Jak przekonać rodziców, żeby pozwolili nam na ślub?

[Jeanne90]

Nie dziwię się, zapytała: "Jak przekonać rodziców, żeby pozwolili nam na ślub?", a otrzymała same odpowiedzi typu: "Rodzice będą mieć rację, jak Ci nie pozwolą, wstrzymaj się" No przecież to oczywiste, że musiała strzelić focha A tak na serio - może brakuje jej argumentów, dlatego się nie odzywa?

[Asienka187]

Napisane przez paula78

Dzisija juz była na forum wiec chyba raczej strzeliła focha.

Oczywiscie ze strzeliła. Nie dostała takich odpowiedzi jakich oczekiwala wiec postanowila zamilknać.

[cherrry2009]

Napisane przez śnieżka_

Poczekaj z tym slubem, zacznij studiowac, zarabiac, poznasz nowych ludzi i jeszcze Ci przejdzie

Od kiedy to miłość przechodzi jak zacznie się wykonywać te wszystkie czynności?

[Jeanne90]

Napisane przez cherrry2009

Od kiedy to miłość przechodzi jak zacznie się wykonywać te wszystkie czynności?

Przeczytaj wiadomość, którą zacytowałaś, jeszcze raz, tym razem ze zrozumieniem.
Miłość nie zawsze przechodzi, jak zaczyna się robić te czynności, ale zdarza się, że człowiek wpada w inne środowisko, zmienia się i dochodzi do wniosku, że dany związek nie ma sensu. Poza tym, jak dziewczyna zasmakuje studenckiego życia, to prawdopodobnie odechce jej się małżeństwa

[cherrry2009]

prawdopodobnie nie znaczy na pewno. Możliwe że nawet teraz stwierdziła że to za wcześnie czytając te wszystkie wypowiedzi.
Co do przeczytania ze zrozumieniem podeszłam do tego w ten sposób, że skoro chcą się pobrać znaczy że się kochają, i to jest główny powód tej decyzji.

[Reijel]

Napisane przez Luba

Tak ogólnie, to ja nie mam nic przeciwko, jak żyjesz za swoje, to wraz z 18 urodzinami mozesz sobie obrączkę założyć...
Ale powiem szczerze, że swoim dzieciom odradzałabym/odradzam (zawczasu, bo ani się obejrzę...)
Dlaczego? Dla mnie proste, po co sobie skracac młodość? I dzieciństwo, tak jak autorka tego wątku. W końcu bycie z kimś i mieszkanie czy małżeństwo, to kurczę, wielka odpowiedzialność, starania o forse, jakieś już gotowanie, sprzatanie (i mówię tu i o dziewczynkach i chłopczykach) i ogólnie jakies takies dorosłe życie się zaczyna.
I mówię z pełną odpowiedzialnością. Po co? Jeszcze sie nażyjecie, jeszcze zdążycie się martwić, ze nie ma na opłaty za prąd, jeszcze zdażycie się nakłócić i namieszkać razem. A w wieku 19 lat to należy pobyc trochę samemu, bez rodziców, mężów/żon. Trzeba siebie samego poznac,świata posmakowac. Jasne, ze można z żoną/mężem. Ale własciwie w tym momencie przechodzisz z jednej zależnosci (rodzice) od razu w drugą (małżeństwo albo mieszkanie z kimś). Bo ja tez nie bardzo rozumiem ten pęd do zamieszkania razem z facetem wraz z pójściem na studia... Od małżeństwa różni sie to tylko brakiem papierka a kłopoty i problemy te same. Dorosłe
I dlatego własnym dzieciom odradzam. Co zrobią to zrobią, ale ja tam mówię swoje

Padam przed tym postem na kolana

[Fresa]

Napisane przez Dociakowa

Ale z drugiej strony PO CO?? Po co brać ten cały ślub.. Nie można zamieszkać razem?? Ten papierek nie daje nic szczególnego,nic nie zmienia...Więc po co??

Nie każdy musi miech ochotę mieszkać razem bez ślubu.
Papierek nic nie zmienia?
To może znieść instytucję małżeństwa?

