"Kompulsywne życie - codzienność zaburzeń odżywiania"

[Linn13]

Zarejestrowałam się do psychologa... Termin na 12 sierpnia...

[Reavela]

Napisane przez Paula_95

GRATKI!

Co do tego, co do mnie napisałaś...nie umiem mówić o sobie, bo własnie zakończyłam znajomość z dziewczyną, którą uważałam za moją kumpelę, a powiedziała mi, że jestem ofiarą...mówić coś takiego osobie, która przeszła bulimię, kompulsy, depresję, szykanowanie w szkole, cięła się, ma nerwicę...ciężko mi nawet o tym mówić...już chyba nigdy nikomu nie zaufam...

haha, dzięki wymiatasz z tymi gifami.
Wiesz co, ja w podstawówce byłam otoczona samymi toksycznymi osobami, które właśnie mnie tak traktowały. Ja za nimi mogłabym pobiec w ogień, a one udawały, że są zajęte, kiedy coś od nich chciałam, jakąś głupotę. Co gorsza, ja się chciałam z nimi przyjaźnić
Ale później trafiłam na najwspanialszych ludzi na świecie i są moimi przyjaciółmi, prawdziwymi także odcinaj się od niej jak najszybciej, lepiej być samą, niż z takimi ludźmi. W internecie na pewno znajdziesz kogoś miłego.

Napisane przez darijika

Zmotywowałyście mnie do otworzenia się przed moim przyjacielem (wolę na razie to niż rozmowę z psychologiem). Muszę tylko się do tego przygotować. Z jednej strony chciałabym mu wszystko opowiedzieć.... ale nie wiem jak zareaguje.... Nie chciałabym żeby miał ze mnie dodatkowe zmartwienie.

jeśli tylko masz taką osobę, otwórz się, warto. Na pewno się przejmie, ale przecież nie zniszczysz mu tą wiadomością życia. Jakoś razem będziecie w tym i będzie łatwiej. To, że masz dopiero 16 lat o niczym nie świadczy, ja w Twoim wieku (jak to brzmi, jestem nie wiele starsza) przeszłam przez koszmary i też byłam traktowana tak, jakby to nic nie znaczyło. Także nie łam się! i znaj swoją wartość.

Napisane przez MascarpOOne

----------

Bo jesteś.
Ja jestem, Neska jest, Linn, Reavela i inni ale Ci "normalni" nie zastanowili się nad jednym...
Ofiara losu to osoba, którą spotkało coś złego nie z jej winy a tylko i wyłącznie dlatego, że padło na nią, lost tak chciał i ona przeszła coś złego bo musiała, nie miała nad tym ani kontroli, ani wyboru. Jednakże natura ma w sobie coś cudownego co nazywa się równowaga My jesteśmy Ci "naznaczeni" ale także obdarowani ogromną wiedzą, doświadczeniem a na końcu tych przejść siłą...
Im się wydaje, że są lepsi bo nie potrafią pojąć tego co mamy my.
Więc niech koleżanka dalej się cieszy, że to Ty jesteś ofiarą ...

dobrze to wytłumaczyłaś....
mam nadzieję, że w końcu dojdzie do tej równowagi i będziemy wszystkie mogły być naprawdę szczęśliwe.



Linn13 - to dobrze, że w końcu to zrobiłaś do tego czasu jakoś przetrzymasz. Może spróbuj znaleźć jakąś drogę do wyciszenia się, zrelaksowania? Tak, żebyś się tak nie spinała?

[MascarpOOne]

Napisane przez FiNN89

Paula właśnie zaczyna się lepszy etap w Twoim życiu. Mam na myśli zakończenie znajomości z toksyczną przyjaciólką... Wiem po sobie też taką miałam, ja mialam dla niej czas zawsze, słuchałam jej, starałam się jej pomóc jak tylko mogłam. A ona po 4 latach znajomośći takiej bardzo bliskiej, że traktowałam ją jak siostrę, po pijaku powiedziała mi, że mnie nienawidzi, że jestem załosna, okropna, zakompulsiona, brzydka i gruba i że nie może już dłużej udawać, że jest wszystko ok, bo nie może mnie znieść... także było mi mega miło a co ciekawe wszystko OCZYWIŚCIE przez faceta, w którym Ona się zakochała, a On wolał mnie, ale ja znowu nie chciałam jego i nic nas nie łączyło nigdy<poza tym, że jest moim dobrym przyjacielem>, jednak było to dla niej nieważne. No i tak nie gadamy już od 3 lat, czasami tęsknię za tym żeby mieć tak bliską przyjaciółkę, ale generalnie lepiej mi bez niej, podskoczyła mi moja samoocena i wgl.
Z innej beczki: Kupiłam rolki!!!!!!! Dzisiaj już godzine je katowałam, prawdziwy horror! Nie umiem nimi hamować, więc jak jest gdzieś bardzo stromo z górki to po prostu w ramach hamowania wbiegam na trawnik :P ale wszystko z czasem, nie od razu Rzym zbudowano . Nie poddaje się i już niedługo będę śmigać jak wiatr

No to bardzo niedojrzała emocjonalnie przyjaciółka... Gdy miałam 13 lat byłam w takiej samej sytuacji, chłopak do którego wzdychałam do pół roku oznajmił wszystkim, że będzie starał się chodzić z moją dobrą kumpelą (on był 5 lat starszy od nas ) ;P
I co miałam przez to mieć żal do niej? Wręcz przeciwnie sama się usuwałam mu z drogi do czasu aż ona mnie przekonała, że na pewno nie chce z nim być i nic do niego nie czuje

Co do rolek... kurcze tak o nich gadacie i gadacie, że chyba też sobie kupię ;D

---------- Dopisano o 13:49 ---------- Poprzedni post napisano o 13:46 ----------

Napisane przez Linn13

Zarejestrowałam się do psychologa... Termin na 12 sierpnia...

