych i choć nawet trochę mi brakuje ludzi to się odzwyczaiłam i żaden moment nie jest dobry, żeby odnowić kontakt z dawno nie widzianą koleżanką. Na tygodniu jest praca, a na weekendzie przecież muszę odpocząć. I naprawdę jak pomyślę o wyjściu na tygodniu z kimś gdzieś to aż ciarek dostaję

Też myślę, że sprawy typu ciśnienie mogą mieć tu duże znaczenie. Albo też myślenie. Wydaje mi się, że w głowie wyolbrzymiam różne obowiązki i to ile czasu mi zajmują.

Lecę robić smoothie. Szpinakowe. Mam nadzieję, że coś wyjdzie, bo poprzednie było do kitu

[Patri]

Poniedziałek.
Tydzień Próbowania Czegoś Nowego.
A ja znów nie mam siły.

[78ec78392a9e84b50fa9c61260c26510682869d7_6517570db0492]

Dawno mnie tutaj nie było.... Aż głupio... W każdym razie, mam sporo roboty, ale niestety nie ogarniam super wszystkiego muszę jeszcze więcej pracować..... Tydzień zapowiada sie dosyć cieżko, także pewnie tez mało tutaj będę zaglądać buziaaaakiiii

[Patri]

Buziak Cym, powodzenia.

Tu o próbowaniu nowych rzeczy, pozytywnie:
http://www.youtube.com/watch?v=Sq-9V9W_Xuw

[Halimaa]

do 19.06 jest -40% na wszystko w Mango dla osób zapisanych na newsletter. Zakupy można robić przez stronę i stacjonarnie. W środę się chyba wybiorę.

[emi_lka]

Napisane przez Halimaa

do 19.06 jest -40% na wszystko w Mango dla osób zapisanych na newsletter. Zakupy można robić przez stronę i stacjonarnie. W środę się chyba wybiorę.

Ja mam ban na zakupy - ostatnio za bardzo szalałam.
Jedynie sandałki muszę wyczarować jakoś.

Patri, jak dziś - teraz?

Ja też miałam spadek energii i nastroju duży... Powoli się odbijam, ale jakieś to dziwne było...

[Patri]

Napisane przez emi_lka

Patri, jak dziś - teraz?

Wczoraj dostałam globusa po tej małej porcji wina
A dziś, teraz, jestem po całym dzionku szycia torebki
Nie mam maszyny, więc szyję ręcznie.
Jeszcze nie skończyłam, ale dużo już zrobiłam.
Dziecko pojechało na wycieczkę do Warszawy, wiec mogłam się totalnie i swobodnie skupić na czym chciałam.
Energia we mnie wstąpiła, jak pomyślałam, że to czas na szycie
No i sobie szyłam

A jak Twoja energia dziś?

[emi_lka]

Napisane przez Patri

Wczoraj dostałam globusa po tej małej porcji wina
A dziś, teraz, jestem po całym dzionku szycia torebki
Nie mam maszyny, więc szyję ręcznie.
Jeszcze nie skończyłam, ale dużo już zrobiłam.
Dziecko pojechało na wycieczkę do Warszawy, wiec mogłam się totalnie i swobodnie skupić na czym chciałam.
Energia we mnie wstąpiła, jak pomyślałam, że to czas na szycie
No i sobie szyłam

A jak Twoja energia dziś?

Koncepcja trzeciego oka mi się bardzo spodobała ale dolegliwości nie zazdroszczę... Ja, jak zwykle, zbyt dobrze zniosłam wino, za dużo go spożywam... Od wczoraj, jak w amoku, przeczytałam nową powieść Witkowskiego "Zbrodniarz i dziewczyna". Ubawiłam się

Miałam okropny zjazd w środku dnia, wszystko bez sensu i takie tam, ale cóż... zajadłam to lodami i działałam dalej... Byłam na badaniu, teraz w wielkim niechciajstwie siedzę sobie nad dokumentami różnymi i nieeee chceee mi sięęęęęę.............

