Molinard Habanita EDT 

Ah Habanita kto pomyślał ze ma już ponad 80 lat.Ciężka w odbiorze. Ciężka do opisania. Habanita jest mroczna tak jak jej flakon. To zapach smutku , żalu i tęsknoty . Jedyna kompozycja której nie odważe się wsadzić w ramy. To nie jest kobiece , sensualne czy otulajace jak kocyk. To jest raczej próba pokazania, że każdy z nas ma mroczną stronę. I ta strona też jest warta uwagi.Warto ją kochać Otwiera się kleistym bzem ,zawiesistym mocnym. Na ten bez rozpaczliwie rzuca się pomarańcz w parze z truskavwka. Nie jest to jednak optymistyczna slodycz owoce są lekko suche. Nie prowadzi ich dbajaca dłoń by zrobić z nich słodki dżem. To owoce pozostawione na krzaku i zapomniane do czasu aż przyjdzie jesień i wyschna na wiór. Sercem jest róża zlana wodą i dość smutna jak w lancome tresor folie.Towarzyszy jej korzeń irysa dopiero co wykopany. Esenconalny lekko drzewny, Baza jest piękna. Gorący bursztyn na wanilii z nutą rumu. Dość szorstka i pyszalkowata . Otaczają ją igiełki mchu. Jak z lasu zaraz po burzy. Bardzo lubię ten zapach. Jest może taki retro i w tym jego urok. Dziś takich perfum z duszą się raczej nie robi. Habanita nie jest popularna. Jest lekko duszaca i zawiesista i pudrowy i drzewna. Nie każdy dźwiga takie zapachy. Ja jej jednak nie dam zginąć mimo całej jej mroczności

