Scent Bar VII

[winter76]

Napisane przez Mendosita

To straszne

Ja też nie przepadam za zimą
Więc na tę okoliczność piekę gofry w/g przepisu Vesenki

[vesenka]

Napisane przez winter76

Ja też nie przepadam za zimą
Więc na tę okoliczność piekę gofry w/g przepisu Vesenki

Ja najbardziej lubię temperatury +20/+25 stopni. I jak nie pada. Taką pogodę mogłabym mieć cały rok. Dużych upałów nie lubię prawie tak samo jak zimy. Szczególnie jak muszę siedzieć w mieście.
Gofry są świetne, chrupiące, ale trzeba je studzić na kratce (ja studzę na tej z piekarnika) albo wciągać gorące Moja gofrownica wymiata, ale z zeznań znajomych wiem,że udają się w prawie każdej Daj znać jak smakowały

[anastazjaaa2]

Napisane przez trigonella

Śnieg ma padać jeszcze przez dwa tygodnie .

Tylko nie to oby się te prognozy nie sprawdziły.
Na pocieszenie:
w marcu ma być podobno wczesna wiosna - gorąca i długie i bardzo upalne lato.

[winter76]

Napisane przez vesenka

Ja najbardziej lubię temperatury +20/+25 stopni. I jak nie pada. Taką pogodę mogłabym mieć cały rok. Dużych upałów nie lubię prawie tak samo jak zimy. Szczególnie jak muszę siedzieć w mieście.
Gofry są świetne, chrupiące, ale trzeba je studzić na kratce (ja studzę na tej z piekarnika) albo wciągać gorące Moja gofrownica wymiata, ale z zeznań znajomych wiem,że udają się w prawie każdej Daj znać jak smakowały

Mniam,mniam wyszły
Dawno nie robiłam,a to przecież szybki i prosty deser tak bez okazji
Ja je studziłam opierając o garnek.

Zjadłam dwa,teraz czas na stepper i twister co by w bioderka nie poszło

[Polly_]

Napisane przez trigonella

Śnieg ma padać jeszcze przez dwa tygodnie .

to ja wpadne w depreche na pewno...

Napisane przez vesenka

Ja najbardziej lubię temperatury +20/+25 stopni. I jak nie pada. Taką pogodę mogłabym mieć cały rok. Dużych upałów nie lubię prawie tak samo jak zimy. Szczególnie jak muszę siedzieć w mieście.
Gofry są świetne, chrupiące, ale trzeba je studzić na kratce (ja studzę na tej z piekarnika) albo wciągać gorące Moja gofrownica wymiata, ale z zeznań znajomych wiem,że udają się w prawie każdej Daj znać jak smakowały

ja tez uwielbiam własnie taką temp, z tym że dla mnie może nawet padać. Lubię tez wiatr,halny też

[madziczka]

Siedzę sobie sama w domku Miałam spędzić miły wieczór na słuchaniu muzyki, porządkowaniu kompa i osuszania reszty butelki wina Od 3 godzin walczę z migreną i wymiotami. Aktualnie już mi trochę lepiej Może z tego wieczoru jeszcze coś będzie...

[gryx82]

Napisane przez madziczka

Przeraża mnie nadchodzące lato i fakt, że trzeba się będzie rozebrać

Miałaś nie zdradzać moich "dylematów"

Napisane przez Sabbath

A ja swoje naczołowe lubię. Mam je chybaod siedemnastego roku zycia i nazywam je zmarszczkami filozoficznymi - bo najważniejszą cecha filozofa jest zadziwienie światem. I ja od tego zadziwienia...

Ja mam jedną zmarchę naczołową, poprzeczną i "solidną" Ale skoro tak pięknie je nazwałaś, to może też się pod to podepnę? "Zmarszczkę filozoficzną" mogę zaakceptować

A to zalezy od tego, co miałbyś postawić. Postawienie niektórych rzeczy nie wymaga nakładów finansowych.

Się zawstydziłem, no

Napisane przez madziczka

Gryksiu farmazony prawi Ostatnio, łagodnam jak...owieczka Mary Lou A, że Gryx ma zapędy sadystyczne to już inna sprawa

Madzik, Tyle Ci powiem --->

Napisane przez beata11

A Tobie młodzieńcze, po co?

Bo mam już dosyć swojej gęby

Ja to muszę, aby uniknąć śmisznych sytuacji związanych z ww. efektem

O jakich sytuacjach mówisz?

Napisane przez vesenka

Ja najbardziej lubię temperatury +20/+25 stopni. I jak nie pada. Taką pogodę mogłabym mieć cały rok. Dużych upałów nie lubię prawie tak samo jak zimy. Szczególnie jak muszę siedzieć w mieście

[madziczka]

Napisane przez gryx82

Madzik, Tyle Ci powiem --->

Utnę ci ten język, zobaczysz

[agnyska81]

Napisane przez bluegirl

Podoba mi się słowo macerat, fajne nie?
(...) dokupiłam też Papkę do cery trądzikowej Jadwiga.

To drugie jest zdecydowanie lepsze

Napisane przez teza20

Hello Gadzinki
Teskniliscie za Teziaczkiem juz jestem w PL od jakis 3h

Halo Teziaku! Kupiłeś coś fajnego w perełkowej cenie?

Napisane przez madziczka

Siedzę sobie sama w domku Miałam spędzić miły wieczór na słuchaniu muzyki, porządkowaniu kompa i osuszania reszty butelki wina Od 3 godzin walczę z migreną i wymiotami. Aktualnie już mi trochę lepiej Może z tego wieczoru jeszcze coś będzie...

