wyprowadzka w wieku 19 lat?

[oouuxx]

Witam.
Mam pewien problem. Kompletnie nie dogaduję się z rodzicami. Mam 19 lat, w wakacje zdałam prawko i myślałam, że to będzie krok w dorosłość i niezależność. Mam chłopaka, z którym jestem od 2 lat. Jego rodzina mnie uwielbia, bo są zupełnie inni niż moi. Powiedzieli, że z chęcią znajdzie się dla mnie miejsce. Moi rodzice traktują mnie jak małe dziecko (jestem jedynaczką). Uważają, że zawsze miałam to co chciałam (co wydaje mi się że nie jest prawdą). Nie mogę decydować czy pojadę gdzieś z chłopakiem, czy pójdę na imprezę, czy zostanę u niego do 24 bo mam następnego dnia wolne, czy pożyczę od rodziców samochód, od zdania prawka nie jeździłam bo nie pozwalają. O wszystko muszę się ich pytać, mama grzebie mi nawet w talerzu i sprawdza czy noszę rajstopy bo zimno! Planowałam wyjechać po maturze na studia do miasta oddalonego o 3 godziny drogi, zostawić chłopaka (mimo że byłby w stanie nas utrzymać i uważa że go nie kocham bo wybieram zawsze rodzinę nie jego, ich tyranie) i mieć od nich wszystkich święty spokój. Jednak kiedy pewnego razu przed Sylwestrem wróciłam do domu o 0:15 wyzwali mnie, że mam zakaz spotykania się z nim, zabrali mi telefon, żadnych studiów i żadnych kieszonkowych, utrzymywania pasożyta, żadnej sukienki na studniówkę. Jak coś mi się nie podoba to mam się wyprowadzić, a jeśli tego nie zrobie to i tak mam oddać klucze bo żadnego wychodzenia. I właśnie jestem w rozterce, nie wiem co mam zrobić , nie wiem jak powiedzieć, że nie wyobrażam sobie życia bez mojego chłopaka i że wybieram jego, bo ile razy wybierałam ich to się zawodziłam. Chcieliby tylko żebym siedziała w domu przed komputerem lub tv zamiast po prostu gdzieś wyszła, nie przeszkadza im to że umieram z domu. Powiedzieli, że powrotu do domu nie ma i mam się zastanowić.
Proszę o pomoc.

[Chatul]

Napisane przez oouuxx

Witam.
Mam pewien problem. Kompletnie nie dogaduję się z rodzicami. Mam 19 lat, w wakacje zdałam prawko i myślałam, że to będzie krok w dorosłość i niezależność. Mam chłopaka, z którym jestem od 2 lat. Jego rodzina mnie uwielbia, bo są zupełnie inni niż moi. Powiedzieli, że z chęcią znajdzie się dla mnie miejsce. Moi rodzice traktują mnie jak małe dziecko (jestem jedynaczką). Uważają, że zawsze miałam to co chciałam (co wydaje mi się że nie jest prawdą). Nie mogę decydować czy pojadę gdzieś z chłopakiem, czy pójdę na imprezę, czy zostanę u niego do 24 bo mam następnego dnia wolne, czy pożyczę od rodziców samochód, od zdania prawka nie jeździłam bo nie pozwalają. O wszystko muszę się ich pytać, mama grzebie mi nawet w talerzu i sprawdza czy noszę rajstopy bo zimno! Planowałam wyjechać po maturze na studia do miasta oddalonego o 3 godziny drogi, zostawić chłopaka (mimo że byłby w stanie nas utrzymać i uważa że go nie kocham bo wybieram zawsze rodzinę nie jego, ich tyranie) i mieć od nich wszystkich święty spokój. Jednak kiedy pewnego razu przed Sylwestrem wróciłam do domu o 0:15 wyzwali mnie, że mam zakaz spotykania się z nim, zabrali mi telefon, żadnych studiów i żadnych kieszonkowych, utrzymywania pasożyta, żadnej sukienki na studniówkę. Jak coś mi się nie podoba to mam się wyprowadzić, a jeśli tego nie zrobie to i tak mam oddać klucze bo żadnego wychodzenia. I właśnie jestem w rozterce, nie wiem co mam zrobić , nie wiem jak powiedzieć, że nie wyobrażam sobie życia bez mojego chłopaka i że wybieram jego, bo ile razy wybierałam ich to się zawodziłam. Chcieliby tylko żebym siedziała w domu przed komputerem lub tv zamiast po prostu gdzieś wyszła, nie przeszkadza im to że umieram z domu. Powiedzieli, że powrotu do domu nie ma i mam się zastanowić.
Proszę o pomoc.

