Rozstanie z facetem XXXII

[Loisto]

Napisane przez queen_of_hearts

Dziewczyny, pocieszcie mnie, proszę. Jestem w całkowitej rozsypce, chociaż sama jestem sobie winna tak naprawdę. Dwa lata temu zaczęłam się spotykać z chłopakiem, z tym, że nie był to poważny związek - mówiąc wprost, spotykaliśmy się na seks. Byłam świeżo po rozstaniu, potrzebowałam odskoczni. Oczywiście, obiecaliśmy sobie, że się w sobie nie zakochamy, że każdy będzie wolny, że jak któreś z nas kogoś pozna i się zakocha to bez żalu przestaniemy się spotykać. Przez jakiś czas to działało - między poszczególnymi spotkaniami w ogóle o nim nie myślałam, po prostu zajmowałam się swoimi sprawami. Jednak z czasem zaczęłam być zazdrosna o inne dziewczyny, byłam pewna, że spotyka się też z innymi, zaczęło mi to przeszkadzać. Jednak on cały czas pisał, cały czas do niego chodziłam. Wydawało mi się, że mu na mnie zależy, że jest w tym wszystkim jakieś uczucie. Był zawsze taki czuły, traktował mnie jak księżniczkę. Aż w pewnym momencie przestał pisać... czekałam miesiąc, w końcu sama do niego napisałam. Spotkaliśmy się. Wczoraj. Powiedział mi, że ta nasza relacja jest dziwna, nienormalna. Cóż, oczywiście miał rację, tylko że do tej pory mu to nie przeszkadzało. Spytałam się, czy to znaczy, że już nie chce się ze mną spotykać. On na to, że nie o to mu chodziło, że nie wie czego chce. Pytałam, czy może ma jakąś dziewczynę, w której po prostu się zakochał. Twierdził, że nie. Powiedziałam mu, że najwyższy czas to skończyć, po prostu przestać. Po czym się rozpłakałam, i do końca wieczoru już nie mogłam przestać. Niby to ja podjęłam decyzję, ale powiedzmy sobie szczerze - gdyby chciał, mógłby zawalczyć. Nie zrobił tego. Powtarzał mi, że mu się podobam, że mnie bardzo lubi, ale że mam rację i powinniśmy się rozstać... o ile tak w ogóle można nazwać tę sytuację. No i tak się skończyło. Od tego momentu nie mogę się pozbierać, bo zdałam sobie sprawę z tego, że wszystko co do tej pory robiłam, było dla niego. Dla niego kupowałam ładną bieliznę, dla niego dbałam o wygląd, dla niego wyciskałam siódme poty na siłowni. I teraz, jak jego już nie ma, to nie mam dla kogo się starać. Nie mam po co żyć. Zostałam bez niczego, całkiem straciłam grunt pod nogami. Wiem, sama tego chciałam, to było do przewidzenia. Ale ja po prostu się zakochałam i zostałam porzucona. I bardzo potrzebuję, żeby ktoś mi powiedział, że jest nadzieja, że jeszcze kiedyś będę szczęśliwa.

Czy dobrze rozumiem? Facet powiedział Ci, że ten układ przestał mu pasować, a Ty powiedziałaś "okej, więc to zakończmy"?
Dlaczego nie powiesz mu wprost o tym, że coś do niego czujesz? Wydaje mi się, że nie masz już zupełnie nic do stracenia.

[akswonillam]

Napisane przez Loisto

Czy dobrze rozumiem? Facet powiedział Ci, że ten układ przestał mu pasować, a Ty powiedziałaś "okej, więc to zakończmy"?
Dlaczego nie powiesz mu wprost o tym, że coś do niego czujesz? Wydaje mi się, że nie masz już zupełnie nic do stracenia.

Jestem podobnego zdania. A może on ma w głowie to samo co Ty "umówiliśmy się na coś innego, a gdyby ona coś czuła to by to pokazała..". Najwyżej upewnisz się, że nie i będziesz w takim samym miejscu w jakim jesteś teraz. Nic nie tracisz.

[Gosiuch]

Napisane przez jasperin

Dziewczyny, piszecie ostatnio sporo o "klinach" - mi też się trafił taki klin całkiem przypadkowo, niespodziewanie, bardzo szybko po zerwaniu z exem... Początkowo wmawiałam sobie, że to tylko zabawa, że w każdej chwili będę mogła to bez żalu przerwać... Ale jestem takim dziwolągiem, że zakochałam się w moim klinie bez pamięci... A on mnie z dnia na dzień olał. I ja teraz mam taki mętlik, że czasami tęsknię za obydwoma naraz... Także uważajcie na te kliny dziewczyny

A ile czasu się znaliście? Do klinów trzeba podchodzić z rozsądkiem a nie z sercem. Ale nie martw się, przejdzie Ci tęsknota i za jednym i za drugim prędzej czy później A przynajmniej masz nauczkę na przyszłość jak powinno się pochodzić do nowych relacji

Napisane przez Loisto

Masaaakra

A ja poszukuję księcia z bajki
W ogóle dlaczego 90% facetów to takie kurduple? Ja sama jestem niska, ale i tak mi się wydaje, że jest mnóstwo takich karzełków...

