Randki przez Internet cz. 3.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez chwast

Dla mnie bezsensu ta dyskusja, też uważam, że wykształcenie nie ma znaczenia w wielu przypadkach, niefajne jest szufladkowanie kogoś, ale hej - każdy ma prawo do własnych preferencji.

Jakieś wykształcenie jednak ma znaczenie. Gdyby ktoś miał skończoną tylko podstawówkę to jednak ma to duży wpływ na jego życie, pracę itd. Natomiast mając na myśli, że jakiś tam poziom wykształcenia większość ma - czy to zawodowego, czy innego, to tak - nie ma co szufladkować, natomiast nie ma też co komuś wciskać, że ma zmienić preferencje. Dla mnie liczy się jakiś poziom ambicji - nie musi być ogromna, ale żeby jednak była. Czyli jeżeli już jestem tym mechanikiem samochodowym, to chcę być dobrym, orientuję się w nowinkach, doszkalam, ale nie uznaje, że wiedza nabyta 15 lat wstecz w szkole zawodowej to już szczyt mojej edukacji.

[chwast]

Napisane przez Ellen_Ripley

Jakieś wykształcenie jednak ma znaczenie. Gdyby ktoś miał skończoną tylko podstawówkę to jednak ma to duży wpływ na jego życie, pracę itd. Natomiast mając na myśli, że jakiś tam poziom wykształcenia większość ma - czy to zawodowego, czy innego, to tak - nie ma co szufladkować, natomiast nie ma też co komuś wciskać, że ma zmienić preferencje. Dla mnie liczy się jakiś poziom ambicji - nie musi być ogromna, ale żeby jednak była. Czyli jeżeli już jestem tym mechanikiem samochodowym, to chcę być dobrym, orientuję się w nowinkach, doszkalam, ale nie uznaje, że wiedza nabyta 15 lat wstecz w szkole zawodowej to już szczyt mojej edukacji.

Dokładnie, dlatego wspomniałam o własnych preferencjach. Mój partner zaczął kończyć studia dopiero teraz, a powinien to mieć za sobą jakieś 15 lat temu około i przez te wszystkie lata nie był mniej wartościowy, niż będzie po ukończeniu ich.
Ja natomiast może głowę mam, ale nie mam siły póki co na zdobywanie większego wykształcenia, robię jednak inne, ciekawe rzeczy, które niekoniecznie tego wymagają. Mój znajomy bez chociażby matury, jest inteligentnym gościem, ale wiedzie mu się bardzo bardzo źle, szczególnie jesli chodzi o pracę. Stad widzę, ze na człowieka składa się wiele rzeczy, ambicje, chęci to podstawa.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[jaksy]

Mój nie skończył studiów, a prowadzi zajęcia na uczelni, to jest dopiero mindfuck Jak najbardziej rozumiem obawę o to, że nie będzie o czym rozmawiać, bo ktoś może nie być oczytany, nie mieć poglądów na różne tematy, nie interesować się niczym poza prozą życia. Niestety skończone studia nie gwarantują, że tak nie będzie. Ktoś może być super wyspecjalizowany w swojej dziedzinie, ale nie umieć porozmawiać o niczym poza. Nie ma co skreślać bez patrzenia na całokształt.

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

[MiamiGlow]

Napisane przez Ellen_Ripley

Jakieś wykształcenie jednak ma znaczenie. Gdyby ktoś miał skończoną tylko podstawówkę to jednak ma to duży wpływ na jego życie, pracę itd. Natomiast mając na myśli, że jakiś tam poziom wykształcenia większość ma - czy to zawodowego, czy innego, to tak - nie ma co szufladkować, natomiast nie ma też co komuś wciskać, że ma zmienić preferencje. Dla mnie liczy się jakiś poziom ambicji - nie musi być ogromna, ale żeby jednak była. Czyli jeżeli już jestem tym mechanikiem samochodowym, to chcę być dobrym, orientuję się w nowinkach, doszkalam, ale nie uznaje, że wiedza nabyta 15 lat wstecz w szkole zawodowej to już szczyt mojej edukacji.

