Starsi mężczyźni i młodsze kobiety - 10 lat i więcej? :) cz.2

[linaya]

Napisane przez zzMoskwa

Mi nikt krzywdy nie zrobił i nie mam złych doświadczeń więc nie mogę napisać że się rozczarowałam Chodzi mi bardziej o to że mając 20 lat byłam na zupełnie innym etapie niż mój 30 letni partner (a w sumie 10 lat to nie tak dużo) i on bł już duuużo poważniejszy,chcąc być równorzędną partnerką zgubiłam sporo luzu i zabawy.

Ja gdy poznałam swojego obecnego męża, nie musiałam "gubić" luzu i zabawy czy specjalnie pod niego udawać poważniejszej i stateczniejszej niż jestem. Byłam sobą, byłam na luzie, i to ujęło mojego TŻ. Był zachwycony, gdy wyciągałam go na Juwenalia czy na imprezy w akademiku z moimi znajomymi, do wesołego miasteczka, aranżowałam piknik z piciem piwa w parku prosto z puszek, twierdził, że przy mnie odżył i odmłodniał.

[zzMoskwa]

[1=c0f5ee3455cfe7f4618d1cb f50b63003f960a820;3038181 0]Wybrałam ten cytat, ale mój komentarz dotyczy raczej wszystkich twoich wypowiedzi..

Moim zdaniem z twoich wpisów jasno wynika, że żałujesz pewnych związków, czy też związku, i analizujesz, co by było gdyby.. Myślisz o tym, co straciłaś, decydując się na takiego, a nie innego faceta. Dla mnie jest to bardzo dziwne, bo będąc w szczęśliwym związku nie miewa się takich myśli. To, że ty nie przeżyłaś swojego życia tak, jak sobie wymarzyłaś, odczuwasz jakiś żal, nie znaczy, że wszystkie dziewczyny, które mają starszych partnerów marnują życie.

Ja nie żałuję żadnej chwili, którą spędziłam ze swoim mężem, od momentu, gdy się poznaliśmy, aż do dzisiaj. Nigdy nie zdarzyło mi się myśleć, że gdybym go nie poznała, to moje życie byłoby lepsze, bardziej barwne. Bzdurą jest to co piszesz, że traci się młodość czy inne takie frazesy.. Wszystko zależy od CZŁOWIEKA, takim generalizowaniem pokazujesz tylko, jak stereotypowe, szablonowe i ograniczone jest Twoje myślenie.[/QUOTE]

Nie sądzę żeby moje myślenie było ograniczone. Zwiedziłam pół świata rzadko budzę się w tym samym miejscu chyba że tu w Polsce,a wieczorami nie siedzę przed telewizorem zresztą nie mam go po prostu Z moją edukacją jest też b.dobrze a to że ktoś nie umie czytać ze zrozumieniem nie jest moją winą... Będę bezczelna ale szablonowy i stereotypowy a szczególnie ograniczony może być ktoś kto nie ma porównania czyli nie zwiedzał nie jeździł i nie wie że może być jeszcze fajniej.Niechże sobie to dziewcze jedno czy drugie będzie szczęśliwe ze starym prykiem mi niczego nie przybędzie z faktu że nie będzie,jednak szczęśliwe jest rzadko. Jasno napisałam że żałuje tego związku bo powinnam bawić się z małolatami i przeżywać coś naturalnie a nie na siłe latać po juwenaliach z 30 latkiem Nie spędza mi jednak ten fakt snu z powiek bo i jak,może dzięki temu że wcześniej się nudziłam dziś nie nudzę się wcale i szukanie we mnie traumy bo stwierdzam że uważam że to był błąd....Najlepszą obroną jest atak ale nie przesadzajmy.Starszy mężczyzna może imponować...profesor naukowiec,podróżnik albo erudyta z lazurowego....może imponować bo mądrzejszy dojrzały ma podejście...ale tak standardowo to żadna bajka i o ile 10 lat to nie dużo to więcej jest trochę nekrofilią Proste.

A teraz życzę miłego dnia i wesołych świąt bo wracam do Moskwy.