Noo, też mam czasem takie wrażenie. Jakoś nigdy nie zwracałam na to uwagi, zresztą przy swoich 160 nie musiałam zbyt się przejmować, ale jak dodam do tego szpilki to wielu facetów przerastam...

[Malla]

Napisane przez Loisto

W ogóle dlaczego 90% facetów to takie kurduple? Ja sama jestem niska, ale i tak mi się wydaje, że jest mnóstwo takich karzełków...

Znam tylko jednego faceta o wzroście poniżej 170 cm.

[queen_of_hearts]

Napisane przez She is pink

Witajcie dziewczyny, dawno mnie tu nie było, ale wracam do Was
Dziś zrobiłam bardzo źle, po 3 tyg. braku kontaktu napisałam do eksa, ot zwykła wiadomość w stylu, co słychać. I mnie olał. Mógł odpisać z grzeczności, ale uznał, że metoda olania mnie, to najprostsza metoda, żeby się ktoś odczepił. Tylko, że była 3 tyg. temu między nami szczera rozmowa, kiedy wyszłam z tym, żeby się ustosunkować odnośnie kontaktu. Ale wolał zrobić po swojemu. A potem on panikuje, że wszystkie jego eks mają go za drania. A teraz byłaby nasza rocznica. Wiem, że powinnam go usunąć z fb, ale mimo to nie potrafię. Znając siebie to przyniosłoby mi tylko chwilową ulgę. Mam już dosyć facetów i odechciewa mi się wszystkiego, najpierw latają za nami jak głupi, a potem nawet nie potrafią się zachować. Użalają się nad sobą, że mamy je za drani, a tak naprawdę to podkręca ich ego.

queen_of_hearts, jest mi przykro, że tak się stało. Wasze spotykanie na seks było już dość długie i trudno po takim okresie nie angażować emocji. Być może on sam widział, że zaczynasz mieć inny stosunek do Waszych spotkań, dlatego postanowił się wycofać, żeby i Tobie i sobie dać szansę na miłość. Pomyśl sobie, co by się stało, gdyby to zakończyło się ciążą...

dzięki za miłe słowa, to naprawdę wiele dla mnie znaczy w tym momencie. I, tak, masz oczywiście rację - taki układ, w takiej postaci jak do tej pory, nie ma na dłuższą metę sensu, a skutki mogą być opłakane. Tylko, że z mojej strony to chyba jest (niestety) miłość... tak to jest jak serce bierze górę nad rozumem.

akswonillam, Loisto - niby macie rację, gorzej już nie będzie. Tylko że formalnie to ja powiedziałam "dość", on tylko się ze mną zgodził. I łatwiej mi chyba żyć ze świadomością, że to była przede wszystkim moja decyzja (pozornie, niestety), niż zbierać się do kupy po tym, jak mi powie, że nic do mnie nie czuje.

[Loisto]

Napisane przez queen_of_hearts

akswonillam, Loisto - niby macie rację, gorzej już nie będzie. Tylko że formalnie to ja powiedziałam "dość", on tylko się ze mną zgodził. I łatwiej mi chyba żyć ze świadomością, że to była przede wszystkim moja decyzja (pozornie, niestety), niż zbierać się do kupy po tym, jak mi powie, że nic do mnie nie czuje.

Być może tym sposobem stracisz szansę na miłość. Ale to Twój wybór. Ja bym wolała odchorować odrzucenie niż potem nie wiadomo jak długo pluć sobie w brodę, że "a mogłam spróbować".
Pamiętaj, że życie pomyłek nie wybacza i rzadko pojawiają się nowe szanse...

[nie_powiem]

Napisane przez Loisto

Być może tym sposobem stracisz szansę na miłość. Ale to Twój wybór. Ja bym wolała odchorować odrzucenie niż potem nie wiadomo jak długo pluć sobie w brodę, że "a mogłam spróbować".
Pamiętaj, że życie pomyłek nie wybacza i rzadko pojawiają się nowe szanse...

Dokładnie , też tak myślę.
Zwłaszcza, że nie mieliście niby zobowiązań i facet mógł Ci powiedzieć prawdę, że kogoś poznał i się zakochał.. A jednak chciał to z jakiegoś powodu zakończyć, i jeśli to nie była nowa dziewczyna, to być może byłaś to Ty, bo Ty mu wpadłaś w oko i chciał Ciebie i z Tobą spróbować, tylko mieliście inny układ i nie chciał wyskakiwać ze swoim uczuciem. W dodatku Twoje "to skończmy to" w ogóle przekreśliło mu szansę na coś więcej.

Dla mnie to dziwne, że jednak facet chce zrezygnować z tak "wygodnego" układu. Coś musi to znaczyć. Pomyśl nad tym.