Historia mojej znajomości z Habanitą sięga czasów, kiedy to byłam studentką. Habanitę dostałam w prezencie od swojego ówczesnego chłopaka ( mikołajkowym lub gwiazdkowym – nie pamiętam). Flakonik 50 ml. Zapach nie przypadł mi wtedy do gustu, używałam go jednak od czasu do czasu, by nie sprawić przykrości chłopakowi. Wtedy to Habanitę odbierałam jako ciężki, gorzki, przesiąknięty tonami cedru zapach dla starszej, eleganckiej pani ceniącej sobie luksus. Po pewnym czasie rozstaliśmy się z chłopakiem, a Habanita powędrowała na parę ładnych lat na dno szafy. W minionym roku wypadła nam przeprowadzka i podczas opróżniania szafy znalazłam zakurzone pudełeczko z flakonikiem perfum w środku – Habanitą. Oczyściłam prędko szmatką pudełeczko, otworzyłam je i wyjęłam flakonik, przetarłam go szmatką. Od razu spryskałam Habanitą nadgarstek. Po chwili znów poczułam ten ciężki aromat. Jednak po paru latach nie wydawał mi się on już do szpiku przesiąknięty cedrem. Może mój węch się rozwinął, a może to ja dorosłam do tego, by z dumą nosić Habanitę. Habanita nie jest zapachem łatwym, grzecznym, ułożonym. Nie pasuje do grzecznych panienek w pastelowych sukienkach, które od mocnych aromatów dostają migren a na zaloty mężczyzn odpowiadają spuszczeniem wzroku, czerwonymi rumieńcami na policzkach, nieśmiałością i zakłopotaniem. To zapach dla kobiet silnych charakterem, niepokornych, niezależnych. Dla kobiet, które potrafią odpysknąć, bronić swoich poglądów i siebie samej. Idealnie do Habanity pasowałaby: Angelina Jolie, Megan Fox, Agnieszka Szulim, Agnieszka Chylińska. No w skrócie taka baba z jajami – bez obrazy. Mam tu na myśli niewiastę umiejącą zachować zimną krew w najtrudniejszej sytuacji, rządną przygód, świadomą swojego sexapilu. Habanita początkowo na mojej skórze jest gorzkawa i odrobinkę surowa za sprawą cedru oraz nieco ziemista i wilgotna dzięki paczuli. Po niedługim czasie rozwija się i nie czuć już tej gorzkości i ziemistości. Zapach powoli robi się iście orientalny, bogaty, ździebko pudrowy i podszyty tytoniem. Tak tytoniem. Czuję wyraźnie suszony tytoń, choć w opisie go nie ma. Habanita zresztą na mojej skórze jest podszyta tytoniem przez cały czas. Ale nie jest to tytoń jaki znamy z popularnych papierosów. Tytoń w Habanicie kojarzy mi się z cygarami zwijanymi na którejś z wysp na morzu karaibskim. Cygara są zwijane ręcznie, dokładnie przycinane, by miały jednakową długość i wagę. Pakowane do eleganckich pudełek, być może z drewna cedrowego właśnie i wysyłane w świat. Jednak po cedrowym rozpoczęciu pojawia się słodko – cytrusowy aromat bergamotki, który przeplata się z aksamitno – słodką wonią świeżej, soczystej brzoskwini o aksamitnej, miłej w dotyku skórce rozgrzanej promieniami południowego słońca. Po chwili perfumy zostają wzbogacone pudrowo – piżmową wonią róży, jest to aromat delikatny i zwiewny. Szybko zostaje wzbogacony irysem o pudrowej ale i momentami nieco drzewnej woni oraz egzotycznym ylang – ylang. Jego bogaty, balsamiczny upajajaco słodki aromat wspaniale komponuje się z wonią bzu, która dołącza do grona kwiatowego. Jest to niewielkie drzewko obsypane jasnofioletowymi kwiatostanami. Jest maj, więc kwiaty są w pełni rozwinięte. Jego przyozdobione listkami i kwiatkami gałązki kołyszą się delikatnie na lekkim wiaterku, który sprawia, że świeży, delikatny aromat bzu zaczyna unosić się w powietrzu niczym latawce puszczane przez dzieci. W godzinach wczesno popołudniowych wyłania się wanilia o ciepłym, słodkim, głębokim aromacie dodająca recenzowanej EDP zmysłowości i gładkości. Ku mojemu zaskoczeniu na chwilę pojawia się aromat truskawki. Ale nie takiej czystej, opłukanej pod bieżącą wodą gotowej do zjedzenia. To truskawka zerwana niedawno krzaczka. Brudnawa i dziewiczo świeża. Jej aromat kojarzy mi się z truskawkami spoczywającymi w drewnianych łubiankach, które można kupić na targu. To truskawka z zieloną szypułką, pachnąca po trochu sobą, po trochu wilgotną, brunatną ziemią, którą można wyczuć pod palcami – może to paczula. Po jakimś czasie moje nozdrza zaczynają wyłapywać benzoes i to w sporej dawce. Jego zawiesista woń jest słodko - miodowa. Miód jest ciemny: spadziowy lub gryczany o mocnym zapachu. Skondensowany i tym samym suchy. Przyjemnie drapiący w gardełko, gdy się go skosztuje. Po paru dobrych minutach benzoes staje się jakby pudrowy i suchawy. Doskonale łączy się z aromatem tytoniu. Mój nos odbiera tytoń jako korzenno - skórzasty (pewnie za sprawą nuty skórzanej obecnej w zapachu) z domieszką suchych przypraw: goździków, cynamonu i jakiegoś dobrego trunku: whisky lub koniak. Generalnie jest to głęboki, miły dla powonienia, tajemniczy akcent znacząco wzbogacający Habanitę. Pod koniec dnia robi się kadzidlano ale j nie kościelnie. Jest dymnie i zawiesiście, muszę to przyznać. Wyobrażam sobie kadzielnicę do której wsypano benzoes, mirrę, dodano ususzone płatki róży, suszony tytoń, suszony cynamon i goździki oraz węgielki i w końcu podpalono zawartość, by wydzielała piękny aromat okadzający całe pomieszczenie. Habanita edt jest zapachem ciężkim, gęstym. Orientalno – pudrowo –kadzidlanym z nutką tytoniu. Mocnym i trwałym. Na skórze wytrzymuje ponad 10 godzin, niewiele tracąc na intensywności. Na ubraniach utrzymuje się nawet tydzień. Używam tego produktu od: dostałam na studiach parę lat temu, używam od ubiegłego roku Ilość zużytych opakowań: pierwsze 50 ml zużyte może w połowie