[c0f5ee3455cfe7f4618d1cbf50b63003f960a820]

Napisane przez zzMoskwa

Będę bezczelna ale szablonowy i stereotypowy a szczególnie ograniczony może być ktoś kto nie ma porównania czyli nie zwiedzał nie jeździł i nie wie że może być jeszcze fajniej.Niechże sobie to dziewcze jedno czy drugie będzie szczęśliwe ze starym prykiem mi niczego nie przybędzie z faktu że nie będzie,jednak szczęśliwe jest rzadko.

Nie wiem skąd pogląd , że ze starszym facetem to się siedzi w domu przed telewizorem, zamkniętym w czterech ścianach? Z moim facetem zwiedziliśmy już pół świata i nie zamierzamy na tym poprzestać.

A to, że ty byłaś już "wszędzie" nie znaczy, że twoje myślenie nie może być ograniczone. Jedno z drugim nie ma zbyt wiele wspólnego, a na pewno nie w tym wypadku.

Dla mnie dyskusja jest skończona.

[rill]

Cześć, chciałam się przywitać.

Od półtora miesiąca jestem w związku z dziesięć lat starszym facetem. Znam go już od około czterech lat, ale dotąd jedynie przyjaźniliśmy się – dopiero niedawno okazało się, ze nie tylko ja zastanawiałam się, czy ten związek w ogóle byłby możliwy. Dzielimy wspólne zainteresowania, mamy podobne, ale w gruncie rzeczy różne charaktery. Najważniejsze jest jednak to, że nigdy nie odczuwałam, aby traktował mnie protekcjonalnie (co jest dla mnie ważne i na co jestem uczulona) i po części przez to ta różnica wieku nigdy nie była dla mnie zauważalna.

Kiedy się poznaliśmy ja byłam jeszcze nastolatką. Teraz mój A. wyjawił mi, że był mną zauroczony od dłuższego czasu, ale obawiał się startować do młodszej jakby nie patrzeć wciąż dziewczyny, nie kobiety. Teraz mam 20 lat i nie uważam się za nie wiadomo jak bardzo dojrzałą, posiadam tę świadomość, że wiele jeszcze przede mną. Dlatego nie żałuję, że odkryliśmy swoje uczucia dopiero teraz. Mieliśmy dzięki temu więcej czasu na upewnienie się, że to nie tylko chwilowa fascynacja drugą osobą.

Ten związek to dla mnie naprawdę coś magicznego, nie przypomina żadnych innych. Nie było zawrotów głowy ani motylków w brzuchu, które towarzyszyły mi kiedyś, przy kontaktach z rówieśnikami. Pomimo to A. jest moim jedynym partnerem, na myśl o którym uśmiecham się bezwiednie. Daje mi poczucie bezpieczeństwa, stałości. Więcej wie i więcej rozumie. No i jest nie tylko moim mężczyzną, ale także (a może przede wszystkim?) przyjacielem. Słowa nie oddają tak dobrze i trafnie tego, co nas łączy. Mogę was zapewnić o jednym: kochamy się.

Pochodzimy trochę z dwóch różnych światów - wiadomo. Odległość także nie pomaga (mieszkamy na dwóch różnych krańcach Polski, dlatego widujemy się co dwa - trzy tygodnie), ale mogę z ręką na sercu stwierdzić, że jest dobrze i mam nadzieję, że będzie jeszcze lepiej. Powiecie mi: "to dopiero początek, początki zawsze są łatwe", ale my już znamy się jak łyse konie, więc śmiało mogę odeprzeć, że widziały gały co brały i skoro pomimo tego, że znamy większość swoich wad i niedoskonałości i potrafiliśmy je zaakceptować i wziąć w pakiecie razem z zaletami, to dotarcie się nie powinno być skomplikowanym procesem. Nie patrzymy na siebie bezkrytycznie, nie jesteśmy zaślepieni. Odrobinę szwankuje nam komunikacja, ponieważ ja jestem szablonową introwertyczką, ale staramy się i naprawdę rozmawianie o związku, o oczekiwaniach wychodzi nam coraz lepiej.

W każdym razie czas pokaże, z optymizmem patrzę w przyszłość.

Życzę zarówno wam, drogie wizażanki związane ze starszymi, jak i sobie, wiele szczęścia.

[Monica18]

Napisane przez rill

Cześć, chciałam się przywitać.