U mnie coś na ten kształt również Głowa mnie napi... aż miło. I też jestem sama w domu. Szkoda, że nie mam winka jak Ty, bo z miłą chęcia bym się napiła.
Wysprzątałam dziś całą chałupę solidnie, upiekłam sernik, zrobiłam pranie, myślałam że mi to humor poprawi, ale niestety. Ostatnio nic mi już humoru nie umie na dłużej poprawić. Wszystko mi się rozjeżdża, nie ogarniam swojego życia. Mam czasem wrażenie, że po mnie widać, że sobie nie radzę - poprzez to co na siebie ubieram (nigdy nie miałam talentu do kupowania ciuchów, ale ostatnio to już mi chyba same szmaty zostały), jak się zaniedbałam (wagowo niby nie przytyłam dużo, ale moje ciało to po prostu jakiś wybryk natury).
Nie wiem już co jest dla mnie tak naprawdę ważne, czasem są takie dni i tygodnie, że nic się nie liczy. Łapię się na tym, że nie obchodzi mnie już nawet moje małżeństwo - a to dla mnie zawsze była najważniejsza sprawa. Tak patrzę na mojego męża i zastanawiam się kto to do cholery tak naprawdę jest? Kiedyś nie mogliśmy się nagadać, nie raz nie dwa zarywaliśmy noc, bo się tak zagadaliśmy. Z innych powodów też zarywaliśmy noce. A teraz nic. Nie ma rozmów, nie ma seksu. Nic mi się nie chce. Nawet płakać mi się nie chce.
Nie mam pomysłu co zrobić ze sobą. A najgorsze jest chyba to, że my oboje się tak snujemy po domu. Kiedyś myślałam, że to dobrze, że jesteśmy do siebie tak podobni. Teraz chyba bardziej mi to przeszkadza. Upadamy zawsze razem, zawsze z podobnych powodów. Tylko czemu, do cholery, to zawsze ja muszę wszystko z powrotem dźwigać? Czemu nie mogę liczyć na pomoc z żadnej strony? Właściwie pisząc "z żadnej" mam na myśli tylko jego, bo nikt inny niczego nawet nie zauważa. Z nikim innym od dłuższego czasu nie jestem blisko, nikt inny nic o mnie nie wie.
Niech ta zima idzie już w cholerę. Łudzę się, że jak ona minie to będzie jakoś. Teraz jest źle. Nie wiem co konkretnie jest źle, nic już nie wiem.

[BigMama]

Napisane przez agnyska81

Szkoda, że nie mam winka jak Ty, bo z miłą chęcia bym się napiła. ( i to co było niżej)

ojej, Agnysko ojej

Dopadła Cię chyba Mała Stabilizacja

[agnyska81]

Napisane przez BigMama

ojej, Agnysko ojej

Dopadła Cię chyba Mała Stabilizacja

Jakoś nijak nie czuję się ustabilizowana Świat się chwieje w posadach

[edytapa68]

Napisane przez agnyska81

To drugie jest zdecydowanie lepsze


Halo Teziaku! Kupiłeś coś fajnego w perełkowej cenie?


U mnie coś na ten kształt również Głowa mnie napi... aż miło. I też jestem sama w domu. Szkoda, że nie mam winka jak Ty, bo z miłą chęcia bym się napiła.
Wysprzątałam dziś całą chałupę solidnie, upiekłam sernik, zrobiłam pranie, myślałam że mi to humor poprawi, ale niestety. Ostatnio nic mi już humoru nie umie na dłużej poprawić. Wszystko mi się rozjeżdża, nie ogarniam swojego życia. Mam czasem wrażenie, że po mnie widać, że sobie nie radzę - poprzez to co na siebie ubieram (nigdy nie miałam talentu do kupowania ciuchów, ale ostatnio to już mi chyba same szmaty zostały), jak się zaniedbałam (wagowo niby nie przytyłam dużo, ale moje ciało to po prostu jakiś wybryk natury).
Nie wiem już co jest dla mnie tak naprawdę ważne, czasem są takie dni i tygodnie, że nic się nie liczy. Łapię się na tym, że nie obchodzi mnie już nawet moje małżeństwo - a to dla mnie zawsze była najważniejsza sprawa. Tak patrzę na mojego męża i zastanawiam się kto to do cholery tak naprawdę jest? Kiedyś nie mogliśmy się nagadać, nie raz nie dwa zarywaliśmy noc, bo się tak zagadaliśmy. Z innych powodów też zarywaliśmy noce. A teraz nic. Nie ma rozmów, nie ma seksu. Nic mi się nie chce. Nawet płakać mi się nie chce.
Nie mam pomysłu co zrobić ze sobą. A najgorsze jest chyba to, że my oboje się tak snujemy po domu. Kiedyś myślałam, że to dobrze, że jesteśmy do siebie tak podobni. Teraz chyba bardziej mi to przeszkadza. Upadamy zawsze razem, zawsze z podobnych powodów. Tylko czemu, do cholery, to zawsze ja muszę wszystko z powrotem dźwigać? Czemu nie mogę liczyć na pomoc z żadnej strony? Właściwie pisząc "z żadnej" mam na myśli tylko jego, bo nikt inny niczego nawet nie zauważa. Z nikim innym od dłuższego czasu nie jestem blisko, nikt inny nic o mnie nie wie.
Niech ta zima idzie już w cholerę. Łudzę się, że jak ona minie to będzie jakoś. Teraz jest źle. Nie wiem co konkretnie jest źle, nic już nie wiem.

Agnysko Witaj w klubie. Może to jakies pocieszenie dla Ciebie... Marzę o wiośnie, o spacerach,o słońcu

[vesenka]

Napisane przez agnyska81

Jakoś nijak nie czuję się ustabilizowana Świat się chwieje w posadach

To chyba ta pogoda i brak światła tak działa na ludzi,że większość jest rozchwiana emocjonalnie. I ma podły nastrój.
Chyba w każdym związku czasem jest czas na zmęczenie materiału i podreptanie w miejscu. Byle nie trwał taki stan zbyt długo. Nie jest przypadkiem tak,że Twój mąż przyzwyczaił się,że sama sobie ze wszystkim radzisz,że nie prosiłaś go wcześniej o pomoc więc teraz nawet nie próbuje Ci pomóc? Może on się nie potrafi domyślić,że tego właśnie oczekujesz?
Kolejny mój kolega się będzie żenił. Niedawno, po kilku latach związku rozstał się ze swoją wielką miłością. Pocieszył się z jedną z koleżanek, ona zaszła w ciążę, on się oświadczył,mimo,że nie kocha. Szykuje się niezbyt szczęśliwa rodzina. Jak z nim rozmawiam, to jest jak przekłuty balonik, cała radość, optymizm i energia, której zawsze miał tyle,że można by kilka osób obdzielić gdzieś się ulotniła. Życie czasem skręca w dziwnym kierunku...

