chciałabym mieć dziecko, ale nie mam gdzie mieszkać

[Luba]

Napisane przez CDN2015

Dla mnie liczy się tylko mój syn. Nie ważne jak wyglądam i w czym chodzę. Wole wydać kasę na niego niż poprawiając sobie jakieś usterki.
Wielu rodziców tak postępuje .

Biedny

Napisane przez CDN2015

Nie tylko trollem lecz także klonem.Oprócz tego staram się zareklamować tu kilka swoich blogów i stron internetowych. Od początku wiedziałem, że co jak co ale ciebie się nie da oszukać.
Szacun

az kilka? no super. plus praca i rzezbienie zabawek. twoja doba ma chyba 48 godzin

[201608010929]

Napisane przez CDN2015

Dla mnie liczy się tylko mój syn. Nie ważne jak wyglądam i w czym chodzę. Wole wydać kasę na niego niż poprawiając sobie jakieś usterki.
Wielu rodziców tak postępuje .

I właśnie chyba w tym tkwi szkopuł. Żeby na dziecko decydować się wtedy, kiedy ma się własny kąt, stać rodziców na szczepienia i pieluchy, i nie trzeba wybierać - w tym miesiącu idę do fryzjera czy kupuję dziecku buty.

[Klarissa]

Napisane przez CDN2015

Dla mnie liczy się tylko mój syn. Nie ważne jak wyglądam i w czym chodzę. Wole wydać kasę na niego niż poprawiając sobie jakieś usterki.
Wielu rodziców tak postępuje .

Może tylko przeważnie na pierwszym planie zawsze jest dziecko. Więc jeśli kobieta wybiera pomiędzy sprawieniem radości sobie lub dziecku zawsze wygrywa dziecko. Stąd moje pytanie ile to kosztuje?

No widzisz, dla ciebie.
A dla mnie nie. Ja lubię jak mi wystarcza na przyjemności moje i moich dzieci, jak się nie muszę martwić czy mi na coś nie zabraknie. I nie bardzo rozumiem dlaczego rodzic miałby rezygnować ze wszystkich potrzeb czy przyjemności dla dziecka. Niby dlaczego? Można to zrobić tak, że żadnej ze stron niczego nie brakuje. Można - tylko trzeba to sobie zaplanować i zorganizować.

[CDN2015]

Napisane przez Klarissa

No widzisz, dla ciebie.
A dla mnie nie. Ja lubię jak mi wystarcza na przyjemności moje i moich dzieci, jak się nie muszę martwić czy mi na coś nie zabraknie. I nie bardzo rozumiem dlaczego rodzic miałby rezygnować ze wszystkich potrzeb czy przyjemności dla dziecka. Niby dlaczego? Można to zrobić tak, że żadnej ze stron niczego nie brakuje. Można - tylko trzeba to sobie zaplanować i zorganizować.

Ja nie rezygnuje ze swoich potrzeb tylko zawsze na pierwszym miejscu jest moje dziecko.Dopiero potem są moje potrzeby. Akurat nie mam takich problemów bo finansowo nieźle stoję.Jednak gdybym miał wybierać pomiędzy sprawieniem radości sobie czy dziecku wybrałbym dziecko

[ajumpats]

No właśnie, ważną sprawę tu poruszyłyście - wybór "ja czy dziecko". Może nie chodzi o to, żeby kupić dziecku najdroższą zabawkę w sklepie, a niech się cieszy, ale kupienie zabawki, ubrań, opłacenie żłobka/przedszkola/angielskiego bez rezygnowania z pójścia do fryzjera, zakupu porządnych butów zimowych czy pójścia do teatru. To jest najlepsza opcja, bo co, jeśli dziecko będzie potrzebowało na stałe jakiś leków abo rehabilitacji?
Ja w późnym dzieciństwie miałam wyrzuty sumienia, kiedy wyciągałam od rodziców pieniądze i zawsze się bardzo cieszyłam, kiedy mama kupiła sobie bluzkę i się z niej cieszyła, albo moi rodzice poszli do kina itp. Bałam się, że oni muszą rezygnować ze swoich przyjemności albo przydatnych rzeczy, żebym ja mogła iść na zajęcia dodatkowe albo kupić sobie drugie jeansy. Teraz mam poczucie, że nigdy nie będę im się w stanie odwdzięczyć za to wszystko. To też jest dyskomfort dla dziecka i zostaje u dorosłego człowieka. A szczęśliwi rodzice to element szczęśliwego dzieciństwa.

