Szukam dziewczyn,które są chore i chcą z tego wyjść

[EwelkaaS]

Hypnotic- to nie było w żartach. Znajoma pytała mnie ile ważę, bo druga znajoma mówiła, że jestem gruba..to nie było miłe.

[Asilos Magdalena]

Napisane przez EwelkaaS

Asilos Magdalena- i ja nie powiedziałabym, że miałaś kłopoty z jedzeniem. Twoje jadłospisy świecą przykładem dla dziewczyn, które nie wiedzą jak się odchudzać, są poprostu świetne! To straszne, że przez jedzenie chciałaś popełnić samobójstwo..pamiętaj, by się nie poddawać, tyle przeszłaś, jest już o wiele lepiej i będzie jeszcze lepiej

No właśnie, nikt by nie powiedział, że miałam kłopoty z jedzeniem. Cieszę się poniekąd, że moje jadłospisy są tak dobre i jestem tego świadoma, ale mam wrażenie, że zbyt mocno się pilnuję. Staram się od wczoraj wrzucić więcej luzu, bo przez te perfekcyjne komponowanie posiłków przestałam chudnąć. Organizm się przyzwyczaił i waga stoi, a ja się łamię.
Samobójstwa nie chciałam popełnić, przynajmniej nie byłam tego świadoma. Trudno w to uwierzyć, ale to jest naprawdę jakaś siła która cię do tego pcha. Coś co jest poza tobą, poza kontrolą. To straszne. Ale pamiętam, że w ogóle się nie bałam, że byłam jakby w półśnie. Nie było konkretnego powodu, nie było planowania- to nie przez jedzenie.

[zooosia]

Napisane przez Hypnotic Eyes

Ech, doskonale cię rozumiem. Ja też dojrzałam bardzo szybko. Wszyscy moi rówieśnicy zawsze wydawali mi się infantylni, a ja dogadywałam się dobrze z osobami starszymi ode mnie conajmniej o 3 lata. Wiem jakie to trudne. Czujesz się wtedy wyobcowana, masz metlik w głowie. Nie wiesz czy to ty jesteś taka dziwna, czy może inni są dziecinni.

dokładnie to samo. identycznie.

Napisane przez Hypnotic Eyes

A co do mnie dziewczynki to kompletnie nie wiem co się dzieje
Niby w porządku, jem więcej etc. Jednak ostatnio zaczęły mnie nawiedzać dziwne myśli. Powiedzmy dzisiaj musiałam zjeść obiad na mieście i tak sobie w pewnym momencie pomyślałam, że po co mam jeść obiad, lepiej sobie zamówię surówkę, w końcu i tak nikt tego nie sprawdzi Na szczęście się przełamałam i zjadłam normalne danie. Martwi mnie też, że ostatnio powracają do mnie myśli, żeby się odchudzać. Są momenty w których chciałabym choć przez chwilę wyglądać jak kiedyś.
Nie wiem czemu... Strasznie mi przykro, że tak myślę. Wiem, że zrobiłabym sobie tym wielką krzywdę. Wymyśliłam sobie nie dawno, że powinnam schudnąć z 10 kilo żeby dobrze wyglądać . Naprawdę, nie mogę tego zrozumieć. Czemu? Przecież jest tak dobrze, dlaczego znowu mi takie głupoty do głowy przychodzą?

eh, Kochana, jesteś pod opieką psychologa? Wiem, że byłaś w szpitalu, przecież nie chcesz do tego dopuścic znowu? Musisz być silna, żeby nie okazało się, że to nawrót choroby. Ale jestem pewna, że dasz sobie radę, że to chwilowy kryzys.

Napisane przez Asilos Magdalena

Miałam wielu znajomych. Większość była starsza ode mnie. Tylko ja wszystko ukrywałam, będąc sama przeżywałam piekło, a będąc z nimi śmiałam się i błyszczałam poczuciem humoru. Kiedy już nie miałam siły tak udawać, odsunęłam się od nich. Nasze stosunki się popsuły i nasze drogi się rozeszły. (Aktualnie z niektórymi z nich odnowiłam kontakt.)

To prawda nie lubię mówić o tym co mnie boli, jestem bardzo skryta. Choc również nie daję tego po sobię poznać. W towarzystwie śmieję się, lubię rozmawiać, ale są granice których nie przekraczam.

i znowu. co będe pisać, dokładnie to samo.
bardzo wzruszyła mnie Twoja historia.. tak samo jak inne dziewczyny, napisze, że jesteś bardzo silna, i podziwiam Cie. trudno mi teraz napisać coś więcej, ale wierzę, że Ci się uda pokonać tą chorobę.


