Facet poznany na necie cz.II

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez Motylicaja

nio u mnie tak bylo....ale pisalam wtedy swiadectwa dziecia z Gimnazjum

Ok, skoro piszesz, że tak było, to przecież Ci wierzę
Ja jednak wolę zdecydowanie komputerowe wypisywanie świadectw, mniejsze prawdopodobieństwo pomyłki

[Hosenka*]

[1=a2fc2be9cd8d1027f8cb90d 936276c49cf807c7d_6559504 24f87d;20100727]Początki zawsze są takie piękne, te motylki w brzuchu Oby to trwało jak najdłużej [/QUOTE]
U mnie zawsze na początku jest najwięcej kłótni i sprzeczek

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez Hosenka*

U mnie zawsze na początku jest najwięcej kłótni i sprzeczek

W sumie jak tak sobie przypomnę... też mieliśmy parę sprzeczek, głównie przeze mnie, bo ja nerwus jestem - ale szybko mi przechodzi. Mimo to było i jest cudownie

[olc]

Napisane przez Penny Ur

Kurczę.. Ten mój znajomy X, co pisałam ostatnio, nie odzywał się, nie odzywał się, na gg jak ja napisałam to tak tyle o ile, a dzisiaj mi pisze smsa "No widzisz, jak milczysz Zapomniałaś o mnie". Fakt - postanowiłam, że jak on się nie odzywa to ja też nie. Odpisałam mu, to teraz on milczy. Dzwonił do mnie 2 dni temu ale nie mogłam odebrać. Kiedy potem chciałam oddzwonić to nie odbierał i już się tamtego dnia nie odezwał.. Ja już nie wiem.. Jakiś utrudniony ten kontakt mamy..

znam takie "gierki" widzę nie jestem sama osobiście baaardzo nie lubię tej fazy.. takich podchodów, a większość uwielbia ten etap.. kiedy tak naprawę nic nie wiadomo..

jeśli mogę coś poradzić - rób to co dyktuje Ci serce...

[Motylicaja]

[1=a2fc2be9cd8d1027f8cb90d 936276c49cf807c7d_6559504 24f87d;20101009]Ok, skoro piszesz, że tak było, to przecież Ci wierzę
Ja jednak wolę zdecydowanie komputerowe wypisywanie świadectw, mniejsze prawdopodobieństwo pomyłki [/QUOTE]

dokalnie

A ja worcilam od Znajomych w super humorku....

i ja tez sie pochwale 3 dni temu kociola sie nasza Kotka i male Kociaczki i co najlepsze Kotka urodzila jej w szafie u Prababci

[Penny Ur]

Napisane przez olc

znam takie "gierki" widzę nie jestem sama osobiście baaardzo nie lubię tej fazy.. takich podchodów, a większość uwielbia ten etap.. kiedy tak naprawę nic nie wiadomo..

jeśli mogę coś poradzić - rób to co dyktuje Ci serce...

No właśnie czasem to nie takie proste, bo zupełnie nie wiadomo jak się zachować Do tego pana X jakoś nie widzi mi się pisać pierwsza, bo nie chciałabym wyjśc na nachalną. Bo na przykład innego znajomego napisałam smsa "Co u ciebie" i dostałam odpowiedz "W porządku, a co - już ci tęskno?" (widzieliśmy się 3 dni temu).

[Black Sea]

ja teraz wlasnie Krece z jednym facetem poznanym na Necie

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez Penny Ur

No właśnie czasem to nie takie proste, bo zupełnie nie wiadomo jak się zachować Do tego pana X jakoś nie widzi mi się pisać pierwsza, bo nie chciałabym wyjśc na nachalną. Bo na przykład innego znajomego napisałam smsa "Co u ciebie" i dostałam odpowiedz "W porządku, a co - już ci tęskno?" (widzieliśmy się 3 dni temu).

Napisane przez Penny Ur

Kurczę.. Ten mój znajomy X, co pisałam ostatnio, nie odzywał się, nie odzywał się, na gg jak ja napisałam to tak tyle o ile, a dzisiaj mi pisze smsa "No widzisz, jak milczysz Zapomniałaś o mnie". Fakt - postanowiłam, że jak on się nie odzywa to ja też nie. Odpisałam mu, to teraz on milczy. Dzwonił do mnie 2 dni temu ale nie mogłam odebrać. Kiedy potem chciałam oddzwonić to nie odbierał i już się tamtego dnia nie odezwał.. Ja już nie wiem.. Jakiś utrudniony ten kontakt mamy..