Masz rację, ale też właśnie czasem człowiek sam się trochę bezsensownie ogranicza. Wyklucza potencjalnych partnerów przez cechy, które tak naprawdę mogłyby nie mieć takiego znaczenia.
Oczywiście jest jeszcze problem złotego środka między "mam wymagania i wiem czego chcę" a "biorę każdego, by dać mu szansę".
Ja na życie randkowe nie mam już pomysłu. Mieszkam w okolicy, gdzie nie ma dużo młodych ludzi, w najbliższym czasie się nie wyprowadzę, a apki randkowe mnie szybko męczą i mi się nie podobają.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[KathyLeonia]

Napisane przez jaksy

Mój nie skończył studiów, a prowadzi zajęcia na uczelni, to jest dopiero mindfuck Jak najbardziej rozumiem obawę o to, że nie będzie o czym rozmawiać, bo ktoś może nie być oczytany, nie mieć poglądów na różne tematy, nie interesować się niczym poza prozą życia. Niestety skończone studia nie gwarantują, że tak nie będzie. Ktoś może być super wyspecjalizowany w swojej dziedzinie, ale nie umieć porozmawiać o niczym poza. Nie ma co skreślać bez patrzenia na całokształt.

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

o to dopiero ciekawe xd
ja jednak osobiście tylko raz spotykałam się z gościem bez studiów.
jego sposób rozmowy, zero metaforycznego myślenia. Gościu był bardzo prosty ot jakbym rozmawiała z babcią czy dziadkiem co tylko podstawówkę skończyli

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Tutaj właśnie nie ma reguły. Znam ludzi z mgr, a takie zakute łby, że się dwa razy muszę zastanowić, czy zrozumieją najprostszą metaforę.

---------- Dopisano o 11:07 ---------- Poprzedni post napisano o 11:00 ----------

Napisane przez MiamiGlow

Masz rację, ale też właśnie czasem człowiek sam się trochę bezsensownie ogranicza. Wyklucza potencjalnych partnerów przez cechy, które tak naprawdę mogłyby nie mieć takiego znaczenia.
Oczywiście jest jeszcze problem złotego środka między "mam wymagania i wiem czego chcę" a "biorę każdego, by dać mu szansę".
Ja na życie randkowe nie mam już pomysłu. Mieszkam w okolicy, gdzie nie ma dużo młodych ludzi, w najbliższym czasie się nie wyprowadzę, a apki randkowe mnie szybko męczą i mi się nie podobają.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Zgadzam się. Ja miałam listę, jaki to mój potencjalny partner ma być. Co umieć, co lubić, co wiedzieć. Tylko po miesiącach analiz tego, doszłam do wniosku, że może z takim to fajnie na randkę pójść, ale o związku partnerskim nie może być mowy.

Teraz spotykam się z kimś, kto "w teorii" by mnie nie zachwycił, bo to, bo tamto. Cieszę się, że w tym przypadku moje myślenie mnie nie ograniczyło.

Zmęczenie apkami rozumiem. Właśnie ja jakiś miesiąc temu powiedziałam sobie, że nie no, ja już mam dosyć, chce poznać kogoś z kim będę mogła się spotykać na dłużej, na poważnie. Bo na randkę bez dłuższego ciągu dalszego, to nie miałam problemu żeby się tu umówić, ale to jest już po prostu nudne. Chciałam żeby mnie z kimś coś łączyło. No i właśnie ten miesiąc temu na spotkanie, po pisaniu przez jeden wieczór, się umówiłam. Miałam po pierwszym spotkaniu mindfuck, bo facet właśnie odbiegał od tych moich punktów, a jednocześnie nie pamiętałam, kiedy tak dobrze i ciekawie spędziłam czas. I jakoś to się kręci. Póki co bez czerwonych flag, ale jeszcze go bacznie obserwuję

Może teraz na wiosnę będzie łatwiej kogoś poznać? Więcej możliwych aktywności?

[Ellen_Ripley]

Napisane przez MiamiGlow

Masz rację, ale też właśnie czasem człowiek sam się trochę bezsensownie ogranicza. Wyklucza potencjalnych partnerów przez cechy, które tak naprawdę mogłyby nie mieć takiego znaczenia.
Oczywiście jest jeszcze problem złotego środka między "mam wymagania i wiem czego chcę" a "biorę każdego, by dać mu szansę".
(...)