Od półtora miesiąca jestem w związku z dziesięć lat starszym facetem. Znam go już od około czterech lat, ale dotąd jedynie przyjaźniliśmy się – dopiero niedawno okazało się, ze nie tylko ja zastanawiałam się, czy ten związek w ogóle byłby możliwy. Dzielimy wspólne zainteresowania, mamy podobne, ale w gruncie rzeczy różne charaktery. Najważniejsze jest jednak to, że nigdy nie odczuwałam, aby traktował mnie protekcjonalnie (co jest dla mnie ważne i na co jestem uczulona) i po części przez to ta różnica wieku nigdy nie była dla mnie zauważalna.

Kiedy się poznaliśmy ja byłam jeszcze nastolatką. Teraz mój A. wyjawił mi, że był mną zauroczony od dłuższego czasu, ale obawiał się startować do młodszej jakby nie patrzeć wciąż dziewczyny, nie kobiety. Teraz mam 20 lat i nie uważam się za nie wiadomo jak bardzo dojrzałą, posiadam tę świadomość, że wiele jeszcze przede mną. Dlatego nie żałuję, że odkryliśmy swoje uczucia dopiero teraz. Mieliśmy dzięki temu więcej czasu na upewnienie się, że to nie tylko chwilowa fascynacja drugą osobą.

Ten związek to dla mnie naprawdę coś magicznego, nie przypomina żadnych innych. Nie było zawrotów głowy ani motylków w brzuchu, które towarzyszyły mi kiedyś, przy kontaktach z rówieśnikami. Pomimo to A. jest moim jedynym partnerem, na myśl o którym uśmiecham się bezwiednie. Daje mi poczucie bezpieczeństwa, stałości. Więcej wie i więcej rozumie. No i jest nie tylko moim mężczyzną, ale także (a może przede wszystkim?) przyjacielem. Słowa nie oddają tak dobrze i trafnie tego, co nas łączy. Mogę was zapewnić o jednym: kochamy się.

Pochodzimy trochę z dwóch różnych światów - wiadomo. Odległość także nie pomaga (mieszkamy na dwóch różnych krańcach Polski, dlatego widujemy się co dwa - trzy tygodnie), ale mogę z ręką na sercu stwierdzić, że jest dobrze i mam nadzieję, że będzie jeszcze lepiej. Powiecie mi: "to dopiero początek, początki zawsze są łatwe", ale my już znamy się jak łyse konie, więc śmiało mogę odeprzeć, że widziały gały co brały i skoro pomimo tego, że znamy większość swoich wad i niedoskonałości i potrafiliśmy je zaakceptować i wziąć w pakiecie razem z zaletami, to dotarcie się nie powinno być skomplikowanym procesem. Nie patrzymy na siebie bezkrytycznie, nie jesteśmy zaślepieni. Odrobinę szwankuje nam komunikacja, ponieważ ja jestem szablonową introwertyczką, ale staramy się i naprawdę rozmawianie o związku, o oczekiwaniach wychodzi nam coraz lepiej.

W każdym razie czas pokaże, z optymizmem patrzę w przyszłość.

Życzę zarówno wam, drogie wizażanki związane ze starszymi, jak i sobie, wiele szczęścia.

fajna historia i życze powodzenia.
a co do tej moskwa czy jak tam to w ogole nie rozumiem o co chodzi, czytam te wszystkie wpisy i zrozumiec nie moge, za to zgodze sie z pewnym wpisem Narrhien czy jak tam (przepraszam nie pamietam jak sie pisze a nie mam skad zgapic.)

[ananna]

Mysle, ze jak ktos jest do takich zwiazkow negatywnie nastawiony, to nie da sie go przekonac po prostu, ze z dzua roznica wieku moze byc dobrze.

Gdy moj Tz mnie zobaczyl i wpadlam mu w oko, zrobil maly rekonesans, i dowiedzial sie, ile mam lat (wtedy bylam jeszcze nastolatka, pelnoletnia) - chcial odpuscic ze wzgledu wlasnie na wiek, ale gdy dalam mu moj nr telefonu, to juz kolejne spotkania utwierdzily go w tym, ze odpowiadam mu charakterem i stopniem dojrzalosci. Szczerze to potem ja mialam moment wahania, kiedy dowiedzialam sie, ze az 16 lat nas dzieli ( zawsze widzialam sie ze starszym facetem, ale max.10 lat roznicy) - Tz w ogole nie wyglada na swoj wiek. Kiedy ludzie nas widza, mowia, ze ja wygladam na 23, a on na 28 lat, wiec wizualnie jest tylko 5 lat roznicy miedzy nami.

