Odpieluszkowe zapalenie mózgu

[softgrey]

Napisane przez kawa_zmlekiem

To o czym dziewczyny pisały wcześniej - schemat myślenia matki, że dziecko jest w centrum uwagi całego otoczenia - to jest instynkt?

Przecież to napisałam:

Oczywiście pomijając przykłady ewidentnego braku kultury jakie opisywała np. Bananalama.

Tak, przeczytałam cały wątek - subskrybuję go odkąd powstał i czytam na bieżąco.

[Linka25]

Napisane przez kawa_zmlekiem

To o czym dziewczyny pisały wcześniej - schemat myślenia matki, że dziecko jest w centrum uwagi całego otoczenia - to jest instynkt?
Urlop macierzyński - ok, przecież nikt tego nie neguje.
Przeczytałaś cały wątek?

tylko że softgrey nawiązywała do wypowiedzi sunprice, która to uznała, że chęć pozostania z dzieckiem w domu przez kilka pierwszych miesiecy życia dziecka to jest idealny przykład OZM - a sunprice odnosiła się z kolei do wypowiedzi stokrotki

[iizabelaa]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Powinnam napisać nienaturalnie szybki powrót do pracy.Wg mnie ten rok to dobry okres,a absolutne minimum 3 m-ce. W swoich postach odnosiłam się do sytuacji w której kobieta mająca miesięczne dziecko wybiera weekendowy system bycia mamą,bo powrót do pracy w tej formie daje jej satysfakcję,poczucie spełnienia itd.

W naszych dyskusjach nigdy nie było mowy o powrocie do pracy mojej szefowej po miesiącu, wszędzie pisałam, że po macierzyńskim,
więc teraz nie okręcaj kota ogonem.

[lemoorka]

Napisane przez invisible_01

Jest to pogląd, z którym osobiście mam problem. No bo czy kobieta, która jest matką, staje się tylko matką i nikim więcej? Co rozumiesz przez "celem zaspokojenia własnego ego"? Czy jeśli praca jest pasją, kobieta się w niej odnajduje, a co więcej jest potrzebna, lubiana, doceniana, to chęć powrotu do pracy mimo posiadania małego dziecka jest wg Ciebie głupia i taka osoba dziecka mieć nie powinna? Ja osobiście jeszcze studiuję, pracuję ale jeszcze nie w wymarzonym zawodzie, ale gdyby udało mi się dostać wymarzoną pracę, to nie wyobrażam sobie zostawienia jej na 3 lata i bycia tylko z dzieckiem. Rozumiem, jeśli ktoś ma pracę, której nie lubi, albo która niespecjalnie go rozwija, ale są i takie zawody, których wykonywanie daje dużą satysfakcję. No i tu moje pytanie - czy taka kobieta, której praca jest jej pasją i która chce po roku macierzyńskiego wrócić do pracy, nie powinna była zostać matką? No i jak długi okres siedzenia z dzieckiem jest wystarczająco długi, żeby powrót do pracy nie był głupi?

Gdybiesz paluchem w kawie z fusami....

Moja praca jest zgodna z moim wykształceniem, lubiłam tam chodzić. Nie miałam z kim zostawić Młodego, a teraz nikt z nim nie chce zostać i vive versa on z nikim nie chce, no poza moją mamą. Jest przeżywym stworzeniem, więc moja mama nie chce go na całe dnie. Teściowa wymyśla prywatne żłobki by wyprostowały go. A ja? Ja siedzę już 3 lata w domu i posiedze jeszcze rok jak Młody pójdzie do zwykłego pszedszkola. W tym czasie zrobiłam studia podyplomowe i w końcu poszłam na prawko. Bo mam czas by się na spokojnie zreazliować Byłam zła,że musiałam zostać. A teraz mówie,że nikt mi tych wspomnień nie zabierze

[_vixen_]

Lemoorka, a nie obawiasz się, ze małemu będzie w przedszkolu ciężko, skoro jest cały czas z Toba i nawet babcia nie chce z nim zostawać? Bo ja akurat uważam, ze dla dziecka wcale nie jest dobre przebywanie cały czas z jedna osoba, czyli z mama. Jest takie powiedzenie, ze do wychowania jednego dziecka potrzebna jest cala wies i się z tym zgadzam. Ciężko jest potem w przedszkolu dziecku, które przez 3 lata było non stop w centrum uwagi mamy.

