Czy są tu dziewczyny, które nie chciały dzieci a teraz jest za późno?

[liselotta]

Napisane przez Hultaj

no jest, tylko że ja dla odmiany byłabym daleka od robienia z ludzi przez to ofiary.
Bo jeśli byś zapytała 1szego lepszego rodzica, czy oddałby swoje dziecko za mozliwość posiadówy w tym parku tak jak 2 lata wcześniej, to raczej nie wydaje mi się, by wiele osób zastanowiło się w ogóle nad taka opcją.

ale nie idźmy w ekstremum, nie ma mowy o zadnym oddawaniu dzieci, mowa tylko o tym jak bardzo dziecko zmienia nawet mało ekscytujące aktywności na codzień, dzień w dzień.
a nad tym czy dana osoba jest w stanie się z takimi zmianami pogodzić, to każdy się sam powinien zastanowić i tyle.
chodzi o to by w miarę możliwości jednak uniknąć myślenia o sobie w kategorii ofiary z powodu pojawienia się dzieci.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez mjos

żeby było śmieszniej

najpierw się przerzucaliśmy: ej, zaklepuję, ty zmywasz

teraz się przerzucamy: zaklepuję, ja zmywam, ty siedzisz z dziećmi

Fajnie .

[Luba]

Napisane przez mjos

żeby było śmieszniej

najpierw się przerzucaliśmy: ej, zaklepuję, ty zmywasz

teraz się przerzucamy: zaklepuję, ja zmywam, ty siedzisz z dziećmi

i serio teraz pytam, boziu, bez wycieczek personalanych, mowienia Ci, ze jestes zla matka itd. wiesz, ze Cie wirtualnie lubie.
ale naprawde dla ciebie takie zycie jest ok, ze po prostu meczysz sie i przerzucasz sie z mezem kto sie dziecmi zajmie? w ogole uwazasz, ze posiadanie dzieci ma jakies plusy? i chetnie z dziecmi spedzasz czas?
powiem szczerze, gdybym tak miala zyc, to uwazalabym to za jakas kare. chyba jestem za wielka egoistka, zeby tak sie meczyc
serio ty tak chcialas zyc? tak wybralas, lubisz sie umartwiac?

czy mowisz tylko o jakims wycinku Waszego zycia, sporadycznych sytuacjach, ktore zdarzaja sie raz na ruski rok?

te pytania wpisuja sie w watek, pragne zauwazyc.

to jest tak, jakbys sie np faceta podrzucala przyjaciolce, bo chcesz sobei sama posiedziec
albo masz psa i tylko czyhasz, zeby go komus podrzucic do wyprowadzania.
no meczace

[madana]

Napisane przez liselotta

ale nie idźmy w ekstremum, nie ma mowy o zadnym oddawaniu dzieci, mowa tylko o tym jak bardzo dziecko zmienia nawet mało ekscytujące aktywności na codzień, dzień w dzień.
a nad tym czy dana osoba jest w stanie się z takimi zmianami pogodzić, to każdy się sam powinien zastanowić i tyle.
chodzi o to by w miarę możliwości jednak uniknąć myślenia o sobie w kategorii ofiary z powodu pojawienia się dzieci.

Ale to zależy, KTO tak patrzy: czy w takiej roli widzą się ci rodzice (czuli się tak na tym spacerze z dzieckiem w parku och, jaka szkoda, ze dziecko mamy, straciło życie nasze sens ? ), czy też ktoś ich tak widzi, bo nie wyobrażam sobie siebie w takie roli . A to 2 zupełnie różne spojrzenia.

Ja np. w roli ofiary czułabym się, gdybym musiała:
- codziennie chodzić w szpilkach (ze 2 razy w roku ubrać taki buciory produkujące haluksy mogę, co widać także po stopach super gwiazd, które stać spokojnie na super buty, a i tak haluksy mają), nosić tzw. garsonki i bluzki koszulowe (nie mam ani jednej).
- codziennie musiałabym się malować, co lubię robić, ale niekoniecznie codziennie.
Ale nie czuję się ofiarą, ze mam dzieci.
I każda z Was taką listę spokojnie stworzyć by umiała.

