Odpieluszkowe zapalenie mózgu

[Klarissa]

Napisane przez Bananalama

Wy się lepiej módlcie, żebym nie miała tego instynktu, bo biedne to dziecko ze mną będzie

Co innego ogólny stosunek do dzieci, a co innego stosunek do własnego dziecka. Ja nie przepadam za dziećmi, cudzymi rzecz jasna, nawet mnie to martwi bo w życiu moich dzieci zaczną pojawiać się koleżanki i koledzy i będę musiała to znosić

Już teraz bywa mi ciężko okazywać serdeczny stosunek do dzieci koleżanek, pół biedy jak są to niemowlęta, bo małe, ładne i nikomu nie przeszkadzają, ale wkurzają mnie takie małe, chodzące i paprzące po całym domu. A już nic mnie tak nie drażni, jak sytuacja gdy goszczę koleżankę, ona robi jeść swojemu dziecku, daje do ręki i to dziecko łazi mi po całym domu i syfi wszędzie gdzie tylko dotrze... swoje dzieci uczyłam i uczę jeść przy stole, właśnie po to, żeby nie wyjmować kawałka kanapki z pościeli w łóżku...

[201607231707]

Klarissa, ja myslę, że Bananie chodziło o ogół jej charakteru Ja np. wiem, że byłabym po prostu patologiczną matką, bo jestem przede wszystkim masakrycznie nieodpowiedzialna, ledwo się soba zająć umiem, mocno egocentryczna, więc nie dałabym rady z żadnymi ograniczeniami związanymi z posiadaniem dziecka, wiem, że próbowałabym ustawić dziecko według jakiegos swojego wymarzonego wzoru (tu właśnie wchodzi ta różnica między moim a cudzym, bo generalnie mam w dupie jak żyja inni ludzie, ale moje dziecko musi żyć tak jak ja uważam, że jest najlepiej ), mam skłonności do gwaltownych wybuchów agresji, ciężko mi okazywać ciepłe uczucia, więc dla większości ludzi jestem po prostu chłodna i kąśliwa i mogłabym wymienić jeszcze miliard innych powodów, no po prostu jedno wielkie NOPE Niektórzy ludzie po prostu nie powinni byc rodzicami, co poradzisz

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Klarissa, a w czym problem? normalnie sadzasz dzieci przy stole i mówisz, że u ciebie będą tu właśnie jadły :d ja tam towarzystwo zawsze zgarniam w ten sposób, jeśli się trafi już.

[Klarissa]

Napisane przez Demi93

Klarissa, ja myslę, że Bananie chodziło o ogół jej charakteru Ja np. wiem, że byłabym po prostu patologiczną matką, bo jestem przede wszystkim masakrycznie nieodpowiedzialna, ledwo się soba zająć umiem, mocno egocentryczna, więc nie dałabym rady z żadnymi ograniczeniami związanymi z posiadaniem dziecka, wiem, że próbowałabym ustawić dziecko według jakiegos swojego wymarzonego wzoru (tu właśnie wchodzi ta różnica między moim a cudzym, bo generalnie mam w dupie jak żyja inni ludzie, ale moje dziecko musi żyć tak jak ja uważam, że jest najlepiej ), mam skłonności do gwaltownych wybuchów agresji, ciężko mi okazywać ciepłe uczucia, więc dla większości ludzi jestem po prostu chłodna i kąśliwa i mogłabym wymienić jeszcze miliard innych powodów, no po prostu jedno wielkie NOPE Niektórzy ludzie po prostu nie powinni byc rodzicami, co poradzisz

To też się może zmienić. Ja się zmieniłam i to bardzo, czasem sama siebie nie poznaję, ba, czasem zastanawiam się czy ta pani z lustra to aby na pewno ja bo już słabo sama siebie przypominam. Chociaż uważam, że zmieniłam się raczej na lepsze, więc nie widzę problemu.

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;43534861]Klarissa, a w czym problem? normalnie sadzasz dzieci przy stole i mówisz, że u ciebie będą tu właśnie jadły :d ja tam towarzystwo zawsze zgarniam w ten sposób, jeśli się trafi już.[/QUOTE]
Co poradzisz jak małe stworzenie protestuje wrzeszcząc, a matka twierdzi, że "on nie nabrudzi" ewentualnie "ja to wszystko potem posprzątam" (taaaa, akurat - a kto mi wypierze pościel, umyje podłogę i zmieni firanki bo na wszystkim zostały tłuste plamska?).

