Jestem stara i przegrałam życie

[201604200942]

Napisane przez GrumpyCat

Może nie będę wprost pisać o czym pomyślałam, ale chyba każdy kto przeczytał tego posta pomyślał o tym co ja

[shanta]

Wiem, wiem. Dopiero jak skomentowałaś to zobaczyłam jak to brzmi i... no, wiadomo Gdyby było inaczej to ja bym się tam już dawno wkręciła

Nie mam też tu na myśli, że 50 osób kręci biznes. Są to pojedyncze osoby, nie mam dużej rodziny.

[panna mati_]

Zrobiłam ten test. Wpisałam 28, bo za dwa dni kończę. A wyszło mi 27. Oni chyba wiedzą, że ja oszukiwałam. Ale to tylko 2 dni...

[201705080934]

Mój kuzyn-prawnik, jedyny w rodzinie, sam dał radę. Rzeczywiście ciężko mu było, ale się zaparł jak osioł przed mostem.

[GrumpyCat]

Napisane przez Rany Koguta

Mój kuzyn-prawnik, jedyny w rodzinie, sam dał radę. Rzeczywiście ciężko mu było, ale się zaparł jak osioł przed mostem.

Nie napisałam że się nie da ;p

[201604200942]

Wszystko się da, z tym, niektórzy mają na starcie łatwiej

[shanta]

No i trzeba mieć szczęście, żeby przebić się przez Kowalskich czy innych Nowaków&wspólnicy...

[201705080934]

Niejasno się wyraziłam, bardziej chodziło mi o to, że właśnie było mu cholernie ciężko.

[GrumpyCat]

Napisane przez Rany Koguta

Niejasno się wyraziłam, bardziej chodziło mi o to, że właśnie było mu cholernie ciężko.

No a mi chodziło o to, że niektórzy mając dobre plecy nie muszą się nawet barrdzo starać :P

[201705080934]

Napisane przez GrumpyCat

No a mi chodziło o to, że niektórzy mając dobre plecy nie muszą się nawet barrdzo starać :P

Nie widziałam takiej sytuacji z bliska, ale wiem, że się zdarzają. Zastanawiam się, jak ludziom nie wstyd...

[201604200942]

Napisane przez Rany Koguta

Nie widziałam takiej sytuacji z bliska, ale wiem, że się zdarzają. Zastanawiam się, jak ludziom nie wstyd...

wstyd nie wstyd, mnie śmieszy jak ktoś stara się na siłę przekonać innych, że sam sobie zapracował na sukces, mimo że mamusia i tatuś z tej samej branży pomagają mu jak mogą.
Zresztą nie ma co się oburzać układy były, są i będą.

[201705080934]

Napisane przez SamaraMorganx

wstyd nie wstyd, mnie śmieszy jak ktoś stara się na siłę przekonać innych, że sam sobie zapracował na sukces, mimo że mamusia i tatuś z tej samej branży pomagają mu jak mogą.
Zresztą nie ma co się oburzać układy były, są i będą.

Znam niestety z autopsji przeginanie w drugą stronę. Nigdy z niczyjej pomocy nie korzystałam, ale jak w pewnym momencie ruszyłam w robocie z kopyta, to parę razy usłyszałam, że opcje są dwie: albo rodzina, albo sypiam z szefem. Strasznie to przeżywałam wtedy.
O, przypomniało mi się, jak do firmy dobrze ustawiona ciocia ściągnęła bratanicę. Dziewczyna się "woziła" bardzo pewna siebie przez trzy tygodnie stażu... Potem nikt już o niej nie słyszał.
No ale to nie branża typu mafijnego

[Lisciolaz Straszliwy]

Wykonałam test, jestem szczerze zdumiona wynikami . Wiek umysłowy 30 lat [mam 24], dopisek "dojrzały" . Nie może być!, przecież to nie o mnie .

[201705080934]

Napisane przez Lisciolaz Straszliwy

Wykonałam test, jestem szczerze zdumiona wynikami . Wiek umysłowy 30 lat [mam 24], dopisek "dojrzały" . Nie może być!, przecież to nie o mnie .

