zazdroszczę zaręczonym dziewczynom

[andzya]

Napisane przez nestka

mówi to takim tonem, że jest jednoznaczne albo kiedyś mi powiedział, żebym się w swięta nie spodziewała żadnej "deklaracji" może trochę to żarty ale mi do śmiechu nie było

ale Twoj przynajmniej wie,ze isnieje cos takiego jak zareczyny ... ehh ...

[Poemi]

Napisane przez nestka

mój dawno dawno temu zapytał mnie o rozmiar pierścionka.. ale na tym się skończyło, a teraz jak przechodzimy obok jubilera to mówi " o nie patrz tam" a ja przeciez nic nie mówię.. robi mi się wtedy tak bardzo smutno jakby to dla mnie miało być najwspanialszą rzeczą na świecie a dla niego jakąś "karą"

Mój na początku też mnie prowadzał po jubilerach, później mówił że mam nie patrzeć, potem znowu oglądaliśmy i ogólnie różnie to jest, ale ja mam już obiecane, że to w tym roku będzie
Przed ślubem jego kuzyna powiedziałam mu, że tego dnia ma mi powiedzieć coś bardzo miłego (miałam na myśli, że ładnie wyglądam)... A on lekko wkurzonym tonem "nie oświadczę Ci się". Wiedziałam, że mi się nie oświadczy, ale te słowa sprawiły, że zrobiło mi się bardzo przykro .
Innym razem miałam chwile zwątpienia i mówiłam, że i tak nie chcę z nim być (to była rozmowa przez telefon), a on na to, że pewnego dnia mi się oświadczy i co ja na to powiem, odpowiedziałam, że nic, a on "musisz coś powiedzieć, słuchaj, czy wyjdziesz za mnie?"... Zrobiło mi się jeszcze bardziej przykro i się popłakałam

[nestka]

Napisane przez andzya

ale Twoj przynajmniej wie,ze isnieje cos takiego jak zareczyny ... ehh ...

niby wie, ale mam wrażenie, że z niczym miłym mu się to nie kojarzy, więc nie wiem co lepsze

Napisane przez Poemi

Mój na początku też mnie prowadzał po jubilerach, później mówił że mam nie patrzeć, potem znowu oglądaliśmy i ogólnie różnie to jest, ale ja mam już obiecane, że to w tym roku będzie
Przed ślubem jego kuzyna powiedziałam mu, że tego dnia ma mi powiedzieć coś bardzo miłego (miałam na myśli, że ładnie wyglądam)... A on lekko wkurzonym tonem "nie oświadczę Ci się". Wiedziałam, że mi się nie oświadczy, ale te słowa sprawiły, że zrobiło mi się bardzo przykro .
Innym razem miałam chwile zwątpienia i mówiłam, że i tak nie chcę z nim być (to była rozmowa przez telefon), a on na to, że pewnego dnia mi się oświadczy i co ja na to powiem, odpowiedziałam, że nic, a on "musisz coś powiedzieć, słuchaj, czy wyjdziesz za mnie?"... Zrobiło mi się jeszcze bardziej przykro i się popłakałam

może faceci są tacy mało delikatni i mają takie specyficzne poczucie humoru.. ciekawe czy ich to śmieszy. A mnie normalnie korci w razie czego jak już by doszło do zaręczyn powiedzieć "o nie tylko nie to " ciekawe czy by mu się miło zrobiło ale pewnie i tak bym tak nie zrobiła

[gosiunia22]

Znam dwie osoby, które zastosowały "terapię wstrząsową", no i jedna jest teraz szczęśliwą mężatką (od 5 lat), a druga wychodzi za mąż w kwietniu

[andzya]

Napisane przez gosiunia22

Znam dwie osoby, które zastosowały "terapię wstrząsową", no i jedna jest teraz szczęśliwą mężatką (od 5 lat), a druga wychodzi za mąż w kwietniu

co masz na mysli poprzez "terapie wstrzasowa" ?

[Kachulec]

Napisane przez L_V

Nie martw się, ja też czekam Grunt to nie myśleć o tym obsesyjnie. Niby wiem, ze chcemy sie pobrac, bo o tmy dyskutujemy, pierścionki oglądamy,ale same zaręczyny w bliżej nieodgadnionej przyszłości.