[BigMama]

Napisane przez agnyska81

Jakoś nijak nie czuję się ustabilizowana Świat się chwieje w posadach

Miałam na mysli taką małą stabilizację , kiedy zna się drugą osobę "na wylot" i wie, co w jakiej sytuacji powie, jakie ma poglądy i zainteresowania, kiedy co zrobi, albo nie zrobi ... Do tego jeśli pracuje się "na etacie' i prowadzi dom, to czestokroć są takie okresy, kiedy dni podobne jedne do drugich zlewają się w jedno i czas mija, ale znaczony nie wydarzeniami tylko kalendarzem powodując przygnębienie.

jest jeszcze cos takiego jak "melancholia małżeńska"

[agnyska81]

Napisane przez vesenka

Nie jest przypadkiem tak,że Twój mąż przyzwyczaił się,że sama sobie ze wszystkim radzisz,że nie prosiłaś go wcześniej o pomoc więc teraz nawet nie próbuje Ci pomóc? Może on się nie potrafi domyślić,że tego właśnie oczekujesz?

Są takie okresy kiedy sobie nijak nie radzę i proszę go o pomoc. Ale on nie wie co robić (ja też wtedy nie wiem co robić, łapię się każdego sposobu, mądrego czy głupiego), bezradny taki i nie robi nic. A ja się w takim czasie w końcu sama staram zmobilizować, kopnąć w tyłek i przemówić sobie do rozsądku, bo wiem że jak tego nie zrobię to utonę.

Napisane przez BigMama

Miałam na mysli taką małą stabilizację , kiedy zna się drugą osobę "na wylot" i wie, co w jakiej sytuacji powie, jakie ma poglądy i zainteresowania, kiedy co zrobi, albo nie zrobi ... Do tego jeśli pracuje się "na etacie' i prowadzi dom, to czestokroć są takie okresy, kiedy dni podobne jedne do drugich zlewają się w jedno i czas mija, ale znaczony nie wydarzeniami tylko kalendarzem powodując przygnębienie.

jest jeszcze cos takiego jak "melancholia małżeńska"

To może bardziej ta melancholia... Żebym ja wiedziała co? Nie wiem już czy go znam czy nie, czasem wydaje mi się taki przewidywalny, a czasem jest mi zupełnie obcy i jakbym go pierwszy raz widziała. Ja sama nie wiem o co mi chodzi, jak to wszystko ma wyglądać i jaka ja sama chciałabym być Bo na pewno nie taka jak teraz Nie chcę być taka do końca życia, zamknięta w sobie, samotna, ograniczona własnymi słabościami i kompleksami. Wstydzę się tego jaka jestem i nawet sama nie chcę się przed sobą przyznawać, a co dopiero przed innymi (mówię o osobach z mojego otoczenia, na forum jakoś inaczej to wygląda, tutaj nie mam oporów przed pisaniem o sobie, pewnie dlatego, że większości z Was nigdy nie spotkam i nie wstyd mi tak).

[edytapa68]

Napisane przez agnyska81

Są takie okresy kiedy sobie nijak nie radzę i proszę go o pomoc. Ale on nie wie co robić (ja też wtedy nie wiem co robić, łapię się każdego sposobu, mądrego czy głupiego), bezradny taki i nie robi nic. A ja się w takim czasie w końcu sama staram zmobilizować, kopnąć w tyłek i przemówić sobie do rozsądku, bo wiem że jak tego nie zrobię to utonę.


To może bardziej ta melancholia... Żebym ja wiedziała co? Nie wiem już czy go znam czy nie, czasem wydaje mi się taki przewidywalny, a czasem jest mi zupełnie obcy i jakbym go pierwszy raz widziała. Ja sama nie wiem o co mi chodzi, jak to wszystko ma wyglądać i jaka ja sama chciałabym być Bo na pewno nie taka jak teraz Nie chcę być taka do końca życia, zamknięta w sobie, samotna, ograniczona własnymi słabościami i kompleksami. Wstydzę się tego jaka jestem i nawet sama nie chcę się przed sobą przyznawać, a co dopiero przed innymi (mówię o osobach z mojego otoczenia, na forum jakoś inaczej to wygląda, tutaj nie mam oporów przed pisaniem o sobie, pewnie dlatego, że większości z Was nigdy nie spotkam i nie wstyd mi tak).

Wiem co czujesz...czuję tak samo...

[BigMama]

Napisane przez agnyska81

Są takie okresy kiedy sobie nijak nie radzę i proszę go o pomoc. Ale on nie wie co robić (ja też wtedy nie wiem co robić, łapię się każdego sposobu, mądrego czy głupiego), bezradny taki i nie robi nic. A ja się w takim czasie w końcu sama staram zmobilizować, kopnąć w tyłek i przemówić sobie do rozsądku, bo wiem że jak tego nie zrobię to utonę.


To może bardziej ta melancholia... Żebym ja wiedziała co?(...)

Mam nadzieję, że nie melancholia, bo to już wymaga interwencji specjalisty.
Agnysko, ja nie czuję się kompetentna robić jakichś analiz psychologiczno-psychiatrycznych nikomu, a już tym bardziej osobom, których nie znam. Bo przeciez nie znam ani Ciebie, ani twojego męża. Wydaje mi się, że to jego bezradność w jakichś sytuacjach tak Cię przygnębia, bo nie czujesz oparcia.

