moje życie jest do dupy

[Silumin]

Napisane przez drabineczka

Ale co za roznica co ona wybierze? Taki ma plan to taki ma plan nie kumam na wafla to podwazac. Halo. Tutaj mloda dziewczyna ktorej zawalilo sie zycie zdrowie i edukacja przez wypadek. To nie jest watek o wyborze studiow.

Może czuje jakąś presje a po drugie i najważniejsze to też przez studia jej się to życie zawaliło! więc może warto wybrać coś innego z podobnej dziedziny i iść na studia już teraz, a nie zastanawiać się i martwić, bo Autorka ma również obawy że matury za rok może NIE poprawić i co wtedy? kolejny rok? bo miała być medycyna. Skoro ma takie a nie inne życie to ja bym kolejny rok po prostu nie zwlekała i radze Autorce przemyślenie tego wyboru studiów.

[fly_over]

Napisane przez Silumin

Przepraszam ale nie chciałabym spotkać takiego lekarza jak Ty, idziesz bo ci sie wydaje że bedzie praca.. A interesuje Cię to w ogóle? Czy tylko idziesz byle zdać, mieć papier i niech się dzieje co chce..

nie chcę być niemiła, ale myślisz że dlaczego ludzie idą na medycynę? z powołania i miłości do bliźniego? przez te pół roku które tam byłam zdążyłam zauważyć, że zdecydowanie tak nie jest, wręcz przeciwnie - większość z nich ma jeszcze bardziej egoistyczne pobudki niż ja

Napisane przez Pestka88

Plus o ile jestem w stanie zrozumiec, że żeby być świetnym chirurgiem trzeba mieć mozną psyche i najlepiej określone cechy charakteru (i to wcale nie powołanie i nie empatia, tylko zdecydowanie, mocne nerwy, pewność siebie, szybkie zapominanie i porażkach (bo nie jeden pacjent umrze na stole)) to jak się jest dermatologiem, albo okulistą, to wystarczy być kompetentnym i douczonym.

no dokładnie nie chciałabym być chirurgiem ani anestezjologiem (pominę fakt że teraz jest to już niemożliwe) bo wiem że bym nie dała rady

Napisane przez Silumin

Nie rozumiem tego że ona bierze tylko jedno kryterium podczas wyboru studiów. (owszem rynek pracy jest ważny, ale patrzenie tylko i wyłącznie na to?) Ja bym nie była taka pewna że jej to prace zagwarantuje, lekarzy jest mnóstwo i pracuja w kilku miejscach.

Ale jak nic innego mnie nie interesuje to co mam zrobić? Iść na coś na siłę i mieć jeszcze mniejsze szanse na zatrudnienie? Moim zdaniem głupota

I lekarzy wcale nie jest mnóstwo, pracują w kilku miejscach bo mają braki w kadrze, niedługo w Polsce powstaną kolejne (chyba od nowego roku ak. w Rzeszowie) UM, bo brakuje lekarzy...

[Silumin]

Napisane przez fly_over

nie chcę być niemiła, ale myślisz że dlaczego ludzie idą na medycynę? z powołania i miłości do bliźniego? przez te pół roku które tam byłam zdążyłam zauważyć, że zdecydowanie tak nie jest, wręcz przeciwnie - większość z nich ma jeszcze bardziej egoistyczne pobudki niż ja



no dokładnie nie chciałabym być chirurgiem ani anestezjologiem (pominę fakt że teraz jest to już niemożliwe) bo wiem że bym nie dała rady



Ale jak nic innego mnie nie interesuje to co mam zrobić? Iść na coś na siłę i mieć jeszcze mniejsze szanse na zatrudnienie? Moim zdaniem głupota

Może to dziwne ale ja takie wysuwam wnioski z Twoich postów, że Ty tam idziesz na siłe.
Twoje życie, rób co chcesz, tylko myśl co jak się znowu nie uda i czy to wytrzymasz psychicznie.

