Rozstanie z facetem, cz. XVIII

[AguŚ87]

Ale bylam pijana, szok, naszczęście nie pisalam do nowego, średnio się bawilam.

wstałam z tak ogromną tęsknota, wizją że to koniec i go nie zobacze, z bolącym sercem. a on jak to on się świetnie bawi cały weekend w innym mieście... dlatego mnie wczoraj zlal.
matko zebym tylko się nie odezwała

[Maaya]

Napisane przez Lemalia

Już Cię mocno przytulam! :przytu l:
Koniecznie zajmij się dzisiaj czymś. Nie siedź w domu i nie rozpamiętuj, bo największą krzywdę wyrządzasz sobie. Jeśli jesteście sobie przeznaczeni to choćby nie wiem co wrócicie do siebie i jeszcze tysiąc razy napiszesz mu, że życzysz miłej pracy. Jeśli zaś nie, to bez sensu to przypominać, bo już nic dobrego z tego nie wyniknie, a tylko zranisz siebie. Dbaj o siebie. Nie musisz mieć wyrzutów sumienia, że przytuliłaś kolegę, jesteś wolna. Eks wiedział, na co się decyduje i niech się z tym liczy.

---------- Dopisano o 11:13 ---------- Poprzedni post napisano o 10:41 ----------

Dziewczyny!
Po tym tygodniu nie odzywania się napisałam do niego dziś rano. Chcę, żebyśmy w końcu wyjaśnili sobie wszystko raz a dobrze, nie przez sms. Tkwiąc w niepewności nie jestem w stanie ruszyć do przodu.
Wyszłam z założenia, że w najgorszym wypadku będę miała pewność i będę mogła dzięki temu powoli uporać się z tym bagnem i zacząć budować coś nowego. W najlepszym... no w to za bardzo nie wierzę, choć było cudownie, gdyby się spełniło... tak czy inaczej zobaczymy, co z tego wyniknie. Mam nadzieję, że moja agonia się w końcu skończy, że będę mogła zacząć żyć od nowa.
Czuję przez skórę, że tak czy inaczej będzie dobrze. Cokolwiek się nie wydarzy.
Ł odpisał, że być może jutro znajdzie czas. Wszystko jest uzależnione od jego pracy, więc czekam na wiadomość. Napisał też, że rzeczywiście rozmowa przez smsy nie bardzo Nam wychodziła i był zaskoczony (heh), że chcę się z nim w ogóle spotykać. Napisał, że teraz dużo pracuje, żeby nie rozmyślać.
Wiem, że nie jestem mu obojętna i wyrzucałabym sobie do końca życia, gdybym nie zaryzykowała i nie spotkała się z nim teraz. Może w końcu sytuacja się rozjaśni. Najwyżej znów będę wypłakiwać tu swoje żale.

Dziękuję, dziękuję..! Trochę mi lepiej Staram się sobie tak to tłumaczyć, i jakoś się trzymać. Tylko nie wiem, czy walczyć żeby go dozyskać, czy zostawić go w spokoju na jakiś czas, i dopiero...

A co do Twojej sytuacji.. Lepsza najgorsza prawda, niż niepewność. Tak mi się wydaję Przynajmniej będziesz wiedziała na czym stoisz, i będziesz mogła do tego sę dostosować.
Kto wie, może dobrze się skończy? Trzeba mieć nadzieję...
Bedę trzymać kciuki, głowa do góry

[AguŚ87]

Napisane przez loloo

hej

kilka stron wcześniej pisałam, że chcę się rozstać z tżtem, bo jestem już zmęczona tym związkiem i jestem całkowicie pewna swojej decyzji.

rozmawiałam z nim wczoraj. miałam być u niego tylko na chwilkę, a byłam ponad 3h z czego większość czasu przepłakałam.
przyszłam, powiedziałam o co mi chodzi i byłam wtedy zdecydowana i stanowcza. jak już powiedziałam, co miałam do powiedzenia to tż podszedł do mnie i ze złami w oczach powiedział, że rozumie i że bardzo mnie przeprasza.
i nie było to takie "wróć do mnieeeee, ja się zmienię i będzie cudownie" tylko wiecie, takie zwykłe przepraszam. wiem, że było to szczere i ruszyło mnie do szpiku kości.

potem rozmawialiśmy tak na spokojnie, ja płakałam, on mnie przytulał... jak wychodziłam to starał się nawet żartować z tego, że go dziewczyna rzuciła, ale widziałam jak mu ciężko.
skończyło się na tym, że obiecaliśmy sobie że będziemy o siebie dbać, tż powiedział że bardzo chce żebym była szczęśliwa i jeśli nie z nim to z kimś innym, bo widocznie on już nie potrafi sprawić że będę szczęśliwa...

on teraz wyjeżdża na prawie 2 tygodnie. umówiliśmy się, że jak wróci to odezwie się do mnie i jeszcze wtedy porozmawiamy. (tak czy siak będziemy musieli się zobaczyć, bo musi np. zabrać swoje rzeczy ode mnie z mieszkania)

wieczorem byłam na imprezie urodzinowej wspólnego kumpla. zadzwoniłam też do przyjaciela tżta żeby go wyciągnął z domu gdzieś, bo nie chciałam żeby sam był.
jakoś wczoraj o tym nie myślałam, bo alkohol, znajomi, muzyka. ale dziś zamiast się uczyć na zaliczenia to mam taki mętlik w głowie.

nie wiem czy dobrze zrobiłam. nie wiem co mam zrobić dalej i nie wiem czy chcę się spotkać z 'potencjalnym zastępcą' mojego byłego.
nie sądziłam, że będzie mi tak źle bo wydawało mi się że jestem pewna mojej decyzji.

b.dobrze zrobiłaś. jezeli będzie mu zależało zmieni się i bedzie o ciebie zabiegał, jeżeli nie to wiadomo. po co miałas tkwić w czyms i byc nieszczesliwa i dusic to w sobie. dobrze ze mu to wszystko powiedziałas.

