Cartier La Panthere EDP 

Myślę, że to pachnidło jest najwyższym wyrazem mojego snobismu zapachowego. Kocham je nad życie. Jest to zapach którego używam najczęściej. Zapach, który dodaje mi pewności siebie. Ten zapach jest bardzo wielowymiarowy. Czuć w nim trochę kwiaty, trochę cytrusy, trochę paczuli. W zależności od czasu jedne nuty są bardziej wyczuwalne inne mniej. Dzięki temu zapach się nie nudzi. I co lubię najbardziej zostawia za sobą ciągnący się ogon. Trwałość jest dobra - u mnie na skórze i ubraniach ponad 7h. Jest to zapach lotny, z ogonem. I w przypadku wody toaletowej i w przypadku wody perfumowanej zachowuje się niemal identycznie - różnica w trwałości jest minimalna. Jeśli chodzi o flakon jest po prostu piękny. Pysk pantery pięknie prezentuje się na szkle. Co mnie odstrasza to niestety cena. Natomiast tutaj rozumiem stosunek ceny do jakości. Mimo, że do tanich nie należą to uważam, że warto. Zdecydowanie kupię ponownie, gdyż jest to zapach od którego jestem uzależniona. Polecam każdemu chociaż obwąchać przy okazji.

Gdzieś przeczytałam, że albo się go kocha albo nienawidzi. I coś w tym jest. Kupiłam w ciemno, po przeczytaniu opinii i po bardzo ciekawych nutach zapachowych. Pierwsze powąchanie to było zaskoczenie- niestety negatywne. Na szczęście trwało krótko. Nie będę wypowiadać się jakie wyczuwam nuty bo nie potrafię. Na pewno piżmo- jest to składnik, którego szukam w perfumach i potrafię go wyczuć. Dla mnie perfum to całokształt. Powiedziałabym, że jest to zapach wieczorowy, chociaż ja go uwielbiam o każdej porze. To jest zapach absolutnie wyjątkowy, nie wtapia się w obecną modę na słodkie ulepy lub w drugą stronę unisex. Pachnie drogo- zero syntetyku czy mdłości. Lubię w perfumach takie kwaskowe drapanie w nosie i ten zapach mi to daje. Trwałość bardzo dobra. Na ciele utrzymuje się cały dzień a na ubraniach nawet po praniu go wyczuwam. Dotychczas nie zdarzyło mi się kupić dwa razy tego samego zapachu. Tego mam już czwarty flakonik. Jest absolutnie MÓJ! Moim zdaniem trzeba do tego zapachu dojrzeć. Raczej młode dziewczyny poniżej 30 się z nim nie zrozumieją. Parę słów o flakonie- widać tu jakość, misternie wykonany szlif. Flakonik jest bardzo ciężki.

W dżungli zapachów trudno znaleźć perfumy o dobrej trwałości, La Panthere na pewno do takich należy. Zapach trochę zapomniany i niedoceniany. Początkowe nuty należą do słodkawych suszonych owoców, cytrusowych akordów bergamotki, soczystego rabarbaru, słodkich truskawek i słodko korzennego anyżu. Następnie urokliwy ylang-ylang, romantyczna róża, słodka gruszka, gorzkawy kwiat drzewa pomarańczowego i gardenia. Na finiszu panują nietradycyjne nuty mchu, niepowtarzalnego piżma, skóry i paczuli. Zapach zostawiający tzw. ogon, nienachalny, acz wyczuwalny w otoczeniu.

Gdzie jest pantera w tym kociaku? Lubię ten zapach. Jest miły, kwiatowy, prosty i nie nachalny. Kolejny z serii- poznałam, nie będę ubolewała jak zniknie. Czasami po niego sięgam i szukam dzikości ale nie ma. Jest nam razem słodko i przyjemnie, ale kolejnej butelki nie będzie. Trwałość poprawna.

