Gdy dziecko woli "nową kobiete" niż matke. Co robić?

[TmargoT]

Napisane przez Luba

Generalnie zgadzam się z luną, nie zależy ci na rozwiązaniu problemu.
Zgadzam się także z tym, że nie należy mówić dziecku, że matka jest najważniejsza, bo ewidentnie dla dziecka ona nie jest najważniejsza i należy dowiedzieć się dlaczego.
Jeśli będziemy dzieciom w takich sytuacjach wciskać slogany że matka jest najważniejsza, to one nie będą miały odwagi powiedzieć nam dlaczego dla nich nie matki sa najważniejsze.
Należałoby raczej zainteresować się tym co dziecko ma do powiedzenia o swojej matce, a nie zasypywać je słowami, które mu w niczym nie pomogą.

chyba z Luną nie ztozumiałyście o co mi chodzi.

jesli dziecko mazdrowe relacje z matka to matka powinna być dla niego najwazniejsza i nie słowa się licza ,ale czyny.
nie chodziło mi o to,aby wciskac kit maluchowi o ważności,kiedy rzeczywiście coś źle sie dzieje między matka ,a dzieckiem.w tym przyopadku trzeba zdoby c zaufanie dziecka i dowiedziec się,czemu maluch woli nowa osobę od wlasnej matki

---------- Dopisano o 15:01 ---------- Poprzedni post napisano o 14:57 ----------

Napisane przez lexie

No tak, tylko, że od każdej reguły są wyjątki Może ten mały jest takim akurat wyjątkiem.

Osobiście popieram pójście do specjalisty, choćby dlatego, że mam wrażenie, że ojciec nie ma szans sensownie się porozumieć z dzieckiem. Może pomoc kogoś z zewnątrz pozwoliłaby ustalić co właściwie jest powodem preferowania Basi nad matkę przez dziecko...

nie zgodze się.takie małe dzieci nie rozumieją jeszcze kłamstwa,łapówkarstwa,czy stopniowania miłości.dla mniech obcy jest obcym,a swój swoim.nawet za cenę lizaka nie pójdzie do obcego jesli ma miłość od rodzica.
jak dla mnie ewidentnie gdzies jest problem.

mam 4-lo letniego bratanka i choć zna mnie dobrze i wie,że ciotka go rozpieszcza to po jakimś czasie szuka matki,bo ona jest jego ostoją bezpieczeństwa

[mpt]

Nie trzeba być mistrzem psychologii dziecięcej, żeby dogadać się z dzieckiem, z którym ma się dobry kontakt. Ojciec najwyraźniej nie rozumie swojego dziecka nie tylko w sprawie preferencji Basi ponad własną matkę. Gdyby miał trochę czasu i ochoty, mógłby na przykład usiąść z dzieckiem - bez Basi - i coś sobie porysować. Zaproponować dziecku, żeby narysowało swój dom albo rodzinę i opisało każdego po kolei. Nie chodzi mi nawet o wnikanie w psychologizm obrazka, ale o sprowokowanie zwykłej rozmowy - bo to chyba też nie za bardzo wychodzi. Nawet takie małe dzieci potrafią dużo powiedzieć.

[CoMnieNieZabijeToUmocni]

Moze Basia zajmuje za duzo w miejsca w zyciu dziecka, skoro stawia ja przed Twoja zone. Czynnosci takie jak kapiel powinny byc zarezerwowane : mama lub tato. Dziecko powinno zauwazac roznice, a teraz to jak przebywa u Ciebie, jest szczesliwy tatus, kobieta tatusia, ktora moze zastapic mamusie prawie we wszystkim i ma wszystko co mu trzeba, po co isc do domu gdzie jest sam z mama. Wiecej ludzi wiecej radochy. Powinnienes tez Basie troche odizolowac, nie mowie zeby nie spotykała sie z dzieckiem w ogole, ale poki co niech przyzwyczai sie, ze Basia jest i bedzie, a fascynacja jej osoba w koncu minie.

[mike_re]

Dziękuje Wam za wszystkie opinie, pójde z młodym do psychologa, wydaje mi sie to najlepszym rozwiązaniem, a na pewno nie zaszkodzi, jutro porozmawiam jeszcze o tym z żoną, myśle że powinna wiedziec, bo zapewne psycholog będzie chciał rozmawiać również z nią i ze mną.

[Lea_ny]

Napisane przez mike_re

Z synem często rozmawiam na temat mamy, zawsze mu powtarzam że mama go kocha najbardziej na świecie, i że jest jej smutno gdy on nie chce sie z nią bawić czy gdzieś iść itp.

Rozmawiasz czy prowadzisz monolog? Jeśli rozmawiasz, to znaczy, że syn też ma coś do powiedzenia - i co Ci odpowiada jak mówisz, że mama jest najważniejsza?

A moim zdaniem nie należy w tak nienormalnej według mnie sytuacji powtarzać ciągle dziecku, że mama jest najważniejsza. Wiedzę, że masz dobre zdanie o swojej żonie jako matce, ale mimo, że często się widujecie, to nie spędzasz z nią teraz tyle czasu, co kiedyś - nie wiesz co robi, kiedy Cię nie ma, a skoro dziecko tak reaguje, to może robić coś złego (powtarzam: "może", a nie "na pewno to robi") - tak naprawdę stoisz teraz z boku i nie możesz mieć pewności, jak ona przeżywa Wasze rozstanie (które mogło wiele zmienić w jej zachowaniu).

