Co sądzicie o świadomym spłodzeniu dziecka w wieku około 50 lat?

[Hermiona83]

To się wypowiem jako 40-latka i matka niemowlaka. Tak, wolałabym urodzić dziecko wcześniej, gdyby to była tylko kwestia mojej woli, a nie na przykład takiego drobiazgu, jak spotkanie faceta, z którym chcę się rozmnożyć. Spotkałam go dość późno, no bywa.

Oczywiście, że miałam stres, czy dziecko będzie zdrowe. Jest. Ja też.

W szpitalu położniczym leżałam z jeszcze jedną czterdziestolatką i dwiema 37-latkami. Tylko dla jednej z nas to było kolejne dziecko. Takie czasy.

[Cudawianki_]

[1=0fb2986dc06479a38c396fe 4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a 18ec99;89614297]albo dlatego, że nie kierują się emocjami

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Nie wiem, czy realizowanie bilogicznie naturalnej potrzeby posiadania dziecka można nazwać "kierowaniem się emocjami". Raczej rozsądkiem: niezrealizowana potrzeba, to życiowa frustracja, brak satysfakcji z życia. Jak ktoś tej potrzeby nie ma, to dla niego logicznym i racjonalnym wyborem jest nie posiadanie dziecka. Jak ktoś ma racjonalnym jest jego posiadanie.

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89614316]Treść usunięta[/QUOTE]

Oj tu się nie zgadzam. Osoby, których "problem nie dotyczy" zwykle mają najwięcej do powiedzenia.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89614467]Oj tu się nie zgadzam. Osoby, których "problem nie dotyczy" zwykle mają najwięcej do powiedzenia.[/QUOTE]

Znajoma, która wpadla po 40stce najwięcej wrednych uwag usłyszała od znajomych par z odchowanymi dziećmi.

[karawanna]

Napisane przez Cudawianki_

Zauważyłam, że najsurowiej decyzje o późnym macierzyństwie oceniają kobiety, które same nie chcą mieć dzieci. Chyba dlatego, że same nie czują potrzeby zostanie matkami i łatwo im tą potrzebę bagatelizować u kogoś innego.

Patrząc na wypowiedzi na tym wątku, to mi się wydaje, że jednak surowo takie decyzje oceniają osoby, które same są dziećmi "starszych" rodziców

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Cudawianki_]

Napisane przez karawanna

Patrząc na wypowiedzi na tym wątku, to mi się wydaje, że jednak surowo takie decyzje oceniają osoby, które same są dziećmi "starszych" rodziców

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

Często te dzieci starszych rodziców, to dzieci rodziców świeżo po 30 Zauważyłam też, że są skłonni przypisywać swoje zły kontakty z rodzicami nie ich indyidualnym cechom, ale wiekowi.

Nie tyle tylko na tym wątku, co w ogóle, grupach kobiecych, np na fejsie, widać, że najsurowiej oceniają 2 grupy: te kobiety, które dzieci mieć nie chcą i im jest to pragnienie obce i te, które już mają i albo są tym zmęczone, albo i nawet zadowolone, ale nie pamięta wół, jak cielęciem był i sam tego dziecka pragnął. Część też czuje wyższość, bo one zdążyły, a która nie zdążyła, do albo karierowiczka, albo po prostu gorsza i trzeba dowalić.

Szczerze, to nigdy nie widziałam wpisu kobiety: mam kochającego partnera i warunki, bardzo pragłabym mieć pierwsze dziecko, ale jestem po 40, więc odpuszczam, a te, które nie odpuszczają to egoistyki!

[cava]

Napisane przez Cudawianki_

Często te dzieci starszych rodziców, to dzieci rodziców świeżo po 30 Zauważyłam też, że są skłonni przypisywać swoje zły kontakty z rodzicami nie ich indyidualnym cechom, ale wiekowi.

Nie tyle tylko na tym wątku, co w ogóle, grupach kobiecych, np na fejsie, widać, że najsurowiej oceniają 2 grupy: te kobiety, które dzieci mieć nie chcą i im jest to pragnienie obce i te, które już mają i albo są tym zmęczone, albo i nawet zadowolone, ale nie pamięta wół, jak cielęciem był i sam tego dziecka pragnął. Część też czuje wyższość, bo one zdążyły, a która nie zdążyła, do albo karierowiczka, albo po prostu gorsza i trzeba dowalić.

Szczerze, to nigdy nie widziałam wpisu kobiety: mam kochającego partnera i warunki, bardzo pragłabym mieć pierwsze dziecko, ale jestem po 40, więc odpuszczam, a te, które nie odpuszczają to egoistyki!

Ale wątek jest o rodzeniu po 50 tce a nie po 40.
Ja jestem przeciwko rodzicielstwu po 5o, sama już jestem po 50 i jasno napisałam dlaczego nie.
Mam dzieci i po 40 jakbym zaszła to spokojnie bym urodziła.
Teraz już bym się nie zdecydowała nawet jakbym zaszła.