Pamiętam, jak pisałaś jakiś czas temu, że musisz coś zmienić, porozmawiać a po jakimś czasie cieszyłaś się, że atmosfera się oczyściła. Wygląda na to, że znowu jesteś w dole fali ...

Mój obraz twojej osoby bardzo się różni od tego, który opisujesz. Jeżeli jesteś z siebie niezadowolona to masz dwa wyjścia z sytuacji : próbować się zmienić, albo zaakceptować. Truizmy.

Mam koleżankę w pracy, która, gdy skończyła 30 lat powiedziała, że w końcu jest dorosła i czas określić, o co jej w życiu chodzi (a była już po rozwodzie i z dwójką dzieci).
Kiedy skończyła niedawno czterdzieści lat, to powiedziała, że w końcu wie , po co żyje

Może Ty jesteś na zakręcie?

A może potrzebujesz więcej ruchu i światła? po prostu

[gryx82]

Napisane przez madziczka

Utnę ci ten język, zobaczysz

Ale palców i klawiatury nikt mi nie zabierze

Napisane przez agnyska81

...Szkoda, że nie mam winka jak Ty, bo z miłą chęcia bym się napiła....

Też miałem cichą nadzieję na zalkoholizowanie się w tę sobotę, ale nadzieja moją matką i tyle Tak sobie myślałem dzisiaj, że niby tylu kumpli i znajomych, a gdy przychodzi co do czego - siedzę przy czerwonej herbacie jak taka pi**a Albo po prostu nudny jestem i do niczego - więc nie ma się czemu dziwić

Napisane przez agnyska81

Nie chcę być taka do końca życia, zamknięta w sobie, samotna, ograniczona własnymi słabościami i kompleksami.

To też o mnie

Nie mam pojęcia, w jakim kierunku to wszystko zmierza, jak chciałbym "ułożyć" sobie życie...

[madziczka]

Napisane przez gryx82

Ale palców i klawiatury nikt mi nie zabierze

Paluszki też ci utnę Wszystko po kolei

Ale du...ata sobota

[Betty83]

Napisane przez agnyska81

Są takie okresy kiedy sobie nijak nie radzę i proszę go o pomoc. Ale on nie wie co robić (ja też wtedy nie wiem co robić, łapię się każdego sposobu, mądrego czy głupiego), bezradny taki i nie robi nic. A ja się w takim czasie w końcu sama staram zmobilizować, kopnąć w tyłek i przemówić sobie do rozsądku, bo wiem że jak tego nie zrobię to utonę.


To może bardziej ta melancholia... Żebym ja wiedziała co? Nie wiem już czy go znam czy nie, czasem wydaje mi się taki przewidywalny, a czasem jest mi zupełnie obcy i jakbym go pierwszy raz widziała. Ja sama nie wiem o co mi chodzi, jak to wszystko ma wyglądać i jaka ja sama chciałabym być Bo na pewno nie taka jak teraz Nie chcę być taka do końca życia, zamknięta w sobie, samotna, ograniczona własnymi słabościami i kompleksami. Wstydzę się tego jaka jestem i nawet sama nie chcę się przed sobą przyznawać, a co dopiero przed innymi (mówię o osobach z mojego otoczenia, na forum jakoś inaczej to wygląda, tutaj nie mam oporów przed pisaniem o sobie, pewnie dlatego, że większości z Was nigdy nie spotkam i nie wstyd mi tak).

Agnieszko, przecież Ty jesteś SUPER i pewnie wszyscy tak uważają.
Czasem przychodzi znudzenie, zmęczenie pogłębia to pogoda i nastrój spada. Pojawiają się demony, brak pewności siebie, poczucia własnej wartości. Zaczyna się odczuwać brak jakiejś decyzji - nie do końca konkretny, poczucie, że zawala się sprawy, chociaż jak się chłodno popatrzy to tak się na prawdę nie dzieje. Doły chemiczne mieszają się z sytuacyjnymi "niepowodzeniami" i mamy deprechę.
Każdy ma jakieś słabości, tak samo jak i mocne strony. To się da równoważyć.
Trzeba nabrać dystansu do siebie i życia.
Z mężem - pogadać, powiedzieć jak jest, chociaż nie każdy facet chce tego słuchać, czy się w ogóle przejmie. No tak już jest. Mam nadzieję, że odnajdzie się także na tej płaszczyźnie.

Napisane przez bluegirl

Podoba mi się słowo macerat, fajne nie?

Favkes
Nasze życia tak inne i problemy też, ale wiem co to poczucie beznadziejności, brak chęci, przepełnienie złością.
W moim przypadku problem tkwi we mnie, mama jest cudowna i dlatego tak bardzo boję się ją zranić. Wystarczyło kilka razy usłyszeć że mama płacze przeze mnie, że trafi przeze mnie do szpitala, jaka jestem naiwna. Teraz robię wszystko dla innych, nie zastanawiam się o czym marzę, czego pragnę, nie chcę ponownie usłyszeć tych słów. Problem tkwi we mnie, bo mnie to boli, to ja nie potrafię walczyć o siebie. Na mnie to działa, być może to nieświadomy szantaż emocjonalny, dopóki bedzie na mnie działał to nic się nie zmieni. A ja boję się zrobić cokolwiek. Widzę że nie mają świadomości jak mnie to niszczy. Ludzie lubią narzucać własne zdanie, kierować czyimś życie, ale potem nikt nie chce wziąć odpowiedzialności za to że nie jesteś szczęśliwa, że nie masz już siły, że masz dość - wtedy to Twój problem, bo Twoje życie
Każdy jest inny, jeden posłucha uwag, krytyki, zdania innych, przytaknie głową, wypuści drugim uchem, trzaśnie drzwiami i będzie robił to co chce, to czego pragnie, drugi posłucha i ... zapomni o czym marzy, czego chce, bedzie bał się zrobić coś przeciwko ich zdaniu.
Dużo sił Ci życzę.

