Lynia Pure, Tonik żelowy z glukonolaktonem 15% 

Zacznę od tego, że tonik jest ok, ale jednak cieszę się, że już go wykończyłam. Dlaczego? Ano dlatego, że po pierwsze, jak się go nałoży na buzię to trzeba go wmasowywać naprawdę bardzo długo aby się wchłonął, co jest bardzo denerwujące i często mi się to po prostu nie udawało. Po drugie, jak chciałam zastosować go jak każdy inny tonik, a mianowicie nie wmasowywać do wchłonięcia tylko pozostawić lekko wilgotną skórę i na to nałożyć serum, to po prostu tonik ten zostawiał bardzo lepiącą warstwę (wg producenta "zostawia lekką warstwę ochronną"). No ja dziękuję za taką lepiącą się warstwę. Jeśli nie nałożyłam dokładnie serum bądź kremu na ten tonik, to w niektórych miejsach potrafiłam wyczuć palcami, że dalej się lepię, np. przy skroniach. Wiązałam z tym tonikiem wielkie nadzieje, bo słyszałam, że 14% glukonolaktonu (tonik ma 15%) potrafi zadziałać jak nadtlenek benzoilu (pozbywa się zaskórników zamkniętych i ogólnie wspomaga walkę z trądzikiem). Ja mam cerę hormonalną (wysypy na brodzie), cienką, płytkounaczynioną. Tonik nie wyrządził mi krzywdy, ale w ogóle nie czułam, że nawilża buzię. Czy ujędrnił? Może niektórzy poczują ten efekt poprzez właśnie tę lepiącą się warstwę, ale ogólnie uważam, że nie ma szału. Miałam lepsze i tańsze toniki. Dodatek kwasu hialuronowego w tym też nie pomógł, bo tak naprawdę producent nie napisał, jak dokładnie używać tego toniku. Czy go wmasować, osuszyć czy zostawić do wyschnięcia (raczej z kw. hialuronowym powinno się na wilgotną twarz nałożyć serum/krem). Tonik ma konsystencję wodnistą więc trzeba z nim szybko pracować aby nie uciekł przez palce. Nie nakładałam na wacik, szkoda produktu. Bardzo wydajny, starczył mi na pół roku (stosowałam 1x dziennie, czasami 2x). Pod koniec opakowania zużyłam resztę produktu do ciała, pod balsam. No w życiu się tak nie lepiłam. To był mój pierwszy produkt marki Lynia i mam nadzieję, że kiedyś trafi mi się lepszy produkt.