Pisarki amatorki lub też nie :):)

[mloda_konkretna]

Cześć Wam !
Rozpoczęłam ten wątek, bo bardzo chciałabym zacząć pisać. Książka to szczyt moich marzeń, ale na razie zadowoliłabym się opowiadaniem. Tylko mam taki problem... że nie wiem kompletnie jak się za to zabrać, boję się, że mi nie wyjdzie... Parę razy próbowałam, ale za każdym razem wątpiłam i odkładałam to na bok. Nie wiem. Może Wy będziecie miały jakieś pomysły jak zacząć choćby opowiadanie, albo może któraś z Was coś pisze i mogłaby się ze mną podzielić swoją twórczością.
Proszę o odpowiedzi i rady dotyczące wątku.

Ps. Jeżeli chodzi o książkę to najchętniej napisałabym kryminał lub romans. ^^

[Futbolowa]

Jeśli potrafi się pisać, to po prostu się pisze Nigdy nie potrzebowałam jakichś tajemnych sposobów na rozpoczęcie pisania. Chcę - piszę. Mam wenę - piszę. Proste
Jeśli nie odkrywasz tego w sobie, to może się nie nadajesz akurat do tego?

[muszynianka]

piszę felietony do szuflady... właściwie pokazuje kilka przyjacielowi, wydrukowałam parę mamie - nurtowało ją bardzo co ja robię w wolnym czasie. mówią że im się spodobały, raczej są szczerzy. nigdy nie miałam odwagi by iść z tym dalej.

[mloda_konkretna]

Napisane przez Futbolowa

Jeśli potrafi się pisać, to po prostu się pisze Nigdy nie potrzebowałam jakichś tajemnych sposobów na rozpoczęcie pisania. Chcę - piszę. Mam wenę - piszę. Proste
Jeśli nie odkrywasz tego w sobie, to może się nie nadajesz akurat do tego?

Właśnie mam nadzieję, że się nadaję, bo bardzo bym chciała. A długo już piszesz? Jak wyglądały początki? ; ]

Sorka za tak wiele pytań

---------- Dopisano o 00:31 ---------- Poprzedni post napisano o 00:31 ----------

Napisane przez muszynianka

piszę felietony do szuflady... właściwie pokazuje kilka przyjacielowi, wydrukowałam parę mamie - nurtowało ją bardzo co ja robię w wolnym czasie. mówią że im się spodobały, raczej są szczerzy. nigdy nie miałam odwagi by iść z tym dalej.

Czy mogłabyś mi coś zaprezentować ?

[Aggie125]

Zerknij na www.forum.mirriel.net .

Udzielam się od jakiegoś czasu na tym typowo literackim forum i bardzo dużo mi to dało. Radzę najpierw zapoznac się z twórczościa innych i poczytać komentarze. To Ci powinno dużo dać. Jest też dział "Vademecum literackie", gdzie piszący udzielaja pomocy i rad nowicjuszom.

Co do pisania: źle jest, jesli chcesz napisać cokolwiek, najchętniej kryminał albo romans. Przede wszystkim musisz wiedzieć, CO chcesz napisać. Czy dasz rade napisac kryminał? Stworzyć wciągającą czytelnika intrygę? Czy masz opracowany plan, poszczególne postacie? Czy potrafisz stworzyć postacie, które żyja i sa prawdopodobne z psychologicznego punktu widzenia?

Lepiej jest zacząc od czegoś mniejszego, na przykład od miniaturek (czyli opowiadań), bo napisanie całej książki czy chocby dłuższego opowiadania to nie jest dobre dla nowicjusza. Zerknij sobie do mojego podpisu. Sama publikuje potterowskie opowiadanie w odcinkach, ale zdecydowałam się na to po opublikowaniu wcześniej kilku miniaturek i rozwinięciu swego warsztatu pisarskiego.

I uwaga - mama czy przyjaciółka raczej nie ocenią obiektywnie niczego, co napiszesz. Lepiej jest poszukac tzw. bety - a angielskiego "beta reader", czyli osoby, ktora zanalizuje Twój tekst pod względem merytorycznym bądź ortograficzno-interpunkcyjnym. Jeśli chcesz, podeślij mi na maila zoe125@o2.pl jakies opowiadanie, a moge Ci je zbetować. Obiektywnie i bez uprzedzeń, co nie znaczy, że koniecznie pochlebnie.