[ilonkaczapela]

Trzy lata to jeszcze nie tak strasznie - ciezko znosza nowa sytuacje dzieci, ktore poszly dopiero do zerowki a wczesniej byly w domu z mama. Znam z wlasnego przykladu.


Sent from my iPad using Tapatalk - now Free

[Patrilla]

zalezy od dziecka i od rodziców (dawalismy jej dużo swobody uczylismy ezalezności) moja córka 3 lata byla ze mną nie chciala z nikim zostawać w przedszkolu zaaklimatyzowala sie ekspresowo jest niesamowicie samodzielna i niezależna poprostu musiala sama do tego dojrzeć
syn tez jest ze mną

[karolca]

Napisane przez ilonkaczapela

Trzy lata to jeszcze nie tak strasznie - ciezko znosza nowa sytuacje dzieci, ktore poszly dopiero do zerowki a wczesniej byly w domu z mama. Znam z wlasnego przykladu.


Sent from my iPad using Tapatalk - now Free

Pozwolę się nie zgodzić.
Moja mama nie pracowała, więc była dla nas 24/7.
Pierwsze rozstanie (poza wakacjami) było właśnie jak poszłam do zerówki. Do dziś pamiętam jak dziadek śmiał się ze mnie, że na pewno będę płakała. A ja miałam tyle ważnych zajęć, że byłam oburzona jak rodzice po mnie przyszli

[ilonkaczapela]

No widzisz, to pewnie zalezy od charakteru. Ja plakalam chyba caly rok.


Sent from my iPad using Tapatalk - now Free

[Luba]

Napisane przez _vixen_

Lemoorka, a nie obawiasz się, ze małemu będzie w przedszkolu ciężko, skoro jest cały czas z Toba i nawet babcia nie chce z nim zostawać? Bo ja akurat uważam, ze dla dziecka wcale nie jest dobre przebywanie cały czas z jedna osoba, czyli z mama. Jest takie powiedzenie, ze do wychowania jednego dziecka potrzebna jest cala wies i się z tym zgadzam. Ciężko jest potem w przedszkolu dziecku, które przez 3 lata było non stop w centrum uwagi mamy.

Różnie bywa, zależy od dziecka i od matki. Mój syn był tylko ze mną i swoim tatą, przedszkolem "pogardził" po miesiacu chyba, nudził się tam, w domu miał więcej zajęć i swobody Poszedł jako 6 latek do szkoły, w obcym kraju, znał parę słow na krzyż i owszem płakał, ale dlatego, że ludzi nie rozumiał a oni jego a nie dlatego, że mnie nie było czy coś. Jest tzw duszą towarzystwa, bardzo towarzyskim i otwartym człowiekiem. Córka miała jeszcze gorzej, bo była więcej ze mną niż z tatą, poszła do przedszkola, też się tam nudziła setnie, ale stwierdziliśmy, że musi chodzić, żeby język załapać od tubylców. Marudziła ale wcale nie za mną tylko z nudów i bardzo była zła, że ja z pewnością robię jakieś ciekawe rzeczy jak ona jest w przedszkolu Dopiero w szkole były zajęcia, kóre jej nie nudziły.