Wróciłam z wizyty..
Psycholog powiedziała, że ten wilczy głód to normalna reakcja organizmu. wygłodniałego organizmu. ma rację, ale ja i tak się z tym koszmarnie czuję. dobrze jest wtedy gdy mam całkowitą kontrolę nad jedzeniem. wszystko dokładnie odliczone. jeśli ją stracę, choć w najmniejszym stopniu - leci wszystko. i moje samopoczucie. jak łeb na szyje. od kilku dni jestem przygnębiona, nic mi się nie chce. mama na mnie krzyczy. że się nie odzywam. że mam tak dobrze (!) a nic z siebie nie daję. że nic nie robię, ciągle siedzę przy komputerze. że tylko pyskuje, że jestem nieznośna, że...

[iza_wiosenna]

Napisane przez Hypnotic Eyes

Ech, doskonale cię rozumiem. Ja też dojrzałam bardzo szybko. Wszyscy moi rówieśnicy zawsze wydawali mi się infantylni, a ja dogadywałam się dobrze z osobami starszymi ode mnie conajmniej o 3 lata. Wiem jakie to trudne. Czujesz się wtedy wyobcowana, masz metlik w głowie. Nie wiesz czy to ty jesteś taka dziwna, czy może inni są dziecinni. Mogę Ci tylko poradzić, żebyś znalazła osobę, która utwierdzi Cię w przekonaniu, że jesteś ładna, wartościowa i inteligentna. Uwierz w siebie!

A co do mnie dziewczynki to kompletnie nie wiem co się dzieje
Niby w porządku, jem więcej etc. Jednak ostatnio zaczęły mnie nawiedzać dziwne myśli. Powiedzmy dzisiaj musiałam zjeść obiad na mieście i tak sobie w pewnym momencie pomyślałam, że po co mam jeść obiad, lepiej sobie zamówię surówkę, w końcu i tak nikt tego nie sprawdzi Na szczęście się przełamałam i zjadłam normalne danie. Martwi mnie też, że ostatnio powracają do mnie myśli, żeby się odchudzać. Są momenty w których chciałabym choć przez chwilę wyglądać jak kiedyś.
Nie wiem czemu... Strasznie mi przykro, że tak myślę. Wiem, że zrobiłabym sobie tym wielką krzywdę. Wymyśliłam sobie nie dawno, że powinnam schudnąć z 10 kilo żeby dobrze wyglądać . Naprawdę, nie mogę tego zrozumieć. Czemu? Przecież jest tak dobrze, dlaczego znowu mi takie głupoty do głowy przychodzą?

oj, Hypontic. Myślałaś o zmianie psychologa?

na razie jest o tyle dobrze, że jesz mimo, że Ci cięzko. Ale poważny kryzys wisi w powietrzu, prawda? te myśli... to tylko takie przelotne myśli, czy ciągnące się przemyślenia np. przez kilka dni? a Twoje koleżanki wiedzą o ed, mogą Cię jakoś 'pilnować''?

Napisane przez Asilos Magdalena

Miałam wielu znajomych. Większość była starsza ode mnie. Tylko ja wszystko ukrywałam, będąc sama przeżywałam piekło, a będąc z nimi śmiałam się i błyszczałam poczuciem humoru. Kiedy już nie miałam siły tak udawać, odsunęłam się od nich. Nasze stosunki się popsuły i nasze drogi się rozeszły. (Aktualnie z niektórymi z nich odnowiłam kontakt.) udawanie jest chyba najgorsze, ale dobrze Cię rozumiem - też tak robię. nie lubię rozmawiać o sobie, nie lubię opowiadać, a na pytanie, nawet najszczersze "co u ciebie?" potrafię odpowiedzieć, że super albo zbyć pytającego tak, by niczego się nie domyślił. na szczęscie tutaj, na wizażu trochę się otworzyłam i - uwierz - to pomogło.

Myślę cały czas o wizycie u psychologa, o psychoterapi. Ale boję się zaczynać wszystko od początku. Moi rodzice nie wiedzą, że mam problem z zaakceptowaniem siebie. Są dumni, że udało mi się stanąć na nogi i nie chcę ich martwić. Mama wie, że zaczęłam się zdrowo odżywiać, wie na czym to wszystko polega, ale o problemach jej nie mówię i tak wystarczająco dużo przeze mnie przeżyła. źle do tego podchodzisz. wyobraź sobie, że jesteś matką - mimo wszystko chyba wolałabyś, żeby córka się leczyła? jasne, wieść o nawrocie choroby, problemów na pewno by Cię zasmuciła, ale chyba oczekiwałabyś szczerości, prawda? a tym, że nie chcesz skorzystać z pomocy psychologa, tylko pogarszasz sprawę. jeśli (odpukać) depresja wróci, a mama się na dowie i to będzie dla niej jeszcze większy ból. Chyba nie chcesz, żeby zwrot akcji nastąpił dopiero, gdy będziesz myśleć o samobójstwie ? lepiej działać wcześniej, zwłaszcza, że już wiesz, w jakim kiedyś byłaś stanie. na twoim miejscu jesli tylko czulabym, ze jest gorzej - biegłabym do lekarza...