[lotta6]

Mozliwe, ze tak bardzo chcialabys napisac cos co spodoba sie innym, ze az Ci to wene odbiera Narazie sprobuj stworzyc cos takiego, co bedzie swietne dla Ciebie, a co dalej sie zobaczy

[Futbolowa]

Napisane przez mloda_konkretna

Właśnie mam nadzieję, że się nadaję, bo bardzo bym chciała. A długo już piszesz? Jak wyglądały początki? ; ]

Sorka za tak wiele pytań

Piszę od dziecka. Nie wiem, jak daleko to sięga, ale pisać i czytać nauczyłam się, mając 3 lata. Najdalej sięgam pamięcią do podstawówki i opowiadań-horrorów, które niepokoiły moich nauczycieli. Pamiętam też zadanie z piątej klasy, które polegało na dopisaniu dalszych losów bohaterów 'Tego obcego'. Skończyło się na tym, że stworzyłam historię dłuższą niż sama książka i po dziś dzień moje 'dzieło' zajmuje jakieś ważne miejsce w szkolnych gablotach
Potem były konkursy, parę publikacji, praca w redakcjach internetowych i - ostatnia - propozycja pisania dla pewnego poczytnego dziennika, na którą nie przystałam. Może kiedyś... Sądzę, że jeszcze wiele mi brakuje, aby wypływać na 'szerokie wody'. Link do mojej strony www, na której umieściłam część tekstów, znajduje się w podpisie... Chociaż nie twierdzę, że te wszystkie 'dzieła' są cokolwiek warte i nie chciałabym tu służyć za żadną 'ciocię-dobra-rada'.

Ale do pisania zachęcam i zachęcać będę. To jedna z najpiękniejszych umiejętności, jaką mógł posiąść człowiek.

[lotta6]

No ja tez jak juz zaczelam pisac to nie umialam skonczyc Ludzie ledwo potrafili wypocic cos, zeby napisac jedna kartke a5 a ja produkowalam czasami na kilkanascie stron a4

Jak juz wymyslilam ciekawa fabule to zal bylo szybko skonczyc.

[mloda_konkretna]

Napisane przez Aggie125

Zerknij na www.forum.mirriel.net .

Udzielam się od jakiegoś czasu na tym typowo literackim forum i bardzo dużo mi to dało. Radzę najpierw zapoznac się z twórczościa innych i poczytać komentarze. To Ci powinno dużo dać. Jest też dział "Vademecum literackie", gdzie piszący udzielaja pomocy i rad nowicjuszom.

Co do pisania: źle jest, jesli chcesz napisać cokolwiek, najchętniej kryminał albo romans. Przede wszystkim musisz wiedzieć, CO chcesz napisać. Czy dasz rade napisac kryminał? Stworzyć wciągającą czytelnika intrygę? Czy masz opracowany plan, poszczególne postacie? Czy potrafisz stworzyć postacie, które żyja i sa prawdopodobne z psychologicznego punktu widzenia?

Lepiej jest zacząc od czegoś mniejszego, na przykład od miniaturek (czyli opowiadań), bo napisanie całej książki czy chocby dłuższego opowiadania to nie jest dobre dla nowicjusza. Zerknij sobie do mojego podpisu. Sama publikuje potterowskie opowiadanie w odcinkach, ale zdecydowałam się na to po opublikowaniu wcześniej kilku miniaturek i rozwinięciu swego warsztatu pisarskiego.

Ok dziękuję za pomoc na pewno skorzystam z rad. zapisze sobie maila moze cos Ci kiedys w przyszlosci podesle xDDD

---------- Dopisano o 00:55 ---------- Poprzedni post napisano o 00:55 ----------

Napisane przez Futbolowa

Piszę od dziecka. Nie wiem, jak daleko to sięga, ale pisać i czytać nauczyłam się, mając 3 lata. Najdalej sięgam pamięcią do podstawówki i opowiadań-horrorów, które niepokoiły moich nauczycieli. Pamiętam też zadanie z piątej klasy, które polegało na dopisaniu dalszych losów bohaterów 'Tego obcego'. Skończyło się na tym, że stworzyłam historię dłuższą niż sama książka i po dziś dzień moje 'dzieło' zajmuje jakieś ważne miejsce w szkolnych gablotach
Potem były konkursy, parę publikacji, praca w redakcjach internetowych i - ostatnia - propozycja pisania dla pewnego poczytnego dziennika, na którą nie przystałam. Może kiedyś... Sądzę, że jeszcze wiele mi brakuje, aby wypływać na 'szerokie wody'. Link do mojej strony www, na której umieściłam część tekstów, znajduje się w podpisie... Chociaż nie twierdzę, że te wszystkie 'dzieła' są cokolwiek warte i nie chciałabym tu służyć za żadną 'ciocię-dobra-rada'.