[chwast]

Napisane przez _vixen_

Lemoorka, a nie obawiasz się, ze małemu będzie w przedszkolu ciężko, skoro jest cały czas z Toba i nawet babcia nie chce z nim zostawać? Bo ja akurat uważam, ze dla dziecka wcale nie jest dobre przebywanie cały czas z jedna osoba, czyli z mama. Jest takie powiedzenie, ze do wychowania jednego dziecka potrzebna jest cala wies i się z tym zgadzam. Ciężko jest potem w przedszkolu dziecku, które przez 3 lata było non stop w centrum uwagi mamy.

no zależy ja do 3 roku życia byłam tylko z mamą, nigdy nie zostałam sama z babcią na dłużej itd. Poszłam do przedszkola, dwa dni przez pierwsze godziny poryczałam, smutniałam a po tych dwóch dniach już trzeba było mnie siłą zabierać do domu ;p

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Ja poszłam dopiero do zerowki, całe 6 lat z mama, a byłam dzieckiem raczej przy maminej spódnicy, bardzo chorowitym zresztą. Zerowke wspominam wspaniale do dziś
Koleżanka bardziej niezależna posiedziala w zerowce całe 3 dni. Chyba naprawdę wszystko zależy od dziecka.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Linka25]

Oczywiście wszystko zalezy od dziecka. Ja byłam do 5 roku zycia tylko z rodzicami, mama nie pracowała a nigdy nie miałam problemów adaptacyjnych. Ani w przedszkolu, ani w zerówce, bardzo lubiłam tam chodzić, a szkołe to wręcz kochalam

[ciri15]

Napisane przez lemoorka

Gdybiesz paluchem w kawie z fusami....

Moja praca jest zgodna z moim wykształceniem, lubiłam tam chodzić. Nie miałam z kim zostawić Młodego, a teraz nikt z nim nie chce zostać i vive versa on z nikim nie chce, no poza moją mamą. Jest przeżywym stworzeniem, więc moja mama nie chce go na całe dnie. Teściowa wymyśla prywatne żłobki by wyprostowały go. A ja? Ja siedzę już 3 lata w domu i posiedze jeszcze rok jak Młody pójdzie do zwykłego pszedszkola. W tym czasie zrobiłam studia podyplomowe i w końcu poszłam na prawko. Bo mam czas by się na spokojnie zreazliować Byłam zła,że musiałam zostać. A teraz mówie,że nikt mi tych wspomnień nie zabierze

Czemu teraz nikt nie chce z nim zostawać?

Zgadzam się z invisible, kobieta jest nie tylko matką, powinna się realizować jeśli chce, moim zdaniem szczęśliwa matka=szczęśliwe dziecko. I tak szczerze to nie słyszałam o żadnej kobiecie, która wróciła do pracy po miesiącu.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez ciri15

Czemu teraz nikt nie chce z nim zostawać?

Zgadzam się z invisible, kobieta jest nie tylko matką, powinna się realizować jeśli chce, moim zdaniem szczęśliwa matka=szczęśliwe dziecko. I tak szczerze to nie słyszałam o żadnej kobiecie, która wróciła do pracy po miesiącu.

ja znam cztery,jedna nie miała wyboru,specyfika zawodu,reszta 'uciekała' przed byciem z dzieckiem

Znam tez jedną sytuację,kiedy kobieta zaszła w upragnioną ciąże,rodziła przez cc na zyczenie,bo 'poród jest obrzydliwy',3 tygodnie przed terminem,bo pozniej jej lekarz jechał na urlop,od początku dzieciak na butli,od skończonego miesiąca zatrudniona niania od 9-17 ,mimo ze matka dziecka nie pracowała,nie miała tez innych zajęć ,siedziała w domu w innym pokoju. Od 3 m-ca dziecko zamykane od 19-7 w swoim pokoju z nakazem dla ojca ,zeby bron boze nie reagował na płacz.
Ok,mozna powiedzieć ze 'macierzyństwo ją przerosło'...ale kiedy mała skończyła rok ona rozpoczeła starania o drugie dziecko. Dziś ma dwoje,dwie nianie,nie pracuje,dzieci w weekendy są u dziadków bo ona musi od nich odpocząć.


A tak ogólnie ,powiedzenie 'szczęsliwa matka=szczęsliwe dziecko ' to jedna z większy gówno prawd jakie się zdarzają. Niestety zadowolenie matki i dziecka czesto ze sobą kolidują.

