Polecamy:

**1049fcf7f74b9bbd9e896b064bc98e90e22ff320_640d1602d9fab** · 2012-07-12, 12:42

Cytat:

Napisane przez izqa1988

Hej dziewczyny - pozwólcie ze dołącze bo potrzebuje mega wsparcia i pomocy teraz.

Po 6.5 latach czas to zakończyć - gdyby wam tu opisać co i jak to bym do przyszłego roku pisała więc streszcze sie - od 2009 roku zaczęło sie psuć - niepowiem bo i z mojej winy . Od jakiś dwóch lat był to bardzo toksyczny związek - aż wstyd przyznać ze tyle w tym siedziałam .
Jesteśmy za granica, od 5 lat mieszkamy razem No i teraz czeka mnie wyprowadzka i życie od nowa którego nie znam.
Byłam trzymana na smycz wręcz - zaufania to nie było wogole z jego strony .
Ciagle podejrzenia i wmawianie mi zdrad których nie było - taki typ - on wie wszystko- co ja myśle , co robię , co lubię - gowno prawda ! Wróciliśmy z urlopu , w poniedziałek był pierwszy dzień w pracy a wieczorem scenariusz jak zwykle - włączył mu sie film ze niby go zdradzam i nie da se nic powiedzieć . Wczoraj był koszmar - z jego ust padły takie słowa ze normalnie ppoczułam nienawiść . Jestem zła - na siebie ze tak długo to ciągłam, miałam kłapki na oczach - wolałam zeby było zle ale zeby było .
Znajdę sobie pokój , wyprowadze sie i zacznę życie którego nie znam .

Nie dam sie już !!

Kolejna...

Cytat:

Napisane przez mogg

Odważna jesteś ja jak tylko dowiedziałam się o zdradzie bo podobno tylko się całował również zakończyłąm 3,5 letni związek 3 lata mieszkaliśmy ze sobą nie jest łatwo bo jeszcze mieszkamy ale cóż zrobić mam 25 lat boję się żę już nie znajdę szczęścia :-(

Nie myśl tak o tym w ten sposób. Ja mam o 2 więcej od Ciebie i póki co raczej się tym nie martwię. Stawiam sobie za cel zapomnieć o tym, chociaż kiepsko mi idzie, ostatni miesiąc to kompletna beznadzieja

. Nie chcę być nigdy sama, ale jeśli nikt nie wyda mi się kimś, z kim chciałabym żyć, to wolę być sama. U mnie problemem jest to, że mało kto mnie potrafi zainteresować swoją osobą, przyciągnąć na dłużej. Nie chodzi tu o fizyczność, tylko o charakter, zachowanie. Taka już jestem, że nic mnie długo "nie bierze", a jak już weźmie, to na całego. Mój był jedynym chłopakiem, którego pokochałam, mimo, że jestem blisko 30-ki. Dlatego miałam myśli już, że nikt się nie znajdzie, że już za późno... Jednak zrozumiałam, że po co o tym myślę? Co to ma za znaczenie w tej sytuacji?

Wylecz się najpierw z niego, postaraj się nie myśleć o tym, co będzie za rok czy 2. Najważniejsze to stanąć na nogi.

Cytat:

Napisane przez ama4

Dziewczyny - wiele z nas tu pisało o tym, że "mam tyle a tyle lat, już nic mnie nie spotka dobrego"... Ale układa się. Wszystko w swoim czasie. Jestem na to najlepszym przykładem. Tylko musicie walczyć o siebie i swoje szczęście. Bądźcie egoistkami teraz i róbcie tylko to, co Wam sprawia przyjemność, co jest dobre tylko dla Was. Będąc w związku zawsze się podejmuje jakieś decyzje w ramach kompromisów, itd. - teraz macie czas TYLKO dla siebie! Korzystajcie z niego!

A ile masz lat?
Gratulacje

Też na początku, kiedy nie docierało do mnie, że to koniec, miałam takie myśli, że "hura, jestem wolna, nie muszę się spowiadać z niczego, jestem sama sobie sterem, nie muszę się martwić czyimiś czynami, on mi nie zepsuje humoru swoim zachowaniem". Potem miałam już inne etapy, ale nie warto pisać już.

Cytat:

Napisane przez blue_apple

no i do tego doszłaby nadzieja... że się ułoży i będzie super, podświadoma, bo bym tego chciała, chociaż wiem, że to raczej niemożliwe...