Ja się nawet zastanawiam czy wezmę kolejnego kota jak już mój, 21 letni, dożyje swojego czasu. Bo widzę ile energii kosztuje mnie opieka nad starym kotem, co i tak jest nieporównywalnie lżejsze niż opieka nad ludzkim dzieckiem.
Po prostu wątpię, żebym kolejnemu, który dożyłby jak ten 20+ lat, byłabym w stanie zapewnić wtedy opiekę i czy będzie mnie wtedy stać na to , tak zwyczajnie, finansowo. Bo wet, badania, weterynaryjna karma, leki kosztują słono. A to tylko kot.
I czy będę w wieku tych 70+ lat na tyle zręczna manualnie, żeby np. podać kotu kroplówkę, dźwigać go do weta, czy będę jeszcze zdolna do jeżdżenia samochodem, no różnie bywa.
I czy będzie mnie stać na to, no na wizażu wszystkim się wydaje ze na starość będą bardzo bogaci… no… oby…

[Cudawianki_]

Napisane przez cava

Ale wątek jest o rodzeniu po 50 tce a nie po 40.
Ja jestem przeciwko rodzicielstwu po 5o, sama już jestem po 50 i jasno napisałam dlaczego nie.
Mam dzieci i po 40 jakbym zaszła to spokojnie bym urodziła.
Teraz już bym się nie zdecydowała nawet jakbym zaszła.

Wątek wyszedł od ciąży po 50, a skończył się na starych rodzicach po 30

No ok, ja nie zachęcam do rodzicielstwa po 50, też mi się z mojej perspektywy wydaje duże obciążenie, na obecną chwilę myślę, że bym się nie zdecydowała.

Tylko mówię to ja, lat 35, teraz mająca możliwość i chęć starania się o dziecko.

I mówisz to Ty, osoba lat 51, która ma dwie córki (z tego co kojarzę), która w macierzyństwie się spełniła.

Czy mówiłybyśmy tak samo, jakbyśmy miały lat 50, duże pragnienie dziecka i potomstwa nie miały? Nie wiem jak Ty miałaś, ale ja teraz mam silne pragnienie bycia mamą, związane z idealnym momentem w życiu, żeby nią zostać. Czy gdybym miała takie samo pragnienie 15 lat później i miała środki i możliwość je zrealizować, to bym powiedziała: neee, jednak za późno, porzucę swoje pragnienie i będę w zamian hodować koty, albo uprawiać marchew? Nie wiem.

[PumpkinEyes]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89614467]Oj tu się nie zgadzam. Osoby, których "problem nie dotyczy" zwykle mają najwięcej do powiedzenia.[/QUOTE]

Póki jest płodna to raczej dotyczy, bo decyzja o 'nie rozmnażaniu' to też decyzja, nawet jak jednym przychodzi łatwiej niż innym. Poza tym bywa że ludzie zmieniają zdanie pod wpływem okoliczności.

---------- Dopisano o 09:00 ---------- Poprzedni post napisano o 08:56 ----------

Napisane przez cava

Ja się nawet zastanawiam czy wezmę kolejnego kota jak już mój, 21 letni, dożyje swojego czasu. Bo widzę ile energii kosztuje mnie opieka nad starym kotem, co i tak jest nieporównywalnie lżejsze niż opieka nad ludzkim dzieckiem.
Po prostu wątpię, żebym kolejnemu, który dożyłby jak ten 20+ lat, byłabym w stanie zapewnić wtedy opiekę i czy będzie mnie wtedy stać na to , tak zwyczajnie, finansowo. Bo wet, badania, weterynaryjna karma, leki kosztują słono. A to tylko kot.
I czy będę w wieku tych 70+ lat na tyle zręczna manualnie, żeby np. podać kotu kroplówkę, dźwigać go do weta, czy będę jeszcze zdolna do jeżdżenia samochodem, no różnie bywa.
I czy będzie mnie stać na to, no na wizażu wszystkim się wydaje ze na starość będą bardzo bogaci… no… oby…

Ja rozumiem, że niektórzy mogą mieć silny instynkt, ale że tak silny, żeby im to odbierało racjonalne myślenie to już średnio. Życie nie polega tylko na spełnianiu własnych zachcianek niezależnie czy podyktowane są biologią czy społecznymi czynnikami, ale również odpowiedzialności za osoby zależne w tym potomstwo czy zwierzęta.

---------- Dopisano o 09:03 ---------- Poprzedni post napisano o 09:00 ----------

Napisane przez Cudawianki_

Tylko mówię to ja, lat 35, teraz mająca możliwość i chęć starania się o dziecko.

Nikt ci nie broni, ani nawet specjalnie nie krytykuje takich mam w tym wątku. Spostrzeżenia dzieci rodziców w okolicy 40, że późne rodzicielstwo ma swoje wady to jeszcze nie jest argument, żeby komuś mówić jak ma żyć, więc nie ma sensu przyjmować pozycji obronnej czy atakować innych w stylu 'siedź cicho bezdzietna lambadziaro skoro nie wiesz co to znaczy pragnąć bombelka'.