Cieszę się, że mówicie, że się coś u Was finansowo do 30 zmieniło. Moje myśli po prostu w pewnym momencie zaczęły krążyć wokół dziecka. Oczywiście powiedziałam sobie, że później przyjdzie na to czas, najpierw trzeba się jakoś urządzić. Ale przyszło mi do głowy, że może nigdy nie będzie lepiej i nigdy nie będzie odpowiedniego momentu - deprecha murowana
Wiadomo, że samo się nie zmieni, ale jest po co walczyć A że chłopa też mam obrotnego, to nie będę musiała walczyć sama

[MarudexuS]

Przede wszystkim nie bój się tej 30, mi się też kiedyś wydawało, że po tych urodzinach to już z górki, nic lepszego się nie zdarzy, będę stara, zmęczona itp. Nic podobnego. W wieku 35 nie czuję się wcale inaczej niż 25. Nie, wróć! czuję się lepiej! Mam pewniejszą sytuację zawodową, jestem bardziej wyluzowana ( w tym sensie, że nie przejmuję się tyloma pierdołami co kiedyś), lepiej wiem czego chcę a czego nie. Fizycznie? Też nie widzę różnicy. Nie wiem kto wymyślił, że po 30 mamuśka nie będzie już miała sił latać za dzieckiem. Wszystko jest kwestią kondycji a na nią masz realny wpływ. Jak się siedzi z dupą na kanapie od lat to owszem, może być problem. Ja może sportów nie uprawiam ale dużo spaceruję, a w ciąży to już w ogóle - 3-10 km dziennie. Fakt, spać lubię i śpię dużo, ale to też się nie zmieniło magicznie po 30, zawsze tak miałam. I tak samo będę pewnie przeżywać nocne wstawanie jak bym to robiła 10 lat temu. Po prostu trzeba przecierpieć jak się dziecko chce mieć. Zresztą, podobno z wiekiem zmniejsza się zapotrzebowanie na sen ...
Wymieniać można jeszcze hohoo ...
Swoją drogą nigdy wcześniej nie trafiłam na argument o sprawdzaniu lekcji po 40 i trochę mnie rozwalił ten tekst niee, inteligencji ani cierpliwości również z wiekiem nie ubywa więc nie wiem gdzie tu widzisz problem.

Jedyny problem jaki ja widzę i jest to realne zagrożenie to ewentualne problemy z płodnością. Tylko tym bym się martwiła. I to jest jedyne co powinnaś zrobić już teraz - zbadać siebie i partnera, sprawdzić jak wygląda Wasza płodność teraz. Jeśli jest ok to można poczekać, jeśli nie to byłby dla mnie jedyny argument, żeby się pospieszyć.
Zbadaj chłopu nasienie, sobie hormony płciowe (progesteron, prolaktyna, LH, FSH, AMH), zrób porządne USG najlepiej w miejscu, gdzie zajmują się niepłodnością, monitoring cyklu, możesz do tego zbadać hormony tarczycy.
A jeśli nie stać Cię na takie badania to jest tylko potwierdzenie, że nie stać Cię na dziecko.

[kennedy]

Napisane przez MarudexuS

Przede wszystkim nie bój się tej 30, mi się też kiedyś wydawało, że po tych urodzinach to już z górki, nic lepszego się nie zdarzy, będę stara, zmęczona itp. Nic podobnego. W wieku 35 nie czuję się wcale inaczej niż 25. Nie, wróć! czuję się lepiej! Mam pewniejszą sytuację zawodową, jestem bardziej wyluzowana ( w tym sensie, że nie przejmuję się tyloma pierdołami co kiedyś), lepiej wiem czego chcę a czego nie. Fizycznie? Też nie widzę różnicy. Nie wiem kto wymyślił, że po 30 mamuśka nie będzie już miała sił latać za dzieckiem. Wszystko jest kwestią kondycji a na nią masz realny wpływ. Jak się siedzi z dupą na kanapie od lat to owszem, może być problem. Ja może sportów nie uprawiam ale dużo spaceruję, a w ciąży to już w ogóle - 3-10 km dziennie. Fakt, spać lubię i śpię dużo, ale to też się nie zmieniło magicznie po 30, zawsze tak miałam. I tak samo będę pewnie przeżywać nocne wstawanie jak bym to robiła 10 lat temu. Po prostu trzeba przecierpieć jak się dziecko chce mieć. Zresztą, podobno z wiekiem zmniejsza się zapotrzebowanie na sen ...
Wymieniać można jeszcze hohoo ...
Swoją drogą nigdy wcześniej nie trafiłam na argument o sprawdzaniu lekcji po 40 i trochę mnie rozwalił ten tekst niee, inteligencji ani cierpliwości również z wiekiem nie ubywa więc nie wiem gdzie tu widzisz problem.