Najlepiej czekać, ale właściwie nie czekając.
Nie ma właściwie co myśleć o tych zaręczynach. Samo przyjdze, samo się zdarzy a niespodzianka wielka

[nestka]

"Danka (34 lata, bankier z Gliwic):
- Jak to się mówi: przechodzony związek. Tkwiłam w nim za długo - 10 lat. Poznaliśmy się na studiach. Wielka miłość. Rodzice już zacierali ręce, myśląc o weselu i wnukach. Ja też o tym marzyłam. Kochałam na zabój. On też mnie kochał, tylko jakoś nie mógł się zdecydować. Przeciągał, a lata leciały. Zaręczył się chyba z musu, bo i ja, i rodzina go przyciskała. A po zaręczynach, nie wiem... przestraszył się, odkochał, nie mam pojęcia. Uciekł ode mnie. Zwiał do Londynu i nie wrócił. Napisał list, że się pomylił, że to nie to, że nie mógłby spędzić ze mną reszty życia. Skoro tak ocenił nasz związek, to dlaczego tak długo zwlekał z rozstaniem. Zmarnował mi najlepsze lata życia – studia, całą młodość. Teraz, od dwóch lat jestem samotna, nie mogę się pozbierać. Ale najgorsze w tym wszystkim jest to, że może być za późno na dziecko. Zegar biologiczny tyka, a kandydata na męża i ojca ni widu, ni słuchu. Żałuję, że brnęłam w to i że wciąż żyłam nadzieję, że mnie wreszcie poślubi." cytat z Kafeterii z reportażu autorstwa M. Trawińskiej-Gosik (żeby nie było, że jakiś plagiat)
ale właśnie takiego scenariusza się panicznie boję..

[sylvi_86]

to ja tez dolaczam do grona tych czekajacych..my jestesmy ze soba od 2 lat..ja moze i czasami napomkne o zareczynach ale jemu to sie nie widzi i wogole przy tym temacie lapie dola wiec juz naewet nie pytam..chociaz powiem wam ze ostatnio bylismy u jubilera i poprosilam go zebysmy pierscionki poogladali..ale jaos mu sie to nie spodobalo powiedzial ze mam sobie sama ogladac i poszedl ogladac co innego..ogolnie zrobil mi wielka przykrosc ..przeciez pierscionek nie musi byc od razy zareczynowy....powoli trace nadzieje(chociaz mam maly staz w zwiazku) i tak jakby zaczyna mi to byc obojetne

[twin--maid]

Dołączam do grona czekających... razem jesteśmy prawie 7 lat. W 2005 miałam obiecane zaręczyny w tym albo w następnym. Mamy rok 2008 i nadal czekam. Momentami jest mi ciężko, bo już wątpię, że to kiedykolwiek nastąpi, ale czasem jest tak cudownie między nami, że aż zastanawiam się po co nam te zaręczyny skoro jest tak dobrze

Dołączam do grona czekających... razem jesteśmy prawie 7 lat. W 2005 miałam obiecane zaręczyny w tym albo w następnym. Mamy rok 2008 i nadal czekam. Momentami jest mi ciężko, bo już wątpię, że to kiedykolwiek nastąpi, ale czasem jest tak cudownie między nami, że aż zastanawiam się po co nam te zaręczyny skoro jest tak dobrze Jednak wiem, że zaręczyny są mi niezbędne. Będę miała wtedy poczucie, że TŻ właśnie ze mną chce być i ze mną planuje dalszą przyszłość.

[sweetmadijka]

ja tez czekam

[GoodNight]

....Jesteśmy razem 2,5 roku. W lipcu uzgodniliśmy (co wyszło z inicjatywy TZ) że zaręczymy się do końca roku.....Rok się skonczył a tu nic.....Już mam za sobą odiwedzanie jubilera, rozmowy bez nacisku ale dalej nic. KOlejnym terminem był styczeń. Napewno do końca stycznia....przed Jego wyjazdem.I znowu nic bo TZ wyjechał i wróci pod koniec lutego...ech, mam Go chwilami dość...