To prawda. Czasami warto jednak spróbować wyjść poza swoje obawy i preferencje, które nie są kluczowe. Najwyżej się powie "próbowałam, nie wyszło". Złoty środek - otóż to.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez Ellen_Ripley

To prawda. Czasami warto jednak spróbować wyjść poza swoje obawy i preferencje, które nie są kluczowe. Najwyżej się powie "próbowałam, nie wyszło". Złoty środek - otóż to.

[chwast]

Ja spotykałam się z ponadprzeciętnie inteligentnym typem, z bardzo rozległą wiedzą na tematy ogólne, ale też niezwykle niszowe, z kilkoma fakultetami, który uczył na uniwersytecie na Cyprze, znał 4 języki, którymi władał biegle, znał łacinę i tłumaczył z łaciny na polski bądź z łaciny na angielski, miał stypendium na uniwersytecie szkockim, dostał propozycję stypendium od uniwersytetu w Oksfordzie - i to wszystko to nie ściema jakby co, po prostu taki typ.
Na początku mnie to fascynowało, ale po jakimś czasie zrozumiałam, że był to taki buc, taki egoista i taki chory, nudny narcyz, że aż się sobie dziwie jak dałam się nabrać na wiedzę i papierki xD


Sent from my iPhone using Tapatalk

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez chwast

Ja spotykałam się z ponadprzeciętnie inteligentnym typem, z bardzo rozległą wiedzą na tematy ogólne, ale też niezwykle niszowe, z kilkoma fakultetami, który uczył na uniwersytecie na Cyprze, znał 4 języki, którymi władał biegle, znał łacinę i tłumaczył z łaciny na polski bądź z łaciny na angielski, miał stypendium na uniwersytecie szkockim, dostał propozycję stypendium od uniwersytetu w Oksfordzie - i to wszystko to nie ściema jakby co, po prostu taki typ.
Na początku mnie to fascynowało, ale po jakimś czasie zrozumiałam, że był to taki buc, taki egoista i taki chory, nudny narcyz, że aż się sobie dziwie jak dałam się nabrać na wiedzę i papierki xD


Sent from my iPhone using Tapatalk

ooo, been there, done that

[Marcin89]

W ostatnich wypowiedziach widzę głównie dwa argumenty: 1. dewaluacja wyższego wyksztalcenia, 2. ktoś ma jakąś tam pracę i z wykształceniem/bez niego zarabia ileś, więcej niż ktoś inny itd.

Ja w swoich preferancjach wyraźnie napisałem, że chodzi mi o dobre studia wyższe.

Zarobki są istotne, ale jeżeli ktoś po pięcioletnich studiach wybiera pracę fizyczną, jako mechanik to po co zaczynał te studia?

Osobiście dostrzegam spore różnice w wielu dziedzinach (znajomi, spędzanie wolnego czasu, hobby, tematy do rozmowy, preferencje dotyczące kształcenia dzieci, priorytety życiowe, uczestniczenie w wydarzeniach kulturalnych) uzależnione przede wszystkim od wykształcenia, a nie od pieniędzy.

[I am Rock]

Napisane przez Marcin89

W ostatnich wypowiedziach widzę głównie dwa argumenty: 1. dewaluacja wyższego wyksztalcenia, 2. ktoś ma jakąś tam pracę i z wykształceniem/bez niego zarabia ileś, więcej niż ktoś inny itd.

Ja w swoich preferancjach wyraźnie napisałem, że chodzi mi o dobre studia wyższe.

Zarobki są istotne, ale jeżeli ktoś po pięcioletnich studiach wybiera pracę fizyczną, jako mechanik to po co zaczynał te studia?

Osobiście dostrzegam spore różnice w wielu dziedzinach (znajomi, spędzanie wolnego czasu, hobby, tematy do rozmowy, preferencje dotyczące kształcenia dzieci, priorytety życiowe, uczestniczenie w wydarzeniach kulturalnych) uzależnione przede wszystkim od wykształcenia, a nie od pieniędzy.

Żeby jego potencjalna dziewczyna miała spokojną głowę, że nikt nie wybrzydza na jego brak studiów.