Dokładnie. Ja nieraz liczyłam na cud, na cudowną przemianę. Tyle chcialam mu dać, jeszcze nie zdążyłam mu tego pokazać... Kiedy się psuło byłam często oschła, wszystkie uczucia tłumiłam w sobie. Może to i dobrze teraz...

Cytat:

trudno zobaczyć kogoś innego na tym miejscu, przywiązanie jest przecież ogromne, a jak boli myśl, że on już sobie zapełnia pustkę po mnie?

Ja jak mi się przyznał, że spotykał się z jakąś "koleżanką" ponad miesiąc, też poczułam się jak zero. Ja żyłam z dnia na dzień, byleby żyć, a on sobie chciał atrakcje już zapewnić. Też mnie to zabolało, że tak szybko chce się zająć inną. Tak wyszło, jakby po 3 miesiącach przestał mnie kochać i wolał iśc na łatwiznę i znaleźć nową, niż wrócić do mnie, a przecież pod koniec roku mówił, że "gdybym cię tak nie kochał, nie byłoby mnie tu..."...
Z tą dziewczyną to wypytywałam co nieco o to, jak to było (na ostatnim spotkaniu). Denerwował się strasznie, nie chciał zbytnio mówić. Wiem tylko, że to jakaś małolata była (6 lat młodsza od niego), paliła (ja bardzo nie lubię dymu papierosowego). Mówił, że wydawała mu się inna (niż się później okazało), że jest w porządku, inteligentna (ha! od kiedy zwraca na to uwagę??!). Bardzo mnie to zdziwiło, bo ja jestem jakby przeciwieństwem, myślałam, że pasuje mu to, że nie jestem jak jakaś "dziewczyna z ławki pije pali"... Jak coś na ten temat powiedziałam, że "to tobie przeszkadzało, że ja już nie chodzę po imprezach, że nie piję, że może jestem..nudna dla ciebie??!". A on na to "jak miałaś tyle lat co ona to też imprezowałaś i piłaś". Super... A niby nie porównywał nas.
Ponoć pochodziła z jakiejś patologicznej rodziny, ojciec nie mieszkał z nimi, a matka piła. Wypowiadał się za to, że jest pier***nięta, bo pewnego razu wsiadła pijana do auta i ją policja złapała, straciła prawko, auto sprzedała. I że wydawała się inna.
Później na tym spotkaniu, kiedy już jakby bardziej był skłonny się otworzyć (ale nie były to zbytnio wyżyny, dalej jakby miał problem mówić z tym co czuje i co było), pozadawałam jeszcze parę pytań. Chyba takich typowo babskich... Spytałam, czy ona podobała mu się bardziej niż ja, czy "na tym samym poziomie"... Najpierw odpowiedział, że "co to za pytania?", powiedziałam "odpowiedz po prostu"... Powiedział, że "jeśli chodzi o wygląd to na pewno ty, a charaktery miałyscie zupełnie rożne". Zapytałam "ale co to znaczy? Ze jaka ona byla, co robila innego niż ja, czego nie robila?". Skwitował tylko, że "byłyście inne". Na nieszczęście wtedy byl już blisko sklep, do którego szedł, więc wszedł tam, ja zaczekałam na zewnątrz... I zrobiło mi się przykro, bo to zabrzmiało jak wymówka, jakby chciał powiedzieć "z wyglądu jesteś ok, ale charakter masz do dupy i nie da się z tobą wytrzymać, nie ciągnie mnie do ciebie, wolalem z nią spędzać czas"

. Jak wyszedł chciałam do tego jeszcze wrócić, zadałam raz pytanie, ale jak mnie zbył i widziałam te jego poddenerwowanie, to odpuściłam... Jakoś nie widziałam w tym celu

I co mam teraz myśleć, że on był ze mną, a uważał, że byłam beznadziejnym człowiekiem? Dlaczego mnie nie doceniał

Cytat:

nie chciał walczyć, ok, nie musiał, może to i lepiej, ale boli cholernie, że decyzja zapadła, bo pojawił się ktoś, kto może mnie zastąpić... nie wiedziałam, że da się mnie tak łatwo zastąpić

i tak potraktować, jak potraktował...
że jest ktoś, kto robi to wszystko, co ja kochałam...
czuję się zdradzona...

bo dalej Ci zależało na tym, aby się mu podobać...