[201604190934]

Napisane przez Luba

i serio teraz pytam, boziu, bez wycieczek personalanych, mowienia Ci, ze jestes zla matka itd. wiesz, ze Cie wirtualnie lubie.
ale naprawde dla ciebie takie zycie jest ok, ze po prostu meczysz sie i przerzucasz sie z mezem kto sie dziecmi zajmie? w ogole uwazasz, ze posiadanie dzieci ma jakies plusy? i chetnie z dziecmi spedzasz czas?
powiem szczerze, gdybym tak miala zyc, to uwazalabym to za jakas kare. chyba jestem za wielka egoistka, zeby tak sie meczyc
serio ty tak chcialas zyc? tak wybralas, lubisz sie umartwiac?

czy mowisz tylko o jakims wycinku Waszego zycia, sporadycznych sytuacjach, ktore zdarzaja sie raz na ruski rok?

te pytania wpisuja sie w watek, pragne zauwazyc.

to jest tak, jakbys sie np faceta podrzucala przyjaciolce, bo chcesz sobei sama posiedziec
albo masz psa i tylko czyhasz, zeby go komus podrzucic do wyprowadzania.
no meczace

nie rozumiem Twojego pytania
-bo te sytuacje są codzienne, ale żadno z nas nie uznaje tego za zmarnowane życie
-serio uważasz, że to, że ktoś na chwilę chce odsapnąć od gadania o misiach jest niechecią do spędzania z dzieckiem czasu?
-no ja Cię proszę, porównanie do podrzucania faceta przyjaciółce mnie zabiło, ale odpiszę: oprócz tego, że gdy któreś chce odsapnąć i drugie zostaje samo na placu zabaw, często bierzemy nianię-tacy źli jesteśmy


edit. no i nie chciałam już nawiązywać do tymczasowego topicu wątku, ale czuję się wywołana

nie wyobrażam sobie urlopu ze smarkulami-słuchać się jak wydzierają, czegoś domagają, leją się, chcą siku, kupę, nie chcą spać

co to a urlop kiedy nie mogę spokojnie pójść na spacer, swobodnie popływać, nawalić się winem
na choinkę mi taki urlop gdzie jest jak w domu

[liselotta]

Napisane przez madana

Ale to zależy, KTO tak patrzy: czy w takiej roli widzą się ci rodzice (czuli się tak na tym spacerze z dzieckiem w parku och, jaka szkoda, ze dziecko mamy, straciło życie nasze sens ? ), czy też ktoś ich tak widzi, bo nie wyobrażam sobie siebie w takie roli . A to 2 zupełnie różne spojrzenia.

Ja np. w roli ofiary czułabym się, gdybym musiała:
- codziennie chodzić w szpilkach (ze 2 razy w roku ubrać taki buciory produkujące haluksy, co widać także po stopach super gwiazd, które stać spokojnie na super buty, a i tak haluksy mają), nosić tzw. garsonki i bluzki koszulowe (nie mam ani jednej).
- codziennie musiałabym się malować, co lubię robić, ale niekoniecznie codziennie.
Ale nie czuję się ofiarą, ze mam dzieci.
I każda z Was taką listę spokojnie stworzyć by umiała.

mówię o rodzicach i osobach takich jak autorka które zastanawiają się nad posiadaniem dzieci.
nie zaczynajmy się teraz licytować "co byloby dla nas koszmarem" bo nie o tym wątek, a moja lista jest długa jak wielki mur chiński

[madana]

Napisane przez liselotta

mówię o rodzicach i osobach takich jak autorka które zastanawiają się nad posiadaniem dzieci.
nie zaczynajmy się teraz licytować "co byloby dla nas koszmarem" bo nie o tym wątek, a moja lista jest długa jak wielki mur chiński

No i zabawę zepsułaś , bo na wizażu ZAWSZE wątki pełne off topów, a taki byłby i tak lepszy od osobistych wycieczek

[liselotta]

Napisane przez madana

No i zabawę zepsułaś , bo na wizażu ZAWSZE wątki pełne off topów, a taki byłby i tak lepszy od osobistych wycieczek

w sumie to jest całkiem niezły pomysł na wątek

[201712071518]