[Malla]

Napisane przez zoskasamoska

Tak poza tym dziewczyny, czuję się strasznie samotna. Nie mam żadnej koleżanki ! Na jedynej jaką miałam sie zawiodłam.Od tamtego czasu nie gadamy ze sobą, czyli jakies 2 tygodnie Przesiaduje jak durna w domu 24 na dzień, jeju szlag mnie trafia Do tego wieeeelka pustka, momentami mam już tego dosyć.

I dlatego Cię do niego ciągnie, nie masz alternatywy... Odśwież stare znajomości, wyciągnij pierwsza rękę. Ja poznałam wiele dobrych koleżanek przez Wizaż właśnie inaczej byłabym tu całkiem sama...

Napisane przez pika87

NO dziewczyny, 3majcie kciuki bo zaraz wyruszam w miasto mam nadzieję, że będę się dobrze bawiła, bo strasznie jest mi to potrzebne (muszę to wszystko odreagować). PIKA wraca do gry

I jak było?

Napisane przez magdus1747

hej dziewczyny dawno mnie tu nie było
U mnie świetnie, minął miesiąc od rozstania, zdałam maturę i mam się świetnie były pod koniec kwietnia chciał wrócić, spotkaliśmy się, on się popłakał ale to spotkanie uświadomiło mi, że nic już do niego nie czuję wiadomo sentyment pozostał ale miłości już nie ma.
Mogę powiedzieć że wkońcu jestem szczęśliwa.

Wspaniałe wieści!

Napisane przez Maaya

Niech mnie ktoś przytuli

Przecież kolega Cię przytulał

Napisane przez Lemalia

Wiem, że nie jestem mu obojętna i wyrzucałabym sobie do końca życia, gdybym nie zaryzykowała i nie spotkała się z nim teraz. Może w końcu sytuacja się rozjaśni. Najwyżej znów będę wypłakiwać tu swoje żale.

U mnie po spotkaniu niewiele się wyjaśniło Do wszystkiego doszłam sama lub dzięki temu wątkowi, a nie dzięki niemu.

Napisane przez loloo

skończyło się na tym, że obiecaliśmy sobie że będziemy o siebie dbać, tż powiedział że bardzo chce żebym była szczęśliwa i jeśli nie z nim to z kimś innym, bo widocznie on już nie potrafi sprawić że będę szczęśliwa...
on teraz wyjeżdża na prawie 2 tygodnie. umówiliśmy się, że jak wróci to odezwie się do mnie i jeszcze wtedy porozmawiamy.

Ach, jak to pięknie brzmi A jak rzadko tak się dzieje...

Napisane przez loloo

nie sądziłam, że będzie mi tak źle bo wydawało mi się że jestem pewna mojej decyzji.

Porzucanie też boli...

Napisane przez alka132

I teraz po Twoim poście zaczynam się zastanawiać czy rzeczywiście oni są tacy delikatni czy też po prostu im z dnia na dzień odpierdala i muszą się usprawiedliwić czymś

Męską dumę łatwo urazić. Szkoda, że nie zdają sobie sprawy z tego, jak łatwo urazić kobiecą

Napisane przez tuliiipanek

Ja chyba oszaleje, wariuje, za pare godz sie widzimy, tak sie boje tego spotkania

I jak?

[plu]

Napisane przez loloo

hej

kilka stron wcześniej pisałam, że chcę się rozstać z tżtem, bo jestem już zmęczona tym związkiem i jestem całkowicie pewna swojej decyzji.

rozmawiałam z nim wczoraj. miałam być u niego tylko na chwilkę, a byłam ponad 3h z czego większość czasu przepłakałam.
przyszłam, powiedziałam o co mi chodzi i byłam wtedy zdecydowana i stanowcza. jak już powiedziałam, co miałam do powiedzenia to tż podszedł do mnie i ze złami w oczach powiedział, że rozumie i że bardzo mnie przeprasza.
i nie było to takie "wróć do mnieeeee, ja się zmienię i będzie cudownie" tylko wiecie, takie zwykłe przepraszam. wiem, że było to szczere i ruszyło mnie do szpiku kości.

potem rozmawialiśmy tak na spokojnie, ja płakałam, on mnie przytulał... jak wychodziłam to starał się nawet żartować z tego, że go dziewczyna rzuciła, ale widziałam jak mu ciężko.
skończyło się na tym, że obiecaliśmy sobie że będziemy o siebie dbać, tż powiedział że bardzo chce żebym była szczęśliwa i jeśli nie z nim to z kimś innym, bo widocznie on już nie potrafi sprawić że będę szczęśliwa...