[avney]

Napisane przez mambazombie

Hej Dziewczyny! Proszę doradźcie mi co zrobić, bo mam kompletny mętlik w głowie. Ja i mój chlopak przez cały rok byliśmy całkowicie bezkonfliktowa para, choc każdy z nas ma mocny charakter bez problemu udało nam się osiągać kompromis w każdej sprawie. Oboje jesteśmy bardzo podobni pod kątem wartości ale mamy też wiele różnic. Związek jak to na początku był idealny, codzienne spacery wycieczki i szczera miłość. Warto tu dodać że to już mój 3 poważny związek, dla niego byłam pierwsza miłością w życiu. Dlatego wielu rzeczy czy zachowań w związku nie do końca chyba rozumiał. W październiku tego roku z braku czasu przestali my się widywać, on się już tak nie starał , ochłodziło się między nami. Ale po rozmowie stwierdziliśmy ze spróbujemy o nas zawalczyć. I rzeczywiście z dnia na dzień było coraz lepiej , planowaliśmy wakacje wyjazd na narty , czułam się kochana. Nagle ni z tego ni z owego oznajmił mi ze musimy to zakończyć bo się starał i nic do mnie nie czuje. Popłakaliśmy się i stwierdziliśmy ze zostaniemy przyjaciółmi. Ja nadal strasznie go kocham , widujemy się codziennie od zerwania czasem nawet po 24 hej na dobę, on cały czas powtarza mi ze jestem wspaniała i ze mnie przeprasza. Pijani wylądowaliśmy w łóżku, rano również mnie przeprosił ale powiedział ze nadal strasznie pociągami go jako kobieta. Wszystkie dni przed zerwanie byliśmy nierozłączni , a on naprawdę troszczy się o mnie. Moje pytanie brzmi o co w tym wszystkim chodzi? Zachowuje się jakby mnie kochał a mnie odrzuca. Może on po prostu nie rozumie ze na pewnym etapie związku motyle w brzuchu i gaj w głowie znika i zostaje coś więcej ? Sama nie wiem czy dać mu spokój i ograniczyć nasz kontakt, czy może lepiej porozmawiać z nim i próbować zawalczyć ? PS. Przepraszam za moj niezbyt zgrabny stylistycznie post, ale przez ta sytuacje nie mogę się na niczym skupić.

Skoro było pięknie to może musisz dać mu trochę czasu, żeby przemyślał sobie to wszystko.
Zachowujecie się ta jak w związku czyli przytulacie itp podczas tych spotkań? Czy zachowujecie dystans i nagle zakończyliście z bliskością?

---------- Dopisano o 20:24 ---------- Poprzedni post napisano o 20:06 ----------

Długo mnie tu nie było, ale muszę się czymś pochwalić. Ostatnio w mojej rodzinie wydarzyła się pewna tragedia, która uświadomiła mi, że naprawdę trzeba uważać na swojego partnera. ZACZĘŁAM MYŚLEĆ. Zawsze przed snem rozmyślałam sobie jakim to on jest dupkiem, że koniec z nim, że nie zasługuje na mnie bla bla bla. Rano wstawałam smutna i wszystko zaczynało się od początku. Przechodziłam też przez takie fazy. On mnie chce - ja go nie chce i nie jest mi wcale smutno, on okazuje obojętność - mi go strasznie brak, płaczę i nie wytrzymuję. Wydarzyła się ta tragedia i ... ostatnio - fakt mieliśmy kontakt. Zablokowałam go na fb, ale miał mój nr telefonu. Zadzwonił, odrzucałam, ale napisał, że to coś ważnego. Powiedziałam, że się z kimś już spotykam i żeby dał mi święty spokój (zmyśliłam), on zaczął mi mówić, że jestem taka jak wszystkie itd. Nie przejełam się. Położyłam się do łóżka i znów zaczęłam rozmyślać, że jest dupkiem, że tylko się męczyłam. Że sam stres przez niego. Że nie potrafię mu ufać i że nie byłam szczęśliwa. ZACZĘŁAM MYŚLEĆ ROZSĄDNIE. Że się zmienił i że być może zawsze taki był. Teraz będę miała ogromny problem, żeby zaufać mężczyznom. Po prostu zdałam sobie sprawę, że te wszystkie teksty, w które my wierzymy nie zawsze są prawdą. Te rozmowy o wspólnej przyszłości... Te piękne słowa ,,Tylko przy Tobie czuję się tak szczęśliwy" ,,Jesteś wyjątkowa, w żadnej innej się nigdy nie umiałbym zakochać" ,,Nawet jak ode mnie odejdziesz, to i tak nie będę miał dziewczyny". Niedawno te słowa ściskały mnie za serce... Teraz ... czuję się żałosna, że w to wierzyłam. I nie byłabym w stanie w żadne już uwierzyć.