Współczuję sytuacji

Pracujesz? Masz jakieś oszczędności?
Sytuacja, którą masz w domu jest trudna i dobrze rozumiem, że nie chcesz już mieszkać z nadopiekuńczymi rodzicami. Tyle tylko, że przeskoczenie spod skrzydeł rodziców pod skrzydła chłopaka niekoniecznie byłoby sensowne. Najlepiej byłoby, gdybyś miała własne źródło dochodu. Możesz też próbować sądownie wywalczyć alimenty na siebie od rodziców (tutaj trzeba by porozmawiać z prawnikiem, żeby powiedział, jak dokładnie to wygląda i jakie warunki powinnaś spełniać, aby mieć realną szansę na alimenty).

[oouuxx]

Nie byłoby żadnego problemu, żebym zamieszkała u nich w domu, który jest duży i miejsce dla mnie by się znalazło. Gdyby nie pomogli jego rodzice, to on pracuje, ma dochody i wierzy, że by się nam udało. Szczególnie, że jesteśmy już tyle razem, że możemy zadecydować a nie ciągle podejmować dziecinne decyzje, które muszę zostać zaakceptowane przez moją mamę. Tylko jak mam powiedzieć o tym rodzicom? Że co? Że jednak wychodzę i wyprowadzam się? Powiedzieli że mogę wziąść tylko to co mam na sobie, bo to co dostałam od nich zostaje u nich.

[201607040940]

Napisane przez oouuxx

Nie byłoby żadnego problemu, żebym zamieszkała u nich w domu, który jest duży i miejsce dla mnie by się znalazło. Gdyby nie pomogli jego rodzice, to on pracuje, ma dochody i wierzy, że by się nam udało. Szczególnie, że jesteśmy już tyle razem, że możemy zadecydować a nie ciągle podejmować dziecinne decyzje, które muszę zostać zaakceptowane przez moją mamę. Tylko jak mam powiedzieć o tym rodzicom? Że co? Że jednak wychodzę i wyprowadzam się? Powiedzieli że mogę wziąść tylko to co mam na sobie, bo to co dostałam od nich zostaje u nich.

poszukaj trochę bo był już wątek o wyprowadzce nastolatki do jej chłopaka. Chciała uciec ze swojego domu i zamieszkać z chłopakiem - niestety skończyło się to rozpadem związku i powrotem do domu.

[Chatul]

Napisane przez oouuxx

Nie byłoby żadnego problemu, żebym zamieszkała u nich w domu, który jest duży i miejsce dla mnie by się znalazło. Gdyby nie pomogli jego rodzice, to on pracuje, ma dochody i wierzy, że by się nam udało. Szczególnie, że jesteśmy już tyle razem, że możemy zadecydować a nie ciągle podejmować dziecinne decyzje, które muszę zostać zaakceptowane przez moją mamę. Tylko jak mam powiedzieć o tym rodzicom? Że co? Że jednak wychodzę i wyprowadzam się? Powiedzieli że mogę wziąść tylko to co mam na sobie, bo to co dostałam od nich zostaje u nich.