Jedyny problem jaki ja widzę i jest to realne zagrożenie to ewentualne problemy z płodnością. Tylko tym bym się martwiła. I to jest jedyne co powinnaś zrobić już teraz - zbadać siebie i partnera, sprawdzić jak wygląda Wasza płodność teraz. Jeśli jest ok to można poczekać, jeśli nie to byłby dla mnie jedyny argument, żeby się pospieszyć.
Zbadaj chłopu nasienie, sobie hormony płciowe (progesteron, prolaktyna, LH, FSH, AMH), zrób porządne USG najlepiej w miejscu, gdzie zajmują się niepłodnością, monitoring cyklu, możesz do tego zbadać hormony tarczycy.
A jeśli nie stać Cię na takie badania to jest tylko potwierdzenie, że nie stać Cię na dziecko.

dobrze napisany post. To juz nie te czasy ze zylo sie sr po 50 lat i 30stka to stara kobita byla

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez MarudexuS

Przede wszystkim nie bój się tej 30, mi się też kiedyś wydawało, że po tych urodzinach to już z górki, nic lepszego się nie zdarzy, będę stara, zmęczona itp. Nic podobnego. W wieku 35 nie czuję się wcale inaczej niż 25. Nie, wróć! czuję się lepiej! Mam pewniejszą sytuację zawodową, jestem bardziej wyluzowana ( w tym sensie, że nie przejmuję się tyloma pierdołami co kiedyś), lepiej wiem czego chcę a czego nie. Fizycznie? Też nie widzę różnicy. Nie wiem kto wymyślił, że po 30 mamuśka nie będzie już miała sił latać za dzieckiem. Wszystko jest kwestią kondycji a na nią masz realny wpływ. Jak się siedzi z dupą na kanapie od lat to owszem, może być problem. Ja może sportów nie uprawiam ale dużo spaceruję, a w ciąży to już w ogóle - 3-10 km dziennie. Fakt, spać lubię i śpię dużo, ale to też się nie zmieniło magicznie po 30, zawsze tak miałam. I tak samo będę pewnie przeżywać nocne wstawanie jak bym to robiła 10 lat temu. Po prostu trzeba przecierpieć jak się dziecko chce mieć. Zresztą, podobno z wiekiem zmniejsza się zapotrzebowanie na sen ...
Wymieniać można jeszcze hohoo ...
Swoją drogą nigdy wcześniej nie trafiłam na argument o sprawdzaniu lekcji po 40 i trochę mnie rozwalił ten tekst niee, inteligencji ani cierpliwości również z wiekiem nie ubywa więc nie wiem gdzie tu widzisz problem.

Jedyny problem jaki ja widzę i jest to realne zagrożenie to ewentualne problemy z płodnością. Tylko tym bym się martwiła. I to jest jedyne co powinnaś zrobić już teraz - zbadać siebie i partnera, sprawdzić jak wygląda Wasza płodność teraz. Jeśli jest ok to można poczekać, jeśli nie to byłby dla mnie jedyny argument, żeby się pospieszyć.
Zbadaj chłopu nasienie, sobie hormony płciowe (progesteron, prolaktyna, LH, FSH, AMH), zrób porządne USG najlepiej w miejscu, gdzie zajmują się niepłodnością, monitoring cyklu, możesz do tego zbadać hormony tarczycy.
A jeśli nie stać Cię na takie badania to jest tylko potwierdzenie, że nie stać Cię na dziecko.