Czemu ?
To rewelacyjna wiadomość !

Jestem ogromnie z Ciebie dumna!!!!

Właśnie zrobiłaś ogromny krok do swojej lepszej przyszłości

[Linn13]

Napisane przez MascarpOOne

Czemu ?
To rewelacyjna wiadomość !

Jestem ogromnie z Ciebie dumna!!!!

Właśnie zrobiłaś ogromny krok do swojej lepszej przyszłości

Bo nie radze sobie z tym... chciałabym być pewna siebie, działać, nie bać się niczego, a skupiam się na jedzeniu lub nie-jedzeniu...

[MascarpOOne]

Napisane przez Reavela

dobrze to wytłumaczyłaś....
mam nadzieję, że w końcu dojdzie do tej równowagi i będziemy wszystkie mogły być naprawdę szczęśliwe.

Spokojnie nic nie trwa wiecznie ! Nawet smutek i pech !

---------- Dopisano o 13:54 ---------- Poprzedni post napisano o 13:52 ----------

Napisane przez Linn13

Bo nie radze sobie z tym... chciałabym być pewna siebie, działać, nie bać się niczego, a skupiam się na jedzeniu lub nie-jedzeniu...

No i w tym właśnie pomoże Ci psycholog, w znalezieniu równowagi

[Linn13]

Napisane przez MascarpOOne

Co do rolek... kurcze tak o nich gadacie i gadacie, że chyba też sobie kupię ;D

POLECAM!

Napisane przez MascarpOOne

No i w tym właśnie pomoże Ci psycholog, w znalezieniu równowagi

Nie wiem czy mu się uda...

[MascarpOOne]

Napisane przez Linn13

Nie wiem czy mu się uda...

Linn Trochę wiary ! Ludzie z gorszymi rzeczami idą do psychologa np. są molestowani przez własnych rodziców w dzieciństwie albo widzieli jak jeden rodzic, drugiego zabił i psycholog im pomaga to dlaczego z Tobą miałby sobie nie poradzić?

[Linn13]

Napisane przez MascarpOOne

Linn Trochę wiary ! Ludzie z gorszymi rzeczami idą do psychologa np. są molestowani przez własnych rodziców w dzieciństwie albo widzieli jak jeden rodzic, drugiego zabił i psycholog im pomaga to dlaczego z Tobą miałby sobie nie poradzić?

Wiem, że to głupie ale jakoś w to nie wierzę

[MascarpOOne]

Napisane przez Linn13

Wiem, że to głupie ale jakoś w to nie wierzę

Po prostu musisz bardzo tego chcieć...

[neska002]

Napisane przez Linn13

Zarejestrowałam się do psychologa... Termin na 12 sierpnia...

No i brawa wielkie dla Ciebie za to. Zobaczysz, że nie pożałujesz. A co do terminu no to i tak nie jest najgorzej.

---------- Dopisano o 16:31 ---------- Poprzedni post napisano o 16:28 ----------

Byłam dzisiaj na rehablitacji i jest poprawa, ale w środę idę znowu i nie wiadomo czy to koniec. Mój portfel cierpi, oj cierpi. Poza tym okazało się dzisiaj, że mam półpaśca, także kolorowo nie jest ale kurde pokonam to, mimo że momentami mam ochotę się załamać i przestać żyć.

Będzie dobrze?

[FiNN89]

Mascarpoone: no niektórzy ludzie są dziwni o.O ja się cieszę, że uwolniłam się od niej, bo lubiła też podrywać mojego byłego, nie wiem chyba na złość to robiła. Była gotowa zrobić wszystko, żeby mnie zranić.

Rolki są super mówię Ci

Linn dobrze zrobiłaś ja sie umówiłam w końcu do ortopedy, dermatologa i internisty... taki przegląd ogólny sobie robię, bo psują mi się części <kolana> :P w ogóle chyba wychodzą mi żylaki o.O w wieku 25 lat o.O?! Masakra!!! Mam nadzieję, że uda mi się to wyleczyć. Linn właśnie zaczęłaś swoją drogę do lepszego jutra, ten psycholog to duży krok na przód

[201607040959]

Napisane przez FiNN89

Linn dobrze zrobiłaś ja sie umówiłam w końcu do ortopedy, dermatologa i internisty... taki przegląd ogólny sobie robię, bo psują mi się części <kolana>

Skąd ja znam problemy z kolanami . Po wczorajszym rowerze i skakance już czuję, że moja prawa noga mnie za to znienawidzi.

Jedna osoba w rodzinie świętuje i tyle ciast jest wkoło.... a skusiłam się tylko na ociupinkę z każdego rodzaju. (no może tiramisu było więcej ) Jest postęp- przynajmniej umiałam się powstrzymać .

[Paula_95]

Zrobiłam murzynka, wyszedł ch.y.owy. uczyłam się francuskiego, nic nie wchodzi mi do głowy ogółem to znowu przytyłam, nie wiedzieć od czego, skoro napadów nie mam i jem w miarę dobrze, ćwiczę jutro idę do psychologa, a jakoś postępów, co jej miałam pokazać, to nie widzę ja w ogóle siebie nie widzę jestem beznadziejna, gruba i brzydka. Tak, wiem czym są przekonania ograniczające, bo interesuję się psychologią, ale widać u mnie to nie są przekonania ograniczające, tylko brutalna rzeczywistość. I GRA MUZYKA
Nawet mój sarkazm wydaje mi się teraz tak samo żałosny jak i ja cała...

Nadrobiłam was (z tych chyba dwóch dni). Za wszystkie miłe słowa dziękuję, ale na mnie raczej tych słów nie traćcie, zachowajcie je dla kogoś bardziej wartościowego.