Cartier to luksusowy dom biżuteryjny założony w 1847 w Paryżu przez Louisa François Cartier. O diamentach Cartiera marzyła każda szykowna dziewczyna, o czym śpiewała MM w Mężczyźni wolą blondynki - Diamonds are a girl’s best friends. W latach 80 firma postanowiła wejść w biznes perfumeryjny, a pierwszymi zapachami były Must de Cartier dla kobiet oraz Santos de Cartier dla mężczyzn. Woda perfumowana La Panthere została wypuszczona na rynek w 2014 roku i reklamowana była jako zapach szyprowo-owocowy. Jak dla mnie taki pomost pomiędzy nobliwością starego domu biżuteryjnego a klasyką w nowoczesnym wydaniu. La Panthere to zapach przede wszystkim elegancki, ale nie retro. Niezmiernie podoba mi się opakowanie z luksusowym pyskiem pantery. Bardzo udane jest otwarcie, gdzie wyczuwam kwaskowaty, świeży rabarbar, a następnie słodkawą truskawkę i świetnie skrojone kwiaty (to chyba gardenia). Szypr jest wyczuwalny do samego końca i ogromnym plusem tego zapachu są doskonałej jakości składniki - po kilku godzinach nie ma zmiksowanej kwiatowo-owocowej pulpy, ale właśnie delikatna, szyprowa woalka, która na samym końcu staje się piżmowa. Perfumy są przyjemnie otulające, pasują osobie w każdym wieku, zarówno blondynce, szatynce czy rudej, kojarzą mi się jednak bardziej ze sportową elegancją niż balem w rezydencji gdzie klejnoty Cartiera połyskują w świetle złotych żyrandoli. Co ważne, La Panthere to nie są słodkie perfumy, one są naprawde świetnie skomponowane, że poszczególne nuty przeplatają się w wyrafinowany sposób. Gardenia udanie gra tutaj drugie skrzypce i jak dla mnie jest to rabarbarowo-truskawkowo-szyprowy miks, zasadniczo inny niż wiele perfum stojących w mainstreamowych perfumeriach. Za to duży plus dla pantery. Nie jest też zbyt popularny. Warto się zapoznać.

Po raz pierwszy mam perfumy linii Cartier, jestem zachwycona, nie żałuję wyboru, zapach perfum na pewno będzie zwracał uwagę, gdyż jest nie obnoszony. A co najważniejsze, będzie idealny również i w lecie, gdyż pomimo intensywności nie jest duszący, drażniący i ciężki. Polecam !!!.

Z opisu, z recenzji myślałam, że ten zapach bedzie moim strzałem w dziesiątkę. Miało być mocno i ogoniasto. Przekobieco i nieoczywiście. Nie jestem wybitnym nosem, więc nie ocenię nut zapachowych. Na początku od razu przed oczami pojawiła mi się butelka Passion Dance Avonu, pod koniec troszkę bardziej przypomina mi zgaszone Chanel Noir. Podobnie jak Chanel, pantera we mnie ginie, po chwili nie czuję tego zapachu, choć jest on wyczuwalny dla otoczenia. Trwałość ok, ale chyba za dużo od tych perfum oczekiwałam, więc spodziewałam się dłuższej projekcji. W perfumach lubię różnorodność, w zależności od nastroju, ubioru, pory roku i dnia. Pantera pasuje mi do czerni. Wieczoru. Nie wyobrażam jej sobie w ciągu upalnego dnia. Zostanie ze mną do końca swego żywota, ale raczej nie odnowimy tej znajomości, bo w tej kategorii zapachów wole swoją czarną Coco.

Dla miłośników klasycznej La Panthere EDP to zadanie do wykonania - kup, nawet bez testów musi się podobać chociaż zapach nie ten sam. Brak mu tego truskawkowego posmaku....i może mchu . Jest bezpieczniejszy, piękny, piżmowo-owocowy, szykowny. Nie rozwija się ale nie mogę powiedzieć aby brzydko gasł. Flakon bardzo starannie wykonany.

Zapach wyjątkowy - tu się powtarzam ale cóż, taki jest za przyczyną swojego odważnego i niepospolitego składu. Ci, którzy już nieco wąchali z różnych półek cenowych wiedzą o czym mowa. Większość zapachów to kilka składników wymieszanych w innych proporcjach i utrwalonych głównie wanilią. Pantera jest inna , jej skład jest do końca nie poznany i o to chodzi. Wytrawny, pięknie rozwijający się, trochę cierpki, czasami zamszowy ale kwiat róży potrafi się delikatnie odezwać. Trwałość godna perfumy a nie wody perfumowanej. Zapach nie dla młodzieży, niezwykle elegancki, dostojny, można by rzec poważny ale niezwykle piękny. Nie powiem, że wyjątkowy bo to już było tylko obecnie jest rzadkością. Flakon ciężki, piękny, ozdobi piękne wnętrze. Dla mniej wrażliwych nosów może być ideałem - tylko ostrożnie z aplikacją - nie poprawiać , wystarczą dwa psiknięcia :) Pisząc o wrażliwości nosów mam na myśli tzw. dobry węch bo wiadomo z tym jest bardzo indywidualnie. Ja należę do ty nawet nadwrażliwym przez co niektóre perfumy ciężko mi się nosi, nawet te piękne.....