Ale do pisania zachęcam i zachęcać będę. To jedna z najpiękniejszych umiejętności, jaką mógł posiąść człowiek.

Ok xDD dzieki :P

[bura kocurka]

Zawsze chciałam napisać książkę...i pisałam jak byłam młodsza, opowiadania - podchodzące pod fantastykę Tylko właśnie szybko się zniechęcam, najpierw to co pisze nawet mi się podoba, a później nagle stwierdzam, że jest nudne, sztuczne i do niczego Przez to mało co doczekało zakończenia
Czegoś mi brakuje w umiejętnościach, nie wiem czy potrafię wymyślić tak szczegółowo postacie, scenerię, każdy wątek - tak, żeby był ciekawy i prawdziwy To jednak wymaga jakiegoś talentu

Aleee mooże kiedyś jeszcze popróbuję

[Areti]

Ja od jakiegoś czasu piszę dłuższe opowiadania. Według mnie, ważne jest obmyślenie tematu. Ja zawsze jak zaczynam pisać, znam wątki, które rozwinę i często nawet zakończenie, abym wiedziała czego się trzymać. Bez tego pewnie utknęłabym w martwym punkcie. Jak wracam do początków mojej pisaniny to nie mogę się nadziwić, że było tak słabo! Teraz jest znacznie lepiej, więc jak widać trening czyni mistrza.
Przede wszystkim musisz czuć, że to jest dla Ciebie. Ja np. jak zaczynam pisać, to czuję satysfakcje i nie mogę się od tego oderwać. Kryminał może być naprawdę trudny, bo nie każdy potrafi stworzyć wciągającą, nieprzewidywalną fabułę pełną tajemnic i zwrotów akcji. Romans jest znacznie łatwiejszy, moje opowiadania zawsze kręcą się wokół wątku miłosnego. I nie poddawaj się, jak coś Ci nie wychodzi. Czasem po prostu brak weny, wtedy lepiej zostawić to na później, nie pisać niczego na siłę. Powodzenia.

[paula-zla]

Zaczęłam pisać w podstawówce, najczęściej były to infantylne opowiadania o księżniczkach posiadających magiczne umiejętności, dobrodusznych wielkoludach. W szóstej klasie wzięłam się za pisanie książki dla dzieci i młodzieży, miałam kilka rozdziałów. Miałam w planach zbiór opowiadań o smokach, jednak wszystko diabli wzięli.
Później zaczęłam pisać wiersze, aby wyrzucić dylematy nastolaty na papier. Większość z nich do niczego się nie nadaje. Przez kilka lat namiętnie prowadziłam bloga, co sprawiało mi dużą radość.
Przez ostatnie trzy lata strasznie się rozleniwiłam, napisałam kilka rzeczy do szuflady, poza tym nastał czas twórczej impotencji, a może potrzeba i wielka chęć pisania zniknęła.

[whoaboa]

Ile masz lat?

Nie zrozum mnie źle, ale Twój post brzmi (moim zdaniem) w stylu, że ubzdurałaś sobie napisać książkę, bo to wydaje się super. I tyle generalnie. Bez żadnego racjonalnych pobudek - jak przejawianie do tego talentu, pokładów weny, lekkie pióro, itp.
To tak jakbym przykładowo miała kaprys nagrać płytę, bo podśpiewuję pod prysznicem, więc czemu nie.

Oczywiście jeśli Twoje opowiadania rzeczywiście mają to coś, życzę powodzenia.

[Wyrak]

Napisane przez mloda_konkretna

Cześć Wam !
Rozpoczęłam ten wątek, bo bardzo chciałabym zacząć pisać. Książka to szczyt moich marzeń, ale na razie zadowoliłabym się opowiadaniem. Tylko mam taki problem... że nie wiem kompletnie jak się za to zabrać, boję się, że mi nie wyjdzie... Parę razy próbowałam, ale za każdym razem wątpiłam i odkładałam to na bok. Nie wiem. Może Wy będziecie miały jakieś pomysły jak zacząć choćby opowiadanie, albo może któraś z Was coś pisze i mogłaby się ze mną podzielić swoją twórczością.
Proszę o odpowiedzi i rady dotyczące wątku.