Linn, gratuluję. Skończ dziewczyno z tym podejściem, że jak ktoś chodzi do psychologa/psychiatry, to jest jakiś nie halo, ma nie równo pod sufitem tak tylko myślą baaaarrdddzzzooo ograniczeni umysłowo ludzie, a ty taka przecież nie jesteś nie wstydź się, daj sobie pomóc. Jak już mówiłam, ale pozwolę sobie powtórzyć-nie jesteś do niczego zobowiązana. Jeżeli tam pójdziesz, będziesz niezadowolona, poczujesz, że nie zostałaś zrozumiana-więcej się nie zapisujesz i tyle widzę, że będziesz czekać tyle, co ja czekałam na pierwszą wizytę, ale powiem, że to wg mnie dobry termin, niektórzy po kilka miesięcy czekają

[Linn13]

Dziewczyny ja nie twierdzę, że osoby które chodza do psychologa mają skrzywioną psychikę...

Dzisiaj czuję się tak, że chciałabym być przezroczysta... Żeby nikt mnie nie widział, nie zwracał na mnie uwagi, nie odzywał się do mnie...

[neska002]

Napisane przez FiNN89

ja sie umówiłam w końcu do ortopedy, dermatologa i internisty... taki przegląd ogólny sobie robię, bo psują mi się części <kolana> :P w ogóle chyba wychodzą mi żylaki o.O w wieku 25 lat o.O?! Masakra!!! Mam nadzieję, że uda mi się to wyleczyć.

Dbanie o siebie to podstawa. A zdrowie najważniejsze więc bardzo dobrze robisz. Co do kolan to : biegałaś/biegasz?

---------- Dopisano o 18:59 ---------- Poprzedni post napisano o 18:58 ----------

Napisane przez darijika

Jedna osoba w rodzinie świętuje i tyle ciast jest wkoło.... a skusiłam się tylko na ociupinkę z każdego rodzaju. (no może tiramisu było więcej ) Jest postęp- przynajmniej umiałam się powstrzymać .

wielkie! Należą się jak najbardziej!

---------- Dopisano o 19:02 ---------- Poprzedni post napisano o 18:59 ----------

Napisane przez Paula_95

Zrobiłam murzynka, wyszedł ch.y.owy. uczyłam się francuskiego, nic nie wchodzi mi do głowy ogółem to znowu przytyłam, nie wiedzieć od czego, skoro napadów nie mam i jem w miarę dobrze, ćwiczę jutro idę do psychologa, a jakoś postępów, co jej miałam pokazać, to nie widzę ja w ogóle siebie nie widzę jestem beznadziejna, gruba i brzydka. Tak, wiem czym są przekonania ograniczające, bo interesuję się psychologią, ale widać u mnie to nie są przekonania ograniczające, tylko brutalna rzeczywistość. I GRA MUZYKA
Nawet mój sarkazm wydaje mi się teraz tak samo żałosny jak i ja cała...

Nadrobiłam was (z tych chyba dwóch dni). Za wszystkie miłe słowa dziękuję, ale na mnie raczej tych słów nie traćcie, zachowajcie je dla kogoś bardziej wartościowego.

Linn, gratuluję. Skończ dziewczyno z tym podejściem, że jak ktoś chodzi do psychologa/psychiatry, to jest jakiś nie halo, ma nie równo pod sufitem tak tylko myślą baaaarrdddzzzooo ograniczeni umysłowo ludzie, a ty taka przecież nie jesteś nie wstydź się, daj sobie pomóc. Jak już mówiłam, ale pozwolę sobie powtórzyć-nie jesteś do niczego zobowiązana. Jeżeli tam pójdziesz, będziesz niezadowolona, poczujesz, że nie zostałaś zrozumiana-więcej się nie zapisujesz i tyle widzę, że będziesz czekać tyle, co ja czekałam na pierwszą wizytę, ale powiem, że to wg mnie dobry termin, niektórzy po kilka miesięcy czekają

Kobieto popukaj się w łepek! Źle myślisz. Każdy człowiek ma w sobie coś wartościowego. Wystarczy tylko pozbyć się swoich złych przekonań na temat swojej osoby, trochę więcej wiary w siebie a będzie dobrze. Często nie zauważamy swoich dobrych cech, sukcesów, a nadmiernie rozpamiętujemy porażki i wyolbrzymiamy wady i to jest największy problem. I coraz częściej obserwuję, że dzieje się tak w przypadku tych dobrych osób, bardzo bardzo wartościowych - nie doceniają się. A tępe dzidy i pustaki mają o sobie nie wiadomo jakie mniemanie. Oni też mają w sobie coś dobrego, owszem ale na pewno nie tyle ile sami myślą.

---------- Dopisano o 19:06 ---------- Poprzedni post napisano o 19:02 ----------

Napisane przez Linn13

Dziewczyny ja nie twierdzę, że osoby które chodza do psychologa mają skrzywioną psychikę...

Dzisiaj czuję się tak, że chciałabym być przezroczysta... Żeby nikt mnie nie widział, nie zwracał na mnie uwagi, nie odzywał się do mnie...

W końcu zrobiłaś ten bardzo ważny krok. Powinnaś być z siebie dumna. Jja z Ciebie jestem dumna jak cholera, myślę że inne dziewczyny także. Prawda?

Co do znikania... Chyba każda z nas ma takie dni, a nawet dłuuugie okresy. Ale walczmy z tym, nie dajmy się. Pokażmy, że potrafimy walczyć o swoje, o to co nam się należy czyli uwaga innych ludzi. Jak będziemy się tak snuć po kątach i unikać ludzi to oni w końcu dopuszczą (o ile już tego nie zrobili) i zostaniemy same, a wtedy to już katastrofa bo samotność to chyba coś najgorszego co może spotkać człowieka.

Walka trwa nadal. Jest ciężko, są wzloty i upadki, ale walczymy więc nadal jesteśmy potencjalnymi zwycięzcami.