To prawda nie lubię mówić o tym co mnie boli, jestem bardzo skryta. Choc również nie daję tego po sobię poznać. W towarzystwie śmieję się, lubię rozmawiać, ale są granice których nie przekraczam.
Mam wrażenie, że moje problemy nie są aż tak duże. Każdy ma przecież problemy... to myślenie jest błędne - każdy ma, ale nie każdy jest na tyle wrażliwy, a fakt, że chciałaś się zabić, chyba o czymś świadczy

Nie mam chłopaka. Wszystkie moje związki kończyły się bardzo szybko. Ja je kończyłam. Bo jak mam być z kimś kiedy nie umiem żyć ze sobą..? nie mów tak... znajdziesz osobę, która Cię kocha (w sensie, że chłopaka), zobaczysz.

Jaki aktualnie wygląda moja samopoczucie psychiczne? Raz jestem smutna, raz weselsza. Trudno mi powiedzieć jak jest jednoznacznie. Długo miałam okres pozytywny (to ten czas kiedy pojawiłam się na Wizażu, co zauważyłaś po moich postach), ale aktualnie jest źle. Źle dlatego, że przestałam chudnąć, choć staram się jak mogę. Źle bo jestem potwornie zakochana, a nic w tym kierunku nie robię, bo brak mi wiary. Źle bo tęsknię za domem. Źle bo boję się, że wszystko wraca, że depresja stoi tóż za mną. A ja tak bardzo nie chcę zawieść moich bliskich...

proszę, pomyśl o swoim życiu z większym optymizmem - niedługo wracasz do domu - i na pewno od razu poczujesz się lepiej. jesteś zakochana- to chyba dobrze na pewno zrobisz krok ku temu, by coś z tego wyszło. musisz w siebie uwierzyć - tego za Ciebie nie zrobi niestety nikt!!!!! ale ktoś może Ci pomóc - właśnie psycholog.

[taka nie inna]

Dziewczyny, bo chyba większośc z nas tak ma, ze nie lubi opowiadac o sobie. Zamyka się w swoim świecie i udaję, że wszytsko jest ok, a wewnętrznie przezywa rozdarcie i własny dramat. Większośc z nas jest zbyt wrazliwych,na uwagii innych wrażliwych na życie i problemyy.Daltego często osoby z Ed sa tak do sibie podobne.
Dla większości z nas jedzenie to jedyna rzezc, nad którą tak dokońca mamy kontrolę lub jej brak(w przypadku bulimi) jedzenie to tylko zewnętrzna częśc tego co dzieje się w nas i co jest tak naprawde przyczyną problemu.
A my musimy się starac i bardzo ,,przeszukiwac nasza psychikę"by i ona wróciła na właściwy tor

[iza_wiosenna]

Napisane przez zooosia

Wróciłam z wizyty..
Psycholog powiedziała, że ten wilczy głód to normalna reakcja organizmu. wygłodniałego organizmu. ma rację, ale ja i tak się z tym koszmarnie czuję. dobrze jest wtedy gdy mam całkowitą kontrolę nad jedzeniem. wszystko dokładnie odliczone. jeśli ją stracę, choć w najmniejszym stopniu - leci wszystko. i moje samopoczucie. jak łeb na szyje. od kilku dni jestem przygnębiona, nic mi się nie chce. mama na mnie krzyczy. że się nie odzywam. że mam tak dobrze (!) a nic z siebie nie daję. że nic nie robię, ciągle siedzę przy komputerze. że tylko pyskuje, że jestem nieznośna, że...

pewnie, że ma rację. chęć posiadania całkowitej kontroli nad jedzeniem = życiem, i to typowe dla ed... perfekcjonizm

to smutne, że Twoja mama tak reaguje. Spróbuj ją zrozumieć, ale to trudne, wiem, bo ona Tobie też nie pomaga swoim zachowaniem ona nie potrafi pojąć co czujesz - w końcu tego nie doświadczyła. moze ma jakis gorszy dzień, sama wiesz

jak dzisiaj z jedzeniem? mam nadzieję, że lepiej...