Zapach dla nowoczesnej buntowniczki, niepokornej i silnej kobiety która wie czego chce… ale tego jeszcze nie ma. Nigdy nie daje się zaszufladkować, bo z eleganckiej koszuli wskakuje w podarte jeansy które wieczorem zamienia na skórzaną ołówkową spódnicę i wysokie szpilki. Chadza zawsze własnymi drogami, nikogo nie słucha choćby nawet inni mieli rację. Jest w niej dużo dystansu, dumy bo poznała i użyła wiele, jednak dalej jest niepokorna i idzie w swoim kierunku. Jakby za mało dostała po nosie. Trochę błądzi. Ale to jej droga. Zraniono ją tyle razy że już nie ufa, nie wierzy nikomu. Udaje nieprzystępną i chłodną podczas gdy w sercu burzy się krew. Jest jak owoc liczi, ma kolczastą skorupkę a w środku jest miękka i delikatna. Jak każdy szuka ciepła… ruda pręgowana kotka, zbyt dumna żeby podejść pierwsza. Nakarmisz zwierzę i zacznie Cię odwiedzać… siadać na kolanach, i nawet mruczeć ale jak zechcesz wtulić palce w delikatne futerko pomiędzy poduszeczkami łapek – podrapie cię i ucieknie. Bo nigdy tak naprawdę nie będzie Twoja. Dzikość serca zamknięta w butelce. Przepięknej butelce. Nowoczesny szypr dosłownie chropowaty od mchu. Nieokiełznana gardenia królową. Gdzieś tam w tle trochę szczypiących owoców. Zapach wyniosły, budujący barierę i podnoszący pewność siebie. Nie do nie zauważenia. Podniesiona wysoko głowa i tajemniczy uśmiech. Elegancja i ekskluzywność. Seksowny dystans pociągający mężczyzn. Przecież zawsze będziemy najbardziej pożądać tego czego nie możemy mieć…

Cartier cofa nas w czasie i jest to bardzo dobry zabieg, ale nie dla każdego nosa...W każdym razie chwała mu, że nie wydeptuje tych nudnych i utartych ścieżek przypominających truskawki w bitej śmietanie lub oranżady. Panthere to zapach z pazurem. Zapewnę znajdzie się grono zwolenniczek, które wezmą tego kotka na kolanka i zafundują mu milion głasków, jednakże duża część nosów, może zostać tymi niepozornymi pazurami podrapana do krwi. Ja stoję gdzieś pośrodku, bo lubię retro-naleciałości w perfumach. Ale...nie zostałam obdarzona mosiężnym nosem, który podoła wszelkim zapachowym ciężarom - tzn. takie kompozycje na dłużą metę bardzo mnie męczą i przytłaczają. Z trzeciej strony Panthere to zapach kameleon, jedynie na początku wywala wielkie działo armatnie ciężkiego kalibru, po jakimś czasie właściwie całkowicie się przeobraża i retro ołów znika bez śladu (watro poczekać i dać mu szansę!). Zacznijmy od początku - na wstępie nasza panterka jest kapryśna, pozornie wściekła i pokazuje swe szpilkowate kły (mech, szypry dominują przed wszelkimi kwiatkami w składzie). Możemy nałożyć futro, szpilki i umalować usta bardzo ciemną pomadką, do tego obowiązkowo pończochy i czarne podwiązki - ten zestaw wspaniale się dopełni. Po kilkunastu minutach szypry, mech i piżmo schodzą na dalszy plan. rozkwita gardenia, ale nie delikatna i subtelna, jest to również kwiat, który umie pokazać swą moc. Ostatnia faza jest najbardziej lajtowa, futro będzie już tym momencie nie na miejscu. Dominują owoce, które długo czekały na swoją kolej. Oczywiście warto dodać, że nie są to owoce z gumy Mamby. Są eleganckie i dojrzałe, nadal leciuteńko przypruszone posypką retro. W tym momencie nasz kotek, to domowy kanapowy pieszczoch w obróżce z diamencikiem. Cartier La Panthere - to zdecydowanie zapach nie dla każdego, nastolatki (jeśli nie lubią zapachów takiego kalibru) zostaną zmiecione z powierzchni ziemi na miejscu. Nosy przyzwyczajone do jednostajnych i romantycznych pachnideł typu Chloe Love Story, również nie podołają tej mosiężnej sile, która ryczy na wstępie. Jeżeli lubicie wyzwania i nie boicie się zapachów, które budzą niejednoznaczne uczucia, jak najbardziej możecie brać na warsztat tą kompozycję Cartiera. Jeśli kochacie klimaty retro, ten zapach może skraść wasze serca. Warto dodać, że trwałość tej mieszanki jest naprawdę godna podziwu, przetrwa cały dzień, a i na drugi można poczuć na sobie jeszcze woal dzikiego kotka. Moja ocena 2.5/5. Niestety na swojej skórze go nie widzę, ale..z chęcią powąchałabym go na kimś innym.