[201604130936]

Napisane przez Silumin

Może czuje jakąś presje a po drugie i najważniejsze to też przez studia jej się to życie zawaliło! więc może warto wybrać coś innego z podobnej dziedziny i iść na studia już teraz, a nie zastanawiać się i martwić, bo Autorka ma również obawy że matury za rok może NIE poprawić i co wtedy? kolejny rok? bo miała być medycyna. Skoro ma takie a nie inne życie to ja bym kolejny rok po prostu nie zwlekała i radze Autorce przemyślenie tego wyboru studiów.

Przez studia? A nie przez wypadek? Musiała przez niego przerwać... medycynę. Potem zabrakło jej 1pkt. Więc to chyba przez wypadek a nie ten jeden pkt ne?
A teraz na co pojdzie? Wiesz jakie kierunki maja dalej otwartą rekutacje? gunwologia stosowana? Jest wrzesień, nie oszukujmy się, wszystkie dobre kierunki mają dawno zamknięte listy, zwlaszcza ze mowimy o kierunkach medycznych.

Co do Autorki, cóż, pozostaje Ci nauka w domu i ewentualnie jakaś praca dorywcza.

[201604181004]

Nie kumam co ty robisz w tym watku i po co na sile jej te studia odradzasz. Lekarz to zawod na cale zycie a nie jak jest moda. Nawet studiowanie tego w wieku 30 lat sie oplaca bo potem do 65-70 r. Z. Sie popracuje w zawodzie.

[201604130936]

Pomijając, że oprócz tego nieszczęsnego rynku pracy, Autorka wspomniala, ze nic innego jej NIE INTERESUJE, z czego mozna wywnisokowac, ze medycyna jest jednak w jej kregu zainteresowan, a nie tylko praca i hajsy po tym. Po co jej po tym wszystkim jeszcze skrzydła podcinać. Lol, moja znajoma 4 razy startowała na medycyne i dopiero za ostatnim się udało. Powinnam jej powiedziec, ze pchała sie tam na sile.

[Silumin]

Przez studia na których jej zabrakło tego punktu użera się z matką która ma jej dość.. hm no macie racje niech sie rok z tą matką pomęczy co jej tam.
Czytajcie uważnie, ja jej radze zastanowić się nad innym wyborem, bo ta medycyna może znowu nie wypalić i co jej powiecie za rok? siedź w domu i próbuj znowu?
Skoro ma problem z matką która jej nie chce w domu to niech działa już, w miare swoich możliwości a nie czeka.
Czasem się dużo chce ale jak nie ma możliwości to co zrobić? Znam osoby które nie miały szansy pójść wogóle na studia bo rodzice uważali że muszą już na siebie zarabiać, wspomóc domowy budżet bo jest ciężko.
Autorka ma trudną sytuację w domu więc takie czekanie wydaje mi się nie najlepszym pomysłem (Bo matka ma jej dość!)

Autorka wspomniala, ze nic innego jej NIE INTERESUJE,

Nie napisała że NIC INNEGO tylko że NIC Ją nie interesuje wiec medycyna też nie.

[201604130936]

A Ty przeczytałaś, że Autorka nie chce się wyprowadzać w tym roku? Więc problem matki i tak nie zostanie rozwiązany. A jak jej się za rok medycyna nie uda to może uda sie inny okolomedyczny kierunek, może wtedy już nie będzie "tylko medycyna" w perspektywie kolejnego roku w plecy.

Tak, a potem napisała to:

Ale jak nic innego mnie nie interesuje to co mam zrobić?

[fly_over]

To mam iść na jakąś socjologię, tylko dlatego że mama ma mnie dosyć? Po tym to już na 100% będę bezrobotna. Jak harleyka zauważyła, w połowie września raczej nie ma miejsc na dobrych kierunkach

[Silumin]

A gdzie napisałam że ma się wyprowadzić?

[201604130936]

To co ma zrobic TERAZ z matką w takim razie? Iść postudiować byle co i tylko tracic czas, ktory mozna poswiecic na poprawienie matury?