[zywieczdroj]

Napisane przez emi_lka

Miałam okropny zjazd w środku dnia, wszystko bez sensu i takie tam, ale cóż... zajadłam to lodami i działałam dalej... Byłam na badaniu, teraz w wielkim niechciajstwie siedzę sobie nad dokumentami różnymi i nieeee chceee mi sięęęęęę.............

Mam to samo. W środę ważny egzamin, najtrudniejszy w tej sesji, od niego zależy mój wyjazd, a mi się nie chcę uczyć... Nawet jak mam jakąś motywację to mi to nic nie daje...

[ellefant]

Ja jestem apogeum zdziwolągowania.... jestem w domu przed 16, na nic nie mam siły, z własnym dzieckiem już mi się nawet nie chce wyjść na dwór....zombię z lapkiem na kolanach. Jutro ostatni dzień praktyk, i wakacjeCzas na przemyślenia.

[emi_lka]

Ja mam dzień w stylu - wyjmuje naczynia ze zmywarki na raty, bo nie mam siły/energii wystać dłużej i zrobić coś od początku do końca.
Odpuszczam dziś tę pracę, mam nadzieję, że jutro będzie lepiej.

Elle, fajnie, że wakacje
Kiedy wyniki egzaminu?

[ellefant]

Emi, wyniki mają przesłać maksymalnie do 16 lipca. Już prawie zapomniałam, że go zdawałam, życie po egzaminie miał wrócić na właściwe tory, jakoś nie wróciło.

Emi, przesyłam moc energii, może niekoniecznie własnej, bo mało jej mam, ale tej, która krąży w atmosferze

[emi_lka]

Dzięki
No właśnie... życie po czymś zawsze się jawi jakieś inne, a jest zwykle prawie takie samo jak przed

Sorki, że Ci przypomniałam o egzaminie.

---------- Dopisano o 22:10 ---------- Poprzedni post napisano o 22:09 ----------

Żywiec, przesyłam mobilizujące fluidy!

[Patri]

Jak tam u Was dziś?
U mnie część dalsza szycia torby, już nie cały dzień, ale do 12:00.
Teraz sprzątam, potem idę po dziecko, potem z dzieckiem szukam ślimaka bo nam ...uciekł . Około 16 piknik jest rodzinny w szkole. O 18 mam korepetycje. Dzień wypełniony różnorodnością. Dobrze.
Miłego dnia Wam życzę.

[ellefant]

Faktycznie dzień wypełniony po brzegi Patri

A ja mam już wakacje, dziwnie się czuję, niby tak bardzo czekałam na nie, a już czuję, że czegoś mi będzie brakowało....

[Joanna XL]

Ja mam aktywny początek tygodnia za sobą - wczoraj przygotowywałam referat na dziś (oczywiście dzień przed) , dziś referowałam ( mimo odpowiednio wcześniejszego zamówienia sprzętu - co mi się rzadko zdarza- sprzętu nie było, zamówienie też zniknęło - ach ten przereklamowany niemiecki Ordnung a potem knajpowałam z ludźmi z kursu (mały sukces - zjadłam miskę dosyć sypkiego ryżu pałeczkami - a byłam pewna że nimi to tylko z sushi daje radę)....

Refleksje mam dwie :
1. wciąż za mało mówię po niemiecku - po paru godzinach gadania naprawdę nabieram pewnej łatwości, przestaję myśleć po polsku itd....
2. i co zdecydowanie gorsze - chyba coś jest jednak ze mną nie tak Traktowałam to całe wyjście jak karę (poszłam głównie dlatego że mnie mąż namówił), z jakiś powodów wymyśliłam sobie że nie lubie tych ludzi (trudno to nawet wytłumaczyć - ale czułam autentyczny wstręt na myśl o tym spotkaniu ) ....Oczywiście było fajnie, czułam się bardzo dobrze a ludzie są ok - to ze mną jest coś nie tak bo mam chyba jakąś fobie społeczną

Dziczeje po prostu - najchętniej spędzałabym czas sama, w domu z kotem ew. gdzieś z mężem (dobrze że choć jego akceptuje ) Nie mam pomysłu co z tym zrobić - choć przyznam że jestem trochę przerażona swoimi emocjami i reakcjami ....

