Clarins, Self Tanning Face Lotion

Do dzisiaj mam uczucie pieczenia na wspomnienie przygody z tym produktem Clarins'a.
Mała pojemność tego produktu (zawsze mi żal wyrzucać w połowie tylko zużytych ale dobiegających swoich terminów, kosmetyków) oraz składniki pielęgnacyjne zadecydowały o moim wyborze.
Uzyskany kolor miał być naturalny a aplikacja przyjemna. Guzik!!!
Przy nakładaniu mleczko spływało mi po palcach, wchłaniało się nawet dobrze ale już po paru minutach uczucie pieczenia zaczynało mnie mocno niepokoić. Postanowiłam wytrzymać...no i ....obudziłam się rano w kolorystyce Chinki w pąsach (samoopalacz, w przypadku mojej bladolicej istoty "ufarbował" mnie na yellow, pąsy wynikały z podrażnienia naskórka).
Parokrotnie podchodziłam jeszcze do tego samoopalacza z podobnymi rezultatami. Dokończył żywota w nienaruszonym niemal stanie, a gdy upłynął jego termin przydatności, skończył w kuble. Uczucia miałam, mimo wszystko, mieszane - ni to ulga, ni żal, że znowu pełny flakon kończy na śmietniku.

Daje rzeczywiście naturalną opaleniznę, ale taką samą miałam po L'orealu i Nivea . Ma konsystencję rzadkiego mleczka, ale ku mojemu roczarowaniu żle rozprowadza na skórze, ma za mały poślizg. Dodam że moja skłonna do podraznień skóra wyjatkowo się po nim wysuszyła, no ale to już inna sprawa.Mój komentarz: ...