[Mircalla]

Napisane przez GoodNight

....Jesteśmy razem 2,5 roku. W lipcu uzgodniliśmy (co wyszło z inicjatywy TZ) że zaręczymy się do końca roku.....Rok się skonczył a tu nic.....Już mam za sobą odiwedzanie jubilera, rozmowy bez nacisku ale dalej nic. KOlejnym terminem był styczeń. Napewno do końca stycznia....przed Jego wyjazdem.I znowu nic bo TZ wyjechał i wróci pod koniec lutego...ech, mam Go chwilami dość...

To i tak masz dobrze... Ja też jestem z TŻ od 2.5 roku, na rozmowy o zaręczynach on reaguje alergicznie, mówi, że nie wie co będzie za miesiąc czy za tydzień, a co dopiero za rok... Najpierw mówił, że musi skończyć studia, że ma na głowie obronę pracy dyplomowej, więc ja czekałam. Obronił się w grudniu, teraz zaczyna szukać pracy. Wczoraj ponowiłam pytanie, jak nas widzi w przyszłości - i usłyszałam, że on nie wie jeszcze, czy chce ze mną być Qrcze, miał 2.5 roku żeby się zastanowić, i dalej nie wie, więc zastanawiam się, czy jest sens w ogóle ciągnąć ten związek, bo co jak za 5 lat usłyszę, że on nadal nie wie czy będziemy razem?

[L_V]

Napisane przez Kachulec

Najlepiej czekać, ale właściwie nie czekając.
Nie ma właściwie co myśleć o tych zaręczynach. Samo przyjdze, samo się zdarzy a niespodzianka wielka

Dziewczyny, jestem potwierdzeniem tej teorii. Nie skupiac sie obsesyjnie na czekaniu, a wydarzy sie szybciej niz myslicie.

Od soboty jestem zaręczona.

[GoodNight]

Napisane przez Mircalla

To i tak masz dobrze... Ja też jestem z TŻ od 2.5 roku, na rozmowy o zaręczynach on reaguje alergicznie, mówi, że nie wie co będzie za miesiąc czy za tydzień, a co dopiero za rok... Najpierw mówił, że musi skończyć studia, że ma na głowie obronę pracy dyplomowej, więc ja czekałam. Obronił się w grudniu, teraz zaczyna szukać pracy. Wczoraj ponowiłam pytanie, jak nas widzi w przyszłości - i usłyszałam, że on nie wie jeszcze, czy chce ze mną być Qrcze, miał 2.5 roku żeby się zastanowić, i dalej nie wie, więc zastanawiam się, czy jest sens w ogóle ciągnąć ten związek, bo co jak za 5 lat usłyszę, że on nadal nie wie czy będziemy razem?

To chyba nie jest do końca fair w stosunku do Ciebie skoro po takim czasie mówi że nie wie? Myślę że jesteście już na tatkim etapie związku że narawde szczera rozmowa jest tutaj niezbędna. Ja wiem ze czasami człowiek ma mętlik w głowie i może nie wiedzieć czego chce ale chyba nie do tego stopnia.

A jeżeli chodzi o mnie to już nie tak bardzo chodzi mi o zaręczyny co o to że On nie wywiązuje się z tego co mówi....Jakby miał rozdwojenie jaźni....Bo myśli że coś mi obieca a ja i tak o tym zapomne za pare dni....a tak nie jest

Napisane przez L_V

Od soboty jestem zaręczona.

Pięknie Gratuluję

[L_V]

Napisane przez GoodNight

Pięknie Gratuluję

Dziękuję ślicznie.

Mircalla - zgadzam się z Goodnight. Nie możesz czekać całę życie az on sie zdecyduje, w koncy faceci sa po to aby podejmowac "meskie decyzje".
Na takim etapie, powinien chociaz wiedziec,c zy chce zalegalizowac zwiazek z Toba, czy ma dalej ochote wiesc kawalerski żywot...ale sam.

[Mircalla]

Napisane przez L_V

Od soboty jestem zaręczona.

Gratulacje!!!!!!

Napisane przez GoodNight

To chyba nie jest do końca fair w stosunku do Ciebie skoro po takim czasie mówi że nie wie? Myślę że jesteście już na tatkim etapie związku że narawde szczera rozmowa jest tutaj niezbędna. Ja wiem ze czasami człowiek ma mętlik w głowie i może nie wiedzieć czego chce ale chyba nie do tego stopnia.