Dlatego póki dziecko nie dogadasz się z dzieckiem (sam lub z pomocą psychologa) czemu zaczął reagować alergicznie na własną matkę, to darowałabym sobie powtarzanie mu, że jest ona najważniejsza. Bo jeśli okaże się, że relacja mamy z synkiem jest nieodpowiednia (tak jak mówię: może tak nie jest, ale w tej sytuacji na pewno trzeba brać to pod uwagę!), to on będzie rozwijał się w poczuciu, że jeśli ktoś z założenia ma być mu bliski, to nieważne jaką byłby osobą i tak trzeba go uważać za najważniejszego. I potem wyrastają z tego ludzie uzależnieni od toksycznych rodziców, a później partnerów ("nieważne, że mąż/żona mnie bije czy pije - nie odejdę, bo to przecież najważniejsza osoba w moim życiu").

Jeśli sam nie potrafisz dogadać się z synem, to czym prędzej do psychologa (zajmij się tym jak najszybciej, bo myślę, że termin wizyty może być dość odległy - a według mnie sprawa jest bardzo pilna).

[201604250941]

Napisane przez whitechocolateraspberry

Moim zdaniem nie ma się co doszukiwać jakiegoś drugiego dna. Jak dla mnie po prostu partnerka ma takie podejscie do dzieci, jakie najwidoczniej podoba sie temu dziecku i dlatego lubi z nią przebywać, dlatego się jej słucha. Po prostu ta kobieta widać daje dziecku jakieś poczucie bezpieczeństwa i to, czego to dziecko potrzebuje (emocjonalnie) i dlatego woli przebywać z nią niż z matką.

Zgadzam sie, po prostu matka jak to autor ujal 'jest zywiolowa', sam uciekl bo sie 'bal' a dziecko zostawil na pastwe i teraz sie dziwi? Matka wymierza kary a Basia jak rozumiem w te role nie wchodzi bo rozumie, ze matka nie jest. Basia pewnie stara sie byc mila i oswoic synka z nowa sytuacja, szuka akceptacji. To bardzo normalne zachowanie, watpie zeby tutaj byla jakas recepta na zmiane. Raczej bym sie spodziewala ze jak podrosnie to bedzie chcial u Was mieszkac. Jak cos zmaluje i w koncu Basia/ojciec nakrzyczy to wtedy ucieknie do mamy, i tak bedzie kursowal jak wiele dzieci z takich rodzin.
Wlasciwie to w tam gdzie rodzice sa razem jest to samo, mama nie pozwoli to sie idzie do taty. A tutaj jest ten komfort ze na pewno nie zobacza tego od razu i moze numer przejdzie.

Tu wszystko jest jak najbardziej typowe i normalne, ale jezeli chcecie cos z tym zrobic to powinniscie skorzystac z rady pedagoga i przygotowac sie na to, ze bedziecie musieli sie zmienic. Mamusia bedzie musiala sie nauczyc spokoju i opanowania i innych metod wychowawczych niz stosowala do tej pory a Basia bedzie musiala sie nauczyc tez tupnac noga. Widac maly znalazl sobie azyl u niej.

Dziękuje Wam za wszystkie opinie, pójde z młodym do psychologa, wydaje mi sie to najlepszym rozwiązaniem, a na pewno nie zaszkodzi, jutro porozmawiam jeszcze o tym z żoną, myśle że powinna wiedziec, bo zapewne psycholog będzie chciał rozmawiać również z nią i ze mną.

Najpierw idzcie we dwoje, wyjasnijcie sprawe z obu perspektyw (przeciez maly ie powinien tego slyszec). Moze sie okaze ze synek w ogole nie powinien tam isc bo wtedy poczuje ze to jego wina. Moze pedagog (raczej pedagog niz psycholog) powie Wam co robic z synkiem w domu (gdzie syn czuje sie swobodnie) samemu a nie w gabinecie.

[dawidowskasia]

Twierdzisz,że zona jest dobrą matką. Tak ja postrzegasz,bo tak było do tej pory, ale być może po Twoim odejściu zmieniła się, załamała, zrobiła nerwowa

Jest jej pewnie ciężko w nowej sytuacji. Ty sobie życie ułożyłeś, a ona dalej jest samotna (?), może to ją frustruje?

Nie mam jeszcze dzieci, ale pamiętam,że jak byłam mała mama częto wyjeżdżała a ja zostawałam z dziadkami i histeryzowałam

Miała taką metodę (superniania by ją zabiła), mianowicie: krzyczała na mnie pół dnia przed każdym wyjazdem,żebym nie tęskniła i mimo,że mama była dość wybuchowa i chyba niezbyt odpowiedzialna to ja i tak najbardziej ją kochałam, da samochodu nie mogła zejść po portfel bo płakałam i błagałam,żeby została

W sumie nie wiem co to ma do wątku, ale przynajmniej się wygadałam, a tak poważnie to myśle,że Luba i TmargoT mają rację. Jaka by matka nie była dziecko (takie małe jak Twoje) nie widzi świata oza nią, więc może coś nie takchyba,że jak idzie do Was to też płaczę,że nie chce a później to samo jak wraca do domu?