Kupiłam spray do nosa SOLIK Complex, ciekawe czy pomoże.

Używam polecanego wcześniej olejku z drzewa herbacianego, dokupiłam też Papkę do cery trądzikowej Jadwiga.

Blue, to się nazywa szantaż emocjonalny i skutkuje brakiem pewności siebie i problemami w podejmowaniu decyzji. Przechodziłam przez to. Decydując o sobie będziesz myślała bardziej o tym jak Mama na to popatrzy niż czy Tobie będzie lepiej. A tak nie powinno być. Tak się nie wychowuje dzieci, bo szczęśliwe dzieci okazują wdzięczność zawsze, a nie z poczucia winy.


Ja jestem bardzo zadowolona z działania Kremu Pichtowego. Bawiłam się kiedyś olejkiem pichtowym z petroleum d5, ale krem z zielarskiego jest dużo lepszy. Do tego jest nawilżający. Przeprosiłam sie z Zinerytem i bardzo dobrze mi zrobiło takie zestawienie. Plus suplementacja Silicą i drożdżami z witaminami i cynkiem (ten to dopiero działa - ale wstydze się napisać na co jeszcze...) Mam jeszcze Diacneal okazyjnie, jako terapia przeciwzmarszkowa, bo to kwasoretinoid.

[agnyska81]

Dziękuję za te wszystkie słowa w odpowiedzi na moje posty Jakoś to od razu konkretniej zaczyna wyglądać. Trochę się nad sobą poużalałam, trochę sobie płaczę w samotności, już nie muszę trzymać fasonu.

Napisane przez BigMama

Bo przeciez nie znam ani Ciebie, ani twojego męża. Wydaje mi się, że to jego bezradność w jakichś sytuacjach tak Cię przygnębia, bo nie czujesz oparcia.

No właśnie Mi nawet nie chodzi o jakieś konkretne działania, a o głupie powiedzenie "Nie martw się kochanie, coś wymyślę" i o pogłaskanie po głowie. Niech to nawet będzie blef, niech on nie wie co robić, ale mi powie że wie. A to zawsze ja pocieszam i siebie i jego

Napisane przez BigMama

Pamiętam, jak pisałaś jakiś czas temu, że musisz coś zmienić, porozmawiać a po jakimś czasie cieszyłaś się, że atmosfera się oczyściła. Wygląda na to, że znowu jesteś w dole fali ...

Tak, cały czas babrzę się w tych samych problemach i to się chyba nigdy nie skończy.

Napisane przez BigMama

Jeżeli jesteś z siebie niezadowolona to masz dwa wyjścia z sytuacji : próbować się zmienić, albo zaakceptować. Truizmy.

Najlepiej byłoby część zmienić, a część zaakceptować

Napisane przez BigMama

A może potrzebujesz więcej ruchu i światła? po prostu

Ja mam taką nadzieję. To przeważnie zimy są najgorsze. Latem jakoś wszystko wydaje mi się inne i możliwe. Choć najgorszy pod względem psychicznym okres w moim życiu przypadałm na wiosnę i lato.

Napisane przez gryx82

To też o mnie Nie mam pojęcia, w jakim kierunku to wszystko zmierza, jak chciałbym "ułożyć" sobie życie...

Napisane przez edytapa68

Wiem co czujesz...czuję tak samo...

[Favkes]

Napisane przez edytapa68

Fav, skąd ja to znam...
40 lat mi tak udowadniali...ale już koniec.Naprawdę radzę skorzystać z wizyty u lekarza. Mnie pomogło...i to bardzo

Napisane przez Betty83

Korci mnie żeby ruszyć temat mojej matki.
Ale to też dość ciężki kaliber i chyba nie ma co się licytować. Tak jak mój obecny ze swoją byłą żoną, które miało/ma gorszą matkę....

Favkes, trzymaj się ciepło. Mam nadzieję, że znajdziesz siłę, żeby się z tego podnieść.

Betty pisz jeśli chcesz .... to nie licytacja. Tutaj przynajmniej znajdujemy zrozumienie .... to bardzo dużo daje - mi naprawdę
No właśnie , sęk w tym, ze moja wcale nie jest taka zła - a może ja chce to tak widzieć. Wiem, ze mogę na Nią liczyć, jeśli chodzi o dzieci - zaopiekuje się, zadba - oczywiście 100 razy lepiej niż ja. Obiad mi ugotuje, zabierze dzieci na wakacje .... ale przy tym wszystkim, potem w najmniej odpowiednim momencie mi to wypomni.
I uzurpuje sobie może nie tyle decydowanie o moim życiu, co kierowanie nim. Krytyką ( która jest tak destrukcyjna ) chce doprowadzić do poprawy ... paranoja.
Przy okazji jest egocentryczką, za wszystko co robi, za najmniejsza pierdołę oczekuje okazywania wdzięczności - a przecież nie zawsze jest na to czas, sposobność itp. Poza tym jeśli pomagam komuś, to nie po to żeby potem klęczał przede mną i bił pokłony w geście wdzięczności.
Nie mpgę tez całkowicie obarczać rodziców - bo tu nie chodz tylko o Mamę, moim obecnym stanem - to nie tylko to. Fakt, ze oje zdrowie psychiczne jest wynikiem nerwówy w dzieciństwie ( chociaz oni twierdzą, ze miałam sielskie zycie i beztroskie dzieciństwo - no cóż - z ich strony to tak wyglada z mojej inaczej ).
Ale moje obecne koszmary wynikają z wielu innych rzeczy - wcale nie związanych ze stosunkami z moimi rodzicami. Życie mnie dobija.