Nie lubię takich podchodów, o których piszesz, nieodzywania się... Ja zawsze odzywałam się, ilekroć miałam chęć, i nikt nie traktował tego jako bycie nachalną. A z obecnym TŻ to już w ogóle odzywaliśmy się codziennie, pisaliśmy po kilka godzin, jeszcze zanim się spotkaliśmy. Podsumowując - dziwnie zachowuje się ten Twój znajomy.

[kaarooo]

Dzień dobry dziewczynki

[natee]

Witajcie
Wczoraj spedzilam caly dzien z moim 'Panem z Internetu'
Jest bosko...Aż boje sie , ze za chwile sie obudze... Te same mysli, te same plany... Totalne zauroczenie

[Penny Ur]

[1=a2fc2be9cd8d1027f8cb90d 936276c49cf807c7d_6559504 24f87d;20112324]Nie lubię takich podchodów, o których piszesz, nieodzywania się... Ja zawsze odzywałam się, ilekroć miałam chęć, i nikt nie traktował tego jako bycie nachalną. A z obecnym TŻ to już w ogóle odzywaliśmy się codziennie, pisaliśmy po kilka godzin, jeszcze zanim się spotkaliśmy. Podsumowując - dziwnie zachowuje się ten Twój znajomy.[/QUOTE]

A no dziwnie.. Wczoraj wieczorem rozmawialiśmy na gg i miałam wrażenie, że to tylko i wyłącznie moje dobre chęci podtrzymują rozmowę - jego wypowiedzi ograniczały się do "nio", "nie" i zdań składających się max z 3-4 słów. Oprócz tego na każdą jego jakże treściwą wypowiedź musiałam czekać dłuższą chwilę. Beznadzieja. I on mówi, że ja się do niego nie odzywam.. Ech.. na żywo jakoś lepiej to idzie..

[201608251020]

Napisane przez Penny Ur

A no dziwnie.. Wczoraj wieczorem rozmawialiśmy na gg i miałam wrażenie, że to tylko i wyłącznie moje dobre chęci podtrzymują rozmowę - jego wypowiedzi ograniczały się do "nio", "nie" i zdań składających się max z 3-4 słów. Oprócz tego na każdą jego jakże treściwą wypowiedź musiałam czekać dłuższą chwilę. Beznadzieja. I on mówi, że ja się do niego nie odzywam.. Ech.. na żywo jakoś lepiej to idzie..

Powiedz mi po co Ty jeszcze sobie zaprzątasz głowę tym burakiem?? Przecież to ostatni dupek
My z TŻ od początku złapaliśmy kontakt, setki smsów, godziny na tel. i gg... Zwłaszcza jak zmarła mi babcia. Dlatego od drugiego spotkania już wydawaliśmy się sobie tacy bliscy... Ostatnio to analizowaliśmy i doszliśmy do wniosku że to chyba coś większego
W ogóle piękne są te chwile razem... choćby to że wracając wieczorem z restauracji szliśmy w jednej bluzie - jego (każdy miał jeden rękaw), tańczyliśmy sobie na ulicy, albo szliśmy bez butów bo nas obtarły to naprawdę coś fajnego móc razem gotować obiad, albo być zaskoczonym kiedy wchodząc do kuchni na kolację zastaje się pięknie zastawiony stół samymi pysznościami

Myślicie że to już tak może być... na dużo dłużej...?

