Pracy szukamy-ciągle się wspieramy i nigdy nie poddamy! cz. 3.

[niv_]

Napisane przez Trinette

Też bym zostawiła pod czyjąś opieką. Nie dałabym rady siedzieć w domu, bo bym zwariowała i prawdopodobnie skończyła z depresją. Już wolałabym zarabiać na samą opiekunkę, byleby nie myśleć ciągle o codzienności. Są dziewczyny co się poświęcą - ok. Ja jestem z tych egoistycznie nastawionych.

Bardzo często w przypadku bardzo chorych dzieci nie ma takiej możliwości. Zwłaszcza w małych miejscowościach oraz w sytuacji gdy dziecko ciągle jest w szpitalu, musi jeździć na rehabilitację. Sytuacja takich rodzin jest bardzo trudna.

[Trinette]

Napisane przez niv_

Bardzo często w przypadku bardzo chorych dzieci nie ma takiej możliwości. Zwłaszcza w małych miejscowościach oraz w sytuacji gdy dziecko ciągle jest w szpitalu, musi jeździć na rehabilitację.

Niv gdybym wiedziała, że dziecko będzie chore to bym usunęła. W innym przypadku może bym wzięła część etatu za psie pieniądze, błagała rodziców o pomoc, ale na pewno pracowała. Nie mam na tyle silnej psychiki by zamykać się w domu.

[tajkuna]

Napisane przez niv_

Mhm...racja, ale czasami bywa na odwrót i to osoby młodsze nie chcą rozmawiać ze starszymi. Trochę inaczej to wygląda gdy się z kimś pracuje albo studiuje wtedy różnica wieku nie gra wielkiej roli, w innych sytuacjach życiowych to już różnie bywa.

Wiadmo, że najlepiej rozmawia się nam z osobami, które mają podobne problemy do nas samych, są w podobnym momencie życia.
W życiu różnie bywa.

U mnie na studiach tez były osoby starsze ode mnie o 10 lat czy młodsze,ale mi to nie przeszkadzało. Miało się o czym rozmawiać, łączyły nas studia.
Prawdą jednak jest, że podobne " życie "np problemy, o których wspomniałaś łączą. Np ciężko było by mieszkać z osobą, która prowadzi imprezowe życie, wraca do domu o 4 nad ranem, gdy my z kolei marzymy o spokojnym uporządkowanym życiu.

[niv_]

Napisane przez Trinette

Niv gdybym wiedziała, że dziecko będzie chore to bym usunęła. W innym przypadku może bym wzięła część etatu za psie pieniądze, błagała rodziców o pomoc, ale na pewno pracowała. Nie mam na tyle silnej psychiki by zamykać się w domu.

W tym kraju usunięcie ciąży nawet gdy istnieją przesłanki jest bardzo trudne. Nie mówiąc już super lekarzach, którzy do końca ciąży potrafią mówić, że dziecko jest zdrowe.

Znam osobę, która do pracy iść nie może, bo nie miałaby kto się zająć dzieckiem/ bardzo poważnie chorym/. Oczywiście to też zależy od samej choroby, ale w niektórych przypadkach zwyczajnie nie można pogodzić opieki nad dzieckiem z pracą.

Mnie w ogóle dzieci nie interesują, jak sobie pomyślę o opiece nad chorym dzieckiem to ogarnia mnie przerażanie. Podziwiam osoby, które potrafią się poświęcić całkowicei dla drugiej osoby i pozostać zadowolonymi i optymistycznie nastawionymi do innych ludźmi.

[Trinette]

Napisane przez niv_

W tym kraju usunięcie ciąży nawet gdy istnieją przesłanki jest bardzo trudne. Nie mówiąc już super lekarzach, którzy do końca ciąży potrafią mówić, że dziecko jest zdrowe.

Po to idzie się do 2-3 specjalistów. A po 2gie mamy otwarte granice (wyjazd jest kosztowny, ale lepiej to niż ciężkie życie).

Mnie w ogóle dzieci nie interesują, w ogóle jak sobie pomyślę o opiece nad chorym dzieckiem to ogarnia mnie przerażanie.

Mnie powiedzmy, że interesują... Na pewno jedno, ale nie więcej.

---------- Dopisano o 18:12 ---------- Poprzedni post napisano o 18:11 ----------

A wracając do tematu wątku. Studia mgr pomagają w ogóle w znalezieniu pracy? Nie mówię oczywiście o studiach typowo technicznych np. elektronika, robotyka i budowa maszyn czy też innych jak medycyna itp.
Moim zdaniem nie pomagają. Jednak chciałabym znać inne opinie.

[slonecznikow_a]

Napisane przez niv_

Nie wiem, czy byś poruszyła niebo i ziemię żeby pracować gdyby dziecko wymagało całodobowej opieki, wyajzdów dzień w dzień do lekarzy, logopedów itd., do tego dochodzą wielotygodniowe pobyty w szpitalu, turnusy rehabilitacyjne. Znam osobę, która też by chętnie wróciła do pracy, ale zwyczajnie nie ma takiej możliwości przy bardzo poważnie chorym dziecku. Nianie, opiekunki, nawet członkowie rodziny nie zaopiekują się na dłzużej takim dzieckiem, bo zwyczajnie się boją.