[KasDi]

Cześć dziewczyny

U mnie dokładnie 3 tygodnie bez kompulsów! Odstawiłam też leki. Biorę tylko w wypadku zwiększonego stresu (oczywiście tak zalecał lekarz) Noi powiedział, że nie muszę już więcej do niego przychodzić (oczywiście mogę, jeśli tylko będę miała taką potrzebę) A i przez ten miesiąc, mimo że tak naprawdę nie trzymałam diety jakoś bardzo mocno. Po prostu nie jadłam słodyczy, tłustych i sztucznych rzeczy, 3/4 razy w tygodniu ćwiczyłam. Jadłam naprawdę spore porcje zdrowej żywności- noi waga spadła mi do 76,7 kg. (gdzie po kilku dniach kompulsów - miałam nawet koło 84 kg).

Teraz regeneruje organizm. Niestety, moje ciało zachowuje się tak jakbym rzuciła papierosy. Mam wysuszoną skórę, wypryski na twarzy, trochę wypadają mi włosy. Ale to nic, w porównaniu z tym co przechodziłam - to naprawdę drobnostka. Czuję, że z łatwością sobie z tym poradzę Dietę teraz trochę odpuściłam. Po prostu jem to na co mam ochotę, ale w odpowiednich porcjach i co 3-4h.

Wypisałam sobie co planuję/chciałabym dalej robić - kilka opcji. Teraz czeka mnie konkretna decyzja i włożenie wszystkich w sił w to, żeby się moje plany spełniły. I wy też odpowiedzcie sobie na zaye.biscie ważne pytanie: Co lubię w życiu robić? A potem, zacznij to robić



Jeszcze raz dziękuję dziewczyny że jesteście i w chwilach zwątpienia dawałyście mi ogrom nadziei na poprawę

---------- Dopisano o 20:16 ---------- Poprzedni post napisano o 20:08 ----------

Linn13 Pięknie gratulacje, że w końcu się przemogłaś Niczym się nie przejmuj - podejdź do tego na luzie. I nie zrażaj się z samego początku. Psycholog na pewno będzie się starał z każdych sił, żeby Ci pomóc.

Na razie się staraj o tym nie myśleć Żeby zbytnio się nie stresować.

Reavela

cele na najbliższą przyszłość:
- chudnę 66,8-65,8-64,8-63,8-62,8-61,8-60,8-59,8-58,8-57,8
- dbam o siebie
- uczę się
angielskiego B1 -> B2
niemieckiego A1 -> A2
- biegam
5 km 40 minut -> 10 km 40 minut
- uśmiecham się

UWIELBIAM, po prostu KOCHAM Twoje cele Są genialne!!! Życzę dużo wytrwałości i chwal się, co udało Ci się osiągnąć

neska002 Musi być dobrze! Walcz kobieto

[Linn13]

Dziewczyny, dzisiaj w drodze do pracy mijałam jak zawsze kilka piekarni i sklepów... do 2 weszłam po owoce i wodę, choć tak strasznie chciałam kupić coś słodkiego... Jednak wytrzymałam.

Wiem, że cały dzień będe walczyć ze soba i boję się że w końcu polegnę....

I jeszcze od wczoraj strasznie kłuje mnie serce.. Nie wiem czy to nerwobóle czy coś innego, ale męczy mnie to strasznie

[dezett]

Napisane przez Linn13

Dziewczyny, dzisiaj w drodze do pracy mijałam jak zawsze kilka piekarni i sklepów... do 2 weszłam po owoce i wodę, choć tak strasznie chciałam kupić coś słodkiego... Jednak wytrzymałam.

Wiem, że cały dzień będe walczyć ze soba i boję się że w końcu polegnę....

I jeszcze od wczoraj strasznie kłuje mnie serce.. Nie wiem czy to nerwobóle czy coś innego, ale męczy mnie to strasznie

Doradzam z całego serca: kup i zjedz. To tylko bułka a może dzięki temu unikniesz napadu.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Linn13]

Napisane przez dezett

Doradzam z całego serca: kup i zjedz. To tylko bułka a może dzięki temu unikniesz napadu.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Raczej od tego rozpocznę napad...

[MascarpOOne]

Napisane przez FiNN89

Mascarpoone: no niektórzy ludzie są dziwni o.O ja się cieszę, że uwolniłam się od niej, bo lubiła też podrywać mojego byłego, nie wiem chyba na złość to robiła. Była gotowa zrobić wszystko, żeby mnie zranić.

Rolki są super mówię Ci

Linn dobrze zrobiłaś ja sie umówiłam w końcu do ortopedy, dermatologa i internisty... taki przegląd ogólny sobie robię, bo psują mi się części <kolana> :P w ogóle chyba wychodzą mi żylaki o.O w wieku 25 lat o.O?! Masakra!!! Mam nadzieję, że uda mi się to wyleczyć. Linn właśnie zaczęłaś swoją drogę do lepszego jutra, ten psycholog to duży krok na przód

I mnie się w końcu po latach kolano z bólem odezwało ;x

---------- Dopisano o 12:38 ---------- Poprzedni post napisano o 12:24 ----------

Napisane przez darijika

Skąd ja znam problemy z kolanami . Po wczorajszym rowerze i skakance już czuję, że moja prawa noga mnie za to znienawidzi.

Jedna osoba w rodzinie świętuje i tyle ciast jest wkoło.... a skusiłam się tylko na ociupinkę z każdego rodzaju. (no może tiramisu było więcej ) Jest postęp- przynajmniej umiałam się powstrzymać .

Podoba mi się Twoje podejście !

---------- Dopisano o 12:46 ---------- Poprzedni post napisano o 12:38 ----------

Napisane przez Paula_95

Zrobiłam murzynka, wyszedł ch.y.owy. uczyłam się francuskiego, nic nie wchodzi mi do głowy ogółem to znowu przytyłam, nie wiedzieć od czego, skoro napadów nie mam i jem w miarę dobrze, ćwiczę jutro idę do psychologa, a jakoś postępów, co jej miałam pokazać, to nie widzę ja w ogóle siebie nie widzę jestem beznadziejna, gruba i brzydka. Tak, wiem czym są przekonania ograniczające, bo interesuję się psychologią, ale widać u mnie to nie są przekonania ograniczające, tylko brutalna rzeczywistość. I GRA MUZYKA
Nawet mój sarkazm wydaje mi się teraz tak samo żałosny jak i ja cała...