Napisane przez Sabbath

Fav, ja tez byłam za słaba. I wcale tego nie chciałam na dodatek. po prostu przyszedł moment, kiedy nie miałam wyboru.
Z resztą moja matka nie miała ochoty psuć sobie wizerunku chudą, brzydką córką, więc kiedy nie nadawałam się już ani do posług, ani do pokazania ludziom po prostu mnie odstawiła. Nawet święta wolała spędzać z obcymi ludźmi.

Ale jak? No musielibysmy się wyprowadzić. Nie powiem, ze bym nie chciała - pewnie, ze tak ...... ale gdzie ?

Napisane przez Sabbath

A tak, o tym już rozmawiałyśmy. Głowę oszczędzam. Dlonie bardziej bolą. I dłużej.

Ha. Ja nie musze oszczędzać głowy - i tak nie zaszkodzę nadto swojemu ptasiemu móżdzkowi. A jak sie wytrzęsie, to moze mi sie coś tam nastawi i zmądrzeję :P

Napisane przez Sabbath

A ja swoje naczołowe lubię. Mam je chybaod siedemnastego roku zycia i nazywam je zmarszczkami filozoficznymi - bo najważniejszą cecha filozofa jest zadziwienie światem. I ja od tego zadziwienia...

Też mam naczołowe, i bardzo je lubię. Mama mi nie raz mówiła,z ebym nie mruzyła oczu, albo nie podbosiła brwi w zdziwieniu - bo będę miała zmarszczki - ale mi one naprawdę nie przeszkadzają.
Bardziej mi przeszkadzaja takie bruzdy wiodące od nosa w kierunku ust - ale to nie zmarchy, ja tak mam od dzieciństwa - co daje efekt mopsika - nienawidzę tego - przez to wygladam zawsze jak dzieciak .... w mordę.

Napisane przez beata11

A wszystkie inne dzieci mądrzejsze i ładniejsze

własnie !

Napisane przez beata11

To jest podstawowa rola rodziny właśnie

Jak ja się boję, że tez tak będę wpływać na sowje dzieci .... strasznie się boję.

Napisane przez bluegirl

W moim przypadku problem tkwi we mnie, mama jest cudowna i dlatego tak bardzo boję się ją zranić. Wystarczyło kilka razy usłyszeć że mama płacze przeze mnie, że trafi przeze mnie do szpitala, jaka jestem naiwna. Teraz robię wszystko dla innych, nie zastanawiam się o czym marzę, czego pragnę, nie chcę ponownie usłyszeć tych słów. Problem tkwi we mnie, bo mnie to boli, to ja nie potrafię walczyć o siebie. Na mnie to działa, być może to nieświadomy szantaż emocjonalny, dopóki bedzie na mnie działał to nic się nie zmieni. A ja boję się zrobić cokolwiek. Widzę że nie mają świadomości jak mnie to niszczy. Ludzie lubią narzucać własne zdanie, kierować czyimś życie, ale potem nikt nie chce wziąć odpowiedzialności za to że nie jesteś szczęśliwa, że nie masz już siły, że masz dość - wtedy to Twój problem, bo Twoje życie

Blue, to mi wygląda na szantaż emocjonalny - takie zawoalowane próby kierowania Twoim postępowaniem.

Napisane przez trigonella

Śnieg ma padać jeszcze przez dwa tygodnie .

Napisane przez agnyska81

Wysprzątałam dziś całą chałupę
Nie wiem już co jest dla mnie tak naprawdę ważne, czasem są takie dni i tygodnie, że nic się nie liczy. Łapię się na tym, że nie obchodzi mnie już nawet moje małżeństwo - a to dla mnie zawsze była najważniejsza sprawa. Tak patrzę na mojego męża i zastanawiam się kto to do cholery tak naprawdę jest? Kiedyś nie mogliśmy się nagadać, nie raz nie dwa zarywaliśmy noc, bo się tak zagadaliśmy. Z innych powodów też zarywaliśmy noce. A teraz nic. Nie ma rozmów, nie ma seksu. Nic mi się nie chce. Nawet płakać mi się nie chce.

Aguś, to o czym piszesz, jest normalne - tak czasami bywa. Sa okresy lepsze i gorsze. Może przygnębienie i dół eocjonalny dopadł was oboje i oboje potrzebujecie żeby was wsparła ta druga połówka a żadne z was tego zrobić nie potrafi - bo nie ma siły. Będzie dobrze - musi byc.

[Betty83]

Napisane przez Favkes

Betty pisz jeśli chcesz .... to nie licytacja. Tutaj przynajmniej znajdujemy zrozumienie .... to bardzo dużo daje - mi naprawdę

Z tą licytacją o tylko sarkazm był.

Czy to potrzeba - nie wiem. Usilnie wierzę, że mam ten temat przegryziony dostatecznie. Sporo mnie to kosztowało.
Ale tak w skrócie: (jeśli to może komuś poprawić samopoczucie )
Pierwsza książka o tym kim była moja matka zanim pojawiłam się ja. Była zła i zdemoralizowana... Szczegółow oszczędzę, ale osłuchałam się w domu. Mówiło się źle albo wcale.
Guzik by mnie to gdyby nie ciągłe porównania mnie do niej, jak coś zrobiłam nie tak. Jesteś taka sama i skończysz jak ona.

Druga książka o tym co zrobiła jak się pojawiłam na świecie. W wieku 20 lat usłyszałam od niej, jak to było, gdy była ze mną w ciąży. Palenie, picie i jedna wizyta u lekarza, bo przeciez wszystko jest ok, a anemia to przecież nic. Nie wierzę, że ktoś chce usłyszeć takie rzeczy. Nie wiem co by było gdyby nie ściągnęli jej do domu pod koniec ciąży. Z wczesnego dzieciństwa wspomnień się raczej nie ma, więc nic nie mogę powiedzieć. Ale około drugiego mojego roku życia znudziło się jej macieżyństwo i wyjechała. Powiedziała, że na jeden dzień - nie było jej parę lat. Podobno na poczatku bardzo płakałam. Przychodziły tylko pocztówki i mandaty z róznych części Polski.