[n_omi]

ja tak was czytam i czytam i nadziwic sie nie moge. jakie wy wszystkie odwazne, stapajace twardo po ziemi niezalezne i trzymajace swoje zycie w garsci. jak chyba na innej planecie zyje bo u mnie znajomi ze studiow to o 2 w indeksie boja sie mowic rodzicom a nie daj jak cos sie gorszego wydarzy (warunek albo co) jak maja stluczke wozem to pedza do mechanika i rodzice nigdy sie nie dowiaduja. tak trudno uwierzyc ze nie wszyscy maja perfekcyjne uklady z rodzicami by latwo im sie na kazdy temat (zwlaszcza tak powazny) rozmawialo przy zalozeniu ze oni nie akceptuja jej parnera?

do autorki: dla mnie Twoja wypowiedz swiadczy tylko o tym ze chcecie razem mieszkac a nie brac slub. bo chyba chodzi o to zeby zmaieszkac u ktorychs rodzicow. odpowiedz na Twoje pytanie: nie ma opcji zebys ich podeszła. po pierwsze pomysł jest dosc nietrafiony. i nie mowie tu o wieku choc poniekad ropwniez. a po drugie nikt przy zdrowych zmysłach nie wezmie na utrzymanie chłopaka corki. nie wazny jest jego status. on studiuje ty masz studiowac (nie bylo jeszcze wynikow matur wiec nie mozesz zakłaadac ze bedziesz studiowac, chyba ze od poczatku planujesz prywatnie/wieczorowo a wtedy nawet jak pracujesz to kasa cala ci pojdzie na czesne). przy zalozeniu ze nie bedziecie zarabiac (a przynajmniej nie tyle by znalezc sobie szybko cos swojego) to nikt was dwojga utrzymywal nie bedzie. zwaz tez na to ze mieszkanie z tesciami/rodzicami to najglupsze chyba co para mloda moze zrobic. Bo to jest ICH dom i zawsze cos im sie nie bedzie podobalo. a mieszkanie z nimi powiedzmy z 7 lat (5 na skonczenie studiow, i ze 2 na odlozenie oszczednosci na cos swojego) jesli sa "ostrzy" jak sama ich nazwalas, to wroze ze szybko to malzenstwo by sie rozpadło. zwlaszcza ze jestescie ze soba odkad mialas 14 lat i jedyne problemy jakie przed Toba stały to byly kwestie czy zabralam stroj na wf i zaliczylam kartkowke z matmy.

[Luba]

Napisane przez n_omi

ja tak was czytam i czytam i nadziwic sie nie moge. jakie wy wszystkie odwazne, stapajace twardo po ziemi niezalezne i trzymajace swoje zycie w garsci. jak chyba na innej planecie zyje bo u mnie znajomi ze studiow to o 2 w indeksie boja sie mowic rodzicom a nie daj jak cos sie gorszego wydarzy (warunek albo co) jak maja stluczke wozem to pedza do mechanika i rodzice nigdy sie nie dowiaduja. tak trudno uwierzyc ze nie wszyscy maja perfekcyjne uklady z rodzicami by latwo im sie na kazdy temat (zwlaszcza tak powazny) rozmawialo przy zalozeniu ze oni nie akceptuja jej parnera?

A ktoś tu napisał, że łatwo?
Ale widzisz, w dorosłym życiu to jest tak, że czasem trzeba pogadać o sprawach drażliwych ale ważnych. No i raczej ślub należy do takich spraw. I nie ma tu znaczenia to, jakie układy ma sie z rodzicami, ponieważ człowiek chcący założyc własną rodzinę nie moze sie bać własnych rodziców. A jesli sie boi, to i tak będzie się musiał przełamać, bo takie jest życie. Trudno.
Listownie tego nie załatwi.

[Wyrak]

Napisane przez n_omi

ja tak was czytam i czytam i nadziwic sie nie moge. jakie wy wszystkie odwazne, stapajace twardo po ziemi niezalezne i trzymajace swoje zycie w garsci. jak chyba na innej planecie zyje bo u mnie znajomi ze studiow to o 2 w indeksie boja sie mowic rodzicom a nie daj jak cos sie gorszego wydarzy (warunek albo co) jak maja stluczke wozem to pedza do mechanika i rodzice nigdy sie nie dowiaduja. tak trudno uwierzyc ze nie wszyscy maja perfekcyjne uklady z rodzicami by latwo im sie na kazdy temat (zwlaszcza tak powazny) rozmawialo przy zalozeniu ze oni nie akceptuja jej parnera?