A ja wiem. Poruszyłabym Są sprawy, w których wszystko mi jedno, a są też takie, gdzie nie ustąpię i nie zmienię zdania. Zamknięcie w 4 ścianach to opcja nr 2. Nie i koniec.

Napisane przez Ilena

Mam 22 lata i kompletnie się nie zgodzę z tym co mówisz. Jest wiele osób dojrzałych w moim wieku i lepiej mi się dogaduje ze starszymi osobami niż z rówieśnikami. Nie traktuj ludzi stereotypami. Ja nigdy nie imprezowałam i wiele moich koleżanek również. Na studiach mam parę koleżanek w przedziale 32-38 lat i zawsze mam o czym z nimi pogadać. W byłej pracy miałam koleżankę co miała 40 lat i również dogadywałam się z nią świetnie. Takie traktowanie osób młodszych jest dość krzywdzące.
To że ty byłaś rozrywkowa i miałaś inne priorytety w młodym wieku nie znaczy, że każdy tak ma.

Zgadzam się. Nie wszyscy w wieku 19-24 zajmują się głównie imprezowaniem Raczej moi znajomi studenci zajmują się dorabianiem po zajęciach (hostessowanie, wykładanie towaru), żeby jakoś się utrzymać i odciążyć rodziców. Wtedy na imprezy zostaje mało czasu i sił.

Ja też ze starszymi dobrze się dogaduję. Im bardziej ktoś ma poukładane w głowie, tym lepiej - chociaż różnie z tym bywa i niekoniecznie zależy to od wieku

Napisane przez Trinette

Też bym zostawiła pod czyjąś opieką. Nie dałabym rady siedzieć w domu, bo bym zwariowała i prawdopodobnie skończyła z depresją. Już wolałabym zarabiać na samą opiekunkę, byleby nie myśleć ciągle o codzienności. Są dziewczyny co się poświęcą - ok. Ja jestem z tych egoistycznie nastawionych.

Ja tak samo Może są jakieś ośrodki, zakłady? Nie wiem, nie znam się na tym. W ostateczności adopcja Oby to były tylko teoretyczne rozważania

Napisane przez Trinette

Niv gdybym wiedziała, że dziecko będzie chore to bym usunęła. W innym przypadku może bym wzięła część etatu za psie pieniądze, błagała rodziców o pomoc, ale na pewno pracowała. Nie mam na tyle silnej psychiki by zamykać się w domu.

A ja nie wiem co bym zrobiła - przy dylemacie - urodzić czy nie urodzić, kiedy wiadomo, że dziecko będzie bardzo chore. Z jednej strony, dla mnie jako chrześcijanki aborcja to zabójstwo osoby, która nie może się bronić. Z drugiej strony - skazywać bezbronne dziecko na życie pełne cierpienia? Nie wiem.

Napisane przez Trinette

Po to idzie się do 2-3 specjalistów. A po 2gie mamy otwarte granice (wyjazd jest kosztowny, ale lepiej to niż ciężkie życie).

Czechy, Niemcy

[!!&*Monia*&!!]

Napisane przez Trinette

Studia mgr pomagają w ogóle w znalezieniu pracy? Nie mówię oczywiście o studiach typowo technicznych np. elektronika, robotyka i budowa maszyn czy też innych jak medycyna itp.
Moim zdaniem nie pomagają. Jednak chciałabym znać inne opinie.

Moim zdaniem też mi w niczym nie pomogą. Szczerze żałuję, że poszłam na magisterkę...ale teraz szkoda kasy by je rzucić do czerwca wytrzymam

[niv_]

Napisane przez Trinette

Po to idzie się do 2-3 specjalistów. A po 2gie mamy otwarte granice (wyjazd jest kosztowny, ale lepiej to niż ciężkie życie).
Mnie powiedzmy, że interesują... Na pewno jedno, ale nie więcej.

---------- Dopisano o 18:12 ---------- Poprzedni post napisano o 18:11 ----------

A wracając do tematu wątku. Studia mgr pomagają w ogóle w znalezieniu pracy? Nie mówię oczywiście o studiach typowo technicznych np. elektronika, robotyka i budowa maszyn czy też innych jak medycyna itp.
Moim zdaniem nie pomagają. Jednak chciałabym znać inne opinie.

Owszem możliwości są jak się ma pieniądze jak nie to zostają ziółka, dzieci w beczkach, pokątne aborcje, które różnie mogą się zakończyć.

Daje nie daje, nie zaszkodzi mieć.

[anjuta]

Napisane przez slonecznikow_a

A ja wiem. Poruszyłabym Są sprawy, w których wszystko mi jedno, a są też takie, gdzie nie ustąpię i nie zmienię zdania. Zamknięcie w 4 ścianach to opcja nr 2. Nie i koniec.