[201604250941]

Napisane przez dawidowskasia

Jaka by matka nie była dziecko (takie małe jak Twoje) nie widzi świata oza nią, więc może coś nie takchyba,że jak idzie do Was to też płaczę,że nie chce a później to samo jak wraca do domu?

To jest bardzo stereotypowa nieprawda, ktora trzeba w koncu odklamac. Nie akzde dziecko kocha ponad zycie swoja matke. Dzieci to nie sa komputery, ktore mozna zaprogramowac na bezwarunkowa milosc a potem bic, krzyczec, pomiatac nimi. To nie sa psy, ktore zawsze wroca. Na prawde nie macie zanajomych, ktorzy mieli okropnych rodzicow i nie bali sie tego przyznac? Albo takich, ktorzy uciekli z domu? Ja znam duzo ludzi, ktorym rodzice nie okazywali milosci, nawet matki, i te dzieci po prostu nie umialy ich kochac rowniez. Ta milosc wbrew wszystkiemu to jakas propaganda nawet nie wiem czyja.

[Dzikun]

Napisane przez candycotton

To jest bardzo stereotypowa nieprawda, ktora trzeba w koncu odklamac. Nie akzde dziecko kocha ponad zycie swoja matke. Dzieci to nie sa komputery, ktore mozna zaprogramowac na bezwarunkowa milosc a potem bic, krzyczec, pomiatac nimi. To nie sa psy, ktore zawsze wroca. Na prawde nie macie zanajomych, ktorzy mieli okropnych rodzicow i nie bali sie tego przyznac? Albo takich, ktorzy uciekli z domu? Ja znam duzo ludzi, ktorym rodzice nie okazywali milosci, nawet matki, i te dzieci po prostu nie umialy ich kochac rowniez. Ta milosc wbrew wszystkiemu to jakas propaganda nawet nie wiem czyja.

Dla TRZYLATKA będzie i tego nie zmienisz, choćbyś nie wiem co robiła. To jest pewien ETAP ROZWOJU, okres w życiu małego człowieka i tak po prostu jest. Trzylatek z domu nie ucieknie.

[201604250941]

Napisane przez Dzikun

Dla TRZYLATKA będzie i tego nie zmienisz, choćbyś nie wiem co robiła. To jest pewien ETAP ROZWOJU, okres w życiu małego człowieka i tak po prostu jest. Trzylatek z domu nie ucieknie.

No trzylatek nie ucieknie z domu, ale ten tu konkretnie akurat ma dwa domy i wydaje mu sie, ze moze sobie jeden wybrac.

[TmargoT]

Napisane przez candycotton

To jest bardzo stereotypowa nieprawda, ktora trzeba w koncu odklamac. Nie akzde dziecko kocha ponad zycie swoja matke. Dzieci to nie sa komputery, ktore mozna zaprogramowac na bezwarunkowa milosc a potem bic, krzyczec, pomiatac nimi. To nie sa psy, ktore zawsze wroca. Na prawde nie macie zanajomych, ktorzy mieli okropnych rodzicow i nie bali sie tego przyznac? Albo takich, ktorzy uciekli z domu? Ja znam duzo ludzi, ktorym rodzice nie okazywali milosci, nawet matki, i te dzieci po prostu nie umialy ich kochac rowniez. Ta milosc wbrew wszystkiemu to jakas propaganda nawet nie wiem czyja.

trochę to dziwne,bo wielu ludzi,którzy mieli w domu patologie wracali,lub kochali takich rodziców bardziej niż innych dobry ludzi.bronią swoich opraców i usprawiedliwiają ich na kazdym kroku.
nie musi być to matka biologiczna,ale osoba,która wychowuje dziecko.to ona jest najwazniejsza i dla niej dziecko zrobi wiele.wystarczy poczytac o zboczeńcach wychowujących małę ,porwane dzieci.takie osoby nie znają innego świata i dla nich jest to norma.
nie wiem,jak sie to fachowo nazywa,ale psychologia ma na to swój temin,więc twoja teoria upada.

[201604250941]

Napisane przez TmargoT

trochę to dziwne,bo wielu ludzi,którzy mieli w domu patologie wracali,lub kochali takich rodziców bardziej niż innych dobry ludzi.bronią swoich opraców i usprawiedliwiają ich na kazdym kroku.
nie musi być to matka biologiczna,ale osoba,która wychowuje dziecko.to ona jest najwazniejsza i dla niej dziecko zrobi wiele.wystarczy poczytac o zboczeńcach wychowujących małę ,porwane dzieci.takie osoby nie znają innego świata i dla nich jest to norma.
nie wiem,jak sie to fachowo nazywa,ale psychologia ma na to swój temin,więc twoja teoria upada.

Syndrom sztokholmski, osobowosc destrukcyjna i pare innych. Ale nie kazdy taki jest wiec moja teoria nie upada. Niektorzy owszem potrzebuja miec zle, corki alkoholikow znajduja sobie mezow alkoholikow podczas gdy ich siotry znajduja sobie 100% abstynentow a z rodzicami kontaktu nie maja juz wiecej. Zalezy jaki kto jest, ale nie mozna mowic ze 100% ludzi kocha matki niezaleznie od tego jakie sa.