[kika171]

Napisane przez zooosia

kika całe szczęście, że nie wymigałaś się od tej wycieczki gratuluje tego placka! na prawdę. ale wiesz, że nawet gdybyś zjadła 5 takich - nie przytyłabyś. przecież chodzenia po górach to aktywność! i to jaka. ale i tak świetnie, że skusiłaś się na obiad, no i że kontakty z rodzicami coraz lepsze

pominęłam ten fakt ze spalonymi podczas wspinaczki kaloriami nawet o tym nie pomyślałam ale w sumie to się z tego cieszęmam nadzieję, że kontakty będą jeszcze lepsze, i dziękuję za gratulacje

Napisane przez iza_wiosenna

strasznie gratuluję placka - jest pyszny, wiem to, bo kocham takowe :p mam nadzieję, że kontakty z rodzicami będą jeszcze lepsze, a Ty będziesz ślicznie jeść

ja też mam taką nadzieję, dziękuję za miłe słowa, co do jedzenia to nie wiem co się dziś ze mną stało, ale miałam taki dziwny dzień, tak jakby to wszystko-tzn całe to bagno-nie miało miejsca, Jadłam i nie obchodziło mnie to ile to ma kalorii-kurcze aż dziwnie się poczułam
ciekawe jak będzie jutro bardzo bym chciała aby tak jak dziś,ciekawe czy dam radę



Asilos Magdalena cokolwiek bym nie napisała to bedzie to banalne...czytając to co nap zabrakło mi słów mogę jedynie życzyć Ci powodzenia i dużoooo silnej wolia więc Kochana pamiętaj o tym, że musisz pozytywnie patrzeć na zycie bo to już połowa sukcesu

[basiulkaa]

Co do obozu dla zabużeń... 500 zł zero kontroli z jedzeniem 5 posiłków dziennie przez dietetyczkę ułożone no i basen , konie , terapiee..
dwie grupy Bulim. i Anorek.
pozatym basen , konie ... terapie... ... boję się.. ale i chcę bardzo...
co wy o tym myślicie?

[zooosia]

taka nie inna - masz stuprocentową racje w tym co piszesz..

Napisane przez iza_wiosenna

pewnie, że ma rację. chęć posiadania całkowitej kontroli nad jedzeniem = życiem, i to typowe dla ed... perfekcjonizm tak.. tylko, że gdy tracę tą kontrolę, załamuje się. a podczas kompulsu sięgam najczęściej po chleb z masłem. dlaczego? bo totalnie ograniczam tłuszcze...

to smutne, że Twoja mama tak reaguje. Spróbuj ją zrozumieć, ale to trudne, wiem, bo ona Tobie też nie pomaga swoim zachowaniem ona nie potrafi pojąć co czujesz - w końcu tego nie doświadczyła. moze ma jakis gorszy dzień, sama wiesz

jak dzisiaj z jedzeniem? mam nadzieję, że lepiej...

wiem, że nie doświadczyła. ale czy nie może zrozumieć, że ja przeżywam cięzki okres? ze nie chce mi sie zyc? musi jeszcze na mnie krzyczec i bardziej dołować? ... przecież im ona bardziej naciska, tym ja bardziej się zamykam.
dzisiaj miałam nawet problem zacząć rozmowę z psychologiem. gdyby ta cały czas pytała się co u mnie i dlaczego nie chce rozmawiać nie powiedziałabym nic. na szczęście zmieniła temat i w końcu się otworzyłam. strasznie się za to nie lubię. że nie potrafię rozmawiać o uczuciach, o tym co mnie boli..

Izuś, Kochana, jak Ty się o nas martwisz
U mnie z jedzeniem.. wiesz, ja już na prawdę zatraciłam w sobie uczucie głodu oraz pełności. Nie potrafię tego określić. Aczkolwiek dzisiaj sie ograniczałam. Na II śń nie wziełam kanapek tylko porządne jabłko. Ale bo obiedzie znowu nie czułam się najedzona, zjadłam jeszcze dwa jabłka, podjadałam marchewke z groszkiem z garnka i zjadłabym pewnie więcej gdybym nie musiała wychodzić.. Może zacznę wklejać jadłospisy na NCJ

[zooosia]

Napisane przez basiulkaa

Co do obozu dla zabużeń... 500 zł zero kontroli z jedzeniem 5 posiłków dziennie przez dietetyczkę ułożone no i basen , konie , terapiee..
dwie grupy Bulim. i Anorek.
pozatym basen , konie ... terapie... ... boję się.. ale i chcę bardzo...
co wy o tym myślicie?

nie ma się chyba czego bać. wygląda bardzo aktrakcyjnie, ale zero kontroli z jedzeniem? coś tu się chyba nei zgadza... skąd masz takie informacje?

[Asilos Magdalena]

Napisane przez iza_wiosenna

proszę, pomyśl o swoim życiu z większym optymizmem - niedługo wracasz do domu - i na pewno od razu poczujesz się lepiej. jesteś zakochana- to chyba dobrze na pewno zrobisz krok ku temu, by coś z tego wyszło. musisz w siebie uwierzyć - tego za Ciebie nie zrobi niestety nikt!!!!! ale ktoś może Ci pomóc - właśnie psycholog.

Już nie mogę się doczekać!! Tak strasznie tęsknię!! Myślę sobię, że jak wrócę to może wszystko się zmieni. Tu jest mi źle i może dlatego nastrój z dnia na dzień jest coraz gorszy. Siedzę, rozmyślam i oczywiście się pogrążam.

