Elizabeth Arden Blue Grass EDP 

Blue Grass od Elizabeth Arden to prawdziwa klasyka perfumerii, stworzona w 1936 roku, inspirowana urokliwymi pastwiskami Kentucky, gdzie właścicielka marki spędzała czas w swojej stadninie Maine Chance Farm w Lexington. Zapach miał uchwycić harmonię i świeżość zielonych łąk, atmosferę wyścigów konnych oraz spokój amerykańskiej wsi. To perfumy kontrowersyjne, z kategorii „kochaj albo rzuć”. Dla niektórych to wspomnienie starej szafy, lnianej bielizny i suszonego siana, dla innych — mydlany klasyk o nutach retro. Początkowo mogą przypominać repelent na komary lub zapach stajni dla wyższych sfer, pełnej skórzanych siodeł i past do konserwacji, ale z czasem przechodzą w świeży aromat mydła toaletowego i zielonych traw. To zapach nieoczywisty, wymagający i pełen nostalgii — idealny na chłodniejsze dni, dla osób ceniących klasykę z charakterem i unikalną historię zamkniętą w butelce. Wart przetestowania — jeśli nie dla samego zapachu, to dla jego legendy.

(recenzja nowej formulacji) Trafiłam na buteleczkę podczas porządków w perfumach i pomyślałam, że damy sobie jeszcze jedną szansę. Ogólnie lubię aldehydy, choć czasem są trudne w doborze do codziennej stylizacji, ale odpowiednio trafione są wisienką, czy może w tym przypadku, goździkiem na czubku outfitowego metaforycznego tortu. Zapach, który lubię zimą, do kaszmirowego swetra i płaszcza, klasycznego makijażu i skórzanych dodatków. Pierwsze wrażenie to ostre , nieco duszące aldehydy, nieszczęsny koński pot (dobre porównanie!), żywica, skóra, drewno i ozon. I goździki, bardzo dużo goździków! za którymi nie przepadam i które natychmiast wyczuwam w perfumach... Zapach powoli się uspokaja, nuty łączą ze sobą w harmonijny, choć niejednoznaczny i przyjemnie niepokojący aromat. Mogę zrozumieć dlaczego pokolenia wychowane na zapachach określanych jako "słodkie" mają problem z podróżą w krainę wiechliny łąkowej (tak po polsku nazywa się odmiana traw, od której wzięły nazwę) - tu spotykają się nuty, które we współczesnych perfumach pojawiają się rzadko lub w nieznacznych ilościach, mogą przytłaczać, zwłaszcza w pierwszym kontakcie. Lubię i ChNo5, i Być Może, i Youth Dew (które przypominają mi goździkową nutą), chyba aldehydy mają w sobie coś uzależniającego. Tu połączone z kwiatami, cytrusowe nuty szybko się ulatniają i znika woda kolońska, ustępując miejsca piżmu, wanilii, paczuli - ale nadal z ozonową świeżością. Inaczej pachną na ubraniu, inaczej na skórze. Ciemne, dymne, na pewno nie na upał ani do miejsc, gdzie zapach powinien być blisko skóry, bezogoniasty. Rewelacyjny dry down, słodkawy, trocinowy, roślinny, skórzasty. Myślę, że na mężczyźnie pachniałyby rewelacyjnie. Jeden z tych zapachów, gdzie ilość przekłada się na jakość - w zależności od rodzaju aplikacji i ilości "psików" będzie pachniał zupełnie inaczej. Jeśli muszę i bardzo chcę mieć je na sobie, ale w nieinwazyjny sposób to preferuję przejście przez chmurkę lub "psik" w powietrze nad głową. Kiedy mam ochotę na nieco mocniejsze doznania i mogę sobie na to pozwolić - aplikuję je hojnie, a potem kontempluję olfaktoryczną podróż, odkrywając nowe zakątki. Niezwykłe przeżycie w czasach nieskomplikowanych zapachów.

