Kościół, rodzice, a wspólne mieszkanie

[tyene]

Uważam, że mieszkanie razem przed ślubem to błąd. Ale to wynika z mojego serca, z tego, w co wierzę, jakie wyznaję wartości.

I nawet jeżeli ja teoretycznie podzielam wartości Twoich rodziców, to się fundamentalnie z nimi nie zgadzam. Jesteś osobą dorosłą. Wyfruwasz z gniazda. I masz prawo z tego gniazda wyfrunąć. Nikt nie może Cię powstrzymać przed mieszkaniem z chłopakiem czy mieszkaniem z kimkolwiek czy życiem w jakikolwiek sposób jak chcesz.

Twoi rodzice mieli kilkanaście lat szansy, by przekazać Ci wiarę, by przekazać Ci piękno katolickiej etyki seksualnej. Nie zrobili tego. Z tego, co mówisz o ich komentarzach względem rodziny czy koleżanek, jakoś mnie to nie dziwi. Pewnie sami nie do końca wiedzą, dlaczego wiara zakłada pewne rzeczy, takie jak czystość przedmałżeńska. Mówią wiele o "potępieniu", mówią mało o miłości.

A prawda jest taka, że wiara wymaga wolności. Nie da się do niej zmusić. Nie da się sprawdzić, by ktoś wierzył. Można dawać przykład, ale nie można tłamsić swojego dziecka by wierzyło. Nie da się do tego zmusić.

A Ty powinnaś żyć tak, jak chcesz. Tylko w wolności człowiek może znaleźć Boga. Tylko osoba, która podąża za własnym sumieniem, która nie traktuje religii jako szopki i performancu jest w stanie to dostrzec.

I Twoi rodzice powinni zrozumieć, że zmuszanie Cię do performancu obraża ich wiarę, ich poglądy, Twoje poglądy, Twoją wolność. Nie służy nikomu.

[Kretka666]

Napisane przez szugarbejb

We Wrocławiu mamy kilka pięknych kościołów, a i za każdym razem kazanie było bardzo ładne, mądre i pouczające, urzędnicy w USC tego nie oferują. Ja się autentycznie wzruszam na tych uroczystościach i dużo z nich we mnie zostaje. Atmosfera jest niezapomniana i na pewno nikogo się nie krzywdzi wtedy, ani ateistów ani nikogo innego.

Mnie krzywdzi, bo nie chciałabym takiego ślubu z ładnie przemawiającym księdzem i gdyby ktoś mi kazał taki mieć to nie byłabym taka szczęśliwa i uśmiechnięta jak Ty. Co w tym dziwnego, że nie każdy jest jak Ty i nie każdy ma takie upodobania jak Ty?

[szugarbejb]

Moim jedynym niewzruszalnym poglądem jest niekrzywdzenie moich bliskich. Nie wyobrazam sobie zerwać kontaktu z rodzicami, bo mnie kiedyś tam zmusili do bierzmowania. Dla niej było to ważne,a ja byłam od niej zależna i nie umarłam, poza tym zawsze lepiej mieć niż nie mieć.

Ale zrozumieć to może tylko ktoś kto rodziców stracił lub był w sytuacji kiedy tylko osoba bliska może pomóc (np ciężka choroba).

Ale do tego trzeba też wiedzieć co to jest miłość tzw. pomimo, odpowiedzialnosc ( wiecie, że rodzice też mogą wystąpić o alimenty od was?), poświęcenie ( to piszę do tych wg których ślub jest dla mnie tylko szopką).



Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

---------- Dopisano o 20:47 ---------- Poprzedni post napisano o 20:44 ----------

Napisane przez tyene

I Twoi rodzice powinni zrozumieć, że zmuszanie Cię do performancu obraża ich wiarę, ich poglądy, Twoje poglądy, Twoją wolność. Nie służy nikomu.

Takich starszych ludzi można przekonać tylko miłością. Kłótnią i obrażaniem się tylko pogorszy się sprawę. Mógła pójść na procesję, powiedzieć idę bo szanuję was i wasze poglądy, uszanujcie też moje.




Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Kretka666]

Napisane przez szugarbejb

Moim jedynym niewzruszalnym poglądem jest niekrzywdzenie moich bliskich. Nie wyobrazam sobie zerwać kontaktu z rodzicami, bo mnie kiedyś tam zmusili do bierzmowania. Dla niej było to ważne,a ja byłam od niej zależna i nie umarłam, poza tym zawsze lepiej mieć niż nie mieć.

Ale zrozumieć to może tylko ktoś kto rodziców stracił lub był w sytuacji kiedy tylko osoba bliska może pomóc (np ciężka choroba).

Ale do tego trzeba też wiedzieć co to jest miłość tzw. pomimo, odpowiedzialnosc ( wiecie, że rodzice też mogą wystąpić o alimenty od was?), poświęcenie ( to piszę do tych wg których ślub jest dla mnie tylko szopką).



Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.
.

Tak, Ty rozumiesz, bo tyle przeszłaś, a żadna z nas nic nie przeszła, wyrodne córy.

[szugarbejb]

Napisane przez Kretka666

Tak, Ty rozumiesz, bo tyle przeszłaś, a żadna z nas nic nie przeszła, wyrodne córy.

Nie o to chodzi.
Rodzice mi nie umarli, wszyscy zdrowi.

Chodzi o udowadnianie starszym rodzicom, że są zacofani, wyprowadzkę w gniewie, wieczne kłótnie i kłopoty lub brak kontaktu. Po co?

Można inaczej.

[tyene]

Napisane przez szugarbejb

[/COLOR]
Takich starszych ludzi można przekonać tylko miłością. Kłótnią i obrażaniem się tylko pogorszy się sprawę. Mógła pójść na procesję, powiedzieć idę bo szanuję was i wasze poglądy, uszanujcie też moje.




Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Problem w tym, że rodziców nie trzeba przekonywać. Ja moich nie przekonuję do tego, jak żyję. To mój wybór. Nie muszę mieć ich zgody ani błogosławieństwa na to, jakie życie wybrałam.

[Lazurowewybrzeze]

Napisane przez roseblue

Tak, tak, z tym że nikt celowo za łachudrę nie wychodzi, niektórzy świetnie się maskują i potem jest zdziwko

To prawda, ale sa to tylko niektorzy i jak tak dobrze obserwowac to i w tych dobrze maskujacych sie mozna to i tamto zauwazyc. Niektore wychodza celowo, no bo taki przystojny, ale przewaznie nie sa to zbyt madre dziewczyny, czasem i madra za takiego wyjdzie, ale to sa wyjatki i z reguly glownie wtedy jak sie dobrze maskuje.

[Kretka666]

Napisane przez tyene

Problem w tym, że rodziców nie trzeba przekonywać. Ja moich nie przekonuję do tego, jak żyję. To mój wybór. Nie muszę mieć ich zgody ani błogosławieństwa na to, jakie życie wybrałam.

I bardzo dobrze

[tiniaczek]

Napisane przez tyene

Problem w tym, że rodziców nie trzeba przekonywać. Ja moich nie przekonuję do tego, jak żyję. To mój wybór. Nie muszę mieć ich zgody ani błogosławieństwa na to, jakie życie wybrałam.

Zgadzam sie. Kochajacy rodzice nie wymuszaja i nie szantazuja. W takiej atmosferze i dziecku latwiej jest isc na kompromis, gdy i jego poglady sa respektowane.

[PaulinciaKWC]

Napisane przez szugarbejb

Można inaczej.

Tak. Mozna zyc pod dyktando rodzicow zeby IM bylo dobrze


Bez jaj. Moj brat, lat 15, powiedzial ze do kosciola nie bedzie chodzil i koniec. Spodobalo sie? Oczywiscie ze nie. Ale co mieli zrobic? Wyrzucic z domu? Przeciez to syn i go kochają.

Mam bardzo wierzaca babcie. Jej corka kiedys powiedziala ze koniec, zadnej spowiedzi, zadnej mszy. Babcia pogadala pogadala i co? Dalej corka oczkiem w glowie, a babcia sie pogodzila z sytuacja.

A tu dorosla 24latka truchleje zamiast podjac jakies samodzielne decyzje. W dodatku moja 'ulubienica' lazurowewybrzeze doradza SLUB. Ta...

[szugarbejb]

Napisane przez tyene

Problem w tym, że rodziców nie trzeba przekonywać. Ja moich nie przekonuję do tego, jak żyję. To mój wybór. Nie muszę mieć ich zgody ani błogosławieństwa na to, jakie życie wybrałam.