[cava]

Napisane przez Cudawianki_

Czy mówiłybyśmy tak samo, jakbyśmy miały lat 50, duże pragnienie dziecka i potomstwa nie miały? Nie wiem jak Ty miałaś, ale ja teraz mam silne pragnienie bycia mamą, związane z idealnym momentem w życiu, żeby nią zostać. Czy gdybym miała takie samo pragnienie 15 lat później i miała środki i możliwość je zrealizować, to bym powiedziała: neee, jednak za późno, porzucę swoje pragnienie i będę w zamian hodować koty, albo uprawiać marchew? Nie wiem.

Nie wiem co bym mówiła z innej perspektywy.
Teraz wiem, ze dla mnie kluczowe jest jednak dobro dziecka.
Ludzie w trakcie życia muszą rezygnować z wielu pragnień, raczej nie da się mieć wszystkiego i raczej to jest normalne.


Nauczyłam się też, ze warto korzystać z doświadczeń innych, zamiast samemu wkładać rękę w ogień, a w tym przypadku rękę potencjalnego dziecka.




Nie wiem tez, czy gdybym nie miała takiej sytuacji, ze mam na stanie kota 20+, miałabym takie przemyślenia, ze mogę wziąć sobie kota jako jeszcze nie stara i sprawna osoba, a za 20 lat mieć problem zapewnić mu odpowiednią opiekę.



Ale nadal nie mam gwarancji, ze jakiś kolejny kot, się sam nie przypałęta i nie zostanie, no to wtedy będę jednak liczyć, ze w razie co, opiekę przejmie któreś z moich dzieci. :/ No ale to jednak: tylko kot.

Nie dziecko.

[Cudawianki_]

Napisane przez PumpkinEyes

Nikt ci nie broni, ani nawet specjalnie nie krytykuje takich mam w tym wątku. Spostrzeżenia dzieci rodziców w okolicy 40, że późne rodzicielstwo ma swoje wady to jeszcze nie jest argument, żeby komuś mówić jak ma żyć, więc nie ma sensu przyjmować pozycji obronnej czy atakować innych w stylu 'siedź cicho bezdzietna lambadziaro skoro nie wiesz co to znaczy pragnąć bombelka'.

Nie używam takiego języka jak "bezdzietna lambordziara", czy "bombelek", bo oba określenia, przez kontekst w jakim są używane stały się obraźliwe w swoim wydźwięku.

Ale owszem. Ktoś kto nie chce mieć dziecka nie wie jak to jest prganąć dziecka. Nie jest to stwierdzenie wartościujące. Tak samo jak kobieta, która zajdzie w chcianą ciąże nie wie, jak to jest być w niechcianej ciąży. Trzeba się wykazać empatią i chęcią zrozumienia drugiej strony. Tak jak mówię, na dzień dzisiejszy wydaje mi się, że w wieku 50 lat bym się nie zdecydowała na dziecko, ale rozumiem, czemu inni podejmują taką decyzje. Tak samo jak ja bym w tym momencie nie terminowała zdrowej ciąży, ale rozumiem, kobiety, które się na to decydują.

Swoją drogą to ciekawe, że oceniać kogoś decyzje o późnej prokreacji, albo dużej ilości dzieci to można i jest to ok, ale oceniać kogoś decyzje o braku dzieci, to już nie.

Kontrowersyjna teza: jesteśmy w taiej pupie demograficznej i tak bardzo z tym nic nie robimy, że każda kobieta, która jeszcze w tym kraju ma chęć i odwagę rodzić jest na wagę złota

[PumpkinEyes]

Napisane przez Cudawianki_

Nie używam takiego języka jak "bezdzietna lambordziara", czy "bombelek", bo oba określenia, przez kontekst w jakim są używane stały się obraźliwe w swoim wydźwięku.

Nie napisałam, że używasz, tylko że w takim stylu są twoje wypowiedzi.

Swoją drogą to ciekawe, że oceniać kogoś decyzje o późnej prokreacji, albo dużej ilości dzieci to można i jest to ok, ale oceniać kogoś decyzje o braku dzieci, to już nie.

Ależ możesz oceniać co chcesz. Tyle że ocenianie, a podważanie zdania, czy prawa do głosu w danym temacie to dwie różne rzeczy.

Kontrowersyjna teza: jesteśmy w taiej pupie demograficznej i tak bardzo z tym nic nie robimy, że każda kobieta, która jeszcze w tym kraju ma chęć i odwagę rodzić jest na wagę złota

Kontrowersyjna teza: jesteśmy w takiej pupie pod względem postępującego kryzysu klimatycznego, że nie wiadomo czy większość ludzi będzie miała dostęp do podstawowych zasobów takich jak woda pitna za kilkadziesiąt lat. Każdy kto świadomie rezygnuje z rozmnażania się i nie pogłębiania przeludnienia planety jest na wagę złota.