Napisane przez madana

No i zabawę zepsułaś , bo na wizażu ZAWSZE wątki pełne off topów, a taki byłby i tak lepszy od osobistych wycieczek

Moje piekło to żłobek albo przedszkole a tam mnostwo dzieci przesuwajacych dlonmi po gumie albo plastiku. Bo wtedy wychodzi taki dzwięk od ktorego mi nawet wlosy na wydepilowanej bożenie stają dęba

[Luba]

Napisane przez mjos

nie rozumiem Twojego pytania
-bo te sytuacje są codzienne, ale żadno z nas nie uznaje tego za zmarnowane życie
-serio uważasz, że to, że ktoś na chwilę chce odsapnąć od gadania o misiach jest niechecią do spędzania z dzieckiem czasu?
-no ja Cię proszę, porównanie do podrzucania faceta przyjaciółce mnie zabiło, ale odpiszę: oprócz tego, że gdy któreś chce odsapnąć i drugie zostaje samo na placu zabaw, często bierzemy nianię-tacy źli jesteśmy

Juz tlumacze o co mi chodzi.
Mam dziecko, pracuje, wiec nie spedzam z dzieckiem calego dnia a raczej popoludnia/wieczory. Nie meczylo mnie to, wrecz bylam ciekawa co tam u dziecka slychac jak go nie widzialam pare ladnych godzin. I raczej siedzielismy z mezem i z dzieckiem razem, bo wystarczajaco juz od malego odpoczelismy jak go nie widzielismy. Poza tym chcielismy tez pobyc razem a nie ja ja osobno a on z dzieckiem osobno.
Owszem, tez bralismy nianie czy tam babcie, jak w weekend chcielismy gdzies wyjsc sami.
Ale gdybym miala codziennie kombinowac, zeby mezowi wcisnac dziecko na te nieliczne godziny kiedy z nimi moge byc, to uwazalabym, ze moje zycie nie jest zbyt rozowe.
I dlatego nie rozumiem po co "robic sobie dzieci" kiedy przebywanie z nimi uwaza sie za cos, co chetnie codziennie zrzuce na innych. Mnie by to meczylo strasznie po prostu. nie lepiej byloby Wam bez dzieci?
Ja bym sie na dzieci nie decydowala w takim wypadku i dlatego draze temat, chcialabym wiedziec co kieruje ludzmi, ktorzy z dziecmi niechetnie spedzaja czas (i ciagle mowie tu nie o calej dobie a o trzech godzinach po pracy) a je maja. Jakies plusy Twojej sytuacji?
To moze pomoc autorce

[liselotta]

zapraszam na nowy wątek o naszych koszmarach
https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=822776

[201604190934]

Napisane przez Luba

Juz tlumacze o co mi chodzi.
Mam dziecko, pracuje, wiec nie spedzam z dzieckiem calego dnia a raczej popoludnia/wieczory. Nie meczylo mnie to, wrecz bylam ciekawa co tam u dziecka slychac jak go nie widzialam pare ladnych godzin. I raczej siedzielismy z mezem i z dzieckiem razem, bo wystarczajaco juz od malego odpoczelismy jak go nie widzielismy. Poza tym chcielismy tez pobyc razem a nie ja ja osobno a on z dzieckiem osobno.
Owszem, tez bralismy nianie czy tam babcie, jak w weekend chcielismy gdzies wyjsc sami.
Ale gdybym miala codziennie kombinowac, zeby mezowi wcisnac dziecko na te nieliczne godziny kiedy z nimi moge byc, to uwazalabym, ze moje zycie nie jest zbyt rozowe.
I dlatego nie rozumiem po co "robic sobie dzieci" kiedy przebywanie z nimi uwaza sie za cos, co chetnie codziennie zrzuce na innych. Mnie by to meczylo strasznie po prostu. nie lepiej byloby Wam bez dzieci?
Ja bym sie na dzieci nie decydowala w takim wypadku i dlatego draze temat, chcialabym wiedziec co kieruje ludzmi, ktorzy z dziecmi niechetnie spedzaja czas (i ciagle mowie tu nie o calej dobie a o trzech godzinach po pracy) a je maja. Jakies plusy Twojej sytuacji?
To moze pomoc autorce

Potwornie wykręcasz rzeczywistość. Kto pisze o kombinowaniu żeby dziecko mężowi wciskać? Mój mąż jest takim samym rodzicem jak ja i takim samym człowiekiem. Każde z nas ma prawo do potrzeby czasu tylko dla siebie. I urywamy sobie ten czas myjąc gary, sprzątając czy robiąc inne rzeczy.