Tak się stało, że zostałam obdarowana, jak się okazało, unikatową, nową buteleczką tej wody z 1940 r. Juz sam flakon nie przpomina zupełnie tego współczesnego. Są na nim jakby wytłoczone konie. Jedne pasą się na łące, inne mają przewieszony przez szyję kwietny wieniec. Jest cudny. Nie posiada atomizera, ale mi to nie przeszkadza. Czytałam wiele opinii na temat tego zapachu. Wydaje mi się, że dotyczy on współczesnej wersji po reformulacji. Moje wersja to aldehydy (kocham je!) rodem z White Linen od Estee Lauder; gryzące w nos, przepiękne! Na pierwszy plan wchodzą kolońskie cytrusy. Potem wchodzi do gry lawenda i przyprawy korzenne. Takiego połączenia jeszcze nie wąchałam. Sa absolutnie wyjątkowe i nie do opisania. Wyczuwam też takie prawdziwe narcyze. Zero sztuczności, przekłamania chemią; narcyz w czystej postaci. Od razu mam wspomnienia niedzielnych wizyt w wiosennym ogródku. Ścinałam świeże narcyze do flakonu na stół żeby milej jadło się obiad. Wtedy uznawałam, że one śmierdzą. ;) Z łodyg wylewała się ciągnąca ciecz. Ten zapach mam w głowie do dziś i te perfumy mi o nim przypomniały. Aż żal, że współczesne zapachy nie są zgodne 1:1 z pierwowzorem. Jest to bez wątpienia zapach retro i niewiele współczesnych Użytkowniczek będzie nim zainteresowanych, ale moim zdaniem naprawdę warto dać im szansę, choć wersji współczesnej nie znam. Z czasem nabierają na skórze kremowości, zmysłowości i ciągną za sobą wyjątkowy "ogon". Myślę, że niejedna głowa się za nimi odwróci. ;)

Czym bardziej intrygująco opisuje się perfumy to tym bardziej jestem zainteresowana. Czytałam że one śmierdzą końskim potem i rzeczywiście - czuć je stajnią. Na serio! Po ok dwóch godzinach pachną kwiatkami. Tak urodzo.... Tęskniłam za Donną Koran i jej trumnianym zapachem GOLD - i mam go w tym wykonaniu. Ja jestem zachwycona.

Zapach poznałam, pomimo wieku, niedawno. Niestety pierwszy kontakt był straszny. Potem też kilka prób, ale nie dałam rady, buteleczka poszła w świat. Główną nutą w moim nosie są aldehydy, trwające baaardzo długo. Po tym uderzeniu wolno zapach łagodnieje, robi się bardziej miękki i ciepły. Na koniec zostaje długo zapach cynamonu. Ponad to niewiele czuję. Pierwsze uderzenie zabija odczuwanie pozostałych nut. No cóż ja tam lawendy nijak nie czuję. W odbiorze podobne do Kobako, lub w wersji oszczędnościowej Być Może- Paris. Jeśli ktoś lubi to polecam B. Grass. Trwałość znakomita, jak to u Ardenki. Doceniam, ale nosić nie będę, dla mnie zbyt wściekłe.

Poznałam ten zapach dzięki koleżance, która podarowała mi kilka próbek. Wiedziałam na co się piszę i że do tego spotkania z przeszłością muszę się odpowiednio przygotować. Tydzień przed testami odstawiłam wszystkie słodkie i modne obecnie zapachy, używając minimalnych ilości Kobako, Glorii i innych podobnych. Pierwsze wrażenie no nie powiem zwaliło mnie z nóg. Tyle aldehydów na raz i do tego lilia i geranium. Zabójczy koktajl. Po czasie gdy odzyskałam sprawność w nosie poczułam cytrusowe i przyprawowe nuty, bogate w kwietne akordy. Tak mogła pachnieć pościel w starym dworku u hrabianki, której gosposia do szaf z krochmaloną pościelą wkładała bukieciki z lawendy i liści laurowych. A gdy wyobrazimy sobie, iż pościel ta leży na wielkim starym drewnianym cedrowym łóżku jak nic przed oczami mam pokój hrabianki. Zostawię już w spokoju ten zapach i schowam na pamiątkę bo dla mnie jest inspirujący i pobudzający wyobraźnię.

Te perfumy dostałam kilka ładnych lat temu w prezencie. Potem dla zabawy ganialiśmy się ze znajomymi i pryskaliśmy tymi perfumami na złość. Ostre, nieprzyjemne, męskie, duszące, wręcz chamskie. Owszem, trwałość świetna, bo bardzo ciężko było się tego smrodu pozbyć. Stworzone przez Arden w okresie ciężkiej depresji połączonej z chęcią popełnienia samobójstwa przy pomocy tego zapachu. Na koniec wywaliłam w śmieci, bo żadna znajoma nawet za darmo go nie chciała. Koszmarek.