Poza tym spotkałam się dziś z bardzo miłą reakcją starszej pani na ulicy - mówiłyśmy z koleżankami o kursie, pracy nad akcentem itd i jakaś staruszka powiedziała mi że przecież bardzo dobrze mówię po niemiecku Niemcy potrafią być bardzo otwarci i bezinteresownie mili - co wciąż bardzo mnie zaskakuje, bo jakoś nie jest to pierwsza cecha jaką się z tą nacją kojarzy ....

Dziwny dzień - bardzo miły ale ... refleksje już nie są tak pozytywne .... Czuję jakbym nieświadomie bardzo daleko zaszła na drodze zmiany w osobę, którą wcale nie chce być Jeśli oczywiście da się zrozumieć co mam na myśli ...

[201605161428]

Czesc dziewczyny, moge sie przylaczyc ? Mam wrazenie ze cale swoje zycie odkladam na pozniej.
Mialam jechac na erazmusa - "no przeciez nie musze odrazu na pierwszym roku, mam tyleee czasu". Wlasnie koncze studia 0-0
Mam sie nauczyc na egzamin - po co sie bede tak wczesnie stresowac.
Mam skonczyc licencjat - oj tam do wtorku jeszcze tyle czasu.
Mialam isc do lekarza - e tam, przeciez znowu nie umieram, zeby juz leciec.
DRAMAT

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[ellefant]

Napisane przez Joanna XL

Ja mam aktywny początek tygodnia za sobą - wczoraj przygotowywałam referat na dziś (oczywiście dzień przed) , dziś referowałam ( mimo odpowiednio wcześniejszego zamówienia sprzętu - co mi się rzadko zdarza- sprzętu nie było, zamówienie też zniknęło - ach ten przereklamowany niemiecki Ordnung a potem knajpowałam z ludźmi z kursu (mały sukces - zjadłam miskę dosyć sypkiego ryżu pałeczkami - a byłam pewna że nimi to tylko z sushi daje radę)....

Refleksje mam dwie :
1. wciąż za mało mówię po niemiecku - po paru godzinach gadania naprawdę nabieram pewnej łatwości, przestaję myśleć po polsku itd....
2. i co zdecydowanie gorsze - chyba coś jest jednak ze mną nie tak Traktowałam to całe wyjście jak karę (poszłam głównie dlatego że mnie mąż namówił), z jakiś powodów wymyśliłam sobie że nie lubie tych ludzi (trudno to nawet wytłumaczyć - ale czułam autentyczny wstręt na myśl o tym spotkaniu ) ....Oczywiście było fajnie, czułam się bardzo dobrze a ludzie są ok - to ze mną jest coś nie tak bo mam chyba jakąś fobie społeczną

Dziczeje po prostu - najchętniej spędzałabym czas sama, w domu z kotem ew. gdzieś z mężem (dobrze że choć jego akceptuje ) Nie mam pomysłu co z tym zrobić - choć przyznam że jestem trochę przerażona swoimi emocjami i reakcjami ....

Poza tym spotkałam się dziś z bardzo miłą reakcją starszej pani na ulicy - mówiłyśmy z koleżankami o kursie, pracy nad akcentem itd i jakaś staruszka powiedziała mi że przecież bardzo dobrze mówię po niemiecku Niemcy potrafią być bardzo otwarci i bezinteresownie mili - co wciąż bardzo mnie zaskakuje, bo jakoś nie jest to pierwsza cecha jaką się z tą nacją kojarzy ....

Dziwny dzień - bardzo miły ale ... refleksje już nie są tak pozytywne .... Czuję jakbym nieświadomie bardzo daleko zaszła na drodze zmiany w osobę, którą wcale nie chce być Jeśli oczywiście da się zrozumieć co mam na myśli ...