Trzecia książka o tym co było jak wróciła. Miałam chyba 6 lat, już w rodzinie zastępczej. Myślałam, i nie tylko ja, że powalczy i weźmie mnie do siebie. Miała męża i drugie dziecko. No cóż lgnęłam do niej prawie 10 lat i tak się nie stało. W domu słyszałam, że jak mi się coś nie podoba to mam się wynosić do matki... nie było gdzie. Teraz czuję obrzydzenie na wspomnienie tego jak wtedy za nią chodziłam. Nie miała chęci zbudować jakiejkolwiek więzi. Przychodziła często, ale jako obca dla mnie osoba. Nie mieściło mi się to w głowie i myślałam, że to ze mną jest coś nie tak.

Czwarta książka o tym jak zaczęłam ją nienawidzić, nienawidzić siebie za to kim jestem i pomału obojętnieć na to wszystko... Nie wiem czy to ostatnie by się stało, gdybym była wtedy sama. Był Ktoś kto mi tłumaczył, że to nie ja jestem zła i nie powinnam płacić za jej błędy. 25 lat i ani słowa wyjaśnienia czemu... Ale nie wiem czy chciałabym jej teraz wysłuchać, miała swój czas i zepsuła go, jak wszystko.

Piąta ksiązka o tym jak płaciłam za jej błędy. Cały czas pod kloszem, na cenzurowanym i w rodzinie też z problemami. Jednak dziś uważam, że znalazłam się w sytacji najlepszej z możliwych. Czasem łapię się na podobieństwach w postępowaniu moim i jej kiedyś, czerwona lampka się zapala automatycznie. Nie jestem w stanie jej zrozumieć. wiele razy myślałam, że byłoby mi lepiej gdyby nie żyła. Tyle razy tłumaczyłam ludziom co i jak.

Najbardziej mnie wkurza jednak, że osoby mi bliskie sugerują to, że powinna się z nią kontaktować, rozmawiać, próbować cokolwiek odbudować. Białej gorączki dostaję na samą myśl, chociaż już nie powinnam mieć zadnych emocji w odniesieniu do niej.
Spotykam ją czasem przypadkiem, zamienię parę słów, rodzinnych spotkań przy jednym stole unikam jak ognia. Ustawiam tak, że jestem kiedy wiem, że jej nie będzie. Jednak całkiem niedawno z wielkim zdziwieniem obserwowałam jak odnosi się do swoich synów. Nie podejrzewałam jej o ludzkie odruchy.
Zostały mi po niej jedynie lęki jak ktoś znika choćby na chwilę, że porzuca i brak zaufania do ludzi. Jestem totalnym control freakiem, chociaż uczę się odpuszczać i wierzyć w dobre intencje.

Ojca nie znam, widziałam zdjęcie, przeczytałam parę listów, raz przyjechał jak miałam 5 lat.
Ten to przynajmniej nie robił mi wody z mózgu....

[dzika truskawa]

Napisane przez teza20

Hello Gadzinki
Teskniliscie za Teziaczkiem juz jestem w PL od jakis 3h

Jasne Będziesz pachniał Sun Moon Stars?

Napisane przez beata11

Kto się chce farbować regularnie- z całego serca odradzam chemiczne farby.
Dobrać ładny kolor i lecieć henną i mieszankami.
Ja mam czarne włosy, w jasniejszych wyglądam łohydnie
i efekt taki, że po kilku latach farbowania siwych odrostow co 3 tygodnie, mam 1/3 włosów.
Właśnie sama się chcę zabrać za to, coby resztki ratować.

Eee tam, ja od jedenastego roku życia farbuję ( tak, dobrze widzicie Lat mam prawie 24 w tej chwili) i na ilość włosów nie narzekam Fryzjerka czasem narzeka Że dużo pracy.

Napisane przez agnyska81

U mnie coś na ten kształt również Głowa mnie napi... aż miło. I też jestem sama w domu. Szkoda, że nie mam winka jak Ty, bo z miłą chęcia bym się napiła.

Nie wiem co Ci poradzić...

Napisane przez vesenka

Kolejny mój kolega się będzie żenił. Niedawno, po kilku latach związku rozstał się ze swoją wielką miłością. Pocieszył się z jedną z koleżanek, ona zaszła w ciążę, on się oświadczył,mimo,że nie kocha. Szykuje się niezbyt szczęśliwa rodzina. Jak z nim rozmawiam, to jest jak przekłuty balonik, cała radość, optymizm i energia, której zawsze miał tyle,że można by kilka osób obdzielić gdzieś się ulotniła. Życie czasem skręca w dziwnym kierunku...

Dlaczego ludzie to robią? Sobie i innym?

Właśnie wypiłam Mai Tai'a. Prawie udało mi się to zrobić w klasycznym szwedzkim stylu... OMG!

[beata11]

Napisane przez rozwydrzona

czy istnieją altruiści o mocnych nerwach... myślą o innych, ale nie przejmując się tym aż do bólu...

To jest ideał do którego należy dążyć.
Zresztą niektórzy twierdzą, że przy osobistym zaangażowaniu altruizm jest tylko pozorny...

Napisane przez Mendosita

Margot nieżebym się cieszyła- broń Boże- ale fajnie mieć kogoś kto mnie rozumie i podziala mój stan ducha Trzymaj się dzielnie, ja też się postaram. Co nie zmienia faktu, że co jakiś czas przeglądam ogłoszenia o pracy.

A ja właśnie jestem bez i szukam- idzie mi niespecjalnie

Mój Boże, brzmi cudownie Zdradzisz gdzie miałaś takie piękne warunki pogodowe?

Na Bliskim Wschodzie

Napisane przez trigonella

Śnieg ma padać jeszcze przez dwa tygodnie .

Ide sie obwiesić

Napisane przez anastazjaaa2

Tylko nie to oby się te prognozy nie sprawdziły.
Na pocieszenie:
w marcu ma być podobno wczesna wiosna - gorąca i długie i bardzo upalne lato.