[robcia]

Ja musialam bardzo wczesnie urodzic dzieci ,zeby je w ogole miec i bardzo dobrze rozumiem pragnienie posiadania dziecka ponad wszystko.Obecnie zblizam sie do 50 - tki i kiedys nawet rozmawialam z mezem na ten temat ,bo ja zawsze chcialam miec troje dzieci .No ale cudow nie ma ,nie udalo sie juz zajsc w pozniejszym wiekuczyli kolo 30 - tki . W kazdym razie stwierdzilismy ,ze gdyby to nawet bylo mozliwe , bylboby to zbyt egoistyczne , w moim rozumieniu ,za duze ryzyko dla dziecka , ze bedzie chore , no i nie moglibysmy mu dac tego, co dalismy jego rodzenstwu , plus fakt ,ze jednak starzejemy ,chorujemy ,bedziemy miec nizsze dochody itp .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Luna1818]

Że tak powiem... Niech każdy żyje jak chce.
Jeśli uważa, że podoła, itp to ok.

[Cudawianki_]

Napisane przez PumpkinEyes

Nie napisałam, że używasz, tylko że w takim stylu są twoje wypowiedzi.



Ależ możesz oceniać co chcesz. Tyle że ocenianie, a podważanie zdania, czy prawa do głosu w danym temacie to dwie różne rzeczy.



Kontrowersyjna teza: jesteśmy w takiej pupie pod względem postępującego kryzysu klimatycznego, że nie wiadomo czy większość ludzi będzie miała dostęp do podstawowych zasobów takich jak woda pitna za kilkadziesiąt lat. Każdy kto świadomie rezygnuje z rozmnażania się i nie pogłębiania przeludnienia planety jest na wagę złota.

Nie, nie są w sytulu, że ktoś nie ma prawa się wypowiadać, ale że łatwo komuś, kto nie che mieć dzieci, albo już je ma, oceniać taką osobę.

Co do Twojej kontrowersyjnej tezy: nie znam ani jednej osoby, która zrezygnowała z posiadania dzieci z powodu zmian klimatu, a osób świadomie bezdzietnych znam dużo. Wszystkie te osoby po prostu nie chciały mieć dzieci. Żadna nie pragnęła zostac rodzicem, ale stwierdziła: no ale zmiany klimatu i przeludnienie, więc zrezygnuje.

[PumpkinEyes]

Napisane przez Cudawianki_

Co do Twojej kontrowersyjnej tezy: nie znam ani jednej osoby, która zrezygnowała z posiadania dzieci z powodu zmian klimatu, a osób świadomie bezdzietnych znam dużo. Wszystkie te osoby po prostu nie chciały mieć dzieci. Żadna nie pragnęła zostac rodzicem, ale stwierdziła: no ale zmiany klimatu i przeludnienie, więc zrezygnuje.

To był sarkazm ukazujący absurdalność twojego stwierdzenia, że społeczeństwo powinno być wdzięczne tym co decydują się rodzić dzieci w Polsce. Patrząc lokalnie to może tak, ale że świat jest globalną wioską to więcej z tego szkody dla ogółu niż korzyści.

Tak samo, nie znam osoby, która chciała mieć dzieci, bo demografia.
To chyba oczywiste, że decydując się na dzieci bądź nie ludzie biorą pod uwagę różne rzeczy, a nie jeden czynnik. Przynajmniej powinni.

[Cudawianki_]

Napisane przez PumpkinEyes

To był sarkazm ukazujący absurdalność twojego stwierdzenia, że społeczeństwo powinno być wdzięczne tym co decydują się rodzić dzieci w Polsce. Patrząc lokalnie to może tak, ale że świat jest globalną wioską to więcej z tego szkody dla ogółu niż korzyści.

Tak samo, nie znam osoby, która chciała mieć dzieci, bo demografia.
To chyba oczywiste, że decydując się na dzieci bądź nie ludzie biorą pod uwagę różne rzeczy, a nie jeden czynnik. Przynajmniej powinni.

Globalna wnioska nie utrzyma systemu emrytarnego w Polsce Jako państwo narodowe potrzebujemy przynajmneij częściowej zastępowalności pokolej, żeby się grajdołek mógł kręcić. Część można załatać imigracją, ale to ma swoje ogrniczenia, zagrożenia i wyzwania, z którymi nie radzą sobie specjalnie dobrze nawet państwa o dużo silniejszych instytucjach niż Polska.

A dbanie o klimat trzeba zacząć od ogarnięcia wielkich korporacji, które zasyfiają świat i systemowych zmian prawnych, a nie od zachęcania ludzi, żeby nie mieli dzieci, jeśli chcą je mieć.

[road_rage]

Napisane przez Cudawianki_

Moim zdaniem najlepszy czas na dzieci jest wtedy, kiedy człowiek czuje się na nie gotowy, chce je mieć i ma odpowiedniego partnera/partnerkę u boku.

Co z tego, że biologicznie najlepiej było mi urodzić w wieku 18-25, jak nie miałam partnera (odpowiedniego), pracy, wykształcenia, środków do życia, miejsca do mieszkania i oleju w głowie. No i najważniejsze: nie chciałam wtedy być matką i nie czułam się na to gotowa.