Ja widzę różnicę, jeśli chodzi o wiek. Pierwsze dziecko pojawiło się jak miałam 29 lat, drugie 31. Mam dużo mniej siły tak ogólnie, nocne wstawanie boli mnie dużo bardziej niż przy pierwszym dziecku.
Wcześniej, na studiach mogłam bez problemu noc zarwać, a potem iść normalnie na zajęcia, do pracy, a już przy pierwszym dziecku po nieprzespanej nocy chodziłam jak zombie i nie wiedziałam do której przychodni jadę.

Jeśli chodzi o bieganie za dzieckiem, to jak patrzę na 20letnie mamy bawiące się z dziećmi na placu zabaw, to zazdroszczę im sił. Ja marzę o tym by przysiąść na brzegu piaskownicy i się zdrzemnąć.

Myślę że to nie tyle kwestia wieku, tylko lat zapier... (studia dzienne + praca na pełny etat, a potem praca na 2 etaty) który osłabił mój organizm.

[_vixen_]

Napisane przez CDN2015

Dla mnie liczy się tylko mój syn. Nie ważne jak wyglądam i w czym chodzę. Wole wydać kasę na niego niż poprawiając sobie jakieś usterki.
Wielu rodziców tak postępuje .

To chyba wyjaśniła się tajemnica tych matek w obszarpanych brzydkich dżinsach i polarach na placach zabaw
Nie lubię takiego podejścia "wszystko dla dzieci".
Miałam w liceum takiego kolegę. Sam nosił drogie ciuchy, rodzice budowali dom dla siostry i jej męża, a matka wyglądała jak ostatni kocmołuch w byle jakiej kurtce. No cóż, wszystko dla dzieci...

[teQiba]

Czytałam jakiś czas temu fajny artykuł na temat toksycznych zachowań u rodziców - postawa 'oddam wszystko dziecku' była jednym z nich.
Rodzic oczywiście może to robić z czystej chęci, ale dziecku większej przyjemności tym nie sprawi na dłuższą metę.
Równowaga jest najlepsza we wszystkim.

[d9dafda22031a08fb930d3c506630231eeee4640]

Bawi mnie niezmiernie to pisanie o starych rodzicach nie majacych na nic sily i mlodych rzeskich, pelnych energii
Wlasnie wrocilam od znajomych, on 47 lat, ona 44, dwojka dzieci 7 i 5 lat. Graja w rugby, tenisa ziemnego, co tydzien basen, gra w pilke itp.
Z kolei inni znajomi, ona 28, on 32, dzieci 5 i 3, nie robia nic, nie chodza nawet na plac zabaw bo im sie po prostu nie chce

[wika82]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Ja widzę różnicę, jeśli chodzi o wiek. Pierwsze dziecko pojawiło się jak miałam 29 lat, drugie 31. Mam dużo mniej siły tak ogólnie, nocne wstawanie boli mnie dużo bardziej niż przy pierwszym dziecku.
Wcześniej, na studiach mogłam bez problemu noc zarwać, a potem iść normalnie na zajęcia, do pracy, a już przy pierwszym dziecku po nieprzespanej nocy chodziłam jak zombie i nie wiedziałam do której przychodni jadę.

Jeśli chodzi o bieganie za dzieckiem, to jak patrzę na 20letnie mamy bawiące się z dziećmi na placu zabaw, to zazdroszczę im sił. Ja marzę o tym by przysiąść na brzegu piaskownicy i się zdrzemnąć.

Myślę że to nie tyle kwestia wieku, tylko lat zapier... (studia dzienne + praca na pełny etat, a potem praca na 2 etaty) który osłabił mój organizm.

To kwestia osobnicza.
Uprawiam sport, w nocy do dziecka wstaje mąż, albo wspólnie i wcale nie marzę o siedzeniu na brzegu piaskownicy, żeby uciąć sobie drzemkę. Wręcz przeciwnie, oboje mamy full energii.