Obawiałam się tego zapachu. Jakoś tak podświadomie patrząc na flakon miałam obawy, że to nie będzie dla mnie i nie myliłam się. Na wstepie atakują mnie aldehydy. Są wręcz wściekłe i prą naprzód byle mnie pożreć żywcem. Dla mnie właśnie ten początek jest nie do zaakceptowania. Kiedy aldehydy już się jakimś cudem uspokoją to nadchodzi typowa chłodna lawenda z gożdzikiem i narcyzem. Bardzo łatwo są wyczuwalne.Typowo kwiatowo aldehydowa kompozycja, ale dla mnie niedzisiejsza. Nie wyobrażam sobie nosić tego globalnie. Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: testy

Kolejny specyficzny zapach Elizabeth Arden. Kolejny, który przypadł mi go gustu. Zapach jest ciężki, duszący, nieco sztuczny, bez wątpienia bardzo specyficzny. Ja osobiście bardzo lubię moment po wypsikaniu się - zapach jest ostry i tak jakby pieczący, prawie czuć jego "osiadanie" na skórze. Później staje się bardziej delikatny, pudrowo kwiatowy, elegancki. Więc sam zapach bardzo sobie chwalę, niestety problemem jest jakość perfum. Szybko ulatują, naprawdę szokująco słaba jakość jak na Elizabeth Arden. Mimo to lubię je i do nich wracam: zużyłam dwa flakoniki i napewno nie raz do nich wrócę. Używam tego produktu od: kilka lat, z przerwą oczywiście Ilość zużytych opakowań: 2 flakoniki po 100 ml

Myślę, że pół gwiazdki to dla tego "zapachu" za dużo. Jak dla mnie plusów brak. Fakt, nie lubię ciężkich perfum. Jak na złość zawsze dostaję takie w prezencie. Mój niezbyt czuły węch nijak nie czuje żadnych kwiatów, ale coś jakby bardzo ciężkie piżmo. Może i klasyk, może dla babć, na pewno mi nie odpowiada. Zdecydowanie może niektórym przypaść do gustu na wieczór. Może małym "plusikiem" (albo odwrotnie) jest doskonała wręcz wydajność, więc raczej nigdy się go nie pozbędę. Najgorsza z perfum jakie miałam. Używam tego produktu od: 4 lata Ilość zużytych opakowań: 1 opakowanie

Cóż, w końcu to reformulacja, co w wielu przypadkach oznacza marną kopię pierwowzoru. Perfumy nudne, rozwodnione, odarte z charakteru i klimatu. Słodkawa mieszanka lawendy z bliżej nieokreślonym kwieciem pod wezwaniem jaśminu, osadzona na cherlawym, drewnianym gruncie. Trwałość pozostawia wiele do życzenia. Nie wyobrażam sobie, żeby te perfumy pachniały w 1934 roku tak samo jak te dostępne obecnie. To przykre, że kreatorzy decydują się na "unowocześnianie" zapachu, bo tak naprawdę często niszczą go. To samo tyczy się flakonu. Używam tego produktu od: miesięczne testy; Ilość zużytych opakowań: próbki;

Lubię ciężkie zapachy, chociaż wcale babcią nie jestem, jak adresatkę Blue Grass określiła jedna z recenzentek:) Ale ma rację - to zapach dla starszej pani, pod warunkiem, że lubi ona wonie wielce ulotne. Zapach utrzymał mi się na skórze jakieś pół godziny, nie powiem - nawet mi się podobał. Ciężki, intensywny, dość intrygujący. Ale po tej półgodzinie przepadł. Nie znałam go wcześniej, zobaczyłam go dopiero niedawno, a zapachy Arden lubię. Przetestowałam go w perfumerii, odczekałam, wydał mi się ładny, więc kupiłam. Kolejny raz jednak okazało się, że testery są znacznie bardziej intensywne niż to, co człowiek ostatecznie kupuje. Na szczęście za 30 ml zapłaciłam 30 zł, jakoś to przeboleję... Używam tego produktu od:miesiąca Ilość zużytych opakowań:1