Trzymajcie za mnie kciuki, żeby ten stan utrzymywał się ciągle. Mam już tak od 4 dni. Pozdrawiam Was.

[queen_of_hearts]

Napisane przez Loisto

Być może tym sposobem stracisz szansę na miłość. Ale to Twój wybór. Ja bym wolała odchorować odrzucenie niż potem nie wiadomo jak długo pluć sobie w brodę, że "a mogłam spróbować".
Pamiętaj, że życie pomyłek nie wybacza i rzadko pojawiają się nowe szanse...

Już raz przebrnęłam przez coś takiego. Powiedziałam sobie - nic nie tracę, mogę powalczyć. Usłyszałam krótką odpowiedź- nie chcę cię już. I bolało jeszcze bardziej, bo poczułam się kompletnie bezwartościowa, niepotrzebna. Wiem, że to już pewnie kwestia niskiej samooceny i powinnam nad tym pracować. No ale jest jak jest. Do dziś pamiętam tamten ból i nie chcę przechodzić przez to jeszcze raz. Nie wiem, może masz rację, że tracę jedyną szansę. Tylko ciężko jest zawsze być tą, która musi prosić, walczyć, starać się. Po prostu chciałabym żeby choć raz komuś zależało tak, jak mi.

[Loisto]

Napisane przez queen_of_hearts

Już raz przebrnęłam przez coś takiego. Powiedziałam sobie - nic nie tracę, mogę powalczyć. Usłyszałam krótką odpowiedź- nie chcę cię już. I bolało jeszcze bardziej, bo poczułam się kompletnie bezwartościowa, niepotrzebna. Wiem, że to już pewnie kwestia niskiej samooceny i powinnam nad tym pracować. No ale jest jak jest. Do dziś pamiętam tamten ból i nie chcę przechodzić przez to jeszcze raz. Nie wiem, może masz rację, że tracę jedyną szansę. Tylko ciężko jest zawsze być tą, która musi prosić, walczyć, starać się. Po prostu chciałabym żeby choć raz komuś zależało tak, jak mi.

Ale nikt nie każe Ci walczyć i starać się, ani tym bardziej się prosić.
Ja na Twoim miejscu poprosiłabym o krótkie spotkanie, podczas którego powiedziałabym "Hej, musisz coś wiedzieć. Zakochałam się w Tobie. Co z tą wiedzą zrobisz to już Twoja rzecz."
Moim zdaniem ważne jest, aby faceta uświadomić. Na nic się nie nastawiaj, niczego nie oczekuj, po prostu: bądź szczera. Jeśli mu zależy to on już się o Ciebie postara, ale póki co to zamknęłaś mu drzwi przed nosem. Otwórz je.

[queen_of_hearts]

Napisane przez nie_powiem

Dokładnie , też tak myślę.
Zwłaszcza, że nie mieliście niby zobowiązań i facet mógł Ci powiedzieć prawdę, że kogoś poznał i się zakochał.. A jednak chciał to z jakiegoś powodu zakończyć, i jeśli to nie była nowa dziewczyna, to być może byłaś to Ty, bo Ty mu wpadłaś w oko i chciał Ciebie i z Tobą spróbować, tylko mieliście inny układ i nie chciał wyskakiwać ze swoim uczuciem. W dodatku Twoje "to skończmy to" w ogóle przekreśliło mu szansę na coś więcej.

Dla mnie to dziwne, że jednak facet chce zrezygnować z tak "wygodnego" układu. Coś musi to znaczyć. Pomyśl nad tym.

Twierdził, że myślał nad tym, i że takie spotykanie się na sam seks jest niedojrzałe. Tylko ja to zrozumiałam tak, że już nie chce się ze mną spotykać w ogóle. Ech, teraz jak o tym myślę to może faktycznie bez sensu wyskoczyłam z tym "skończmy to"... Ale prawda jest taka, że niewątpliwie to ja bardziej przeżywałam to całe rozstanie, on nie wydawał się jakoś szczególnie poruszony. Poza tym, jak już pisałam, długo się nie odzywał, to ja do niego napisałam w końcu. Może po prostu chciał to skończyć w taki "bezbolesny" sposób, bez płaczu i podejmowania ostatecznych decyzji.

[akswonillam]

Napisane przez Loisto

Ale nikt nie każe Ci walczyć i starać się, ani tym bardziej się prosić.
Ja na Twoim miejscu poprosiłabym o krótkie spotkanie, podczas którego powiedziałabym "Hej, musisz coś wiedzieć. Zakochałam się w Tobie. Co z tą wiedzą zrobisz to już Twoja rzecz."
Moim zdaniem ważne jest, aby faceta uświadomić. Na nic się nie nastawiaj, niczego nie oczekuj, po prostu: bądź szczera. Jeśli mu zależy to on już się o Ciebie postara, ale póki co to zamknęłaś mu drzwi przed nosem. Otwórz je.