Naczytałam się sporo o tym zapachu, że mroczny, wiedźmowaty, ciekawa byłam niesamowicie aż nadarzyła się okazja żeby ją wypróbować. Z namaszczeniem otwierałam flakon, ostrożnie naciskałam atomizer w obawie przed czarowną trucizną albo kłębami dymu, taaaaaa... Rzeczywistość jak zwykle okazała się inna. No więc jeśli moja Habanita miałaby być czarownicą to raczej taką przebraną na Halloween. Urocze dziewczę chichocząc udaje się na stryszek po skrzypiących, bo z rzadka używanych schodach. Tam w mroku i kurzu odnajduje zapomniany i zatęchły nieco strój. Ubiera go, przyczepia sobie nawet jakąś kurzajkę, maluje na czarno zęby i staje w drzwiach z tacą pudrowych cukierków by częstować dzieci sąsiadów. Takiew co bardziej wrażliwe mogą się na pierwszy rzut oka przestraszyć, ale udawanie wiedźmy niezbyt dobrze jej idzie, bo jest zbyt miła i uśmiechnięta, a do tego te cukierasy... Habanita na mnie jest słodka, pudrowo-waniliowa. Posiada mroczne wykończenie (i mhroczny flakon z nieco tandetnym korkiem), ale za mało go bym mogła uznać ten zapach za niepokojący. Mimo to bardzo go lubię, jest otulający, kobiecy i poparawia mi humor. Do tego jest intensywny i wyróżnia się na tle wszechobecnych mdlących, rażących na kilometr watą cukrową słodziaków. Używam tego produktu od: roku Ilość zużytych opakowań: jedno

- tytuł z utworu zespołu Closterkeller pasuje idealnie, bo Habanita to kobieta o dwóch twarzach. Jest taki znany rysunek - spoglądając w odpowiedni sposób, można dostrzec albo młodą damę, odwracającą od nas głowę albo profil starej kobiety. Habanita jest identyczna - przeplatają się w niej niezwykle piękne, delikatne, skórzano-ciepłe, swojskie, przytulne i świeże nuty z czymś odstręczającym swoim wiekiem i rozkładem. Jest jak Elisa Day z "Where the wild roses grow" we wspomnieniu i w postaci zwłok płynących w rzece. Jak Ursula z "Małej Syrenki" w interpretacji Disneya - przeglądająca się w lustrze, po zamianie w młodą dziewczynę. Lustro jednak ukazuje brzydką, prawdziwą postać. Jak wiecznie młody Dorian Gray i jego starzejący się, obrzydliwy portret. Jak Królowa z Królewny Śnieżki w swojej codziennej pięknej postaci i zamieniona w żebraczkę, gdy udała się do domu krasnoludków. Te porównania mogą wydawać się zabawne czy górnolotne, ale taki niecodzienny, nieoczywisty i mocny zapach jak Habanita zasługuje na porządny opis i towarzystwo znakomitych postaci z literatury czy innych dziedzin sztuki. Przy pierwszym rozpyleniu poczułam wzruszenie - zapach łagodny, bezpieczny, kojarzący się z czymś znanym, trudnym jednak do zidentyfikowania, może to matczyne objęcia, zakodowane w podświadomości w najwcześniejszym dzieciństwie...Na pewno piękna, gładka skóra młodej kobiety, może zaplątana w sitowie (stąd skojarzenia z balladą Nicka Cave\'a). Jednocześnie trochę niepokojąca woń, bo nie jestem w stanie jej nazwać, ta łagodność i prześlicznie pudrowy spokój stają się nieziemskie i zaczynają delikatnie niepokoić. Niestety, później pojawiają się niemiłe dla nosa akcenty jakby potu czy starego ciała... Psuje to ten bajeczny efekt, a jednocześnie nadaje Habanicie charakteru, zmienia ją w historię życia kobiety. Pokazuje kobiecość od najpiekniejszej fizyczno-duchowej strony do tego, co najbrzydsze. Po zebraniu osobistych wrażeń z obcowania z Habanitą, zajrzałam do pozycji "Perfumes. The A-Z Guide" autorstwa Turina i Sanchez i ucieszyło mnie, że Luca Turin też dostrzegł tę podwójną naturę Habanity, fakt, że są w niej jak gdyby 2 postaci. Opisał ją jako niezywkłe zestawienie wanilii i wetiweru, jakby obok siebie posadzić Marylin Monroe i Arthura Millera, albo raczej ujrzeć w Habanicie ich hipotetyczne dziecko. Narzeczony od razu stwierdził, że zapach bardzo ładny, w otwarciu jak guma balonowa, słodki. Dla mnie nie do noszenia i powinnam dać jej 3 gwiazdki, ale opowiada taką historię i ma taką niesamowitą moc i trwałość (1 kropla to ogon na wiele godzin!) oraz charakter, że nie umiem jej nie docenić. Zdecydowanie warto potestować. Używam tego produktu od: miesiąca Ilość zużytych opakowań: odlewka