[TmargoT]

Napisane przez candycotton

Syndrom sztokholmski, osobowosc destrukcyjna i pare innych. Ale nie kazdy taki jest wiec moja teoria nie upada. Niektorzy owszem potrzebuja miec zle, corki alkoholikow znajduja sobie mezow alkoholikow podczas gdy ich siotry znajduja sobie 100% abstynentow a z rodzicami kontaktu nie maja juz wiecej. Zalezy jaki kto jest, ale nie mozna mowic ze 100% ludzi kocha matki niezaleznie od tego jakie sa.

mówimy o małych dziecich,czy dorosłych rozróżniających dobro od zła
3 -letnie dzieci znaja tylko "matkę,ojca",a nie dobro i zło

[201604250941]

Napisane przez TmargoT

mówimy o małych dziecich,czy dorosłych rozróżniających dobro od zła
3 -letnie dzieci znaja tylko "matkę,ojca",a nie dobro i zło

Nie dobro i zlo a bezpieczenstwo, to bardzo dobrze zna. Jezeli nie czuje sie bezpieczne przy rodzicach to znajduje kogos przy kim sie czuje, w tym wypadku to pani Beatka. Gdyby maly teraz zamieszkal z ojcem pewnie nawet by nie zaplakal za matka, zapomnialby.

[Dzikun]

Napisane przez candycotton

Gdyby maly teraz zamieszkal z ojcem pewnie nawet by nie zaplakal za matka, zapomnialby.

Co za bzdury

[TmargoT]

Napisane przez candycotton

Nie dobro i zlo a bezpieczenstwo, to bardzo dobrze zna. Jezeli nie czuje sie bezpieczne przy rodzicach to znajduje kogos przy kim sie czuje, w tym wypadku to pani Beatka. Gdyby maly teraz zamieszkal z ojcem pewnie nawet by nie zaplakal za matka, zapomnialby.

większych bzdur nie czytałam dawno

[Lea_ny]

Napisane przez TmargoT

większych bzdur nie czytałam dawno

Ja też
To nie jest noworodek z pamięcią rybki akwariowej, tylko dziecko, które doskonale orientuje się w otaczającym je świecie (na swój dziecięcy sposób oczywiście). Sorry, ale ja pamiętam co robiłam w wieku trzech lat na wakacjach, a dziecko miałoby swoja matkę zapomnieć?

Napisane przez candycotton

Jezeli nie czuje sie bezpieczne przy rodzicach to znajduje kogos przy kim sie czuje, w tym wypadku to pani Beatka.

No i właśnie o to chodzi - skoro 3-latek czuje się bezpieczniej z obcą osoba, niż z własna matka, to coś jest chyba nie tak w relacji dziecko-rodzic.

[anifil1]

Czesc ja tez dorzuce swoje trzy grosze.
Zgadzam sie z Luna. Mysle ze to jest nienormalne jesli dziecko w tak mlodym wieku woli inna pania. Ja jak bylam mala to swiata poza mama nie widzialam i nawet jak bylam u wujkow cioci i nnych ktorych uwielbialam to mama byla i jest i bedzie Nr. 1 ale to oczywiscie tyczy sie normalnych relacjii i opieki ze strony matki.
Mozliwe ze moze matka tez przezyla rozstanie bo jej maz sobie kogos znalazl lub cos takiego i to sie troche tez odbija na dziecku a do tego dziecko widzi stosunek ojca do Basi ??? W kazdym razie jesli stosunek matki z dzieckiem ejst w porzadku to chyba by mi serce peklo jakby dziecko do mnie przyszlo i mi poweidzialo ze woli kochanke tatusia masakra. Wiadomo ze moze Basia jest dla niego poblazliwa w koncu tez nie jest rodzicem zeby wychowywac dziecko i mowic co ma robic a co nie. Wydaje m isie tez ze ojcec moze nawet za duzo pozwala jej spedzac czas z dzieckiem. Jak tutaj ktos powiedzial matka jest tylko jedna i jesli jest dobra matka powinna byc tez na pierwszym miejscu kochanek moze miec ojciec wiele. A co sie stanie jak dziecko sie za bardzo przyzwyczai i za jakis czas sie rozstana ?? bedzie je zawozic do dwoch mamus ??? Radzilabym tez isc do psychologa.

[dawidowskasia]

Napisane przez candycotton

Nie dobro i zlo a bezpieczenstwo, to bardzo dobrze zna. Jezeli nie czuje sie bezpieczne przy rodzicach to znajduje kogos przy kim sie czuje, w tym wypadku to pani Beatka. Gdyby maly teraz zamieszkal z ojcem pewnie nawet by nie zaplakal za matka, zapomnialby.

Już nie raz zaskoczyłaś swoimi teoriami
Przykro mi, ale 3 letnie dzieci właśnie tak maja czy Ci się to podoba czy nie.

Za osoby dorosłe nie śmiałabym się wyowiadać bo to co innego. Tu aktywna jest świadomość a u dziecka nie

---------- Dopisano o 00:59 ---------- Poprzedni post napisano o 00:48 ----------

Napisane przez candycotton

Syndrom sztokholmski, osobowosc destrukcyjna i pare innych. Ale nie kazdy taki jest wiec moja teoria nie upada. Niektorzy owszem potrzebuja miec zle, corki alkoholikow znajduja sobie mezow alkoholikow podczas gdy ich siotry znajduja sobie 100% abstynentow a z rodzicami kontaktu nie maja juz wiecej. Zalezy jaki kto jest, ale nie mozna mowic ze 100% ludzi kocha matki niezaleznie od tego jakie sa.