on teraz wyjeżdża na prawie 2 tygodnie. umówiliśmy się, że jak wróci to odezwie się do mnie i jeszcze wtedy porozmawiamy. (tak czy siak będziemy musieli się zobaczyć, bo musi np. zabrać swoje rzeczy ode mnie z mieszkania)

wieczorem byłam na imprezie urodzinowej wspólnego kumpla. zadzwoniłam też do przyjaciela tżta żeby go wyciągnął z domu gdzieś, bo nie chciałam żeby sam był.
jakoś wczoraj o tym nie myślałam, bo alkohol, znajomi, muzyka. ale dziś zamiast się uczyć na zaliczenia to mam taki mętlik w głowie.

nie wiem czy dobrze zrobiłam. nie wiem co mam zrobić dalej i nie wiem czy chcę się spotkać z 'potencjalnym zastępcą' mojego byłego.
nie sądziłam, że będzie mi tak źle bo wydawało mi się że jestem pewna mojej decyzji.

u mnie było bardzo podobnie. Dopiero jak naprawdę zerwałam, to zaczełam się zastanawiac czy nie warto było jeszcze raz spróbować to naprawić i czy moja 'alternatywa' jest tego wszystkiego warta.... do jakich doszłam wniosków? Nie żałuje że z nim zerwałam, chociaż nie minęło jeszcze dużo czasu, czuję ulgę. Dużą ulgę. Mimo że jest mi cięzko mam świadomośc że dobrze zrobiłam. A jeśli chodzi o Pana numer 2 powoli dochodzi do mnie że jednak chyba nie jest wart zachodu i nie powinnam się w to wplątywać, ale oczywiście i tak nadal w to brne... może też dzięki temu nie rozpamiętuje rozstania...

[tuliiipanek]

Dziewczyny, to byla jak dotad najtrudniejsza rozmowa w moim zyciu, na poczatku rozmawialismy tak luzno, smialismy sie, ale potem oczywiscie bylo coraz trudniej, najpierw pogadalismy troche o tym ze mnie ranil tymi klamstwami jak tak sobie szczerze o tym pogadalismy to bylo mi lepiej ale potem mowilam ze mnie rani tym o czym pisalam wczesniej, ze czuje sie nie kochana, nieszczesliwa, zaniedbywana oczywiscie plakalam ale nie tylko ja, gdy wspomnialam o tym co mnie rani to i on sie rozplakal, pierwszy raz go widzialam jak tak plakal, przeplakalismy razem ponad godz, widzialam jak bylo mu ciezko z tym ze placze (bo przeciez faceci niby nie placza) mowil ze on wie o tym ze mnie rani, wie ze mnie zaniedbuje, ze staral sie to zmienic w sobie ale nie potrafi, mowil ze mnie kocha naprawde mnie kocha ale on nie jest gotowy do tak powaznego zwiaku i stad te wszystkie przykrosci, jak to wszystko mowil to glos mu sie "lamal", plakal i i mowiac to slyszalam jak glos mu drzy i sie "lamie". Przejelo mnie to strasznie, widzialam ze byl taki szczery jak nigdy dotad chyba, mowil ze naprawde sie staral zeby bylo lepiej ale widocznie nie potrafi mnie uszczesliwic, mowil ze nie wyobraza sobie zyc beze mnie i nie chce ale jesli mam przez to nie cierpiec to musimy sie rozstac, plakalismy razem jak male dzieci. Mowil ze nienawidzi siebie za to ze mnie tak rani, ze on musi dostac jeszcze po dupie od zycia zeby docenic to co ma, ze jestem dla niego za dobra i nie umie docenic tego szczescia co go spotkalo. plakal caly czas Wiem ze pewnie pomyslicie za kazdy facet tak mowi ale ja czulam to i wiem ze byl szczery i wszystko co powiedzial to prawda. Tak mnie mocno przytulal, widzialam jak mu jest rownie ciezko jak mnie, moze nawet ciezej. Mowil ze on mnie kocha i nawet gdy sie rozstaniemy zawsze bedzie mnie kochal, potem duzo lezelismy i tak poprostu plakalismy razem, potem mowie ze musimy sie rozstac ze tak bedzie lepiej, on ze mysli o tym zeby sprobowac jeszcze raz ze moze sie postara zeby bylo lepiej jeszcze raz, ale ja mowie ze to raczej nic nie da gdy on nie jest gotowy na taki zwiazek zostal u mnie na noc bo do pozna w nocy rozmawialsimy, dzis rano odjezdal i w ogole nie czulam ze sie rozstajemy. To do mnie chyba jeszcze nie dotarlo, ze sie rozstalismy, do niego tez jeszcze nie raczej. My sie naprawde kochamy, ja to wiem a wbrew sobie sie rozstajemy boje sie ze niszczymy prawdziwa milosc, gdybysmy sie nie kochali nie byloby nam tak ciezko przeciez, ja widzialam po nim jak bardzo go to boli, jak tego nie chce, naprawde. Peka mi serce wybaczcie jesli to jest jakos nie skladnie napisane ale caly czas placze

[201801191006]

.