Zepsułaś test!
(żarrrcik poczucie humoru też mam dziwne)

[lapida]

mi w teście wyszło, że mam 36 lat. Mam dziesięć mniej
"Zmartwiony"

[Mekare76]

Mi wyszło 39, mam 23... ajć

[ama]

I tak nikt nie pobił mojego 47 Swoją drogą test mógłby mówić dlaczego taki a nie inny wynik. Co prawda te testy to głupota, ale i tak chcę wiedzieć czemu mam wiek prawie emerytalny

[kolorowo_]

Napisane przez Rany Koguta

Rozbroiłaś mnie

Napisane przez Baby_Spice

Tamten zacytowany fragment również mnie rozbroił, wymiata

Tak naprawdę, to nie wiem czy jest się z czego śmiać... Brak cycków to z całą pewnością nie wygrana na loterii No chyba, że brak cycków u faceta, wtedy to jak szóstka w totka! Przynajmniej w dzisiejszych czasach, kiedy dookoła pełno mężczyzn z biustem większym niż nasze (a na pewno moje)

Napisane przez ZawzietyRudzielec

hej laski. Pytanie. Nie wiem czy dziś/wczoraj coś przegrałam czy wygrałam. Ale pierwszy raz w życiu się zdobyłam na odwagę by się komuś porządnie wygadać z kontynuacją historii że tak powiem, bo zwykle jak mi puszczą nerwy i zacznę się komuś żalić to po tym epizodzie uciekam gdzie pieprz rośnie bo się czuję taka narażona na coś, odkryta... nienormalne wiem I zwykle olewam ich "lubię cię", "zależy mi na tobie", "cieszę się że mi zaufałaś" i "możesz na mnie liczyć". A tu niespodzianka, gadam i gadam i to do osoby którą znam 4 miesiące. Tyle że ta osoba rozwaliła mnie swoją spostrzegawczością, uwagą i zainteresowaniem i jakoś tak wyszło, poza tym mam podobno się uczyć ufać ludziom tak...?

Czy to możliwe, że uwierzenie nareszcie w to, co już cztery lata temu wmawiali mi psycholodzy (że jestem DDD i słowa/obelgi/nakazy i zakazy rodziców to NIE jest niepodważalna świętość), ma aż takie skutki i wpływ na zmianę podejścia do siebie i ludzi...?

Bo zaczynam się bać, że to jest tylko takie "hurra, wiem o co chodzi!!!", chwilowy pseudooptymizm, i właśnie w tym momencie zrażam do siebie nadmierną wylewnością kolejną osobę w moim życiu.


... O_O

Przede wszystkim, nie wmawiaj sobie, że to pseudo optymizm Jeśli poczułaś się lepiej z tym, że komuś się wygadałaś, że przed kimś się otworzyłaś, to dobrze! Masz wszelkie prawo dobrze się z tym czuć i nie doszukiwać się w tym haczyka, drugiego dna. Ważne jest, żebyś właśnie teraz, kiedy zrobiłaś milowy krok ku lepszemu samopoczuciu, nie cofnęła się znowu o dwa kroki Nie rozmyślaj o tym za dużo, daj sobie czas, nie popadaj w skrajności i wszystko będzie ok
Jestem DDA (mama, z którą mieszkam) i choć ja mam inne symptomy (np. teraz od razu mam ochotę zaznaczyć, że matka nie stoi pod monopolowym, nie leży pod stołem itd., tylko po co? To nie sprawi, że będzie lepsza i mniej uzależniona od tych, co leżą), to są nie mniej uciążliwe, więc doskonale rozumiem wszystkie Twoje obawy. Zauważyłam, że mnie coraz łatwiej jest otworzyć się przed obcą (czyli np. tutaj zgromadzone towarzystwo ) lub niezbyt bliską osobą, a z kolei mam problem z tym, żeby opowiedzieć o swoich problemach komuś bliskiemu. Gdy sobie pomyślę, że miałabym wyznać wszystko mojemu potencjalnemu partnerowi, to odechciewa mi się mieć faceta. Z przyjaciółką "rozstałam się" po 15 latach, więc gdybym ewentualnie miała się z kimś ponownie zaprzyjaźnić, pewnie długo nie byłabym gotowa znowu się ze wszystkiego zwierzyć, pewnie też nie miałabym siły. Po prostu tak jak Ty, boję się, że ktoś, na kim mi zależy zacznie patrzeć na mnie inaczej, gdy dowie się o mojej sytuacji. Ale czy nie po tym poznajemy prawdziwych przyjaciół? Gdy "biorą" nas takimi jacy jesteśmy, przyjmują z całym naszym bagażem doświadczeń i jeszcze pomagają nam go tachać? Dlatego głowa do góry, nie zamęczaj się i jeśli komuś zaufałaś, to powinnaś skakać z radości a nie się dołować