[Silumin]

A jakiś np. technik farmacji albo cokolwiek innego? zawsze później możesz zrobić studia, ale robić coś, skoro pracować nie możesz. Nie uważasz że mama nie miałaby wtedy powodów żeby mówić CI jakieś przykrości?
Mnie by przerażała na Twoim miejscu wizja siedzenia w domu cały okrągły rok, bo nauka nauką, ale skoro masz problemy w domu to nie wiem czy bedziesz miała jakąkolwiek motywacje.
Nie jestem pesymistką ale zawsze rozważam wszystkie opcje i odpowiedz mi co jeśli za rok znowu braknie punkcik?(czego Ci nie życze - ale wyszłam na jakąś wredote)

[201604130936]

Technik farmaceutyczny może nie, bo jest to teraz zawód likwidowany, ale jeśli faktycznie znajdzie jakiś kierunek w szkole policealnej związany z biologią i chemią, to nie jest to głupi pomysł. Przy okazji powtórzy materiał.

[fly_over]

jak jej powiedziałam że pójdę do szkoły policealnej na ten rok to mnie wyśmiała, powiedziała że tam idą debile którzy nigdzie indziej się nie dostali i pracują za marne grosze. Więc chyba nie odczepi się ode mnie jak pójdę na coś takiego.

[_Mia]

Lol, matka dziewczyny jest tak wyjątkowo nieprzyjemna, że nawet dostanie się córki na medycynę jej nie uszczęśliwiło, a Silumin jej tu technika farmacji doradza. Bez obrazy dla tych ostatnich, ale wiadomo jak klasyfikują się zawody medyczne pod względem prestiżu.

Słuchaj, przede wszystkim czy Twoja matka zdaje sobie sprawę z Twojego stanu zdrowia? Co robicie w kierunku poprawy? Masz rehabilitację? Jaką właściwie masz dysfunkcję? Jeśli nie chcesz tu pisać, śmiało wal do mnie na priv jeśli najdzie Cię ochota.

[kaarooo]

Ty masz problem z matką Autorko, i radziłabym się jak najszybciej odciąć.
Skoro medycyna teraz nie, to może na ratownika medycznego?

[fly_over]

Napisane przez _Mia

Lol, matka dziewczyny jest tak wyjątkowo nieprzyjemna, że nawet dostanie się córki na medycynę jej nie uszczęśliwiło, a Silumin jej tu technika farmacji doradza. Bez obrazy dla tych ostatnich, ale wiadomo jak klasyfikują się zawody medyczne pod względem prestiżu.

Słuchaj, przede wszystkim czy Twoja matka zdaje sobie sprawę z Twojego stanu zdrowia? Co robicie w kierunku poprawy? Masz rehabilitację? Jaką właściwie masz dysfunkcję? Jeśli nie chcesz tu pisać, śmiało wal do mnie na priv jeśli najdzie Cię ochota.

Niby zdaje sobie sprawę, ale chyba niewiele ją to obchodzi. Mam rehabilitację. Najprościej mówiąc mam uszkodzone kolana i już prawdopodobnie zawsze będę miała problem z chodzeniem.

Napisane przez kaarooo

Ty masz problem z matką Autorko, i radziłabym się jak najszybciej odciąć.
Skoro medycyna teraz nie, to może na ratownika medycznego?

Na ratownika medycznego trzeba mieć kondycję a ja ledwo chodzę

[princess18]

Po pierwsze, Autorko pójdźże do psychologa-sama sprawy z matką nie zakończysz. Może watro z mamą porozmawiać najpierw- o co jej dokładnie chodzi. Ja rozumiem, że nagle Ci się świat zawalił, ale mam wątpliwości do do wyboru wymarzonego kierunku. Możesz napisać jak Ci przed wypadkiem szło na uczelni? Po drugie jeśli pieszesz, że jesteś niepełnosprawna, to mam poważne wątpliwości czy Cię przyjmą na medycynę i inne medyczne kierunki (takie jak pielęgniarstwo czy ratownik medyczny). Niestety na tych kierunkach trzeba mieć dobre zdrowie i być w pełni zdolnym ruchowo, tym bardziej, że pisałaś "że jesteś nogą z matematyki", a tam trzeba umieć liczyć ze względu na dawki leków. Może warto poszukać czegoś pokrewnego typu studia biologiczne...