Ja próbuję szczerze rozmawiać, ale taka rozmowa przebiega w taki sposób, że ja zadaję pytanie, a on się nie odzywa, ja je ponawiam, drążę temat, a on odwraca kota ogonem

Napisane przez L_V

Mircalla - zgadzam się z Goodnight. Nie możesz czekać całę życie az on sie zdecyduje, w koncy faceci sa po to aby podejmowac "meskie decyzje".

On jest osobą, która nie chce podejmować żadnych decyzji, nawet takiej, czy pójdziemy na zakupy do carrefour'a czy do reala a co dopiero "męskie decyzje"

Napisane przez L_V

Na takim etapie, powinien chociaz wiedziec,c zy chce zalegalizowac zwiazek z Toba, czy ma dalej ochote wiesc kawalerski żywot...ale sam.

Mam ochotę właśnie tak go zapytać, ale nie chcę go stracić, bo kocham...
Pracuję teraz w Warszawie, a on szuka tutaj pracy i na razie dojeżdża na rozmowy, ewentualnie nocuje u mnie kilka dni. W wakacje mówił, że chciałby zamieszkać ze mną, więc myślałam sobie, że jak dojdzie do tego, to powiem mu, że ja nie chcę żyć z nim na kocią łapę, bo co innego byłoby, gdyby chociaż się oświadczył... A wczoraj usłyszałam, że jego brat tu kupuje mieszkanie, i on będzie mieszkał chyba z bratem... Więc mój plan można o d**ę potłuc... Dodam, że mój TŻ mieszkał na studiach z bratem przez rok, i powiedział, że nie chce już nigdy z nim mieszkać.

[L_V]

Napisane przez Mircalla

Mam ochotę właśnie tak go zapytać, ale nie chcę go stracić, bo kocham...
Pracuję teraz w Warszawie, a on szuka tutaj pracy i na razie dojeżdża na rozmowy, ewentualnie nocuje u mnie kilka dni. W wakacje mówił, że chciałby zamieszkać ze mną, więc myślałam sobie, że jak dojdzie do tego, to powiem mu, że ja nie chcę żyć z nim na kocią łapę, bo co innego byłoby, gdyby chociaż się oświadczył... A wczoraj usłyszałam, że jego brat tu kupuje mieszkanie, i on będzie mieszkał chyba z bratem... Więc mój plan można o d**ę potłuc... Dodam, że mój TŻ mieszkał na studiach z bratem przez rok, i powiedział, że nie chce już nigdy z nim mieszkać.

O masz ci los Cięzka sytuacja, nie mozesz mu powiedziec zeby wybierał między bratem a Tobą, ale powinno to być jasne, że raczej mieszka się z ukochaną kobietą, zwłaszcza jeśli planujecie wspólne życie...
Czy ja dobrze rozumiem, że on Cie zostawił tak prakycznie samą z mieszkaniem i rachunkami, a sam uderza do brata?

[EveMW]

Wiecie co, a ja tak czekalam i czekalam i w sumie nie wiem dlaczego to tylko pierscionek to tylko jakies zapewnienie o zyciu wspolnym, jestem po.. i co ??

i wydaje mi sie ze bez tego wszystkiego bez tych calych zareczyn bylo jakos lepiej, fajniej, byla taka niepewnosc, wieksza zazdrosc, teraz wydaje mi sie ze facet osiadl na laurach ze juz wie ze ma swoja "wlasnosc" i nikt mu tego nie zabierze.

i tak szczerze coraz czesciej mysle czy ten zwiazek ma sens widze minusy bycia razem..

wiec ja nie wiem czy takie fajne sa te zareczyny

[sylvi_86]

ehh..niektorzy faceci to cvhyba nam obiecuja zeby ich nie zadreczac pytaniami a pozniej o tym zapominaja..ehh taka ich natura..ja juz sie wole nie pytac nie naciskac..i co..od paru miesiecy nie zagaduje go o to tylko zyje tak bardziej na luzie i sam teraz zaczyna zagadywac hehe..chyba wystarczy spokoj..<b>Mircalla</b>a jesli facet mowi ze nie wie czy chce z Toba byc to powiedz mu zeby sie dowiedzial bo ty w niepewnosci pare ladnych lat czekac nie chcesz..szczegolnie ze juz sporo czasu ze soba jestescie to powinien wiedziec czego chce..i w ogole dlaczego jest z toba skoro nei wie?ehh faceci.a jesli powie ze nie wie i nie chce drazyc tego tematu to radze ci troche sie od niego oddalic..tzn mniej sie spotykajcie i najlepiej jakby on to organizowal a ty czekaj na jego reakcje..albo tak jak ja kiedys daj mu miesiac do namyslu a w tym czasie nie spotykajcie sie bo to bez sensu..nie chce byc odpowiedzialny za kogos i zwiazany emocjonalnie czy po prostu mysli ze chcesz go zamknac w zlotej klatce..