Tyle, że jeśli przeniesiesz się od rodziców do rodziców chłopaka, to tak naprawdę dalej nie będziesz niezależna, tylko zależna od innych osób. Nie wiem, jacy są jego rodzice, możliwe, że to naprawdę fajni ludzie, ale co, jeśli się okaże, że jednak fajni nie są? Że źle Ci się z nimi mieszka? Albo że oni nie mają finansów na utrzymanie Cię?

[af6a7928a10f2efb7030debf852af0b1c87659cc]

moja przyjaciółka ma faceta w dokładnie takiej samej sytuacji w jakiej Ty jesteś
jego rodzice zachowują się identycznie, a ma 24 lata już
jak tylko lekko czemuś się próbuje sprzeciwić to zaraz słyszy, że ma się wyprowadzić

także prawda jest taka, że jeśli się nie wyprowadzisz to nic się nie zmieni jeszcze przez wieeele lat

ja sama wyprowadziłam się od rodziców w wieku 19 lat (choć akurat moi to mi na wszystko pozwalali i nigdy nie miałam tego typu problemów, ale ja nie jestem typem, który pozwoliłby sobie wejść na głowę), ale pracowałam...
także najlepiej by było gdybyś też znalazła sobie pracę (żeby nie być na utrzymaniu faceta/rodziców faceta) i się wyprowadziła

[madana]

Napisane przez Chatul

Tyle, że jeśli przeniesiesz się od rodziców do rodziców chłopaka, to tak naprawdę dalej nie będziesz niezależna, tylko zależna od innych osób. Nie wiem, jacy są jego rodzice, możliwe, że to naprawdę fajni ludzie, ale co, jeśli się okaże, że jednak fajni nie są? Że źle Ci się z nimi mieszka? Albo że oni nie mają finansów na utrzymanie Cię?

- zgadzam się, nie wiem, ale pomysł: z koszmarnego domu rodziców przeprowadzę się do rodziców chłopaka lub całkowicie pójdę na jego utrzymanie- to niefajny pomysł.
Może jednak wyprowadzka i wyjazd po maturze na studia? Po to, aby zamieszkać samej, bez rodziców i poukładać sobie wszystko?
Kiedyś tam moją wyprowadzką z domu- jak się okazało na stałe- był właśnie wyjazd na studia, do domu jeździłam z wizytą co jakiś czas- potem łączyłam to z dorabianiem itd.

[af6a7928a10f2efb7030debf852af0b1c87659cc]

Napisane przez madana

Może jednak wyprowadzka i wyjazd po maturze na studia? Po to, aby zamieszkać samej, bez rodziców i poukładać sobie wszystko?.

a skąd niby weźmie na to pieniądze? myślisz, że rodzice jej dadzą?
a ona zdecydowanie nie jest typem, który wystąpiłby o alimenty - skoro dała tak sobie wejść na głowę rodzicom

[madana]

[1=af6a7928a10f2efb7030deb f852af0b1c87659cc;4956432 0]a skąd niby weźmie na to pieniądze? myślisz, że rodzice jej dadzą?
a ona zdecydowanie nie jest typem, który wystąpiłby o alimenty - skoro dała tak sobie wejść na głowę rodzicom[/QUOTE]

- ale może to tylko taki straszak ze strony rodziców? Nie wiem, trudno mi sobie wyobrazić, ze można nie dawać dziecku pieniądzy, gdy idzie na studia- ja dostawałam, oczywiste jest, że i moje dzieci dostaną.
Ale pomysł zamieszkania u rodziców chłopaka + całkowite utrzymanie z jego strony - średnio wygląda.

[201605300922]

Przeprowadzka tak, ale do miasta studenckiego, na studia zaoczne + pójść do roboty i być faktycznie niezależna. Sytuacja, gdy wprowadzasz się do obcych w sumie ludzi, którzy TERAZ Cię lubią, jest baardzo ryzykownym pomysłem. Postaw się w ich sytuacji. Nie uciekasz przed jakąś grubą patologią w stylu bijący ojciec, żeby mieli poczucie, że Cię ratują. Przybywa im za to kolejna osoba do utrzymania, która jeszcze nawet nie ma matury. I jesteś w pewnym sensie na nich zdana, bo nie masz wsparcia w rodzicach.