Zgadzam się. Nie wszyscy w wieku 19-24 zajmują się głównie imprezowaniem Raczej moi znajomi studenci zajmują się dorabianiem po zajęciach (hostessowanie, wykładanie towaru), żeby jakoś się utrzymać i odciążyć rodziców. Wtedy na imprezy zostaje mało czasu i sił.

Ja też ze starszymi dobrze się dogaduję. Im bardziej ktoś ma poukładane w głowie, tym lepiej - chociaż różnie z tym bywa i niekoniecznie zależy to od wieku




Ja tak samo Może są jakieś ośrodki, zakłady? Nie wiem, nie znam się na tym. W ostateczności adopcja Oby to były tylko teoretyczne rozważania




A ja nie wiem co bym zrobiła - przy dylemacie - urodzić czy nie urodzić, kiedy wiadomo, że dziecko będzie bardzo chore. Z jednej strony, dla mnie jako chrześcijanki aborcja to zabójstwo osoby, która nie może się bronić. Z drugiej strony - skazywać bezbronne dziecko na życie pełne cierpienia? Nie wiem.




Czechy, Niemcy

Takie dziecko (z duzym niedorozwojem) raczej nie zdaje sobie z tego sprawy, więc dopóki ma sie nim kto zająć to jest ok, gorzej jak zabraknie rodziców i znajdzie się w ośrodku, gdzie na róznych "opiekunów" może trafić.

[Bonjour_tristesse]

Napisane przez Trinette

A wracając do tematu wątku. Studia mgr pomagają w ogóle w znalezieniu pracy? Nie mówię oczywiście o studiach typowo technicznych np. elektronika, robotyka i budowa maszyn czy też innych jak medycyna itp.
Moim zdaniem nie pomagają. Jednak chciałabym znać inne opinie.

Chyba trochę jednak pomagają, bo są tym samym, czym kiedyś było wykształcenie średnie - to taki standard.

Niestety potem powstają sytuacje, kiedy ktoś "udaje", że studiuje, bo pracuje na cały etat, zależy mu tylko na zaliczeniu (a uczelni na $$$ przypływających za każdym studentem). Może część w Was się oburzy, ale jak sądzicie jaki % obecnych studentów dostałby się na uczelnię wyższą 30 - 40 lat temu? Niestety odsetek "geniuszy" w społeczeństwie jest ciągle taki sam. Bo też do pracy na większości stanowisk wystarczyłaby 2-letnia szkoła policealna (nie wierzę, że przeciętny student wynosi z tych 5 lat większą widzę). Albo tak jak w USA - sam licencjat, a na magisterkę idą tylko osoby, które chcą robić karierę naukową.

[niv_]

Napisane przez Bonjour_tristesse

Chyba trochę jednak pomagają, bo są tym samym, czym kiedyś było wykształcenie średnie - to taki standard.

Niestety potem powstają sytuacje, kiedy ktoś "udaje", że studiuje, bo pracuje na cały etat, zależy mu tylko na zaliczeniu (a uczelni na $$$ przypływających za każdym studentem). Może część w Was się oburzy, ale jak sądzicie jaki % obecnych studentów dostałby się na uczelnię wyższą 30 - 40 lat temu? Niestety odsetek geniuszy w społeczeństwie jest ciągle taki sam. Bo też do pracy na większości stanowisk wystarczyłaby 2-letnia szkoła policealna. Albo tak jak w USA - sam licencjat, a na magisterkę idą tylko osoby, które chcą robić karierę naukową.

Geniuszy?

[be257fbd309f063d0b46a46a8a3513ba0f4b3308_684a0a7a57592]

Napisane przez miss.hot

Ja pracowałam w różnych firmach z przerwami od końca 2003 roku
Ze mną też nie jest źle - nie wiem co miałaś na myśli

Nie, bardziej mi chodziło o to, że wiele osób w młodszym wieku ma większe doświadczenie niż nie jeden starszy kandydat a i tak w niczym to nie pomaga...

---------- Dopisano o 19:55 ---------- Poprzedni post napisano o 19:54 ----------

Napisane przez malagosia86

A co myślicie o wysyłaniu CV do instytucji, które się nie ogłaszają?
Wysyłać mailem czy chodzić bezpośrednio ?
Kurczę tą drugą opcją musiałabym dużo wydać $ na bilety, bo już nie mam zniżek

Ja nie mam teraz za bardzo czasu, ale np. chodziłam po necie po stronach z danej branży i patrzyłam w zakładki "praca" i wiele firm ogłasza się tylko na swoich stronach a nie na portalach z pracą. Posprawdzaj.

[Bonjour_tristesse]

Napisane przez niv_

Geniuszy?