"ona była jak ciemne wino ociekająca światłem noc ona była jak gorzkie wino z ust poprzez zęby spłynęła w zaciśnięte gardło — noc stopy tańczące — trawa dłonie — gałęzie drzewa niosła złotą pochodnię do ciemno zamyślonych ust" H. Poświatowska Tak mi się skojarzyło z Habanitą... Przepiękny zapach. Na początku puder, kwiaty - niby niewinna, tylko niby... Zaraz potem zmienia się, ewoluuje, staje się skórzana, mocna, jakby tytoniowa nieco - gdy paliłam papierosa, idealnie mi się dym komponował z Habanitą na nadgarstku :) Strasznie zmysłowy zapach. Obłędny. Ciemny, ale czy mroczny? Nie widzę tu naszych słowiańskich wiedźm, jeśli już to te uprawiające Voo Doo. Nie czuję tu bagien, czuję obezwładniające pragnienie, chęć życia, ale pod skóra pulsuje niepokój i nuta narastającego szaleństwa... Kobieta czerpiąca garściami z życia, bo wie, że nie będzie mogła wiecznie cieszyć się młodością, zmysłowa i pewna siebie, swoich uczuć i pragnień, potrafiąca zakręcić w głowie każdemu mężczyźnie niezależnie od jego wieku. Czarownica, kochanka, lecz nie kobieta upadła. Zepsuta do szpiku kości, rozmiłowana w rozkoszach ciała, ale jednocześnie przerażająco niewinna i bezbronna. Taka jest Habanita. Używam tego produktu od: dzisiaj Ilość zużytych opakowań: 2 ml zaczęte

Niepotrzebnie czytałam o tym zapachu. Z opisu na KWC wynika, że powinien to być seksowny, magnetyczny zapach. Z recenzji, że coś mrocznego, silnego i trudnego. A dla mnie...? Jest to jeden z tych wiekowych, niby klasycznych zapachów, które do współczesności raczej średnio pasują, idę o zakład, że 95% moich znajomych znów by stwierdziło, że pachnę starą babą ;-) Próbowałam wiedząc, że dzień spędzę w domu, bo się bałam mega ogona i trudnej w odbiorze woni - niepotrzebnie, bo zapach, choć nieco trudny i starodawny szybko ułożył się na skórze i zapomniałam o nim kompletnie. Gdy zbliżę nos do nadgarstków, to czuję go wyraźnie, jednak nie przypomina mi o sobie w ciągu dnia. Co do samego zapachu - im późniejsza faza, tym bardziej mi się podoba. Teraz, po kilku godzinach czuję więcej tytoniu i kadzidła, a mniej odpychającej starej baby :) Co nie zmienia faktu, że to nie zapach dla mnie, a już na pewno nie na co dzień. Co ciekawe, myślę, że mogłaby mi się spodobać na mężczyźnie ;) Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: odlewka

Pierwszy niuch : apteka, po głębszym zaciągnięciu czuję namiętnie zapisywany przez mojego lekarza Brevoxyl, z lekką nutką tytoniu i kadzidła. Które nie pachnie jak w tanim, indyjskim sklepie, lecz delikatnie tli się, by po paru chwilach zacząć dominować zapachem. Kadzidło stopniowo przeistacza się w wanilię, przeplatając się i uzupełniając razem z mocnym aromatem tytoniu. W tle delikatnie unosi się aromat ambry i benzoesu, ale trzeba skupić się na tych zapachach,żeby wydobyć je spod warstwy zadymionej wanilii. Pachnąc Habanitą, widzę się jako zadziorną, chłopczycę dla nie poznaki ubraną w sukienkę, z szyją owiniętą sznurem śnieżnobiałych pereł i palącą papierosa na długiej lufce, zasłuchaną w Elle Fitzgerald... Oj tak Habianita to zapach wyjątkowy i świetnie roztaczający czar francuskiej bohemy artystycznej lat 20. i 30. XX wieku Co więcej Habanita edt jest niezwykle trwała, na moim nadgarstku, mimo kąpieli przetrwała ponad 24 godziny, a na ubraniach trzyma się aż do następnego prania. Zapach zdecydowanie wieczorowy.