[Monica18]

a co na to rodzice.? najbliżsi.?

[ananna]

Napisane przez Monica18

a co na to rodzice.? najbliżsi.?

Nie wiem, czy to do mnie pytanie??

[Prymulkaaa]

Napisane przez ananna

Nie wiem, czy to do mnie pytanie??

myślę, że do Ciebie:P zresztą sama chciałabym wiedzieć

[ananna]

Napisane przez Prymulkaaa

myślę, że do Ciebie:P zresztą sama chciałabym wiedzieć

Przepraszam, ale chyba sie nieco rozpisze
W sumie tak, sytuacja moze sie wydac dosc stereotypowa, gdyz moj ojciec wyjechal za granice, gdy mialam 4-5 lat, i od 16 lat go nie ma. Rozmowy telefoniczne (i kilka wizyt u niego w ostatnich latach) utwierdzily mnie tylko w tym, ze nie powinien byl zostac ojcem. Niby mozna to smialo nazwac 'daddy issues' ale nigdy nie narzekalam na brak 'ojcowatosci' w moim zyciu - mam wciaz dziadka i wujka, z ktorymi jestem na bliskiej rodzinnej stopie.
Mama w sumie zareagowala bardzo pozytywnie na wiadomosc o mojej znajomosci, i potem zwiazku, dla niej istotnym byl fakt, ze moj Tz jest z tzw. 'dobrej rodziny' - czyli zadego alkoholizmu, ludzie wierzacy, dobrzy, uczciwi, itd.
Gdy ojciec sie dowiedzial, hm, mozna to nazwac 'obrazil sie' - zaczal sie zachowywac, jakby ktos mu cos odbieral, chociaz tak naprawde
sam nigdy sie nie staral o dobre (zeby nie mowic zadne) relacje ze mna. Teraz odnosi sie do mojego zwiazku bardzo sceptycznie i z rezerwa, mimo ze Tz nieraz prosi, zebym ojca pozdrowila od niego przez tel. - ojciec nigdy nie odpowiedzial mu tym samym. A poniewaz powoli zbiera sie do powrotu do kraju, to probuje zaplanowac nam wspolne spedzanie czasu (nie dociera do niego ze nie mam juz 4 lat, i nie da sie cofnac czasu i chodzic ze mna na plac zabaw). W ogole wycina ze swojej swiadomosci kawalki, gdzie slyszy, ze ja i Tz gdzies jedziemy, cos robimy, czyms sie zajmujemy - po prostu nie przyjmuje tego do wiadomosci.
Najblizsi tez przyjeli Tzta bardzo pozytywnie, i np. zawsze jest tak, ze kazdy ma z nim o czym porozmawiac.
W przypadku moich znajomych nie jest juz tak prosto - nieraz sie nasluchalam, jak moge byc z kims tak starym, albo czy nie mysle o tym, ze bede miec 40 lat, a on bedzie juz dziadkiem, i wtedy z seksu nici, itd, itp. Oczywiscie ze tez czasem nachodza mnie obawy, ale koniec koncow mysle ze to ze jestesmy razem broni sie samo - pracujemy nad zwiazkiem, i nie zawsze jest kolorowo, ale staram sie byc dobrej mysli

[Monica18]