[NibyNic]

Stokrotko - to co opisujesz przekracza moje możliwości pojmowania, nie mieści mi się to w głowie

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez NibyNic

Stokrotko - to co opisujesz przekracza moje możliwości pojmowania, nie mieści mi się to w głowie

Ja tez dosc długo mysłałam,ze dziewczyna się zgrywa,ale nie,taką po prostu ma wizję. Dzieci chce mieć bo tak,ale zajmować się nimi nie chce.W posiadaniu dziecka najbardziej rajcuje ją kompletowanie wyprawki.

[Linka25]

Napisane przez stokrotka_to_ja

ja znam cztery,jedna nie miała wyboru,specyfika zawodu,reszta 'uciekała' przed byciem z dzieckiem

Znam tez jedną sytuację,kiedy kobieta zaszła w upragnioną ciąże,rodziła przez cc na zyczenie,bo 'poród jest obrzydliwy',3 tygodnie przed terminem,bo pozniej jej lekarz jechał na urlop,od początku dzieciak na butli,od skończonego miesiąca zatrudniona niania od 9-17 ,mimo ze matka dziecka nie pracowała,nie miała tez innych zajęć ,siedziała w domu w innym pokoju. Od 3 m-ca dziecko zamykane od 19-7 w swoim pokoju z nakazem dla ojca ,zeby bron boze nie reagował na płacz.
Ok,mozna powiedzieć ze 'macierzyństwo ją przerosło'...ale kiedy mała skończyła rok ona rozpoczeła starania o drugie dziecko. Dziś ma dwoje,dwie nianie,nie pracuje,dzieci w weekendy są u dziadków bo ona musi od nich odpocząć.


A tak ogólnie ,powiedzenie 'szczęsliwa matka=szczęsliwe dziecko ' to jedna z większy gówno prawd jakie się zdarzają. Niestety zadowolenie matki i dziecka czesto ze sobą kolidują.

O, ta kobieta na pewno nie cierpiała na OZM

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez Linka25

O, ta kobieta na pewno nie cierpiała na OZM

nie,ona cierpi wlasnie na 'szczesliwa matka to szczesliwe dziecko' i jak sama mówi 'zdrowy egoizm'

[iizabelaa]

Napisane przez invisible_01

Jest to pogląd, z którym osobiście mam problem. No bo czy kobieta, która jest matką, staje się tylko matką i nikim więcej? Co rozumiesz przez "celem zaspokojenia własnego ego"? Czy jeśli praca jest pasją, kobieta się w niej odnajduje, a co więcej jest potrzebna, lubiana, doceniana, to chęć powrotu do pracy mimo posiadania małego dziecka jest wg Ciebie głupia i taka osoba dziecka mieć nie powinna? Ja osobiście jeszcze studiuję, pracuję ale jeszcze nie w wymarzonym zawodzie, ale gdyby udało mi się dostać wymarzoną pracę, to nie wyobrażam sobie zostawienia jej na 3 lata i bycia tylko z dzieckiem. Rozumiem, jeśli ktoś ma pracę, której nie lubi, albo która niespecjalnie go rozwija, ale są i takie zawody, których wykonywanie daje dużą satysfakcję. No i tu moje pytanie - czy taka kobieta, której praca jest jej pasją i która chce po roku macierzyńskiego wrócić do pracy, nie powinna była zostać matką? No i jak długi okres siedzenia z dzieckiem jest wystarczająco długi, żeby powrót do pracy nie był głupi?

eee nie słuchaj, to zazdrość przemawia przez tych, który nie mają wymarzonej pracy

[_vixen_]

Dzieci traktowane jak gazdzety.

Powiem szczerze - nie chciałabym przez trzy lata siedzieć z dzieckiem w domu, po prostu bym się wykonczyla, dzień w dzień to samo. Nikt mi nie wmówi, że to jest takie super ekstra i dla mamy, i dla dziecka. Chyba ze ktoś jest oaza cierpliwości i się świetnie w tym realizuje.