A co tu ma odwaga do rzeczy? Zeby mowic o np. oblanym egzaminie, to trzeba byc odwaznym? Uklady z rodzicami mam jakie mam i mialem, ale komunikacja o waznych sprawach zawsze byla. Nic w tym wyjatkowego

Jesli ktos nie jest na tyle dojrzaly, zeby powiedziec rodzicom o planowanym slubie, to jak ma byc wystarczajco dojrzaly do zycia malzenskiego ?

[n_omi]

Napisane przez Wyrak

A co tu ma odwaga do rzeczy? Zeby mowic o np. oblanym egzaminie, to trzeba byc odwaznym? Uklady z rodzicami mam jakie mam i mialem, ale komunikacja o waznych sprawach zawsze byla. Nic w tym wyjatkowego

Jesli ktos nie jest na tyle dojrzaly, zeby powiedziec rodzicom o planowanym slubie, to jak ma byc wystarczajco dojrzaly do zycia malzenskiego ?

alez ja sie zgadzam ze kolezanka prezentuje calkowita niedojrzalosc do takiego przedsiewziecia. chodzilo mi raczej o postawe osob doradzajacych. wielu ludzi ma rodzicow ktorzy "zawsze wiedza lepiej" i "zawsze wiedza co jest najlepsze dla ich dziecka" i nie moga zrozumiec ze 19 letnia dziewczyna zaczyna odpowiadac powolutku sama za siebie. tu doradzaja jej dorosłe kobiety ktore juz swoje w zyciu przeszły i doradzaja jej dobrze. ale tez maja juz swoje zycia w ktorych nikt procz nich samych czy ewentualnie aprtnerów sie nie wtraca. ale kiedys tez im sie pewnie ktos wtracal i nie chce mi sie wierzyc ze wszystkie tak odwaznie i dojzale stawily temu czoło, bo wsrod wielu znajomych ja tego nie obserwuje. raczej jak sie wykrecic zeby starzy sie nie dowiedzieli nie mozna mowic ze ktos jest nie dojzaly bo sie boi czegos powiedziec rodzicom. zwlaszcza "ostrym". poprostu znam pare dziewczyn ode mne z uczelni ktore maja taki typ rodzicow i mimo swojego wieku jesli wroca do domu za pozno to maja awanture jak nie wiem co. i nijak ma sie to do ich dojzalosci, bo to kobiety majace juz plany, myslace powaznie, na progu zdobycia wyzszego wykształcenia. w zyciu nie dojzejesz jesli rodzic nie wypusci spod klosza, a o to z "ostrymi" rodzicami trzeba chyba mocno powalczyc. tylko o to mi chodzilo.

[bubus900]

Napisane przez ladyson

Witam! Mam 19lat w tym roku idę na studia. Mój chłopak ma 21lat i jest na 2roku studiów(od pazdziernika na 3). Jesteśmy ze sobą od prawie 5 lat i chcielibyśmy wziąć ślub, żebyśmy mogli spokojnie ze sobą zamieszkać i studiować. (Poza tym bardzo tego chcemy od dłuższego czasu) Tylko jest jeden problem...Jak przekonać rodziców? Jak ich podejsc? Zaznaczam, że są raczej ostrymi rodzicami...Proszę pomóżcie!

Droga koleżanko, nie pomyślałaś o jednej kwestii.
Jak już wspomniałś od października zaczeniesz studia. Nowi ludzie, nowi faceci. A Ty jesteś bardzo młoda... Możesz się DOPIERO zakochać. W żaden sposób nie podważam, że możesz go bardzo kochać, ale weź pod uwagę, że różnie bywa...
Ja takze uwazam, ze wiek 19 lat nie jest odpowiedni na podejmowanie tak powaznej decyzji jaką jest malżeństwo.