Joanno, mam dokładnie takie same przemyślenia co do własnej osoby....Może u mnie wygląda to nieco inaczej, bo ja mam w sobie totalną blokadę. Najlepsze jest to, że widać to dopiero przy kontaktach z innymi ludźmi. Boli wtedy, gdy chce się mieć dobry kontakt z innymi. Czuję się jakaś taka zamknięta, nieadekwatna, niewiedząca, co mówić, co powiedzieć, żeby się uśmiechnęli, polubili, pustka w głowie. Otwieram się bardzo wolno. Minęły 3 miesiące praktyk w fantastycznym gronie współpracowników, a ja zaczęłam się otwierać na koniec. Wiem, lekką winę ponosi bariera językowa. Wydaje mi się, że znowu wszystko przez to zamknięcie w sobie, życie w kręgu własnych myśli, kręcących się wokół tego "jak być w końcu szczęśliwym i żyć pełnią życia". Powstaje błędne koło. Już zaczynam myśleć, że może dobrym sposobem jest coś, co robi Patri ostatnio, próbowanie nowego. Może powinnam sobie założyć, że co dzień zrobię coś, na co zwykle brakuje mi odwagi, boję się krytyki, oceny innych? Może to jest jakiś sposób?

Joanno a jak jest u ciebie z rozumieniem języka? W niemieckim też są dialekty?


Hej, hej TheUnlike
Może na początek jakiś konkretny plan z wyszczególnieniem tego, co konieczne i pilne?

[Joanna XL]

Napisane przez ellefant

Joanno, mam dokładnie takie same przemyślenia co do własnej osoby....Może u mnie wygląda to nieco inaczej, bo ja mam w sobie totalną blokadę. Najlepsze jest to, że widać to dopiero przy kontaktach z innymi ludźmi. Boli wtedy, gdy chce się mieć dobry kontakt z innymi. Czuję się jakaś taka zamknięta, nieadekwatna, niewiedząca, co mówić, co powiedzieć, żeby się uśmiechnęli, polubili, pustka w głowie. Otwieram się bardzo wolno. Minęły 3 miesiące praktyk w fantastycznym gronie współpracowników, a ja zaczęłam się otwierać na koniec. Wiem, lekką winę ponosi bariera językowa. Wydaje mi się, że znowu wszystko przez to zamknięcie w sobie, życie w kręgu własnych myśli, kręcących się wokół tego "jak być w końcu szczęśliwym i żyć pełnią życia". Powstaje błędne koło. Już zaczynam myśleć, że może dobrym sposobem jest coś, co robi Patri ostatnio, próbowanie nowego. Może powinnam sobie założyć, że co dzień zrobię coś, na co zwykle brakuje mi odwagi, boję się krytyki, oceny innych? Może to jest jakiś sposób?

Joanno a jak jest u ciebie z rozumieniem języka? W niemieckim też są dialekty?

W moim przypadku chyba nie do końca problem polega na barierze jezykowej - rozumiem z 90 % tego co jest mówione - ale i kontakt ma głównie z obcokrajowcami mówiącymi po niemiecku... Tutaj również Niemcy rzadko są miejscowi - i wszyscy mówią mniej lub bardziej Hochdeutschem Mam szczęście - bo parę lat temu na południu (Schwarzwald) załamywałam ręce jak moi przyjaciele przechodzili na "domowy niemiecki" z akademickiego ....
Miejscowy dialekt niby istnieje -ale spotkać młodych ludzi nim mówiących to jak spotkać jednorożca Wystarcza znajomość paru specyficznych słówek ....