U koleżanki w rodzinie jest sytuacja dość podobna, tylko z ciążą i maleństwem w tle. Dziewczyna pitnęła od matki do chłopaka, była w ciąży, urodziła dziecko. Dziewczyna w Twoim wieku, chłopak dwa lata starszy. Chłopak też pracował, ale jak to student, wiele nie zarabiał. I z ulubionej dziewczyny syna stała się kolejną ,,gębą", dość szybko popłynęły żale, że jej rodzice nie partycypują w jej i wnuka utrzymaniu, że de facto zamiast wnuka przybyło im dziecko i wnuk. Atmosfera jest tragiczna, a dziewczyna spaliła mosty w pewnym sensie i nie chciałabym być na jej miejscu.

[oouuxx]

Przez rok spędzałam u nich całe niedziele, dni , wieczory, rodzinne święta (jak to powiedziała przyszła teściowa, jesteś już prawie rodziną to musisz pójść z nami) . Wiem, że są na prawdę w porządku, robiłam całej rodzinie prezenty na święta (trochę dorabiałam robiąc paznokcie) a oni mi. Może narazie pomieszkałabym u nich chociaż te 5 miesięcy do matury a wtedy gdzieś się zatrudniła? Nawet w firmie u chłopaka w której jest szefem. Chodzę do liceum, za 5 miesięcy matura i średnio żebym teraz znalazła pracę.

[201607040940]

Napisane przez oouuxx

Przez rok spędzałam u nich całe niedziele, dni , wieczory, rodzinne święta (jak to powiedziała przyszła teściowa, jesteś już prawie rodziną to musisz pójść z nami) . Wiem, że są na prawdę w porządku, robiłam całej rodzinie prezenty na święta (trochę dorabiałam robiąc paznokcie) a oni mi. Może narazie pomieszkałabym u nich chociaż te 5 miesięcy do matury a wtedy gdzieś się zatrudniła? Nawet w firmie u chłopaka w której jest szefem. Chodzę do liceum, za 5 miesięcy matura i średnio żebym teraz znalazła pracę.

To nadal jest dość luźny kontakt, miły ale luźny.

może zaciśnij zęby i dotrwaj do matury? Poudawaj trochę, przytakuj rodzicom, i rób swoje.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Ja tez mialam kosmos w domu przed matura, ale jesli moge dac Ci dobra rade, to odpusc na te pare miesiecy. Nie chcesz wyprowadzac sie na swoje, tylko do rodzicow chlopaka- to zadna ziemia obiecana i jeszcze mozesz zalowac. Jak sie chcesz wyprowadzac, to niezaleznie od nikogo. Jak sobie wyobrazasz,co z Toba bedzie, gdy sie rozstaniecie? Chcesz przejsc praktycznie na utrzymanie jego i jego rodzicow. Od utrzymywania Ciebie sa Twoi rodzice, nie cuduj, tylko doczekaj do matury i potem myśl o wyprowadzce. Trudno. Po maturze mozesz isc do roboty i wtedy bedziesz miec srodki na wyprowadzke. Moze nawet wtedy zamieszkasz ze swoim facetem, ale nie pchaj sie pod skrzydła "teściów". Moja kumpela już raz tak miała, że mieszkała z BYŁYM chłopakiem i jego matką- chora sytuacja. A zamieszkała z nim jak byli razem ,bo miało być tak cudnie.

[Chatul]

Napisane przez oouuxx

Przez rok spędzałam u nich całe niedziele, dni , wieczory, rodzinne święta (jak to powiedziała przyszła teściowa, jesteś już prawie rodziną to musisz pójść z nami) . Wiem, że są na prawdę w porządku, robiłam całej rodzinie prezenty na święta (trochę dorabiałam robiąc paznokcie) a oni mi.