Autorka wątku takiego szczęścia jak Ty czy ja nie ma. Do szczęścia potrzebuje i zgody i błogosławieństwa rodziców. Dlatego prosi o radę. Naprawdę uważasz, że tr zaśnięciem drzwiami i urwaniem kontaktu załatwi sprawę?

[Antilia]

Napisane przez szugarbejb

Autorka wątku takiego szczęścia jak Ty czy ja nie ma. Do szczęścia potrzebuje i zgody i błogosławieństwa rodziców. Dlatego prosi o radę. Naprawdę uważasz, że tr zaśnięciem drzwiami i urwaniem kontaktu załatwi sprawę?

A czy są takie tylko możliwości? Albo bezwzględne posłuszeństwo, albo zerwanie kontaktu? Nie można robić swojego bez trzaskania drzwiami? Nie można powiedzieć "kocham Was, ale chce żyć swoim życiem" po czym poczekać aż rodzice się pogodzą z decyzją? wg mnie to jest najnormalniejsze wyjście, może im się to nie podobać, mogą się takiej decyzji dziwić, ale jeśli ją kochają to kontaktu z takiego powodu nie zerwą

[Chatul]

Napisane przez szugarbejb

Ale do tego trzeba też wiedzieć co to jest miłość tzw. pomimo, odpowiedzialnosc ( wiecie, że rodzice też mogą wystąpić o alimenty od was?)

Wiem o tym i uważam to za wyjątkowo bzdurny przepis. Jeśli dziecko nie chce wspomóc finansowo potrzebującego rodzica, to wiele to o tym rodzicu mówi.

poświęcenie ( to piszę do tych wg których ślub jest dla mnie tylko szopką).

Wiem co to poświęcenie. I uważam, że pewne rzeczy są warte pewnego rodzaju poświęceń, a inne rzeczy nie są warte tego typu albo nawet żadnych innych poświęceń.

[tyene]

Napisane przez szugarbejb

Autorka wątku takiego szczęścia jak Ty czy ja nie ma. Do szczęścia potrzebuje i zgody i błogosławieństwa rodziców. Dlatego prosi o radę. Naprawdę uważasz, że tr zaśnięciem drzwiami i urwaniem kontaktu załatwi sprawę?

Tak. Naprawdę uważam, że czasem wyznaczenie granicy oznacza trzaśnięcie drzwiami i zerwanie kontaktu. I czasem tak musi być. Nagrodą jest sumienie, wolność, dojrzałość, odpowiedzialność.

[DarkChocolate666]

Autorko, ja też wiele lat udawałam dla świętego spokoju i kombinowałam z kościołem jak tylko mogłam. W końcu sobie uświadomiłam, że przesuwałam sobie jedynie granicę swojej tolerancji. Każdy ma jakiś limit. Zacznie się od wymuszania brania udziału w sakramentach, procesjach, potem w każdej niedzielnej mszy, różańcowym itd. I w końcu spostrzeżesz, że nie żyjesz swoim życiem; żyjesz pod niekończące się dyktando.
Nikt za Ciebie życia nie przeżyje. Nikt za Ciebie też nie umrze.
Kontakty z rodzicami do łatwych należały może nie będą, jeżeli się uprzesz na swoim, ale też nie porównuj sytuacji kuzynki do Twojej, bo Ty jesteś ich dzieckiem, więc nie sądzę, że do końca życia będą z Tobą utrzymywać chłodne stosunki lub w ogóle je zerwą. Domyślam się, że spokojna rozmowa z nimi nic nie da skoro dość fanatycznie podchodzą do tematu. Więc jak na razie, zbieraj pieniądze, staraj się jak najbardziej usamodzielnić i szykuj się do podejmowania decyzji. Tym razem własnych i na własną odpowiedzialność.