Kilka lat temu odnalazalm je przypadkiem na półce w jakiejs promocji, jeden testowy psik na nadgarstek i juz wiedzialam, ze beda moje.! Kocham miłością czysta i bezinteresowna! No moze nie do konca , bo przeciez w zamian dostaje poczucie elegancji, wyjątkowości i luksusu. Zapach zdecydowanie dla dojrzalszych dziewczat :) Szyprowy, troche pudrowy, lekko różany. U mnie po prwnym czasie robi sie "kwasny" co jestvjego glowna zaleta, nie znosze slodziakow. Polecam! Spróbujcie , a moze sie zakochacie :)

Zacznę od tego , że recka MissYou00 wyczerpała temat bo jest słuszna...I weź tu teraz coś napisz aby było podobne ale całkiem inne ( kochana dziękuje Ci , że mogłam dzięki Tobie poznać ten zapach :* ) Miałam miniaturkę a już kupiłam duży wymiar :D No podoba mi się to , mimo iż nie jest to spożywczy słodziak :D Cartier drapieżnymi kotami stoi. No każdy to wie. Bo przecież kobiety kochają Cartiera a Cartier kobiety. A jak jeszcze w logo włożysz kocice taką dominującą , pewną siebie , seksowną która każdemu pokaże jego miejsce w szeregu to sukces jest murowany :) I obie strony są zadowolone - a przecież o to chodzi :D Już sam flakon ma w sobie moc - no biby taki prosty ale majestatyczny. Skupia na sobie wzrok. No kurcze wygląda po prostu pięknie. Może dla kogoś to nic ale ja się jaram :D Jeśli chodzi o zapach to w sumie kwestia tego jak każda z nas wyobraża sobie drapieżnego kota :D No bo ile ludzi tyle opinii. Jedni powiedzą że zapach musi być z pazurem , inni że lekko cielesny ocierający się o wulgarność a jeszcze inni że najlepiej by były to mocne chropowate lekko gryzące nuty ziołowo - kwiatowe. I każdy będzie miał rację :D Zawsze możemy tworzyć historię do zapachu i w tym tkwi właśnie urok perfum :D Do każdego możemy sobie podpowiedzieć własną historie :D A jaka jest moja pantera ?? Cóż. Złożona. Jak to kobieta. Potrafi być słodka i troskliwa ale gdy trzeba to w kaszę przysłowiową sobie nie da napluć. No niech lepiej każda przypadkowo napotkana osoba sobie uważa :D Wszak trzeba mieć ogromne poczucie własnej wartości , kochać siebie i nikomu nie dać sobą pomiatać :D O to chodzi. Oczywiście każda pantera ma stronę delikatną - każda z nas ma swój słaby punkt , coś co rozkłada na łopatki , wzrusza i sprawia że robimy się sentymentalne i wrażliwe...Czyli taka pantera jest w każdej z nas. Moja skóra wysładza zapachy i leciutko je tonuje. Może dlatego na moim PH te perfumy nie za bardzo się rozwijają. ą od początku harmonijne , nuty które wyczuwam tworzą jedną spójną całość która tętni i dudni ale raz jest ostrzej - bo i pazurki wyciągamy tylko gdy jest ku temu okoliczność , a raz stonowanie , błogo , łagodnie wręcz kremowo. :) Wyczuwam u siebie głównie kremową gardenie , ale nie jest dosłodzona , to taka dostojna gardenia doprawiona lekko suchym różanym pyłem i oczywiście piżmo. Talie piżmo lekko retro na wpół nadpalone , drgające ale z ogromną siłą rażenia. U mnie to piżmo jest wręcz budyniowe ale ciągle trzymane w ryzach przez osobliwą parkę gardenii z róża i skropione kilkoma kroplami nektaru ze słodkich pomarańczy i odrobiną mchu leśnego. I da się to polubić. Ta kompozycja może uwieść. Szczególnie wieczorową porą. Świetnie mi się ją nosi do wieczorowych sukienek.Pantera tak jakby podkreśla osobowość. Wręcz krzyczy o czerwoną szminkę i wysokie obcasy. A ja z łatwością jej ulegam. Ciekawy zapach. Taki z duszą. Lubie takie. Odnalazłam się w nim mimo iż nie jest spożywczo słodki. Może i wy dacie się uwieść :) ?