[fly_over]

Na początku szło mi słabo, później już trochę lepiej i zdałam sesję w 1. terminie. Z tą nogą z matematyki to trochę przesadziłam, z matury miałam 100% :P ale nie lubię matmy i nie chciałabym wiązać z nią przyszłości. Moim zdaniem do niczego się nie nadaję.
Widzę że chcecie mi wybić tę medycynę z głowy może rzeczywiście to nie ma sensu

[Mijanou]

Napisane przez drabineczka

Dokladnie >_>
A tu normalnie pseudopaychoterapie wizazanek. "Bedziesz zlym lekarzem bo idziesz na medycyne zeby miec prace" xD nie wiem nawet jak to skomentowac

Drabina,
nikt nie twierdzi, że będzie złym lekarzem. To bzdura. Ale do medycyny trzeba też innej motywacji niż pewna praca. Praca to też sposób na samorealizację i trzeba lubić to, co się będzie zawodowo robić. Medycyna to chyba najcięższy kierunek i jeśli się nie jest pasjonatem to serio trudno sobie na nim radzić.

[princess18]

Nie wiem czy wiecie, ale na Ratowictwo trzeba zdawać testy sprawnościowe (tak jak na AWF lub policjanta).
Cóż, Autorko może warto zejść na ziemię i pomyśleć nad zawodem (ale na chłodno, spokojnie), a nie impulsywnie, albo co mama powie).
Nie każdy zostanie lekarzem, prawnikiem etc., taka jest prawda. I z tym musisz się pogodzić. A technik farmacji (a szczególnie magister) jest ciekawym rozwiązaniem. Najpierw przemyśl sobie to, co Ci piszemy, a później wypisz zawody (te wymarzone) i zastanów się, czy sobie poradzisz, czy chcesz to robić w życiu. Ja jestem na takich studiach, gdzie wierzcie mi lub nie-siedzę w książkach od 8 rano do 22 wieczorem. Ale robię to co kocham, mimo gorszych momentów.

[201604181004]

No ale co z tego mijanou? Nie rozumiem czemu mialaby sobie nie poradzic. Jak sobie nie poradzi to sobie nie poradzi. Nie dowie sie poki nie sprobuje.

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Autorko troche nie doceniasz siebie, stad te zniechecajce posty.
Piszesz ze jestes noga z matmy, a tu matura sto procent. Fakt, trudna nie jest, ale tez bez przesady, skoro napisalas ja na maksa to noga nie jestes.
To samo z medycyna, nie dosc ze sie dostalas to i jeszcze zdalas sesje w pierwszym terminie, no jak dla mnie to wielki sukces...
Takze nie poddawaj sie, wracaj na ta medycyne! bo zle Ci wcale nie idzie.

A mame masz dziwna. Dostalas sie na ciezki kierunek, dobrze Ci szlo, wypadek i zamiast Cie wspierac takie akcje urzadza. az przykro czytac.

[fly_over]

Napisane przez princess18

Nie wiem czy wiecie, ale na Ratowictwo trzeba zdawać testy sprawnościowe (tak jak na AWF lub policjanta).
Cóż, Autorko może warto zejść na ziemię i pomyśleć nad zawodem (ale na chłodno, spokojnie), a nie impulsywnie, albo co mama powie).
Nie każdy zostanie lekarzem, prawnikiem etc., taka jest prawda. I z tym musisz się pogodzić. A technik farmacji (a szczególnie magister) jest ciekawym rozwiązaniem. Najpierw przemyśl sobie to, co Ci piszemy, a później wypisz zawody (te wymarzone) i zastanów się, czy sobie poradzisz, czy chcesz to robić w życiu. Ja jestem na takich studiach, gdzie wierzcie mi lub nie-siedzę w książkach od 8 rano do 22 wieczorem. Ale robię to co kocham, mimo gorszych momentów.

jeśli chodzi o poziom trudności - na farmacji jest chyba tak samo ciężko jak na medycynie
a jeśli chodzi o czas - i tak mogłabym zacząć dopiero za rok (rekrutacja już zamknięta)
zresztą już pominę fakt że farmaceutą też być nie mogę, bo nie mogę długo stać... i nie chcę się tyle uczyć żeby stać za ladą

[Mijanou]