Ps. Jeżeli chodzi o książkę to najchętniej napisałabym kryminał lub romans. ^^

Pisz, pisz, i jeszcze raz pisz. No i czytaj. Baw sie forma, konwencja, tematyka, pisz ile wlezie.

Napisane przez Aggie125

Zerknij na www.forum.mirriel.net .

Udzielam się od jakiegoś czasu na tym typowo literackim forum i bardzo dużo mi to dało. Radzę najpierw zapoznac się z twórczościa innych i poczytać komentarze. To Ci powinno dużo dać. Jest też dział "Vademecum literackie", gdzie piszący udzielaja pomocy i rad nowicjuszom.

Co do pisania: źle jest, jesli chcesz napisać cokolwiek, najchętniej kryminał albo romans. Przede wszystkim musisz wiedzieć, CO chcesz napisać. Czy dasz rade napisac kryminał? Stworzyć wciągającą czytelnika intrygę? Czy masz opracowany plan, poszczególne postacie? Czy potrafisz stworzyć postacie, które żyja i sa prawdopodobne z psychologicznego punktu widzenia?

Lepiej jest zacząc od czegoś mniejszego, na przykład od miniaturek (czyli opowiadań), bo napisanie całej książki czy chocby dłuższego opowiadania to nie jest dobre dla nowicjusza. Zerknij sobie do mojego podpisu. Sama publikuje potterowskie opowiadanie w odcinkach, ale zdecydowałam się na to po opublikowaniu wcześniej kilku miniaturek i rozwinięciu swego warsztatu pisarskiego.

I uwaga - mama czy przyjaciółka raczej nie ocenią obiektywnie niczego, co napiszesz. Lepiej jest poszukac tzw. bety - a angielskiego "beta reader", czyli osoby, ktora zanalizuje Twój tekst pod względem merytorycznym bądź ortograficzno-interpunkcyjnym. Jeśli chcesz, podeślij mi na maila zoe125@o2.pl jakies opowiadanie, a moge Ci je zbetować. Obiektywnie i bez uprzedzeń, co nie znaczy, że koniecznie pochlebnie.

Dobre rady Rzuce sobie okiem na to forum

[tarantata]

sama troche pisze, do szuflady co prawda bo jakos nie chce sie dzielic tym co mi siedzi w glowie. Ale nie o tym mialam. Ten post bedzie dosc dlugi, bo pozwole sobie zacytowac (dosc obszerne) fragmenty hmm.. felietonu (?) J. Cortazara "O krotkich opowiadaniach i sprawach ich dotyczacych", pochodzacego z ksiazki Ostatnia Runda. Mnie zachecil... kiedys, dawno juz temu. No ale wtedy bylo slabo. Praktyka i oczytanie i bedzie coraz lepiej