[Wyrak]

Napisane przez n_omi

alez ja sie zgadzam ze kolezanka prezentuje calkowita niedojrzalosc do takiego przedsiewziecia. chodzilo mi raczej o postawe osob doradzajacych. wielu ludzi ma rodzicow ktorzy "zawsze wiedza lepiej" i "zawsze wiedza co jest najlepsze dla ich dziecka" i nie moga zrozumiec ze 19 letnia dziewczyna zaczyna odpowiadac powolutku sama za siebie. tu doradzaja jej dorosłe kobiety ktore juz swoje w zyciu przeszły i doradzaja jej dobrze. ale tez maja juz swoje zycia w ktorych nikt procz nich samych czy ewentualnie aprtnerów sie nie wtraca. ale kiedys tez im sie pewnie ktos wtracal i nie chce mi sie wierzyc ze wszystkie tak odwaznie i dojzale stawily temu czoło, bo wsrod wielu znajomych ja tego nie obserwuje. raczej jak sie wykrecic zeby starzy sie nie dowiedzieli nie mozna mowic ze ktos jest nie dojzaly bo sie boi czegos powiedziec rodzicom. zwlaszcza "ostrym". poprostu znam pare dziewczyn ode mne z uczelni ktore maja taki typ rodzicow i mimo swojego wieku jesli wroca do domu za pozno to maja awanture jak nie wiem co. i nijak ma sie to do ich dojzalosci, bo to kobiety majace juz plany, myslace powaznie, na progu zdobycia wyzszego wykształcenia. w zyciu nie dojzejesz jesli rodzic nie wypusci spod klosza, a o to z "ostrymi" rodzicami trzeba chyba mocno powalczyc. tylko o to mi chodzilo.

Tyle ze jak ona zaczyna odpowiadac za siebie ? Bo slub i utrzymywanie za kase rodzicow nie sa odpowiadaniem za siebie

Zgadza sie, rozni sa rodzice, niektorzy maja pod gorke.

[Luba]

No przeciez nie ona jedna ma pod górkę, ludzie sobie jakoś radzą. A poza tym, bez przesady jednak, każdy jakos z rodzicami rozmawiał o drazliwych sprawach i jakos sobie poradził i rodzice go nie zjedli. No faktycznie, tylko bardzo odwazni ludzie (i mający niezwykle tolerancyjnych rodziców) pobierają się, bo inni się boją i czekają az starcza demencja rodziców pokona.
Naprawde, tak trudno uwierzyc, że ludzie w sprawie własnego małżeństwa rozmawiają nawet z ostrymi rodzicami i potrafia zachować sie w miarę chociaż powaznie. Zadziwiające aż strach i oczywiscie nie do uwierzenia, bo przecież należy kłamać i się chowac ze wszystkim, zeby zachowac pozory grzecznej dziewczynki.
A ja znam pare dziewczyn, które nie kręca i nie kombinują a mimo to jakos mnie kombinatorki nie dziwią i potrafię uwierzyc, ze istnieją.

n_omi, zdecyduj się
albo "ja sie zgadzam ze kolezanka prezentuje calkowita niedojrzalosc do takiego przedsiewziecia"
albo "nie mozna mowic ze ktos jest nie dojzaly bo sie boi czegos powiedziec rodzicom. "
Przeczysz sobie w jednej tylko wypowiedzi.

[n_omi]

Napisane przez Luba

n_omi, zdecyduj się
albo "ja sie zgadzam ze kolezanka prezentuje calkowita niedojrzalosc do takiego przedsiewziecia"
albo "nie mozna mowic ze ktos jest nie dojzaly bo sie boi czegos powiedziec rodzicom. "
Przeczysz sobie w jednej tylko wypowiedzi.

prosze czytac ze zrozumieniem.

kolezanka jest nie dojzała bo chce sie zenic tylko po to by mieszkac z facetem. po nic wiecej skoro chce siedziec na garnuszku rodzicow.

ktos nie jest nie dojzaly bo sie boji powiedziec o czym rodzicom. rodzice sa rozni. jedni nie moga powiedziec o 2 w indeksie inni bez problemu moga powiedziec o tym ze sa homoseksualni. zalzey od rodzicow. np. rodzice mojej kolezanki uwazali ze absolutnie wszyscy jej faceci byli jej "nie godni" w efekcie powiedziala rodzicom o swoim slubie gdy byl juz calkiem zaplanowany, zaplacili za wszystko sami (z mezem) a mimo to nie powiedziala im wczesniej. mimo ze chyba jest dojzala, konczy studia, ma gdzie mieszkac wyszła za maz i jest szczesliwa. i nikogo o pomoc nie prosiła.

[Luba]

a zresztą, po co mi to. nie chce mi się.

[Maripossa]

Napisane przez Luba

a zresztą, po co mi to. nie chce mi się.

zdarzylam przeczytac
moglas nie kasowac
masz racje

[paula78]

Napisane przez Luba

a zresztą, po co mi to. nie chce mi się.