Ja tak sobie, Drabina myślę, że może jednak byłoby warto, żeby Autorka studiowała to, co kocha a nie to, co chce jej Mama. Nie wnikam w sumie w to, dlaczego akurat Autorka wybrała medycynę, ale sądzę, że dobry pomysł zapodała Wizażanka przed Tobą (coś się stało i nie mogę cytować jej wypowiedzi)- żeby jeszcze raz przemyślała to, co naprawdę ją pasjonuje i na co pozwoli jej stan zdrowia. Przecież tu chodzi o jej życie a Matka (z całym szacunkiem) za nią tego życia nie przeżyje.Nie chodzi o to, żeby chwalić się córką studentką.
Myślę, że ten rok przerwy wbrew pozorom może się Autorce przysłużyć, jeśli wykorzysta go dobrze, przemyśli i zaplanuje swoją przyszłość. Być może dojdzie do wniosku, że medycyna jest jej drogą zyciową. Być może odkryje zupełnie inną. W sumie przez dwa lata liceum nastawiałam się na medycynę. W trzecim roku jednak zdecydowałam inaczej. Nie żałuję zmiany, studia wybrane naprawdę są moją pasją.

Życzę Ci, Autorko, żebyś odnalazla swoją.

[_Mia]

Napisane przez Mijanou

Drabina,
nikt nie twierdzi, że będzie złym lekarzem. To bzdura. Ale do medycyny trzeba też innej motywacji niż pewna praca. Praca to też sposób na samorealizację i trzeba lubić to, co się będzie zawodowo robić. Medycyna to chyba najcięższy kierunek i jeśli się nie jest pasjonatem to serio trudno sobie na nim radzić.

Sądzisz, że wszyscy na medycynie to tacy pasjonaci?
Radzą sobie, a zbyt wielu ma motywację' bo fajne pieniądze, bo szacun'

[Mijanou]

Mia,
oczywiście, że nie wszyscy. Pasja jednak pomaga, biorąc pod uwagę, że lekarz tak naprawdę nigdy nie przestaje się uczyć, tym bardziej, jeśli jest specjalistą. Moja Mama wciąż jeździ na jakieś sympozja, zjazdy, pojawiają się stale nowe leki, nowe technologie, nowe programy badań, nie wspominając o stałej lekturze czasopism i periodyków oraz nowości wydawniczych z zakresu jej specjalizacji. Kurczę, to trzeba mieć samozaparcie albo to kochać
Teraz zwolniła po swoich przygodach z rakiem, ale przed chorobą tak właśnie bylo.

[201604181004]

Idziesz na studia z pasji - zle
Idziesz z rozsadku mierzac sily na zamiary - tez zle

Wizaz

[Mick]

Napisane przez drabineczka

Idziesz na studia z pasji - zle
Idziesz z rozsadku mierzac sily na zamiary - tez zle

Wizaz

Idziesz dla pewnej pracy i pieniędzy po studiach - najgorzej

[Mijanou]

Napisane przez Mick

Idziesz dla pewnej pracy i pieniędzy po studiach - najgorzej

No każdy ma jakieś tam swoje motywy, kierując się wyborem studiów. Jednak tkwić do końca życia w zawodzie, którego się nie lubi i który tak naprawdę nas nie interesuje? Brrrrr. Moim zdaniem, jeśli się nie lubi swojego zawodu to jak być w nim dobry? To znaczy: można zostać do końca życia dobrym rzemieślnikiem, ale na wyżyny artyzmu raczej się wtedy nie wdrapiemy. I nawet nam się nie chce. Wszystko razem powoduje frustrację a potem szybkie wypalenie zawodowe. Przecież każdy na pewno zna co najmniej jednego np. nauczyciela, który najwyraźniej minął się z powołaniem. I co? I nie dość, że wiedzy nie potrafi przekazać to jeszcze wyładowuje swoje frustracje na ludziach. A ile zakladów fryzjerskich świeci pustkami, bo wlascicielka zatrzymała się na etapie pasemek platynowych i strzyżenia klasycznego?

Po co to piszę? Bo w każdym zawodzie trzeba się rozwijać, być na bieżąco ze zmianami, dokształcać się itp. Jeśli się tak naprawdę nie ma pasji to musi to być wtedy niezła katorga.