[MarudexuS]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Ja widzę różnicę, jeśli chodzi o wiek. Pierwsze dziecko pojawiło się jak miałam 29 lat, drugie 31. Mam dużo mniej siły tak ogólnie, nocne wstawanie boli mnie dużo bardziej niż przy pierwszym dziecku.
Wcześniej, na studiach mogłam bez problemu noc zarwać, a potem iść normalnie na zajęcia, do pracy, a już przy pierwszym dziecku po nieprzespanej nocy chodziłam jak zombie i nie wiedziałam do której przychodni jadę.

Jeśli chodzi o bieganie za dzieckiem, to jak patrzę na 20letnie mamy bawiące się z dziećmi na placu zabaw, to zazdroszczę im sił. Ja marzę o tym by przysiąść na brzegu piaskownicy i się zdrzemnąć.

Myślę że to nie tyle kwestia wieku, tylko lat zapier... (studia dzienne + praca na pełny etat, a potem praca na 2 etaty) który osłabił mój organizm.

Eee a nie pomyślałaś, że to raczej po prostu pierwsze dziecko Cię zmęczyło i masz mniej sił na dwójkę? Bo chyba nie sądzisz, że to ta magiczna 30 Ci wyssała wszystkie siły witalne? wydaje mi się, że mamuśki 20+ przy drugim dziecku też mają mniej sił bo muszą rozdzielić uwagę i energię na 2
Ludzie są różni, przypadki różne, ja nie twierdzę, że nie ma zmęczonych życiem 30 latków ... ale wydaje mi się, że na to jak się czujemy mamy duży wpływ.
Tak jak Moona niżej napisała - są ludzie 20+ tak zmęczeni życiem, że aż żal patrzeć i są ludzie 40+, którzy po prostu żyją, cieszą się tym życiem i energii im nie brakuje. Dużo tutaj robi nastawienie psychiczne, serio. Jak się ktoś mega nastawia na to, że po 30 będzie "babcią" to nią będzie. No chyba, że komuś dokucza jakieś choróbsko ale to też nie jest przecież kwestią czy się jest 20 czy 30+.

[ajumpats]

Dzięki za radę z tymi badaniami. Ostatnio myślałam o tym, żeby je zrobić - chciałam po prostu wiedzieć, na czym stoję. Zastanawiałam się tylko, czy warto je robić już teraz. Oprócz standardowych wizyt kontrolnych u ginekologa nie przeprowadzałam do tej pory żadnych dodatkowych badań, bo po prostu tego nie potrzebowałam.
Myślę, że się zbiorę w sobie i się wybiorę.
A powiedz mi o co chodzi z tą tarczycą i z płodnością? Bo od jakiegoś czasu czuję się ciągle znużona chociaż nie powinnam i właśnie planowałam iść z tym do lekarza, również pod kątem tarczycy.

[gosik79]

Jak czytam te idealistyczne bzdety o bransoletkach i 500zł na jedzenie to robi mi się słabo.

Przykład z mojej rodziny. Młody chłopak (27l.) wziął za żonę młodą dziewczynę (też 27l.), oboje zaraz po ślubie bardzo chcieli dziecka. Nie zrażało ich to, że zarabiają grosze i mieszkają u teściów na jednym pokoju, dziecko miało być i tyle.

Szybko, cichaczem spłodzili potomka i tu zaczęły się schody. Ona straciła pracę bo wygadała się koleżance z pracy, chyba w 1 miesiącu ciąży, że jest przy nadziei. Zarabiała marne 1100zł ale to lepsze niż nic. Został on z pensją coś około 1400zł na 3 osoby, 2 dorosłe i dziecko.

W tej chwili wszyscy im się dokładamy do życia bo za taką kwotę nie można przeżyć we troje, po prostu nie da rady. Teściowa tej laski też ma już dość, bo mieszkanie z dwojgiem dorosłych ludzi i maluchem w jednym, małym mieszkanku ma wiele minusów. Pomaga im jak może, tyle że ma swoje lata i zaczyna to się odbijać na jej zdrowiu.

Dziecko ma wiele potrzeb a pierniczenie o tym, że można przeżyć za 500zł... Można ale po co, skoro można też poczekać i żyć normalniej, spokojniej, zdrowiej? Są ludzie którzy nie mają wyjścia i muszą żyć za głodowe stawki ale wiedząc, że za kilka lat może być lepiej, nie chciałabym stawiać mojego dziecka w takiej sytuacji. Co innego gdy dziecko już jest i zaskoczy nas życie, wszystkiego przewidzieć nie można.

