Czym są dołeczki Wenus, gdzie możemy je znaleźć i jak je wyćwiczyć?

Dołeczki Wenus, czyli dwa wgłębienia na plecach nie są widoczne u wszystkich. Najczęściej pojawiają się u osób o szczupłej sylwetce, które mają silnie umięśnione plecy i pośladki oraz cechują się dobrym przepływem krwi. Nie udowodniono, że są dziedziczone przez nas genetycznie. Wbrew przekonaniom nie występują wyłącznie u kobiet. Ich męska wersja nazywana jest dołeczkami Apolla. Występuje jednak nieco rzadziej. Tego typu wgłębienia można wyćwiczyć. Osoby, które je posiadają, nie tylko w oczach innych mogą uchodzić za bardziej pociągające, ale też mogą osiągać bardziej intensywne orgazmy.

Intrygujące dołeczki Wenus znajdziemy tuż nad pośladkami w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Są widoczne ze względu na napięcie więzadeł i mięśni. Mają postać dwóch charakterystycznych punktów o różnych wielkościach i poziomach głębokości.

Zobacz także: Ćwiczenia na plecy, które możesz zrobić w domu

Znaczenie dołeczków Wenus w sferze intymnej

Dołeczki Wenus mają znaczenie dla życia seksualnego ich posiadaczek. Intensyfikują orgazmy, ale też mogą warunkować wydłużenie czasu ich odczuwania. Co więcej, dzięki dobremu krążeniu krwi mogą świadczyć o zdolności do zwiększania przyjemności podczas stosunku. Dotyczy to również wszelkiego rodzaju bliskości fizycznej - w tym masażu, również relaksacyjnego. To bardzo dobra wiadomość!

Zobacz także: 5 sposobów na to, żeby zwiekszyć swoje szanse na orgazm

Ćwiczenia na dołeczki Wenus

Żeby dołeczki Wenus stały się widoczne należy zmniejszyć ilość tkanki tłuszczowej. Dobrze jest więc początkowo zadbać o jej redukcję. Następnie przystąpić do aktywności skupionej na plecach i pośladkach. Najlepsze będą ćwiczenia wzmacniające odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Pozwolą one na pogłębienie dołeczków Wenus, ale też podniosą pośladki i zredukują bóle w tych partiach ciała.

Unoszenie tułowia

Leżąc przodem do podłogi wyciągamy ręce przed siebie i opieramy głowę o ziemię. Najlepiej jeśli użyjemy do tego maty. Nogi trzymamy proste i możliwie najbliżej siebie. Unosimy delikatnie tułów nie odrywając miednicy od maty. Nogi również powinny zostać w pozycji leżącej. Wytrzymujemy w takiej pozycji kilka sekund. Żeby uwydatnić dołeczki Wenus dobrze jest wykonać nawet 10 powtórzeń w kilku seriach.

Plank

Ćwiczenie nazywane również deską na dołeczki Wenus, gdzie należy położyć się na brzuchu, a następnie podeprzeć się na przedramionach, a następnie unieść ciało, przenosząc ciężar na stopy i ręce. W takiej pozycji wytrzymujemy od 15 sekund do nawet pół minuty. Ważne, żeby podczas wykonywania ćwiczeń, spiąć łopatki.

Mostek

Unoszenie tułowia polegające na wypychaniu bioder ku górze może pomóc w modelowaniu dołeczków Wenus. Żeby wykonać ćwiczenia należy leżąc na plecach na macie, zgiąć nogi w kolanach i podkurczyć je tak, żeby stopy sięgały niemal pośladków. Dłonie kładziemy za głowę, na wysokości uszu i podnosimy się. W takiej pozycji unosimy biodra ku górze i wytrzymujemy w takiej pozycji kilka sekund.

Koci grzbiet

Koci grzbiet to poniekąd ćwiczenie odwrotne do mostka. Klękając na macie, podpieramy się dłońmi o podłogę i wypychamy plecy w tzw. klęku podpartym. Ciężar ma spoczywać na dłoniach i stopach. Głowę chowamy między rękoma. W takiej pozycji wytrzymujemy kilka sekund i wracamy ponownie do początkowej pozycji. Wykonujemy 5-10 powtórzeń w kilku seriach.

Unoszenie nóg

Leżąc na płasko na brzuchu na podłodze, trzymając ręce przy głowie, unosimy wyprostowane nogi na kilka cm nad jej poziom. Najlepiej jeśli będą one złączone. Nogi utrzymujemy w górze przez ok. 5 - 10 sekund. W zależności od poziomu zaawansowania, możemy zrobić 10-15 powtórzeń. Wykonujemy je w seriach. Ćwiczenie pozwala również wzmocnić mięśnie brzucha. Głowa powinna być podczas ich wykonywania oparta o ziemię.

Klasyczne i bułgarskie przysiady

Klasyczny przysiad polega na opuszczeniu bioder w pozycji stojącej przez ugięcie kolan i jej uniesienie. Podczas aktywności ręce są wyciągnięte na prosto na wysokości ramion. W przypadku wersji bułgarskiej, przy przysiadzie wykorzystuje się krzesło, stolik lub podparcie i ustawia za plecami. Następnie jedną z nóg zaczepia się o nie, kładąc na nim palce. Stołek nie może być zbyt wysoki. Optymalnym będzie przedmiot sięgający maksymalnie kolan.