Napisane przez ananna

Przepraszam, ale chyba sie nieco rozpisze
W sumie tak, sytuacja moze sie wydac dosc stereotypowa, gdyz moj ojciec wyjechal za granice, gdy mialam 4-5 lat, i od 16 lat go nie ma. Rozmowy telefoniczne (i kilka wizyt u niego w ostatnich latach) utwierdzily mnie tylko w tym, ze nie powinien byl zostac ojcem. Niby mozna to smialo nazwac 'daddy issues' ale nigdy nie narzekalam na brak 'ojcowatosci' w moim zyciu - mam wciaz dziadka i wujka, z ktorymi jestem na bliskiej rodzinnej stopie.
Mama w sumie zareagowala bardzo pozytywnie na wiadomosc o mojej znajomosci, i potem zwiazku, dla niej istotnym byl fakt, ze moj Tz jest z tzw. 'dobrej rodziny' - czyli zadego alkoholizmu, ludzie wierzacy, dobrzy, uczciwi, itd.
Gdy ojciec sie dowiedzial, hm, mozna to nazwac 'obrazil sie' - zaczal sie zachowywac, jakby ktos mu cos odbieral, chociaz tak naprawde
sam nigdy sie nie staral o dobre (zeby nie mowic zadne) relacje ze mna. Teraz odnosi sie do mojego zwiazku bardzo sceptycznie i z rezerwa, mimo ze Tz nieraz prosi, zebym ojca pozdrowila od niego przez tel. - ojciec nigdy nie odpowiedzial mu tym samym. A poniewaz powoli zbiera sie do powrotu do kraju, to probuje zaplanowac nam wspolne spedzanie czasu (nie dociera do niego ze nie mam juz 4 lat, i nie da sie cofnac czasu i chodzic ze mna na plac zabaw). W ogole wycina ze swojej swiadomosci kawalki, gdzie slyszy, ze ja i Tz gdzies jedziemy, cos robimy, czyms sie zajmujemy - po prostu nie przyjmuje tego do wiadomosci.
Najblizsi tez przyjeli Tzta bardzo pozytywnie, i np. zawsze jest tak, ze kazdy ma z nim o czym porozmawiac.
W przypadku moich znajomych nie jest juz tak prosto - nieraz sie nasluchalam, jak moge byc z kims tak starym, albo czy nie mysle o tym, ze bede miec 40 lat, a on bedzie juz dziadkiem, i wtedy z seksu nici, itd, itp. Oczywiscie ze tez czasem nachodza mnie obawy, ale koniec koncow mysle ze to ze jestesmy razem broni sie samo - pracujemy nad zwiazkiem, i nie zawsze jest kolorowo, ale staram sie byc dobrej mysli

tak tak do Ciebie pytanie.

hmm.. Dziwne zachowanie ma Twój tato, może rzeczywiście boi sie, że ktoś mu zabiera jego "małą" córeczke. Albo może po prostu jest zazdrosny .? bo on jest tam za granica tak? nie widzi jak rosniesz, jak osiągasz sukcesy itd, a tu masz chłopaka który jest dużo starszy i się Tobą opiekuje w sumie robi prawie to czego on nie robił do tej pory. I może boi się, że przez to Ciebie straci, że zmienisz do niego stosunek.? hmm nie wiem.

Dzisiaj dzien mi sie za dobrze nie zaczal to moze i moje myslenie pada..:/

[ananna]

Napisane przez Monica18

Dzisiaj dzien mi sie za dobrze nie zaczal to moze i moje myslenie pada..:/

Co sie stalo??

Tak, ojciec jest za granica, i w przyszlym roku ma wracac, wiec jest naprawde sajgon, i sama sie zastanawiam, jak sie z tym wszystkim uporac....
Dokladnie, dla ojca zatrzymalam sie jako 4latka. Teraz mam 21 lat praktycznie, i nie ma za bardzo co nadrabiac....

[Prymulkaaa]

no cholera łatwo nie ma... a jak Twoja mama reaguje na powrót ojca?

u mnie niestety oboje rodzice są przeciwko...

[ananna]

Napisane przez Prymulkaaa

no cholera łatwo nie ma... a jak Twoja mama reaguje na powrót ojca?

u mnie niestety oboje rodzice są przeciwko...

Mama generalnie poradzila sobie z ta cala sytuacja idac mocno w strone uduchowienia, ze tak powiem. Jak dla mnie mocno przesadza, ale mysle ze lepsze to niz inne mozliwe wyjscia (alkohol, problemy psychiczne, odejscie z domu, itp.). Tez nieraz musze sie z tym uzerac, ale coz, moglo byc gorzej. A teraz, kiedy powrot jest tak blisko, mama nawet nie chce o tym myslec - po prostu sobie tego nie wyobraza. Jak by na to nie patrzec, to wyjechal od niej maz, a wraca zupelnie obcy czlowiek...