Poza tym nie oszukujmy się, że będziemy robić dziecku bransoletki na urodziny do pełnoletności. Lepiej kupić drona, prawda CDNcostam?

Edit:
Teraz zdałam sobie sprawę, że cały mój wściekły słowotok kierowałam do CDN. Ha, a obiecałam sobie, że dam sobie spokój. Otóż od tej pory wrzucam na luz i będę omijać pewne posty.

[Luba]

Gosik przedstaw sobie, ze drona mozna tez wyrzezbic lub wyhaftowac krzyzykami Od razu ci sie humor poprawi i pewne posty beda Cie juz tylko bawic

[gosik79]

Prawda Luba ty moja, prawda. Chyba bardziej mnie wkurza to, że administracja nic z tym nie robi.

[MarudexuS]

Napisane przez ajumpats

Dzięki za radę z tymi badaniami. Ostatnio myślałam o tym, żeby je zrobić - chciałam po prostu wiedzieć, na czym stoję. Zastanawiałam się tylko, czy warto je robić już teraz. Oprócz standardowych wizyt kontrolnych u ginekologa nie przeprowadzałam do tej pory żadnych dodatkowych badań, bo po prostu tego nie potrzebowałam.
Myślę, że się zbiorę w sobie i się wybiorę.
A powiedz mi o co chodzi z tą tarczycą i z płodnością? Bo od jakiegoś czasu czuję się ciągle znużona chociaż nie powinnam i właśnie planowałam iść z tym do lekarza, również pod kątem tarczycy.

Warto, bo jeśli jednak coś jest nie tak to jednak warto pomyśleć o przyspieszeniu starań. Albo chociaż o kontrolowaniu sytuacji. Mając świadomość że coś może być nie tak można od razu, po podjęciu decyzji o staraniach, udać się do specjalisty a nie czekać rok czy dwa.
Co do tarczycy - wszelakie jej choroby mają wpływ na płodność. Warto więc zbadać co i jak ..

[wika82]

Napisane przez ajumpats

Dzięki za radę z tymi badaniami. Ostatnio myślałam o tym, żeby je zrobić - chciałam po prostu wiedzieć, na czym stoję. Zastanawiałam się tylko, czy warto je robić już teraz. Oprócz standardowych wizyt kontrolnych u ginekologa nie przeprowadzałam do tej pory żadnych dodatkowych badań, bo po prostu tego nie potrzebowałam.
Myślę, że się zbiorę w sobie i się wybiorę.
A powiedz mi o co chodzi z tą tarczycą i z płodnością? Bo od jakiegoś czasu czuję się ciągle znużona chociaż nie powinnam i właśnie planowałam iść z tym do lekarza, również pod kątem tarczycy.

Tarczyca jest rozrusznikiem całego organizmu, jeśli szwankuje zaczynajà się problemy.
Przy niedoczynności organizm zwalnia (słaba przemiana materii, zmęczenie, marznięcie, zaparcia, etc.), przy nadczynności mamy kołatania serca, utratę wagi, itd.
W obu przypadkach występują zaburzenia płodności.
Rok przed zajściem w ciążę zdiagnozowano u mnie niedoczynność, biorę euthuyrox i zaszłam w pierwszym cyklu. Ważna jest dobra diagnoza i prawidłowe leczenie.

[golgie]

Napisane przez MarudexuS

Eee a nie pomyślałaś, że to raczej po prostu pierwsze dziecko Cię zmęczyło i masz mniej sił na dwójkę? Bo chyba nie sądzisz, że to ta magiczna 30 Ci wyssała wszystkie siły witalne? wydaje mi się, że mamuśki 20+ przy drugim dziecku też mają mniej sił bo muszą rozdzielić uwagę i energię na 2
Ludzie są różni, przypadki różne, ja nie twierdzę, że nie ma zmęczonych życiem 30 latków ... ale wydaje mi się, że na to jak się czujemy mamy duży wpływ.
Tak jak Moona niżej napisała - są ludzie 20+ tak zmęczeni życiem, że aż żal patrzeć i są ludzie 40+, którzy po prostu żyją, cieszą się tym życiem i energii im nie brakuje. Dużo tutaj robi nastawienie psychiczne, serio. Jak się ktoś mega nastawia na to, że po 30 będzie "babcią" to nią będzie. No chyba, że komuś dokucza jakieś choróbsko ale to też nie jest przecież kwestią czy się jest 20 czy 30+.