Pewnego razu Horacio Quiroga spróbował ustanowić "Dekalog idealnego nowelisty", który to tytuł sam w sobie jest mrugnięciem oka do czytelnika. Jeśli dziewięć z tych pzykazań można właściwie ominąć, ostatnie wydaje mi się niezwykle celowe: "Pisz tak, jakby opowiadanie miało zainteresować tylko małe grono Twoich postaci, przyjmując, że sam jesteś jedną z nich. Tylko tym sposobem opowiadanie będzie zawierało życie."
Wzmianka o małym gronie daje specjalnie głęboki sens tej radzie, definiując zamkniętą formę opowiadania, co przy innej okazji nazwałem jego kulistością, (...) czyli że sytuacja narracyjna sama w sobie musi się rodzić i dziać wewnątrz tej kuli, prąc od środka ku warstwie zewnętrznej, przy czym nie powinniśmy ustalać zakresu opowiadania, tylko postępować tak, jakbyśmy formowali kulki z gliny. (...)
Tym, co zawsze zdumiewa w opowiadaniach pisanych w wyścigu z zegarkiem, jest zawrotne potęgowanie minimalnej ilości elementów, dowodzące, że pewne sytuacje lub uprzywilejowane tereny narracyjne mogą przeobrazić się w opowiadanie o tak szerokim zasięgu konotacji jak najstaranniej napisana nouvelle. (...)
Cechą dobrego opowiadnia jest dla mnie jego autarkia, fakt, że odłączyło się ono od autora niby bańka mydlana od słomki. (...) To doprowadza, rzecz jasna, do kwestii techniki narracyjnej, przez co rozumiem specyficzny związek narratora z opowieścią. (...) Zachwycający werset Pabla Nerudy: "Moje twory rodzą się z niekończącego się odrzucania", wydaje mi się najlepszą definicją procesu, w którym pisać oznacza w pewnym sensie egzorcyzmować, wyrzucać z siebie napierające twory, przenosząc je do warunków, które, paradoksalnie, dają im egzystencję uniwersalną, równocześnie sytuując je po drugiej stronie mostu, gdzie już nie ma narratora, który zdążył wypuścić swoją bańkę. (...)
Wytrawny nowelista może pisać opowiadania dobre literacko, ale jeśli choć raz nie doświadczył tego uwolnienia od opowiadania, równego zrzuceniu z siebie ohydnego robaka, pozna różnicę pomiędzy opętaniem, a literacką kuchnią. (...)
Napięcie opowiadania rodzi się z eliminacji, z tego piorunującego odrzucenia idei pośredniczących, etapów przygotowawczych, świadomie literackiej retoryki. (...) Robactwo istnieje i tylko szybkim ruchem ręki można zgonić ja z szyi lub twarzy.
W każdym razie w taki sposób napisałem wiele opowiadań, włącznie z tymi stosunkowo długimi, jak Tajemna broń; straszliwy niepokój trwający cały dzień zmusił mnie do pracy bez wytchnienia aż do ukończenia opowiadania (...) Nie znam innych świadectw, które pomogłyby zrozumieć rozszalały proces warunkujący powstanie opowiadania godnego tej nazwy; dlatego odwołuję się do siebie jako autora opowiadań i widzę człowieka stosunkowo szczęśliwego i zwykłego, uwikłanego w te same okoliczności dnia codziennego i tych samych dentystów, który czytuje gazetę, chodzi do teatru, i który nagle, z minuty na minutę, podczas podróży metrem, w kawiarni, we śniei ez najmniejszego powodu i uprzedzenia, bez żadnej epileptycznej aury, bez skurczu, poprzedzającego ciężką migrenę, bez niczego, co by mu pozwoliło chociaż zacisnąć zęby i wziąć głęboki oddech, spada nań opowiadanie, nieforemna masa, bez słów ni twarzy, ni początku, ni końca, ale opowiadanie, coś co nie może być niczym innym, tylko opowiadaniem, i to natychmiast, już! (...) wyrywam kartkę z nieforemnego bloku i piszę coś, co dopiero w trakcie pisania zamienia się w koherentne, żyjące własnym życiem opowiadanie. (...)

[mloda_konkretna]

Ok bardzo dziekuje za wszystkie rady ;DD

[muszynianka]

Zacznij od opowiadań, wklej coś

Ile masz lat?

Nie zrozum mnie źle, ale Twój post brzmi (moim zdaniem) w stylu, że ubzdurałaś sobie napisać książkę, bo to wydaje się super. I tyle generalnie. Bez żadnego racjonalnych pobudek - jak przejawianie do tego talentu, pokładów weny, lekkie pióro, itp.
To tak jakbym przykładowo miała kaprys nagrać płytę, bo podśpiewuję pod prysznicem, więc czemu nie.

a co jest jakiś magiczny wiek po którym pisze się dobre książki?
Czy pisarze od samego początku myśleli o napisaniu wielkich dzieł? Czy Mickiewicz zaczynał od Pana Tadeusza?
W jaki sposób mieliby napisać cokolwiek gdyby nie ot tak po prostu bo sobie to ubzdurali? No proszę cię. Kompletnie się z tobą nie zgadzam, trzeba mieć szlachetne pobudki by pisać? Wiele moim zdaniem ciekawych książek powstało pod impulsem, często amatorskie, ale trafiające w gusta czytelnika. Równie proste i jasne jak on. Skąd ma wiedzieć czy ma talent? To dopiero oceniają czytelnicy...