O matko tymi syndromami nas nie oświeciłaś, wiadomo skąd się wywodzą np syndrom sztokholmski od porwanej kasjerki w banku, o tym wszyscy wiedzą
Ale u 3latka zachodzą inne procesy, wtedy kocha się matkę, taką jaka jest

---------- Dopisano o 00:59 ---------- Poprzedni post napisano o 00:59 ----------

[manolita]

Dla małego dziecka to rodzice są fundamentem jego małego świata. Może mieć lepsze lub gorsze relacje z jednym z rodziców, ale i tak kocha go całą swoją bezgraniczną miłością.

W tym przypadku rodzice są w trakcie rozwodu, ojciec ma nową kobietę, matka / nic nie wiadomo o jej nowym partnerze/ pewnie jest sfrustrowana tą sytuacją. Praca, dom, małe dziecko, rozwód, niepewność jutra, mąż który zapewnia, ze nie odbierze dziecka, ale jednak ma asa w rękawie i na koniec ta NOWA . Powodów do niepewności, do kumulowania złych emocji jest jak widać wiele. Czasem wystarczy chwila zdenerwowania by wybuchnąć.
W nowym domu ojca , jest on i jego nowa kobieta, która nie krzyczy, nie wydaje zakazów i nakazów. Są razem, kochają się, więc dziecko czuje się bezpiecznie, bo widzi namiastkę swojego dawnego domu i nawet jeśli bardzo kocha swoją mamę, może nie chcieć wracać do niej , może na pozór bardziej woleć nową panią Basię, bo ona jest z Tatą, a mama jest sama i ono będzie z nią same.
Domyślam się, ze czas rozwodu jest trudnym okresem, zwłaszcza dla takiego malucha, bo nagle runął cały jego świat.

Ja tak sobie wytłumaczyłam przedstawiona przez autora wątku sytuację i raczej nie doszukiwałabym się drugiego dna, w postaci złej matki.


Doczytałam jeszcze raz pierwszy post i dopiero teraz do mnie dotarło, że dziecko faworyzuje Basie przed mamą ale i przed tatą. Będąc u taty , to z Basią chce spać, to przez nią chce być kąpane, ro z Basią chce się bawić, to przez nią chce być odbierane z przedszkola , a nie przez tatę - swojego rodzica.

być może Basia stała się dla dziecka przyjaciółką, taką fajną panią Basią, bo tata i mama w ich mniemaniu w inteligentny i racjonalny sposób drą ze sobą koty..... a dziecko choć małe ma uszy i oczy i jest świetnym obserwatorem.

[witchwq]

W świetle tych wszystkich wypowiedzi moja córcia nie jest normalnym dzieckiem i zapewne była maltretowana przeze mnie od wczesnego dzieciństwa, bo nawet po kilkudnoowej rozłące, jako NIESPEŁNA ROCZNIAK, gdy przyszła do mnie do szpitala w odwiedziny, poszła Z NIEZNANĄ SOBIE WCZEŚNIEJ PIELĘGNIARKĄ DO OSOBNEGO POKOJU. Nie miała czasu się nawet do mnie przytulić.

Przewrotnie zapytam: czy to znaczy, że zachowuję się nieodpowiednio wobec własnego dziecka?
A ja odpowiem: NIE.
CZEMU? Pewne dzieci interesuje wszystko i wszyscy, którzy są "nowi", którzy NIE SĄ mamą lub tatą. I to nie zależy od wieku a od predyspozycji dziecka. Kiedyś takie zachowanie zwano "cygańskie dziecko" - nie oddali się ono od opiekuna na długi czas, ale jednak do pewnego momentu pójdzie za fascynującą je osobą. A że w tym wypadku opiekun (czyli tata) jest pod ręką to dziecko czuje się tak pewnie jak pod matczynym skrzydłem, a jednocześnie na dostęp do nowych bodźców od nowej partnerki taty, doznaje fascynacji... A więc bezpieczeństwo+ fascynująca nowość jest fajniejsza od matczynego bezpieczeństwa.
Wszyscy w tym wątku chyba zapomnieli, że dziecko w tym właśnie wieku coraz bardziej eksploruje świat i w tych swoich eksploracjach coraz bardziej zbliża się do osób innych niż mama czy tata, ale jednak pod ich czujnym wzrokiem. Dlatego jestem w stanie zrozumieć czemu teoreryczna "nowość" w postaci nowej partnerki dostarczyciela poczucia bezpieczeństwa (czyli taty) jest fajniejsza niż mama czy tata (o czym też chyba było)

Pozdrawiam

[TmargoT]

Napisane przez witchwq

W świetle tych wszystkich wypowiedzi moja córcia nie jest normalnym dzieckiem i zapewne była maltretowana przeze mnie od wczesnego dzieciństwa, bo nawet po kilkudnoowej rozłące, jako NIESPEŁNA ROCZNIAK, gdy przyszła do mnie do szpitala w odwiedziny, poszła Z NIEZNANĄ SOBIE WCZEŚNIEJ PIELĘGNIARKĄ DO OSOBNEGO POKOJU. Nie miała czasu się nawet do mnie przytulić.