Zgadzam się-dwójka daje nieźle popalić i można być zmęczonym, ba, nieraz wieczorem padam na twarz. Niemniej jednak w ciągu dnia daję radę i na spacer iść i poćwiczyć i posprzątać i obiad zrobić, poukładać klocki, a mam 35 latZ tym, że ja całe życie byłam osobą aktywną i nie siedziałam na kanapie.

[201708160922]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Ja widzę różnicę, jeśli chodzi o wiek. Pierwsze dziecko pojawiło się jak miałam 29 lat, drugie 31. Mam dużo mniej siły tak ogólnie, nocne wstawanie boli mnie dużo bardziej niż przy pierwszym dziecku.
Wcześniej, na studiach mogłam bez problemu noc zarwać, a potem iść normalnie na zajęcia, do pracy, a już przy pierwszym dziecku po nieprzespanej nocy chodziłam jak zombie i nie wiedziałam do której przychodni jadę.

Jeśli chodzi o bieganie za dzieckiem, to jak patrzę na 20letnie mamy bawiące się z dziećmi na placu zabaw, to zazdroszczę im sił. Ja marzę o tym by przysiąść na brzegu piaskownicy i się zdrzemnąć.

Myślę że to nie tyle kwestia wieku, tylko lat zapier... (studia dzienne + praca na pełny etat, a potem praca na 2 etaty) który osłabił mój organizm.

Umarłam :brakmiemotkinawyrażeniet akiegorozbawienia:

[CDN2015]

Napisane przez MarudexuS

Eee a nie pomyślałaś, że to raczej po prostu pierwsze dziecko Cię zmęczyło i masz mniej sił na dwójkę? Bo chyba nie sądzisz, że to ta magiczna 30 Ci wyssała wszystkie siły witalne? wydaje mi się, że mamuśki 20+ przy drugim dziecku też mają mniej sił bo muszą rozdzielić uwagę i energię na 2
Ludzie są różni, przypadki różne, ja nie twierdzę, że nie ma zmęczonych życiem 30 latków ... ale wydaje mi się, że na to jak się czujemy mamy duży wpływ.
Tak jak Moona niżej napisała - są ludzie 20+ tak zmęczeni życiem, że aż żal patrzeć i są ludzie 40+, którzy po prostu żyją, cieszą się tym życiem i energii im nie brakuje. Dużo tutaj robi nastawienie psychiczne, serio. Jak się ktoś mega nastawia na to, że po 30 będzie "babcią" to nią będzie. No chyba, że komuś dokucza jakieś choróbsko ale to też nie jest przecież kwestią czy się jest 20 czy 30+.

Ja gram z synem w piłkę i po 2 godzinach jestem wyczerpany. Kiedy byłoby ich dwóch -nawet nie chcę pomyśleć
Masz tyle lat na ile się czujesz
Czytałem artykuł o tym jak wielu rodziców wychowuje dzieci. Kupują niemowlakom smartfona lub tableta aby móc miec spokój. Takie dziecko wg. badań źle odnajduje się w grupie. Ma problem z uczeniem się wierszy, malowaniem układaniem klocków.Są dzieci które umieją obsługiwać smartfona( gry zdjęcia ) a nie umieją zawiązać sznurowadeł.

Swoją drogą znajoma urodziła niedawno dziecko( 35 lat). Podobno w tym wieku jest się w grupie zagrożonej ryzykiem.Jest jakiś pakiet bezpłatnych badań i czegoś tam. Niedostępny dla młodych mam

---------- Dopisano o 17:00 ---------- Poprzedni post napisano o 16:06 ----------



---------- Dopisano o 17:01 ---------- Poprzedni post napisano o 17:00 ----------

Napisane przez gosik79

Prawda Luba ty moja, prawda. Chyba bardziej mnie wkurza to, że administracja nic z tym nie robi.

Czy to nie ty napisałaś na poście o prezentach , że czytasz swojej córce dziennie 40 minut?