Flakon bardzo interesujący plus fakt, że perfumy te są klasyfikowane jako orientalne, a do tego ciekawe recenzje, no i świadomość, że to zapach niemalże sprzed wieku... Ech, no po prostu nie można było nie spróbować ;) Zamówiłam próbkę... Otworzyłam kopertę, rozwinęłam folię "bąbelkową", w którą zapakowano fiolkę i poczułam śliczny puder (choć nigdy wcześniej do pudru nie miewałam skłonności), przenoszący wprost do łazienki elegantki sprzed wieku. Ostatnio doszłam do wniosku, że jednak wolę próbki bez atomizera, bo wyjmując zatyczkę, mogę poznać "surowy" zapach, jeszcze w szkle i porównać z tym, jak układa się później na mojej skórze. Po co ta dygresja? Bo wąchając zawartość otwartej fiolki, poczułam, że oprócz pudru jest tu również tytoń i... niestety,ale jest to jedyny orientalny akcent, jaki udało mi się wychwycić z tej kompozycji. Na mojej skórze perfumy te zamieniły się w coś dziwnego, ale jakby znajomego... Perfumy starszej pani? Odrobinkę przydymione, gryzące? I wreszcie jest! Ona... Moja Habanita to kobieta otyła (nie tak jak ta "chudzinka" na pudełku :D ), o bardzo donośnym głosie, a przy tym trochę nieobliczalna. Żona alkoholika, również lubiąca sobie wypić, dotrzymuje mu towarzystwa w spelunce. Nie ma w sobie nic z egzotyki oprócz tytoniu, z którego skręca papierosy. Kupuje w kiosku perfumy, bo jednak chce się mężowi podobać.Jest początek XXI wieku ( a może koniec XX), gdzieś w Polsce... No cóż, dopóki te perfumy nie ulotnią się z mojego nadgarstka, jej obraz będzie mi towarzyszył (a może i dłużej). Spodziewałam się, że będzie ciekawie, ale nie że aż tak :D 1* za trwałość - zdumiewającą jak na EDT Drugą - za ciekawy pudrowo-tytoniowy początek. Perfumy z pewnością oryginalne, ale - choć "dziwadełka" wszelkie (zwłaszcza czarne) lubię - z tym klasykiem jednak mi nie po drodze. Zakupioną próbkę puszczam w świat.

Ojj zanize ocene Habanicie... Pierwsza moja mysl po przetestowaniu H. "znam to!"... poczym po chwili "to lure!". Dostalam na osiemnache od kolegow dowcipnisiow oslawione feromony Lure z ze sie tak wyraze "dyskretnego sklepu", u ktorych zauwazylam wlasciwosci odpychajace. Niektore podpaski zapachowe tak pachna - tak pachnie Habanita. Totalnym bezgusciem. Pachnie(pachnie?)wulgarnie, nietaktownie, bezgustnie. Co przeczytalam w recenzjach i z czym sie zgodze to to, ze "jest w tym zapachu coś fizycznego, coś brudnego, coś nie do końca przyjemnego..." i "Zapach zepsucia, fine de siecleu, artystycznej, zakopconej dymem z cygar i odurzonej alkoholem i wyrafinowanym erotyzmem bohemy. Zapach amoralny" - popieram w 100 % Pasuje mi do 3 wizji: Ubrana w Habanite kurtyzana, Ubrana w Habanite wariatka o dalece pomieszanych zmyslach z rozbieganym wzrokiem i poplatanymi wlosami, Ubrana w Habanite zdystansowana, posepna pani mocno po 60 Nie polecam, wrecz odradzam Używam tego produktu od: nie uzywam Ilość zużytych opakowań: kilka ml

Habanita to zapach ponadczasowy, jest jedynym mi znanym, który ma prawo występować w czarnym flakonie, sygnalizującym ciemność, moc, trwałość.Nie wiem dlaczego ma byc wiedźmą ?, dla mie tak pachną wróżki...Zapach bardzo bogaty, nasycycony, niezwykle trwały jak na EDT. Jest w nim i tajemnica orientu i słodycz wieczoru. Absolutnie nie wyczuwam tytoniu, którego nie trawię. Zapach ciężki, ogoniasty, dla silnych kobiet . Mimo upływu lat , Habanita jest dla mnie w czołówce zapachów, i jestem pewna ,że przy dzisiejszych, mydłkowatych kompozycjach, pozostanie guru zapachów przez następne lata. Na pewno kupię swoja flaszkę.