Przykro mi, że uważasz, ze mojeżycie nie jest szczęśliwe. Na szczęście my sądzimy inaczej.


Myślę, że to zdrowe kiedy w dążeniu do realizowaniu się w rodzinie nie zapomina się o swoich potrzebach. Myślę też, że mojej matczynej pozycji(fuuj, po co robić sobie dzieci-obrzydziłaś mnie trochę tym zwrotem)broni trochę fakt, że na 3 lata zawiesiłam pracę zarobkową i hobbistyczną, poświeciłam swój rozwój i uprawianie niebezpiecznych sportów.

Reasumując-tak, nadal uważam, że wyrywanie czasu dla siebie nie krzywdzi ani mnie ani dzieci

[201607231707]

Napisane przez Luba

i serio teraz pytam, boziu, bez wycieczek personalanych, mowienia Ci, ze jestes zla matka itd. wiesz, ze Cie wirtualnie lubie.
ale naprawde dla ciebie takie zycie jest ok, ze po prostu meczysz sie i przerzucasz sie z mezem kto sie dziecmi zajmie? w ogole uwazasz, ze posiadanie dzieci ma jakies plusy? i chetnie z dziecmi spedzasz czas?
powiem szczerze, gdybym tak miala zyc, to uwazalabym to za jakas kare. chyba jestem za wielka egoistka, zeby tak sie meczyc
serio ty tak chcialas zyc? tak wybralas, lubisz sie umartwiac?

Luba, proszę cię, zamiast uznawać, że każdy powinien rzygać tęczą, bo bozia obdarowała go pełną macicą, proponuję zaprzestać wycieczek personalnych tylko dlatego, że ktoś ma inne odczucia niż ty
Ja rozumiem, ze twoje dzieci od urodzenia plotły wianki z kwiatków podawanych im przez ptaszki leczące rany łzami i przeprowadzały Izraelitów przez Morze Czerwone, ale tak, dzieci są męczące, bo nieporównywalne do dorosłych ludzi, z dzieckiem nie porozmawiasz jak z dorosłym człowiekiem, nie będziesz robić tego samego. Siedzenie non stop z dwójką takich, które w dodatku mają ciężkie wymagające charaktery (bo niekażde rodzeństwo rozkłąda sobie czerwone dywany i łaskocze pawimi piorami, niektórzy są żądni krwi) jest najzwyczajniej w świecie męczące. Tak jak męczące jest np. przebywanie wśród tłumów cały dzień albo widzenie się z kimś 24/7 bez chwili samotności. Nie oznacza to od razu marnowania życia i absolutnie żadnych plusów, nie, po prostu nie ma tylko plusów, są też bardzo duże minusy, związane z tym, że jesteśmy tylko ludźmi i każdy ma limit wytrzymałości.

Ogarnij się, mogą cię dziwić czyjeś niezrozumiałe dla ciebie odczucia, ale sugerowanie, że powinni się zastanowić czy nie marnują życia to przesada. Nikt ci nie sugeruje, że nadrabiasz negatywne emocje w życiu słodkopierdzeniem rodzinnym na forum czy coś podobnego, więc nie rób takich podchodów w stronę innych

[winter76]

Napisane przez mjos

Potwornie wykręcasz rzeczywistość. Kto pisze o kombinowaniu żeby dziecko mężowi wciskać? Mój mąż jest takim samym rodzicem jak ja i takim samym człowiekiem. Każde z nas ma prawo do potrzeby czasu tylko dla siebie. I urywamy sobie ten czas myjąc gary, sprzątając czy robiąc inne rzeczy.

Przykro mi, że uważasz, ze mojeżycie nie jest szczęśliwe. Na szczęście my sądzimy inaczej.


