mój ojciec zdradził matkę - PROSZĘ O POMOC

[kalincia]

Napisane przez Nowhere

i co, zostawić tak mamę zupełnie samotną, uciec od niej...?
Rozważałam wyjazd na studia już wcześniej, ale teraz będzie mi bardzo ciężko tak po prostu wyjechać...

Żeby było ciekawiej, rodzice teraz(jutro) wyjeżdżają na cały tydzień majowy razem, we dwójkę, jak co roku.... Moja mama chce jechać, odprężyć się, przemyśleć tę sytuację bo tamto miejsce bardzo dobrze na nią wpływa, martwię się tylko czy chore manipulacje ojca nie zniszczą jej radości z pobytu tam. Póki co zabroniła mu stanowczo kontaktowania się z tamtą kobietą podczas wyjazdu, na co zareagował miną pobitego pieska i spytał żałośnie: "aa będe mógł jej chociaż smsa wysłać, że dojechałem bezpiecznie? bo to tak daleko..."
Mama oczywiście zaprzeczyła. Ciekawe, jak ten obrót sprawy wpłynie na tę sytuację...

Powtórzę. Twoja matka powinna wziąć sprawy w swoje ręce i:
1.Powiedzieć, że jeszcze jeden kontakt z nią i ona składa wniosek o rozwód.
2. Napisać to tej kobiety, że jeśli nie przestanie się kontaktować się z jej mężem, to ona męża tamtej o tym zawiadomi. Bez skamlania i proszenia, proste stwierdzenie. Najprawdopodobniej ona leci radośnie na dwa fronty, ale nie przewiduje rozstania z mężem. \
Jeśli nie przestanie - znaleźć kontakt do męża, ale dopiero wtedy. Wcześniej może to raczej zaszkodzić, niż pomóc.
3. Nigdzie nie wyjeżdźać, zeby małżonek nie poczuł, że moze być wedle jego wyobrażenia.
Mężowi zagrozić - nie godzi się na taki układ, jakiego on by chciał, żona chce rozwodu , składa wniosek za dwa tygodnie (to do namysłu).
W takiej sytuacji niech mąż decyduje.

[rembertowa]

Napisane przez 1000days

Prosze, pogrubilam. Skad wzielas te informacje? Z wypowiedzi autorki?

madana, ja nie twierdze, ze dziecko ma sie angazowac nadmiernie i rozwiazywac problem rodzicow, nigdzie tego nie napisalam.
Ale nie zgodze sie, ze ta sytuacja jej nie dotyczy. To jest jej rodzina i to jej ojciec zachowuje sie jak zlamany narzad meski rozrodczy a matka niewlasciwie reaguje. To jej jak najbardziej dotyczy.

w sprawie pierwszego masz odpowiedź niżej.

W sprawie drugiego - dotyczyć jej powinny co najwyżej konsekwencje decyzji, jaką rodzice podejmą. W momencie, w którym jest zmuszona zachowywać się jak rodzic - co wpisane jest w Twoją ocenę jej sytuacji rodzinnej, bo to rodzic ocenia, co jest właściwe a co nie - mamy do czynienia z układem dysfunkcyjnym. Co zresztą widać w całym wątku, w którym kretyńskie rady o wzięciu spraw w swoje ręce sąsiadują z wypowiedziami Autorki, która przyjmuje na siebie odpowiedzialność nie do udźwignięcia. Więc przyjmijmy, że "romans" jej ojca jej nie dotyczy. To problem matki i ojca.

Napisane przez Nowhere

Na poczatku myślałyśmy z mamą, że to jakaś depresja. (...) Do tej pory jakoś udało się "im" ukrywać, ale moja mama w końcu dręczona złymi przeczuciami sięgnęła po telefon taty i odkryła tkliwego smska. Nie robiła awantur, nie kazała mu się w furii wyprowadzać, nie wyzywała go. Jest pogruchotana, otumaniona co się tym stało, nie widzi dla siebie nadziei, obarcza siebie winą, czuje, że przegrała swoje życie. (...) Proszę, pomóżcie mi przede wszystkim wskazówką, jak ja mogę teraz doraźnie pomóc mamie. Ona coś wspomniała o psychologu, poszukam dobrego terapeuty. Ona ciągle chce odbudować swoje małżeństwo, mówi że nigdy go nie przekreśli i nigdy nie zwiąże się już z nikim innym. Mój ojciec mówi, że tego typu teksty źle na niego działają i wzbudzają w nim wyrzuty sumienia. Niby wie, że źle zrobił, ale to nie jego wina i nie chce się od tego odcinać... To są jego słowa.