Teraz mam 35, jestem po ślubie ze świetnym facetem, mam stabilną pracę, oszczędności, dom, dużo większą wiedzę o samej sobie i świecie i, co nawjażniejsze, bardzo chcę być mamą i czuje się na to gotowa.

Jeśli ktoś chce mi powiedzieć, że lepiej jakbym sobie zrobiła to dziecko dekadę wcześniej z powodu statystyki wad genetycznych płodu, to chyba nie ogarnia, że oprócz tego, że to dziecko trzeba urodzić, to potem trzeba jeszcze wychować, a do tego są potrzebne zasoby nie tylko fizyczne, ale także psychiczne i materialne.

I mogę sobie teraz mówić, że w wieku 45-50 lat nie zdecydowałabym się na dziecko, ale gdybym go pragła równie mocni co teraz, a miałabym o te 15 lat więcej, to czy myślałabym tak samo? Nie wiem.

Zauważyłam, że najsurowiej decyzje o późnym macierzyństwie oceniają kobiety, które same nie chcą mieć dzieci. Chyba dlatego, że same nie czują potrzeby zostanie matkami i łatwo im tą potrzebę bagatelizować u kogoś innego.

Czy tutaj ktoś namawiał na wczesne macierzyństwo? Nie zauważyłam. Jedynie pojawiło się stwierdzenie faktu(!), że wspomniany wiek jest najkorzystniejszy dla rozmnażania pod względem biologicznym.
A czy to jest dla kogoś powód do podjęcia decyzji o zajściu w ciążę, jest już do oceny indywidualnie.

Napisane przez Cudawianki_

Nie wiem, czy realizowanie bilogicznie naturalnej potrzeby posiadania dziecka można nazwać "kierowaniem się emocjami". Raczej rozsądkiem: niezrealizowana potrzeba, to życiowa frustracja, brak satysfakcji z życia. Jak ktoś tej potrzeby nie ma, to dla niego logicznym i racjonalnym wyborem jest nie posiadanie dziecka. Jak ktoś ma racjonalnym jest jego posiadanie.

Frustracja to nie emocja?

Napisane przez Cudawianki_

Ale owszem. Ktoś kto nie chce mieć dziecka nie wie jak to jest prganąć dziecka. Nie jest to stwierdzenie wartościujące. Tak samo jak kobieta, która zajdzie w chcianą ciąże nie wie, jak to jest być w niechcianej ciąży. Trzeba się wykazać empatią i chęcią zrozumienia drugiej strony. Tak jak mówię, na dzień dzisiejszy wydaje mi się, że w wieku 50 lat bym się nie zdecydowała na dziecko, ale rozumiem, czemu inni podejmują taką decyzje. Tak samo jak ja bym w tym momencie nie terminowała zdrowej ciąży, ale rozumiem, kobiety, które się na to decydują.

Na jakiej podstawie twierdzisz, że ktoś nie wie bo ma aktualnie inaczej? Przeciez w ciągu jednego życia można w obie strony zmienić zdanie odnośnie chęci posiadania dziecka, jak i być w ciąży chcianej i niechcianej.

[PumpkinEyes]

Napisane przez Cudawianki_

Globalna wnioska nie utrzyma systemu emrytarnego w Polsce Jako państwo narodowe potrzebujemy przynajmneij częściowej zastępowalności pokolej, żeby się grajdołek mógł kręcić. Część można załatać imigracją, ale to ma swoje ogrniczenia, zagrożenia i wyzwania, z którymi nie radzą sobie specjalnie dobrze nawet państwa o dużo silniejszych instytucjach niż Polska.

Naiwnością jest sądzić, że system emerytalny w obecnej formie się utrzyma przy tak zmieniającej się sytuacji na świecie. Poza tym jedyna nadzieja na jakiekolwiek godziwe emerytury dla obecnego pokolenia 40 latków i osób młodszych to właśnie zmiana systemu, a nie to czy Pani X zdecyduje się na dzieci czy nie. System emerytalny można zasilać nie tylko ze składek osób pracujących. Już nie mówiąc o tym, że nie wiadomo czy twoje dziecko akurat będzie aktywne zawodowo, bo z wielu przyczyn może nie być w stanie albo nie chcieć.

A dbanie o klimat trzeba zacząć od ogarnięcia wielkich korporacji, które zasyfiają świat i systemowych zmian prawnych, a nie od zachęcania ludzi, żeby nie mieli dzieci, jeśli chcą je mieć.

Tak, trzeba ogarnąć wielkie korporacje i system. Nie, nie zniechęcam ludzi do posiadania dzieci, tylko uważam, że wciąż w tej kwestii przyświecają im własne pobudki, a nie dobro świata czy narodu, więc nie kupuje retoryki, że to postawa 'na wagę złota'.