[olc]

Napisane przez paollino

Powiedz mi po co Ty jeszcze sobie zaprzątasz głowę tym burakiem?? Przecież to ostatni dupek
My z TŻ od początku złapaliśmy kontakt, setki smsów, godziny na tel. i gg... Zwłaszcza jak zmarła mi babcia. Dlatego od drugiego spotkania już wydawaliśmy się sobie tacy bliscy... Ostatnio to analizowaliśmy i doszliśmy do wniosku że to chyba coś większego
W ogóle piękne są te chwile razem... choćby to że wracając wieczorem z restauracji szliśmy w jednej bluzie - jego (każdy miał jeden rękaw), tańczyliśmy sobie na ulicy, albo szliśmy bez butów bo nas obtarły to naprawdę coś fajnego móc razem gotować obiad, albo być zaskoczonym kiedy wchodząc do kuchni na kolację zastaje się pięknie zastawiony stół samymi pysznościami

Myślicie że to już tak może być... na dużo dłużej...?

myślę, że to już tak MUSI być... na dużo dłużej!!

cudnie czytało się tą Twoją opowieść... czuć miłość, zaufanie i radość z każdej chwili spędzonej razem ! gratuluję i serdecznie i szczerze... zazdroszczę .. mi niestety nie dane przeżywanie tak cudownych, a zarazem zwyczajnych chwil...

jeszcze raz gratuluje i tylko patrzeć aż na paluszku zagości piękny pierścionek

pozdrawiam!

[201608251020]

Napisane przez olc

myślę, że to już tak MUSI być... na dużo dłużej!!

cudnie czytało się tą Twoją opowieść... czuć miłość, zaufanie i radość z każdej chwili spędzonej razem ! gratuluję i serdecznie i szczerze... zazdroszczę .. mi niestety nie dane przeżywanie tak cudownych, a zarazem zwyczajnych chwil...

jeszcze raz gratuluje i tylko patrzeć aż na paluszku zagości piękny pierścionek

pozdrawiam!

Do niedawna i ja mówiłam że nikt na mnie nie czeka ... Pamiętam jak płakałam co we mnie jest takiego że nikt mnie nie chce... TŻ mi zdradził ostatnio że jakieś 3 tyg. przed tym jak mnie poznał chodził smutny... Matka go zaczęła wypytywać co jest i rozpłakał jej się jak dziecko że ma w sobie tyle uczuć a nie ma z kim ich dzielić... i że przecież nie jest z nim tak źle a mu nie wychodzi....
kurde... więc jednak jest coś takiego jak pokrewieństwo dusz - mówiłam tak samo
Głowa do góry - na każdego ktoś czeka. Mówią, że Miłość przychodzi wtedy, kiedy nauczy się bez niej żyć

[olc]

Napisane przez paollino

Do niedawna i ja mówiłam że nikt na mnie nie czeka ... Pamiętam jak płakałam co we mnie jest takiego że nikt mnie nie chce... TŻ mi zdradził ostatnio że jakieś 3 tyg. przed tym jak mnie poznał chodził smutny... Matka go zaczęła wypytywać co jest i rozpłakał jej się jak dziecko że ma w sobie tyle uczuć a nie ma z kim ich dzielić... i że przecież nie jest z nim tak źle a mu nie wychodzi....
kurde... więc jednak jest coś takiego jak pokrewieństwo dusz - mówiłam tak samo
Głowa do góry - na każdego ktoś czeka. Mówią, że Miłość przychodzi wtedy, kiedy nauczy się bez niej żyć

dzięki kochana

chciałabym, żeby tak było...

wiem, wiem "miłość jak sraczka przychodzi z nienacka"

tylko ile można czekać? powiedz proszę ile macie lat.. i kiedy, w jakich okolicznościach się poznaliści uwielbiam takie historie..

Ps. staram się nie tracić nadziei, ale wiecie jak to jest... tyle zakochańców dookola a ja wciąż samotna..

[Penny Ur]

paollino
Piękna ta twoja historia Gratuluję, że tak się wam fajnie układa no i zazdroszczę....

A panem X już sobie przestałam zaprzątać głowę jako potencjalnym "kimś więcej". Teraz traktuje go już tylko i wyłącznie jako znajomego.