Myślę, że to zdrowe kiedy w dążeniu do realizowaniu się w rodzinie nie zapomina się o swoich potrzebach. Myślę też, że mojej matczynej pozycji(fuuj, po co robić sobie dzieci-obrzydziłaś mnie trochę tym zwrotem)broni trochę fakt, że na 3 lata zawiesiłam pracę zarobkową i hobbistyczną, poświeciłam swój rozwój i uprawianie niebezpiecznych sportów.

Reasumując-tak, nadal uważam, że wyrywanie czasu dla siebie nie krzywdzi ani mnie ani dzieci

Tak bardzo popieram.
2/3 wolnego czasu spedzam bez dziecka. Jest mi dobrze. Jemu tez. Na urlop najczesciej jade ze znajomymi, pewnie tez nie powinnam byc matka?

[201604190934]

Napisane przez winter76

Tak bardzo popieram.
2/3 wolnego czasu spedzam bez dziecka. Jest mi dobrze. Jemu tez. Na urlop najczesciej jade ze znajomymi, pewnie tez nie powinnam byc matka?

jak napiszesz jeszcze, że ojciec progenitury czasem się z Tobą wymienia w opiece to ja zadzwonię do opieki, cba, fbi, cbś i innych

[winter76]

Napisane przez mjos

jak napiszesz jeszcze, że ojciec progenitury czasem się z Tobą wymienia w opiece to ja zadzwonię do opieki, cba, fbi, cbś i innych

Do Csi i Ncis koniecznie !!! A ja wezme Spectera na prawnika

Ja jade, maz siedzi z dzieckiem. Patologia.
Na krotsze jedziemy razem, na dluzsze wole bez nich. Nikt nie cierpi, ciekawe co na to prawdziwe wizazowe matki

[Luba]

Napisane przez mjos

Potwornie wykręcasz rzeczywistość. Kto pisze o kombinowaniu żeby dziecko mężowi wciskać? Mój mąż jest takim samym rodzicem jak ja i takim samym człowiekiem. Każde z nas ma prawo do potrzeby czasu tylko dla siebie. I urywamy sobie ten czas myjąc gary, sprzątając czy robiąc inne rzeczy.

Przykro mi, że uważasz, ze mojeżycie nie jest szczęśliwe. Na szczęście my sądzimy inaczej.


Myślę, że to zdrowe kiedy w dążeniu do realizowaniu się w rodzinie nie zapomina się o swoich potrzebach. Myślę też, że mojej matczynej pozycji(fuuj, po co robić sobie dzieci-obrzydziłaś mnie trochę tym zwrotem)broni trochę fakt, że na 3 lata zawiesiłam pracę zarobkową i hobbistyczną, poświeciłam swój rozwój i uprawianie niebezpiecznych sportów.

Reasumując-tak, nadal uważam, że wyrywanie czasu dla siebie nie krzywdzi ani mnie ani dzieci

Dobra, teraz rozumiem, w sumie moje niezrozumienie wzielo sie z tego, ze uzylas slow, ktore mi sie kojarza wlasnie z "wciskaniem" dziecka drugiemu rodzicowi, zeby sie bron boziu nim nie zajmowac. Gdybys od razu napisala taki post jak teraz, moglabym sie pod nim podpisac.

I tak, masz racje, ze zle cie zrozumialam, przykro mi, inaczej sie rozmawia na zywo a inaczej piszac.

Napisane przez Demi93

Luba, proszę cię, zamiast uznawać, że każdy powinien rzygać tęczą, bo bozia obdarowała go pełną macicą, proponuję zaprzestać wycieczek personalnych tylko dlatego, że ktoś ma inne odczucia niż ty
Ja rozumiem, ze twoje dzieci od urodzenia plotły wianki z kwiatków podawanych im przez ptaszki leczące rany łzami i przeprowadzały Izraelitów przez Morze Czerwone, ale tak, dzieci są męczące, bo nieporównywalne do dorosłych ludzi, z dzieckiem nie porozmawiasz jak z dorosłym człowiekiem, nie będziesz robić tego samego. Siedzenie non stop z dwójką takich, które w dodatku mają ciężkie wymagające charaktery (bo niekażde rodzeństwo rozkłąda sobie czerwone dywany i łaskocze pawimi piorami, niektórzy są żądni krwi) jest najzwyczajniej w świecie męczące. Tak jak męczące jest np. przebywanie wśród tłumów cały dzień albo widzenie się z kimś 24/7 bez chwili samotności. Nie oznacza to od razu marnowania życia i absolutnie żadnych plusów, nie, po prostu nie ma tylko plusów, są też bardzo duże minusy, związane z tym, że jesteśmy tylko ludźmi i każdy ma limit wytrzymałości.