Kiedyś moja przyjaciółka ze szkolnej ławki, która wcześnie zaczęła macierzyństwo i obecnie ma dwoje nastolatków powiedziała mi coś takiego, w co nie chciałam wierzyć - mianowicie, że czasem człowiek rezygnuje z kontaktów ze świetnymi znajomymi tylko dlatego, że nie może znieść ich dzieci, lub odwrotnie - umawia się z ludźmi, za którymi nie przepada tylko dlatego, że lubią się dzieci. Wydawało mi się to niepojęte, ale coraz bardziej widzę, że to całkiem realne jest.

[taka_sobie_jedna]

Napisane przez Klarissa

Kiedyś moja przyjaciółka ze szkolnej ławki, która wcześnie zaczęła macierzyństwo i obecnie ma dwoje nastolatków powiedziała mi coś takiego, w co nie chciałam wierzyć - mianowicie, że czasem człowiek rezygnuje z kontaktów ze świetnymi znajomymi tylko dlatego, że nie może znieść ich dzieci, lub odwrotnie - umawia się z ludźmi, za którymi nie przepada tylko dlatego, że lubią się dzieci. Wydawało mi się to niepojęte, ale coraz bardziej widzę, że to całkiem realne jest.

Oj... Chyba coś w tym jest... Ja się już złapałam na tym, że nie mam ochoty na spotkania z super dobrą znajomą, którą naprawdę uwielbiam, tylko dlatego, że wiem, że przyjdzie z synem, którego ja znieść nie mogę...

---------- Dopisano o 23:41 ---------- Poprzedni post napisano o 23:36 ----------

Napisane przez iizabelaa

Dla mnie lubienie dzieci cudzych nie ma nic wspólnego z posiadaniem własnych.

Ja za dziećmi nie przepadam, często i gęsto mnie irytują.
A swoje chciałam mieć, kocham nad życie, nie irytuje mnie wogole, choć czasami doprowadza do szału.

Zgadzam się z Tobą
Ja nie lubię dzieci. Nie lubię dzieci tylko dlatego, że są dziećmi. Lubię dzieci, które są fajne w mojej opinii, tak samo jak z dorosłymi.

[Patrilla]

Klarissa Taka Sobie w pełni Was rozumiem, u mnie dochodzi jeszcze jeden problem mam trudne dzieci, po ostatniej wizycie u zaprzyjaźnionej bezdzietnej pary było mi tak wstyd za młodszego ze hej. Ja wiem ze to "taki wiek", ale wiem też ze jakbym nie miała dzieci lub miala super grzeczne to mój synek doprowadziłby mnie do białej goraczki
ja staram zapraszać dzieci te, ktore moja córka lubi

[traicionera]

Ja nie mam jakoś problemu z cudzymi dziećmi, byleby nie były agresywne, a tak to lubię. moja corka jest bardzo towarzyską jednostka, ma mnostwo psiapsiolek i kumpli i naprawdę lubię te dzieciaki, chociaż zazwyczaj dobiera podobne sobie jednostki, czyli energiczne i rozgadane dużą przyjamnosc sprawia mi obserwowanie, jak bawi się że swoimi dobrymi znajomymi, jak na przestrzeni czasu rozwiajaj się ich relacje, takie społeczeństwo w mniejszej skali.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Klarissa, ja wychodzę z założenia że mój dom - ja rządzę, a goście (nawet jeśli z dziećmi przychodzą) mają się dostosować. Jeśliby dziecko wrzeszczało i nie chciało jeść tam, gdzie pozwalam - nie jadłoby. A skoro rodzic by tego nie potrafił zrozumieć i walnął focha... wiesz, na rodzicu ciąży mimo wszystko obowiązek pilnowania pociechy Dzieciom u nas wolno naprawdę dużo, ale jeśli my gdzieś idziemy to też szanujemy zwyczaje innego domu, proste.