[Mircalla]

Napisane przez L_V

Czy ja dobrze rozumiem, że on Cie zostawił tak prakycznie samą z mieszkaniem i rachunkami, a sam uderza do brata?

Niezupełnie tak to wygląda. Jestem tu sama, ale przyjechałam w grudniu, bo mam pracę, wynajęłam mieszkanie i stać mnie na opłacenie rachunków, więc nie jest to problem. On jeszcze nie pracuje, tylko przyjeżdża na rozmowy i w tym czasie mieszka parę dni u mnie.

Napisane przez sylvi_86

od paru miesiecy nie zagaduje go o to tylko zyje tak bardziej na luzie i sam teraz zaczyna zagadywac hehe..chyba wystarczy spokoj..

O to fajnie , szkoda że u mnie to tak nie działa

Napisane przez sylvi_86

Mircalla a jesli facet mowi ze nie wie czy chce z Toba byc to powiedz mu zeby sie dowiedzial bo ty w niepewnosci pare ladnych lat czekac nie chcesz..szczegolnie ze juz sporo czasu ze soba jestescie to powinien wiedziec czego chce..i w ogole dlaczego jest z toba skoro nei wie?ehh faceci.a jesli powie ze nie wie i nie chce drazyc tego tematu to radze ci troche sie od niego oddalic..tzn mniej sie spotykajcie i najlepiej jakby on to organizowal a ty czekaj na jego reakcje..albo tak jak ja kiedys daj mu miesiac do namyslu a w tym czasie nie spotykajcie sie bo to bez sensu..nie chce byc odpowiedzialny za kogos i zwiazany emocjonalnie czy po prostu mysli ze chcesz go zamknac w zlotej klatce..

Wczoraj dałam mu 2 tygodnie na to, żeby zdecydował się ze mną rozmawiać (tylko porozmawiać!!!) o tym, czy chce być ze mną i będzie mnie uwzględniał w swoich planach, czy będzie wiecznym kawalerem, ale sam. Zobaczymy co z tego wyniknie

A na dzisiaj umówiłam się do kawiarni z kolegą ze studiów, który często się do mnie odzywa i mnie zaprasza. Mój TŻ o tym wie, i koniecznie chce iść ze mną, bo wydaje mu się, że ten kolega mnie lubi trochę za bardzo (i ma rację hehehe ) I teraz zastanawiam się, czy mam zapraszać też mojego TŻ? hmm...

[nikuuus]

Może go nie zapraszaj to poczuje sie troszke niepewnie... niech bedzie o ciebie troche zazdrosny to czasami naprawde dziala...

[Mircalla]

Dałam mu czas na zastanowienie się, jak nas widzi w przyszłości, do następnej niedzieli. Ciekawe, czy powie mi coś innego, niż: "nie wiem..."

[aga2111]

Dziewczyny ja pierścionek dostałam po prawie 6,5 roku. Czasami mnie dziwi jak ktoś pisze po roku czy 2, że już chce zaręczyn, męczy i dręczy tego swojego Tż

Faceci potrzebują czasu na takie decyzje. Ja o zaręczynach zaczełam myśleć po 5,5 roku, też na początku drążyłam ten temat, ale to nie ma sensu. Faceci to rozumieją tak, że my chcemy tego pierścionka a my wiemy, że to nie o pierścionek chodzi.