Muszę dziś wieczorem przemyśleć sobię wiele rzeczy. Co do psychologa to oczywiście masz rację. Sama wiem, że zbyt głębok to wszystko się we mnie zakorzeniło abym poradziła sobię sama. Mogę to zagłuszyć, mogę mieć lepszy okres, ale wszystko wróci prędzej czy później. Już i tak wystarczająco dużo życia straciłam.
Muszę zastanowić się jak najmniej boleśnie przekazać to mamie. Obawiam się, że ostatecznie zabraknie mi odwagi...

[Krytia]

Tamonita: Nie chce spalać mięśni ani nic tylko gdzieś przeczytałam, że przy nabieraniu masy trzeba ćwiczyć więc chciałam się zapytać, a siły mam bardzo dużo sama nie wiem skąd.




plameczka : wiem, że moge ale nieraz to mam takie obawy, że coś ma za dużo tłuszczu a za mało białka.
Szczerze to ja bardzo często sama gotuje i potrawy wychądzą b. dobre. A i może jestem dziwna ale większość rzeczy mi nie smakuje,( kupionych rzeczy)




iza_wiosenna: dziękuje



EwelkaaS : co to za znajoma, że tak ci powiedziała? A mogłabyś mi przesłać swoją fotke?Ja za chwile swoją ci wyśle.



Asilos Magdalena moge cię zapytać : gdzie teraz jesteś, że za niedługo wracasz ? <sorry, że pytam ale ja taka nie doinformowana jestem>

Byłam w sklepie i zrobiłam zapasy jedzenia . Jak mama zobaczyła co wrzucam do koszyka to myślałam, że zacznie krzyczeć ze szczęścia. <Znalazły się tam pyszne lody jogurtowo-wiśniowe i troche słodyczy oraz orzeszki jako urozmaicenie nnkt> Przed chwilą dopiero skończyłam jeść kolacje i mam z tego powodu lekkie wyrzuty sumienia, ale nie mogłam wcześnie bo dopiero wróciłam ze sklepu, przychodni itp. Zaraz wkleje jadłospis na NCJ.


A jeszcze jedno mogłabym prosić o zdjęcia niektórych z was bo ja swoje wysłałam a dostałam tylko jedno od izy_wiosennej

[iza_wiosenna]

Napisane przez zooosia

taka nie inna - masz stuprocentową racje w tym co piszesz..



wiem, że nie doświadczyła. ale czy nie może zrozumieć, że ja przeżywam cięzki okres? ze nie chce mi sie zyc? musi jeszcze na mnie krzyczec i bardziej dołować? ... przecież im ona bardziej naciska, tym ja bardziej się zamykam.
dzisiaj miałam nawet problem zacząć rozmowę z psychologiem. gdyby ta cały czas pytała się co u mnie i dlaczego nie chce rozmawiać nie powiedziałabym nic. na szczęście zmieniła temat i w końcu się otworzyłam. strasznie się za to nie lubię. że nie potrafię rozmawiać o uczuciach, o tym co mnie boli..

Izuś, Kochana, jak Ty się o nas martwisz
U mnie z jedzeniem.. wiesz, ja już na prawdę zatraciłam w sobie uczucie głodu oraz pełności. Nie potrafię tego określić. Aczkolwiek dzisiaj sie ograniczałam. Na II śń nie wziełam kanapek tylko porządne jabłko. Ale bo obiedzie znowu nie czułam się najedzona, zjadłam jeszcze dwa jabłka, podjadałam marchewke z groszkiem z garnka i zjadłabym pewnie więcej gdybym nie musiała wychodzić.. Może zacznę wklejać jadłospisy na NCJ

myślę, że powinnaś wklejać, przecież nie wyżyjesz na jabłkach i marchewkach

Napisane przez Asilos Magdalena

Już nie mogę się doczekać!! Tak strasznie tęsknię!! Myślę sobię, że jak wrócę to może wszystko się zmieni. Tu jest mi źle i może dlatego nastrój z dnia na dzień jest coraz gorszy. Siedzę, rozmyślam i oczywiście się pogrążam.

Muszę dziś wieczorem przemyśleć sobię wiele rzeczy. Co do psychologa to oczywiście masz rację. Sama wiem, że zbyt głębok to wszystko się we mnie zakorzeniło abym poradziła sobię sama. Mogę to zagłuszyć, mogę mieć lepszy okres, ale wszystko wróci prędzej czy później. Już i tak wystarczająco dużo życia straciłam.
Muszę zastanowić się jak najmniej boleśnie przekazać to mamie. Obawiam się, że ostatecznie zabraknie mi odwagi...

dokładnie tak myślałam.

powinnaś pomyśleć nad terapią, a mama jest wg mnie pierwszą osobą, która powinna dowiedzieć się, że coś nie tak. pomyśl, jak się poczuje, gdy dowie się, gdy stanie się coś złego

Napisane przez Krytia

ama zobaczyła co wrzucam do koszyka to myślałam, że zacznie krzyczeć ze szczęścia. <Znalazły się tam pyszne lody jogurtowo-wiśniowe i troche słodyczy oraz orzeszki jako urozmaicenie nnkt> Przed chwilą dopiero skończyłam jeść kolacje i mam z tego powodu lekkie wyrzuty sumienia, ale nie mogłam wcześnie bo dopiero wróciłam ze sklepu, przychodni itp. Zaraz wkleje jadłospis na NCJ.