[rembertowa]

Napisane przez szugarbejb

Moim jedynym niewzruszalnym poglądem jest niekrzywdzenie moich bliskich. Nie wyobrazam sobie zerwać kontaktu z rodzicami, bo mnie kiedyś tam zmusili do bierzmowania. Dla niej było to ważne,a ja byłam od niej zależna i nie umarłam, poza tym zawsze lepiej mieć niż nie mieć.

dla mojej matki-hipokrytki to może i było ważne. Szkoda jednak, że jej pomysł był ważniejszy od samopoczucia jej dziecka, które, jak słusznie zauważyłaś, było od niej zależne. Los dał jej zresztą możliwość posłania mnie tam wyjątkowo perfidnym szantażem, którą skrupulatnie wykorzystała. Zmuszała mnie też do robienia lub nierobienia szeregu innych rzeczy, bo takie miała poglądy lub pojęcie o świecie - nie licząc się z moimi poglądami, potrzebami, uczuciami. Miała je centralnie w dupie i wykorzystywała to, że byłam od niej zależna.

Jak miałam te piętnaście lat, słuchałam argumentacji, jak to właśnie - lepiej mieć niż nie mieć. Bo może trafię na narzeczonego-katolika, będzie chciał ślub kościelny, a tu bierzmowania zabraknie. Moja argumentacja brzmiała: jestem ateistką, pójście do bierzmowania jest wbrew mojemu sumieniu, a katolik nie ma szansy na dojście do etapu bycia narzeczonym, o ślubie kościelnym nie ma co w ogóle mówić. Matka mówiła, że głupia jestem, młoda, zakocham się to mi przejdzie, nie wiadomo, co się zdarzy i że lepiej mieć niż nie mieć. Nie szanowała mnie, nie akceptowała, nie przyjmowała do wiadomości, że mogę chcieć innych rzeczy lub wyznawać inne wartości.

Parę lat zajęło mi dostrzeżenie, że ona i tak nie zaakceptuje mnie taką, jaką jestem, i że zdrowiej dla mnie będzie nie próbować, tylko pogodzić się z tym, że z nią to mogę dzień dobry na ulicy wymienić.

[roseblue]

Napisane przez Antilia

A czy są takie tylko możliwości? Albo bezwzględne posłuszeństwo, albo zerwanie kontaktu? Nie można robić swojego bez trzaskania drzwiami? Nie można powiedzieć "kocham Was, ale chce żyć swoim życiem" po czym poczekać aż rodzice się pogodzą z decyzją? wg mnie to jest najnormalniejsze wyjście, może im się to nie podobać, mogą się takiej decyzji dziwić, ale jeśli ją kochają to kontaktu z takiego powodu nie zerwą

Zgadzam się. Bez wrzasków, trzaskania drzwiami, ale też bez proszenia i roztkliwiania się. Stanowczość.

[Narrhien]

Napisane przez szugarbejb

Autorka wątku takiego szczęścia jak Ty czy ja nie ma. Do szczęścia potrzebuje i zgody i błogosławieństwa rodziców. Dlatego prosi o radę. Naprawdę uważasz, że tr zaśnięciem drzwiami i urwaniem kontaktu załatwi sprawę?

Przeczytałam cały wątek i wynika z niego jedno - uważasz, że dla rodzica wiara jest ważniejsza niż dziecko i mając właśnie ten wybór: dziecko czy wiara, rodzice wybiorą wiarę. Co poddaje w wątpliwość to, czy rodzice to dziecko kochają. Najwyraźniej nie.

Zauważ, że Autorka nie chce z rodzicami zrywać kontaktu. Wyprowadzka przecież wcale nie oznacza trzaśnięcia drzwiami i wyparcia się rodziców. Przecież Autorka może zachowywać się normalnie, powiedzieć rodzicom: "Kocham was i będę zawsze kochać, jednak chcę dokonać własnego wyboru i żyć według własnych przekonań. Proszę, uszanujcie to. Nie chcę was stracić." po czym wyprowadzić się i dzwonić, odwiedzać, spędzać czas.

To rodzice zdecydują, czy zerwą kontakt z Autorką, czy nie. To rodzice pokażą, co jest ważniejsze, miłość do dziecka czy ich wiara.

Co więcej, z tego co mi wiadomo, wiara katolicka nie nakazuje rodzicom wypierania się niewiernych dzieci. Więc rodzice zwyczajnie obraziliby się na Autorkę, a nie "żyli zgodnie ze swoją wiarą", bo im nikt tego życia precież nie broni!


Zdumiewa mnie tak wielkie przyzwolenie na to, że rodzic ma prawo wyrzec się niewierzącego dziecka... rodzic, który tak robi, nie wie, co to miłość...