[DrDoom]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89607196]Rodzice mojego TŻ też się o niego postarali dosyć późno. (45i 51 lat) no i niestety jest ta przepaść i bardziej teraz to jest relacja jak z dziadkami a nie z rodzicami[/QUOTE]
Poza peselem jest jeszcze mentalność.
Moi rodzice również mieli mnie "późno", tak więc tata w tym roku ma 80tkę. Starszy niż dziadkowie partnerki gdzie znowu dzieci pojawiały się szybko. Różnicy nie odczuwałem, ze wszystkim jest na "bieżąco" a w podejściu do życia bardziej nowoczesny niż 30 lat młodsi rodzice partnerki

[Limonka2738]

Napisane przez cava

Ale wątek jest o rodzeniu po 50 tce a nie po 40.
Ja jestem przeciwko rodzicielstwu po 5o, sama już jestem po 50 i jasno napisałam dlaczego nie.
Mam dzieci i po 40 jakbym zaszła to spokojnie bym urodziła.
Teraz już bym się nie zdecydowała nawet jakbym zaszła.

Dla mnie 45 to taka granica (miękka, 46, 47 jeszcze rozumiem jak ktoś bardzo chce dziecka, ale z jakiegoś powodu nie mógł wcześniej). Nie wiem nic o porodzie, odchowaniu dzieci itd., więc się tym w ogóle nie sugeruję (biologia jasno mówi, że to trochę późno, ale nie taką pannę lekkich obyczajów z biologii już robiliśmy jako społeczeństwo, więc nie jestem szalenie przywiązana do powodów biologicznych). Sugeruję się tym, że rodzic powinien dożyć w dobrym zdrowiu tak dopóki dziecko nie ma 25 lat.


Moim zdaniem 70 to ten moment, gdzie zaczynają się problemy zdrowotne. Większe lub mniejsze, różnie bywa. I zamiast być wsparciem dla swoich dzieci to można stać się ciężarem, kiedy ledwo co się usamodzielniają.


Ja wiem, że są osoby w wieku 70 lat, które biegają maratony, ale patrzę statystycznie, a nie anegdotycznie. To też nie znaczy, że 70 i czas od razu trumnę wybierać. (A i tak prawdziwe dane mówią, że średnio kobiety zaczynają chorować w wieku 63 lat, mężczyźni w wieku lat 59, dane z 2021 roku.)


Więc ja wiem, że dziadek jednej wizażanki w wieku 90 lat ukończył triatlon, a prababcia innej w wieku 70 weszła na Mount Everest, więc się da. Ale znowu - statystyka jest nieubłagana.


Statystycznie mężczyźni w Polsce żyją ok. 70 lat, kobiety 80 (plus minus rok czy dwa, wiadomo), moim zdaniem 20 lat to zbyt szybko na śmierć rodzica i nie chciałabym na to skazać drugiej osoby.


Wiadomo, zawsze się coś może zdarzyć. Ale jest różnica między niespodziewanym wypadkiem, a świadomą decyzją.



EDIT. Jeszcze tylko dorzucę, że rodzic na emeryturze to słaba sprawa dla studenta. Obowiązku pomocy dorosłym dzieciom nie ma, ale fajnie mieć taką możliwość.


---------- Dopisano o 12:58 ---------- Poprzedni post napisano o 12:55 ----------

Napisane przez PumpkinEyes

Tak, trzeba ogarnąć wielkie korporacje i system. Nie, nie zniechęcam ludzi do posiadania dzieci, tylko uważam, że wciąż w tej kwestii przyświecają im własne pobudki, a nie dobro świata czy narodu, więc nie kupuje retoryki, że to postawa 'na wagę złota'.

Jak ja tego nie lubię. Większość ludzi posiada dzieci, bo chce je mieć. Ci, którzy nie mają, zwykle ich po prostu nie chcą.


W obie strony jest to w pełni egoistyczna decyzja.


Ani ja nie poświęcam się dla ekologii, bo jest przeludnienie, ani Baśka matka trójki dzieci nie poświęca się dla systemu emerytalnego za 20 lat.

[71253839b04673f7804766e160d807ea33c37805_6578f4849ccb9]

Ja akurat zrezygnowałam ze starań o drugie dziecko po 40tce- głównie ze względu na wiek i drugi ważny powód to finanse (chociaz to by się dało ograć, gdyby nie ten pierwszy), mimo że chciałabym dwójkę. Mam młodszego partnera, który napomykał o drugim, ale bez presji. Ja tez tak aż mocno nie chciałam, chociaż nie powiem - żałuję, bo jakbym się wyrobiła w te 2 lata po pierwszym to bym zdążyła moja jedynaczka zapytana już wieku późnoprzedszkolnym czy chciałaby rodzeństwo twierdziła, że nie (chyba ze od razu bym jej urodziła jej koleżankę-równolatkę )

Jak wypłynął wątek egoizmu dzieciatych z powodu katastrofy ekologicznej to już chyba pora ten wątek kończyć, bo to niemal jak argumentum ad Hitlerum

[PumpkinEyes]

Napisane przez Limonka2738

Moim zdaniem 70 to ten moment, gdzie zaczynają się problemy zdrowotne. Większe lub mniejsze, różnie bywa. I zamiast być wsparciem dla swoich dzieci to można stać się ciężarem, kiedy ledwo co się usamodzielniają.