[201608251020]

Ja mam 22 a on 24.
Od 3 lat nikogo nie pokochałam szczerze i mocno, odkąd zostawił mnie chłopak z którym byłam na początku studiów. Miałam związki ale takie..beznamiętne... niby ok, ale jednak..coś...nie tak...
Kiedy było mi już wszystko jedno i nawet przestałam płakać o cokolwiek, wzięłam się w garść - pojawił się ON. Byłam zajęta bo licencjat, bo nauka, bo problemy zdrowotne... Miałam tyle na głowie, że miłostki nie były mi w głowie
Mamy na Facebooku wspólnego znajomego. Ja go znam stąd że 3 lata temu byłam z nim i swoim ex na Sylwestrze, a mój TŻ zna go z widzenia, z LO. Ten nasz znajomy wpisał coś na FB - ja to skomentowałam. Potem On. Potem znowu ja - tym razem już trochę personalnie do niego. No i on napisał mi prywatną wiadomość... zresztą - sama poczytaj co on mi potem posłał - opisał wtedy swoje przeżycia :

To był zwykły, bezpiecznie nudny dzień. „Jeszcze tylko zobaczę co na FB i zaczynam trzeci rozdział.” Plan się posypał. Tak nieoczekiwanie wydarzyło się coś, czego nie rozumie do tej pory. Miał nie dodawać tego komentarza, przecież tego nie robi. „A co mi tam, napiszę będzie śmiesznie”. Autorka kolejnego komentarza nie żartowała. Wtedy jeszcze nie obchodziło go kim ona jest. „Jeszcze jeden żart i serio muszę lecieć”. Ona znowu nie żartowała. To go zaintrygowało, jak to klaun nie rozbawił publiki? „ Co mi tam napiszę do niej.” Już nie w komentarzu. Prywatnie. Kilkuminutowa wizyta na FB przerodziła się w całodzienny dialog.
Kolejne dni to kolejne rozmowy. Wiedział o czym pisać. Tak naprawdę to przecież ma ciekawe życie. Tylko on wie, że od środka wieje nudą. Dużo też czytał, chciał dowiedzieć się o niej czegoś wyjątkowego. Już taki jest – wścibski. Powoli rodził się między nimi komfort. To przez ten Internet. Po kilku godzinach przyszedł czas na pierwszy podsumowanie. „Niegłupia, ma pasje, marzenia i poczucie humoru. Jest ładna.” Zaryzykował i poprosił o numer telefonu, żeby móc usłyszeć jej głos… zaproponować spotkanie. Wiedział, że jeżeli tego nie zrobi szybko może stać się jej powiernikiem. Bezpiecznym punktem, w którym można podzielić smutki na dwoje. Nie chciał tego, ona na szczęście też.
Po tygodniu rozmów w wirtualnym eterze spotkali się. Mógł poczuć zapach jej perfum, pierwszy raz dotknąć. Wtedy jeszcze nie miał dreszczy, był za to dziwny niepokój i zakłopotanie. Te negatywne uczucia mijały z każdą chwilą rozmowy. Słuchał i był słuchany. Było wesoło, smutno i poważnie – istny nastrojowy rollercoaster. Wiedział jedno… „Chcę ją jeszcze zobaczyć”. Zobaczył.
Teraz, gdy to piszę nadal mam na sobie zapach jej perfum - wanilia i karmel. Perfum, które tak harmonijnie współgrają z jej kobiecością. Śniadą cerą, uroczymi piegami, błyszczącymi oczami i burzą rudych loków. Na myśl o niej drżę! Czuję, że moje oczy też błyszczą, a wanilia i karmel sprawiają, że jest tuż obok. Muszę się jeszcze tylko nauczyć kochać na nowo. Specjalnie dla niej.

Jestem K. i właśnie się zakochuję…

[Penny Ur]