Zmieniłam na "geniuszy", a mam na myśli osoby, które są zdolne do podjęcia pracy naukowej. A wystarczy spojrzeć na prace magisterskie, nawet na same ich tematy, wiele z nich nigdy nie powinno powstać

[be257fbd309f063d0b46a46a8a3513ba0f4b3308_684a0a7a57592]

Napisane przez slonecznikow_a

Nie wiem jak będzie wyglądała moja przyszłość, ale nie wyobrażam sobie, żebym miała kilka lat nie pracować, bo wychowuję dziecko.

ja pewne musiałabym oddać dziecko do żłobka bo z jednej pensji nie ma szans wyżyć

Napisane przez slonecznikow_a

Nie rozumiem Was. Kolejny raz to piszecie, a ja naprawdę nie rozumiem Naprawdę wiele osób zaczyna życie w większym mieście wynajmując miejsce w pokoju lub (w wersji luksusowej ja bym taką wybrała) pokój. Pracują za minimalną pensję, ale dają radę. Wiadomo, że jest ciężko, nie ma mowy o lepszych kosmetykach, rozrywkach, trzeba liczyć każdy grosz, ale moim zdaniem to jest zdecydowanie lepsze niż bezrobocie i nicnierobienie.

Masz rację! Jeśli jest totalna lipa, to idę za pracą. Ja bym się sama wyniosła do innego miasta, tu akurat ze względu na fach męża, ale tu jest mieszkanie i praca też, choć tam lepsze zarobki by miał...

Napisane przez slonecznikow_a

Oczywiście wiem, zaraz napiszecie, że ciężko w ogóle znaleźć pracę w dużym mieście, bo jest duża konkurencja. Z tym się zgadzam. Ale nie zgadzam się, że nie da się utrzymać za 1000 zł Bo znam ludzi, którzy za tyle się utrzymują (w Katowicach).

Ok, może da się wyżyć, ale.... ale co się z tego ma? Pracować, aby tylko przeżyć? Z drugiej strony nie o to w pracy i dorosłym życiu chodzi. Choć wiadomo, że tysiąc to zawsze coś, choć ja bym za tysiąc nie ruszyła się z łóżka. No chyba, że pół etatu. Po prostu nie wyżyłabym utrzymując się sama i mając rachunki, które same są warte więcej niż tysiąc. Jeśli zaś ktoś zaczyna swoją przygodę, to trzeba się łapać nawet tysiaka!

---------- Dopisano o 20:06 ---------- Poprzedni post napisano o 20:02 ----------

Napisane przez Choji

Nie chcę żebyś odebrała to personalnie bo piszę ogólnie, ale nie rozumiem tego pisania że pokój 600-800 zł. Wszystko zależy od pokoju. Jak ktoś na starcie chce pokój 1 osobowy to wiadomo, musi liczyć się z kosztami. Ale czemu na początek nie szukać czegoś w pokoju 2-3 osobowym?

Wiesz, to zależy. Moja znajoma w Lublinie ma pokój 2 osobowy i płaci 460 zł, w Wawie zaś za taniej niż 500 zł to chyba znajdzie się tylko ruinę. Inna zaś z którą pracuję płaci 600 zł za pokój dwuosobowy i zarabia 1200 zł. Zostaje jej 600, kupi bilet to już ma 500 - akurat na jedzenie a i tak rodzice jej przysyłają kasę. Można coś trafić taniego, owszem, ale niekoniecznie w dużym mieście.

---------- Dopisano o 20:23 ---------- Poprzedni post napisano o 20:06 ----------

Napisane przez niv_

Nie wiem chyba temu, że nie mam już lat 20. Można, ale nie jest powiedziane, że akurat się coś znajdzie. Jeszcze ze znajomymi osobami ok, ale z zupełnie obcymi ludzmi to nie dziękuję bardzo, to już nie dla mnie gdybym miała lat 20 to co innego. Tyle w temacie.

prawda, moja jeszcze inna znajoma wynajmowała z nieznanymi ludźmi, robiła tak 4 lata, ale doszła do wniosku, że potrzebuje mieć teraz własny pokój, bo bliżej 30 niż dalej i płaci 900 zł

---------- Dopisano o 20:26 ---------- Poprzedni post napisano o 20:23 ----------

Napisane przez verda

Wiem, że to nie do mnie, ale chyba się do tego odniosę Chodzi o to, że jeżeli się jest bliżej do 30 niż 20 i mieszkało już latami w pokoju z obcymi ludźmi, pracowało gdzieś itd. to chce się mieć CHOCIAŻ swój pokój. Pewnie wyjdę na burżuja, ale też bym nie chciała mieszkać juz z kims obcym, wystarczy mi atrakci ze współlokatorami (mogłabym książke napisać). Oczywiście wiadomo że jezeli nie byloby wyboru to wszytsko człowiek zrobi, ale póki jakis jest...

Prawda, zwłaszcza, że chce się mieć jakaś intymność. Można oczywiście trafić (tak jak ktoś napisał) na ludzi którzy nie balują i są porządni, ale nawet i najporządniejsi kiedyś się znudzą i będzie się chciało mieć własny kąt.

---------- Dopisano o 20:31 ---------- Poprzedni post napisano o 20:26 ----------

Napisane przez banana84

Moja siostra wlasnie po 6 latach wraca z duzego miasta do mojego malego miasteczka..miala dosc takiego zycia wlasnie..placenia 700 zl na maly obskurny pokoik w obskurnym mieszkaniu. Ma fach w reku - jest fryzjerka. Po stiudium nie po zawodowce - ale w tym duzym miesice czesto byla traktowana jak ktos drugiej kategorii...bo jest tylko fryzjerka..zwlaszcza podczas randkowania - nie raz sie zdazylo ze ktos urywal kontakt gdy dowiedzil sie czym zajmuje..lub wprost mowil ze sa na innych poziomach...lol
Zarobki slabe..mimo eksluzywnych salonow..praca 7/7..do zamkniecia galerii...zero czasu na zycie prywane..
A wlosy robi naaprawde dobrze. I nic z tego nie ma.