czy ty dobrze przeczytałas wątek?
chyba nie.
przede wszystkim zacząc trzeba od tego,że my mówimy o trzy latku,a nie o rocznym dziecku.jesli nie widzisz róznicy to warto poczytać o rozwoju dziecięcym na przełomie wiekowym
po drugie-mówimy o chwili,a nie o dłuższym okresie ,jak nocowanie
a po trzecie -wszystko zalezy też od charakteru dziecka

CZEMU? Pewne dzieci interesuje wszystko i wszyscy, którzy są "nowi", którzy NIE SĄ mamą lub tatą. I to nie zależy od wieku a od predyspozycji dziecka. Kiedyś takie zachowanie zwano "cygańskie dziecko" - nie oddali się ono od opiekuna na długi czas, ale jednak do pewnego momentu pójdzie za fascynującą je osobą.
A że w tym wypadku opiekun (czyli tata) jest pod ręką to dziecko czuje się tak pewnie jak pod matczynym skrzydłem, a jednocześnie na dostęp do nowych bodźców od nowej partnerki taty, doznaje fascynacji... A więc bezpieczeństwo+ fascynująca nowość jest fajniejsza od matczynego bezpieczeństwa.
Wszyscy w tym wątku chyba zapomnieli, że dziecko w tym właśnie wieku coraz bardziej eksploruje świat i w tych swoich eksploracjach coraz bardziej zbliża się do osób innych niż mama czy tata, ale jednak pod ich czujnym wzrokiem. Dlatego jestem w stanie zrozumieć czemu teoreryczna "nowość" w postaci nowej partnerki dostarczyciela poczucia bezpieczeństwa (czyli taty) jest fajniejsza niż mama czy tata (o czym też chyba było)

chyba warto poczytac lekturę,abvy wypowiedziec się na temat ogólnego zachowania dzieci,a nie podawac na przykładzie wlasnego potomka,jakoby wszystkie dzieci były takie same.
ja nie wypowiadam się w tym temacie tylko na podstawie wychowania mojego syna,bo on nie wpasowywuje się w żadne ramy,ale z wiedzy wyniesionej z pracy z dziećmi.

[witchwq]

Margo, to, że się ze mną nie zgadzasz nie znaczy, że możesz mnie traktować jak osobę ograniczoną.

Skąd założenie, że literatury.fachowej nie czytam? Skąd założenie, że swoje słowa opieram na obserwacji tylko mojego jednego dziecka?

No i do jasnej ciasnej! Gdzie ja napisałam, że wszystkie dzieci są takie same?

Założeniem mojego poprzedniego posta było pokazanie na przykładzie z życia, że NIE DLA KAŻDEGO 3LATKA MAMA JEST CAŁYM ŚWIATEM. A tak btw. a co z ojcem? On już się do tego dziecięcego świata nie zalicza?

I jeszcze powiedz mi Margo, mama jest ważniejsza dla roczniaka, czy dla 3latka?

[TmargoT]

Napisane przez witchwq

Margo, to, że się ze mną nie zgadzasz nie znaczy, że możesz mnie traktować jak osobę ograniczoną.

Skąd założenie, że literatury.fachowej nie czytam? Skąd założenie, że swoje słowa opieram na obserwacji tylko mojego jednego dziecka?

No i do jasnej ciasnej! Gdzie ja napisałam, że wszystkie dzieci są takie same?

Założeniem mojego poprzedniego posta było pokazanie na przykładzie z życia, że NIE DLA KAŻDEGO 3LATKA MAMA JEST CAŁYM ŚWIATEM. A tak btw. a co z ojcem? On już się do tego dziecięcego świata nie zalicza?

I jeszcze powiedz mi Margo, mama jest ważniejsza dla roczniaka, czy dla 3latka?

porównalaś w swoim poście trzy latka do swojego rocznego dziecka,które niewiele jeszcze rozumie .nie wiem co chciałaś przekazac swoim postem,bo ja mam wrażenie,że chcesz udowodnić,że twoje dziecko woli obcych od ciebie

jeszcze raz przypomne ci problem autora.jego 3 letni syn woli kochankę,którą zna od niedawna.razem sa pół roku co nie znaczy,że spotykaja się z dzieckiem od początku.kochanka nie przebywa stale z dzieckiem,aby ono teskniło do niej,jednak woli ją niz matkę w wielu sytuacjach co glośno skanduje.
czy dla ciebie nie jest to zastanawiające?
nie mowimy o ojcu,bo jest on częścia bezpieczeństwa dziecka.problem jest w tym ,dlaczego dziecko woli obca osobe,niż własną matkę.uważam,że w normalnym domu nie byłoby takiego problemu,a taki układ jest wynikiem złych relacji matka /ojciec/dziecko/kochanka.
nie wieszam psów na matce,bo w świetle problemów emocjonalnych autora śmiem twierdzic,ze m duzy wpływ na emocje dziecko/matka
dołączam krótkie streszczenia psychorozwoju 3 latka i rocznego dziecka.