Mama płacze, wyje, chce umierać a tata sobie pisze słodkie maile...

no to Ci wybrałam fragmenty, które świadczą o tym, że Autorka wątku jest pełnoprawną uczestniczką tej imprezy, a nie dzieckiem, nieświadomym konfliktu między rodzicami. W moralności jej matki mieści się wtajemniczanie nastoletniej córki w meandry korespondencji esemesowej, którą prowadzi jej ojciec z jakąś postronną panią. Autorka nie tylko ogląda ten szał rozpaczy, w jaki wpadła jej matka, ale też najwyraźniej wysłuchuje zwierzeń - nastoletnie dzieci nie są partnerami w rozmowach o problemach małżeńskich, jak też domniemanej depresji lub istniejącego załamania nerwowego. Nie są. O tym, dlaczego nie są i dlaczego nie należy włączać dzieci w sprawy dorosłych, jak dzieci montowane w takie cyrki się zachowują i dlaczego jest to bardzo szkodliwe, masz sporą literaturę poświęconą wzorcom zachowań w rodzinach dysfunkcyjnych. Tak, jak nie należy dzieci wystawiać na alkoholizm tatusia lub mamusi, tak nie należy wkręcać ich w uczestnictwo w konflikcie dorosłych - zwłaszcza konflikcie tego rodzaju. Autorka wątku opisuje swoje zachowania w sposób wręcz wzorcowy, niektóre wizażanki też jej doradzają, by ów model kontynuowała. Tymczasem, cała ta sytuacja powinna rozegrać się poza nią. Inaczej należy uznać, że jest narzędziem w tej rozgrywce - bo do tego sprowadza się rola dziecka ustawionego między mamusią a tatusiem. O tym, że ustawiła matka, można wywnioskować z faktu, że przekazała dziecku informacje, których ono mieć nie powinno, bo nie dotyczą jego, tylko małżeństwa jego rodziców. Po co mówiła dziewczynie o odkrytym esemesie? Po co rozmawia z nią o terapii? Każda odpowiedź jest zła i każda wskazuje na przedmiotowe traktowanie Autorki, nieuwzględniające jej dojrzałości i miejsca, jakie zajmuje w rodzinie. Autorka zachowała się w przewidywalny sposób, to znaczy, zaczęła wywierać presję na ojcu - co jest wpisane w scenariusz wykorzystywania dziecka w rozgrywce między rodzicami.

Ten scenariusz jest po prostu bardzo częsty i bardzo przewidywalny. Żeby go rozpoznać, nie potrzebujesz wiele detali. Tak mniej więcej, jak po deklaracji: "mój mąż jest alkoholikiem, bije mnie i dzieci, ale bardzo go kocham i nie mogę odejść, bo on się przeze mnie stoczy", widzisz schemat toksycznego współuzależnienia.

[201604190949]

Nadal się z tobą nie zgadzam a przytoczone fragmenty nijak się mają do tego co ja wytłuściłam w twojej wypowiedzi.
Wybacz ale dla mnie dysfunkcją jest również sytuacja kiedy dziecko trzyma się pod kloszem i trzyma za drzwiami sypialni takie sprawy jak możliwa depresja jednego rodzica czy jego zeszmacenie. Dziecko, dziecko, dziecko. Dziecko powinno być chronione ale nie niedoinformowane. Dziecko nie ma 6 lat, nie ma 13 tylko 18. Dziecko ma oczy, uszy, wpadają przez nie informacje i dziecko ma mózg by te informacje ze sobą łączyć. A to co ty opisujesz to jest jakieś kompletne izolowanie dziecka od spraw rodzinnych bo dziecko nie należy do małżeństwa.

[201705042038]

Napisane przez Nowhere

Najbardziej wkurza mnie jego zlewczy stosunek do mnie, zbywa mnie śmiechem, cokolwiek "poważnego" powiem, nie liczy się wcale z moim zdaniem, uważa że ta cała sytuacja mnie zupełnie nie dotyczy.
I nadal twardo obstaje przy tym, że jego M. to wielka miłość...