Od dłuższego czasu Habanita była moim nr jeden na liście zakupów. I w końcu ją mam. Pudełeczko otwierałam drżącymi dłońmi, niemalże z namaszczeniem. Po tym ciężkim, czarnym i bogato zdobionym flakonie spodziewałam się ciężkiego, mocnego, gęstego, zawiesistego i obezwładniającego eliksiru. I jest zupełnie inaczej. Habanita to grzeczna dziewczyna. Od samego początku jest słodka, waniliowa. Wprost po aplikacji przez krótką chwilę na swej skórze wyczuwam grający pierwsze skrzypce wspomniany tytoń, lecz później to istne pola wanilii poprzetykane kwieciem nad którymi unosi się parne powietrze obwieszczające o nadchodzącym gorącym dniu. Habanita jest piękna, uroku jej nie mogę odmówić. Czuć, że to zapach niedzisiejszy, jak to określił mój TŻ . Gdy Habanita się już ułoży jest słodko-pudrowa i tak trwa niemiłosiernie przez wiele godzin. Po kilkunastu godzinach pozostaje skórzana baza. Jest piękna, choć spodziewałam się z goła innych doznań - byłam przygotowana na olfatoryczną wojnę a przede mną pojawił się słodki, spokojny aromat. Używam tego produktu od: parę dni Ilość zużytych opakowań: początek pierwszego

Kupilam w ciemno, bo wierze panu Alfarom z basenotes:) Ostroznie wacham korek - w koncu tyle sie tu naczytalam o wiedzmach i krwi, trzeba wiec ta wiedzme jakos oblaskawic.... Pierwszy malutki psik Habanity - co to jest??? Co mi to przypomina?? Nie wiem, ale zostalam natychmiast przeniesiona na poczatek lat 70-tych, kiedy bylam dzieckiem... Chyba jest to woda kolonska mojego Dziadka. Po paru chwilach czuje puder niemowlecy przemieszany z tytoniem (nie mylic z dymem papierosowym;) - czyli tobacco wanille. Jakies kwiaty, na szczescie nie duszace, raczej taki egzotychny ogrod w cieply wieczor... Na koncu, po paru ladnych godzinach wychodzi na wierzch skora, pozostaje wanilia. Summa summarum - nie czuje tu nic ciemnego, krwawego, tylko uczucie radosci, komfortu, bezpieczenstwa. To chyba moj zapach:) Hmmm... Hahabita byly pierwotnie skierowane do mezczyzn i mysle, ze mezczyzna bedzie rowniez swietnie nimi pachnial. Podgadam Tz\\\'ta, moze da sie nimi wypsikac:>

Nie będę się szeroko rozpisywała, mnie hipnotyzuje i wodzi, choć początek jest dla mnie bolesny, biczuje do krwi ciało, tłamsi zmysły mocnym otwarciem. Przed oczami mam jesień, drzewa już bez liści. Nie jest to piękna złota polska jesień, a złowieszcza, część drzew na wiosnę już się nie odrodzi. Jest to moment gdy zapada mrok, wiatr smaga nagie gałęzie, podrywa z ziemi suche liście, zawodzi tak, że po plecach przechodzą dreszcze. Czy to jednak nie nęci? Owszem, tak. Trzymam więc nadgarstki daleko zastanawiając się czy aby na pewno chcę przeżywać te skrajności. Jednak chyba warto, bo w konsekwencji zalewa spokojem, głęboką nostalgią, takim błogim rozleniwieniem. Wchodzę do domu, siadam na gołych deskach przy kominku, słyszę tylko echo wiatru przez deski stropowe. W budynku obok pracuje kuśnierz, a za nim znajduje się pub pełen zadumanych, niezbyt rozmownych ludzi... Miałam się tym nie dzielić, ale jednak reakcja mojego męża dobrze obrazuje ten zapach jako coś bardzo indywidualnego w odbiorze. Nabyłam sporą próbkę, użyłam z umiarem, pokrzątałam się trochę, w międzyczasie zapach gładko się ułożył i zaczął czarować. Zasiadłam obok męża, nie wiedział, że użyłam nowych perfum, a on ni z tego, ni z owego z pytaniem wprost [sama moderuję]... Powiedział, że pachnę podnieceniem, że to zapach waginalny! 8-O Mnie ścięło to stwierdzenie z nóg, a jego równie mocno sprostowanie, że to zapach perfum. No to przepraszam, nie wiem co mam sądzić i ciągle dumam czy na pewno chcę mieć Habanitę. W każdym razie powiedział, że jeśli kupię, to tylko do użytku domowego, że do ludzi mnie tak nie puści... Mój odbiór jest inny, w ogóle nie uważam go za erotyczny. Tak - bliskoskórny, ciepły, ciut chropowaty. Jako żywo czuć garbowaną skórę i zadymiony bar, ale nie jest to ostry trujący dym papierowy, a słodki zapach żarzącego się cygara.Także rozdarta jestem bardzo, bo bądź, co bądź, podoba mi się, ale nie chcę wzbudzać niezdrowych emocji. Gdyby można było kupić małą pojemność... Używam tego produktu od: testy od trzech miesięcy Ilość zużytych opakowań: w trakcie 5 ml