[Marcin89]

Napisane przez KathyLeonia

o to dopiero ciekawe xd
ja jednak osobiście tylko raz spotykałam się z gościem bez studiów.
jego sposób rozmowy, zero metaforycznego myślenia. Gościu był bardzo prosty ot jakbym rozmawiała z babcią czy dziadkiem co tylko podstawówkę skończyli

Mam podobne odczucia. Jeżeli ktoś ukończył porządne studia to przepaść jest niemożliwa do zasypania. Po prostu masz wrażenie, że rozmawiasz z piętnastolatką/piętnastolatkiem. Zależy jeszcze od miejsca zamieszkania. W wielkich miastach tego typu różnice są mniejsze niż w tych średniej wielkości/małych miasteczkach.

[Pedro94]

Napisane przez Marcin89

Zarobki są istotne, ale jeżeli ktoś po pięcioletnich studiach wybiera pracę fizyczną, jako mechanik to po co zaczynał te studia?

.

Bo w tym kraju wszyscy muszą mieć magistra i wszyscy idą na studia. Rodzice wypychają dzieci na studia itp. A później okazuje się, że woli się zająć czymś co jest jego pasją, czyli np naprawą samochodów, a nie byciem korposzczurem.

[Marcin89]

Napisane przez Ellen_Ripley

To prawda. Czasami warto jednak spróbować wyjść poza swoje obawy i preferencje, które nie są kluczowe. Najwyżej się powie "próbowałam, nie wyszło". Złoty środek - otóż to.

Taka zasada działa do 20-25 roku życia. Później nie. Ludzie nabywają życiowego doświadczenia i po prostu nie tracą czasu na romanse, znajomości, niepotrzebne kontakty, które niczego nie wniosą na dłuższą metę. Wykluczam oczywiście erotomanów, ludzi szukających znajomości na jedną noc itd.

[chwast]

Napisane przez Pedro94

Bo w tym kraju wszyscy muszą mieć magistra i wszyscy idą na studia. Rodzice wypychają dzieci na studia itp. A później okazuje się, że woli się zająć czymś co jest jego pasją, czyli np naprawą samochodów, a nie byciem korposzczurem.

To jest chore, że każdy u nas może zrobić studia, przez co nie idą Ci co chcą, ale idą, bo nie maja co robić / bo presja / bo co tu robić, jak to już do pracy?


Sent from my iPhone using Tapatalk

[jaksy]

Napisane przez I am Rock

Żeby jego potencjalna dziewczyna miała spokojną głowę, że nikt nie wybrzydza na jego brak studiów.

Haha

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Jestem rok od zakończenia związku, który trwał 7 lat - btw poznaliśmy się przez internet, gadaliśmy prawie rok przez neta, codziennie po kilka godzin, jak się spotkaliśmy to była to w sumie miłość od 1 wejrzenia. Na drugim spotkaniu już zamieszkaliśmy razem (był z innego kraju, więc innej opcji nie było).

No i wróciłam na rynek matrymonialny... Jestem po 30-tce i trochę załamka. Fajni faceci są przebrani.
Spotkałam się z 2 kolesiami z neta na razie.

Z pierwszym długo pisałam - 4 miesiące, mega chemia przez neta. Na żywo zero chemii, chłopak niestety bardzo drobniutki (połowa mnie xD), kontynuujemy znajomość jako kumple. On też stwierdził, że nie ma chemii z jego str.
Strasznie się rozczarowałam tym spotkaniem.

Po tym pierwszym rozczarowaniu, stwierdziłam, że nie ma co tracić czasu na pisanie i z następnym spotkałam się po tygodniu pisania. Mega zdesperowany chłopak - jeszcze przed spotkaniem wyznał mi prawie miłość, zaczął planować ślub, totalnie zobsesjonowany tym tematem, chociaż był młodszy ode mnie i ma czas. Po prostu koleś sobie chyba totalnie nie radzi z samotnością. No, ale na żywo znowu zero chemii - niby przystojny, inteligentny, dobra praca, full package, że tak powiem, no ale po prostu od razu nie. Na zdjęciach mi się jakoś bardziej podobał. Nie chciał się nawet przyjaźnić, więc już się nie spotkamy.