[AguŚ87]

Niech cieszą się te które mają jasną sytuację naprawde.
Ja tkwie w martwym pkt. Nie wiem co jest grane, żekomo zalezało i zniknał ZNÓW bez słowa. Do rozmowy pewnie już nie dojdzie i do spotkania więc się nie dowiem o co Nowemu chodzi. I tylko milion pytań w głowie. NIECIERPIE tak.

[tuliiipanek]

Napisane przez loloo

czuję dokładnie tak samo... ale jakaś część mnie mówi, ze to rozstanie wyjdzie mi na dobre.

Ja tak jeszcze nie czuje, przed rozstaniem czulam tak ze wyjdzie mi to na dobre ale teraz bol jest silniejszy tak strasznie mi ciezko

[Connff]

Napisane przez tuliiipanek

Dziewczyny, to byla jak dotad najtrudniejsza rozmowa w moim zyciu, na poczatku rozmawialismy tak luzno, smialismy sie, ale potem oczywiscie bylo coraz trudniej, najpierw pogadalismy troche o tym ze mnie ranil tymi klamstwami jak tak sobie szczerze o tym pogadalismy to bylo mi lepiej ale potem mowilam ze mnie rani tym o czym pisalam wczesniej, ze czuje sie nie kochana, nieszczesliwa, zaniedbywana oczywiscie plakalam ale nie tylko ja, gdy wspomnialam o tym co mnie rani to i on sie rozplakal, pierwszy raz go widzialam jak tak plakal, przeplakalismy razem ponad godz, widzialam jak bylo mu ciezko z tym ze placze (bo przeciez faceci niby nie placza) mowil ze on wie o tym ze mnie rani, wie ze mnie zaniedbuje, ze staral sie to zmienic w sobie ale nie potrafi, mowil ze mnie kocha naprawde mnie kocha ale on nie jest gotowy do tak powaznego zwiaku i stad te wszystkie przykrosci, jak to wszystko mowil to glos mu sie "lamal", plakal i i mowiac to slyszalam jak glos mu drzy i sie "lamie". Przejelo mnie to strasznie, widzialam ze byl taki szczery jak nigdy dotad chyba, mowil ze naprawde sie staral zeby bylo lepiej ale widocznie nie potrafi mnie uszczesliwic, mowil ze nie wyobraza sobie zyc beze mnie i nie chce ale jesli mam przez to nie cierpiec to musimy sie rozstac, plakalismy razem jak male dzieci. Mowil ze nienawidzi siebie za to ze mnie tak rani, ze on musi dostac jeszcze po dupie od zycia zeby docenic to co ma, ze jestem dla niego za dobra i nie umie docenic tego szczescia co go spotkalo. plakal caly czas Wiem ze pewnie pomyslicie za kazdy facet tak mowi ale ja czulam to i wiem ze byl szczery i wszystko co powiedzial to prawda. Tak mnie mocno przytulal, widzialam jak mu jest rownie ciezko jak mnie, moze nawet ciezej. Mowil ze on mnie kocha i nawet gdy sie rozstaniemy zawsze bedzie mnie kochal, potem duzo lezelismy i tak poprostu plakalismy razem, potem mowie ze musimy sie rozstac ze tak bedzie lepiej, on ze mysli o tym zeby sprobowac jeszcze raz ze moze sie postara zeby bylo lepiej jeszcze raz, ale ja mowie ze to raczej nic nie da gdy on nie jest gotowy na taki zwiazek zostal u mnie na noc bo do pozna w nocy rozmawialsimy, dzis rano odjezdal i w ogole nie czulam ze sie rozstajemy. To do mnie chyba jeszcze nie dotarlo, ze sie rozstalismy, do niego tez jeszcze nie raczej. My sie naprawde kochamy, ja to wiem a wbrew sobie sie rozstajemy boje sie ze niszczymy prawdziwa milosc, gdybysmy sie nie kochali nie byloby nam tak ciezko przeciez, ja widzialam po nim jak bardzo go to boli, jak tego nie chce, naprawde. Peka mi serce wybaczcie jesli to jest jakos nie skladnie napisane ale caly czas placze

Oj, dobrze znam sytuację, którą opisałaś. Przerabiałam taki scenariusz z byłym bodajże trzy razy podczas związku, który trwał 6,5 roku. Pierwszy raz pod dwóch latach właśnie, czyli tak jak u Ciebie .

Kwestia wstępu: byłego kochałam wariacką miłością, ale u mnie wszystko jest wariackie, miotam się ze skrajności w skrajność, wszystko odczuwam za mocno (pewnie jest coś ze mną nie w porządku, ale niezdiagnozowane ). W życiu najbardziej nie znoszę bylejakości, dlatego bardzo brałam do siebie sytuacje, gdy były z jakichś powodów poświęcał mi mniej uwagi. Nie wiem jak jest u was, ale ja z perspektywy czasu wiem, że on strasznie mnie kochał, tyle że nie należał do romantyków (bez słitaśnych smsów, mówieniu o uczuciach, jakichś wariackich romantycznych czynów itp.). Zawsze za to mogłam na niego liczyć nawet w najgorszych kłopotach, i wytrzymywał nawet najgorsze moje humory.