Ano właśnie. Zgadzam się Rembertową. Mama niby prosi Cię o pomoc, ale niespecjalnie przejmuje się tym, co mówisz. Ty sobie to bierzesz do serca, zastanawiasz się, co robić. A ona dobrze wie, jak to się skończy (ojciec wróci z podkulonym ogonem, ona mu wspaniałomyślnie wybaczy).

Napisane przez new woman in town

Przepraszam że to napiszę, ale Twój ojciec jest mniej żałosny w tej całej historii niż matka. Owszem dostała od męża po przysłowiowym tyłku, ale to co teraz wyprawia, na co przymyka oczy aż woła o pomstę do nieba. Ta kobieta jest aż tak stłamszona czy aż tak mało ma do siebie szacunku? Facet pluje jej w twarz a ona udaje, że deszcz pada... Straszne to.

Nie. Ona po prostu sądzi, że to taka gra i pewnie ma rację. Odrobina telenoweli może nawet związkowi dobrze robić, szkoda tylko, że tam, gdzie dorośli się bawią, dziecko naprawdę się martwi.

Zgadzam się, że to częsty scenariusz. Tak było w rodzinie mojej mamy, ona na szczęście była tak młoda, że tego nie rozumiała, ale starsi bracia bardzo to odchorowali. Ja też stałam w podobnej roli przy związku mojej przyjaciółki, ze wszystkich sił próbowałam jej "otworzyć oczy", a ona po prostu potrzebowała widza dla swojego serialu.

[201706190936]

Napisane przez Nowhere

Póki co zabroniła mu stanowczo kontaktowania się z tamtą kobietą podczas wyjazdu, na co zareagował miną pobitego pieska i spytał żałośnie: "aa będe mógł jej chociaż smsa wysłać, że dojechałem bezpiecznie? bo to tak daleko..."

Ja pierdzielę, mnie by chyba szlag trafił sto razy gdyby wiarołomny małżonek wyskoczył z takim tekstem. Próbowałam to sobie wyobrazić ale nic nie wymyśliłam ponad to że chyba bym faceta powaliła śmiechem a w trakcie pakowała mu walizeczkę i niech spada do kochanicy. Wszystko ma swoje granice. Ja mam wrażenie że ojciec to nie tyle jest idiotą co zwyczajnie próbuje zrujnować psychicznie matkę. Przepraszam autorko że wyskoczyłam z takimi inwektywami ale nie mieści mi się w głowie jak matka po czymś takim nie trzasnęła go w gębę i nie kazała spadać na księżyc.
Ciepło pozdrawiam.

[Lui1234]

Napisane przez Nowhere

rembertowa, Mojwa Od tej pory role odwróciły się - teraz to ojciec wije się po podłodze, szlocha i wyje, krzycząc że chłoszczemy jego uczucia, nie rozumiemy wcale jego uczuć, mamy jego emocje i szczęście gdzieś,
Przykro tylko patrzeć na żałosne zachowanie ojca i jego szantaże emocjonalne... w dodatku rano wymyślił, że potrzebuje nowy telefon(w tej samej sieci, co jego miłość), że to tylko 20 zł miesięcznie....

Ojciec kompletnie postradał zmysły. Chyba tel do Pani z netu nie ma sensu. Szkoda tej Twojej mamy ale trzeba mieć swoja soscjalistyczna godność, niech tato ucieka do netowej kochanki.
W zasadzie zadna sytuacja nie bedzie teraz dobra, ani jesli odejdzie ani jesli zostanie. Kapitalnie wszystko, co trwało przez wiele lat , szlag trafił, fundamentow-zaufania i szacunku juz nie ma.

Jesli odejdzie to podejrzewam, ze szybko najdzie go ochota na powrót.
Pytanie co wtedy z nim począć?
Swoja drogą ciekawa jestem jak tato planuje przyszłosc z netową panią
i w jakim kierunku idą decyzje Twojej mamy co do męza.

Wogole ta historia jest jak z filmu, wydaje sie być niewiarygodna, bo cięzko uwierzyć ze dorosły męzczyzna zakochuje się w niemalze Pani z telewizji.
Moze jemu coś dolega z głowką bo takie zachowania czy miłosc do osoby jakiej sie w zyciu nie widziało i nie przebywało na zywo , to nie jest normalne. Chore to! Nie mam pojęcia co to za rodzaj schizy.
To proszenie o telefon, mowa, ze depczecie jeo miłosc do netowej pani, to jakiś obłęd, miłosc do wyimaginowanej kobiety, jawne mowienie o tym....