Też tak uważam.. Nie musisz walczyc, po prostu powiedz. Teraz cierpisz, więc Ci ciężko, ale za jakiś czas będziesz czuła się lepiej i jedyną rzeczą, o której będziesz myśleć to "co by było gdybym wtedy mu powiedziała". Nie wiem... mimo, że cierpialabym bardziej słysząc wprost "nie" to i tak nie byłabym w stanie zostawić sprawy, co do której nie mam 100% pewności, ale zrobisz jak uważasz.

[queen_of_hearts]

Napisane przez Loisto

Ale nikt nie każe Ci walczyć i starać się, ani tym bardziej się prosić.
Ja na Twoim miejscu poprosiłabym o krótkie spotkanie, podczas którego powiedziałabym "Hej, musisz coś wiedzieć. Zakochałam się w Tobie. Co z tą wiedzą zrobisz to już Twoja rzecz."
Moim zdaniem ważne jest, aby faceta uświadomić. Na nic się nie nastawiaj, niczego nie oczekuj, po prostu: bądź szczera. Jeśli mu zależy to on już się o Ciebie postara, ale póki co to zamknęłaś mu drzwi przed nosem. Otwórz je.

Przemyślę to. Serio. Nie wiem czy jestem na tyle odważna, żeby narazić się na ewentualną porażkę. Mimo wszystko mam zamiar poczekać co najmniej z tydzień, żeby zobaczyć, czy nadal będzie mi tak strasznie na nim zależało, jak teraz. Może stanie się cud i się odkocham. Byłoby fajnie.

[201604301932]

Ja na Twoim miejscu spróbowałabym, bo nawet jeśli nic z tego nie wyjdzie, będziesz mogła zamknąć ten rozdział. Ja po kilku latach dużo częściej wspominam niewykorzystane szanse niż porażki.

[szarlotka_88]

Dziewczyny.. pomóżcie mi wytrwać w dzisiejszym postanowieniu! Postanowiłam wyleczyć się tak na dobre z eks. Po ostatnich wydarzeniach, jak znowu bredził o powrocie itd.. zdałam sobie sprawę, ze on naprawdę nie jest mnie wart, to skończony idiota, w dodatku cały czas kłamie, oszukuje i zdradza. Nie chce go w swoim życiu, wiem że dziś mam lepszy dzień ale przyjdą gorsze i juz tak silnej woli nie będe miała. Ale nigdy juz nie napisze do niego pierwsza, a jak będzie pisał albo dzwonił (a na pewno będzie) to nie odbiorę ani nie odpisze znaczy mam taką nadzieję..

Mam wrażenie, że mi nie brakuje jego tylko brakuje mi bliskości drugiej osoby. Czasami są dni, ze czuje się samotna wtedy dopadają mnie myśli, że on teraz jest z nią, robi to co ze mną, mówi jej to co mi.. ale dam rade ! Znaczy tak mi się wydaje..
Powinnam też zastanowić się nad tym, co on teraz robi.. Prosi mnie o powrót, a jest z tam tą kobietą.. przecież to jest jak zdrada, o której ona nigdy się nie dowie..

[Loisto]

Napisane przez nimueg

Ja na Twoim miejscu spróbowałabym, bo nawet jeśli nic z tego nie wyjdzie, będziesz mogła zamknąć ten rozdział. Ja po kilku latach dużo częściej wspominam niewykorzystane szanse niż porażki.

O to to. Bo "gdybanie" i "mogłam wtedy..." gryzie okrooopnie.
Ale dopiero po jakimś czasie.

Przemyślę to. Serio. Nie wiem czy jestem na tyle odważna, żeby narazić się na ewentualną porażkę. Mimo wszystko mam zamiar poczekać co najmniej z tydzień, żeby zobaczyć, czy nadal będzie mi tak strasznie na nim zależało, jak teraz. Może stanie się cud i się odkocham. Byłoby fajnie.

Okej Decyzja i tak należy do Ciebie

[night_sky]

Dziewczyny, on mi pisze, że tęskni. Ja za nim umieram z tęsknoty. Było kilka dni w miarę ok, ale teraz znowu myślę tylko o nim. Nie wiem po co mi to pisze, co mam z tym zrobić.

[Betii_]

Hej dziewczyny

Nie zaglądałam na wątek już bardzo, bardzo długo. Od mojego rozstania już minęło 1,5 roku Pozdrawiam stare znajome o ile jeszcze tu zaglądają i nowe członkinie. Chciałam Wam opowiedzieć moje dalsze przygody i się wygadać, wyrzucić z siebie złe emocje.

Okropnie zniosłam porzucenie przez byłego. Jak dziś przypominam sobie stan, w którym byłam to łzy same napływają do oczu. Była depresja, choroba, ogólna masakra. Pomogła rodzina, przyjaciele i fachowa pomoc - psychiatra, a raczej proszki antydepresyjne. Zaczęłam więcej wychodzić, bawić się spełniać swoje marzenia. Wybaczyłam byłemu. Nawet cieszę się, że mnie to spotkało, bo dzisiaj jestem szczęśliwsza niż jak z nim byłam.