Prymulkaa - a dlaczego rodzice sa przeciwko? Mowili co im przeszkadza w Twoim Tzcie??

[Monica18]

Napisane przez ananna

Mama generalnie poradzila sobie z ta cala sytuacja idac mocno w strone uduchowienia, ze tak powiem. Jak dla mnie mocno przesadza, ale mysle ze lepsze to niz inne mozliwe wyjscia (alkohol, problemy psychiczne, odejscie z domu, itp.). Tez nieraz musze sie z tym uzerac, ale coz, moglo byc gorzej. A teraz, kiedy powrot jest tak blisko, mama nawet nie chce o tym myslec - po prostu sobie tego nie wyobraza. Jak by na to nie patrzec, to wyjechal od niej maz, a wraca zupelnie obcy czlowiek...

Prymulkaa - a dlaczego rodzice sa przeciwko? Mowili co im przeszkadza w Twoim Tzcie??

a jakies problemy w domu :/

no wlasnie dla niego dalej masz te 4 lata.. Miejmy nadzieje, ze jak przyjedzie i pozna Twojego partnera to zmieni zdanie.

[Prymulkaaa]

Napisane przez ananna

Prymulkaa - a dlaczego rodzice sa przeciwko? Mowili co im przeszkadza w Twoim Tzcie??

Bo obecnie jestem w trakcie rozwodu oraz dlatego, że jest starszy. Kiedyś tata to określił, że stary uj dyma jego córkę
Myślę, że oni nie nie rozumieją,... a szkoda, bo my chcemy rodzinę zakładać.... nawet o zaręczynach nie wiedząc... a gdy się pokłóciliśmy to byli bardzo szczęśliwi.. i zaczęli ze mną gadać.. myślą, że dalej nie jesteśmy razem a ja nie mam odwagi im prawdy powiedzieć..

[ananna]

Napisane przez Monica18

a jakies problemy w domu :/

no wlasnie dla niego dalej masz te 4 lata.. Miejmy nadzieje, ze jak przyjedzie i pozna Twojego partnera to zmieni zdanie.

Problemow w domu nie bylo, z tego co wiem - wyjazd byl zarobkowy, i nie wiadomo dlaczego sie przeciagnal z 2 lat na 8x dluzej...
Tez mnam taka nadzieje, ale gdzies tam mi po glowie chodzi mysl, ze wolalby zebym nikogo nie miala, i miala czas tylko na relacje ojciec-corka. Utrudni to dodatkowo fakt, ze w tygodniu jestem na studiach, a w domu tylko w weekendy...

Prymulkaa - przykro mi, ze rodzice tak reaguja, i sa przeciwko Wam... trudno jest czasem walczyc z opiniami srodowiska, i wtedy sie szuka oparcia w rodzicach, a gdy go nie ma, to nie wyobrazam sobie nawet, jak czasem musi byc ciezko
Rozumiem, ze byly maz byl przez rodzicow akceptowany, i nie bylo miedzy wami az takiej roznicy wieku...?

[Prymulkaaa]

ananna - tak, mój były mąż był wprost wielbiony.. gdy się rozstaliśmy to on był u nich na Wigilii nie ja...

[ananna]

Napisane przez Prymulkaaa

ananna - tak, mój były mąż był wprost wielbiony.. gdy się rozstaliśmy to on był u nich na Wigilii nie ja...

O matko - jestem w szoku, nie wyobrazam sobie, jak mozna sie tak zachowac (mowie o Twoich rodzicach) w stosunku do wlasnego dziecka!

[Prymulkaaa]

Napisane przez ananna

O matko - jestem w szoku, nie wyobrazam sobie, jak mozna sie tak zachowac (mowie o Twoich rodzicach) w stosunku do wlasnego dziecka!

widać można... wiem, że już nie powinnam się przejmować ich zdaniem po tym wszystkim.. ale jednak to moi rodzice i chciałabym żeby było ok..