U nas rozstania inicjowałam ja. Wyglądało to mniej więcej jak u Ciebie: w pewnym momencie wydawało mi się, że były mnie zaniedbuje i się o mnie nie stara, przypadkowo na horyzoncie pojawiał się zwykle nowy zakochany we mnie facet i tak to się kręciło. Z wielkim hukiem zostawiałam eksa na jakiś tydzień, po czym już drugiego dnia plułam sobie w brodę i szlag mnie trafiał z tęsknoty. Później do siebie wracaliśmy i przez kolejny rok, dwa było super.

Nie wiem, jak dokładnie odczuwasz to Ty. U nas nigdy nie było też smsów do innych dziewczyn z jego strony (w każdym razie żadnych, o których wiem). Rozstania były dramatyczne, łzy z jednej i drugiej strony też niestety. Takie miniprzerwy wychodziły nam tylko na dobre i nigdy ich nie żałowałam.

Teraz, kiedy rozstaliśmy się ostatecznie jest inaczej. Czuję, że raczej nie ma opcji powrotu (zresztą to już prawie 4 miesiące). Zawsze podobnie jak Ty zastanawiałam się, czy nie niszczę prawdziwej miłości rozstając się z nim. Jeśli dalej oboje się kochacie, to pewnie do siebie wrócicie i uda wam się naprawić ten związek. Jeśli chociaż z jednej strony się wypaliło, to lepiej szybciej to zakończyć. W każdym razie życzę powodzenia

[tuliiipanek]

Napisane przez Connff

Oj, dobrze znam sytuację, którą opisałaś. Przerabiałam taki scenariusz z byłym bodajże trzy razy podczas związku, który trwał 6,5 roku. Pierwszy raz pod dwóch latach właśnie, czyli tak jak u Ciebie .

Kwestia wstępu: byłego kochałam wariacką miłością, ale u mnie wszystko jest wariackie, miotam się ze skrajności w skrajność, wszystko odczuwam za mocno (pewnie jest coś ze mną nie w porządku, ale niezdiagnozowane ). W życiu najbardziej nie znoszę bylejakości, dlatego bardzo brałam do siebie sytuacje, gdy były z jakichś powodów poświęcał mi mniej uwagi. Nie wiem jak jest u was, ale ja z perspektywy czasu wiem, że on strasznie mnie kochał, tyle że nie należał do romantyków (bez słitaśnych smsów, mówieniu o uczuciach, jakichś wariackich romantycznych czynów itp.). Zawsze za to mogłam na niego liczyć nawet w najgorszych kłopotach, i wytrzymywał nawet najgorsze moje humory.

U nas rozstania inicjowałam ja. Wyglądało to mniej więcej jak u Ciebie: w pewnym momencie wydawało mi się, że były mnie zaniedbuje i się o mnie nie stara, przypadkowo na horyzoncie pojawiał się zwykle nowy zakochany we mnie facet i tak to się kręciło. Z wielkim hukiem zostawiałam eksa na jakiś tydzień, po czym już drugiego dnia plułam sobie w brodę i szlag mnie trafiał z tęsknoty. Później do siebie wracaliśmy i przez kolejny rok, dwa było super.

Nie wiem, jak dokładnie odczuwasz to Ty. U nas nigdy nie było też smsów do innych dziewczyn z jego strony (w każdym razie żadnych, o których wiem). Rozstania były dramatyczne, łzy z jednej i drugiej strony też niestety. Takie miniprzerwy wychodziły nam tylko na dobre i nigdy ich nie żałowałam.

Teraz, kiedy rozstaliśmy się ostatecznie jest inaczej. Czuję, że raczej nie ma opcji powrotu (zresztą to już prawie 4 miesiące). Zawsze podobnie jak Ty zastanawiałam się, czy nie niszczę prawdziwej miłości rozstając się z nim. Jeśli dalej oboje się kochacie, to pewnie do siebie wrócicie i uda wam się naprawić ten związek. Jeśli chociaż z jednej strony się wypaliło, to lepiej szybciej to zakończyć. W każdym razie życzę powodzenia

Widze ze to dokladnie tak jak u mnie, ja tez wszystko odczuwam za bardzo, wszystko chce zeby bylo idealne, zebym byla dla niego wszystkim zawsze i wszedzie, dokladnie tak jak u ciebie moj byly (ciezko to sie pisze) nie jest romantykiem i moze dlatego ja to zle wszystko odczuwam, tez moglam liczyc zawsze na niego, byl moim przyjacielem a zarazem chlopakiem.

Tyle, ze on mi powiedzial ze bardzo mnie kocha ale nie potrafi docenic tego co ma, bo nie dojrzal do takiego zwiazku jeszcze. Ja wiem ze on mnie kocha, wiem to ale tak jak on mi to powiedzial on musi dostac po dupie od zycia jeszcze zeby docenic to co mial, dlatego mysle ze nie wocimy do siebie pomimo tego ze sie kochamy mysle ze niszczymy prawdziwa milosc lecz nie mozemy byc razem

[Malla]

Napisane przez AguŚ87

Niech cieszą się te które mają jasną sytuację naprawde.
Ja tkwie w martwym pkt. Nie wiem co jest grane, żekomo zalezało i zniknał ZNÓW bez słowa. Do rozmowy pewnie już nie dojdzie i do spotkania więc się nie dowiem o co Nowemu chodzi. I tylko milion pytań w głowie. NIECIERPIE tak.