[taka_sobie_jedna]

Napisane przez Patrilla

Klarissa Taka Sobie w pełni Was rozumiem, u mnie dochodzi jeszcze jeden problem mam trudne dzieci, po ostatniej wizycie u zaprzyjaźnionej bezdzietnej pary było mi tak wstyd za młodszego ze hej. Ja wiem ze to "taki wiek", ale wiem też ze jakbym nie miała dzieci lub miala super grzeczne to mój synek doprowadziłby mnie do białej goraczki
ja staram zapraszać dzieci te, ktore moja córka lubi

Tyle, że Twój syn jest jeszcze mały. Ja pisałam o ośmiolatku. Wg mnie dziecko w takim wieku powinno znać już pewne zasady a przynajmniej reagować na uwagi dorosłych. Tyle, że co ja sobie mogę, jak on matki nie słucha w ogóle. Ale to zupełnie inny temat.

W każdym razie uważam, że nie jest to tak, że przychodzi dzień i zaczyna się dzieci po prostu lubić. Tak po prostu, tylko dlatego, że są dziećmi.

Ja zawsze staram się rozumieć zachowania dzieci, nie od razu idę w myśl "co za wstrętne dziecko", "co za nieudolny rodzic". Kiedy dziecko robi scenę w sklepie nie myślę, że dziecko jest niewychowane, prędzej, że rodzice mają przerąbane i jest mi ich też trochę żal. Nie powoduje to u mnie frustracji ale wiem, że jest gro ludzi, którym coś takiego przeszkadza - oni mają do tego prawo.

I przykład zachowań, ktore mnie rozwalają:
W tramwaju siedzą mama z synkiem około 6 lat i naprzeciw ja oraz jakaś pani eleganco ubrana. Chłopczyk wymachuje nogami, mama nic, chłopczyk mocniej, zaczął kopać elegancką panią, mama nic, pani przeciera eleganckie czarne spodnie ze śladów butów. Chłopiec chyba uznał to za świetną zabawę, bo zaczął układać stopy tak, żeby więcej śladów zrobić, mama nic. Elegancka pani mówi do niego miłym delikatnym tonem, żeby przestał, bo brudzi jej spodnie a poza tym, kopanie boli. I wtem w matce zrodziła się bestia rodem z horrorów, takie przemienienie w wilkołaka o północy i z rykiem na elegancką panią, co ona sobie wyobraża, żeby pilnowała własnego nosa, że jej synek taki grzeczny, że co z tego, że macha nóżkami?, że co z tego, że brudne spodnie?, że kopie? a co tam, że kopie, to tylko dziecko, krzywdy nie zrobi.
Ja, matka, padłam

[Luba]

Napisane przez taka_sobie_jedna

I przykład zachowań, ktore mnie rozwalają:
W tramwaju siedzą mama z synkiem około 6 lat i naprzeciw ja oraz jakaś pani eleganco ubrana. Chłopczyk wymachuje nogami, mama nic, chłopczyk mocniej, zaczął kopać elegancką panią, mama nic, pani przeciera eleganckie czarne spodnie ze śladów butów. Chłopiec chyba uznał to za świetną zabawę, bo zaczął układać stopy tak, żeby więcej śladów zrobić, mama nic. Elegancka pani mówi do niego miłym delikatnym tonem, żeby przestał, bo brudzi jej spodnie a poza tym, kopanie boli. I wtem w matce zrodziła się bestia rodem z horrorów, takie przemienienie w wilkołaka o północy i z rykiem na elegancką panią, co ona sobie wyobraża, żeby pilnowała własnego nosa, że jej synek taki grzeczny, że co z tego, że macha nóżkami?, że co z tego, że brudne spodnie?, że kopie? a co tam, że kopie, to tylko dziecko, krzywdy nie zrobi.
Ja, matka, padłam

Po prostu kobita miała jakies problemy z psychiką.


Ja w ogóle uważam, że ludzie są "w dzisiejszych czasach" zbyt nerwowi, poddani zbyt wielu stresom, a to jak wiadomo źle wpływa na zdrowie psychiczne. I myślę, ze właśnie coraz więcej ludzi ma mniejsze czy większe problemy psychiczne.