Powiem Ci, że niestety masz rację. Moja ciocia jest fryzjerką bardzo dobrą, z 20 letnim doświadczeniem, bo zaczęła pracować jeszcze w zawodówce mając 16 lat. I... nie ma pracy. Nie rozumiem takiego pojmowania "jesteś fryzjerką - gorsza kategoria". Kurcze, ja bym chciała mieć taki fach jak fryzjerstwo, wizaż czy np masaż, bo zawsze można sobie jak nie zarobić, to dorobić. Ludzie są jednak płytcy i wywyższają się, uważając sprzedawców/fryzjerów/kelnerki za gorszych ludzi. Praca to praca. Nie hańbi.

---------- Dopisano o 20:33 ---------- Poprzedni post napisano o 20:31 ----------

Napisane przez malagosia86

(ja z chłopakiem muszę wyżyć za 1200 zł).

podziwiam...

---------- Dopisano o 20:34 ---------- Poprzedni post napisano o 20:33 ----------

Napisane przez nouvelle90

Mam dziwne wrażenie, że to mogli być prawnicy- ci to często mają hiper podwyższone poczucie własnej wartości połączone z rozdmuchanym ego

sądzę, że każdy do skończył studia tylko dla papierka, mógł tak powiedzieć

---------- Dopisano o 20:36 ---------- Poprzedni post napisano o 20:34 ----------

Napisane przez slonecznikow_a

Zrobiłabym wszystko, żeby pracować. Poruszyłabym niebo i ziemię Po prostu znam siebie i wiem, że siedzenie z dzieckiem, zwłaszcza chorym, 24h na dobę skończyłoby się dla mnie mega depresją i wolę nie myśleć czym jeszcze
Mam nadzieję, żę nigdy nie znajdę się w takiej sytuacji. Ale wiem, że wtedy moje życie też byłoby ważne. Bardzo ważne.

Ja może powiem coś okrutnego, ale jeśli wiadomo by było, że moje dziecko będzie skazane na jakieś większe kalectwo we czesnym płodzie, to chyba bym usunęła. Nie chcę, aby dziecko żyło, bo tak trzeba. A i ja nabawiłabym się depresji..

---------- Dopisano o 20:37 ---------- Poprzedni post napisano o 20:36 ----------

Napisane przez niv_

Nie wiem, czy byś poruszyła niebo i ziemię żeby pracować gdyby dziecko wymagało całodobowej opieki, wyajzdów dzień w dzień do lekarzy, logopedów itd., do tego dochodzą wielotygodniowe pobyty w szpitalu, turnusy rehabilitacyjne. .

a jakby miała zarobić na tych lekarzy, leki, rehabilitacje i wyjazdy?

---------- Dopisano o 20:41 ---------- Poprzedni post napisano o 20:37 ----------

Napisane przez Ilena

Nie uważam również, że życie z rodzicami to coś okropnego. Może w zależności jakich ma się rodziców. Dopóki nie będę mieć dobrej pracy to się nie wyprowadzę. Wole prowadzić moje oszczędne życie i pomimo małych dochodów oszczędzić jakiś grosz na przyszłość. Nie wszyscy mieszkając z rodzicami mają wszystko za "darmo".

Znam przypadki, gdzie rodzice wręcz wymagali aby się dziecko wyniosło z domu na swój rachunek. Bywa różnie.
Natomiast masz rację, ja się dorzucałam do czynszu i do jedzenia i dawałam rodzicom miesięcznie 400 zł - to i tak taniej niż pokój. No i zawsze dom

---------- Dopisano o 20:41 ---------- Poprzedni post napisano o 20:41 ----------

Napisane przez Trinette

Też bym zostawiła pod czyjąś opieką. Nie dałabym rady siedzieć w domu, bo bym zwariowała i prawdopodobnie skończyła z depresją. Już wolałabym zarabiać na samą opiekunkę, byleby nie myśleć ciągle o codzienności. Są dziewczyny co się poświęcą - ok. Ja jestem z tych egoistycznie nastawionych.

Ja też. Nie poświęcałabym się.

---------- Dopisano o 20:43 ---------- Poprzedni post napisano o 20:41 ----------

Napisane przez khloe

ja uważam, ze skoro ktoś uważa, ze fryzjerka (cz jakikolwiek zawód 'po zawodówce) to ktoś niższej kategorii, to tylko świadczy o nim- jaki ''wysoki poziom'' swoją osobą reprezentuje

---------- Dopisano o 20:46 ---------- Poprzedni post napisano o 20:43 ----------

Napisane przez niv_

Mnie w ogóle dzieci nie interesują, jak sobie pomyślę o opiece nad chorym dzieckiem to ogarnia mnie przerażanie.

całe szczęście nie jestem jedyna

---------- Dopisano o 20:46 ---------- Poprzedni post napisano o 20:46 ----------

Napisane przez Trinette

Niv gdybym wiedziała, że dziecko będzie chore to bym usunęła. W innym przypadku może bym wzięła część etatu za psie pieniądze, błagała rodziców o pomoc, ale na pewno pracowała.