Napisane przez paollino

To był zwykły, bezpiecznie nudny dzień. „Jeszcze tylko zobaczę co na FB i zaczynam trzeci rozdział.” Plan się posypał. Tak nieoczekiwanie wydarzyło się coś, czego nie rozumie do tej pory. Miał nie dodawać tego komentarza, przecież tego nie robi. „A co mi tam, napiszę będzie śmiesznie”. Autorka kolejnego komentarza nie żartowała. Wtedy jeszcze nie obchodziło go kim ona jest. „Jeszcze jeden żart i serio muszę lecieć”. Ona znowu nie żartowała. To go zaintrygowało, jak to klaun nie rozbawił publiki? „ Co mi tam napiszę do niej.” Już nie w komentarzu. Prywatnie. Kilkuminutowa wizyta na FB przerodziła się w całodzienny dialog.
Kolejne dni to kolejne rozmowy. Wiedział o czym pisać. Tak naprawdę to przecież ma ciekawe życie. Tylko on wie, że od środka wieje nudą. Dużo też czytał, chciał dowiedzieć się o niej czegoś wyjątkowego. Już taki jest – wścibski. Powoli rodził się między nimi komfort. To przez ten Internet. Po kilku godzinach przyszedł czas na pierwszy podsumowanie. „Niegłupia, ma pasje, marzenia i poczucie humoru. Jest ładna.” Zaryzykował i poprosił o numer telefonu, żeby móc usłyszeć jej głos… zaproponować spotkanie. Wiedział, że jeżeli tego nie zrobi szybko może stać się jej powiernikiem. Bezpiecznym punktem, w którym można podzielić smutki na dwoje. Nie chciał tego, ona na szczęście też.
Po tygodniu rozmów w wirtualnym eterze spotkali się. Mógł poczuć zapach jej perfum, pierwszy raz dotknąć. Wtedy jeszcze nie miał dreszczy, był za to dziwny niepokój i zakłopotanie. Te negatywne uczucia mijały z każdą chwilą rozmowy. Słuchał i był słuchany. Było wesoło, smutno i poważnie – istny nastrojowy rollercoaster. Wiedział jedno… „Chcę ją jeszcze zobaczyć”. Zobaczył.
Teraz, gdy to piszę nadal mam na sobie zapach jej perfum - wanilia i karmel. Perfum, które tak harmonijnie współgrają z jej kobiecością. Śniadą cerą, uroczymi piegami, błyszczącymi oczami i burzą rudych loków. Na myśl o niej drżę! Czuję, że moje oczy też błyszczą, a wanilia i karmel sprawiają, że jest tuż obok. Muszę się jeszcze tylko nauczyć kochać na nowo. Specjalnie dla niej.

Jestem K. i właśnie się zakochuję…

Brak mi słow... po prostu nie wiem co powiedzieć... to takie piękne i wzruszające..

paollino, ale z ciebie szczęściara..

[201608251020]

Ciągle mu to powtarzam - że mam szczęście, że mnie odnalazł

[Motylicaja]

Napisane przez natee

Witajcie
Wczoraj spedzilam caly dzien z moim 'Panem z Internetu'
Jest bosko...Aż boje sie , ze za chwile sie obudze... Te same mysli, te same plany... Totalne zauroczenie

to superr Oby tak dalej

Napisane przez paollino

Powiedz mi po co Ty jeszcze sobie zaprzątasz głowę tym burakiem?? Przecież to ostatni dupek
My z TŻ od początku złapaliśmy kontakt, setki smsów, godziny na tel. i gg... Zwłaszcza jak zmarła mi babcia. Dlatego od drugiego spotkania już wydawaliśmy się sobie tacy bliscy... Ostatnio to analizowaliśmy i doszliśmy do wniosku że to chyba coś większego
W ogóle piękne są te chwile razem... choćby to że wracając wieczorem z restauracji szliśmy w jednej bluzie - jego (każdy miał jeden rękaw), tańczyliśmy sobie na ulicy, albo szliśmy bez butów bo nas obtarły to naprawdę coś fajnego móc razem gotować obiad, albo być zaskoczonym kiedy wchodząc do kuchni na kolację zastaje się pięknie zastawiony stół samymi pysznościami

Myślicie że to już tak może być... na dużo dłużej...?

zycze ci zeby to bylo na dluzej....z TZ

dzien doberek

[olc]

Napisane przez paollino

Ja mam 22 a on 24.
Od 3 lat nikogo nie pokochałam szczerze i mocno, odkąd zostawił mnie chłopak z którym byłam na początku studiów. Miałam związki ale takie..beznamiętne... niby ok, ale jednak..coś...nie tak...
Kiedy było mi już wszystko jedno i nawet przestałam płakać o cokolwiek, wzięłam się w garść - pojawił się ON. Byłam zajęta bo licencjat, bo nauka, bo problemy zdrowotne... Miałam tyle na głowie, że miłostki nie były mi w głowie
Mamy na Facebooku wspólnego znajomego. Ja go znam stąd że 3 lata temu byłam z nim i swoim ex na Sylwestrze, a mój TŻ zna go z widzenia, z LO. Ten nasz znajomy wpisał coś na FB - ja to skomentowałam. Potem On. Potem znowu ja - tym razem już trochę personalnie do niego. No i on napisał mi prywatną wiadomość... zresztą - sama poczytaj co on mi potem posłał - opisał wtedy swoje przeżycia :