Ogarnij się, mogą cię dziwić czyjeś niezrozumiałe dla ciebie odczucia, ale sugerowanie, że powinni się zastanowić czy nie marnują życia to przesada. Nikt ci nie sugeruje, że nadrabiasz negatywne emocje w życiu słodkopierdzeniem rodzinnym na forum czy coś podobnego, więc nie rób takich podchodów w stronę innych

Tego nawet nie skomentuje.



Rozmawiamy tu na ciekawy i drazliwy temat, prawda? Szczerze jak mniemam. Dlatego tez ja szczerze pytam o co chodzi, dostaje odpowiedzi, rozwijamy rozmowe, tlumaczymy. Czy nie o to chodzi na forum?

[201604190934]

Napisane przez Luba

Dobra, teraz rozumiem, w sumie moje niezrozumienie wzielo sie z tego, ze uzylas slow, ktore mi sie kojarza wlasnie z "wciskaniem" dziecka drugiemu rodzicowi, zeby sie bron boziu nim nie zajmowac. Gdybys od razu napisala taki post jak teraz, moglabym sie pod nim podpisac.

I tak, masz racje, ze zle cie zrozumialam, przykro mi, inaczej sie rozmawia na zywo a inaczej piszac.

ależ ja nie napisałam, że wciskamy
napisałam wyraźnie: zaklepuję mycie garów, ty zostajesz i pilnujesz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Nie rozumiem dlaczego wymagasz ode mnie przyznania ze nie jestem spełniona jako matka albo że żałuję swojej decyzji?
Nie żałuję ,jako matka zrobiłam wszystko aby moje dzieci miały szczęśliwe dzieciństwo i wyrosły na zadowolonych fajnych ludzi a ze mi pewne rzeczy się nie podobały w macierzyństwie albo mnie nudzily to nie ma nic wspólnego z tym jaka jestem matką.
Nigdzie nie napisałam ze moje macierzyństwo było pasmem udręką pisałam ze zmieniło wiele aspektów mojego życia na gorsze bo był permanentnie zmęczona nie mogłam wyjść i wrócić kiedy mi się podobało nie mogłam się z drzemnac w dzień ani zrelaksować na urlopie. I to nie znaczy ze żałuję że mam dzieci albo że mnie to rozczarowalo. Wiedziałam że tak będzie nic na mnie nie spadło z nieba ja. Zdecydowałam się świadomie ale nie było to coś co lubiłam w macierzyństwie i tyle. Nie dorabiaj tu teorii do prostej wypowiedzi

[Luba]

Napisane przez mjos

ależ ja nie napisałam, że wciskamy
napisałam wyraźnie: zaklepuję mycie garów, ty zostajesz i pilnujesz

tak napisalas, ale wydzwiek mialo, dla mnie, taki a nie inny. tym bardziej, ze wczesniej pisalas, ze wczesniej do mycia garow chetnych nie bylo.
dlatego ja pisalam o roznicy miedzy rozmowa na zywo a pisana, kiedy nie wszytsko od razu brzmi jak trzeba.

[elvegirl]

Napisane przez mjos

Reasumując-tak, nadal uważam, że wyrywanie czasu dla siebie nie krzywdzi ani mnie ani dzieci

Napisane przez winter76

Tak bardzo popieram.
2/3 wolnego czasu spedzam bez dziecka. Jest mi dobrze. Jemu tez. Na urlop najczesciej jade ze znajomymi, pewnie tez nie powinnam byc matka?

A żałujecie decyzji o dziecku? Zmieniłybyście ją teraz? Bardzo dużo jest osób o strachu autorki, zdających sobie sprawę z tego, że życie się zmieni jeśli nie diametralnie, to w dużym stopniu, zastanawiających się, czy to nie będzie dla nich za duże poświęcenie, czy nie będą żałować jak już się na dziecko zdecydują. To jest loteria, wiadomo, ale warto o tym rozmawiać, bo zewsząd otaczają nas demonizacje - albo się przedstawia różaną sraczkę dziecka, albo tą sraczkę zalewającą cały życiorys matki. Ciężko się czasem w tym odnaleźć.