---------- Dopisano o 20:47 ---------- Poprzedni post napisano o 20:46 ----------

Napisane przez slonecznikow_a

Z jednej strony, dla mnie jako chrześcijanki aborcja to zabójstwo osoby, która nie może się bronić. Z drugiej strony - skazywać bezbronne dziecko na życie pełne cierpienia? Nie wiem.

właśnie...

Napisane przez slonecznikow_a

Czechy, Niemcy

Holandia

---------- Dopisano o 20:52 ---------- Poprzedni post napisano o 20:47 ----------

Napisane przez Trinette

A wracając do tematu wątku. Studia mgr pomagają w ogóle w znalezieniu pracy? Nie mówię oczywiście o studiach typowo technicznych np. elektronika, robotyka i budowa maszyn czy też innych jak medycyna itp.
Moim zdaniem nie pomagają. Jednak chciałabym znać inne opinie.

Szczere? Sądzę, że nie.
Mam tu na myśli studia humanistyczne/pedagogiczne/językowe/zarządzanie/pr i takie tam.
Generalnie ja mam tylko licencjat i zastanawiam się nad mgr ale oczywiście kasa. Natomiast moja koleżanka olała studia na 2 roku a.....pracuje w międzynarodowej firmie jest office managerem i zarabia 3000 zł miesięcznie plus bonusy. Pracę ma, bo ma dobry angielski i na nic więcej nie zwracali uwagi. Pomimo tego, że wymagane było wyższe -została przyjęta. Mi by osobiście mgr nie pomógł z niczym. Każdy teraz ma mgr, wolałabym się wyróżnić jakimś językiem obcym.

[jo@n@]

Napisane przez Trinette

Po to idzie się do 2-3 specjalistów. A po 2gie mamy otwarte granice (wyjazd jest kosztowny, ale lepiej to niż ciężkie życie).
Mnie powiedzmy, że interesują... Na pewno jedno, ale nie więcej.

---------- Dopisano o 18:12 ---------- Poprzedni post napisano o 18:11 ----------

A wracając do tematu wątku. Studia mgr pomagają w ogóle w znalezieniu pracy? Nie mówię oczywiście o studiach typowo technicznych np. elektronika, robotyka i budowa maszyn czy też innych jak medycyna itp.
Moim zdaniem nie pomagają. Jednak chciałabym znać inne opinie.

Chyba nie pomagają. Ja mam mgr inż. i nic mi to nie pomaga

[niv_]

Tusia, gdy dziecko jest chore to pieniądzy ubywa ekspresowo. Samotna matka bez wsparcia rodziny z chorym dzieckiem nie wyobrażam sobie tego. W przypadku mojej znajomej pracuje jej mąż, pomaga /pewnie też/ rodzina. Dziecko jest bardzo poważnie chore nigdy nie będzie mogło żyć samodzielnie - wymaga karmienia przez sondę, nie chodzi, nie mówi, ma problemy prawie z każdym organem. W tej sytuacji nie można pracować.

No, nie jesteś jedyna, ale z wiekiem Ci się możę odmienić. Mnie się nie odmieniło, ale różnie bywa.

Mam podobne zdanie. Lepiej znać jakiś mało popularny język niż mieć magistra.

[be257fbd309f063d0b46a46a8a3513ba0f4b3308_684a0a7a57592]

Napisane przez niv_

Tusia, gdy dziecko jest chore to pieniądzy ubywa ekspresowo. Samotna matka bez wsparcia rodziny z chorym dzieckiem nie wyobrażam sobie tego. W przypadku mojej znajomej pracuje jej mąż, pomaga /pewnie też/ rodzina. Dziecko jest bardzo poważnie chore nigdy nie będzie mogło żyć samodzielnie - wymaga karmienia przez sondę, nie chodzi, nie mówi, ma problemy prawie z każdym organem. W tej sytuacji nie można pracować.

Kurcze, może to będzie straszne, ale dla mnie to nie życie. Dla mnie to bycie warzywkiem. Męczy się i dziecko i matka. W kraju powinna być eutanazja.

Napisane przez niv_

No, nie jesteś jedyna, ale z wiekiem Ci się możę odmienić. Mnie się nie odmieniło, ale różnie bywa.

Sądzę, że nie. Pytania się pojawiają coraz częściej, bo jestem w związku od 8 lat i generalnie zaraz zaczną gadać, że jestem bezpłodna. Ale mam to w nosie, nie lubię dzieci i nie chcę ich mieć. Mój mąż na szczęście ma takie samo zdanie.

[!!&*Monia*&!!]