To był zwykły, bezpiecznie nudny dzień. „Jeszcze tylko zobaczę co na FB i zaczynam trzeci rozdział.” Plan się posypał. Tak nieoczekiwanie wydarzyło się coś, czego nie rozumie do tej pory. Miał nie dodawać tego komentarza, przecież tego nie robi. „A co mi tam, napiszę będzie śmiesznie”. Autorka kolejnego komentarza nie żartowała. Wtedy jeszcze nie obchodziło go kim ona jest. „Jeszcze jeden żart i serio muszę lecieć”. Ona znowu nie żartowała. To go zaintrygowało, jak to klaun nie rozbawił publiki? „ Co mi tam napiszę do niej.” Już nie w komentarzu. Prywatnie. Kilkuminutowa wizyta na FB przerodziła się w całodzienny dialog.
Kolejne dni to kolejne rozmowy. Wiedział o czym pisać. Tak naprawdę to przecież ma ciekawe życie. Tylko on wie, że od środka wieje nudą. Dużo też czytał, chciał dowiedzieć się o niej czegoś wyjątkowego. Już taki jest – wścibski. Powoli rodził się między nimi komfort. To przez ten Internet. Po kilku godzinach przyszedł czas na pierwszy podsumowanie. „Niegłupia, ma pasje, marzenia i poczucie humoru. Jest ładna.” Zaryzykował i poprosił o numer telefonu, żeby móc usłyszeć jej głos… zaproponować spotkanie. Wiedział, że jeżeli tego nie zrobi szybko może stać się jej powiernikiem. Bezpiecznym punktem, w którym można podzielić smutki na dwoje. Nie chciał tego, ona na szczęście też.
Po tygodniu rozmów w wirtualnym eterze spotkali się. Mógł poczuć zapach jej perfum, pierwszy raz dotknąć. Wtedy jeszcze nie miał dreszczy, był za to dziwny niepokój i zakłopotanie. Te negatywne uczucia mijały z każdą chwilą rozmowy. Słuchał i był słuchany. Było wesoło, smutno i poważnie – istny nastrojowy rollercoaster. Wiedział jedno… „Chcę ją jeszcze zobaczyć”. Zobaczył.
Teraz, gdy to piszę nadal mam na sobie zapach jej perfum - wanilia i karmel. Perfum, które tak harmonijnie współgrają z jej kobiecością. Śniadą cerą, uroczymi piegami, błyszczącymi oczami i burzą rudych loków. Na myśl o niej drżę! Czuję, że moje oczy też błyszczą, a wanilia i karmel sprawiają, że jest tuż obok. Muszę się jeszcze tylko nauczyć kochać na nowo. Specjalnie dla niej.

Jestem K. i właśnie się zakochuję…

...romantyk...

powinnaś mieć nick "szczęściarra"

[201608251020]

Długo nie byłam tą szczęściarą - wierz mi, że wcześniej miałam bardzo nieszczęśliwe momenty... Musisz wierzyć że ten Ktoś jest, istnieje

[Hosenka*]

Napisane przez paollino

Powiedz mi po co Ty jeszcze sobie zaprzątasz głowę tym burakiem?? Przecież to ostatni dupek
My z TŻ od początku złapaliśmy kontakt, setki smsów, godziny na tel. i gg... Zwłaszcza jak zmarła mi babcia. Dlatego od drugiego spotkania już wydawaliśmy się sobie tacy bliscy... Ostatnio to analizowaliśmy i doszliśmy do wniosku że to chyba coś większego
W ogóle piękne są te chwile razem... choćby to że wracając wieczorem z restauracji szliśmy w jednej bluzie - jego (każdy miał jeden rękaw), tańczyliśmy sobie na ulicy, albo szliśmy bez butów bo nas obtarły to naprawdę coś fajnego móc razem gotować obiad, albo być zaskoczonym kiedy wchodząc do kuchni na kolację zastaje się pięknie zastawiony stół samymi pysznościami

Myślicie że to już tak może być... na dużo dłużej...?

Oby w Twoim przypadku tak było

U mnie niestety związki, w których od początku było "bum" szybko się kończyły, tak jakby pokłady uczuć wyczerpały się już na poczatku.
Teraz zdecydowanie wolę wolniejsze rozwijanie związku.