Nadrobiłam was (z tych chyba dwóch dni). Za wszystkie miłe słowa dziękuję, ale na mnie raczej tych słów nie traćcie, zachowajcie je dla kogoś bardziej wartościowego.

Linn, gratuluję. Skończ dziewczyno z tym podejściem, że jak ktoś chodzi do psychologa/psychiatry, to jest jakiś nie halo, ma nie równo pod sufitem tak tylko myślą baaaarrdddzzzooo ograniczeni umysłowo ludzie, a ty taka przecież nie jesteś nie wstydź się, daj sobie pomóc. Jak już mówiłam, ale pozwolę sobie powtórzyć-nie jesteś do niczego zobowiązana. Jeżeli tam pójdziesz, będziesz niezadowolona, poczujesz, że nie zostałaś zrozumiana-więcej się nie zapisujesz i tyle widzę, że będziesz czekać tyle, co ja czekałam na pierwszą wizytę, ale powiem, że to wg mnie dobry termin, niektórzy po kilka miesięcy czekają

I co te wszystkie rzeczy, które Ci się nie udały świadczą o Twojej wartości?
Każdy ma lepsze i gorsze dni, takie myślenie Ci nie pomoże, bez przesady jak coś Ci nie wychodzi to rób dotąd aż się uda ale nie użalaj się nad sobą bo w ten sposób możesz się wpędzić w na prawdę coś złego.

---------- Dopisano o 12:48 ---------- Poprzedni post napisano o 12:46 ----------

Napisane przez Linn13

Dziewczyny ja nie twierdzę, że osoby które chodza do psychologa mają skrzywioną psychikę...

Dzisiaj czuję się tak, że chciałabym być przezroczysta... Żeby nikt mnie nie widział, nie zwracał na mnie uwagi, nie odzywał się do mnie...

Uważam tak samo jak napisała Ci Neska

---------- Dopisano o 12:52 ---------- Poprzedni post napisano o 12:48 ----------

Napisane przez KasDi

Cześć dziewczyny

U mnie dokładnie 3 tygodnie bez kompulsów! Odstawiłam też leki. Biorę tylko w wypadku zwiększonego stresu (oczywiście tak zalecał lekarz) Noi powiedział, że nie muszę już więcej do niego przychodzić (oczywiście mogę, jeśli tylko będę miała taką potrzebę) A i przez ten miesiąc, mimo że tak naprawdę nie trzymałam diety jakoś bardzo mocno. Po prostu nie jadłam słodyczy, tłustych i sztucznych rzeczy, 3/4 razy w tygodniu ćwiczyłam. Jadłam naprawdę spore porcje zdrowej żywności- noi waga spadła mi do 76,7 kg. (gdzie po kilku dniach kompulsów - miałam nawet koło 84 kg).

Teraz regeneruje organizm. Niestety, moje ciało zachowuje się tak jakbym rzuciła papierosy. Mam wysuszoną skórę, wypryski na twarzy, trochę wypadają mi włosy. Ale to nic, w porównaniu z tym co przechodziłam - to naprawdę drobnostka. Czuję, że z łatwością sobie z tym poradzę Dietę teraz trochę odpuściłam. Po prostu jem to na co mam ochotę, ale w odpowiednich porcjach i co 3-4h.

Wypisałam sobie co planuję/chciałabym dalej robić - kilka opcji. Teraz czeka mnie konkretna decyzja i włożenie wszystkich w sił w to, żeby się moje plany spełniły. I wy też odpowiedzcie sobie na zaye.biscie ważne pytanie: Co lubię w życiu robić? A potem, zacznij to robić

Jeszcze raz dziękuję dziewczyny że jesteście i w chwilach zwątpienia dawałyście mi ogrom nadziei na poprawę [COLOR="Silver"]

Laska z Polski wymiata

Bardzo się cieszę Twoim sukcesem !
Super, że teraz szczęście się do Ciebie uśmiechnęło !
Życzę Ci aby wszystkie Twoje plany udały się jak najlepiej

---------- Dopisano o 12:54 ---------- Poprzedni post napisano o 12:52 ----------

Napisane przez Linn13

Dziewczyny, dzisiaj w drodze do pracy mijałam jak zawsze kilka piekarni i sklepów... do 2 weszłam po owoce i wodę, choć tak strasznie chciałam kupić coś słodkiego... Jednak wytrzymałam.

Wiem, że cały dzień będe walczyć ze soba i boję się że w końcu polegnę....

I jeszcze od wczoraj strasznie kłuje mnie serce.. Nie wiem czy to nerwobóle czy coś innego, ale męczy mnie to strasznie

Nerwobóle.
Myślę, że nie powinnaś się tak nakręcać i myśleć od razu na widok piekarni "jezu a jeżeli się znów nażrę?"
Może wychodź z domu bez pieniędzy, wtedy nie będziesz musiała się martwić niechcianymi zakupami i denerwować

[Linn13]

Napisane przez MascarpOOne

Nerwobóle.
Myślę, że nie powinnaś się tak nakręcać i myśleć od razu na widok piekarni "jezu a jeżeli się znów nażrę?"
Może wychodź z domu bez pieniędzy, wtedy nie będziesz musiała się martwić niechcianymi zakupami i denerwować

Nie myślę tak na widok piekarni, ale dzisiaj napad wisi w powietrzu. Nieraz przechodze obok tych sklepów i nawet zapach pieczywa/ciast mnie nie rusza... Ale tak jest w czasie dni kiedy nie mam "ochoty" na napad.