Mimo wszystko, co innego spędzać z kimś święta i wymieniać się prezentami, a co innego żyć z kimś codziennie w jednym domu i nie mieć nawet własnych finansów.

Może narazie pomieszkałabym u nich chociaż te 5 miesięcy do matury a wtedy gdzieś się zatrudniła? Nawet w firmie u chłopaka w której jest szefem. Chodzę do liceum, za 5 miesięcy matura i średnio żebym teraz znalazła pracę.

Jeżeli chcesz się wyprowadzać, to musisz mieć konkretny plan, żeby się po maturze nie okazało, że nadal mieszkasz z rodzicami chłopaka i nie masz własnych finansów.
Próbuj dorabiać już teraz, chociażby w weekendy lub po lekcjach.

[milionmalychkawalkow]

Napisane przez Nadis

Przeprowadzka tak, ale do miasta studenckiego, na studia zaoczne + pójść do roboty i być faktycznie niezależna. Sytuacja, gdy wprowadzasz się do obcych w sumie ludzi, którzy TERAZ Cię lubią, jest baardzo ryzykownym pomysłem. Postaw się w ich sytuacji. Nie uciekasz przed jakąś grubą patologią w stylu bijący ojciec, żeby mieli poczucie, że Cię ratują. Przybywa im za to kolejna osoba do utrzymania, która jeszcze nawet nie ma matury. I jesteś w pewnym sensie na nich zdana, bo nie masz wsparcia w rodzicach.

U koleżanki w rodzinie jest sytuacja dość podobna, tylko z ciążą i maleństwem w tle. Dziewczyna pitnęła od matki do chłopaka, była w ciąży, urodziła dziecko. Dziewczyna w Twoim wieku, chłopak dwa lata starszy. Chłopak też pracował, ale jak to student, wiele nie zarabiał. I z ulubionej dziewczyny syna stała się kolejną ,,gębą", dość szybko popłynęły żale, że jej rodzice nie partycypują w jej i wnuka utrzymaniu, że de facto zamiast wnuka przybyło im dziecko i wnuk. Atmosfera jest tragiczna, a dziewczyna spaliła mosty w pewnym sensie i nie chciałabym być na jej miejscu.

Z tym że patologią nie jest tylko alkohol i przemoc fizyczna, ale także przemoc psychiczna, a taką jest chorobliwa nadopiekunczość. Moi rodzice mieli ogromny problem z wyrażeniem uczuć, że nigdy nie usłyszałam od nich że mnie kochają. Wiesz, jakie to jest trudne? W czasie kiedy w kazdym serialu epatują tym uczuciem - nie zaznawać go w domu?

[niezarejestrowana]

Napisane przez oouuxx

Przez rok spędzałam u nich całe niedziele, dni , wieczory, rodzinne święta (jak to powiedziała przyszła teściowa, jesteś już prawie rodziną to musisz pójść z nami) . Wiem, że są na prawdę w porządku, robiłam całej rodzinie prezenty na święta (trochę dorabiałam robiąc paznokcie) a oni mi. Może narazie pomieszkałabym u nich chociaż te 5 miesięcy do matury a wtedy gdzieś się zatrudniła? Nawet w firmie u chłopaka w której jest szefem. Chodzę do liceum, za 5 miesięcy matura i średnio żebym teraz znalazła pracę.

Mieszkanie z kimś, a spędzanie z nim czasu (nawet codziennie) to dwie różne rzeczy. Poza tym w Twoim przypadku taka ucieczka do chłopaka (a raczej jego rodziców) mi się osobiście kojarzy raczej z buntem nastolatki niż z rozsądną decyzją dojrzałej osoby. Nie wspominając o tym co byś zrobiła gdybyście się z chłopakiem nagle rozstali. Przetrzymaj teraz jakoś te kilka miesięcy do matury, a później tak jak wspominała bodajże Nadis - studia zaoczne i praca.