Ale to jest właśnie jasna sytuacja...

[AguŚ87]

Napisane przez Malla

Ale to jest właśnie jasna sytuacja...

że pier^&*% ze mu zalezy ciężkie wyzania potem go nie ma? dla mnie to nie jest jasne albo rybki albo akwarium albo działa albo spi*&^^%. a nie zabawa w kotka i myszkę.
sądzę jednak, że teraz urwało się to już na stałe i więcej się nie odezwie.

[juniorka89]

Napisane przez AguŚ87

ja mam za miecha obrone a ja mam kilak stron pracy ładnie dalam ciała. boje sie ze nie ogarne.. sesja tez juz trwa.

To życzę powodzenia...Ja od wczoraj zamęczam swoje..niestety brak mi weny a chcę już dzisiaj mieć to za sobą i odesłać mu to czym prędzej, dostać 3 i cieszyć sie kolejnym zaliczeniem w indexie ;]

Napisane przez AguŚ87

że pier^&*% ze mu zalezy ciężkie wyzania potem go nie ma? dla mnie to nie jest jasne albo rybki albo akwarium albo działa albo spi*&^^%. a nie zabawa w kotka i myszkę.
sądzę jednak, że teraz urwało się to już na stałe i więcej się nie odezwie.

Skąd ja to znam

[solideja]

Rany, ale mam doła. Słucham wszystkich smutnych piosenek, siedzę na zupie i oglądam buty pomimo że powinnam się uczyć do egzaminu Jestem taka zła na siebie że stoję w miejscu, kilka rozmów wystarczyło, żeby znowu rozbudzić we mnie chore nadzieje...

[AguŚ87]

Napisane przez solideja

Rany, ale mam doła. Słucham wszystkich smutnych piosenek, siedzę na zupie i oglądam buty pomimo że powinnam się uczyć do egzaminu Jestem taka zła na siebie że stoję w miejscu, kilka rozmów wystarczyło, żeby znowu rozbudzić we mnie chore nadzieje...

ja to samo. wszystko to samo. zawalona robotą sesja pisanie pracy a ja nic siedze i dumam tv komp leżenie. nic nie robie. chyba nie zostane dopuszczona do obrony tak stwierdził promotor bo mam 5 stron rpacy gdzie kazdy juz ma całą....

[solideja]

Napisane przez AguŚ87

ja to samo. wszystko to samo. zawalona robotą sesja pisanie pracy a ja nic siedze i dumam tv komp leżenie. nic nie robie. chyba nie zostane dopuszczona do obrony tak stwierdził promotor bo mam 5 stron rpacy gdzie kazdy juz ma całą....

Eh, dla mnie najgorsze jest to że to i tak wszystko bez sensu... Dopiero teraz zaczynam widzieć jak mój przeszły związek był bez sensu. I też byłam świnią w tym związku, chociaż on był większą (ale to przypadek że tak trafiłam, mogłam trafić na anioła i go skrzywdzić). Miałam dobre chęci wiążąć się, ale prawda jest taka, że weszłam w związek mając ciągle kogoś w sercu... i co gorsza, on nadal tam jest

[201801191006]

.

[Dearlie]

Napisane przez alka132

Dearlie, przeczytałam Twojego posta i doskonale Cię rozumiem, bo u mnie to niby było podobnie. Ja nie zdradziłam eksa, ale przeczytał rozmowę na gadu (swoją drogą ciekawe co tam robił!), w której mówiłam, że mi się nudzi, że dawno się nic nie działo (wiem, jestem głupia ) i coś tam jeszcze że chciałabym się dowiedzieć co u mojego byłego chłopaka (z którym były duże cyrki i ta sprawa jakoś długa była cieniem w naszym związku).. no i poszło.. po 3 tyg z dnia na dzień NARA. I też oczywiście pozycja ofiary, że on nie umie już mi zaufać i tego typu gadka-szmatka.
I teraz po Twoim poście zaczynam się zastanawiać czy rzeczywiście oni są tacy delikatni czy też po prostu im z dnia na dzień odpierdala i muszą się usprawiedliwić czymś

a ja wczoraj miałam zaplanowany wieczór ze znajomymi, miałam świetny humor, a oczywiście już na początku spotkania dostałam smsa.. Jakby nie mógł sobie odpuścić. Niby dzisiaj się spotykamy. Niby, bo z nami to przecież nigdy nic nie wiadomo :|

Alka, a ja myślałam, że to Ty ostatnio mi pisałaś, że pomogło Ci zerwanie kontaktu z eksem Czy coś kręcę? ja myślę, że ten mój po części wie, że zrobił mi świństwo i rzeczywiście próbuje na mnie winę zrzucic dla właśnego komfortu

Ja dzisiaj przeprowadziłam z moim jeszcze jedną rozmowę... to wszystko jest bardziej pokręcone niż mogłoby się wydawac