Ja po prostu zaczęłam o tym rozmawiać od drugiej strony. O tym, co czuję, że jesteśmy 6 lat i trzeba by było pomyśleć co dalej, że chciałabym zalegalizować związek itp powiedziałam, że związek może zostać "przechodzony", dałam kilka przykładów z życia, powiedziałam, że po tylu latach powinniśmy pójść do przodu, a nie stać w miejscu. Przemyślał sobie po swojemu i zrozumiał

Narzeczona od 2 miesięcy, a ślub już w planach jak w podpisie

[Mircalla]

To gratulacje

Moja ciocia wczoraj mi opowiedziała taką historię: chłopak chodził z dziewczyną 10 lat (!!!) a ta w końcu kopnęła go w d*** (bo ile można czekać aż się zdecyduje??). I ten chłopak... powiesił się. Miał 27 lat.

[L_V]

Napisane przez Mircalla

To gratulacje

Moja ciocia wczoraj mi opowiedziała taką historię: chłopak chodził z dziewczyną 10 lat (!!!) a ta w końcu kopnęła go w d*** (bo ile można czekać aż się zdecyduje??). I ten chłopak... powiesił się. Miał 27 lat.

Może zabrzmi to okrutnie, ale dobrze, że (jednak) za niego nie wyszła.

Kolejny dowód na to, że związki zaczynające się gdy mamy po 16-17 lat nie są dojrzałe. Ileż ja już takich rozstać widziałąm - i nie ma tu nic do rzeczy fakt, że lat to długi staz. I co z tego, skoro te lata ,między 17 a 22 r.ż to głownie zabawa. Ile z tego zostaje poważnego związku? Zawsze jest tak, że któras osoba szybciej "dorośleje" i chce iśc na przód...
Podczas moch studiów rozpadły się wszystkie licealne związki. Przetwały i szczęśliwe sa te zawiązane dopiero na studiach. ja nie wierze w miłośc od przedszkola.

[sanetka]

ja tez bylam niecierpliwa a TZ mnie zbywal: a to prace musi zmienic, a to przeprowadzic sie. potem ze jak bedziemy 1,5 roku ze soba i zapuszcze paznokcie (bo obgryzam). ogolnie to odnosilam wrazenie ze nie chce, ze za wczesnie....po tym ja sobie odpuscilam ten temat...
i zrobil mi niespodzianke...dokladnie po roku i 7 miesiacach
i sie okazalo ze on tam sobie w tej swojej glowce wszystko planowal od dawna

[aga2111]

Napisane przez L_V

Może zabrzmi to okrutnie, ale dobrze, że (jednak) za niego nie wyszła.

Kolejny dowód na to, że związki zaczynające się gdy mamy po 16-17 lat nie są dojrzałe. Ileż ja już takich rozstać widziałąm - i nie ma tu nic do rzeczy fakt, że lat to długi staz. I co z tego, skoro te lata ,między 17 a 22 r.ż to głownie zabawa. Ile z tego zostaje poważnego związku? Zawsze jest tak, że któras osoba szybciej "dorośleje" i chce iśc na przód...
Podczas moch studiów rozpadły się wszystkie licealne związki. Przetwały i szczęśliwe sa te zawiązane dopiero na studiach. ja nie wierze w miłośc od przedszkola.

A ja się z Tobą nie zgodzę. Sama jestem w takim związku licealnym jak to nazwałaś. Miałam 17 lat, Tż 18 i jakoś nadal jesteśmy razem (6,5 roku), w przyszłym roku ślub. Nie można tak wszyskich do jednego worka wrzucić Wszystko zależy od charakteru konkretnych osób.

Na pewno jest tak, że ludzie, którzy poznają się mająć 17 lat muszą jakby być w dłuższym związku, ja na przykład nie wyobrażam sobie brać ślubu mając 20 lat, więc czekałam te wszystkie lata i wyjdę za mąż w wieku 25 lat. Osoby, które zaczynają ze sobą być na przykład w wieku 22 lat zazwyczaj szybciej biorą ślub. Może głupie porównanie, ale oni będą ze sobą 3 lata i będą mieli po 25 a osoby, które zaczęły się spotykać w wieku 17 lat, "potrzebują" 8 lat do 25.

Może głupie porównanie i może zamotałam, ale tak mi się wydaje. Zgadzam się, że osoby w wieku 17 lat są niedojrzałe, ale tylko od nich zależy czy będą ze sobą czy nie, wiadomo, że można się pomylić, po drodze spotkać setki innych facetów itp...ale nie każdy licealny związek się rozpada.