Tak swoją drogą: piszesz, że wróciłaś po północy do domu i wtedy rodzice na Ciebie tak naskoczyli. Jaki był powód? Rozumiem, że umawiałaś się z nimi na powrót o danej godzinie i się spóźniłaś? Czy o coś innego się wściekli akurat wtedy?

[vyenna]

Jeżeli chcesz się wyprowadzić, to powinnaś poszukać teraz pracy i wynająć jakiś pokój. W momencie jak zamieszkasz z rodzicami chłopaka i będziesz na ich utrzymaniu, w praktyce będziesz jeszcze bardziej musiała przestrzegać różnych zasad. Twoi rodzice mówiąc, że jak się wyprowadzisz to nie ma powrotu zachowują się masakrycznie - ale takie rzeczy się zdarzają. Wynajmij jakiś pokój i się wyprowadź. Mam dwie znajome, które wyprowadziły się w wieku 18 lat - jedna nie skończyła liceum i pracowała w robocie na cały etat, druga poszła do szkoły dla dorosłych i równocześnie pracowała, a potem na studia. Da się. Aczkolwiek wyprowadzka do chłopaka i chęć bycia na jego utrzymaniu jest raczej ryzykowną (i nieco wygodnicką..) opcją, której konsekwencje mogą Ci się nie spodobać.

[201605300922]

Napisane przez milionmalychkawalkow

Z tym że patologią nie jest tylko alkohol i przemoc fizyczna, ale także przemoc psychiczna, a taką jest chorobliwa nadopiekunczość. Moi rodzice mieli ogromny problem z wyrażeniem uczuć, że nigdy nie usłyszałam od nich że mnie kochają. Wiesz, jakie to jest trudne? W czasie kiedy w kazdym serialu epatują tym uczuciem - nie zaznawać go w domu?

Ja z tym absolutnie nie dyskutuję. Przedstawiam prawdopodobny punkt widzenia rodziców chłopaka. Przemoc fizyczna jest namacalna, budzi już raczej jednoznaczne reakcje społeczne. Ale psychiczna, owszem, rani - ale w sposób, powiedzmy, mniej spektakularny dla otoczenia. Już tak zupełnie łopatologicznie, bo mam problem, by dzisiaj właściwie przelewać myśli na klawiaturę: inaczej wytłumaczyć znajomym ,,No tak, dziewczyna Zbyszka z nami zamieszkała, no wiecie, ona z takiego piekła uciekła, że to aż szkoda mówić, gdyby coś jej się stało to byśmy sobie nie wybaczyli" a co innego ,,No tak, dziewczyna Zbyszka z nami zamieszkała, bo wiecie, miała takich kontrolujących rodziców, no zwariować można tam było". Autorka nie ma gwarancji, że tam, w domu chłopaka będzie fajnie, a są to w dodatku obcy ludzie, taka sytuacja może zepsuć jej związek. Nie musi, ale tak się zdarza. Rodzice jej elektronicznej smyczy nie założą - mój TŻ też miał w klasie maturalnej zakaz widywania się ze mną, też zabrała mu matka telefon, robiła chore akcje i awantury. No to widywaliśmy się po szkole, gdy nie miała jak go kontrolować. W ferie raz go zamknęła w domu, to wyszedł przez okno na wysokim parterze. Jest też opcja pójścia z rodzicami do psychologa - Autorka uczy się w szkole, także przysługuje jej porada w PPP. Nie musi rodzicom zdradzać, z jakiego powodu ich tam zabiera, wystarczy jak powie, że chce poznać np. techniki koncentracji. Wyprowadzka i palenie mostów to nie jest dobre rozwiązanie, mojemu TŻ - mimo dalszego ciągu super chorych akcji jego matki - też to odradzałam przez te trzy lata setki razy.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

przeprowadzanie się do rodziców chłopaka to jest bardzo ryzykowny pomysł. Tak jak dziewczyny piszą - teraz jest super, ale jak się tam wprowadzisz i będziesz na ich utrzymaniu to szyko atmosfera może skisnąć. Pomijam też to, że inaczej jest będąc "dochodzącą" do rodziny, a mieszkając z nią non stop.
Na Twoim miejscu zaczęłabym zbierać kasę na samodzielne utrzymanie - praca w weekendy i w miarę wolnych chwil. Do matury bym się przemęczyła, a potem szybko do pracy, zbieranie kasy i wio z domu, ale niekoniecznie do rodziny chłopaka (raczej jakiś pokój itp.).