[pozytywka_]

cześć dziewczyny, już nie wiem co ze sobą robić więc pisze tutaj.
Byłam z chłopakiem 2 lata, często się kłóciliśmy, on był bardzo zazdrosny i zaborczy. Lecz te wszystkie wady potrafiły zblednąć przy tym jaki czasem był kochany. Do wczoraj...
Umówiłam się z koleżankami nad rzekę i opijaliśmy urodziny 2 znajomych, oczywiście poszłam bez chłopaka gdyż on nie toleruje moich znajomych. Około godziny 21 zadzwonił do mnie gdzie jestem, czy ma po mnie przyjechać. Ustaliliśmy że wrócę sama do domu bo mam blisko. O 22 przyjechal i zrobil mi na oczach wszystkich awanture, o to ze nie powiedzialam mu ze beda tez inni z plci przeciwnej, odzywal sie do mnie bez jakiegokolwiek szacunku tak jakbym byla jego wlasnoscia a on mial prawo robic ze mna wszystko co chcial, jakby tego bylo malo zaczal drzec sie na ludzi wkoło i juz prawie doszlo do rekoczynow, potem zas zeby mnie sprowokowac abym juz z nim poszla do domu zaczal rozpowiadac osobom, z ktorymi jak to bywa mialam drobne sprzeczki, to co na nich mowilam mu jakis czas wczesniej!!! Obraził wszystkich i wróciłam z nim, bo nie chciałam psuć zabawy reszcie.. Gdy wracalismy rozmawial jeszcze z moja mamą że jestem w stanie krytycznym.
Takie zachowania mialy przejaw juz wczesniej np. pisal do moich zwyklych kolegow ze szkoly ze maja mi dac spokoj, wygadywal tajemnice po złości ale za każdym razem wierzyłam że się zmieni.
czyż nie jestem głupia? Będzie mi go brakować i to jest najgorsze uczucie, bo on zrobił mi tyle złego a ja przez to cierpie podwójnie. Żałuje tego że mu zaufałam, teraz moge za to oberwać. Miała któraś z was podobną sytuacje? Ta zazdrosc zniszczyla wszystko

Jeszcze jedno, nikt z moich znajomych, rodziny nie potrafił go zaakceptować przez swoje odchyły i dziwny światopogląd.

[Malla]

pozytywka_ - chcesz tkwić w tym łajnie do końca życia? On się nigdy nie zmieni.

[madziara_com]

Napisane przez pozytywka_

cześć dziewczyny, już nie wiem co ze sobą robić więc pisze tutaj.
Byłam z chłopakiem 2 lata, często się kłóciliśmy, on był bardzo zazdrosny i zaborczy. Lecz te wszystkie wady potrafiły zblednąć przy tym jaki czasem był kochany. Do wczoraj...
Umówiłam się z koleżankami nad rzekę i opijaliśmy urodziny 2 znajomych, oczywiście poszłam bez chłopaka gdyż on nie toleruje moich znajomych. Około godziny 21 zadzwonił do mnie gdzie jestem, czy ma po mnie przyjechać. Ustaliliśmy że wrócę sama do domu bo mam blisko. O 22 przyjechal i zrobil mi na oczach wszystkich awanture, o to ze nie powiedzialam mu ze beda tez inni z plci przeciwnej, odzywal sie do mnie bez jakiegokolwiek szacunku tak jakbym byla jego wlasnoscia a on mial prawo robic ze mna wszystko co chcial, jakby tego bylo malo zaczal drzec sie na ludzi wkoło i juz prawie doszlo do rekoczynow, potem zas zeby mnie sprowokowac abym juz z nim poszla do domu zaczal rozpowiadac osobom, z ktorymi jak to bywa mialam drobne sprzeczki, to co na nich mowilam mu jakis czas wczesniej!!! Obraził wszystkich i wróciłam z nim, bo nie chciałam psuć zabawy reszcie.. Gdy wracalismy rozmawial jeszcze z moja mamą że jestem w stanie krytycznym.
Takie zachowania mialy przejaw juz wczesniej np. pisal do moich zwyklych kolegow ze szkoly ze maja mi dac spokoj, wygadywal tajemnice po złości ale za każdym razem wierzyłam że się zmieni.
czyż nie jestem głupia? Będzie mi go brakować i to jest najgorsze uczucie, bo on zrobił mi tyle złego a ja przez to cierpie podwójnie. Żałuje tego że mu zaufałam, teraz moge za to oberwać. Miała któraś z was podobną sytuacje? Ta zazdrosc zniszczyla wszystko

Jeszcze jedno, nikt z moich znajomych, rodziny nie potrafił go zaakceptować przez swoje odchyły i dziwny światopogląd.

z wielu historii tego wątku wynika, że zazrdość jest chorobą. w Twoim przypadku również to widać.
moim zdaniem podstawą zawiązku jest zaufanie- a Twój chlopak widocznie Ci nie ufa skoro potrafi Cię szpiegowac na imprezie i jeszcze takie akcje odwalać.
ja osobiśćie nigdy nie byłam w związku z potwornie zazdrosnym mężczyzeżną i sądzę, że nigdy nie będę, bo takiej 'smyczy' nie zniosę. ja nie muszę wszędzie łazić z chłopakiem i on ze mną też.

[Malla]

Nie mylmy zazdrości z brakiem szacunku...

[czarodziejka18]

płaczę płaczę płaczę końca nie widać i to by było na tyle

[AguŚ87]

Nie mogę pojąć jak mozna się godzić np na zakaz spotykania ze zmajomymi wyjscia na impreze piwo kino cokolwiek. co to zakon jakis więzienie czy związek. Niech mi tylko kiedyś któryś zabroni.