Ja wiem, że są osoby w wieku 70 lat, które biegają maratony, ale patrzę statystycznie, a nie anegdotycznie. To też nie znaczy, że 70 i czas od razu trumnę wybierać. (A i tak prawdziwe dane mówią, że średnio kobiety zaczynają chorować w wieku 63 lat, mężczyźni w wieku lat 59, dane z 2021 roku.)

Właśnie patrząc na pokolenie moich rodziców to wysyp chorób wszelakich pojawił się w okolicach 60. Od tych mniej poważnych, ale wciąż wymagających zabiegów medycznych, po te bardziej jak nowotwory.

Poza tym jak odwiedzam babcię w domu spokojnej starości to szokująco dużo tam osób względnie młodych (50 parę, 60 lat), które wymagają opieki 24h/dobę ze względu na choroby neurodegeneracyjne. Nie od dziś wiadomo, że niezdrowy styl życia w tym stres do ich rozwinięcia przyczyniają, więc to że medycyna ogólnie wydłuża długość życia, jeszcze nie jest gwarancją, że ktoś pod 70 będzie w stanie opiekować się sobą, a co dopiero nieletnim dzieckiem.

[71253839b04673f7804766e160d807ea33c37805_6578f4849ccb9]

Napisane przez Limonka2738

EDIT. Jeszcze tylko dorzucę, że rodzic na emeryturze to słaba sprawa dla studenta. Obowiązku pomocy dorosłym dzieciom nie ma, ale fajnie mieć taką możliwość.

z resztą Twojej argumentacji sie niej wiecje zgadzam, ale tego wyżej to nie rozumiem? czemu rodzic na emeryturze to slaba sprawa dla studenta akurat?

zwłaszcza jak taki student/-ka zaszaleją bez gumek i dziecko im sie urodzi to babcai, ktora nie musi do roboty chodzic tylko sie zaopiekuje wnuczkiem- to super sprawa (o ile chce, no ale założmy ze taki rodzic 20latka jeszcze moze chcieć).

[Cudawianki_]

Napisane przez PumpkinEyes

Naiwnością jest sądzić, że system emerytalny w obecnej formie się utrzyma przy tak zmieniającej się sytuacji na świecie. Poza tym jedyna nadzieja na jakiekolwiek godziwe emerytury dla obecnego pokolenia 40 latków i osób młodszych to właśnie zmiana systemu, a nie to czy Pani X zdecyduje się na dzieci czy nie. System emerytalny można zasilać nie tylko ze składek osób pracujących. Już nie mówiąc o tym, że nie wiadomo czy twoje dziecko akurat będzie aktywne zawodowo, bo z wielu przyczyn może nie być w stanie albo nie chcieć.



Tak, trzeba ogarnąć wielkie korporacje i system. Nie, nie zniechęcam ludzi do posiadania dzieci, tylko uważam, że wciąż w tej kwestii przyświecają im własne pobudki, a nie dobro świata czy narodu, więc nie kupuje retoryki, że to postawa 'na wagę złota'.

Zgadzam się, decyzja o posiadaniu/nie posiadaniu dziecka jest podajmowana dla siebie. Nie zmienia to faktu, że dl państwa i społeczeństwa korzystaniej jest, jesli ludzie podejmują dezycję o posiadaniu, niż nie posiadaniu dzieci. System emerytalny (i tak, zgadzam się, że potrzebna jest reforma) to jedno, ale jest jesze rynek pracy, zapaść miast z powodu wyludniania się itd itp. Możemy łatać imigrantami, ale tylko łatać. I ma to swoje konsekwencje.

[PumpkinEyes]

[1=71253839b04673f7804766e 160d807ea33c37805_6578f48 49ccb9;89614737]z resztą Twojej argumentacji sie niej wiecje zgadzam, ale tego wyżej to nie rozumiem? czemu rodzic na emeryturze to slaba sprawa dla studenta akurat?[/QUOTE]

Bo ludzie na emeryturze w Polsce są często biedni, a studenta wciąż trzeba często utrzymywać albo chociaż pomagać mu finansowo dopóki uczy, żeby mógł skupić się na edukacji i oswojeniem z dorosłością, a nie musiał zasuwać od pierwszego roku do gównianej roboty wieczorami czy po nocach, aby mieć za co żyć.

zwłaszcza jak taki student/-ka zaszaleją bez gumek i dziecko im sie urodzi to babcai, ktora nie musi do roboty chodzic tylko sie zaopiekuje wnuczkiem- to super sprawa (o ile chce, no ale założmy ze taki rodzic 20latka jeszcze moze chcieć).

To że babcia jest na emeryturze jeszcze nie znaczy, że będzie miała siły czy chęć zajmować się wnukami. Poza tym takich szalejących studentów bez gumek mam wrażenie, że na szczęście jest coraz mniej. Jeśli ktoś z moich znajomych decydował się na dziecko przed 25 rokiem życia to była to świadoma decyzja i raczej sami zajmują się dziećmi albo wysyłają do przedszkoli/żłobków.