Teraz już nawet nie odczuwam zniechęcenia tylko totalną obojętność. Planuję jeszcze iść na speed dating i umawiać się tylko dla nawiązywania nowych znajomości, bo, że kogoś poznam i się znowu mega zakocham to już w sumie nie wierzę...
Będę pisać dalej

[93c415117c97e4de5dd6a9da4f68eac238056681_62f82d1ce6160]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;89175774]Jestem po 30-tce i trochę załamka. Fajni faceci są przebrani. [/QUOTE]
Ja z takim podejściem bym nawet nie próbował kogoś poznać. "Wszyscy faceci już zajęci" to chhyba największa brednia jaką można wymyślić.

[Marcin89]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;89175774]

Jestem po 30-tce i trochę załamka. Fajni faceci są przebrani.

[/QUOTE]

Szukaj takich w wieku 22-25 lat.

[GIT_PUSH_MASTER]

Mam pytanie do pań, ile zdjęć Waszym zdaniem powinien mieć męski profil np. na tinderze? Trzy, cztery, czy może jeszcze więcej - załóżmy, że pierwsze zdjęcie to twarz + sylwetka, drugie zdjęcie selfie z pieskiem , trzecie zdjęcie to hobby, np. snowboard. Profil ma krótki zabawny opis.

[Yellow_Cherry]

Napisane przez Marcin89

Mam podobne odczucia. Jeżeli ktoś ukończył porządne studia to przepaść jest niemożliwa do zasypania. Po prostu masz wrażenie, że rozmawiasz z piętnastolatką/piętnastolatkiem. Zależy jeszcze od miejsca zamieszkania. W wielkich miastach tego typu różnice są mniejsze niż w tych średniej wielkości/małych miasteczkach.

Ja kiedys bylam na randce z chlopakiem po prawie i w sumie jedyne k czym umial mowic to tylko jaka ma zaje.bista prace, jakie wielkie firmy kancelaria w ktorej pracuje obsluguje i ogolnie tylko tematy okolopracowe poruszal.
Takze dobre studia nie zawsze sa gwarantem, ze bedzie o czym rozmawiac. W pierwszej kolejnosci zalezy od osoby. Ale wiadomo, to tylko moje osobiste zdanie

Wysłane z mojego M2101K7BNY przy użyciu Tapatalka

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Napisane przez Malinowanuta

Działalność to może za dużo powiedziane. Ma swój warsztat samochodowy, więc jakieś serwisy aut/naprawy. Takze raczej praca fizyczna. Natomiast u mnie praca typowo umysłowa z częstym doszkalaniem się, nauką po godzinach itd. Już kiedys miałam takie przemyślenia patrząc choćby na mojego znajomego, który jest naprawdę fajnym człowiekiem, ale pracuje gdzieś fizycznie i nigdy nie był w stanie zrozumieć że muszę np w wolnym czasie dokształcać się, gdy ktoś w tym czasie imprezuje. A dla mnie ambicje są bardzo ważne, o doktoracie też myślę, stąd te wątpliwości czy tak na dłużej mogłabym być z kimś. kto nie ma potrzeby na coodzień kształcić się w jakiejś dziedzinie życia. A nie ma dla mnie znaczenia czy ktoś jest prawnikiem, informatykiem czy ekonomistą. Ale myślę, że komuś z podobnym wykształceniem łatwiej zrozumieć drugą osobę, niż w sytuacji gdy ktoś jest prawnikiem, a ktoś ma sklep i jasne, na pewno musi wiele energii wkładać w rozwój sklepu, w zaopatrzenie itd, ale może nie być w stanie zrozumieć choćby potrzeby konferencji, służbowych wyjazdów, delegacji.

Ja kiedyś myślałam, że muszę być z kimś kto ma wyższe wykształcenie, dopóki nie poznałam swojego eksa. Skończył szkołę w wieku 18 lat, ale jest najbardziej zaradną osobą jaką znam - umie naprawić wszystko, budowac maszyny, kształci się też cały czas np. programuje jak ma potrzebę. To jest kwestia osobowości, a nie samego wykształcenia. Jak nie zrobisz doktoratu, ale sama zgłębisz jakąś wiedzę i będziesz z niej korzystać to źle? Raczej nie. Dlatego myślę, że można to raczej nazwać żądzą wiedzy/ciekawością świata. I wtedy niezależnie od zawodu czy wykształcenia człowiek będzie mega ciekawy.