Wygląda na to , że mamy sporo wspólnego. Po wypowiedziach niektórych osób już myślałem, że tylko ja czytam dziecku. Czyżbyś także chciała swoje dziecko czegoś nauczyć. Tak jak ja. Więc czemu te złośliwości?

[MarudexuS]

Napisane przez CDN2015

Swoją drogą znajoma urodziła niedawno dziecko( 35 lat). Podobno w tym wieku jest się w grupie zagrożonej ryzykiem.Jest jakiś pakiet bezpłatnych badań i czegoś tam. Niedostępny dla młodych mam

No i co w związku z tym?

[magda_go]

Napisane przez CDN2015

Podobno w tym wieku jest się w grupie zagrożonej ryzykiem.Jest jakiś pakiet bezpłatnych badań i czegoś tam. Niedostępny dla młodych mam

Zwieksza sie ryzyko wad u dziecka.
Chodzi o badania prenatalne? Fakt, od 35 roku zycia sa bezplatne.
Ale dla mlodych mam rowniez sa dostepne, tyle ze odplatnie (200-500zl w zaleznosci gdzie sie je robi i ktore badanie)

[ajumpats]

A tak z ciekawości. Jaki jest koszt badań przed staraniem się o dziecko? Bo to będzie wtedy ginekolog + laboratorium + szczepienia + dentysta + ew. specjalista.

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez golgie

Zgadzam się-dwójka daje nieźle popalić i można być zmęczonym, ba, nieraz wieczorem padam na twarz. Niemniej jednak w ciągu dnia daję radę i na spacer iść i poćwiczyć i posprzątać i obiad zrobić, poukładać klocki, a mam 35 latZ tym, że ja całe życie byłam osobą aktywną i nie siedziałam na kanapie.

Chyba pominęłam dość istotną informację. Pracuję dorywczo na nocki, które jedynie mam możliwość odespać podczas drzemki dziecka.

[Dotka90]

Napisane przez ajumpats

A tak z ciekawości. Jaki jest koszt badań przed staraniem się o dziecko? Bo to będzie wtedy ginekolog + laboratorium + szczepienia + dentysta + ew. specjalista.

Ja za same badania w lab. zapłaciłam 228zł. A i tak część badań miałam zrobione wcześniej, więc ich nie powtarzałam. Gdybym miała je teraz robić to jeszcze + ok. 100zł.

Do tego gin, jak na NFZ to 0, jak prywatnie to wizyta z USG to ok. 150zł.
Dentysta to zależy czy na NFZ i co jest do zrobienia. Szczepienia, jeśli potrzebne.

[wika82]

Napisane przez Dotka90

Ja za same badania w lab. zapłaciłam 228zł. A i tak część badań miałam zrobione wcześniej, więc ich nie powtarzałam. Gdybym miała je teraz robić to jeszcze + ok. 100zł.



Do tego gin, jak na NFZ to 0, jak prywatnie to wizyta z USG to ok. 150zł.

Dentysta to zależy czy na NFZ i co jest do zrobienia. Szczepienia, jeśli potrzebne.

Do ginekologa prywatnie trzeb jeszcze doliczyć koszt "dużych" usg, tj. połówkowe etc., które są osobno płatne u niektórych lekarzy.

[Dotka90]

Pytała o koszty PRZED staraniem się o dziecko, więc dalszych kosztów też już nie uwzględniałam, a swoją drogą nie znam ich tak dokładnie

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez magda_go

Zwieksza sie ryzyko wad u dziecka.
Chodzi o badania prenatalne? Fakt, od 35 roku zycia sa bezplatne.
Ale dla mlodych mam rowniez sa dostepne, tyle ze odplatnie (200-500zl w zaleznosci gdzie sie je robi i ktore badanie)

Dodam tylko, że jeśli są wskazania, to młoda mama również może zrobić takie badania bezpłatnie.

---------- Dopisano o 10:58 ---------- Poprzedni post napisano o 10:55 ----------

Co do dentysty, to przed ciążą wyleczyłam wszystkie zęby, a i tak w ciąży zęby mi się posypały i miałam leczenie kanałowe. Ząb dalszy, więc leczenie nierefundowane, ale nie zapłaciłam ani złotówki, bo w ciąży i w połogu leczenie jest za darmo.