[Messuah]

Napisane przez zzMoskwa

Nie sądzę żeby moje myślenie było ograniczone. Zwiedziłam pół świata rzadko budzę się w tym samym miejscu chyba że tu w Polsce,a wieczorami nie siedzę przed telewizorem zresztą nie mam go po prostu Z moją edukacją jest też b.dobrze a to że ktoś nie umie czytać ze zrozumieniem nie jest moją winą... Będę bezczelna ale szablonowy i stereotypowy a szczególnie ograniczony może być ktoś kto nie ma porównania czyli nie zwiedzał nie jeździł i nie wie że może być jeszcze fajniej.Niechże sobie to dziewcze jedno czy drugie będzie szczęśliwe ze starym prykiem mi niczego nie przybędzie z faktu że nie będzie,jednak szczęśliwe jest rzadko. Jasno napisałam że żałuje tego związku bo powinnam bawić się z małolatami i przeżywać coś naturalnie a nie na siłe latać po juwenaliach z 30 latkiem Nie spędza mi jednak ten fakt snu z powiek bo i jak,może dzięki temu że wcześniej się nudziłam dziś nie nudzę się wcale i szukanie we mnie traumy bo stwierdzam że uważam że to był błąd....Najlepszą obroną jest atak ale nie przesadzajmy.Starszy mężczyzna może imponować...profesor naukowiec,podróżnik albo erudyta z lazurowego....może imponować bo mądrzejszy dojrzały ma podejście...ale tak standardowo to żadna bajka i o ile 10 lat to nie dużo to więcej jest trochę nekrofilią Proste.

A teraz życzę miłego dnia i wesołych świąt bo wracam do Moskwy.

Oj widać że bardzo nieszczesliwa kobieta to pisze, to że podrózujesz nie oznacza to że zdobywasz mądrości zyciowe i przez to stajesz się mądrzejsza poprostu przynzaj sie ze nie ulozylas sobie zycia tak jak chcialas a teraz meczy cie nadchodzaca starość i zalujesz jak to niby moglas sie wybawic i ot tyle ja rowniez podrozujez moim partenrem bylam na niejednej wyprawie i watpie zebym zalowala ze to wlasnie z nim a nie z moim np rowiesnikiem

[Narrhien]

Prymulka, nie uważasz,że to trochę nie na miejscu, zaręczać się, kiedy wciąż masz jeszcze męża...?

Ja się, szczerze mówiąc, twoim rodzicom nie dziwię, że źle reagują, bo sama nie byłabym zachwycona, gdyby moja córka nawet się nie rozwiodła, ale już była w związku z innym facetem. Tak się nie robi.

Z drugiej strony to jest twoje życie, jesteś dorosłą kobietą, domyślam się, że sama się utrzymujesz, więc zdanie twoich rodziców nie powinno mieć takiego wpływu na ciebie. Rób swoje, postępuj tak, byś ty była szczęśliwa i nie zabiegaj specjalnie o akceptację rodziców. Czasami rodzice są niereformowalni.

A na przyszłość pamiętaj, że najpierw kończy się jeden związek, a dopiero potem rozpoczyna drugi.

[Prymulkaaa]

Napisane przez Narrhien

Prymulka, nie uważasz,że to trochę nie na miejscu, zaręczać się, kiedy wciąż masz jeszcze męża...?

Ja się, szczerze mówiąc, twoim rodzicom nie dziwię, że źle reagują, bo sama nie byłabym zachwycona, gdyby moja córka nawet się nie rozwiodła, ale już była w związku z innym facetem. Tak się nie robi.

Z drugiej strony to jest twoje życie, jesteś dorosłą kobietą, domyślam się, że sama się utrzymujesz, więc zdanie twoich rodziców nie powinno mieć takiego wpływu na ciebie. Rób swoje, postępuj tak, byś ty była szczęśliwa i nie zabiegaj specjalnie o akceptację rodziców. Czasami rodzice są niereformowalni.

A na przyszłość pamiętaj, że najpierw kończy się jeden związek, a dopiero potem rozpoczyna drugi.

czy papierek z nazwą "rozwód" to zakończenie związku, a fakt, że od daaaaaaawna nie jesteśmy razem nie? rozstałam się z mężem, wyprowadziłam a dopiero później zaczęłam spotykać z obecnym. A o moich zaręczynach nikt nie wie. Ale nie potrafię zrozumieć rodziców, którzy sami mówią, że mój mąż traktował mnie jak szmatę a teraz dalej piją z nim kawkę! zapraszają na obiadki! a obecnego nawet nie chcą poznać!