[Linka25]

Napisane przez iizabelaa

eee nie słuchaj, to zazdrość przemawia przez tych, który nie mają wymarzonej pracy

niekoniecznie
ja mialam świetną pracę na kierowniczym stanowisku, pracowałam z fajnymi ludźmi, a pensję mialam dużo powyżej średniej krajowej
a jednak zrezygnowałam z części tego, pracuję, ale zdecydowłam się na pół etatu, wybrałam kompromis bo nie chcialam skazywać roczniaka na moją 9 - 10 godzinną nieobecność dzień w dzień

[Mirabilka]

albo w ogóle jej nie mają - ale nie napiszą wprost że jest deficyt na rynku pracy, słaba płaca itp. tylko pisząc "uwielbiam siedzieć w domu i tak się realizuję"

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez _vixen_

Dzieci traktowane jak gazdzety.

Powiem szczerze - nie chciałabym przez trzy lata siedzieć z dzieckiem w domu, po prostu bym się wykonczyla, dzień w dzień to samo. Nikt mi nie wmówi, że to jest takie super ekstra i dla mamy, i dla dziecka. Chyba ze ktoś jest oaza cierpliwości i się świetnie w tym realizuje.

wiesz,ja jestem z młodą już prawie 2,5 roku w domu, z małą przerwą i jest fajnie ,oazą cierpliwości chyba nie jestem,ale się staram a i owszem,realizuję się w tym ,dla mnie to nie jest 'dzień w dzień to samo' moze przy niemowlaku tak było ,a i to nie do końca,nie trzeba przecież wisieć nad dzieckiem samemu 24/7

---------- Dopisano o 19:34 ---------- Poprzedni post napisano o 19:32 ----------

Napisane przez Linka25

niekoniecznie
ja mialam świetną pracę na kierowniczym stanowisku, pracowałam z fajnymi ludźmi, a pensję mialam dużo powyżej średniej krajowej
a jednak zrezygnowałam z części tego, pracuję, ale zdecydowłam się na pół etatu, wybrałam kompromis bo nie chcialam skazywać roczniaka na moją 9 - 10 godzinną nieobecność dzień w dzień

ano widzisz,u mnie podobnie ,praca po 10-12h ,bywało ze w weekend rownież, na pól etatu przez dłuższy czas nie da rady,musiałabym być w pełni dyspozycyjna a nie chcę być,zmierzam do przekwalifikowania się tak,zeby mieć ozm az do emerytury

[iizabelaa]

Napisane przez Linka25

niekoniecznie
ja mialam świetną pracę na kierowniczym stanowisku, pracowałam z fajnymi ludźmi, a pensję mialam dużo powyżej średniej krajowej
a jednak zrezygnowałam z części tego, pracuję, ale zdecydowłam się na pół etatu, wybrałam kompromis bo nie chcialam skazywać roczniaka na moją 9 - 10 godzinną nieobecność dzień w dzień

Ale co niekoniecznie? Uważasz, że kobieta, która wraca do pracy pomimo posiadania małego dziecka, ponieważ praca jest jej pasją to dzieci mieć nie powinna? Bo o takich poglądach piszemy.

Ja też mam pracę, taka jaką zawsze chciałam mieć. A wróciłam do pracy dopiero jak młode miała 18 miesięcy, i to na pół etatu, a na cały jak skończyła 2,5 roku. Co nie zmienia faktu, że nie oceniam przez ten pryzmat innych, kto powinien a kto nie, mieć dzieci.

To ci nie spełnieni zawodowo, albo nie mający wyboru tak najczęściej robią.

[_vixen_]

Ja (mam nadzieje, ze tymczasowo ) jestem zawodowo niespełniona. Tyle ze zawodowo się bardzo spełnia mój TZ, mało znam ludzi, którzy pracują tyle co on. Przy tak małym dziecku nie chciałabym, żebyśmy pracowali on i ja po kilkanaście godzin dziennie, bo byśmy wykonczyli siebie i dzieciaka. Czasem jest coś za coś, jakiegoś wyboru dokonać trzeba.

[iizabelaa]

Ja aktualnie pracuję tylko przepisowe 40h tygodniowo.