Bardzo dawno nie dodawałam recenzji, nie czułam potrzeby - dla Habanity postanowiłam zrobić wyjątek. \\nW pierwszym odczuciu skojarzyła mi się z Caleche, Hermesa, z tym, że Habanita jest bardziej dymno- mroczno-stara starością i mistycznoscią gatunkową wielkiej historii, Caleche jest zaś wyrafinowanie-elegancka wiekiem dojrzałej i świadomej kobiety. \\nDodatkowo, wąchajac Habanitę mam ciagle ten sam obraz pod powiekami: Granada, Alhambra, stare mury mauretańskiej twierdzy - zamku. Niezwykła maesteria zdobień, feria barw i... zapach. Zapach historii starych murów pokrytych pyłem i kurzem, widzę też żywiczne drewno ogrzane południowym słońcem pomieszane z zapachem rozgrzanego ciała . Zapewne jest w Habanicie coś z wąskich uliczek slumsów Havany, w tym pozytywnym zakazanym wymiarze, ja jednak tej Havany nie widzę. Widzę Alhambrę. \\nHabanita to zapach ciężki, bardzo fizyczny, fizjologiczny i odpychajacy niemalże - jednak z jakiegoś perwersywnie pokręconego powodu nie mogę sie od niej oderwać. \\n

Długo szukałam właściwego określenia na tę zmysłową mieszankę, ale tak, żeby wnieść coś nowego do opinii już tu zamieszczonych. No i nic. Nie da się...nie da się, nie da się, nie nie da się, nie da!!! Zawsze nasza Kubanka będzie tu obecna...:) No i dobrze...bo się w niej zakochałam:D Moja Kubanka, moja Habanita też pachnie cygarami. Nawet jedno w zębach trzyma. Nie wypali go, nie przy ludziach, co to to nie... Moja Habanita nie tańczy na stole. Już skończyła na dzisiaj zarabiać w podrzędnej tancbudzie. Teraz czas na zasłużony relaks. Ciężko zapracowała, żeby mieć tę wannę. Cynową, nie emaliowaną, ale to przecież wanna! Habanita bierze zasłużoną, długą kąpiel. Rozkoszuje się zapachem kremowego płynu do kąpieli, pachnącego pudrowo, za granicą dostępnego za grosze, ale dla niej wartego każdych pieniędzy. Jej gorące od tańca i całodziennego wysiłku ciało wydziela aromat skóry, kadzidła i ambry. Mimo, że Habanita zmywa z siebie trudy dnia, zapach kremowego tytoniu gdzieś na niej zostaje. Ubrana w długą spódnicę rozciętą aż do pośladków, boso, z mokrymi włosami idzie na plażę wypić trochę kubańskiego rumu, popatrzeć na turystów. Wieczorne powietrze aż wibruje od zapachów....od zapachu Habanity. I mimo, że Habanita podobno nie pali, ukradkiem rozgląda się, wyciąga z kieszeni paczkę z cygarami, wyjmuje jedno, roluje o swoje udo i z lubością zapala. Zmierzch powoli zapada, a nad Kubanką unosi się obłok aromatycznego dymu... Jutro przyjdzie tu znowu... Trwałość: do sześciu godzin, bardzo dobra Flakon: uroczy

Z tak trudnym zapachem nie miałam jeszcze do czynienia. Testuję go drugi dzień i to, co wczoraj było pewnikiem, dziś się zmieniło. Wczoraj zapach mnie odrzucił, poczułam w nim coś, czym pachnieć nie chcę, dziś zapach jest łaskawszy, łagodniejszy i dużo cieplejszy. Zacznę jednak od początku. Po pierwszym spryskaniu nadgarstka zapach wydał mi się bardzo podobny do chanel no 5 dość szybko jednak zaczął ewoluować w kierunku zdecydowanie mroczniejszym. Poczułam w nich dym i to nawet mi się podobało, po kilkunastu minutach jednak, zapach stał się bardzo dziwny. To był chyba ten brud, o którym w paru recenzjach czytałam. Mi ten zapach wydał się wręcz waginalny. Nie objawiła mi się czarownica z bagien a prostytutka po długim dniu pracy. Nie potrafię, tak jak wiele wizażanek, rozkładać zapachy na czynniki pierwsze i tak pięknie perfumy opisywać, mogę jedynie podzielić się ogólnymi spostrzeżeniami jakie nasuwają mi się po kontakcie z zapachem. Jak wspomniałam na początku, zapach jest trudny, pasujący niewielkiej grupie kobiet. Nie pasuje na pewno do: kokietek, kobiet-mimoz, nastolatek, kobiet-sportsmenek, blachar, kobiet bez określonej pasji i bez ikry, blondynek w pastelach. Pasuje do: artystek, feministek, kobiet z pasją, kobiet z jajami, kobiet o mrocznych duszach, mających w du**pie to co myślą o niej inni, raczej do brunetek - choć to nie reguła. Zapachu nie przetestowałam jeszcze na otoczeniu, choć mój facet nie jest nim zachwycony, a zwolennikiem świeżaków nie jest. Czekam na okazję by wyjść w nim do ludzi, najpierw sama muszę go jednak oswoić i pokochać, jest tego wart, bo to zapach z drugim dnem. Zapach zdecydowanie na chłodne dni. Butelka całkiem ładna, niestety, korek psuje cały efekt, jest plastikowy i tandetny.