[Klarissa]

Napisane przez Patrilla

Klarissa Taka Sobie w pełni Was rozumiem, u mnie dochodzi jeszcze jeden problem mam trudne dzieci, po ostatniej wizycie u zaprzyjaźnionej bezdzietnej pary było mi tak wstyd za młodszego ze hej. Ja wiem ze to "taki wiek", ale wiem też ze jakbym nie miała dzieci lub miala super grzeczne to mój synek doprowadziłby mnie do białej goraczki
ja staram zapraszać dzieci te, ktore moja córka lubi

Też mi jest czasem wstyd za moje dzieci, no co poradzić. Bywa, że mam ochotę przywiązać do kaloryfera i knebel założyć Dlatego u nas wizyty to już tylko do rodziny, gdzie "jakoś wybaczą" niektóre zachowania. I to nie jest tak, że nie staram się mojego dziecka pacyfikować, po prostu czasem nie da rady.

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;43538671]Klarissa, ja wychodzę z założenia że mój dom - ja rządzę, a goście (nawet jeśli z dziećmi przychodzą) mają się dostosować. Jeśliby dziecko wrzeszczało i nie chciało jeść tam, gdzie pozwalam - nie jadłoby. A skoro rodzic by tego nie potrafił zrozumieć i walnął focha... wiesz, na rodzicu ciąży mimo wszystko obowiązek pilnowania pociechy Dzieciom u nas wolno naprawdę dużo, ale jeśli my gdzieś idziemy to też szanujemy zwyczaje innego domu, proste.[/QUOTE]Niestety nie wszyscy wychodzą z takiego założenia, ja po prostu drugi raz nie zapraszam chociaż żal mi niektórych, fajnych kontaktów, ale trudno...

[iizabelaa]

Napisane przez taka_sobie_jedna

Zgadzam się z Tobą
Ja nie lubię dzieci. Nie lubię dzieci tylko dlatego, że są dziećmi. Lubię dzieci, które są fajne w mojej opinii, tak samo jak z dorosłymi.

to strasznie fajne zdanie

[ciri15]

Napisane przez Linka25

jestem prawie po lekturze wątku i jedna z rzeczy (wątków pobocznych) które mnie przeraziły to herezje na temat karmienia piersią wygłaszane przez osobę związaną zawodowo () z medycyną

Chodzi Ci o wypowiedź klempy https://wizaz.pl/forum/showthread.php?p=43433822 #post43433822 ?

---------- Dopisano o 15:54 ---------- Poprzedni post napisano o 15:50 ----------

Napisane przez taka_sobie_jedna

Oj... Chyba coś w tym jest... Ja się już złapałam na tym, że nie mam ochoty na spotkania z super dobrą znajomą, którą naprawdę uwielbiam, tylko dlatego, że wiem, że przyjdzie z synem, którego ja znieść nie mogę...

Wychodzi na to, że większość trochę nie lubi dzieci, przynajmniej niektórych... I bez znaczenia tu jest dlaczego dziecko tak postępuje, dlaczego brudzi pościel, firanki...

---------- Dopisano o 15:58 ---------- Poprzedni post napisano o 15:54 ----------

Napisane przez taka_sobie_jedna

I przykład zachowań, ktore mnie rozwalają:
W tramwaju siedzą mama z synkiem około 6 lat i naprzeciw ja oraz jakaś pani eleganco ubrana. Chłopczyk wymachuje nogami, mama nic, chłopczyk mocniej, zaczął kopać elegancką panią, mama nic, pani przeciera eleganckie czarne spodnie ze śladów butów. Chłopiec chyba uznał to za świetną zabawę, bo zaczął układać stopy tak, żeby więcej śladów zrobić, mama nic. Elegancka pani mówi do niego miłym delikatnym tonem, żeby przestał, bo brudzi jej spodnie a poza tym, kopanie boli. I wtem w matce zrodziła się bestia rodem z horrorów, takie przemienienie w wilkołaka o północy i z rykiem na elegancką panią, co ona sobie wyobraża, żeby pilnowała własnego nosa, że jej synek taki grzeczny, że co z tego, że macha nóżkami?, że co z tego, że brudne spodnie?, że kopie? a co tam, że kopie, to tylko dziecko, krzywdy nie zrobi.
Ja, matka, padłam

Chamka.