Blue Grass to jeden z mało znanych klasyków,którego odarto z dawnej magii,opakowano w nijaki flakonik i postawiono na niższych półkach hipermarketów.Niewykluczone,że w latach 30.kiedy powstał był charakternym,intrygującym zapachem-teraz zostały popłuczyny. Początek to wściekły atak aldehydów-trzeba przeczekać,trzymając nos z dala od skory,bo jest mało przyjemnie.Pojawia się lawenda i narcyz-w podobnym wydaniu jak w Je Reviens Worth,w tle nieco kwiatów-może odrobina fiołków.Po krótkim czasie na skórze pozostaje lekka,nieco pudrowa mgiełka. Zapach jest rozmyty i słaby-jakby esensję perfum rozcieńczono zbyt dużą ilością wody,do tego trwałość jest wprost skandaliczna. Szkoda-chciałam bardzo poznać ten zapach,nie myślałam,że się tak rozczaruję. Używam tego produktu od:testy Ilość zużytych opakowań:

Rzeczywiście początek wściekły, ostry , mocny, niby kwiaty ale czymś ostrym przeyprawione i to jest coś co mnie do nich ciągnie. Po całym dniu pobytu na nadgarstku (a nawet nocy) pozostalo coś jakby czerwone gożdziki, a może kwitnący białymi kistkami drobnych kwitków żywopłot - delikatnie ale wyraźnie. Jednak nie wypowiem się co do trwałości, bo to co opisuję na końcu jest doznaniem nosa przytkniętego do nadgarstka, gdzie większość testowanych zapachów rezyduje jakoś najdłużej, natomiast ta początkowa mocna wścieklizna bardzo szybko znika... hmmm. Zapach raczej z kategorii interesujących, mała odmiana od wygładzonych, perfekcyjnych pachnideł i chyba nie do codziennego używania. Nie uważam że jest babciny - nic w nim nie pachnie staroszafowo. Wręcz przeciwnie - trzeba w sobie mieć rogatą i młodą duszę żeby go używać Do kupienia w perfumeriach internetowych i to za niewielką kaskę Jak się uprzeć to to "coś" przypomina nieco woń... końskiego potu - dla miłośniczek hippiki - polecam... ciekawe co na to koniki? Zastanawiałam się jakiej innej perfumce są bliskie i... okazuje się, że mojej b. "ulubionej" Magarecie od E.A. - może przez hiacynt... Używam tego produktu od: paru dni Ilość zużytych opakowań: pelna 100

Nie wiem czy go kupie ponownie- bo przy takim tempie zużywania chyba wystarczy mi na baaaardzo długo. Nie nadaje się do stosowania na co dzień, jest zbyt ciężki i duszący. Aldehydowy zapach- po kilku godzinach przypominający czekoladki z alkoholem. Lubię je, ale rzadko. Jeśli miałabym kogoś doprowadzić do szewskiej pasji- wybrałabym ten zapach:) Używam tego produktu od: roku Ilość zużytych opakowań:1/10 opakowania

Moze i klasyk, moze i kiedys kwintesencja kobiety luksuowej jednakze teraz mocno nie na czasie. Zapach intensywny, ciezki i... babciny. Mozna kupic buteleczke EDP za pare groszy. Nie chodzi mi o to ze zapach jest brzydki - nie, nie jest. Jest calkiem ladny - na kobiecie dojrzalej. Najlepiej z wnukami. Nie wyobrazam sobie ze jakas enegiczna mloda kobieta moglaby chciec nim pachniec. Nie pasuje jak adidasy do futra. Same perfumy jednak pieknie dopasowuja sie do babc - nabieraja uroku. Babcie rowniez. Niesamowicie trwaly. Używam tego produktu od: 2 testy i oddalam babci Ilość zużytych opakowań: 1

Blue grass znam z testów i próbek - dość licznych, bo starałam się przekonać do klasyka. Ale próżno i darmo: zapach jest prze-ciężki, duszący, chanel no.5 do kwadratu. Rzeczywiście może się spodobać entuzjastkom cięższych, starszych zapachów, na mnie działa powalająco. Chętnie bym uczciła klasyk, ale po prostu działa na mnie migrenogennie... Używam tego produktu od:próby, od dawna Ilość zużytych opakowań:próby