A mi się wydaje, że chciałaś, aby walczył. Chyba każda z nas by chciała... Pamiętam, jak kiedyś oglądałam program i tam Skrzynecka opowiadała o tym jak się rozpadał jej związek i że najbardziej bolało ją, że ten facet, po tylu latach, nie walczył o nią, kiedy ona chciała odchodzić. Ponoć przyznał jej się później, że nie walczył, bo wiedział, że i tak odejdzie (akurat ona chyba do innego odchodziła, więc troche zły przykład). Mnie też zawsze bolało, że kiedy mówiłam, że mam dośc, to on nie brał się w garść, nie robił nic, by mnie nie wypuścić... A ja potrzebowałam tego, widzieć, że jestem dla niego ważna, że łatwo mnie nie odda..

Jestem staroświecka tak mi się wydaje. To nie te czasy.

Nie wiem, co Ci powiedzieć, chyba tylko tyle, że rozumiem. I boli to, że ta osoba była nam tak bliska, a teraz staje się obca...

Cytat:

dla mnie są okropne poranki, kiedy wiem, że już nigdy nie zobaczę porannego smsa

że być ktoś inny teraz je widzi... że na kimś innym będzie mu zależało tak, jak na mnie...

To ja miałam i mam doły wieczorami.

Cytat:

może masz rację, że muszę przekonać się sama o tym

mam ochotę wygarnąć mu tyle - wczoraj było jak zwykle jeśli chodzi o rozmowę - niby coś sobie wyjaśniliśmy, ale ja czuję, że nie do końca, ja dalej wielu spraw nie rozumiem, ale to też wynika z tego, że on ukrywał niektóre informacje... bo nie chciał mi sprawiać przykrości? bo mu głupio? bo może po prostu mnie zdradził, najzwyczajniej w świecie?

Jakbym siebie czytała. Też miałam taką potrzebę, do teraz ją mam. Ale poddałam się. Wyrzucić, powiedzieć, co czuję, zrozumieć wiele jego zachowań, spraw. Nawet wczoraj pytałam przez tel (w nocy). Jednak to jak mur, to nic już nie da, nic się nie dowiem, nie chcę już się męczyć. On mówi do mnie tak dziwnie, tak inaczej. Jest taki zimny, nie wiem, czy teraz nadal udaje tego twardego (mówił mi na spotkaniu, że nie chciał pokazywać po sobie, ze na niego działa to, co mówiłam ciągle). Chociaż, czy można udawać takie coś? Ja czuję, jakby on po prostu taki był już, jakbym ja nic nie znaczyła i go nie obchodziła. Boli strasznie, kiedy ta osoba tak do ciebie mówi, kiedy wiesz, że dawniej postąpiłaby inaczej, jeśli mówisz jej coś takiego.

Poddałam się, muszę jakoś sobie wybić to z głowy, dziś rano myślałam o zachowaniach parę lat temu, kiedy mnie zawiódł, że wtedy było coś nie tak, że przecież nie powinien. Ja wtedy też nie byłam niewinna, fakt. Ale gdybym była w jego sytuacji, postąpiłabym inaczej... I tak myślałam, dlaczego nie rozstałam się wtedy?? Odpowiedź... Wtedy wlasnie zrozumialam, że go kocham

. Później było raz dobrze, raz źle i tak ciągle. Jednak przekonywał mnie takimi niektorymi zachowaniami, gestami, ze kocha. Wiem, że to źle, tak grzebać w przeszlości, ale ja myslalam, że może to pomoże mi się z tym uporać, jak dojdę do tego, kiedy zaczęlo się psuć, dlaczego?

Ty widzę też chyba robisz coś takiego, doszukujesz się powodów, dla którego Wam nie wyszło...

Cytat:

Napisane przez mogg

Wczoraj się z nim widziałam na chwilę szczerze ? nie rozumiem go na szczęście już się nie zachowuje nie gada do mnie kochanie itp. wczoraj czułam właściwie tylko to że ja po tym wszystkim mogę zachowywać się normalnie a on jest dziwny bierze coś z domu i mi mówi że odda kasę a i najlepsze pyta się czy będę robiła pranie ? no przegięcie mam jeszcze prać jego rzeczy ?? co mu na to odpowiedzieć jak kolejny raz o to zapyta a wierzcie zapyta nie chcę my dogadać tylko odpowiedzieć inteligentnie i na poziomie tylko nie mogę nic wymyślić,.