A jeszcze jedno mogłabym prosić o zdjęcia niektórych z was bo ja swoje wysłałam a dostałam tylko jedno od izy_wiosennej

za zakupy, obyś szybko to wszystko zjadła a BTW W OGÓLE się nie przejmuj.

[funky87]

Asilos Magdalena - czytałam twoją historię i nie mogłam się oderwać od ekranu, podziwiam Cię za Twoją ogromną siłę i wolę walki , naprawdę możesz być wzorem dla nie jednej z nas. Mam nadzieję ze pomimo tego załamania i zniechęcenia jakie Cię teraz ogarnia nie poddasz się

Hypnotic -jesteś w trakcie terapii??
W ostatni weekend gdy miałam ten kryzys to przypominała mi się cała moja choroba, bardzo to dziwne , ale żałowałam wtedy że zaczęłam się leczyć że nie skończyłam tego co zaczęłam w sensie że nie doprowadziłam się do śmierci i skrajnego wyczerpania, i wtedy tez zaczęłam an nowo myśleć o odchudzani, wiesz bardzo mnie to przeraziło bo myślałam że to nawrót i że cała terapii nie ma sensu. Powiedziałam o tym mojej psycholog , a ona na to że bardzo dobrze bo to znaczy że oczyszczam się wew, z negatywnych emocji, że widzę swoje błędy i że jestem na dobrej drodze a ten moment jest ważny w terapii. Więc tak teraz pomyślałam że może i Ty przez to przechodzisz??

Zooosiu- Kochana to początek leczenia a wtedy wszystkie objawy się potęgują, Twoja złość, kontrola i stany depresyjne Kochana musisz to przetrwać, potem będzie już tylko lepiej.

[EwelkaaS]

Napisane przez Krytia

EwelkaaS : co to za znajoma, że tak ci powiedziała? A mogłabyś mi przesłać swoją fotke?Ja za chwile swoją ci wyśle.

No hm, raczej ci tak tego nie wytłumaczę ;] poprostu znajoma.
Swojej fotki nie mam, więc nie prześlę.
Czekam na twoją

[basiulkaa]

Dzwoniłam.. ale jedno ale ... aby uczestniczyć w zajęciach miinimalne bmi 16,5

[Krytia]

Napisane przez EwelkaaS

No hm, raczej ci tak tego nie wytłumaczę ;] poprostu znajoma.
Swojej fotki nie mam, więc nie prześlę.
Czekam na twoją

No, cóż zapomniałam wysłać ale już wysyłam. A według mnie to ta znajoma musi być albo ślepa albo głupia <przepraszam jeśli ją lubisz >

[iza_wiosenna]

Napisane przez basiulkaa

Dzwoniłam.. ale jedno ale ... aby uczestniczyć w zajęciach miinimalne bmi 16,5

czyli z niższym nie wolno?

[funky87]

Napisane przez iza_wiosenna

czyli z niższym nie wolno?

Na pewno skoro nie ma kontroli jedzenia.

[basiulkaa]

można ale nie możesz uczestniczyć w zajęciach ruchowych :|

[Asilos Magdalena]

Napisane przez kika171

Asilos Magdalena cokolwiek bym nie napisała to bedzie to banalne...czytając to co nap zabrakło mi słów mogę jedynie życzyć Ci powodzenia i dużoooo silnej wolia więc Kochana pamiętaj o tym, że musisz pozytywnie patrzeć na zycie bo to już połowa sukcesu

Napisane przez funky87

Asilos Magdalena - czytałam twoją historię i nie mogłam się oderwać od ekranu, podziwiam Cię za Twoją ogromną siłę i wolę walki , naprawdę możesz być wzorem dla nie jednej z nas. Mam nadzieję ze pomimo tego załamania i zniechęcenia jakie Cię teraz ogarnia nie poddasz się

Dziękuję Wam za te dobre słowa. Wszystkim tu dziękuję Wiecie, ja sama się dziwię czasem, że to przetrwałam, że starczyło mi sił. Ale wtedy żyło się z dnia na dzień (nie pisze- żyłam, bo to dotyczyło całej mojej nabliższej rodziny). Gdybym mi ktoś wtedy powiedzial, że stawanie na nogi będzie trwało tak długo- może bym tego nie zniosła.