---------- Dopisano o 17:05 ---------- Poprzedni post napisano o 16:57 ----------

[1=93c415117c97e4de5dd6a9d a4f68eac238056681_62f82d1 ce6160;89175779]Ja z takim podejściem bym nawet nie próbował kogoś poznać. "Wszyscy faceci już zajęci" to chhyba największa brednia jaką można wymyślić.[/QUOTE]

Staram się nie nastawiać negatywnie, ale prawda jest taka - jak jesteś zdrowy psychicznie to nawiążesz w wieku 18-25 jakąś trwalszą relację. Wszyscy faceci, którzy mi się mega podobali w wieku podobnym do mojego mają, albo żony, albo dziewczyny od kilku lat. I wtedy trzeba się wstrzelić w ten moment po związku/rozwodzie. Tak miałam z tym drugim chłopakiem - spoko koleś, był w związku 9-letnim, który też się właśnie zakończył, więc stwierdziłam, że jest to sensowna osoba. Takie osoby zazwyczaj szybko znikają z rynku matrymonialnego. Nie mam ochoty podbijać do zajętych osób.

Faceci, którzy nie mają nikogo na stałe zazwyczaj mają jakieś zaburzenia - gadałam z wieloma takimi, przeorani seksualnie totalnie, po 10+ partnerek - takie rzeczy mnie osobiście odrzucają, bo dają mi znać, że ktoś podchodzi do seksu w lekki sposób, jakby to nic nie znaczyło. Sama bym tak chciała, no ale po prostu nie umiem - dla mnie bycie zakochanym jest musem. Moim zdaniem jak ktoś się zakochuje co rok w innej to jednak nie jest zakochany tylko chce poruchać i nie odróżnia miłości od pociągu seksualnego.
No nie jest to materiał dla mnie.

---------- Dopisano o 17:06 ---------- Poprzedni post napisano o 17:05 ----------

Napisane przez GIT_PUSH_MASTER

Mam pytanie do pań, ile zdjęć Waszym zdaniem powinien mieć męski profil np. na tinderze? Trzy, cztery, czy może jeszcze więcej - załóżmy, że pierwsze zdjęcie to twarz + sylwetka, drugie zdjęcie selfie z pieskiem , trzecie zdjęcie to hobby, np. snowboard. Profil ma krótki zabawny opis.

3-4 nie więcej. Nikt nie ma na to czasu...

---------- Dopisano o 17:08 ---------- Poprzedni post napisano o 17:06 ----------

Napisane przez Marcin89

Szukaj takich w wieku 22-25 lat.

Bardzo bym chciała, ale intelektualnie i emocjonalnie to jest przepaść. Mało jest dojrzałych emocjonalnie facetów w tym wieku. Tych dwóch co spotkałam to i tak o 3 lata młodsi ode mnie i z jednym z nich się czułam jak jego mama, w sumie z drugim też bym się tak czuła, bo miał dwie lewe ręce do roboty. Ja gadam np. o inwestycjach na przyszłość, a koleś się zastanawia jak się gotuje kurczaka. Przepaść...

[93c415117c97e4de5dd6a9da4f68eac238056681_62f82d1ce6160]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;89175837]Faceci, którzy nie mają nikogo na stałe zazwyczaj mają jakieś zaburzenia [/QUOTE]A skąd taka teoria? Chęć bycia niezależnym i wolnym jest jakimś zaburzeniem? Mówisz, że jesteś dojrzała, a szufladkujesz ludzi i to w niefajny sposób.