[Narrhien]

Napisane przez Prymulkaaa

czy papierek z nazwą "rozwód" to zakończenie związku, a fakt, że od daaaaaaawna nie jesteśmy razem nie? rozstałam się z mężem, wyprowadziłam a dopiero później zaczęłam spotykać z obecnym. A o moich zaręczynach nikt nie wie. Ale nie potrafię zrozumieć rodziców, którzy sami mówią, że mój mąż traktował mnie jak szmatę a teraz dalej piją z nim kawkę! zapraszają na obiadki! a obecnego nawet nie chcą poznać!

Papierek z nazwą "ślub" to początek małżeństwa, a papierek z nazwą "rozwód" to jego koniec. Najpierw coś się kończy, dopiero potem zaczyna coś nowego. Tak po prostu już jest i o ile rozumiem,że jeśli rozwód trwa długo, jest wiele rozpraw i ciężko to ogarnąć, a nowa miłość pojawia się na horyzoncie to można zacząć się spotykać, ale zaręczyny to przesada. I nie chodzi o to, co kto wie, tylko wiesz, tak trochę głupio przed samą sobą - mam jeszcze męża, ale już się zaręczam z nowym

Ale jeśli chodzi o zachowanie twoich rodziców, to faktycznie, teraz widzę to w innym świetle i tym bardziej uważam, że nie powinnaś zabiegac o ich akceptację, a jeśli nie chcą poznać twojego partnera to nie, nie proś się, nie błagaj o łaskę. Żyj własnym życiem. Szczerze mówiąc gdyby moi rodzice odwalili mi taki numer - woleli ode mnie mojego byłęgo parnera, który źle mnie traktował - to ja bym do takich rodziców ani słowa nie powiedziała i zerwała kontakt. Są pewne granice, których się nie przekracza.

[Messuah]

Napisane przez Prymulkaaa

czy papierek z nazwą "rozwód" to zakończenie związku, a fakt, że od daaaaaaawna nie jesteśmy razem nie? rozstałam się z mężem, wyprowadziłam a dopiero później zaczęłam spotykać z obecnym. A o moich zaręczynach nikt nie wie. Ale nie potrafię zrozumieć rodziców, którzy sami mówią, że mój mąż traktował mnie jak szmatę a teraz dalej piją z nim kawkę! zapraszają na obiadki! a obecnego nawet nie chcą poznać!

Przykro mi z powodu zachowania Twoich rodziców jak dla mnie możesz zaczynać nowy zwiążek nie mając papierka rozwodowego ważne żebyś Ty była szczęśliwa z byłym mężem już nie jesteś (który jeszcze w taki nie ładny sposób się do Ciebie odnosił )
zapomnij o tamtym i dbaj o nowy związek, nie patrz na to co mówią inni bo naprawde nie warto i pamietaj ze to jest Twoje życie i Ty masz je przezyc tak jak Ty chcesz

[Ingus18]

Właśnie się rozstaliśmy...
Szczęścia dziewczyny.


;(

[Ciburaszka]

Napisane przez Ingus18

Właśnie się rozstaliśmy...
Szczęścia dziewczyny.


;(

Jesteśmy z Tobą. Nie załamuj się. Może tak będzie lepiej.

[Ingus18]

Najgorsze w tym wszystkim to to że nie to co się wydarzyło nas poróżniło a jego praca... Ale nie będę marudzić
Wpadne do was czasem, a może kiedyś znów napisze że jestem ze starszym facetem
Teraz jest czas zająć się soba

[Monica18]

Napisane przez Ingus18

Najgorsze w tym wszystkim to to że nie to co się wydarzyło nas poróżniło a jego praca... Ale nie będę marudzić
Wpadne do was czasem, a może kiedyś znów napisze że jestem ze starszym facetem
Teraz jest czas zająć się soba

przykro mi i powodzenia Ingus.;*

[ananna]

Napisane przez Ingus18

Właśnie się rozstaliśmy...
Szczęścia dziewczyny.


;(

Jeju, tak mi przykro
Tak jak pisalas, zajmij sie soba, 'odzyj'