Nie moge wyjśc z domu bez peniędzy. Pracuję 35km od domu, musze mieć pieniądze na busa, jakieś składki w pracy itd...

[MascarpOOne]

Napisane przez Linn13

Nie myślę tak na widok piekarni, ale dzisiaj napad wisi w powietrzu. Nieraz przechodze obok tych sklepów i nawet zapach pieczywa/ciast mnie nie rusza... Ale tak jest w czasie dni kiedy nie mam "ochoty" na napad.

Nie moge wyjśc z domu bez peniędzy. Pracuję 35km od domu, musze mieć pieniądze na busa, jakieś składki w pracy itd...

Linn ale w powietrzu może wisieć burza a nie napad, sama mówisz, że to czujesz, zajmij się czymś i walcz ze sobą !

[Linn13]

Napisane przez MascarpOOne

Linn ale w powietrzu może wisieć burza a nie napad, sama mówisz, że to czujesz, zajmij się czymś i walcz ze sobą !

Za późno... beznadziejna jestem

[neska002]

Napisane przez KasDi

Cześć dziewczyny

U mnie dokładnie 3 tygodnie bez kompulsów! Odstawiłam też leki. Biorę tylko w wypadku zwiększonego stresu (oczywiście tak zalecał lekarz) Noi powiedział, że nie muszę już więcej do niego przychodzić (oczywiście mogę, jeśli tylko będę miała taką potrzebę) A i przez ten miesiąc, mimo że tak naprawdę nie trzymałam diety jakoś bardzo mocno. Po prostu nie jadłam słodyczy, tłustych i sztucznych rzeczy, 3/4 razy w tygodniu ćwiczyłam. Jadłam naprawdę spore porcje zdrowej żywności- noi waga spadła mi do 76,7 kg. (gdzie po kilku dniach kompulsów - miałam nawet koło 84 kg).

Miło czytać takie posty! SUPER! Trzymam kciuki by dalej było tak dobrze

---------- Dopisano o 19:19 ---------- Poprzedni post napisano o 19:17 ----------

Napisane przez KasDi

Cześć dziewczyny


Reavela

cele na najbliższą przyszłość:
- chudnę 66,8-65,8-64,8-63,8-62,8-61,8-60,8-59,8-58,8-57,8
- dbam o siebie
- uczę się
angielskiego B1 -> B2
niemieckiego A1 -> A2
- biegam
5 km 40 minut -> 10 km 40 minut
- uśmiecham się

UWIELBIAM, po prostu KOCHAM Twoje cele Są genialne!!! Życzę dużo wytrwałości i chwal się, co udało Ci się osiągnąć

neska002 Musi być dobrze! Walcz kobieto

Mam dokładnie tak samo jak czytam te cele, jakoś buzia mi się automatycznie uśmiecha i dostaję taki motywator żeby wziąć się za swoje cele.

---------- Dopisano o 19:27 ---------- Poprzedni post napisano o 19:19 ----------

Dziewczyny ja kapituluję To co się dzieje mnie przerasta. W sumie dzisiaj się zastanowiłam co ja tutaj jeszcze robię na tym wątku. Pozbyłam się ED. Przeszłam teraz największy sprawdzian i mam 100% pewności, że nie wrócę do głodzenia/wymiotowania/kompulsów. Ale wiem, że gdybym tu nie zaglądała to byłoby jeszcze gorzej, bardzo się z Wami zżyłam. Unikam kontaktów w życiu realnym z ludźmi, a tutaj zaglądam kilka razy dziennie bo to mi jakoś pomaga.

Życie mi się wali, a ja nie jem więc jest dobrze. Ale wiecie co? Nawet mnie to nie cieszy już :/ Coś się stało, chyba pękłam i się poddałam wewnętrznie. Myślę o śmierci, o tym że chcę umrzeć, że to jedyne co dobrego może mnie spotkać. Jestem wyczerpana i psychicznie i fizycznie. Mam dość bólu fizycznego, psychicznego, ciągłych pretensji od kogoś, kłótni, stawianych wymagań, oczekiwań a przede wszystkim mam dość mówienia typu" Weź się w garść". Do cholery ile razy można? Ile razy jeszcze mi życie do☠☠☠ie? Wiem wiem użalam się nad sobą, ale inaczej już nie umiem, nie mam sił do tego wszystkiego. Zero wsparcia od bliskich, a wręcz przeciwnie, jeszcze mi dopieprzają. Po co żyć?

Teraz to się muszę chyba zacząć leczyć na depresję...

[Paula_95]

Napisane przez neska002

Dziewczyny ja kapituluję To co się dzieje mnie przerasta. W sumie dzisiaj się zastanowiłam co ja tutaj jeszcze robię na tym wątku. Pozbyłam się ED. Przeszłam teraz największy sprawdzian i mam 100% pewności, że nie wrócę do głodzenia/wymiotowania/kompulsów. Ale wiem, że gdybym tu nie zaglądała to byłoby jeszcze gorzej, bardzo się z Wami zżyłam. Unikam kontaktów w życiu realnym z ludźmi, a tutaj zaglądam kilka razy dziennie bo to mi jakoś pomaga.

Życie mi się wali, a ja nie jem więc jest dobrze. Ale wiecie co? Nawet mnie to nie cieszy już :/ Coś się stało, chyba pękłam i się poddałam wewnętrznie. Myślę o śmierci, o tym że chcę umrzeć, że to jedyne co dobrego może mnie spotkać. Jestem wyczerpana i psychicznie i fizycznie. Mam dość bólu fizycznego, psychicznego, ciągłych pretensji od kogoś, kłótni, stawianych wymagań, oczekiwań a przede wszystkim mam dość mówienia typu" Weź się w garść". Do cholery ile razy można? Ile razy jeszcze mi życie do☠☠☠ie? Wiem wiem użalam się nad sobą, ale inaczej już nie umiem, nie mam sił do tego wszystkiego. Zero wsparcia od bliskich, a wręcz przeciwnie, jeszcze mi dopieprzają. Po co żyć?