Mam kolezankę, męzatkę, romansuje sobie przez net z panem X, z mezem oczywiscie srednio sie układa, ale w zyciu by jej nie przyszło
do głowy zostawić meza czy nawet iść na spotkanie z owym X em. Ot tak, odskocznia, pogadać i nic wiecej.

Najważniejsze , ze mama sie trzyma A dziewczyny maja rację, nie mozesz poswiecać swojego zycia usiłując utrzymac małzenstwo rodzicow.
Tylko łatwo doradzać, jesteś w samym epicentrum....

Ogolnie chciałam napisać ze moze tata zaczął cierpiec na jakieś zaburzenia z głową? Taki wniosek mi sie nasunął po tym ostatnim Twoim poscie.

[rembertowa]

Napisane przez 1000days

Wybacz ale dla mnie dysfunkcją jest również sytuacja kiedy dziecko trzyma się pod kloszem i trzyma za drzwiami sypialni takie sprawy jak możliwa depresja jednego rodzica czy jego zeszmacenie. Dziecko, dziecko, dziecko. Dziecko powinno być chronione ale nie niedoinformowane. Dziecko nie ma 6 lat, nie ma 13 tylko 18. Dziecko ma oczy, uszy, wpadają przez nie informacje i dziecko ma mózg by te informacje ze sobą łączyć. A to co ty opisujesz to jest jakieś kompletne izolowanie dziecka od spraw rodzinnych bo dziecko nie należy do małżeństwa.

depresja jest chorobą psychiczną i odpowiednim partnerem do dyskusji o domniemanej depresji jest psychiatra, a nie siedemnastoletnie dziecko. Tak samo, jak nie jest ono odpowiednim partnerem do rozmów o zdradzie i innych problemach małżeńskich swoich rodziców. Owszem, dziecko ma oczy, uszy i mózg i dodaje dwa do dwóch. I jak już doda, lub też sprawa jest oczywista, a decyzje podjęte - trzeba je doinformować. Np. o tym, że tatuś ma depresję, ale już bierze leki i możliwe, że będzie hospitalizowany. Albo że tatuś będzie od teraz zamieszkiwał z inną panią. Ale w niniejszym wątku nie mamy do czynienia z taką sytuacją - Autorka dyskutuje z matką o sprawach, w których ani nie doradzi, ani nie wdroży rozwiązania, ani nawet ich dobrze nie zrozumie. Bo ma lat siedemnaście i jest dzieckiem. Dziecko nie jest partnerem do rozmowy o takich sprawach - i nie wolno składać na jego barkach nawet śladu odpowiedzialności za takie sytuacje. Dziecko jest dzieckiem, a dorośli dorosłymi.

Być może wszakże zrozumienie, co to znaczy, przychodzi, jak już się człowiek zestarzeje. Jak miałam siedemnaście lat, to pewnie byłam innego zdania. No ale od tego czasu się nieco zestarzałam, nabrałam doświadczenia, zaczęłam funkcjonować w różnych układach międzyludzkich - nie tylko w hierarchicznym z natury układem rodzic-dziecko, ale też w układach partnerskich i układach hierarchicznych w drugą stronę, kiedy to ja odpowiadam za kogoś w danej relacji słabszego, no i jakoś spłynęła na mnie ta mądrość, że dzieci nie są dla rodziców partnerami do rozmowy o niewierności małżonka oraz o innych zbliżonych tematach. A mieszanie ich w takie historie w imię tego, że to rzekomo sprawa całej rodziny, to objaw niedojrzałości i tyle. Ma to dramatyczne skutki w życiu takich dzieci, ale o tym porozmawiamy za parę lat, jak Autorka ich doświadczy.

[201604190949]

Taka jest twoja opinia, przyjmuję do wiadomości i zgadzam się, że dziecko nie jest tu 'stroną' ale nie zgadzam się z całą resztą czyli trzymaniem tego zupełnie poza dzieckiem dopóki samo nie zacznie zadawać pytań.
Może to, że ja byłam w takiej sytuacji nie jest wystarczającym by wiedzieć o czym się mówi, może moje 26 lat to za mało by spłynęła na mnie ta mądrość.

Z mojej strony eot bo do porozumienia nie dojdziemy a nie jest to wątek o tym jak my patrzymy na różne sprawy. Każda z nas może doradzać autorce wedle własnego poglądu i opinii i wątek niech toczy się dalej właściwym torem.