Cóż mnie tu więc sprowadza? Otóż poznałam pewnego pana prawie rok temu. Dziewczyny "młody bóg" Jakiż był super i cudownie inny od mojego byłego lecz miał jedną wadę - dziewczynę, ba narzeczoną... No szlak mam pecha. Trudno. Jednak owy pan bardzo chciał gościć w moim życiu. Tyle komplementów jaka to jestem boska, piękna, ah i eh nie usłyszałam w życiu od byłego przez 7 lat co On mi mówił w tydzień. Leczył moje kompleksy w tempie ekspresowym. Spotkania były coraz częstsze i bardziej rumiane...

Tak wiem, jestem taka sama jak dziewczyna co wzięła sobie mojego byłego... Wierzcie mi naprawdę chciałam być fer wobec jego dziewczyny dużo o tym z nim rozmawiałam. Jest to jednak taki typ człowieka, który jak zrobi coś źle to ci tak namiesza w głowie, że uwierzysz, że to ty zrobiłaś. Manipulant. Zrobisz dokładnie to co on chce i nie będziesz tego świadoma. Och jak on cierpiał.... bo się zakochał we mnie i nie wie co ma zrobić... Mój mózg podpowiadał dobrze ale serce jak to serce głupie i się wyrywało. Po kilku miesiącach granica została przekroczona... :/ Nie potrafiłam tego zatrzymać, a on mówił, że nic złego nie robię... I tak zdradzał swoją narzeczoną ze mną.

Wracał ode mnie cały w malinach, a narzeczonej wciskał bajki, że się na niego rzuciła dziewczyna na imprezie.... Powoli jednak zaczęłam naciskać, żeby się w końcu zdecydował. Miałam dosyć, że okłamuje i mnie i swoją dziewczynę. Powiedziałam, że już tak dalej nie może być i żebyśmy się przyjaźnili. Dalej się spotykaliśmy jednak nie pozwalam na jakikolwiek kontakt fizyczny, mimo prób pana pięknego. Jak już nie dostawał tego co chciał oznajmił mi, że jest chory, uzależniony od seksu i to wszystko stało się przez to. Pan piękny teraz chce być uczciwy, bo kocha swoją dziewczynę i rozpoczął leczenie, a mnie przeprasza za wszystko ale to wina choroby.

Sama sobie jestem winna, bo na to wszystko pozwoliłam. Zauroczyłam się, może zakochałam. Pobawił się, wykorzystał a teraz możemy się kolegować ale na jego zasadach. Jest mi smutno ale wiem, że to minie tak jak i minęło z moim byłym.

Jesteś cudowną osobą, tylko nie chcę być z tobą... nie wiem czemu już drugi raz mi się to przytrafia. Gdzieś popełniam błąd.

Szkoda mi dziewczyny pana pięknego. Jak mi sam powiedział, nie byłam pierwsza. Chyba numerem 4 czy 6. Zdradzał ją już wcześniej. O czym jej powiedział podobno i o mnie także. Dodam, że dla pana pięknego zdrada to tylko sex. A inne rzeczy jak całowanie, dotykanie lub zabawy oralne to już nie jest zdrada.... A ona dalej z nim tkwi. Ładna, po 30, wykształcona, z dobrego domu. Sprawia mu dalej prezenciki...

Ta historia nauczyła mnie tego, że nie wiadomo kiedy ktoś się pojawi w twoim życiu, zrozumiałam lepiej zachowanie byłego: mnie już nie kochał, poznał kogoś, zakochał się i odszedł. I chyba najważniejsza rzecz żeby się nie wplątywać w niejasne sytuacje.

Wiem, że nie zachowałam się tak jak powinnam i mam teraz nauczkę. Życzę panu pięknemu, żeby się wyleczył z tej choroby o ile na prawdę jest chory i więcej nie zdradzał.

Dzięki za możliwość wygadania się

[akswonillam]

Dziewczyny, buszowałam sobie po youtube i przez przypadek trafiłam na tą piosenkę: https://www.youtube.com/watch?v=iTu6z5CCgXI

Nie skupiajcie się na tym, aż tak bardzo, że to DODA, ani na teledysku, który zbyt głębokiego przesłania nie ma, ale tekst wg mnie jest całkiem całkiem

[szukajac]

Hej! Dawno mnie nie było.
Zmieniłam się w sukę.
Po 5 latach mój pierwszy eks się ocknął i zwrócił na mnie uwagę (pewnie przez samotność bo nie wszedł w żaden związek, niby z jakimiś się umawiał ale nie pykło). Miałam prawdziwą obsesję na jego punkcie.
Mój ostatni eks "otrząsł" się i teraz on namawia mnie na terapię par.
A ja i chcę i nie chcę.
Chciałam odpocząć od związków, skupić na sobie, jednocześnie nie umiem stanowczo ani jednemu ani drugiemu odmówić.
Spotykam się po koleżeńsku z pierwszym, z ostatnim jak z byłym z dystansem ale i czasem erotyzmem.
Powinnam olać obu i poszukać kogoś nowego.
Obaj byli moimi miłościami, nikogo więcej nie kochałam.
Siły brak.