Luba,bo zgłoszę ,że kasujesz swoje wypowiedzi !
prosze szybko napisac.

[krolowakiczu]

a może jednak zaczekacie z tym ślubem ? i bez tego możecie razem zamieszkać, studiować fakt, jesteście dorosli i długo trwa już związek,ale jeśli jeszcze zaczekacie może rodzice oswoją się z myślą, że i tak aniedługo ślub weźmiecie pozdrawiam ;*

[Luba]

Napisane przez paula78

Luba,bo zgłoszę ,że kasujesz swoje wypowiedzi !
prosze szybko napisac.

Powalasz argumentacją, co zrobić

W ogromniastym skrócie: tam było m.in. o tym, ze nie ma czegos takiego jak "dojrzałość wybiórcza". Dojrzałym sie jest albo nie, a nie tak, ze w domu boje się rodziców a poza domem jestem niby dojrzałą osobą z planami itd.

Ale nie chce mi się o tym dalej gadac, bo to strata czasu. I dlategóż wykasowałam

[diamentowa]

Ślub nie zając, nie ucieknie- nie lepiej poczekać i wziąć go "na luzie"?
Dla mnie, sorry... ale jesteście jeszcze bardzo młodzi, w tym wieku naprawdę zmienia się wiele w sposobie postrzegania świata, spróbujcie życia na własny rachunek, posmakujcie "dorosłości" zanim się pobierzecie. A na razie radzę cieszyć się, że jesteście młodzi, na garnuszku rodziców i dolce vita. To się już nie powtórzy, a małżeństwem zdążycie się nacieszyć później, nawet (czego wam życzę) do końca życia.

[last week]

Napisane przez Wyrak

Komedie romantyczne i romansidla dla nastolatek - powinni tego zabronic

Może najpierw ocenzurować Twoje wypowiedzi?
Trochę to było nie na miejscu, nie wszyscy muszą lubić to co wszechmogący i najlepszy na świecie Wyrak.


A do Ciebie, poczekajcie, jak się kochacie to powinniście zrozumieć, rodzice są ważni, ich zdanie też, wychowali Was, może warto poczekać chociaż do końca jego studiów? Wtedy na pewno będziecie bardziej samodzielni.

I uważam, że to nic złego, że zaczęli być razem tak wcześnie, nic złego w tym nie widze.

[Ilena]

wiesz pomieszkaj z nim z rok sami się utrzymujcie zobaczcie jak to jest być naprawdę razem i wtedy zdecyduj .. teraz jest moim zdaniem za wcześnie

[Deede]

Napisane przez n_omi

ja tak was czytam i czytam i nadziwic sie nie moge. jakie wy wszystkie odwazne, stapajace twardo po ziemi niezalezne i trzymajace swoje zycie w garsci. jak chyba na innej planecie zyje bo u mnie znajomi ze studiow to o 2 w indeksie boja sie mowic rodzicom a nie daj jak cos sie gorszego wydarzy (warunek albo co) jak maja stluczke wozem to pedza do mechanika i rodzice nigdy sie nie dowiaduja. tak trudno uwierzyc ze nie wszyscy maja perfekcyjne uklady z rodzicami by latwo im sie na kazdy temat (zwlaszcza tak powazny) rozmawialo przy zalozeniu ze oni nie akceptuja jej parnera?

do autorki: dla mnie Twoja wypowiedz swiadczy tylko o tym ze chcecie razem mieszkac a nie brac slub. bo chyba chodzi o to zeby zmaieszkac u ktorychs rodzicow. odpowiedz na Twoje pytanie: nie ma opcji zebys ich podeszła. po pierwsze pomysł jest dosc nietrafiony. i nie mowie tu o wieku choc poniekad ropwniez. a po drugie nikt przy zdrowych zmysłach nie wezmie na utrzymanie chłopaka corki. nie wazny jest jego status. on studiuje ty masz studiowac (nie bylo jeszcze wynikow matur wiec nie mozesz zakłaadac ze bedziesz studiowac, chyba ze od poczatku planujesz prywatnie/wieczorowo a wtedy nawet jak pracujesz to kasa cala ci pojdzie na czesne). przy zalozeniu ze nie bedziecie zarabiac (a przynajmniej nie tyle by znalezc sobie szybko cos swojego) to nikt was dwojga utrzymywal nie bedzie. zwaz tez na to ze mieszkanie z tesciami/rodzicami to najglupsze chyba co para mloda moze zrobic. Bo to jest ICH dom i zawsze cos im sie nie bedzie podobalo. a mieszkanie z nimi powiedzmy z 7 lat (5 na skonczenie studiow, i ze 2 na odlozenie oszczednosci na cos swojego) jesli sa "ostrzy" jak sama ich nazwalas, to wroze ze szybko to malzenstwo by sie rozpadło. zwlaszcza ze jestescie ze soba odkad mialas 14 lat i jedyne problemy jakie przed Toba stały to byly kwestie czy zabralam stroj na wf i zaliczylam kartkowke z matmy.