Dziecko 3-letnie nie zna i nie rozróżnia prawidłowo stosunków czasowych i przestrzennych. Utrudnia mu to rozpoznawanie i właściwą ocenę wielu sytuacji społecznych związanych z jego funkcjonowaniem w nowym otoczeniu i wzbudza lęk .W odczuciu dziecka mama, która zostawia je w nieznanym środowisku, odchodzi na zawsze. Poziom rozwoju społecznego 3-latka sprawia, że dopiero zaczyna on zwracać uwagę na te osoby wokół siebie, które nie należą do bliskiej rodziny.U dzieci w wieku przedszkolnym sfera emocjonalna pełni rolę kierunkową w rozwoju, co oznacza, że to ona ma znaczenie pierwszoplanowe w procesie przystosowania. Emocje i impulsy wciąż jeszcze rządzą zachowaniem trzylatka, choć potrafi on poprawnie rozpoznawać i nazywać dopiero niektóre z nich. Jednocześnie dziecko w tym wieku jest bardzo wrażliwe na niewerbalny przekaz uczuć i atmosferę panującą między ludźmi w jego otoczeniu .Znaczne wahania uczuć są codziennym doświadczeniem 3-latka, który z jednej strony „tęskni” za czasem pełnej zależności od rodziców, a z drugiej- dąży do samodzielności. Należy pamiętać iż prawidłowy rozwój 3-latka zależy od tego, w jakim stopniu czuje się kochany, akceptowany oraz bezpieczny

.

roczne dziecko

Wówczas dziecko radykalnym gestem oznajmia swoje niezadowolenie. Potrafi także wyraźnie okazać uczucie miłości do rodziców i innych domowników. Chętnie się przytula, wyciąga rączki do najbliższych i nadal w ich towarzystwie czuje się najlepiej. Nie na długo koncentruje się na jednej czynności. Łatwo można odwrócić jego uwagę. Rozpoznaje swoje odbicie w lustrze, wie, że widzi siebie. Coraz wyraźniej zachowanie dziecka pozwala określić jego charakter. Poszczególne cechy indywidualne przejawiają się: przekorą, zainteresowaniem innymi dziećmi, potrzebą czułości, bycia w centrum zainteresowania, samodzielnością itp

[whitechocolateraspberry]

Wszyscy tutaj piszecie, że 3letnie dziecko kocha własną matkę taką jaka jest a nastepnie, że z matką musi byc cos nie tak, czyli przeczycie sami sobie.
Bo skoro nawet jest cos nie tak wg waszej teorii i tak powinno ją najbardziej kochać, a widać jest inaczej.

A zreszta kto tu mówi o 'kochaniu'? Może i kocha najbardziej swoją matkę, ale woli spędzać czas z kim innym, bo się czuje w tamtym towarzystwie lepiej? Ja np. też wolałam spędzać czas np. z dziadkiem w tym wieku, niż z rodzicami bo byli bardziej nerwowi. I nie robili mi nic złego, po prostu byli nerwowi i wolałam spędzać czas z kimś spokojniejszym.
Moja 2letnia kuzynka wolała spędzać czas ze mną niż z rodzicami, ich zapewne bardziej kochała, ale wolała spędzać czas ze mną, bo np. ja jej nie wmuszałam jedzenia na siłe. Pewnie po dłuższym czasie by zatęskniła za rodzicami, a nawet na pewno, ale jak chodziło o weekend to też wybierała mnie a rodzice mogli sobie jechać.

[witchwq]

Napisane przez whitechocolateraspberry

Wszyscy tutaj piszecie, że 3letnie dziecko kocha własną matkę taką jaka jest a nastepnie, że z matką musi byc cos nie tak, czyli przeczycie sami sobie.
Bo skoro nawet jest cos nie tak wg waszej teorii i tak powinno ją najbardziej kochać, a widać jest inaczej.

A zreszta kto tu mówi o 'kochaniu'? Może i kocha najbardziej swoją matkę, ale woli spędzać czas z kim innym, bo się czuje w tamtym towarzystwie lepiej? Ja np. też wolałam spędzać czas np. z dziadkiem w tym wieku, niż z rodzicami bo byli bardziej nerwowi. I nie robili mi nic złego, po prostu byli nerwowi i wolałam spędzać czas z kimś spokojniejszym.
Moja 2letnia kuzynka wolała spędzać czas ze mną niż z rodzicami, ich zapewne bardziej kochała, ale wolała spędzać czas ze mną, bo np. ja jej nie wmuszałam jedzenia na siłe. Pewnie po dłuższym czasie by zatęskniła za rodzicami, a nawet na pewno, ale jak chodziło o weekend to też wybierała mnie a rodzice mogli sobie jechać.

To właśnie chciałam przekazać moim postem, ale chyba mi się nie udało :-(

Margo, tak, właśnie tak, moja córka woli osoby spoza grona domowego. Tak wybierała już jako roczniak, jako trzylatka i teraz jako ośmiolatka też. Jest towarzyska, ma masę znajomych i nie ma kłopotów z zawieraniem znajomości. Ot, taki typ człowieka i nie potnę się z tego powodu. Po prostu inni ludzie są dla niej ciekawsi od rodziców, których zna i z którymi przebywa na co dzień.

(Dla odmiany jej brat od urodzenia jest typowym maminsynkiem a ma już 7 lat. Wychowanie to samo, te same geny i całkowicie różne dzieci.)

Dlatego nie dziwię zachowaniu syna autora. Po prostu staram się podać to jako jedną z możliwych przyczyn. Prawdziwą przyczynę autor pozna dopiero wtedy gdy wysłucha co syn ma do powiedzenia.