O boże niech to będzie prawda

Napisane przez gryx82

Bo mam już dosyć swojej gęby

Zmiana "gęby" nie pomoże- to "mam dosyć" wynika z nastroju.
wiem coś o tym

O jakich sytuacjach mówisz?

przeczytaj, co niewidoczne
i tak naprawdę, to mi czasem nie do śmiechu.

Napisane przez vesenka

To chyba ta pogoda i brak światła tak działa na ludzi,że większość jest rozchwiana emocjonalnie. I ma podły nastrój.

Wystarczy spojrzeć na ilość samobójstw w krajach skandynawskich.
A życie mają o wiele bardziej bezproblemowe.
No, jak oni się czują większość roku tak jak ja ostatnio, to

Napisane przez Favkes

własnie !
Jak ja się boję, że tez tak będę wpływać na sowje dzieci .... strasznie się boję.

Dla mnie to jest właściwie najważniejsza praca i wysiłek, żeby nie powielać tych schematów.
Bo rodzicom często się wydaje, że mówią coś lub robią dla dobra dzieci. Tylko się im wydaje, niestety.

Agnysko


Betty "poprawić komuś samopoczucie", ha , to sarkazm był dopiero, aż poczułam bratnią duszę.
Aż mnie skręcało coś na PW napisać, ale tak bym się nie chciała narzucac.

[melkmeisje]

Dzień dobry państwu

Jaka sroga zima za oknem

Dopiero wstałam, zajadam sobie budyń i tosty z czekoladą i jestem trochę przerażona wizją dzisiejszego dnia, bo nieuchronnie będzie trzeba zrobić wszystko, z czym zwlekałam cały weekend
Czy Wy też tak nie znosicie niedzieli?

[madziczka]

Napisane przez melkmeisje

Czy Wy też tak nie znosicie niedzieli?

Oj tak Nudno, smętnie, bez pomysłu

[vesenka]

Napisane przez melkmeisje

Dzień dobry państwu

Jaka sroga zima za oknem

U mnie na balkonie odkryłam rano 15 cm śniegu. I pada dalej. Ma to plusy, bo wczoraj wyniosłam mopa w najdalszy kąt balkonu, zapomniałam przynieść z powrotem i chwilowo nie muszę sprzątać, bo nie mogę dostać się do narzędzi Przecież nie będę się przez zaspy przedzierać

Napisane przez madziczka

Oj tak Nudno, smętnie, bez pomysłu

Bluźnisz kobieto
Można spać, czytać, zrobić sobie dzień piękności
Ja właśnie siedzę sobie wygodnie w fotelu w towarzystwie lapka, kawy i wielkiej porcji pavlovy

[Mendosita]

Napisane przez anastazjaaa2

Na pocieszenie:
w marcu ma być podobno wczesna wiosna - gorąca i długie i bardzo upalne lato.

Brzmi nieźle, ale niestety dość sceptycznie się muszę do tego odnieść po przeczytaniu wywiadu z pewnym meteorologiem, który twierdził, że robienie prognoz dalszych, niż 2 tygodnie naprzód jest równie sprawdzalne, jak wróżenie z fusów. I że nie ma sposobu żadnego na to, by w styczniu wiedzieć jakie będzie lato.

Napisane przez agnyska81

Jakoś nijak nie czuję się ustabilizowana Świat się chwieje w posadach

Agnysko- trzymaj się jakoś

Napisane przez edytapa68

Agnysko Witaj w klubie. Może to jakies pocieszenie dla Ciebie... Marzę o wiośnie, o spacerach,o słońcu

Napisane przez vesenka

To chyba ta pogoda i brak światła tak działa na ludzi,że większość jest rozchwiana emocjonalnie. I ma podły nastrój.
..

Chyba masz rację, ja juz jadę resztkami sił dosłownie, nie mam ochoty na nic, jest mi wszystko jedno, w co się ubieram, jak wyglądam (a dotąd było to dla mnie dość istotne). Cała moja egzystencja nastawiona jest na oczekiwanie wiosny i tylko na tym się skupiam. Reszta jakoś mi przelatuje przez palce...

PS. Vesenko zajrzałam wczoraj po raz pierwszy na Twój blog Piękne rzeczy tam pokazujesz, aż nabrałam ochoty na pieczenie. Spisałam sobie przepis na ciasto czekoladowe i ciasto z colą

Napisane przez beata11

A ja właśnie jestem bez i szukam- idzie mi niespecjalnie


Na Bliskim Wschodzie





Wystarczy spojrzeć na ilość samobójstw w krajach skandynawskich.
A życie mają o wiele bardziej bezproblemowe.
No, jak oni się czują większość roku tak jak ja ostatnio, to

Trzymam kciuki za poszukiwania i za poprawę nastroju. Spróbujmy wierzyć, że z nadejściem wiosny jakoś wszystko stanie do pionu.

Napisane przez melkmeisje

Czy Wy też tak nie znosicie niedzieli?

Napisane przez madziczka

Oj tak Nudno, smętnie, bez pomysłu

Dokładnie tak. Ale tak sobie myślę, że jak już zamieszkam "na swoim" (myślę, że w okolicach wakacji powinno to nastąpić) to polubię niedziele Będę się krzątać po własnym domku, wiiosną/latem posiedzę w ogródku, ugotuję coś fajnego, odpocznę i będę się nudzić, ale w taki przyjemny sposób.

[madziczka]

Napisane przez vesenka

Bluźnisz kobieto
Można spać, czytać, zrobić sobie dzień piękności
Ja właśnie siedzę sobie wygodnie w fotelu w towarzystwie lapka, kawy i wielkiej porcji pavlovy

Vesenko, pewnie odbierałabym inaczej niedzielę, gdybym pracowała w tygodniu Rzeczy, o których piszesz, mogę robić na co dzień i szczerze powiedziawszy - rzygam już tym