[ciri15]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Znam tez jedną sytuację,kiedy kobieta zaszła w upragnioną ciąże,rodziła przez cc na zyczenie,bo 'poród jest obrzydliwy',3 tygodnie przed terminem,bo pozniej jej lekarz jechał na urlop,od początku dzieciak na butli,od skończonego miesiąca zatrudniona niania od 9-17 ,mimo ze matka dziecka nie pracowała,nie miała tez innych zajęć ,siedziała w domu w innym pokoju. Od 3 m-ca dziecko zamykane od 19-7 w swoim pokoju z nakazem dla ojca ,zeby bron boze nie reagował na płacz.
Ok,mozna powiedzieć ze 'macierzyństwo ją przerosło'...ale kiedy mała skończyła rok ona rozpoczeła starania o drugie dziecko. Dziś ma dwoje,dwie nianie,nie pracuje,dzieci w weekendy są u dziadków bo ona musi od nich odpocząć..

To brzmi, jakby miała te dzieci po to, by pokazać innym jaką ma szczęśliwą rodzinkę.

Napisane przez stokrotka_to_ja

A tak ogólnie ,powiedzenie 'szczęsliwa matka=szczęsliwe dziecko ' to jedna z większy gówno prawd jakie się zdarzają. Niestety zadowolenie matki i dziecka czesto ze sobą kolidują.

Dlaczego? Moim zdaniem wtedy, kiedy kobieta kocha swoje dziecko i chce dla niego jak najlepiej(czyli w normalnej sytuacji) - nie kolidują.

---------- Dopisano o 20:55 ---------- Poprzedni post napisano o 20:53 ----------

Napisane przez _vixen_

Powiem szczerze - nie chciałabym przez trzy lata siedzieć z dzieckiem w domu, po prostu bym się wykonczyla, dzień w dzień to samo. Nikt mi nie wmówi, że to jest takie super ekstra i dla mamy, i dla dziecka. Chyba ze ktoś jest oaza cierpliwości i się świetnie w tym realizuje.

Zgadzam się.

Dziwnie mi brzmi "skazywanie" roczniaka na 8-12 godzin nieobecności mamy.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez _vixen_

Ja (mam nadzieje, ze tymczasowo ) jestem zawodowo niespełniona. Tyle ze zawodowo się bardzo spełnia mój TZ, mało znam ludzi, którzy pracują tyle co on. Przy tak małym dziecku nie chciałabym, żebyśmy pracowali on i ja po kilkanaście godzin dziennie, bo byśmy wykonczyli siebie i dzieciaka. Czasem jest coś za coś, jakiegoś wyboru dokonać trzeba.

no to mamy podobnie,ja ten czas traktuję jako przerywnik,czas dla dziecka i siebie,staram sie organizowac nam dni jakos z sensem,ale mam juz konkretny plan co dalej,tyle ze tutaj pojawia się 'albo-albo'..chcielibysmy miec jeszcze jedno dziecko,ze wzgledow zdrowotnych nie moge tego odwlekac zbyt długo,a jesli zaczne teraz studia,kursy i nową pracę to nie widzę w tym dziecka,chyba ze za min 5 lat a wtedy szanse na zajscie w ciaze mam takie jak na wygraną w lotto

[Linka25]

Napisane przez iizabelaa

Ale co niekoniecznie? Uważasz, że kobieta, która wraca do pracy pomimo posiadania małego dziecka, ponieważ praca jest jej pasją to dzieci mieć nie powinna? Bo o takich poglądach piszemy.

Ja też mam pracę, taka jaką zawsze chciałam mieć. A wróciłam do pracy dopiero jak młode miała 18 miesięcy, i to na pół etatu, a na cały jak skończyła 2,5 roku. Co nie zmienia faktu, że nie oceniam przez ten pryzmat innych, kto powinien a kto nie, mieć dzieci.

To ci nie spełnieni zawodowo, albo nie mający wyboru tak najczęściej robią.

Pisząc "niekoniecznie" mialam na mysli to, ze niekoniecznie zazdrosc przemawia przez tych, ktorzy uwazają ze malemu dziecku nalezy sie nieco poswiecic. Miedzy innymi nalezy poswiecic mu swoj czas. Wlasnie ten czas jest bardzo wazny.



Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.