Napisane przez ytaaa

kolorowo_ ja też mam podobną sytuację ze studiami jak ty. Nawet przyszło mi pismo, że mam szybko oddać indeks i wyznaczyć termin oddania pracy, bo jak nie to mnie wywalą. W ramach wdzięczności będą mogli znowu mnie przyjąć na ostatni semestr i wtedy będę mogła się obronić. Mam nadzieje, że nie będą mi aż takich problemów robić. Tylko muszę wybrać się w tym tygodniu, bo jak tak będę czekać to mnie naprawdę wywalą. Nie chcę mi się iść do mojego wrednego i chamskiego promotora

To faktycznie lepiej szybko to załatwić Współczuję beznadziejnego promotora, to musi być katorga siedzieć u takiego na seminarium i próbować się dogadać, ale tym bardziej lepiej, żebyś pracę napisała, oddała i miała z głowy U mnie z kolei sprawa wygląda tak, że przedłużyłam termin obrony do końca grudnia, indeks kazali mi na razie zatrzymać, ale muszę się do dziekanatu wybrać i zapytać, co dalej. Tzn. wiem, że jak mnie skreślą, a nie wiadomo kiedy to nastąpi, bo z nimi różnie bywa, to będę musiała zapłacić 200 zł i mnie przywrócą, z tego co wiem bez konieczności powtarzania semestru, bo zaliczyłam wszystko, nawet seminarium (hehehe...). No może jeszcze parę tygodni mi brakuje do zaliczenia praktyk ale to się da zrobić.

Zatem powodzenia moja droga, łączę się w bólu!

Napisane przez shanta

kolorowo_ witam

Kiedyś sama myślałam o dziennikarstwie, ale wiadomo jak ze studiami jest. Cokolwiek się skończy (no może poza medycyną i prawem) to praca w zawodzie niekoniecznie na nas czeka

Napisane przez PaniPedagog

Według mnie dzienikarstwo jest fajne na drugą opcje (2 kierunek, kurs), bo jak ma się już wiedzę z jakiejś dziedziny to czasach posuchy można się wspomagać artykułami/materiałami tematycznymi

Ja prawdę mówiąc szłam na te studia z myślą, a wręcz głębokim przekonaniem (!), że będę dziennikarką w NG albo jakimś poczytnym pisemku modowym jak np., bo ja wiem, VOGUE? Bardzo szybko jednak zmieniłam zdanie, wybrałam public relations i myślałam, że będzie supa dupa fly, bo od razu mi się spodobało i naprawdę początkowo byłam zafascynowana, ale to zauroczenie, jak to zwykle bywa, nie trwało długo, a wyobrażenia "nieco" rozminęły się z rzeczywistością Od jakiegoś czasu chodzi mi po głowie, żeby zostać event managerem. Samo pojęcie eventu i jego organizacji zainteresowało mnie właśnie na studiach (i później podczas wolontariatu w ramach trzeciej edycji Light Move Festival), tylko, że tam było bardzo okrojone i sprowadzało się tylko do bycia narzędziem pijarowskim a nie osobną dziedziną, branżą. I tak niby chciałabym pójść na praktyki do agencji eventowej, ale boję się spróbować, bo obawiam się, że się nie sprawdzę, a nie dowiem się tego, jak nie spróbuję. Idiotka, nie?


Ostatnio zrobił się ze mnie prawdziwy Johnnie Walker! Dzisiaj z siostrą przemaszerowałyśmy szybkim tempem ponad 7 km, myślałam, że mi nogi w tyłek wejdą i płuca wypluję Chyba zacznę chodzić na rajdy z emerytami.