[201608251020]

Hosenka, właśnie, co u Ciebie z Ł.??

[jenny1234]

hej laseczki

u mnie też świetnie... wczorajszy dzień wspólnie z Tż na festynie... dziś może też wpadnie a we wtorek egzam;/;/buuuu

jak tam Karolinka??
co u Kachyyy???
Margolko jak żyjesz??

[Hosenka*]

Napisane przez paollino

Hosenka, właśnie, co u Ciebie z Ł.??

On jest w Warszawie (dostał tam staż, przyjeżdża od czasu do czasu, żeby sprawdzić, co w jego firmie się dzieje), a ja wyjeżdżam do Anglii, bo mam dość szukania pracy tutaj

[FallenAngel1990]

To był zwykły, bezpiecznie nudny dzień. „Jeszcze tylko zobaczę co na FB i zaczynam trzeci rozdział.” Plan się posypał. Tak nieoczekiwanie wydarzyło się coś, czego nie rozumie do tej pory. Miał nie dodawać tego komentarza, przecież tego nie robi. „A co mi tam, napiszę będzie śmiesznie”. Autorka kolejnego komentarza nie żartowała. Wtedy jeszcze nie obchodziło go kim ona jest. „Jeszcze jeden żart i serio muszę lecieć”. Ona znowu nie żartowała. To go zaintrygowało, jak to klaun nie rozbawił publiki? „ Co mi tam napiszę do niej.” Już nie w komentarzu. Prywatnie. Kilkuminutowa wizyta na FB przerodziła się w całodzienny dialog.
Kolejne dni to kolejne rozmowy. Wiedział o czym pisać. Tak naprawdę to przecież ma ciekawe życie. Tylko on wie, że od środka wieje nudą. Dużo też czytał, chciał dowiedzieć się o niej czegoś wyjątkowego. Już taki jest – wścibski. Powoli rodził się między nimi komfort. To przez ten Internet. Po kilku godzinach przyszedł czas na pierwszy podsumowanie. „Niegłupia, ma pasje, marzenia i poczucie humoru. Jest ładna.” Zaryzykował i poprosił o numer telefonu, żeby móc usłyszeć jej głos… zaproponować spotkanie. Wiedział, że jeżeli tego nie zrobi szybko może stać się jej powiernikiem. Bezpiecznym punktem, w którym można podzielić smutki na dwoje. Nie chciał tego, ona na szczęście też.
Po tygodniu rozmów w wirtualnym eterze spotkali się. Mógł poczuć zapach jej perfum, pierwszy raz dotknąć. Wtedy jeszcze nie miał dreszczy, był za to dziwny niepokój i zakłopotanie. Te negatywne uczucia mijały z każdą chwilą rozmowy. Słuchał i był słuchany. Było wesoło, smutno i poważnie – istny nastrojowy rollercoaster. Wiedział jedno… „Chcę ją jeszcze zobaczyć”. Zobaczył.
Teraz, gdy to piszę nadal mam na sobie zapach jej perfum - wanilia i karmel. Perfum, które tak harmonijnie współgrają z jej kobiecością. Śniadą cerą, uroczymi piegami, błyszczącymi oczami i burzą rudych loków. Na myśl o niej drżę! Czuję, że moje oczy też błyszczą, a wanilia i karmel sprawiają, że jest tuż obok. Muszę się jeszcze tylko nauczyć kochać na nowo. Specjalnie dla niej.

Jestem K. i właśnie się zakochuję....

Gdyby ktoś tak o mnie pisał...Niestet y jestem jedną z tych marzących o facecie który tak pięknie potrafiłby mówić o uczuciach.. (czy też pisać ) Mam nadzieję że ktoś taki istnieje i czeka

[karolinka86]

Napisane przez Motylicaja

Nio dobra nie mysle ze jestes desperatka

No mam nadzieję

[1=a2fc2be9cd8d1027f8cb90d 936276c49cf807c7d_6559504 24f87d;20080971]No właśnie w tym rzecz, że nie byłam w poważnym związku. Spotykałam się z kimś, czasem parę tygodni, najdłużej to chyba 3 miesiące. Ale trudno to nazwać związkiem.[/QUOTE]
Czyli podobnie jak u mnie... Cały czas mam nikłą nadzieję, że możźe jeszcze kiedyś będę szczęśliwa...