[Martyna12111]

[1=93c415117c97e4de5dd6a9d a4f68eac238056681_62f82d1 ce6160;89175854]A skąd taka teoria? Chęć bycia niezależnym i wolnym jest jakimś zaburzeniem? Mówisz, że jesteś dojrzała, a szufladkujesz ludzi i to w niefajny sposób.[/QUOTE]

Dokładnie To, że ktoś nie chce się bawić w stałe związki to nie znaczy, że jest zaburzony

[kreolkaa]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;89175837]

Staram się nie nastawiać negatywnie, ale prawda jest taka - jak jesteś zdrowy psychicznie to nawiążesz w wieku 18-25 jakąś trwalszą relację. Wszyscy faceci, którzy mi się mega podobali w wieku podobnym do mojego mają, albo żony, albo dziewczyny od kilku lat. I wtedy trzeba się wstrzelić w ten moment po związku/rozwodzie. Tak miałam z tym drugim chłopakiem - spoko koleś, był w związku 9-letnim, który też się właśnie zakończył, więc stwierdziłam, że jest to sensowna osoba. Takie osoby zazwyczaj szybko znikają z rynku matrymonialnego. Nie mam ochoty podbijać do zajętych osób.

Faceci, którzy nie mają nikogo na stałe zazwyczaj mają jakieś zaburzenia - gadałam z wieloma takimi, przeorani seksualnie totalnie, po 10+ partnerek - takie rzeczy mnie osobiście odrzucają, bo dają mi znać, że ktoś podchodzi do seksu w lekki sposób, jakby to nic nie znaczyło. Sama bym tak chciała, no ale po prostu nie umiem - dla mnie bycie zakochanym jest musem. Moim zdaniem jak ktoś się zakochuje co rok w innej to jednak nie jest zakochany tylko chce poruchać i nie odróżnia miłości od pociągu seksualnego.
No nie jest to materiał dla mnie.[/QUOTE]

Biorąc pod uwagę statystyki to 50% małżeństw się rozpada, związków niesformalizowanych pewnie jeszcze więcej, więc jest duża szansa, że wrócą na rynek matrymonialny

Ja uważam, że część osób nie chce być w związku, nie poszukuje, nie zakochuje się łatwo. Pewnie z takimi nie gadałaś, bo nie ma ich na tinderze Dla mnie gorzej świadczy, gdy ktoś jest w dłuższym związku na siłę i szuka atrakcji na boku albo często zmienia partnerki

Napisane przez Martyna12111

Dokładnie To, że ktoś nie chce się bawić w stałe związki to nie znaczy, że jest zaburzony

dokładnie..

[Marcin89]

Napisane przez Martyna12111

Dokładnie To, że ktoś nie chce się bawić w stałe związki to nie znaczy, że jest zaburzony

Zależy w jakim wieku. Po 40tce to raczej odstępstwo od normy. Wcześniej ujdzie.

[Martyna12111]

Napisane przez Marcin89

Zależy w jakim wieku. Po 40tce to raczej odstępstwo od normy. Wcześniej ujdzie.

A może niech każdy żyje według własnych zasad i tak jak chce? Nie każdy marzy o założeniu rodzinki.

[Odkupieniec]

Hi..sorki że wtrącam się...moim skromnym zdaniem uważam że jak będzie normalny to po pierwsze pisanie ze sobą na początek poznanie 2ej osoby...zaprzyjaźnienie się...pod warunkiem że chce poznać lub zaprzyjaźnić się ...no chyba że szuka wiadomo co...ale takich to wyczujecie. Reszta nie 3ba ha ja

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Marcin89

Taka zasada działa do 20-25 roku życia. Później nie. Ludzie nabywają życiowego doświadczenia i po prostu nie tracą czasu na romanse, znajomości, niepotrzebne kontakty, które niczego nie wniosą na dłuższą metę. Wykluczam oczywiście erotomanów, ludzi szukających znajomości na jedną noc itd.

Nie wnoszą, bo? Jeżeli ktoś nie odhacza nam listy od A do Z to znaczy, że niczego nie wnosi do naszego życia? Żeby tak uważać, to chyba trzeba mieć bardzo przedmiotowe myślenie o ludziach i związkach. Mam zupełnie inne doświadczenie i obserwacje. Właśnie ludzie po 30-tce, którzy w moim otoczeniu byli singlami i nieco zrewidowali swoje wymagania (ważne kwestie oczywiście zostawiając, ale przestając skupiać się na tych tak naprawdę nieistotnych) w końcu kogoś poznali. Tu nie chodzi o odrzucanie, czy rezygnowanie z jakichś swoich pryncypiów, a jednak zrozumienie że nie wszystko jest równie ważne i niezbędne.

I to najczęściej właśnie młodzi ludzie mają "jedyny słuszny ideał".