Dzieciaki wyczuwają emocje dorosłych, może mama jest wiecznie smutna, przygnębiona, depresyjna a wesoła i szczęśliwa partnerka autora jest dla dziecka po prostu towarzystwem, w którym lepiej się czuje?

[TmargoT]

Napisane przez witchwq

To właśnie chciałam przekazać moim postem, ale chyba mi się nie udało :-(

Margo, tak, właśnie tak, moja córka woli osoby spoza grona domowego. Tak wybierała już jako roczniak, jako trzylatka i teraz jako ośmiolatka też. Jest towarzyska, ma masę znajomych i nie ma kłopotów z zawieraniem znajomości. Ot, taki typ człowieka i nie potnę się z tego powodu. Po prostu inni ludzie są dla niej ciekawsi od rodziców, których zna i z którymi przebywa na co dzień.

(Dla odmiany jej brat od urodzenia jest typowym maminsynkiem a ma już 7 lat. Wychowanie to samo, te same geny i całkowicie różne dzieci.)

Dlatego nie dziwię zachowaniu syna autora. Po prostu staram się podać to jako jedną z możliwych przyczyn. Prawdziwą przyczynę autor pozna dopiero wtedy gdy wysłucha co syn ma do powiedzenia.

Dzieciaki wyczuwają emocje dorosłych, może mama jest wiecznie smutna, przygnębiona, depresyjna a wesoła i szczęśliwa partnerka autora jest dla dziecka po prostu towarzystwem, w którym lepiej się czuje?

czy twoja córka poszłaby na noc do obcych i ani razu nie zapakałaby ,nie zatęsniłaby za tobą?
czy twoja córka wolałaby towarzystwo obcej kobiety od ciebie mówiąc,że woli bawić się z XXX,niz z mamą?
czy twoja córka choć raz powiedziała w twoim towarzystwie,że woli iść do pani XXX niż byc z tobą?

Napisane przez whitechocolateraspberry

Wszyscy tutaj piszecie, że 3letnie dziecko kocha własną matkę taką jaka jest a nastepnie, że z matką musi byc cos nie tak, czyli przeczycie sami sobie.
Bo skoro nawet jest cos nie tak wg waszej teorii i tak powinno ją najbardziej kochać, a widać jest inaczej.

A zreszta kto tu mówi o 'kochaniu'? Może i kocha najbardziej swoją matkę, ale woli spędzać czas z kim innym, bo się czuje w tamtym towarzystwie lepiej? Ja np. też wolałam spędzać czas np. z dziadkiem w tym wieku, niż z rodzicami bo byli bardziej nerwowi. I nie robili mi nic złego, po prostu byli nerwowi i wolałam spędzać czas z kimś spokojniejszym.
Moja 2letnia kuzynka wolała spędzać czas ze mną niż z rodzicami, ich zapewne bardziej kochała, ale wolała spędzać czas ze mną, bo np. ja jej nie wmuszałam jedzenia na siłe. Pewnie po dłuższym czasie by zatęskniła za rodzicami, a nawet na pewno, ale jak chodziło o weekend to też wybierała mnie a rodzice mogli sobie jechać.

nie potrafisz rozróznić normalnej rodziny z normalnymi relacjami od dysfunkcyjnej?

[whitechocolateraspberry]

A czemu niby nie potrafię? Masz na to jakieś dowody, czy po prostu tak sobie gadasz, żeby komuś dogadać bo ci się nudzi?
Podałam tylko przykłady na to, że nie musi być rodzina jak to ujełaś dysfunkcyjna a dziecko pomimo wszystko, może lubić spędzać czas z kimś innym. Co nie znaczy, że tego kogoś bardziej kocha

[witchwq]

Margo moje odpowiedzi na Twoje pytania niczego nie wyjaśnią ani nie udowodnią.
Moje dzieci nie były w takiej sytuacji rodzinnej jak syn autora, więc nie wiem jakby się zachowały.

Takie zachowanie dziecka może ranić, może boleć. Moja córka nie płakała za rodzicami podczas 5dniowej wycieczki (pierwszy taki wyjazd bez rodziców), popłakała się natomiast po przyjeździe. Było jej smutno, że taka fajna wycieczka się już skończyła, że jest daleko od przyjaciółki. Najchętniej tego samego dnia by pojechała na kolejną wycieczkę. Zabolało i to bardzo. No ale to ośmiolatka a nie trzylatek.

[Brookit]

Obstawiam, że dziecko woli "ciocię" bo ona poświęca mu sporo swojej uwagi. Jest spokojna, cierpliwa i zapewne potrafi słuchać dziecka... Jasno wyznaczyła zasady, które dziecko rozumie. Niestety ale to co dla dorosłych jest jasne dla dziecka wcale nie musi być zrozumiałe...

Więc nie zawsze musi być winien któryś z dorosłych. Może po prostu "ciocia" ma tzw podejście do dzieci. A dziecko lubi jak ktoś poświęca mu czas. A nie tylko zjedz, nie rób tak, tak nie wolno, itd... Może "ciocia" w zrozumiały dla dziecka sposób potrafi wiele wyjaśnić. Może dlatego właśnie dziecko słucha się najbardziej Cioci bo widzi, że ona go rozumie...