Napisane przez kaarooo

Mój chrzestny zerwał z narzeczoną na 3 tygodnie przed ślubem. Byli ze sobą jakiś czas, potem zerwali, potem zeszli się chyba na pół roku, albo dłużej i się ostatecznie rozstali. Ale dziewczyna dała ciała za przeproszeniem.

Karolinka, nie przejmuj się takim ciupkiem.

No nieżle...Ale słyszałam podobne historie...
Staram się nim nie przejmować...

Napisane przez Penny Ur

Kurczę.. Ten mój znajomy X, co pisałam ostatnio, nie odzywał się, nie odzywał się, na gg jak ja napisałam to tak tyle o ile, a dzisiaj mi pisze smsa "No widzisz, jak milczysz Zapomniałaś o mnie". Fakt - postanowiłam, że jak on się nie odzywa to ja też nie. Odpisałam mu, to teraz on milczy. Dzwonił do mnie 2 dni temu ale nie mogłam odebrać. Kiedy potem chciałam oddzwonić to nie odbierał i już się tamtego dnia nie odezwał.. Ja już nie wiem.. Jakiś utrudniony ten kontakt mamy..

Męcząca sytuacja naprawdę..to w końcu czego on chce to ja juz nie wiem

Słuchajcie co u mnie
Ale może opowiem w skrócie od początku...
Poznalam go kiedys, ze 3 m-ce temu...tylko trochę pisalismy na gg i potem on zamilkl. Po miesiącu napisal znow maila (nie mial nr telef). To zaczęłam z nim pisac, dalam tez nr. Zgodzilam sie na spotkanie, zresztą wiecie o tym... Przed spotkaniem pisal dziwne sms (wiecie o co chodzi, z tymi skokami nastroju). Zaproponowal tez czy bym z nim poszla na slub siostry polaczony z przyjęciem, bo to dobry sposób na poczatek znajomości... Powiedzialam mu, że ok czemu nie, ale najpierw lepiej się spotkac i pogadac bo nie chce w ciemno sie godzic (to było dzien przed spotkaniem naszym). Mieliśmy też omówić szczególy właśnie na spotkaniu nazajutrz. A on nie odezwal sie słowem...Nie mówiłam nic sama, bo to w końcu jemu zależało niby na mojej obecności...
Po spotkaniu spytal tylko czy mi sie spodobał, a ja odp ze tak szybko ludzi nie oceniam...I to własciwie byl koniec...Potem tylko jeden zdawkowy sms... Pomyślałam ze może mu się nie spodobałam czy coś...W końcu po tym co pisal wczesniej takiego czegoś mogłam sie spodziewac...
I milczał tydzien...az do wczoraj... Wiecie co mi napisal?! "Ide sam na ten ślub". Tylko tyle! Ani zadnego cześć, ani co słychac...nic!!! Ja nie wiem co to ma znaczyc! Nic sie nie odezwalam...
A mogłam mu coś odpisac...
Tylko obawiam się, że trochę za bardzo by mnie mogło ponieść...
Kurde co on sobie mysli!!! Znów sobie przypomnial o mnie po czasie...
Ja rozumiem, ze ktoś pracuje, mało czasu ma...ale jak mu zalezy to sms napisze prawda?
Wcześniej pisal kilka razy dziennie...Po spotkaniu to się zmienilo dopiero...
Chyba serio nie ma sensu zawracac sobie glowy tym typem...Prawda???

[201608251020]

Pamiętam że kiedy to przeczytałam to się popłakałam... ze szczęścia, ze wzruszenia... że wreszcie, że w końcu...

Każdy zakochany facet tak to przeżywa, jestem pewna... Tylko jeden umie o tym pisać a drugi nie... mój TŻ po prostu ma dziennikarskie zacięcie i lekkie pióro, a w innych siedzą te emocje i wyrażają je np. czynami



Karolko z tego gościa to jakaś psychiczna kaleka weź sobie go odpuść

[Hosenka*]

Karolinko: co za typ ...
Napisz mu ironicznie: nie przeszłam pozytywnie castingu?