[mm444]

Treść usunięta

[Patrilla]

mm444 ja znów mam odwrotne doświadczenia negowanie i wypieranie problemów dziecka i to już u kilku rodzin to zauważyłam jednym ludziom - lubię ich dziecko wprost powiedziałam ze powinni udać się do poradni i zrobić mu diagnozę
taka sobie jedna mialam podobną sytuację Api nogami machała natychmiast została przeze mnie upomniana, ale ja widzę ze na tle innych mam to jestem cholernie wymagająca i upierdliwa

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Mnie tak szlag trafia gdy widzę, że rodzice pozwalają dziecku w butach wchodzić na krzesła, siedzenia - gdziekolwiek.

[_vixen_]

Mnie jeszcze wkurza wozenie dzieci w środku wózków sklepowych, nie na tych siedziskach, tylko centralnie w wózku. Ludzie tam jedzenie kładą, a ktoś dzieciaka w brudnych butach. I nie lubię jeszcze dokarmiania dzieci w sklepach zanim zapłaci się za towar. Czy na zakupach naprawdę dziecko musi jeść jakas bule?

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Mnie też do drażni, i uczę małą że NAJPIERW trzeba zapłacić, potem żreć

[Luba]

Napisane przez _vixen_

I nie lubię jeszcze dokarmiania dzieci w sklepach zanim zapłaci się za towar. Czy na zakupach naprawdę dziecko musi jeść jakas bule?

A właściwie dlaczego? Chyba, że jedzenie nie pakowane, to rozumiem, bo jak potem zapłacić.
U nas akurat jedzenie nie, ale picie wchodziło w grę. Co za różnica, że dziecko piło, zresztą ja też jak butelka i tak była w wózku i się za nią płaciło.

[Klarissa]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;43554338]Mnie tak szlag trafia gdy widzę, że rodzice pozwalają dziecku w butach wchodzić na krzesła, siedzenia - gdziekolwiek.[/QUOTE]
Mnie też, potem człowiek siądze i ma cały tyłek brudny...


Ale stwierdzam, że moja mama to ma jednak to OZM na punkcie moich dzieci Dzisiaj była z nami w przychodni to ło matko bosko co tam się działo Dzieci mi się uwsteczniają przez babcie, bo one obie jakby się dało to chyba by nawet oddychały za nich co by się biedactwa nie zmęczyły.

[_vixen_]

Jakos tego nie lubię, uwazam, ze naprawdę dziecko może chwile poczekać. Nie chce robić u swojej corki zwyczaju jedzenia w sklepie.

[Klarissa]

Napisane przez _vixen_

Mnie jeszcze wkurza wozenie dzieci w środku wózków sklepowych, nie na tych siedziskach, tylko centralnie w wózku. Ludzie tam jedzenie kładą, a ktoś dzieciaka w brudnych butach. I nie lubię jeszcze dokarmiania dzieci w sklepach zanim zapłaci się za towar. Czy na zakupach naprawdę dziecko musi jeść jakas bule?

Jak córka była mniejsza to czasem zatykałam bułą jak się za bardzo rozkręcała w sklepie

[madalena83]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;43555686]Mnie też do drażni, i uczę małą że NAJPIERW trzeba zapłacić, potem żreć [/QUOTE]

Mnie to nie przeszkadza - ja uczę małego - że gdy coś napocznie, czy zje to musi zachować papierek, butelkę itp. bo trzeba przy kasie zapłacić.
Nie raz zjadł batonik, czy dawałam do picia mineralną, czy sok.

Zresztą sama czasami otwieram butelkę i piję - choć niezapłacona.
Ale zawsze później płacę

[boska latynoska]

Napisane przez _vixen_

Mnie jeszcze wkurza wozenie dzieci w środku wózków sklepowych, nie na tych siedziskach, tylko centralnie w wózku. Ludzie tam jedzenie kładą, a ktoś dzieciaka w brudnych butach. I nie lubię jeszcze dokarmiania dzieci w sklepach zanim zapłaci się za towar. Czy na zakupach naprawdę dziecko musi jeść jakas bule?