Naczytałam się recenzji i oczekiwałam z niecierpliwością wiedźmy z bagien . Przyjechała wreszcie do mnie pięknym czarnym flakonie i cóż : to nie bagna Luizjany , to nie chatka na kurzej nóżce ani Paryż lat dwudziestych . To przedrewolucyjna Kuba z przełomu stuleci i dziewczyna z cygarfabryki , Kreolka , zgadza się . Młoda , urodziwa , urodzona w nędzy i pragnąca za wszelką cenę z niej się wyrwać do lepszego życia , więc w dzień pracuje w cygarfabryce , jak to się kiedyś mówiło , a nocą dorabia sobie w hmmmm , nie całkiem moralny sposób . Trochę brudna , trochę spocona , w koszuli z taniego płótna z taniutką koronką , wyperfumowana najtańszymi słodkimi perfumami i przesiąknięta tytoniem , w podejrzanych spelunach uwodzi pachnących skórą caballeros , mając nadzieję , że wreszcie trafi na takiego , który wyrwie ją z piekła nędzy . Ma duże szanse , bo jest piękna , bystra i ma wrodzone poczucie dobrego smaku , więc po dwóch-trzech latach widzimy ją już we własnym apartamencie w centrum Hawany , brylującą wśród towarzyskiej elity , ubraną w najmodniejsze suknie , tylko czasem w jakimś sam na sam z kimś , kogo dobrze zna , wyrwie jej się słówko czy gest dający poznać , że nie zawsze była damą . Nie ma w niej cukierkowej słodyczy , tylko niemal męska twardość kobiety , która wiele przeszła i wie , na co i na kogo może w życiu liczyć . Stąd po słodkim, duszącym początku pojawiają się jakieś ziołowe ekstrakty , sporo tytoniu i skóra , ale cała ta mieszanka jest nieodparcie kobieca , uwodząca i fascynująca , tak jak ta czarnooka Habanita , której oczom żaden mężczyzna nie może się oprzeć , choć nie strzela nimi kokietliwie na boki ani nie stroi słodkich minek . Jest tak pewna siebie , że nie musi stosować żadnych uwodzicielskich sztuczek , po prostu wie , że nikt jej się nie oprze . Tylko że jeden będzie ją kochał taką jaka jest i cieszył się z każdego spotkania , inny znienawidzi za niezależność , ale nie zapomni , a jeszcze inny palnie sobie w łeb , nie mogąc jej mieć tylko dla siebie . Taka jest Habanita - zapach , który sam sobie wybiera nosiciela . Trzeba pokochać jej nietuzinkową osobowość i zaakceptować odmienność , inaczej przyjdzie się zastrzelić nad ranem w gabinecie jakiegoś podejrzanego kabaretu... Używam tego produktu od: dwóch tygodni Ilość zużytych opakowań: w trakcie pierwszej setki

Habanita, to stała pozycja w mej kolekcji. Uwielbiam ją od pierwszego kontaktu. Inna od wszystkiego, ciężka, metaliczna, intrygująca. Dla kobiet konkretnych, raczej brunetek, noszących się na czarno. Zapach ciężki, ale nie opiumistyczny, ani duszący. Mistyczny, trochę "wiedźmowaty". W średniowieczu kobietę pachnącą Habanitą oskarżono by o czary. Dla mnie strzał w dziesiątkę, choć czasem rzucam się na coś lżejszego. Lubię też czarną Coco i Pradę Candy i Shalimar Initial.