---------- Dopisano o 18:30 ---------- Poprzedni post napisano o 18:30 ----------

Napisane przez czarodziejka18

płaczę płaczę płaczę końca nie widać i to by było na tyle

co się dzieje? wywal to tutaj

---------- Dopisano o 18:32 ---------- Poprzedni post napisano o 18:30 ----------

Napisane przez madziara_com

ja nie muszę wszędzie łazić z chłopakiem i on ze mną też.

a potem zwiazek się konczy i takie panny zostają same jak palec bo przecież miały zakaz spotykania się z ludźmi.

[Discover _The_Truth]

Cześć dziewczyny

Już 5 miesiąc po 'rozstaniu' i przyszły w końcu dni, w których :

-Potrafię ani razu o nim nie pomyśleć.
-W końcu dobrze się bawię i nawet jak wracam upita do domu, to nie wylewam łez z tęsknoty.
-Nie wspominam pięknych chwil.
-Ani trochę nie korci mnie, żeby napisać do niego.
-Mam w d*pie co robi i z kim.

Trzymam kciuki też za Was. I trzymam kciuki za siebie, żebym wytrwała w tym stanie i w końcu sobie uświadomiła, że tak naprawdę nic mnie już z nim nie łączy, ani przy nim nie trzyma. Chociaż czasem o nim przez chwilę wspomnę i mam pozostałości po lekkich obsesjach, to już jest o niebo lepiej...

[tuliiipanek]

tak strasznie mi ciezko, popisze sobie czasem tutaj bo nie mam nikogo takiego komu moglabym sie wyzalic, juz tak bardzo za nim tesknie tak bardzo go kocham ale nie mozemy byc razem bo on nie dojrzal do zwiazku, napisal mi sms dzis ze powie mi cos szczerze ze wierzy w to ze kiedys bedziemy razem "bez wzgledu na wszystko kur*wa wierze w to ! " jego slowa dwoje ludzi sie kocha ale jedno nie jest na tyle dojrzale zeby byc w powaznym zwiazku i oboje musza cierpiec jego brat napisal mi dzis ze on ciagle placze gdzies po katach dlaczeo tak musi byc

[Malla]

tuliiipanek - nie skomentuję, bo napisałabym coś niemiłego, a nie chcę psuć Ci tych magicznych, pełnych nadziei chwil. Powiem tylko, że prawie każda z nas słyszała to, co Ty. A połowa widziała po miesiącu ukochanego obściskującego inną. Bo "nie dojrzał do związku", taaa. Znudził się i odkochał i tyle. Przepraszam.

[klaudynka4]

Witam dziewczyny...
Ja ostatnio rozstałam się z facetem w zasadzie dlatego że zakochałam się w innym i teraz z nim jestem.
Ogólnie jest cudownie - nowy chłopak jest nie do opisania I od dawna coś mnie do niego ciągnęło.. Wydaje mi się nawet że jest to taka 'wielka miłość'
Problem w tym że nie umiem nie wracać myślami do byłego... Nie umiem nie myśleć o tym że kiedyś nam było dobrze...
W dodatku ciągle nachodzą mnie takie natrętne myśli jakby ktoś z boku mówił mi "Może Ty go kochasz?!"..
Chociaż to pewnie nie jest prawda, bo od dawna nic nie czułam, raczej sentyment taki...

[plu]

pozytywka_ u mnie była bardzo podobna sytuacja... nie mogłam wyjsc z żadnym kolegą bo on mi robił wtedy chore awantury, nawet jak chciałam wyjść tylko z przyjaciółkami gdzieś potańczyć to tez robił mi sceny że przecież na pewno jacyś faceci się do nas przyczepią to było chore... i najgorsze że ja długo nie dostrzegałam w tym problemu, ale w pewnym momencie trzeba było powiedzieć dość.

loloo nawet nie wiesz jak bardzo Cie rozumiem... czasem poznajemy kogoś nowego i wydaje nam się że nie wiadomo co z tego będzie, a to tylko dlatego że przez chwile ten nowy daje nam to czego brakuje nam w starym związku, ale niestety dopiero później zauważamy że wcale nie jest tak kolorowo...

Napisane przez klaudynka4

Witam dziewczyny...
Ja ostatnio rozstałam się z facetem w zasadzie dlatego że zakochałam się w innym i teraz z nim jestem.
Ogólnie jest cudownie - nowy chłopak jest nie do opisania I od dawna coś mnie do niego ciągnęło.. Wydaje mi się nawet że jest to taka 'wielka miłość'
Problem w tym że nie umiem nie wracać myślami do byłego... Nie umiem nie myśleć o tym że kiedyś nam było dobrze...
W dodatku ciągle nachodzą mnie takie natrętne myśli jakby ktoś z boku mówił mi "Może Ty go kochasz?!"..
Chociaż to pewnie nie jest prawda, bo od dawna nic nie czułam, raczej sentyment taki...

sentyment, przyzwyczajenie... ja już nie czuje że kocham byłego, nawet chyba już od dawna tego nie czułam, ale mimo tego cholernie mi go brakuje. W takich codziennych sytuacjach jest najgorzej, tym bardziej że mieszkaliśmy razem i żyliśmy wspólnie. Nawet zwykłe zakupy w spożywczym to już nie to samo...