[201801191006]

Napisane przez szugarbejb

Ty pytasz poważnie? Uroczystość zazwyczaj z lajtmotiwem miłosnym, dwoje ludzi wyznaje sobie miłość na zawsze i inne mega miłe pozytywne rzeczy, w ładnych okolicznościach przyrody, w odświętnych ubraniach, wśród pozytywnie nastawionych ludzi (wrogów się przecież nie zaprasza), potem jedzą pyszne jedzenie, tańczą i śpiewają, jest dużo śmiechu, miłych życzeń, dzieci wkoło biegają
Byłam na trzech weselach ostatnio i są to niezapomniane, ogromnie miłe przeżycia.
Dlaczego sobie tego odmawiać?
Tak samo miłe jest Boże Narodzenie i Wielkanoc.

boże narodzenie ani wielkanoc nie jest miłe wg mnie więc twoje argumenty są z pupy.

Napisane przez szugarbejb

We Wrocławiu mamy kilka pięknych kościołów, a i za każdym razem kazanie było bardzo ładne, mądre i pouczające, urzędnicy w USC tego nie oferują. Ja się autentycznie wzruszam na tych uroczystościach i dużo z nich we mnie zostaje. Atmosfera jest niezapomniana i na pewno nikogo się nie krzywdzi wtedy, ani ateistów ani nikogo innego.

ja bym się osobiście czuła wewnętrznie skrzywdzona jakbym miała stać w białej kiecce przed ołtarzem, kolejny argument z pupy.


co do Autorki - ogólnie nie ogarniam problemu, ja bym się już dawno wyprowadziła. jakby się rodzice mieli przez to nie odzywać to sorry, ich strata.

[zielonkava]

Napisane przez tyene

Problem w tym, że rodziców nie trzeba przekonywać. Ja moich nie przekonuję do tego, jak żyję. To mój wybór. Nie muszę mieć ich zgody ani błogosławieństwa na to, jakie życie wybrałam.

Ładnie powiedziane

Napisane przez szugarbejb

Chodzi o udowadnianie starszym rodzicom, że są zacofani, wyprowadzkę w gniewie, wieczne kłótnie i kłopoty lub brak kontaktu. Po co?

Można inaczej.

gdyby rodzice potrafili uszanować decyzje swojego dziecka, wspierali ją, to nie byłoby takich cyrków.
Autorka chce się po prostu wyprowadzić, usamodzielnić, pchnąć związek do przodu i zamieszkać z chłopakiem, żyć po swojemu. To normalne, na każdego prędzej czy później przyjdzie taki moment. Nie ma w tym nic złego. To jej rodzice zachowują się paskudnie. Im nie zależy na dobrych kontaktach z córką, ważniejsze są ich zasady, niż jej szczęście. Co oni robią, żeby ta relacja była dobra, żeby nie odpychać własnego dziecka od siebie? I czemu to autorka ma się podporządkować, zadowalać ich, spełniać ich wizje?

Napisane przez Narrhien

Przeczytałam cały wątek i wynika z niego jedno - uważasz, że dla rodzica wiara jest ważniejsza niż dziecko i mając właśnie ten wybór: dziecko czy wiara, rodzice wybiorą wiarę. Co poddaje w wątpliwość to, czy rodzice to dziecko kochają. Najwyraźniej nie.

Mi z każdą stroną szczęka coraz bardziej opadała, absurd za absurdem, najazd troli czy co.
Namawianie do ślubu, żeby rodziców udobruchać, a jak ma wątpliwości, to przytyki co do stażu związku, no bo to już wypada, a jeśli nie chcesz, to na pewno coś nie halo, nie jesteś pewna. A jak już ślub, to kościelny, bo przecież wszyscy tak robią, niewierzący również. A dziecko babcia wychowa po bożemu.

Autentycznie nie mogę

[Kretka666]

Napisane przez zielonkava

Mi z każdą stroną szczęka coraz bardziej opadała, absurd za absurdem, najazd troli czy co.
Namawianie do ślubu, żeby rodziców udobruchać, a jak ma wątpliwości, to przytyki co do stażu związku, no bo to już wypada, a jeśli nie chcesz, to na pewno coś nie halo, nie jesteś pewna. A jak już ślub, to kościelny, bo przecież wszyscy tak robią, niewierzący również. A dziecko babcia wychowa po bożemu.