---------- Dopisano o 16:30 ---------- Poprzedni post napisano o 16:27 ----------

No i właśnie, czy to "wyrywanie czasu dla siebie" jest w ogóle możliwe? Bo tu są też skrajne opinie, albo się słyszy że ABSOLUTNIE NIE, albo że NO ALEŻ OCZYWIŚCIE

[winter76]

Napisane przez elvegirl

A żałujecie decyzji o dziecku? Zmieniłybyście ją teraz? Bardzo dużo jest osób o strachu autorki, zdających sobie sprawę z tego, że życie się zmieni jeśli nie diametralnie, to w dużym stopniu, zastanawiających się, czy to nie będzie dla nich za duże poświęcenie, czy nie będą żałować jak już się na dziecko zdecydują. To jest loteria, wiadomo, ale warto o tym rozmawiać, bo zewsząd otaczają nas demonizacje - albo się przedstawia różaną sraczkę dziecka, albo tą sraczkę zalewającą cały życiorys matki. Ciężko się czasem w tym odnaleźć.

Nie zaluje decyzji. Nie tylko dziecko wywraca czesc zycia do gory nogami. Tak samo zrobila mi praca czy przeprowadzka do wlasnego mieszkania. Z pewnych rzeczy musialam zrezygnowac, z innych nie, jeszcze inne nowe mi sie spodobaly.
Od poczatku jestem matka dla ktorej dziecko nie jest najwazniejsze na swiecie. Czyli wg niektorych pewnie bluznie.

[201604190934]

Napisane przez elvegirl

A żałujecie decyzji o dziecku? Zmieniłybyście ją teraz? Bardzo dużo jest osób o strachu autorki, zdających sobie sprawę z tego, że życie się zmieni jeśli nie diametralnie, to w dużym stopniu, zastanawiających się, czy to nie będzie dla nich za duże poświęcenie, czy nie będą żałować jak już się na dziecko zdecydują. To jest loteria, wiadomo, ale warto o tym rozmawiać, bo zewsząd otaczają nas demonizacje - albo się przedstawia różaną sraczkę dziecka, albo tą sraczkę zalewającą cały życiorys matki. Ciężko się czasem w tym odnaleźć.

Ja nie żałuję, bo świadomie zachodziłam w ciążę wiedząc, ze będę się wkurzać i radować, wkurzać i radować

Specjalnie też żyłam "na zapas" przed dziećmi i zdecydowałam się dość późno, krótko przed 30-wcześniej eksperymentowałam, doświadczałam, ładowałam się wspomnieniami.

Moim największym problemem jest nuda. Przed dziećmi byłam aktywna, pracowałam w kilku miejscach na raz, brałam udział w wolontariacie i mnóstwo zwiedzałam. Świadomie podjęłam decyzję o urlopie wychowawczym, ale to nie zmienia faktu, że czasem mam dość i tęsknię do ludzi bez misiów i obsmarkanych nosków.
Ale jak to mówią, czas płynie i wszytsko ciągle się zmienia.



edit. moje wkurzanie jest podbijane przez to, że mieszkam z dala od rodziny i przyjaciół


edit 2

wyrywanie czasu jest możliwe, wskazane i trzeba-dla zdrowia fizycznego i psychicznego/i to wcale nie jest trudne


dziecko to nie koneic świata, ale też nie jego pępek-najważniejsze to zachować zdrowy umiar

[201604181004]

mjos, xfrida - nie przejmujcie się. luba czasy małych dzieciaków ma kilkanaście lat za sobą, więc idealizuje przeszłość - tj wakacje z maluchami. po prostu. mając 20 letniego syna, siedząc przy komputerze z kawą, trudno przypomnieć sobie jak to było gdy dwójka się tłukła i była irytująca na wakacjach. wybaczcie jej to.