Co mają perfekcyjne lub nie układy z rodzicami do odpowiedzialności i dojrzałości ?? No, chyba, że ktoś ma potwornie apodyktycznych rodziców i kompletnie sobie z tym nie radzi, ale mam wrażenie, że tu nie chodzi o taką patologię.. Sama miałam bardzo (bardzo..) pod górkę i to wręcz wyrobiło we mnie siłę charakteru - jestem odpowiedzialna i świadoma tego, że to ja decyduję o sobie i ponoszę konsekwencje tych decyzji. Natomiast jeśli ktoś nie potrafi przeskoczyć jakiegoś dziwacznego wpływu rodziców w takiej kwestii, jak tu opisana, to dla mnie jest to najlepszy dowód na to, że na małżeństwo jest za wcześnie. Poza tym miłość do partnera jest zazwyczaj ponad jakimiś rodzinnymi zawirowaniami. Na szczęście.

[cherrry2009]

Ech jacy wszyscy byli dojrzali w jej wieku, normalnie jestem w szoku

[Deede]

Napisane przez cherrry2009

Ech jacy wszyscy byli dojrzali w jej wieku, normalnie jestem w szoku

Nie byli i dlatego się nie żenili..

[cherrry2009]

Napisane przez Deede

Nie byli i dlatego się nie żenili..

No tak zapomniałam że nie ma tu ani jeden osoby która wzieła ślub w wieku 19-20 lat Przecież takie rzeczy się nie zdarzają

[Scio]

To może ja też się wtrącę
Uważam, ze na ślub stanowczo za wcześnie, ze względów materialnych. Ja zaręczyłam się mając lat 20. Szybko, ale to było takie szaleństwo Rodziców też nie mam łatwych. Różne awantury się zdarzały. W końcu po półtora roku "chodzenia" oznajmiłam rodzicom, ze się wyprowadzam, wynajęliśmy z TZ mieszkanko razem ze znajomymi. I tak naprawde wtedy zaczął się nasz prawdziwy związek. Rodzice moi się sfochowali, mama się na dobre obraziła. W końcu im przeszło, a ja po roku mieszkania wiem, ze moge wyjść za TZ
Co do finansów, nie wyobrażam sobie pracy na 1 roku studiów, ja zaczęłam na 4 (wtedy zaczęliśmy razem mieszkać) i lekko nie było, rano szkoła po południu praca, ale za coś trzeba było żyć.

I jedyną moją radą może być tylko to, zebyście zamieszkali razem, a dopiero potem decydowali się na ślub.

[HollyG]

Napisane przez cherrry2009

No tak zapomniałam że nie ma tu ani jeden osoby która wzieła ślub w wieku 19-20 lat Przecież takie rzeczy się nie zdarzają

to pomyślmy ile z tych małżeństw przetrwa burzliwy okres studiów i zmian jakie dzieją się w psychice takiej osoby. Koncze 1-szy rok studiów i jeszcze nigdy w mojej głowie nie zaszło tyle zmian światpoglądowych co ostatnio. Popieram dziewczyny, zamieszkajcie razem ,utrzymujcie sie sami i dowiedźcie samym sobie, ze dacie rade. CO to za małżeństwo na garnuszku rodziców? Gdzie jest tego sens? Przecież wchodzac w związek małzeński nie zwiększa się siła uczucia.

[Deede]

Napisane przez cherrry2009

No tak zapomniałam że nie ma tu ani jeden osoby która wzieła ślub w wieku 19-20 lat Przecież takie rzeczy się nie zdarzają

Pewnie, że się zdarzają - tak samo jak i ciąże w wieku 16 lat. Faktycznie - świetny argument "za"..