Teraz to się muszę chyba zacząć leczyć na depresję...

Brałaś kiedyś leki na uspokojenie? Ziołowe, bez recepty?
Nie będę Ci tutaj pisać czegoś w stylu ''będzie dobrze'', bo z doświadczenia wiem, że takie teksty tylko jeszcze bardziej denerwują. Takie niestety jest życie, z reguły kopie nas po tyłku, aż do bólu. Godzić się na to nie musimy, trzeba znaleźć tą równowagę, o której pisałyście. Tzn. było źle, teraz może być źle, ale heeejjj, jestem tylko człowiekiem. Wymagać należy, ale nie podskoczę wyżej od samego siebie, tak? Trzeba tak po troszku, po troszku do przodu.

Trzymam kciuki. Znajdź w sobie siłę, dziewczyno


To ja się pochwalę. Dostałam się dzisiaj na studia. Dzienne, psychologia, Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w naszej ślicznej i śmierdzącej kebabem stolicy psychologię wymyśliłam sobie już w podstawówce, ta myśl, że będę psychologiem obijała mi się o czaszkę całe 10 lat. Całą klasę maturalną zakuwałam dzień i noc, żeby się dostać do tej szkoły, nic innego nie robiłam.
Dzisiaj, widząc wyniki rekrutacji, nawet się nie ucieszyłam. Nagle doszło do mnie, że ja się nie nadaję...nie mogę, ba, jak ja się ośmielam myśleć, że kogoś wyleczę, skoro sama jestem chora...to jest hipokryzja...to tak, jakbym oszukiwała samą siebie...
A po drugie do tej samej szkoły idzie taka jedna osoba, której nie lubię i na samą myśl, że muszę ją oglądać, rzygać mi się chce...miałam zacząć od nowa, bez przeszłości-a to się znowu za mną ciągnie...

I tak oto najlepszy dzień mojego życia zamienił się w koszmar.

[MascarpOOne]

Napisane przez Linn13

Za późno... beznadziejna jestem

Linn sorry ale nie wiem w takim razie czego oczekujesz... Tak mówisz jak nie chcesz mieć kompulsów, jak chcesz schudnąć ale jedyne co robisz to mówisz, że jesteś beznadziejna.

[201607040959]

Jestem taka naiwna... tak bezsensownie podchodzę do życia...

Już rankiem zjadłam nieco więcej niż zazwyczaj, ale miałam nadzieję, że nie skończy się to kompulsem I potem naprawdę ze sobą walczyłam... Przeszłam koło tylu budek z jedzeniem. Ale potem z przyjaciółmi pojechaliśmy na obiad... Podsłuchałam tam jedną rozmowę i jakby uzmysłowiła mi ona, że nic ni jest tak jak myślę... Łudziłam się, że jestem ważna dla jednej osoby. Łudziłam się- to dobre słowo.

Gdy zostałam sama, to stwierdziłam że skoro nic mi się nie układa, to po co się będę ograniczać... No i się stało. Siedzę teraz z obolałym brzuchem, wyrzutami sumienia i paskudną pogodą za oknem... Chyba za bardzo się na sobie skupiam

Paula_95- Co jak co, ale myślę, że ty właśnie się na te studia nadajesz. Przez to wszystko co przeszłaś, jak nikt rozumiesz innych ludzi. Masz odpowiednią empatię. Kto może lepiej leczyć i wspierać niż ten kto sam musiał się z chorobą zmagać?

[MascarpOOne]

Napisane przez darijika

Jestem taka naiwna... tak bezsensownie podchodzę do życia...

Już rankiem zjadłam nieco więcej niż zazwyczaj, ale miałam nadzieję, że nie skończy się to kompulsem I potem naprawdę ze sobą walczyłam... Przeszłam koło tylu budek z jedzeniem. Ale potem z przyjaciółmi pojechaliśmy na obiad... Podsłuchałam tam jedną rozmowę i jakby uzmysłowiła mi ona, że nic ni jest tak jak myślę... Łudziłam się, że jestem ważna dla jednej osoby. Łudziłam się- to dobre słowo.

Gdy zostałam sama, to stwierdziłam że skoro nic mi się nie układa, to po co się będę ograniczać... No i się stało. Siedzę teraz z obolałym brzuchem, wyrzutami sumienia i paskudną pogodą za oknem... Chyba za bardzo się na sobie skupiam

Paula_95- Co jak co, ale myślę, że ty właśnie się na te studia nadajesz. Przez to wszystko co przeszłaś, jak nikt rozumiesz innych ludzi. Masz odpowiednią empatię. Kto może lepiej leczyć i wspierać niż ten kto sam musiał się z chorobą zmagać?

Niestety czasami zdarza się i tak, że ktoś dla nas jest wszystkim a my dla kogoś nikim. Takie życie... Co do kompulsów to dopiero Twój początek drogi do sukcesu także nie obwiniaj się, że w chwili smutku i żalu postanowiłaś się objeść. Było minęło, teraz skup się na tym co robić by tego nie powtórzyć.

Paula_95- Co jak co, ale myślę, że ty właśnie się na te studia nadajesz. Przez to wszystko co przeszłaś, jak nikt rozumiesz innych ludzi. Masz odpowiednią empatię. Kto może lepiej leczyć i wspierać niż ten kto sam musiał się z chorobą zmagać?

Miałam wczoraj Ci odpisać ale byłam nakręcona nerwami jak bomba zegarowa więc stwierdziłam, że to nie jest moment na rozmowy z ludźmi
Oczywiście, że szczególnie nadajesz się na psychologa, przecież masz doświadczenie w problemach i wiesz co to znaczy cierpieć psychicznie. Kto inny byłby do tego lepszy?
Dostania się bardzo z całego serca Ci gratuluję i życzę sukcesów !
A co do osoby, której nie lubisz... nie martw się z moim TŻ studiuje wiele osób z naszego wspólnego lo a widział ich może 2-3 raz przez cały rok. Także spokojnie

[Paula_95]

Napisane przez darijika

Jestem taka naiwna... tak bezsensownie podchodzę do życia...