[Limonka2738]

[1=71253839b04673f7804766e 160d807ea33c37805_6578f48 49ccb9;89614737]z resztą Twojej argumentacji sie niej wiecje zgadzam, ale tego wyżej to nie rozumiem? czemu rodzic na emeryturze to slaba sprawa dla studenta akurat?

zwłaszcza jak taki student/-ka zaszaleją bez gumek i dziecko im sie urodzi to babcai, ktora nie musi do roboty chodzic tylko sie zaopiekuje wnuczkiem- to super sprawa (o ile chce, no ale założmy ze taki rodzic 20latka jeszcze moze chcieć).[/QUOTE]


A, masz rację, nie sprecyzowałam.


Chodzi o to, że jakbym planowała dziecko, to chciałabym, żeby miało ode mnie pomoc materialną na studiach. Emeryt będzie miał większy problem z dorzuceniem tysiaka swojemu studiującemu dziecku.


Nie mam pretensji do ludzi, których nie stać, każdy orze jak może. Ale świadomie chciałabym odciążyć moje dzieci dopóki się uczą. Może nie w całości, ale chociaż dosłać trochę kasy.


Oczywiście to taki komentarz mimochodem (dlatego edit), bo zdrowie i wsparcie emocjonalno-fizyczne jest ważniejsze. Ale jednak uważam, że jakiś wpływ powinien mieć.


W wieku 70 lat to już raczej dzieci pomagają finansowo rodzicom niż w drugą stronę (nie wszyscy, wiadomo). Nie chciałabym musieć na przykład iść do pracy, bo rodzice nie mają na leki, więc nie ma możliwości, żebym poszła na studia. Czy to częste? Nie, ale wolałabym zminimalizować ryzyko. Albo martwić się, czy na pewno mogę wyjechać ja UJ, bo mieszkam w Pcimiu Dolnym, a rodzicom wyraźnie zaczyna się choroba neurodegeneracyjna.

[Olkaaaa_s]

Akurat z Pcimia do Krakowa jest niecałe 50 km, więc dałoby się oblecieć żarcik

Moim zdaniem to, jakim się jest rodzicem, zależy bardziej od mentalności aniżeli wieku.

Urodziłam się, gdy moi rodzice byli w wieku 35-40 i nigdy się dobrze nie dogadywaliśmy, bo jesteśmy z dwóch (a nawet trzech, bo mój rodzice są fatalnym małżeństwem ) różnych planet i nigdy nie potrafiliśmy znaleźć wspólnego języka, do tego są wrogo nastawieni do otaczającej ich rzeczywistości i mentalnością utknęli w latach 90 max. Nasze stosunki nie byłyby lepsze, gdyby między nami była mniejsza różnica wieku. Moja siostra się urodziła, kiedy matka miała 20 lat i nie przełożyło się to na lepszą relację

Z kolei rodzice TŻ są od niego ~40 lat starsi i są świetni. Jasne, mają swoje wady i popełnili pewnie sporo błędów wychowawczych, ale są po prostu miłymi, ciepłymi i ciekawymi świata ludźmi. Niebo a ziemia między w porównaniu z moimi rodzicami.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

Napisane przez Cudawianki_

Nie wiem, czy realizowanie bilogicznie naturalnej potrzeby posiadania dziecka można nazwać "kierowaniem się emocjami". Raczej rozsądkiem: niezrealizowana potrzeba, to życiowa frustracja, brak satysfakcji z życia. Jak ktoś tej potrzeby nie ma, to dla niego logicznym i racjonalnym wyborem jest nie posiadanie dziecka. Jak ktoś ma racjonalnym jest jego posiadanie.

to nadal są emocje i uczucia, a nie rozsądek.

ciąża z rozsądku byłaby wtedy jakby ktoś tej potrzeby nie miał, ale z jakiegoś innego rozsądnego powodu zdecydował się na potomstwo, np. żeby miał kto szklankę wody na starość podać

[Cudawianki_]

[1=0fb2986dc06479a38c396fe 4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a 18ec99;89614884]to nadal są emocje i uczucia, a nie rozsądek.

ciąża z rozsądku byłaby wtedy jakby ktoś tej potrzeby nie miał, ale z jakiegoś innego rozsądnego powodu zdecydował się na potomstwo, np. żeby miał kto szklankę wody na starość podać [/QUOTE]

Nie zgadzam się. Jeśli czujesz potrzebę bycia rodzicem ( a jest ona bilogiczna i naturalna), to logiczne jest ją zaspokoić, żeby mieć szanse naszczęśliwe życie. Jeśli tą potrzebę się ma, nie można jej wyłączyć, bo się wykalkulowało, że lepiej bedzie nie mieć jednak dzieci, bo klimat, albo pieniądze.

Może się co najwyżej powstrzymać od bycia tym rodzicem z różnych powodów, ale skazywanie się na życie niespełnione (podkreślam, dla osób, które te dzieci by chciały mieć) jest po prostu nierozsądne.

Dlatego ludzie się coraz częściej decyduja na odłożenie realizacji tej potrzeby do czasu ogarnięcia życiowego i stąd mamy coraz więcej późnych ciaż.