P.S. Zrobiłam test, ponoć umysłowo jestem rok młodsza i "beztroska" Może dlatego mi w życiu nie wyszło, bo byłam zbyt beztroska

[nicRu]

Podczytuję wasz wątek czasami I też z ciekawości kliknęłam test. W rzeczywistości: 23. Wg testu: 31 - Dojrzały. Wg mnie jednak trochę za dużo mi wyszło

---------- Dopisano o 08:01 ---------- Poprzedni post napisano o 07:57 ----------

Wieczorem przygotuję swój opisik, może się nie zdołuję bardziej, ale "jestem stara i przegrałam życie" to idealny opis pierwszej myśli jaką miałam w dniu ostatnich urodzin, tuż po przebudzeniu

[kalwinka]

Mnie w tym teście wyszło 36 lat. 11 więcej niż mam.

Co do nepotyzmu, pewnie większość sie ze mną nie zgodzi, ale dopóki nie dotyka stanowisk publicznych nie mam nic przeciwko. tzn dopóki właściciel prywatnej firmy zatrudnia rodzinę i znajomych wszystko jest ok - przecież jeśli jego firma, jego pieniądze to niech robi z nimi co chce. Gdybym miała własną firmę też wolałabym zatrudnić kogoś z rodziny albo znajomego.

[ytaaa]

Napisane przez kalwinka

Mnie w tym teście wyszło 36 lat. 11 więcej niż mam.

Co do nepotyzmu, pewnie większość sie ze mną nie zgodzi, ale dopóki nie dotyka stanowisk publicznych nie mam nic przeciwko. tzn dopóki właściciel prywatnej firmy zatrudnia rodzinę i znajomych wszystko jest ok - przecież jeśli jego firma, jego pieniądze to niech robi z nimi co chce. Gdybym miała własną firmę też wolałabym zatrudnić kogoś z rodziny albo znajomego.

Ja wolałabym zatrudnić obce osoby, które są kompetentne.

[201604280909]

Napisane przez kolorowo_

Tak naprawdę, to nie wiem czy jest się z czego śmiać... Brak cycków to z całą pewnością nie wygrana na loterii No chyba, że brak cycków u faceta, wtedy to jak szóstka w totka! Przynajmniej w dzisiejszych czasach, kiedy dookoła pełno mężczyzn z biustem większym niż nasze (a na pewno moje)




P.S. Zrobiłam test, ponoć umysłowo jestem rok młodsza i "beztroska" Może dlatego mi w życiu nie wyszło, bo byłam zbyt beztroska

Za duże piersi też nie są wygrana na loterii, coś o tym wiem. Jestem w miare szczupła a mam duży biust którego nie moge opanować,żyje własnym życiem Ciężko znaleźć niedrogi stanik który mając większą miskę nie ma obwodu mega dużego. Bo przecież szczupłe laski mają tylko małe piersi wg producentów. Wogole Ci co to produkują zero pojęcia o cieke kobiety nie mają. Myślą że każda jak z fabryki manekinów taki sam rozmiar. Faceci patrzą tylko w biust dlatego zawsze nosze zabudowane bluzki w których wyglądam nieproporcjonalnie i grubiej. Nie planuje robić kariery w branży porno,więc po c.uj mi takie balony.
Drżę na samą myśl o ulotności czasu, nie chce mi się smarować niczym wg mnie to nic nie daje.
Biegać ciężko nawet ze specjalnym sportowym stanikiem. Kręgosłup boli bo to obciążenie.


co do testu przybij pione mi też o rok mniej wyszło TŻ o 2 lata też beztroski

[kalwinka]

Napisane przez ytaaa

Ja wolałabym zatrudnić obce osoby, które są kompetentne.