[tarantata]

Napisane przez muszynianka

Zacznij od opowiadań, wklej coś


a co jest jakiś magiczny wiek po którym pisze się dobre książki?
Czy pisarze od samego początku myśleli o napisaniu wielkich dzieł? Czy Mickiewicz zaczynał od Pana Tadeusza?
W jaki sposób mieliby napisać cokolwiek gdyby nie ot tak po prostu bo sobie to ubzdurali? No proszę cię. Kompletnie się z tobą nie zgadzam, trzeba mieć szlachetne pobudki by pisać? Wiele moim zdaniem ciekawych książek powstało pod impulsem, często amatorskie, ale trafiające w gusta czytelnika. Równie proste i jasne jak on. Skąd ma wiedzieć czy ma talent? To dopiero oceniają czytelnicy...

zgadzam sie, najbardziej z tym pogrubionym wlasnie. jak ma potrzebe zeby cos napisac - super! powinna sie odwazyc i to zrobic, ja tez dlugi czas sie balam zabrac za to, szukalam rad itd (az do trafienia na ten tekst) ale prawda jest taka ze dobrze jest pisac dla siebie, zeby cos wyrzucic, a jakiej to bedzie jakosci to juz nie autorowi oceniac.

[eyo]

trochę to dla mnie dziwne..
bo ja też odebrałam ten post jako "wymyśliłam sobie, ze zostanę pisarką tylko nie potrafię"...

dla mnie z pisaniem jest jak np. z bieganie - zaczynasz i po prostu biegniesz a w którymś momencie okazuje się, że jesteś pierwszy na mecie bo po prostu masz to w sobie

owszem są różne ważne rzeczy np. samo obmyślenie tematu, zrobieniu szkicu tego co chce sie napisac; warto na pewno rozwinac umiejetnosci jezykowe, slownictwo etc ale według mnie skoro nie potrafisz zaczac to cienko to widze
poradnik na to jak zaczac nie ma a jak chyba wszyscy wiemy najtrudniejsze jest pierwsze zdanie


ale spóbować każdy może - ważne jest jednak to, że jak zacznie to musisz skończyć, nie wyrzucaj jak zaczniesz - odłoż i potem czytaj po 5 razy aż poprawisz to tak że Ci się spodoba


ja powiem tyle - kiedyś pisałam wiersze, wygrywałam jakieś tam konkursiki etc ale do dzis pamietam, ze jak zabaralam sie za to pierwszy raz to po prostu płynęło Wiersze mi lekko przychodziły ( może zacznij do wierszy ? ) bo po prostu to jest robota "na raz"
potem pisałam opowiadania - czasem jedno zajmowało mi od tygodnia do kilku
teraz - siedzę od 3 lat nad książką ( normalnie mój tajemny projekt) i ciągle końca nie widac, chociaż dość często w to zagladam..

[whoaboa]

Napisane przez muszynianka

Zacznij od opowiadań, wklej coś


a co jest jakiś magiczny wiek po którym pisze się dobre książki?
Czy pisarze od samego początku myśleli o napisaniu wielkich dzieł? Czy Mickiewicz zaczynał od Pana Tadeusza?
W jaki sposób mieliby napisać cokolwiek gdyby nie ot tak po prostu bo sobie to ubzdurali? No proszę cię. Kompletnie się z tobą nie zgadzam, trzeba mieć szlachetne pobudki by pisać? Wiele moim zdaniem ciekawych książek powstało pod impulsem, często amatorskie, ale trafiające w gusta czytelnika. Równie proste i jasne jak on. Skąd ma wiedzieć czy ma talent? To dopiero oceniają czytelnicy...

Skąd wiesz w jakim celu pytałam o wiek? Chodziło mi bardziej o kwestię nastawienia, a nie magiczną granicę.
Pokaż mi miejsce, w którym pisałam o szlachetnych (już pomijam, że ten epitet jest moim zdaniem, wyjątkowo nietrafiony) pobudkach.
Jeśli idzie o ubzduranie - tak, każdy kiedyś zaczyna, ale co innego, gdy robi się to pod wpływem jakiegoś pomysłu/natchnienia, itp., a kiedy po prostu stwierdza się "chciałabym napisać książkę" - i nic (żadnego wyobrażenia jakby się chociażby za pisanie opowiadania zabrać) ponadto.
Nikt nie każe Ci się ze mną zgadzać.
Aha, co do związku talentu z ocenami czytelników - nie zawsze, wbrew pozorom, idzie to w parze.
Co więcej zaznaczyłam, że ja tego pisania negować nie zamierzam. Gdyż prawdą jest, iż w tym kierunku należy przede wszystkim - pisać, pisać i jeszcze raz pisać.