[1=be257fbd309f063d0b46a46 a8a3513ba0f4b3308_684a0a7 a57592;37530512]
Sądzę, że nie. Pytania się pojawiają coraz częściej, bo jestem w związku od 8 lat i generalnie zaraz zaczną gadać, że jestem bezpłodna. Ale mam to w nosie, nie lubię dzieci i nie chcę ich mieć. Mój mąż na szczęście ma takie samo zdanie.[/QUOTE]

Mi ostatnio wszyscy wróżą, że jak mój TŻ wróci do domu to zrobi mi dziecko a pytania o ślub są na porządku dziennym...strasznie mnie drażnią, bo nawet zaręczona nie jestem to skąd mam wiedzieć kiedy w końcu do ślubu dojdzie
Ostatnio to chyba nawet częściej o ślub pytają niż o pracę

[Madzia9999]

Napisane przez !!&*Monia*&!!

Mi ostatnio wszyscy wróżą, że jak mój TŻ wróci do domu to zrobi mi dziecko a pytania o ślub są na porządku dziennym...strasznie mnie drażnią, bo nawet zaręczona nie jestem to skąd mam wiedzieć kiedy w końcu do ślubu dojdzie
Ostatnio to chyba nawet częściej o ślub pytają niż o pracę

U mnie podobnie, często padają pytania kiedy ślub. Dla mnie teraz ważniejsze jest znalezienie pracy i rozwój osobisty. Chociaż nie przeczę badrdzo chcę mieć dziecko, ale w przyszłości. I powiem Wam, że przeraża mnie wizja, że mogłabym urodzić chore dziecko wiem to egoistyczne, ale jak byłam mała to dużo chorowałam i najeździłam sie z rodzicami po szpitalach specjalistycznych i naoglądałam się tam różnych chorób. Na samą myśl o o tym chcę mi się płakać, niezbyt często sięgam do tego pamięcią. A tor wątku na to zszedł i taka refleksja mi się nasunęła:/

Zapisalam się na kurs ang, w sumie prawie za darmo dofinansowywany ze środków UE dla osób nieaktywnych zawodowo. 2.5 godz dwa razy w tygodniu. A od 14 list idę na szkolenie trzy tygodniowe z excela

[verda]

Napisane przez Madzia9999

Zapisalam się na kurs ang, w sumie prawie za darmo dofinansowywany ze środków UE dla osób nieaktywnych zawodowo. 2.5 godz dwa razy w tygodniu. A od 14 list idę na szkolenie trzy tygodniowe z excela

Super jak to załatwiłaś? Nie znam się na tych unijnych dofinansowaniach, jak sie za to zabrać? Excel też przez nich?

[Bonjour_tristesse]

Ostatnio nie przeglądałam ofert pracy aż tu dziś patrzę na oferty z regionu:
"Specjalista do spraw public relations" - myślę świetnie! wchodzę, a tam: obowiązki: pozyskiwanie reklamodawców dla magazynu

[Madzia9999]

Napisane przez verda

Super jak to załatwiłaś? Nie znam się na tych unijnych dofinansowaniach, jak sie za to zabrać? Excel też przez nich?

Wiesz co ja szukam przez neta takich rzeczy, wchodzą na stronę Wojewodzkiego Urzędu Pracy i tam są beneficjenci, którzy dostali środki na różne projekty finansowane przez UE. Albo przez wujka google, ew. poczta pantoflowa, ogłoszenia, plakaty.
Excel też od nich

[slonecznikow_a]

Napisane przez Madzia9999

Zapisalam się na kurs ang, w sumie prawie za darmo dofinansowywany ze środków UE dla osób nieaktywnych zawodowo. 2.5 godz dwa razy w tygodniu. A od 14 list idę na szkolenie trzy tygodniowe z excela

Super!

Chciałabym zrobić ECDL Advanced, szczególnie z Excela i baz danych (bo to jest najtrudniejsze ). Jestem zła na siebie, bo jakoś ostatnio nie umiem się zorganizować. Jedyne co robię regularnie, to aktywność fizyczna, codziennie ćwiczę. Nie potrafię się zmobilizować do nauki języków, do szkoleń z Akademii PARP. Ciągle to samo, jestem zmęczona Po 8h przy komputerze nic mi się nie chce, ale przecież coś muszę robić, bo źle mi z tym, że nic nie robię

[Kukunia23]

Hej wam. Zdaje relację jak jest w nowej pracy. Otóż, jest ciekawie/dziwnie/zaskakująco. Ponieważ nikt nic nie wie, kierowniczka i nowi pracownicy uczą sie dopiero asortymentu i systemu komputerowego, klienci przychodzą a my musimy improwizować, bo nie wiemy jeszcze gdzie co leży. Jeden chłopak ze starego zespołu tak naprawdę tylko trochę wie od nas, bo pracował tam kilka miesięcy tylko. Nie wiem jak to będzie, kierowniczka zestresowana, a potrzebna i tak jest jeszcze jedna osoba w zespole i nie wiem kiedy ja zatrudnią. Mam nadzieję, że jakoś to będzie, najwyżej podziękuję się za współpracę

[Choji]

Kukunia, a gdzie ty pracujesz? w Jakim mieście?