[91mirabelka]

Napisane przez akswonillam

Dziewczyny, buszowałam sobie po youtube i przez przypadek trafiłam na tą piosenkę: https://www.youtube.com/watch?v=iTu6z5CCgXI

Nie skupiajcie się na tym, aż tak bardzo, że to DODA, ani na teledysku, który zbyt głębokiego przesłania nie ma, ale tekst wg mnie jest całkiem całkiem

A tak w temacie Dody to mogę polecić:
https://www.youtube.com/watch?v=LfwfFfiRyfg

Przy zawodach miłosnych zazwyczaj jej słuchałam.

[MajsterkaANB]

Jestem strasznie glupia... Caly czas mysle i mam nadzieje ze do siebie wrocimy... Nadal nie chce mi sie wierzyc w to co zrobil... To mial byc moj maz... Za 3 tygodnie bylby nasz slub...

[All4You]

Hej dziewczynki

Może nie powinnam tego tutaj pisać, ale może moja historia podniesie niektóre z Was na duchu

Dwa miesiące temu pisałam na tym wątku jak mnie eks potraktował i była ogólna depresja, płacz i zgrzytanie zębów. Miesiąc potem spotkałam go na ulicy i przeszedł koło mnie jakbyśmy się nie znali. Fajnie, co? Chora byłam potem przez tydzień. Ale jak to się mówi nie znasz dnia ani godziny W sylwestra z nudów weszłam na czat i pisałam z fajnym chłopakiem z mojego miasta. Wymieniliśmy się FB, piszemy razem od tygodnia na fejsie a palce od pisania smsów już dawno nam zdrętwiały i w sobotę umówiliśmy się na drugie spotkanie

Także dziewczynki odchorujcie swoje, przepłaczcie, wypijcie beczkę wina, ale nie popadajcie w depresję Jesteście mądre, śliczne i wspaniałe a Wasi byli niech mają świadomość, że popełnili najgorszy błąd życia.

Pozdrowionka ślicznotki

[shinypearl]

Wiecie, sny doskonale pokazują naszą podświadomość. Od spotkania eksa minęło już 1,5 tygodnia i widzę, że naprawdę się od niego uwolniłam i wyleczyłam. śnił mi się potem dwa razy. Raz - kłótnia z nim, jakaś dziewczyna tam była, awantura z nią, same negatywne emocje, ta złość aż kipiała we mnie, dokładnie tak, jak się czułam na i w czasie spotkania rzeczywistego. A teraz śniło mi się, że spotkaliśmy się tam, gdzie kiedyś razem mieszkaliśmy, minęło już 3 lata od naszego rozstania, paliliśmy razem (sic!), gadaliśmy i pełna obojętność wobec siebie, nic, zupełnie nic... Na koniec wyszłam sama z tego mieszkania, on tam został. Naprawdę niesamowite uczucie. A dokładnie rok temu, gdy mieliśmy mega kryzys, pamiętam jak byłam przekonana, że umrę bez niego, po nim już tylko potop, nie będę w stanie kochać nikogo innego i tego typu wymysły Dziewczyny, jestem żywym przykładem, że można się rozstać i przeżyć, nie twierdzę, że to jest łatwe i bezbolesne, bo jednak przeżycie samo w sobie jest dość traumatyczne, ale to mija z czasem

[jasperin]

Ratunku, mam totalny kryzys, jestem dzisiaj w rozsypce stulecia

Ryczę w każdej chwili, kiedy tylko jestem sama... Dzisiaj w pracy przy ludziach się trzymałam, ale jak tylko wychodziłam do ubikacji, to w płacz... Przed chwilą wróciłam do domu, na wieczór miałam zaplanowane wyjście z koleżankami, ale coś im wypadło, plany się posypały, a ja siedzę sama jak palec i ryczę jak bóbr.

Jestem półtora miesiąca od rozstania z eksem, bez którego nie umiem się ogarnąć i niecałe 3 tygodnie od olania przez "klina", który miał być moim lekarstwem, a w którym się beznadziejnie zakochałam i którego widzę codziennie w pracy.

Nie chce mi się żyć.

[Gosiuch]

Napisane przez jasperin

Ratunku, mam totalny kryzys, jestem dzisiaj w rozsypce stulecia

Ryczę w każdej chwili, kiedy tylko jestem sama... Dzisiaj w pracy przy ludziach się trzymałam, ale jak tylko wychodziłam do ubikacji, to w płacz... Przed chwilą wróciłam do domu, na wieczór miałam zaplanowane wyjście z koleżankami, ale coś im wypadło, plany się posypały, a ja siedzę sama jak palec i ryczę jak bóbr.