[Ingrid80]

Pozwolicie że sie przyłączę. Gdy byłam młodsza nie chcialam dziecka. Fajnie mi się żyło, studia , praca, wspolne mieszkanie z tz, wyjazdy , imprezy, wakacje. Pelen luz ;-) Potem podyplomowka i budowa domu. Instynktu macierzyńskiego nigdy nie poczułam ;-) Tz wiedział że bedzie chciał dziecko ale nigdy nie naciskał. I ok 30 wspólnie zdecydowaliśmy że działamy i po 30 urodzilam córkę. Dzieki temu że wspólnie podjęliśmy decyzję o dziecku i od poczatku wspolnie się nim opiekowalismy bardzo dobrze wspominam okres niemowlęcy, po pół roku wróciłam do pracy z czego się bardzo cieszę. Staralismy się w miarę mozliwosci nie zmieniać stylu życia: w gory chodzilismy z nosidłem, na rowery z fotelikiem itp. Nigdy nie bylo problemu z moim lub tz samotnym wyjsciem. W koncu dziecko ma dwoje rodziców a i wspolnie czesto wychodzimy i korzystamy z pomocy dziadków.
Pomimo tego nasze zycie zmieniło się. Nie jest gorsze tylko inne. Nie ukrywam że czasem szlag mnie trafia po 2godz od odebrania córki z przedszkola, męczy mnie ciagla konieczność poswiecania jej czasu itp. Ogolnie córka nie jest moim pepkiem świata. Uważam że dziecko jest dodatkiem do pary (mam na mysli parę czyli partnerów) nie jej centrum.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Ingrid80

Pozwolicie że sie przyłączę. Gdy byłam młodsza nie chcialam dziecka. Fajnie mi się żyło, studia , praca, wspolne mieszkanie z tz, wyjazdy , imprezy, wakacje. Pelen luz ;-) Potem podyplomowka i budowa domu. Instynktu macierzyńskiego nigdy nie poczułam ;-) Tz wiedział że bedzie chciał dziecko ale nigdy nie naciskał. I ok 30 wspólnie zdecydowaliśmy że działamy i po 30 urodzilam córkę. Dzieki temu że wspólnie podjęliśmy decyzję o dziecku i od poczatku wspolnie się nim opiekowalismy bardzo dobrze wspominam okres niemowlęcy, po pół roku wróciłam do pracy z czego się bardzo cieszę. Staralismy się w miarę mozliwosci nie zmieniać stylu życia: w gory chodzilismy z nosidłem, na rowery z fotelikiem itp. Nigdy nie bylo problemu z moim lub tz samotnym wyjsciem. W koncu dziecko ma dwoje rodziców a i wspolnie czesto wychodzimy i korzystamy z pomocy dziadków.
Pomimo tego nasze zycie zmieniło się. Nie jest gorsze tylko inne. Nie ukrywam że czasem szlag mnie trafia po 2godz od odebrania córki z przedszkola, męczy mnie ciagla konieczność poswiecania jej czasu itp. Ogolnie córka nie jest moim pepkiem świata. Uważam że dziecko jest dodatkiem do pary (mam na mysli parę czyli partnerów) nie jej centrum.

Zjedza Cie za to .

[winter76]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;52059172]Zjedza Cie za to .[/QUOTE]

Mnie i mjosa też

[Ingrid80]

Mam to w nosie ;-)

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez winter76

Mnie i mjosa też

Opieka spoleczna juz jedzie .

[madana]

Uważam że dziecko jest dodatkiem do pary (mam na mysli parę czyli partnerów) nie jej centrum.
Zjedza Cie za to .

A za co - może poza sformułowaniem niefortunnym- ma być zjedzona?
Po co ma się dzieci, jeśli się do tego chciało je mieć? Aby kochając, "wypuścić w świat", aby były szczęśliwe- by potem nie było przezywania z załamaniem włącznie syndromu "opuszczonego gniazda" i nie okazało się , że ci rodzice to tak naprawdę obcy sobie ludzie będący tylko z przyzwyczajenia.
Dlatego w małżeństwie równie ważne jak wychowywanie dzieci jest pielęgnowanie siebie jako pary.
Ale dziecko nie jest zbędnym dodatkiem do odchowania.
Serio to coś takiego odkrywczego?