[Kukunia23]

Napisane przez Choji

Kukunia, a gdzie ty pracujesz? w Jakim mieście?

w sklepie odzieżowym w galerii handlowej, małopolska

[be257fbd309f063d0b46a46a8a3513ba0f4b3308_684a0a7a57592]

Napisane przez !!&*Monia*&!!

Mi ostatnio wszyscy wróżą, że jak mój TŻ wróci do domu to zrobi mi dziecko a pytania o ślub są na porządku dziennym...strasznie mnie drażnią, bo nawet zaręczona nie jestem to skąd mam wiedzieć kiedy w końcu do ślubu dojdzie
Ostatnio to chyba nawet częściej o ślub pytają niż o pracę

to zawsze tak jest:
1. kiedy znajdziesz faceta
2. kiedy przedstawisz
3. kiedy zareczyny
4.kiedy slub
5. kiedy dziecko
6. kiedy drugie
nie dogodzisz

---------- Dopisano o 11:57 ---------- Poprzedni post napisano o 11:56 ----------

Napisane przez Bonjour_tristesse

Ostatnio nie przeglądałam ofert pracy aż tu dziś patrzę na oferty z regionu:
"Specjalista do spraw public relations" - myślę świetnie! wchodzę, a tam: obowiązki: pozyskiwanie reklamodawców dla magazynu

o matko

---------- Dopisano o 11:57 ---------- Poprzedni post napisano o 11:57 ----------

Napisane przez Kukunia23

Hej wam. Zdaje relację jak jest w nowej pracy. Otóż, jest ciekawie/dziwnie/zaskakująco. Ponieważ nikt nic nie wie, kierowniczka i nowi pracownicy uczą sie dopiero asortymentu i systemu komputerowego, klienci przychodzą a my musimy improwizować, bo nie wiemy jeszcze gdzie co leży. Jeden chłopak ze starego zespołu tak naprawdę tylko trochę wie od nas, bo pracował tam kilka miesięcy tylko. Nie wiem jak to będzie, kierowniczka zestresowana, a potrzebna i tak jest jeszcze jedna osoba w zespole i nie wiem kiedy ja zatrudnią. Mam nadzieję, że jakoś to będzie, najwyżej podziękuję się za współpracę

będzie dobrze, wdrożycie się

---------- Dopisano o 11:58 ---------- Poprzedni post napisano o 11:57 ----------

Napisane przez Madzia9999

Zapisalam się na kurs ang, w sumie prawie za darmo dofinansowywany ze środków UE dla osób nieaktywnych zawodowo. 2.5 godz dwa razy w tygodniu. A od 14 list idę na szkolenie trzy tygodniowe z excela

super, powodzenia!

[niv_]

Napisane przez Madzia9999

Zapisalam się na kurs ang, w sumie prawie za darmo dofinansowywany ze środków UE dla osób nieaktywnych zawodowo. 2.5 godz dwa razy w tygodniu. A od 14 list idę na szkolenie trzy tygodniowe z excela

Fajnie masz z tymi szkoleniami, zazdroszczę. U mnie nie ma nic tylko szkolenia dla osób zatrudnionych, zagrożnych zwolnieniem i pogadanki adresowane do przedszkolaków.

[1=be257fbd309f063d0b46a46 a8a3513ba0f4b3308_684a0a7 a57592;37536307]to zawsze tak jest:
1. kiedy znajdziesz faceta
2. kiedy przedstawisz
3. kiedy zareczyny
4.kiedy slub
5. kiedy dziecko
6. kiedy drugie
nie dogodzisz[COLOR="Silver"]
:[/QUOTE]

Racja, ludzie zawsze będą interesować się życiem innych i obrabiać im tyłki.

[verda]

[1=be257fbd309f063d0b46a46 a8a3513ba0f4b3308_684a0a7 a57592;37536307]to zawsze tak jest:
1. kiedy znajdziesz faceta
2. kiedy przedstawisz
3. kiedy zareczyny
4.kiedy slub
5. kiedy dziecko
6. kiedy drugie
nie dogodzisz[COLOR="Silver"]
[/QUOTE]

Dokladnie tak jest ja teraz jestem w cudowne fazie spokoju Wszyscy wiedza kiedy ślub i nie maja o co głupio pytać Miła odmiana po 3 latach pytań o zaręczyny

[201609081836]

ale naprodukowałyście
po przeczytaniu całości
odnosząc się do niektórych wypowiedzi przychodzi mi jedno do głowy "pieprzona hipokryzja"
Nie będe cytować bo za dużo by wyszło zresztą musiałabym sobie humor zepsuć.
Jedno dobre w końcu niektórzy również dostrzegli że za najniższa krajową do gówno można. Bez swojego mieszkania, mysląć o przeprowadzce.
Czyli nie mając pracy jest się w tzw. wielkiej dziurze mając najniższą jest się w małym dołku.
I po co było się rozpisywać na temat pewniej osoby by się wyprowadziła , nie ma nic do stracenia itp...skoro teraz wychodzi na to że...to wszystko i tak dupa.