Jestem półtora miesiąca od rozstania z eksem, bez którego nie umiem się ogarnąć i niecałe 3 tygodnie od olania przez "klina", który miał być moim lekarstwem, a w którym się beznadziejnie zakochałam i którego widzę codziennie w pracy.

Nie chce mi się żyć.

To tylko gorszy dzień, niedługo minie. A póki co spróbuj sobie jakoś zorganizować czas, poczytaj książkę, obejrzyj film.

Wiem jak to jest z tymi klinami, niby poprawiają humor ale jak coś nie wyjdzie to dół gwarantowany :/

[jasperin]

Napisane przez Gosiuch

To tylko gorszy dzień, niedługo minie. A póki co spróbuj sobie jakoś zorganizować czas, poczytaj książkę, obejrzyj film.

Wiem jak to jest z tymi klinami, niby poprawiają humor ale jak coś nie wyjdzie to dół gwarantowany :/

Dzięki póki co kupiłam sobie wielkie czekoladowe ciastko. Jak nie pomoże to idę po zgrzewkę piwa.

Filmów się boję ostatnio oglądać, bo w każdym znajdę sobie coś tak wzruszającego, że ryczę a kiedyś w ogóle nie płakałam na filmach...

[Gosiuch]

Napisane przez jasperin

Dzięki póki co kupiłam sobie wielkie czekoladowe ciastko. Jak nie pomoże to idę po zgrzewkę piwa.

Filmów się boję ostatnio oglądać, bo w każdym znajdę sobie coś tak wzruszającego, że ryczę a kiedyś w ogóle nie płakałam na filmach...

Może spróbuj horror jakiś
Ja niedługo po rozstaniu z eksem obejrzałam "Gwiazd naszych wina"... Tak ryczałam że myślałam że w ogóle nie uda mi się pozbierać

[She is pink]

Napisane przez jasperin

Ratunku, mam totalny kryzys, jestem dzisiaj w rozsypce stulecia

Ryczę w każdej chwili, kiedy tylko jestem sama... Dzisiaj w pracy przy ludziach się trzymałam, ale jak tylko wychodziłam do ubikacji, to w płacz... Przed chwilą wróciłam do domu, na wieczór miałam zaplanowane wyjście z koleżankami, ale coś im wypadło, plany się posypały, a ja siedzę sama jak palec i ryczę jak bóbr.

Jestem półtora miesiąca od rozstania z eksem, bez którego nie umiem się ogarnąć i niecałe 3 tygodnie od olania przez "klina", który miał być moim lekarstwem, a w którym się beznadziejnie zakochałam i którego widzę codziennie w pracy.

Nie chce mi się żyć.

Wiesz, co mam podobnie. Ciągle ryczę, nawet w pracy są chwile, że mam szklankę w oczach. Ostatnio nawet to zauważyła moja szefowa i się zapytała, czy wszystko ok. Oczywiście do niczego się nie przyznałam. Mam tak, że wchodząc do kuchni potrafię zażartować do koleżanki, a parę sekund później, kiedy już jestem sama w kuchni, zaczynam płakać. Muszę być zarąbistym pracownikiem, skoro potrafię jednocześnie płakać i dobrze pracować Były polajkował mi tylko zdjęcia na fb.

W ogóle tutaj ostatnio mniejszy ruch. Czy już dziewczyny dochodzą do siebie po rozstaniu, a może już ktoś nowy się pojawił?

[akswonillam]

Napisane przez She is pink

Wiesz, co mam podobnie. Ciągle ryczę, nawet w pracy są chwile, że mam szklankę w oczach. Ostatnio nawet to zauważyła moja szefowa i się zapytała, czy wszystko ok. Oczywiście do niczego się nie przyznałam. Mam tak, że wchodząc do kuchni potrafię zażartować do koleżanki, a parę sekund później, kiedy już jestem sama w kuchni, zaczynam płakać. Muszę być zarąbistym pracownikiem, skoro potrafię jednocześnie płakać i dobrze pracować Były polajkował mi tylko zdjęcia na fb.

W ogóle tutaj ostatnio mniejszy ruch. Czy już dziewczyny dochodzą do siebie po rozstaniu, a może już ktoś nowy się pojawił?

U mnie ani nikt nowy, ani jakoś szczególnie się nie poprawia. Boli jak diabli, ale bardzo rzadko płacze, sama nie wiem czemu, może już nie mam czym.

Nieraz nachodzą mnie takie głupie myśli, że jakbym wiedziała, że będzie tak strasznie boleć to wgl bym w to nie wchodziła....

---------- Dopisano o 19:10 ---------- Poprzedni post napisano o 19:08 ----------

Byłam kiedyś szczęśliwa singielka, a teraz z samotnosci po prrostu usycham. Mam sporo znajomych, wychodzę z nimi, rozmawiam, ale przychodzi piątkowy wieczór taki jak ten i siedzenie samej w domu i robi się bardzo nieciekawie