[grubella]

Podobną sytuację jak opisuje autorka widziałam kilka dni temu u znajomych.
7 latek rzucił się na podłogę i histeryzując domagał się kupna telefonu komórkowego. Na odpowiedź mamy ,że nie ma pieniędzy odpowiedział ,że to kosztuje tylko niecałe 20zł miesięcznie.

Skoro tata autorki zachowuje się w podobny sposób to przewiduję w bliskiej przyszłości ,że będzie pacjentem poradni zdrowia psychicznego.
Dodając do tego urojenia ,że nigdy nie widziana kobieta jest jego wielką miłością dla ,której ma zamiar zburzyć długotrwały związek można przypuszczać ,że w jego umyśle dzieje się coś niedobrego.

[kalincia]

Napisane przez grubella

Podobną sytuację jak opisuje autorka widziałam kilka dni temu u znajomych.
7 latek rzucił się na podłogę i histeryzując domagał się kupna telefonu komórkowego. Na odpowiedź mamy ,że nie ma pieniędzy odpowiedział ,że to kosztuje tylko niecałe 20zł miesięcznie.

Skoro tata autorki zachowuje się w podobny sposób to przewiduję w bliskiej przyszłości ,że będzie pacjentem poradni zdrowia psychicznego.
Dodając do tego urojenia ,że nigdy nie widziana kobieta jest jego wielką miłością dla ,której ma zamiar zburzyć długotrwały związek można przypuszczać ,że w jego umyśle dzieje się coś niedobrego.

Cóż, coś w tym jest. Naukowcy już dawno uznali, że zakochanie to forma obłędu.

[grubella]

Nie podoba mi się to co radziły niektóre wizażanki aby znaleźć adres męża tej wirtualnej kochanki i o wszystkim mu powiedzieć.
Czemu niby ma to służyć?
Co to zmieni w sytuacji autorki i jej mamy?
Ulży im ,że się zemszczą na kimś?
Skoro ich rodzina się rozpada to i niech inna też tak ma?
Ekspedientka była dla mnie niemiła to aby odreagować kopnę psa z kulawą nogą ,który stoi przed wejściem do sklepu?

Nie podoba mi się też to ,że radzi się nastoletniej dziewczynce aby sprawdzała telefon, pocztę ojca,drukowała maile ojca,zbierała dowody przeciw niemu .
Może jeszcze niech sprawdza kieszenie czy aby nie ma tam prezerwatyw, wyciągi , paragony i rachunki czy nie kupował czegoś co świadczy o kontaktach z inną kobietą i szukania na ubraniach śladów szminki czy zapachu perfum albo innych śladów biologicznych?
Nakłanianie dziecka do takich czynności jest szkodliwe dla tego dziecka.
Uczy nie tego co powinno.Wypacza psychikę.
Bardziej stawiałabym na rady dla dziewczynki ,że tak się dzieje w świecie ludzi dorosłych ,że się łączą i rozstają. Jest to tragiczne, boli ,rani ale da się to przeżyć.

[201705042038]

Napisane przez rembertowa

Dziecko nie jest partnerem do rozmowy o takich sprawach - i nie wolno składać na jego barkach nawet śladu odpowiedzialności za takie sytuacje.

Tu się zgadzam. Uważam, że z dziećmi należy rozmawiać o wszystkim, o czym tylko zechcą. Ale nie tak! Dorosła kobieta postanawia, że mimo wszystko będzie żyć z nim jak żona z mężem. To niech, do cholery, jest konsekwentna w tej decyzji, a nie wypłakuje się w rękaw nastoletniej córce. Popatrzcie, jaki to ma wpływ na autorkę wątku. Ona czuje się odpowiedzialna za całą tą historię, zakłada wątki na forum, szuka terapii, zastanawia się, czy w ogóle powinna wyjeżdżać na studia. Została "zagarnięta" przez jedną ze stron konfliktu. Nie tak to powinno wyglądać. Podczas, kiedy starsi wybierają się na wspólny weekend majowy, autorka wątku pisze, że przeżywa najgorsze chwile w życiu. Przecież to chore.

Spójrzcie na to z zewnątrz. Podtatusiały facet przytulony do żoninej piersi pisze słodkie smsy kochance, której nawet nie widział na oczy (rozumiem, że te 400km to droga nie do przebycia dla dwóch zagubionych dusz, kochających się wbrew wszelkim przeciwnościom). A żona płacze po kątach i bredzi coś o przegranym życiu, po czym jadą razem na urlop. Ludzie, przecież tego nawet zdradą nie można nazwać, to dziecinada zwykła. Starszym zachciało się romantycznych porywów (obojgu, wszak rola Porzuconej Kobiety też jest całkiem romantyczna), a obrywa na tym dziecko.