Autentycznie nie mogę

Farsa się zrobiła na całego

---------- Dopisano o 07:36 ---------- Poprzedni post napisano o 07:32 ----------

Napisane przez loloo

boże narodzenie ani wielkanoc nie jest miłe wg mnie więc twoje argumenty są z pupy.



ja bym się osobiście czuła wewnętrznie skrzywdzona jakbym miała stać w białej kiecce przed ołtarzem, kolejny argument z pupy.

To święta jak każde inne urodziny czy imieniny, jedzenie i zabawa, nie zabrakłoby mi ich szczerze mówiąc

Ja też, nigdy w życiu. Ale oczywiście każda dziewczynka marzy o białej sukni, welonie i każda musi to mieć, bo przecież to nikogo nie krzywdzi...

[Jeannee]

Nie rozumiem o jakim "pozwalaniu" tu mowa w stosunku do 24 latki. Moim zdaniem masz nieodciętą pępowinę. Ja już w Twoim wieku byłam mężatką Po prostu powiedz rodzicom,że się wyprowadzasz i tyle. Jesteś dorosła, a masz problem jak 16 latka.

[aer]

Jestem dzieckiem dwóch osób o skrajnie różnych poglądach w kwestii związanej z wątkiem.


Gdy mój ojciec jeszcze żył był "wielkim" obrońcą wiary katolickiej - msze codzienne, pielgrzymki, modlitwy, działalność w kościele etc. etc.

Tak naprawdę był absolutnym hipokrytą - zmuszanie szantażami do chodzenia do kościoła, przyjmowania sakramentów etc. + przemoc psychiczna i ekonomiczna.
Kiedy miałam 16 lat oświadczył mi, że życzy sobie abym po zdanej maturze nie zdawała na studia tylko stworzyła piękną katolicką rodzinę z kandydatem wybranym przez niego. Rodzenie dzieci, słuchanie "Pana Męża", działalność w kościele etc. etc.


Nie posłuchałam się - po maturze wyniosłam się do Warszawy do swojego obecnie ex chłopaka.

Ojciec się mnie wyrzekł. Nie rozmawialiśmy ze sobą prawie 5 lat. Żadnego kontaktu. Nawet kiedy umierał i mój brat zapytał czy ojciec cieszy się, że przyjechałam się pogodzić tylko wzruszył ramionami i odwrócił się.


Moja matka natomiast zawsze powtarzała, że nie ważne co będę w życiu robić, kim będę i z kim się zwiążę - ważne żebym to ja była szczęśliwa.


Szczerze mówiąc z perspektywy czasu, wiedząc jak potoczyły się moje relacje z ojcem wiem na dzień dzisiejszy postąpiłabym tak samo. Czasem tak po prostu trzeba i już.
A do swoich dzieci chcę mieć podejście takie samo jak moja matka.

[Tutli]

Sugar, a może odwróćmy sytuację.

Rodzice to totalni antyklerykałowie, tacy z tych najbardziej nietolerancyjnych,
dla których wiara to przeżytek, regres, idiotyzm, zacofanie, opium dla mas. Sakramenty to kpina, nie mogą pojąć, że ktoś przy zdrowych zmysłach w tym uczestniczy, to wręcz bolesne. I jakimś trafem, no, zdarza się, wyrosło im dziecię katolickie ze wszech miar. Samo się ochrzciło. To była potwarz dla szanownych rodziców. Bierzmowało. Też było im na ich ateistycznym sercu nielekko. A teraz chce wziąć ślub. To już dla nich najgorsze. Rodzice schorowani, starsi. Dlaczego córka nie może uszanować ich opinii?! UMRZE jak nie weźmie ślubu?! Przecież jakby trafiła na chłopaka-ateistę to pewnie by ją namówił tylko na cywilny a dla rodziców nie może tego zrobić?! Potem, co - dziecko ochrzci? Jak oni spojrzą znajomym w oczy. Czasami trzeba iść na ustępstwa, bo odczucia naszych bliskich są najważniejsze!!!