W sumie póki co uczę się "ładnego, standardowego niemieckiego" - bo taki jest wymagany na egzaminach... Niemcy też mówią bardzo różnie - i nawet mi zdarza się właściwie ocenić czyjeś pochodzenie po języku ...No ale to zupełnie jak w Polsce -też polszczyzna bywa różnej jakości a ludzie wykształceni mówią inaczej niż np starsi ludzie ze wsi (nie wartościując w żaden sposób)

Myślałam o tych problemach z towarzyskością i otwarciem się na ludzi - i dochodzę do wniosku że u mnie wymaga to pewnego świadomego wysiłku (czy też uważności... Przynajmniej na początku ...A ostatnio mi się poprostu nie chce
Pocieszające jest to że można sobie pewne nawyki wyrobić - pamiętam że np w czasie studiów nie miałam tego problemu .. Mój mąż którego ludzie bardzo lubią i oceniają jako duszę towarzystwa - sam przyznał że musiał sobie wypracować pewien stosunek do ludzi (zwłaszcza obcych) i przełamać nieśmiałość (znam go ponadsześć lat a w życiu bym nie powiedziała że mógł kiedyś być nieśmiały)

Bo w sumie recepta na to żeby ludzie nas pozytywnie odbierali jest prosta -uśmiechać się, zagadywać i być w miarę wesołym/pozytywnie nastawionym... Oczywiscie mam na myśli codzienne, powierzchowne kontakty - ale akurat w bliższych relacjach z przyjaciółmi problemu nie mam ...

---------- Dopisano o 08:54 ---------- Poprzedni post napisano o 08:53 ----------

A za chwilę siadam do pracy

[Hikaru]

Joanna, ja też zdziczałam od jakiegoś czasu. Tylko ja w sumie zawsze aspołeczna byłam, pamiętam, że okropnie mnie drażniło, jak nie przyszłam do szkoły i ktoś do mnie pisał czemu mnie nie ma. O matko, tak chciałam ciszy, spokoju. Teraz już mniej kontaktu z ludźmi trzymam, ale staram się znowu widzieć z kimś co jakiś czas, a nie tylko praca-dom.

[WomenInTheMirror]

Joasiu,

a czy to nie wynika trochę z tego, że w ostatnim czasie po prostu więcej przebywasz z sobą (bądź z mężem), a kontakty z innymi są rzadsze?

Sama kilka lat temu miałam do czynienia z dużą ilością osób: na studiach, w grupie studenckiej, w pracy, miałam więcej znajomych. To była moja codzienność i nie czułam, że się blokuje. A teraz jest praca, w której przebywam z niewielką ilością osób, jest TŻ i ja. Mam wrażenie, że ciągle jestem wyłącznie w swoim otoczeniu, taka wycofana w stosunku do ludzi. Podejrzewam, że gdybym jeszcze chodziła na jakiś kurs, studiowała kolejną podyplomówkę to naturalnie moja blokada zmniejszyłaby się.

Może Joasiu masz podobnie? Sporo przebywasz w domu, zajmujesz się swoimi sprawami, ludzie są w oddali, więc może wtedy traci się jakieś naturalne przystosowanie do znajomych czy obcych?

Gdyby zamknąć człowieka na 2 tygodnie w domu, to później nawet wyjście po bułki do sklepu wydawałoby mu się trudne.
Takie same problemy mają osoby, które przez kilka lat są bez pracy, bądź przez lata wychowują dzieci w domu.

Myślę, że radą jest przełamywanie się i odrobinę na siłę organizacja sobie czasu ze znajomymi. Naturalnie bez jakiegoś przymusu, jesteśmy wolnymi ludźmi, jak wolimy zostać w domu z książką to działajmy w zgodzie ze sobą. Ale warto starać się pozytywnie przekonywać siebie samego, że kontakty ze znajomymi, zacieśnianie więzi jest fajne, dobre dla naszego zdrowia psychicznego i rozwija nas

[blanche_]

Napisane przez Joanna XL

J(...)

Refleksje mam dwie :
1. wciąż za mało mówię po niemiecku - po paru godzinach gadania naprawdę nabieram pewnej łatwości, przestaję myśleć po polsku itd....
2. i co zdecydowanie gorsze - chyba coś jest jednak ze mną nie tak Traktowałam to całe wyjście jak karę (poszłam głównie dlatego że mnie mąż namówił), z jakiś powodów wymyśliłam sobie że nie lubie tych ludzi (trudno to nawet wytłumaczyć - ale czułam autentyczny wstręt na myśl o tym spotkaniu ) ....Oczywiście było fajnie, czułam się bardzo dobrze a ludzie są ok - to ze mną jest coś nie tak bo mam chyba jakąś fobie społeczną

Dziczeje po prostu - najchętniej spędzałabym czas sama, w domu z kotem ew. gdzieś z mężem (dobrze że choć jego akceptuje ) Nie mam pomysłu co z tym zrobić - choć przyznam że jestem trochę przerażona swoimi emocjami i reakcjami ....