Napisane przez grubella

Nie podoba mi się to co radziły niektóre wizażanki aby znaleźć adres męża tej wirtualnej kochanki i o wszystkim mu powiedzieć.
Czemu niby ma to służyć?
Co to zmieni w sytuacji autorki i jej mamy?
Ulży im ,że się zemszczą na kimś?
Skoro ich rodzina się rozpada to i niech inna też tak ma?
Ekspedientka była dla mnie niemiła to aby odreagować kopnę psa z kulawą nogą ,który stoi przed wejściem do sklepu?

Nie podoba mi się też to ,że radzi się nastoletniej dziewczynce aby sprawdzała telefon, pocztę ojca,drukowała maile ojca,zbierała dowody przeciw niemu .

Zgadzam się.

[Luba]

Autorko, zostaw to, zajmij się swoim życiem, ja rozumiem, że to Twoja rodzina i że się martwisz, ale daj spokój, rodzice muszą sami sobie poradzić.
Wiem, że trudno się od wszystkiego "odgrodzić" ale po prostu musisz, wychodz z domu, idź do koleżanek, zajmij się szkołą. Rodzice sa dorośli, muszą sami szukać pomocy i zastanawiać się nad tym jak rozwiązać tę sytuację. Przed Tobą całe życie, które musisz już zacząć układać, planować, masz chłopaka? Masz w kimś jakieś wsparcie? Nie siedz w domu. A już pomysł z rezygnacji z wymarzonych studiów, bo "mama będzie sama" to już głupota jakich mało. Mama sobie poradzi, kto tu jest dzieckiem w ogóle, kto się kim powinien opiekować?

[Nowhere]

Napisane przez Lui1234

Ojciec kompletnie postradał zmysły. Chyba tel do Pani z netu nie ma sensu. Szkoda tej Twojej mamy ale trzeba mieć swoja soscjalistyczna godność, niech tato ucieka do netowej kochanki.
W zasadzie zadna sytuacja nie bedzie teraz dobra, ani jesli odejdzie ani jesli zostanie. Kapitalnie wszystko, co trwało przez wiele lat , szlag trafił, fundamentow-zaufania i szacunku juz nie ma.

Jesli odejdzie to podejrzewam, ze szybko najdzie go ochota na powrót.
Pytanie co wtedy z nim począć?
Swoja drogą ciekawa jestem jak tato planuje przyszłosc z netową panią
i w jakim kierunku idą decyzje Twojej mamy co do męza.

Wogole ta historia jest jak z filmu, wydaje sie być niewiarygodna, bo cięzko uwierzyć ze dorosły męzczyzna zakochuje się w niemalze Pani z telewizji.
Moze jemu coś dolega z głowką bo takie zachowania czy miłosc do osoby jakiej sie w zyciu nie widziało i nie przebywało na zywo , to nie jest normalne. Chore to! Nie mam pojęcia co to za rodzaj schizy.
To proszenie o telefon, mowa, ze depczecie jeo miłosc do netowej pani, to jakiś obłęd, miłosc do wyimaginowanej kobiety, jawne mowienie o tym....

Mam kolezankę, męzatkę, romansuje sobie przez net z panem X, z mezem oczywiscie srednio sie układa, ale w zyciu by jej nie przyszło
do głowy zostawić meza czy nawet iść na spotkanie z owym X em. Ot tak, odskocznia, pogadać i nic wiecej.

Najważniejsze , ze mama sie trzyma A dziewczyny maja rację, nie mozesz poswiecać swojego zycia usiłując utrzymac małzenstwo rodzicow.
Tylko łatwo doradzać, jesteś w samym epicentrum....