Widzisz głęboki absurd swoich wypowiedzi? Szczerze mówiąc, wolałabym mieć wśród bliskich osoby nawet z najbardziej dziwnymi i skrajnymi poglądami, niż kogoś, kto funkcjonuje w takiej nieszczerości jaką prezentujesz. To jest dla mnie przerażające.

[Kretka666]

Tutli, bardzo fajnie to przedstawiłaś, tą odwróconą sytuację Jest TAKA SAMA, a jednak pewnie w oczy zakole wielu.

Napisane przez Tutli

Widzisz głęboki absurd swoich wypowiedzi? Szczerze mówiąc, wolałabym mieć wśród bliskich osoby nawet z najbardziej dziwnymi i skrajnymi poglądami, niż kogoś, kto funkcjonuje w takiej nieszczerości jaką prezentujesz. To jest dla mnie przerażające.

Dokładnie...

[zielonkava]

Napisane przez Kretka666

Tutli, bardzo fajnie to przedstawiłaś, tą odwróconą sytuację Jest TAKA SAMA, a jednak pewnie w oczy zakole wielu.

Wiesz, wielu ludzi uważa, że skoro ktoś nie wierzy, to nie ma własnych zasad, poglądów, wszystko mu jedno. Więc co mu szkodzi zrobić to czy tamto dla mamy, babci, sąsiadek, żeby nie gadały. Na wizażu też często pada, co ci szkodzi wziąć kościelny, ochrzcić dzieci. No szkodzi, bo to niezgodne z moimi poglądami, nie chcę być hipokrytką, chcę być autorytetem dla mojego dziecka, wiem, czego chcę, a czego nie i chcę żyć wg tych zasad, które są zgodne z moim sumieniem i wyobrażeniami. Niestety mało kto z tego bezwolnego stada katolików na pokaz ogarnia, że nie każdy chce do tego stada należeć.

[Kretka666]

Napisane przez zielonkava

Wiesz, wielu ludzi uważa, że skoro ktoś nie wierzy, to nie ma własnych zasad, poglądów, wszystko mu jedno. Więc co mu szkodzi zrobić to czy tamto dla mamy, babci, sąsiadek, żeby nie gadały. Na wizażu też często pada, co ci szkodzi wziąć kościelny, ochrzcić dzieci. No szkodzi, bo to niezgodne z moimi poglądami, nie chcę być hipokrytką, chcę być autorytetem dla mojego dziecka, wiem, czego chcę, a czego nie i chcę żyć wg tych zasad, które są zgodne z moim sumieniem i wyobrażeniami. Niestety mało kto z tego bezwolnego stada katolików na pokaz ogarnia, że nie każdy chce do tego stada należeć.

100% się zgadzam, ciężko im zrozumieć, że ateista też ma zasady i własne przekonania. Tak samo ważne i warte utrzymania jak wierzących. Ale co tam, w dupie byliście, gówno widzieliście, róbcie co każą.

[Hibiku]

Wegetarianka jedząca mielonego, bo od tego się nie umiera mejd maj dej. O.o

[Wesel]

Napisane przez szugarbejb

Takich starszych ludzi można przekonać tylko miłością. Kłótnią i obrażaniem się tylko pogorszy się sprawę. Mógła pójść na procesję, powiedzieć idę bo szanuję was i wasze poglądy, uszanujcie też moje.

Ale jak mieliby uszanować jej poglądy skoro one się wykluczają? Gdyby rodzice szanowali jej poglądy, to nie byłoby tego wątku .

Obchodzisz wszystkie święta z innych religii, bo są miłe . Albo obchodziłabyś, gdybyś je znała (bo podejrzewam, że o wielu nie mamy pojęcia, że w ogóle są).

[Kretka666]

Napisane przez Hibiku

Wegetarianka jedząca mielonego, bo od tego się nie umiera mejd maj dej. O.o

Też tak przeczytałam, ale potem jeszcze raz zerknęłam i chodziło chyba o to, że jak dziecko wegetarianki zje raz w miesiącu mielonego, to nie umrze. Dość ciekawe rozumowanie tak czy siak, ale tak tylko prostuję jej posta, bo sama źle zrozumiałam. A może to ja źle zrozumiałam teraz? Cholera, nie wiem

Ale znam wegetariankę, która je ryby ... ... i je u rodziny, żeby jej przykrości nie sprawić, mega