Napisane przez Krytia

Asilos Magdalena moge cię zapytać : gdzie teraz jesteś, że za niedługo wracasz ? <sorry, że pytam ale ja taka nie doinformowana jestem>

Jestem w Szkocji. Mieszkam z moim bratem, pracuję tu. Ale postanowiłam wrócić do kraju, bo źle mi tu. Jestem bardzo przywiązana do rodziców i strasznie tęsknię. Poza tym tęsknię za moimi kotkami i psiakami Boże aż się popłakałam Tak strasznie ich wszystkich kocham!!!!

Napisane przez iza_wiosenna

dokładnie tak myślałam.

powinnaś pomyśleć nad terapią, a mama jest wg mnie pierwszą osobą, która powinna dowiedzieć się, że coś nie tak. pomyśl, jak się poczuje, gdy dowie się, gdy stanie się coś złego

Pomyślę jak powidzieć to mamie. Nie wiem czy lepiej będzie poczekać z tą rozmową do mojego powrotu czy powiedzieć teraz przez skypa.
Och czuję, że mam przed sobą dłuuuugą, nieprzepsaną noc...

[Krytia]

Napisane przez Asilos Magdalena

Jestem w Szkocji. Mieszkam z moim bratem, pracuję tu. Ale postanowiłam wrócić do kraju, bo źle mi tu. Jestem bardzo przywiązana do rodziców i strasznie tęsknię. Poza tym tęsknię za moimi kotkami i psiakami Boże aż się popłakałam Tak strasznie ich wszystkich kocham!!!!

Ale pisałaś, że już niedługo wracasz? a za ile ?

[EwelkaaS]

Napisane przez Krytia

No, cóż zapomniałam wysłać ale już wysyłam. A według mnie to ta znajoma musi być albo ślepa albo głupia <przepraszam jeśli ją lubisz >

Nie musisz przepraszać i tak za nią nie przepadam.

A maila nie dostałam.

[Asilos Magdalena]

Napisane przez Krytia

Ale pisałaś, że już niedługo wracasz? a za ile ?

Spójrz na moją sygnaturkę/podpis
Jeszcze 36 dni i wracam do domku

[Krytia]

Napisane przez EwelkaaS

Nie musisz przepraszać i tak za nią nie przepadam.

A maila nie dostałam.

Dziwne wysłałam to mam spróbować jeszcze raz?

[(:Iza:)]

Napisane przez zooosia

Wróciłam z wizyty..
Psycholog powiedziała, że ten wilczy głód to normalna reakcja organizmu. wygłodniałego organizmu. ma rację, ale ja i tak się z tym koszmarnie czuję. dobrze jest wtedy gdy mam całkowitą kontrolę nad jedzeniem. wszystko dokładnie odliczone. jeśli ją stracę, choć w najmniejszym stopniu - leci wszystko. i moje samopoczucie. jak łeb na szyje. od kilku dni jestem przygnębiona, nic mi się nie chce. mama na mnie krzyczy. że się nie odzywam. że mam tak dobrze (!) a nic z siebie nie daję. że nic nie robię, ciągle siedzę przy komputerze. że tylko pyskuje, że jestem nieznośna, że...

moja psycholog powiedziała mi dokładnie to samo. I ja też czuję się z tym fa-tal-nie! Też kłócę sie z rodzicami, często mówię im przykre rzeczy, w sumie oni mi też, ale ja już nie mam siły żeby być grzecznym porządnym ułożonym dzieckiem...

Napisane przez taka nie inna

Dziewczyny, bo chyba większośc z nas tak ma, ze nie lubi opowiadac o sobie. Zamyka się w swoim świecie i udaję, że wszytsko jest ok, a wewnętrznie przezywa rozdarcie i własny dramat. Większośc z nas jest zbyt wrazliwych,na uwagii innych wrażliwych na życie i problemyy.Daltego często osoby z Ed sa tak do sibie podobne.
Dla większości z nas jedzenie to jedyna rzezc, nad którą tak dokońca mamy kontrolę lub jej brak(w przypadku bulimi) jedzenie to tylko zewnętrzna częśc tego co dzieje się w nas i co jest tak naprawde przyczyną problemu.
A my musimy się starac i bardzo ,,przeszukiwac nasza psychikę"by i ona wróciła na właściwy tor

idelanie ujęte. Po mnie na pewno nikt ze znajomych by się nie zorietował, że coś jest nie tak - na codzień roześmiana w sumie w centrum zainteresowania, toawrzyska, a tak napradę tak bezsilna i słaba...

Napisane przez Krytia

Byłam w sklepie i zrobiłam zapasy jedzenia . Jak mama zobaczyła co wrzucam do koszyka to myślałam, że zacznie krzyczeć ze szczęścia. <Znalazły się tam pyszne lody jogurtowo-wiśniowe i troche słodyczy oraz orzeszki jako urozmaicenie nnkt> Przed chwilą dopiero skończyłam jeść kolacje i mam z tego powodu lekkie wyrzuty sumienia, ale nie mogłam wcześnie bo dopiero wróciłam ze sklepu, przychodni itp. Zaraz wkleje jadłospis na NCJ.