Ogolnie chciałam napisać ze moze tata zaczął cierpiec na jakieś zaburzenia z głową? Taki wniosek mi sie nasunął po tym ostatnim Twoim poscie.

coś w tym jest - psycholog, do której udała się mama jasno powiedział, że ogólnie zachowanie ojca kwalifikuje się na psychoterapię - i nie chodzi tu tylko o ten obłęd miłości, ale i inne zachowania, które już wcześniej nie pozwalały do końca normalnie funkcjonować mu w społeczeństwie... Od zawsze zachowywał się jak taki duży chłopiec(przykro to pisać o własnym tacie), kiedy byłam mała to był pierwszy do zabaw, maskotek, potem kiedy dojrzałam i zaczęly się jakieś imprezy, koleżanki, faceci, to zupełnie się ode mnie oddalił - a kiedyś, za dziecka, byliśmy naprawdę nieźle zżyci. No, ale te zachowania to temat na osobny wątek, i przede wszystkim jakąś pomoc psychologiczną z zewnątrz...

Napisane przez Luba

Autorko, zostaw to, zajmij się swoim życiem, ja rozumiem, że to Twoja rodzina i że się martwisz, ale daj spokój, rodzice muszą sami sobie poradzić.
Wiem, że trudno się od wszystkiego "odgrodzić" ale po prostu musisz, wychodz z domu, idź do koleżanek, zajmij się szkołą. Rodzice sa dorośli, muszą sami szukać pomocy i zastanawiać się nad tym jak rozwiązać tę sytuację. Przed Tobą całe życie, które musisz już zacząć układać, planować, masz chłopaka? Masz w kimś jakieś wsparcie? Nie siedz w domu. A już pomysł z rezygnacji z wymarzonych studiów, bo "mama będzie sama" to już głupota jakich mało. Mama sobie poradzi, kto tu jest dzieckiem w ogóle, kto się kim powinien opiekować?

miałam ostatnio zupełne załamanie, jeśli chodzi o psychikę, zdrowie, życie osobiste i chłopaków, i właśnie zaczynam się z tego jakoś podnosić... ale mam kilka zaufanych koleżanek, w których towarzystwie się dobrze czuję, faktycznie rozmowa z nimi daje jakąś ulgę.

Co do "nowości" w tej sprawie, wychodzą na jaw coraz to nowsze rewelacje - ojciec teraz zaczyna nową pracę, okłamuje mamę mówiąc że jeszcze umowy nie dostał i nic nie podpisywal, a zaczął już od kwietnia... Założył też nowe konto bankowe -o którym my NIC nie wiemy... to zaczyna być przerażające.

[Luba]

Napisane przez Nowhere

miałam ostatnio zupełne załamanie, jeśli chodzi o psychikę, zdrowie, życie osobiste i chłopaków, i właśnie zaczynam się z tego jakoś podnosić... ale mam kilka zaufanych koleżanek, w których towarzystwie się dobrze czuję, faktycznie rozmowa z nimi daje jakąś ulgę.

Tym bardziej powinnaś zająć się sobą, rodzice sobie poradzą. Uwierz mi, mam dziecko w Twoim wieku, rodzice sobie radzą w trudnych sytuacjach

Napisane przez Nowhere

Co do "nowości" w tej sprawie, wychodzą na jaw coraz to nowsze rewelacje - ojciec teraz zaczyna nową pracę, okłamuje mamę mówiąc że jeszcze umowy nie dostał i nic nie podpisywal, a zaczął już od kwietnia... Założył też nowe konto bankowe -o którym my NIC nie wiemy... to zaczyna być przerażające.

Tym tez powinna się martwić mama a nie Ty. Może konsultacje z prawnikiem? Mama musi postanowić czy chce być z Twoim ojcem, tyle lat z nim żyła, wie nie od dziś jaki on jest, może jej takie życie odpowiada.
Ty buduj własne życie.

[Mojwa]

Luba ma 100% racji.
Twoja mama jest dorosła i ona musi sama podjąć decyzję. Ty nie możesz popadać w załamanie przez to, że psuje się związek Twoich rodziców. Zasugeruję stwierdzenie, że na pewno nie jest tak, że wina leży tylko po stronie Twojego ojca - Twoja mama najwyraźniej na zbyt wiele pozwalała przez te wszystkie lata.
I tak jak mówi Luba - zajmij się sobą.

[_chocolate]

Tak jak piszą dziewczyny, wszelkie decyzje powinna podjąć Twoja mama. Ty najwyżej możesz podać jej co można zrobić i powiedzieć, że zaakceptujesz każdą jej decyzję, w tym rozwód. Nie powinna Cię w to mieszać, bo to są sprawy między nimi. Mogłoby się to wszystko źle na Tobie odbić, np. podświadomie będziesz wybierać mężczyzn infantylnych albo takich, którzy mają skłonności do zdrady. Dlatego trzymaj się na dystans.