[muszynianka]

nie wiadomo czym tak na prawdę jest "dobry tekst" - czy to ten poprawny uznany przez krytyków, czy ten którym podniecają się tłumy?
Ja chciałabym umieć tańczyć. Chciałabym, za kilka lat jak zdrowie pozwoli zapiszę się na kurs. Od chcenia daleka droga do wykonania, ale wszystko jest do zrealizowania.
Nie wiem co ma wiek do nastawienia.

[mloda_konkretna]

Dziekuje Wam wszystkim za rady i krytyke czasem i ona sie przydaje, ale nie chce by z tego powodu wybuchla tu jakas afera lub klotnia, kazdy ma swoje zdanie i ok ma je prawo wypowiedziec, ale nie klocmy sie o to ze ktos(w tym wypadku akurat ja) zalozyl jakis tam watek jak mnie cos natchnie i napisze napewno wam podrzuce i ocenicie ; ]
jeszcze raz dzieki

a co do tego ubzdurania sobie ze chce napisac ksiazke to nie jest tak, ze mam taki kaprys, po prostu boje sie ze mi nie wyjdzie i bedzie kicha... :|

btw. mam 16 lat...

[muszynianka]

a co do tego ubzdurania sobie ze chce napisac ksiazke to nie jest tak, ze mam taki kaprys, po prostu boje sie ze mi nie wyjdzie i bedzie kicha... :|

chyba każdy się tego boi
napisz opowiadanie, z chęcią przeczytam. jak napiszesz, wątek wróci na górę

[mloda_konkretna]

Napisane przez muszynianka

napisz opowiadanie, z chęcią przeczytam.

jak napisze na pewno wrzucę


; teraz wymyslam same opisy na gadu...

[Ailanna]

Pisze odkąd nauczyłam się pisać Moją pierwszą "książką" była opowieść o księżniczce, która ma wredną kuzynkę, pisana na złożonej kartce bloku rysunkowego. Moja ciocia (ASP) zrobiła mi przecudne ilustracje! Przyznaję, że nie był to szczyt literackich uniesień, teraz już nie piszę zdań w stylu "Były jak bliźniaczki, bo były do siebie podobno jak dwie krople wody" xD

Drugie wielkie dzieło powstało pod natchnieniem snu w wieku lat 12. Było źródłem niepokoju moich rodziców (dwunastolatka czyta "Wiedźmina", a potem pisze o średniowiecznych torturach i demonach, no skandal!). "Dzieło" dopracowywałam przez lata i... na dzień dzisiejszy 4 rozdziały kompletne i kilka "nadszarpniętych"

Poza tym szereg opowiadań w konwencji wyimaginowanego średniowiecza, połączonych ze sobą szkatułkowo, jakieś parodyjki, opowiadania "ewentualnie do czegoś nadające się", czasem konkursowe.

Nie można tak od razu napisać książki. Jak widać, to trwa latami. Czasem trzeba otworzyć plik "Rozdział 3", skasować całą zawartość i napisać zupełnie od nowa, żeby nadawał się do czegokolwiek.


Pisz, pisz, pisz jak najwięcej. Jak coś napiszesz i wydaje Ci się, że jest dobre, wrzuć do szuflady na 3 miesiące, potem wyjmij, przeczytaj, popraw tak żeby przestało być beznadziejne, znowu odłóż... w końcu, gdy uznasz, że "nawet, nawet", wyślij komuś do oceny (ale nie mamie, i nie od razu do wydawnictwa, lepiej komuś z forum literackiego, bezstronnego itp.).

Moje teksty koryguje kumpel o podobnych zainteresowaniach. Zawsze pisze szczerze co myśli, zaznacza plusy na marginesie jak coś mu się podoba, ale jak coś wg niego jest denne to nie udaje, że jest ok, raczej wstawia wielkie czerwone "WTF???!!!" lub "KOBIETO, WYRZUĆ TO!". Zdarzają się nacechowane emocjami sms'y i rozmowy na gg. Odpłacam mu tym samym. Póki co, system się sprawdza