Ja akurat w swoim otoczeniu mam baaaardzo dużo "licealnych związków". Większość z tych osób już planuje śluby

[sanetka]

Napisane przez aga2111

A ja się z Tobą nie zgodzę. Sama jestem w takim związku licealnym jak to nazwałaś. Miałam 17 lat, Tż 18 i jakoś nadal jesteśmy razem (6,5 roku), w przyszłym roku ślub. Nie można tak wszyskich do jednego worka wrzucić Wszystko zależy od charakteru konkretnych osób.

zgadzam sie. moj brat bral teraz slub po prawie 10 latach. znam jeszcze pare par ktore maja dosc duzy staz. ale znam tez takie ktore po 5-6 latach sie rostaly. ogolnie nie generalizujmy

[L_V]

Napisane przez aga2111

A ja się z Tobą nie zgodzę. Sama jestem w takim związku licealnym jak to nazwałaś. Miałam 17 lat, Tż 18 i jakoś nadal jesteśmy razem (6,5 roku), w przyszłym roku ślub. Nie można tak wszyskich do jednego worka wrzucić Wszystko zależy od charakteru konkretnych osób.

Na pewno jest tak, że ludzie, którzy poznają się mająć 17 lat muszą jakby być w dłuższym związku, ja na przykład nie wyobrażam sobie brać ślubu mając 20 lat, więc czekałam te wszystkie lata i wyjdę za mąż w wieku 25 lat. Osoby, które zaczynają ze sobą być na przykład w wieku 22 lat zazwyczaj szybciej biorą ślub. Może głupie porównanie, ale oni będą ze sobą 3 lata i będą mieli po 25 a osoby, które zaczęły się spotykać w wieku 17 lat, "potrzebują" 8 lat do 25.

Może głupie porównanie i może zamotałam, ale tak mi się wydaje. Zgadzam się, że osoby w wieku 17 lat są niedojrzałe, ale tylko od nich zależy czy będą ze sobą czy nie, wiadomo, że można się pomylić, po drodze spotkać setki innych facetów itp...ale nie każdy licealny związek się rozpada.

Ja akurat w swoim otoczeniu mam baaaardzo dużo "licealnych związków". Większość z tych osób już planuje śluby

Szanuję twoje zdanie Jak dla mnie Twoja historia jest wyjątkiem potwierdzającym regułę, ale cieszę ciesze Wam sie ułożyło.
Swoje zdanie opieram nie na zasłyszanych histriach, ale na historiach ludzi których znam osobiście. Absolutnie żaden związek liecealny nie przetrwał, nawet ten, gdzie zaraz po maturze był ślub i dziecko. Za szybko

A może po prostu nie wierzę w romantyczną miłość od pierwszego wejrzenia...

[m.a.r.t.a]

Napisane przez L_V

Kolejny dowód na to, że związki zaczynające się gdy mamy po 16-17 lat nie są dojrzałe. Ileż ja już takich rozstać widziałąm - i nie ma tu nic do rzeczy fakt, że lat to długi staz.

Podpisuje się pod słowami aga2111:

Napisane przez aga2111

Nie można tak wszyskich do jednego worka wrzucić Wszystko zależy od charakteru konkretnych osób.

Napisane przez sanetka

zgadzam sie. moj brat bral teraz slub po prawie 10 latach. znam jeszcze pare par ktore maja dosc duzy staz. ale znam tez takie ktore po 5-6 latach sie rostaly. ogolnie nie generalizujmy

Moja szwagierka poznała męża w wieku 15 lat, pobrali się po 9 latach bycia ze sobą. Obecnie są szczęśliwym małżeństwem a dopełnieniem ich miłości jest roczny synek.

Ja też biorę ślub, będąc w związku 8 lat. A kiedy poznałam swojego niedługo już męża byłam licealistką. Fakt, na początku miało się pstro w głowie, ale z biegiem lat dojrzewa się do poważnych decyzji.

Nie ma na to reguły, każdy związek jest inny, tworzą go ludzie o różnych osobowościach, celach. Niektórym dano spędzić resztę życia ze sobą, a reszta się rozstaje. Nie ma przepisuje na gwarantowany udany związek, sami musimy zapracować na swoje szczęście. A idealny wiek na związek, ślub- dla każdego jest inny.