Jeżeli chodzi o kontakty z ludźmi to na początku trzeba się trochę zmusić, bo te pierwsze zazwyczaj są mniej lub bardziej niekomfortowe. Jest taka technika żeby myśleć pozotywnie o innych, po prostu znajdź jedną dobrą ceche u nich i się na niej skup.
Sama siebie ostatnio pozmuszałam trochę do wychodzenia bardziej do ludzi i poznałam bardzo dużo ciekawych i pozytywnycych osób

[bura kocurka]

Napisane przez Joanna XL

Dziczeje po prostu - najchętniej spędzałabym czas sama, w domu z kotem ew. gdzieś z mężem (dobrze że choć jego akceptuje ) Nie mam pomysłu co z tym zrobić - choć przyznam że jestem trochę przerażona swoimi emocjami i reakcjami ....

Napisane przez ellefant

Joanno, mam dokładnie takie same przemyślenia co do własnej osoby....Może u mnie wygląda to nieco inaczej, bo ja mam w sobie totalną blokadę. Najlepsze jest to, że widać to dopiero przy kontaktach z innymi ludźmi. Boli wtedy, gdy chce się mieć dobry kontakt z innymi. Czuję się jakaś taka zamknięta, nieadekwatna, niewiedząca, co mówić, co powiedzieć, żeby się uśmiechnęli, polubili, pustka w głowie. Otwieram się bardzo wolno. Minęły 3 miesiące praktyk w fantastycznym gronie współpracowników, a ja zaczęłam się otwierać na koniec. Wiem, lekką winę ponosi bariera językowa. Wydaje mi się, że znowu wszystko przez to zamknięcie w sobie, życie w kręgu własnych myśli, kręcących się wokół tego "jak być w końcu szczęśliwym i żyć pełnią życia". Powstaje błędne koło.

Ja mam to samo dziewczyny...a już tutaj w szczególności. Mnie po prostu męczy używanie obcego języka Np. w pracy, niby nie robimy niczego super męczącego, jednak po kilku godzinach jestem wypompowana...ludzie coś gadają, ja nie mogę się przyłączyć, bo albo nie jestem w temacie albo nie do końca rozumiem, albo zanim coś sklecę to już będzie po temacie. Mogę rozmawiać z jedną osobą, a już kilka powoduje u mnie stres Poza tym czuje to co Elle, taką nieadekwatność, nie mam nic do powiedzenia... I w wyniku tego mam ochotę w ogole trzymać się od ludzi z daleka
A jednocześnie przyznaję rację Women - im dłużej przebywa się w stanie "z dala od ludzi" i im bardziej zagłębia się wyłącznie w swoje myśli, tym bardziej się dziczeje. U mnie znacznie zwiększa się ludziowstręt gdy przez jakiś czas mam ograniczony kontakt z szerszym gronem ludzi...

No i tak w ogóle, to Anglicy też strasznie zagadują i czuję się z tym dziwnie, bo w Polsce tego raczej nie miałam. Nie było żadnego "co słychać?" i "Jakie plany na wieczór?" od kasjera w sklepie. Nie wiem co odpowiadać. Mój TŻ już nie ma takich problemów, sam do nich zagaduje i mówi, żebym też tak robiła. A ja nie potrafie...czuję się jak dzikus

[78ec78392a9e84b50fa9c61260c26510682869d7_6517570db0492]

i jak tam moje drogie działacie? wszystko ok?
ja jakoś rozwlekam się, poczułam weekend ale cały dzień siedzę w domu i udaję, że pracuję.... esh

[isza89]

Jutro jest znowu jakieś święto?