[201604181004]

Ja tam bym zaryzykowala. Spore szanse ze sie sparzysz ale tez jest szansa ze bedzie dobrze

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

A myslisz, ze rodzice chlopaka to od razu Ci kieszonkowe ustala i samochod dadza? Wszedzie dobrze tam, gdzie nas nie ma... Idz do pracy, wynajmij sobie pokoj i badz niezalezna, bo bedac na utrzymaniu chlopaka i jego rodzicow o zadnej niezaleznosci nie ma mowy. Z reszta pomysl co bedzie jak jednak zwiazek okaze sie niewypalem, a Ty bez pracy i zadnych oszczednosci z podkulonym ogonem bedziesz musiala wrocic do swoich rodzicow.

[oouuxx]

wiem, że nawet jak się okaże niewypałem to nie zostawi mnie od tak za drzwi, jesteśmy ze sobą od dwóch lat, zawsze się o mnie troszczył, odwoził godzinę drogi żebym nie wracała wieczorem sama autobusem i pociągiem. Tak, miałam już nawet parę razy pożyczyć auto od przyszłych teściów, o wiele więcej razy (i nawet sama) niż od moich własnych rodziców, a auta mają o wiele lepsze, nie szkoda im było bo mi ufają.

[_Aneta]

Napisane przez oouuxx

Nie byłoby żadnego problemu, żebym zamieszkała u nich w domu, który jest duży i miejsce dla mnie by się znalazło. Gdyby nie pomogli jego rodzice, to on pracuje, ma dochody i wierzy, że by się nam udało. Szczególnie, że jesteśmy już tyle razem, że możemy zadecydować a nie ciągle podejmować dziecinne decyzje, które muszę zostać zaakceptowane przez moją mamę. Tylko jak mam powiedzieć o tym rodzicom? Że co? Że jednak wychodzę i wyprowadzam się? Powiedzieli że mogę wziąść tylko to co mam na sobie, bo to co dostałam od nich zostaje u nich.

Miałam podobną sytuację i właśnie tak powiedziałam. Też miałam zamieszkać u tż z jego rodzicami (oni mieli parter a on piętro). Jak rodzice zobaczyli, że to tak poważnie, to powiedzieli, żebym została a oni już nie będą się czepiać. I tak było Różnica taka, że ja pracowałam. Nie wiem czy bym się zdecydowała na taki krok gdybym nie miała żadnych dochodów. Mimo, że kontakt z jego rodzicami miałam dużo lepszy niż ze swoimi.

[Narrhien]

Napisane przez Gosiaczek1969

poszukaj trochę bo był już wątek o wyprowadzce nastolatki do jej chłopaka. Chciała uciec ze swojego domu i zamieszkać z chłopakiem - niestety skończyło się to rozpadem związku i powrotem do domu.

Można linka do tego wątku?

[201607040940]

Napisane przez Narrhien

Można linka do tego wątku?