Już rankiem zjadłam nieco więcej niż zazwyczaj, ale miałam nadzieję, że nie skończy się to kompulsem I potem naprawdę ze sobą walczyłam... Przeszłam koło tylu budek z jedzeniem. Ale potem z przyjaciółmi pojechaliśmy na obiad... Podsłuchałam tam jedną rozmowę i jakby uzmysłowiła mi ona, że nic ni jest tak jak myślę... Łudziłam się, że jestem ważna dla jednej osoby. Łudziłam się- to dobre słowo.

Gdy zostałam sama, to stwierdziłam że skoro nic mi się nie układa, to po co się będę ograniczać... No i się stało. Siedzę teraz z obolałym brzuchem, wyrzutami sumienia i paskudną pogodą za oknem... Chyba za bardzo się na sobie skupiam

Paula_95- Co jak co, ale myślę, że ty właśnie się na te studia nadajesz. Przez to wszystko co przeszłaś, jak nikt rozumiesz innych ludzi. Masz odpowiednią empatię. Kto może lepiej leczyć i wspierać niż ten kto sam musiał się z chorobą zmagać?

Dziękuję za miłe słowo
Nie pocieszę Cię tym, ale jeszcze nie raz i nie dwa się na kimś zawiedziesz. Niestety, tak to jest. Ale to od Ciebie zależy, jak do tego podejdziesz. Uznaj to po prostu za trudność, przemyśl, a potem-zapomnij. Mówiła mi o tym ostatnio terapeutka. Największy problem większości ludzi? ROZPAMIĘTYWANIE WSZYSTKIEGO. Ktoś Cię zawiódł? Okej, pomyśl o tym, wyciągnij wnioski i zapomnij. Rozpamiętywanie (albo w drugą stronę-wyparcie) prowadzi właśnie do np. kompulsów.
A to, że ktoś Cię zawiódł to twoja wina? Powinnaś się więcej karać? ''Skoro i tak nie jestem dla kogoś ważna, to się mogę (pardon) na.wpie.rdzi.elać?''. To ta osoba, która Cię zawiodła powinna się wstydzić. I karać. Nie ty.
(do pogrubionego) W jakim sensie? Jeżeli uważasz, że zajęcie się kimś/czymś innym, bo Ci pomogło-zrób to! Ja kiedyś wysyłałam pocztówki dla dzieci chorych, jest taka strona w internecie, Marzycielska Poczta. To mi pomogło, zrozumiałam, że nie tylko ja cierpię, a oni cierpią jeszcze bardziej...pomagając im, pomagałam też sobie.
Jeżeli chodzi Ci, że myślisz ''tylko o sobie'', to jesteś w błędzie. Właśnie na tym polega chyba ta nasza równowaga, prawda? Ja daję coś komuś od siebie <---> ten ktoś daje mi coś od siebie. Jeżeli ta osoba Cię zawiodła, to to właśnie zostało zaburzone. Nie ma relacji jednostronnej. Ty nie jesteś tylko dla tej osoby, ta osoba nie jest tylko i wyłącznie dla Ciebie.
Jezu przepraszam, tak strasznie się rozpisałam...

Coś pozytywnego na koniec, oczywiście

(przepraszam, że tak Was męczę Mirandzią Kerr )

Napisane przez MascarpOOne

Miałam wczoraj Ci odpisać ale byłam nakręcona nerwami jak bomba zegarowa więc stwierdziłam, że to nie jest moment na rozmowy z ludźmi
Oczywiście, że szczególnie nadajesz się na psychologa, przecież masz doświadczenie w problemach i wiesz co to znaczy cierpieć psychicznie. Kto inny byłby do tego lepszy?
Dostania się bardzo z całego serca Ci gratuluję i życzę sukcesów !
A co do osoby, której nie lubisz... nie martw się z moim TŻ studiuje wiele osób z naszego wspólnego lo a widział ich może 2-3 raz przez cały rok. Także spokojnie

(do pogrubionego) Daj mi pięć sekund, udam obrażoną, a potem dam się ułaskawić ...dobra, już, wybaczam
Dziękuję za miłe słowa

Właśnie gadałam z jedną kumpelką...na tej uczelni są dwa wydziały i prawdopodobieństwo, że będę tą osobę spotykać, jest równe prawie zeru. Więc powiedzmy, że jestem uspokojona. Na razie. Nie pozwolę tej osobie rujnować moich marzeń! Nie pozwolę!


Ja dzisiaj na odwrót, nie mogę jeść, przez ten upał...

[201607040959]

Napisane przez Paula_95

Właśnie gadałam z jedną kumpelką...na tej uczelni są dwa wydziały i prawdopodobieństwo, że będę tą osobę spotykać, jest równe prawie zeru. Więc powiedzmy, że jestem uspokojona. Na razie. Nie pozwolę tej osobie rujnować moich marzeń! Nie pozwolę!

Naprawdę rozumiem twoje obawy jeżeli chodzi o spotkanie jakiejś "konkretnej" osoby. Sama taką mam. A niestety każdego dnia muszę słuchać opowieści o niej... o jej życiu, jej planach i o tym jak to każdy ja kocha i uwielbia itd. Mimo, że jej osobiście nie spotykam (a jak spotykam to mam ochotę uciekać jak najdalej), to jakoś cały czas rzuca na mnie cień. O tyle dobrze, bo w zeszłym roku widywałam ja prawie co tydzień, a teraz mam względny spokój.
Także trzymam kciuki abyś ty także nie musiała cierpieć i rozminęła się jakoś z "tą" osobą.