Nie doprecyzowałam. Mając do wyboru 2 osoby o podobnych kwalifikacjach na 100% wybrałabym osobę z rodziny czy znajomych i nie bulwersuje mnie że inni tak robią. Są też stanowiska na które nie są wymagane specjalne kwalifikacje

[GrumpyCat]

Wychodzimy rano z domu a cały bok w samochodzie wgnieciony

[PaniPedagog]

Napisane przez kolorowo_

Ja prawdę mówiąc szłam na te studia z myślą, a wręcz głębokim przekonaniem (!), że będę dziennikarką w NG albo jakimś poczytnym pisemku modowym jak np., bo ja wiem, VOGUE? Bardzo szybko jednak zmieniłam zdanie, wybrałam public relations i myślałam, że będzie supa dupa fly, bo od razu mi się spodobało i naprawdę początkowo byłam zafascynowana, ale to zauroczenie, jak to zwykle bywa, nie trwało długo, a wyobrażenia "nieco" rozminęły się z rzeczywistością Od jakiegoś czasu chodzi mi po głowie, żeby zostać event managerem. Samo pojęcie eventu i jego organizacji zainteresowało mnie właśnie na studiach (i później podczas wolontariatu w ramach trzeciej edycji Light Move Festival), tylko, że tam było bardzo okrojone i sprowadzało się tylko do bycia narzędziem pijarowskim a nie osobną dziedziną, branżą. I tak niby chciałabym pójść na praktyki do agencji eventowej, ale boję się spróbować, bo obawiam się, że się nie sprawdzę, a nie dowiem się tego, jak nie spróbuję. Idiotka, nie?

U mnie do agencji eventowych podostawali sie znajomi, ktorzy byli w temacie zieloni Proboj

Napisane przez GrumpyCat

Wychodzimy rano z domu a cały bok w samochodzie wgnieciony

Wiem, że Cie to nie pocieszy, ale ja chwilowo mieszkam w miejscu, w ktorym jak wychodzisz rano to cieszysz się, że auto jeszcze w ogóle tam jest

[GrumpyCat]

Napisane przez PaniPedagog

Wiem, że Cie to nie pocieszy, ale ja chwilowo mieszkam w miejscu, w ktorym jak wychodzisz rano to cieszysz się, że auto jeszcze w ogóle tam jest

Sympatycznie

[201604280909]

Napisane przez GrumpyCat

Wychodzimy rano z domu a cały bok w samochodzie wgnieciony

O kurcze to przekichane, ale jak napisala PaniPedagog dobrze,że wogóle stoi

[201705080934]

Napisane przez kalwinka

Nie doprecyzowałam. Mając do wyboru 2 osoby o podobnych kwalifikacjach na 100% wybrałabym osobę z rodziny czy znajomych i nie bulwersuje mnie że inni tak robią. Są też stanowiska na które nie są wymagane specjalne kwalifikacje

Jeszcze odróżnijmy małą, czy średnią, rodzinną firmę od prywatnej korporacji lub spółki z wieloma niepowiązanymi udziałowcami. W służbie publicznej to w ogóle masakra, w drugim przypadku sprawa wątpliwa, a jeśli chodzi o rodzinną firemkę - luz.

Oj, dziewczyny, to nie jest mój dzień. Cieszę się, że znalazłam to forum, mam przynajmniej wrażenie, że należę do jakiejś grupy wsparcia...

[mikia20]

Napisane przez Rany Koguta

.

Oj, dziewczyny, to nie jest mój dzień. Cieszę się, że znalazłam to forum, mam przynajmniej wrażenie, że należę do jakiejś grupy wsparcia...

No, ja też czasami mam podobnie. Zostań z nami, fajna atmosfera tutaj panuje.

Aczkolwiek to, że lepiej mi w witualnej grupie wsparcia niż wśród żywych ludzi... cóż, bywa.

[201705080934]

Napisane przez mikia20

No, ja też czasami mam podobnie. Zostań z nami, fajna atmosfera tutaj panuje.

Aczkolwiek to, że lepiej mi w witualnej grupie wsparcia niż wśród żywych ludzi... cóż, bywa.

Pewnie świadomość, że się nie poznamy, działa w ten sposób. A żywi ludzie wokół są często źródłem frustracji... Takie gawędzenie na forum jest akurat tym, czego potrzebuję i co jestem w stanie wytrzymać w moim stanie. Jeśli wiecie, o co chodzi