Boże, jak można być takim PROSTAKIEM?? Widzi, jak się czujesz, że jesteś wykonczona psychicznie (nie wierzę, że tego nie widać!), a on jeszcze do Ciebie na "kochanie", jakby nigdy nic?? A później o praniu?? Na prawdę, trzeba chyba serca nie mieć, żeby tak potraktowac osobę, którą się kochało!!! Jeszcze brakuje, żeby Ci powiedział "co dziś na obiad?". No paranoja. Ja bym czuła,że to się chyba nie dzieje na prawdę i chyba mam jakieś omamy

mogg · 2012-07-12, 12:50

właśnie też się zastanawiam co za koleś nie dość że wczoraj mi mówi że nie spotyka się z tamtą laską że nie wie co myśleć ale był taki inny taki chłodny nie patrzył w oczy był nie wiem kim ten człowiek był ja wiem że dobrze się stało ale najnormalniej cierpię właśnie ja z nim kończę związek a on leci się spotkać z tamtą to chyba już pokazało kim ja dla niego jestem... i mi jeszcze o tym powiedział ... już nie mówi do mnie kochanie itp. wczoraj widziałam już był oschły na dystans on ma przyjaciela z nim siedzi to był nasz wspólny przyjaciel a ja siedzę w domu sama ze wspomnieniami ... :/ i pytaniem jak żyć dalej?

tweedledee · 2012-07-12, 12:59

Podczytuję ten wątek trochę z sentymentu, bo swego czasu niesamowicie mi pomógł - chociaż zbytnio się nie udzielałam

W styczniu rozstałam się z narzeczonym, po 5 wspólnych latach, był moim pierwszym poważnym facetem - miłością życia (tak wtedy myślałam

).
Jedyne co mogę napisać teraz, czytając Wasze ostatnie wpisy: nie mogłam uwierzyć, że będę w stanie kiedykolwiek kogoś tak pokochać, zaufać innemu, że ktoś inny będzie mnie dotykał, całował, że z kim innym będę się kochać, planować przyszłość, o kogoś innego się martwić - generalnie, że stworzę nowy ZDROWY związek. Bo oczywiście związek z ex do najzdrowszych relacji nie należał, co więcej, mogę śmiało powiedzieć, że była to relacja bardzo toksyczna, a nawet jeśli już pominę tę kwestię, to najzwyczajniej w świecie do siebie nie pasowaliśmy

Zaczynałam z nim być, kiedy miałam 15 lat i przez parę lat byliśmy naprawdę szczęśliwi, ale jak to zazwyczaj w tak młodo rozpoczętych związkach bywa, nasze osobowości się zmieniły, oczekiwania od życia też. W życiu nie zapomnę tego strasznego uczucia kiedy zrozumiałam, że naprawdę już nie będziemy razem, że to wszystko już się skończyło.
Ale

Poznałam kogoś, z kim jestem teraz niesamowicie szczęśliwa. Piszę to po to, by rozwiać Wasze wątpliwości, co do tego, jak niesamowicie można się dobrać z nowym facetem po rozstaniu z ex

Dopiero teraz odkrywam, czym jest zdrowa relacja, jakie to niesamowite uczucie kiedy facet dba o nie w taki sposób, kiedy aż tak mu zależy, kiedy mamy podobne poglądy, poczucie humoru, a spędzanie czasu na wielogodzinnych rozmowach jest czymś niesamowitym

Teraz, z ręką na sercu, z chęcią podziękowałabym exowi, że wtedy mnie nie chciał, bo inaczej nie poznałabym obecnego TŻta, z którym chociaż jestem bardzo krótko, to jednak bardzo szczęśliwa i odkrywam, ja 100% zdrowa relacja wyglądać powinna

Także głowy do góry dziewczyny, nie zamykajcie się na nowe znajomości. Też na początku nawet podczas takich spotkań bardzo często myślałam o ex (!), porównywałam. Teraz jestem tak zakochana i zadowolona z obecnego stanu rzeczy, że bardzo średnio interesuje mnie, co się z moim ex dzieje

**bulbulka** · 2012-07-12, 13:02

Cytat:

Napisane przez tweedledee