Szczerze, to nie widzę w tym nic złego ani dziwnego. Sama często coś jem na zakupach jak jestem i stoję w długiej kolejce, niby czemu głodna mam stać? Tym bardziej że jak jestem głodna to od razu mi się słabo robi i ręce mi się trzęsą.

[houseofcolours]

Napisane przez boska latynoska

Szczerze, to nie widzę w tym nic złego ani dziwnego. Sama często coś jem na zakupach jak jestem i stoję w długiej kolejce, niby czemu głodna mam stać? Tym bardziej że jak jestem głodna to od razu mi się słabo robi i ręce mi się trzęsą.

Też nie widzę w tym nic złego. Mi akurat rzadko się to zdarza bo najczęściej robię zakupy sama ale jak już się zdarzy, że jestem z córką w jakimś supermarkecie to jak chce daję jej bułkę do ręki a ja mogę w spokoju kontynuować zakupy. Młoda czymś zajęta i dupy mi nie truje a ja nie muszę się spieszyć i denerwować.

[Luba]

Napisane przez _vixen_

Jakos tego nie lubię, uwazam, ze naprawdę dziecko może chwile poczekać. Nie chce robić u swojej corki zwyczaju jedzenia w sklepie.

Ja rozumiem, że sama nie chcesz tak robić, ale dlaczego Cię to denerwuje u innych?
Poza tym... ja nie wiem o jakich sklepach my mówimy. Robilismy duże zakupy praktycznie raz na tydzien i wtedy dośc długo się w sklepie przebywa, to nie jest "chwila", samej mi się pić chciało i nie widziałam potrzeby czekania, to dlaczego miałabym odmówić dziecku?

[_vixen_]

Ludzie często zostawiają papierki po takim jedzeniu w sklepie. Poza tym uważam, ze juz zwłaszcza starsze dziecko może się powstrzymać od zjedzenia czegoś w sklepie, to jest zwykle takie wrzucanie w siebie pustych kalorii i nie chciałabym rozumnego dziecka uczyć zatykania sie batonikiem dla chwili spokoju.

[boska latynoska]

Napisane przez _vixen_

Ludzie często zostawiają papierki po takim jedzeniu w sklepie. Poza tym uważam, ze juz zwłaszcza starsze dziecko może się powstrzymać od zjedzenia czegoś w sklepie, to jest zwykle takie wrzucanie w siebie pustych kalorii i nie chciałabym rozumnego dziecka uczyć zatykania sie batonikiem dla chwili spokoju.

Jak dla mnie to się czepiasz zwyczajnie Z tymi papierkami to pojechałaś Nie rozumiem czemu głodne dziecko ma się powstrzymywać od jedzenia jak może coś zjeść..

[_vixen_]

Staram się nie chodzić na zakupy z głodnym dzieckiem, bo to szkoda nerwów.
Pal licho jeszcze maluchy, ale naprawdę nie widzę powodu, dla którego powiedzmy 4 latek koniecznie musi zjeść batona przed kasa. Wolałabym jednak w swoim dziecku wyrobić jakas minimalna chociaż cierpliwość. Potem widać te placzace kolo kas dzieci, i co, też zapchać batonikiem? Krzywda się dziecku stanie jak chwile na coś poczeka?

[boska latynoska]

Napisane przez _vixen_

Staram się nie chodzić na zakupy z głodnym dzieckiem, bo to szkoda nerwów.
Pal licho jeszcze maluchy, ale naprawdę nie widzę powodu, dla którego powiedzmy 4 latek koniecznie musi zjeść batona przed kasa. Wolałabym jednak w swoim dziecku wyrobić jakas minimalna chociaż cierpliwość. Potem widać te placzace kolo kas dzieci, i co, też zapchać batonikiem? Krzywda się dziecku stanie jak chwile na coś poczeka?

Miałam na myśli jakieś pojedyncze sytuacje, codziennie nie biegam po supermarketach z dzieciakiem. Czasami nie da się wszystkiego zaplanować, od zwyczajnie coś się przedłuży, więc nie widze powody żeby nie dac dzieciakowi tej buły. ?Jak raz na miesiąc dostanie tego nieszczęsnego batona to też nic się nie stanie, ja nie jestem z tej frakcji antysłodyczowej