A jeszcze jedno mogłabym prosić o zdjęcia niektórych z was bo ja swoje wysłałam a dostałam tylko jedno od izy_wiosennej

ojej jak super naprawdę cieszę się czytając o Twoich zmaganiach z ED bo widać że walczysz dzielnie wierzę, że Ci się uda :d


a ja przed chwilą zjadłam budyń kótry wcześniej schomikowałam w półce, wepchałam go w siebie chyba wminutę jak świnia i potem popiłam to prawie 0.5 litra mleka :| Boże jestem obleśna, i jak ja chce schudnąć?

w ogóle boję się nie wiem czemu ale nie potrafię walczyć, nie potrafię powstrzymać napadu, nie potrafię już ( ja nie chcę brać psychotropów co ja zrobiłam ze swoim życiem no co?!

[EwelkaaS]

Napisane przez Krytia

Dziwne wysłałam to mam spróbować jeszcze raz?

Mozna by było, skoro nie doszedł

[Hypnotic Eyes]

Tak, mam terapię, nawet dziś byłam. Ja jednak zawsze bardziej ufałam psychiatrze i lepiej się z nim dogaduje... Najbardziej lubiłam moją dawną panią doktor, ale ona mnie przekazała innemu lekarzowi, chociaż ten też jest w porządku.
Ech, ja już sama nie wiem co sie dzieje Przed chwilą zjadłam jakieś 50 gram twarogu z 2 truskawkami i troche arbuza, bo jadłam kolację o 18 i rozsądek mi podpowiadał, że coś powinnam zjeść. Jednak wcale nie byłam głodna, chociaż dzisiaj miałam dużo ruchu bo spacerowałam przez prawie 3 godziny no i wtedy moja mama mi powiedziała, że jestem jej małym łakomczuszkiem a ja się rozpłakałam i powiedziałam, że jestem grubą świnią i teraz w ogóle czuje się taka gruba...
Ja sobie z tym nie radzę. Najgorsze jest to, że podświadomie czuję, że chyba już nie mam tak silnej woli jak kiedyś i nie potrafiłabym sobie tak wszystkiego odmówić i chyba to mnie boli...
To dobrze i z jednej strony się cieszę, że już nie ograniczam się tak, ale mój umysł sobie myśli swoje. Mam zupełnie tak jak miała funky - żałuje czasem, że nie zrealizowałam swojego chorego planu (ważyć 27 kilo ) i że tak mało mi brakowało. Zresztą nie będę już zaśmiecać forum, bo jeszcze inni się nakręcą na to moje gadanie. Ciesze się, że chociaż Wam dobrze idzie

Boże jestem obleśna, i jak ja chce schudnąć?

Proszę, nie pisz tak o sobie Będzie lepiej

[basiulkaa]

Hypnotic mi kiedyś mama tak powiedziała jak jadłam obiad... to sie rozpłakałam... bo sama się od wieków odchudza.. .... i teraz cały czas też i kiedy chorowałam to też
.....
cholera... kto mnie nauczy jeść na nowo?

[Krytia]

Napisane przez (:Iza:)

moja psycholog powiedziała mi dokładnie to samo. I ja też czuję się z tym fa-tal-nie! Też kłócę sie z rodzicami, często mówię im przykre rzeczy, w sumie oni mi też, ale ja już nie mam siły żeby być grzecznym porządnym ułożonym dzieckiem...

idelanie ujęte. Po mnie na pewno nikt ze znajomych by się nie zorietował, że coś jest nie tak - na codzień roześmiana w sumie w centrum zainteresowania, toawrzyska, a tak napradę tak bezsilna i słaba...

ojej jak super naprawdę cieszę się czytając o Twoich zmaganiach z ED bo widać że walczysz dzielnie wierzę, że Ci się uda :d


a ja przed chwilą zjadłam budyń kótry wcześniej schomikowałam w półce, wepchałam go w siebie chyba wminutę jak świnia i potem popiłam to prawie 0.5 litra mleka :| Boże jestem obleśna, i jak ja chce schudnąć?

w ogóle boję się nie wiem czemu ale nie potrafię walczyć, nie potrafię powstrzymać napadu, nie potrafię już ( ja nie chcę brać psychotropów co ja zrobiłam ze swoim życiem no co?!

Staram się. A tym budyniem się nie przejmuj każdemu może się zdarzyć. Bardzo mi przykro, że nie potrafisz powstrzymać napadów. Ja też tak kiedyś miałam zjadłam : na raz kiedyś ponad pół paczki sucharków a nawet nie byłam głodna