Revlon Ciara EDC 

Ciarę kupiłam na fali ekscytacji wodami kolońskimi. Mam ją w wersji koncentratu 100%. 68 ml złotego płynu. Już sam jego kolor opowiada nam o zapachu zamkniętym w tym prostym flakonie. Jest kadzidlany, balsamiczny, żywiczny, odurzający. Jako, że pochodzi z 1973 r. czuć w nim starą, dobrą szkołę perfumiarstwa. Prawdziwe retro, sen o luksusie. Na początku wybrzmiewa neroli, ocieplone wanilią, delikatna bergamotka, która chowa się po chwili przytłoczona kadzidłami i żywicami. Nuty skórzane pięknie układają zapach, sprawiają, że nie będzie nam on przeszkadzał, stopi się z nami nawet w cieplejsze dni, nie spowoduje migreny. Przykładając nos do nadgarstka czuję rozgrzana słońcem skórę, na której właśnie rozsmarowałam olejek. I znów podróż...Ciepłe słońce daje uczucie błogości, a lekki, śródziemnomorski wiatr przynosi wytchnienie. Po dniu pełnym wrażeń odpoczywam z książką na piasku. Nos przytknięty do skóry przywołuje wspomnienie kadzideł z monastyru. Kocham zapachy, które przywołują obrazy, a ten to robi. Zabrał mnie do greckich , sosnowych gajów, zimnego, dymnego klasztoru i rozgrzanych słońcem kamieni. Uwielbiam takie olfaktoryczne wycieczki. Uważam, że kadzidła i żywice w tym zapachu sa wyjątkowo przystępne, więc jeśli ktoś chce poznawać takie zapachy, to od niego może zacząć swoją przygodę. W przypadku niepowodzeń zawód będzie niewielki , choćby ze względu na cenę. Zachwycone nim będą na pewno fani klasyków Guerlaina i wszelakich ciężkich nut. Nie można nie wspomnieć o trwałości, która jest naprawdę ogromna. Życzyła bym sobie takiej wśród teraźniejszych pachnideł.