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=755785

wyprowadzka od rodziców

[barbarossan]

Napisane przez oouuxx

wiem, że nawet jak się okaże niewypałem to nie zostawi mnie od tak za drzwi, jesteśmy ze sobą od dwóch lat,

Dziewczyno, 2 lata to nie tak dużo, zwłaszcza w waszym wieku. Gdzie większość czasu spędzałaś w szkole, w domu, na odrabianiu lekcji niż z nim. Rozumiem Cię że chcesz się wyrwać, bo zrobiłam to samo, ale później z podkulonym ogonem musiałam wracać do rodzinnego domu bo Tż wyjechał do innej pracy a mnie nie było stać do końca na samodzielne mieszkanie bo jednak we dwójkę z dwoma pensjami jest łatwiej.
Zastanów się czy chcesz być od kogoś zależna? Tu nie będziesz prosiła rodziców o kasę np. na podpaski tylko swojego chłopaka, będziesz na łasce czyjejś.
Jesteś 100% pewna że w razie kłótni, które na pewno się zdarzą nie powie Ci " wynoś się z mojego domu" a Ty zostaniesz z niczym? Nie martwisz sie tym ze jak on straci pracę to wasza dwójka będzie na utrzymaniu JEGO rodziców, a jeśli jego rodzice którzy wydają się super rodzicami, po zamieszkaniu i poznaniu ich bardziej okażą się wredotami, a ty drzwi do rodzinnego domu będziesz miała zamknięte?
Tak jak mówią dziewczyny, znajdź pracę (kelnerka bez dośw. zarabia u mnie w średnim mieście 1200-1400zł ) studia zaoczne/ dzienne z ITS i serio dasz radę.

[Elfir]

Napisane przez oouuxx

Nie byłoby żadnego problemu, żebym zamieszkała u nich w domu, który jest duży i miejsce dla mnie by się znalazło. .

A co będzie jak się pokłócicie?

Bierzesz pod uwagę scenariusz, że twoi rodzice będą obrażeni, a ty wylądujesz na bruku?

Umiesz liczyć - licz na siebie.

Powiedzieli że mogę wziąść tylko to co mam na sobie, bo to co dostałam od nich zostaje u nich

To, że coś mówią, nie znaczy, że mają racje. Póki się uczysz, mają OBOWIĄZEK zapewnić ci utrzymanie stosowne do swoich zarobków - w tym jedzenie, zamieszkanie, przybory szkolne, środki czystości.

Jeśli nie chcą, to występujesz o alimenty.

[Hiyori]

Chyba najlepiej przyłożyć się do matury i wybrać się na jakieś "super ambitne" studia, tzn. takie których akurat u ciebie nie ma (wersja dla rodziców- a pójdziesz na co chcesz, przecież nie sprawdzą tego), żebyś musiała się wyprowadzić.

[_Aneta]

Napisane przez Hiyori

Chyba najlepiej przyłożyć się do matury i wybrać się na jakieś "super ambitne" studia, tzn. takie których akurat u ciebie nie ma (wersja dla rodziców- a pójdziesz na co chcesz, przecież nie sprawdzą tego), żebyś musiała się wyprowadzić.

To akurat nie jest za mądre. A co jak przykładowo będą chcieli zobaczyć dyplom? przekona ich, że chce studiować super ambitny kierunek na drugim końcu Polski, rodzice pewnie wspomogą finansowo no bo córeczka chce się kształcić a jak sama sobie opłaci mieszkanie czy akademik. A potem się okaże, że ich w bambuko robiła i wcale nie studiuje medycyny tylko coś innego w wyższej szkole gotowania na gazie? Nawet jeśli grosza nie wyłoża na te studia to chyba ze wstydu bym się spaliła na jej miejscu jak to kłamstwo by wyszło na jaw chyba że całkiem się od rodziny odetnie no ale bez przesady, patologia to nie jest, że ojciec pije i bije i trzeba uciekać.

[peach_passion]

mimo iż uważam zachowanie Twoich rodziców za patologiczne (tak, patologiczne), to Twoja wyprowadzka byłaby buntem rozkapryszonej dziewczynki. skończ szkołe, zrób maturę, rozejrzyj się za pracą i jeżeli już musisz się wprowadzać do domu rodziców chłopaka, to żebyś chociaż dokładała się do rachunków i jedzenia z własnej kieszeni. podejrzewam, że po jakimś czasie siedzenia w domu u obcych ludzi, na utrzymaniu chłopaka możesz zacząć czuć się bardzo niekomfortowo