Na szczęście testowałam tylko próbkę, a nie cały flakon. Perfumy są bardzo trwałe i wyraziste. Nie sposób ich nie poczuć na kimś obok nas. Zapach kojarzy mi się z ekskluzywną dojrzałą panią, wysiadającą z najlepszego Mercedesa, ubraną w panterkę... Nie są to perfumy dla młodych kobiet. Zbyt ciężkie, zbyt wyraziste, o zbytnim zapachu piżma. Oprócz piżma, znajdziemy w perfumach również nuty mchu dębowego, suszonych owoców, gardenii. Nie jest to jednak w ogóle mój zapach...

To jest właśnie ten typ zapachu, który daje po nosie, ale też i wymusza respekt. Ja, nie jestem jakimś znawcą perfum, jestem natomiast zwykłym śmiertelnikiem, którego zgon Z PEWNOŚCIĄ nastąpiłby znacznie szybciej, gdybym widziała się z Panterą na co dzień. To szypr. Dla mnie ta nazwa brzmiała tajemniczo, do czasu. Stety- niestety miałam już do czynienia kilkukrotnie z szyprami i tej nuty nie da się pomylić z czymś innym, nie da się zapomnieć. Może to wyda Wam się zabawne, ale spryskując się tym zapachem czuję się jak Helga z Alo Alo. No cóż... prawdziwa Pantera. Czy zdobyłabym Herr Flicka? Dusza we mnie śpiewa, to prawda, tyle, że właśnie w taki sposób jak to robi Madame Edith, raczej niezbyt przyjemnie dla ucha Ale, "ja się tam nie znam". Pantera to zapach z kategorii retro, choć to nic złego. Co ciekawe, tak jak I epoki literackie- mniej więcej co druga miały ze sobą wiele wspólnego- tak i przydymionej knajpce Alo Alo, czy podziemiom Herr Flicka blisko do lat 80 tych, wytapirowanych gwiazd w graficznych makijażach, modelek w złotych ubraniach oraz wypachnionym futrom starszych pań, które sprytnymi środkami, skrzętnie chronią je przed atakiem moli. Flakon? Pierwsze skojarzenia to: Origami w stylu Power Rengers, stara, pognieciona gazeta używana w niegdysiejszych wychodkach, Wyspa Wielkanocna, objawienia na szybach starych domostw, Majowie, Inkowie, Indiana Jones... Coś o nutach zapachowych? Anyż, mech, suszone owoce, skóra. Perfumy silne, dominujące. Duszące. Trwałe. Nie dla mnie. Ale doceniam.

Piękne, szyprowe, eleganckie, jedne z najlepszych perfum jakie miałam. Mam co prawda małą pojemność, ale używam nie na codzień. Buteleczka ta duża śliczna, pasuje do zapachu. Polecam Wizażankom oczywiście !!!

Pantera to kot - a jakże. Nie pozwoli nam podejść do siebie, nawet z oswojoną trzeba mieć się na baczności - co z tego, że ma futerko i lubi wygrzewać się w promieniach słońca, skoro ma też zęby i ostre pazury - których potrafi używać i chętnie to robi. W wersji Cartiera, pantera jest nieco inna, choć nadal drapieżna. To szypr w czystej postaci, unowocześniony i nieco wygładzony, ale nadal szypr. Otwarcie to gardenia, którą kocham - to tak odurzający aromat, że trzeba go dawkować z rozsądkiem. Nasza gardenia uwidacznia się w towarzystwie rabarbaru, słodkiej i lepkiej truskawki, suszonych owoców i szczyptą bergamotki. Dopiero w późniejszym czasie mój nos wyłapuje kwiat pomarańczy, ale jest on tak sprytnie wpleciony w kompozycję, że tworzy z nią spójną całość. Róża w wydaniu Cartier jest szlachetna, z leciutką goryczką - fantastycznie wychładza zapach i dodaje mu głębi. Ylang wyczuwam momentami (to ta kremowość i miękkość) i to też jest piękne i niesamowite - wszystkie składniki idealnie ze sobą współgrają, tak jakby każde z nich wiedziało, że i dla niej/niego przyjdzie czas - nie ma potrzeby wysuwać się na prowadzenie. Czy mówiłam, że ten piękny szypr z nutką owoców podany jest na piżmowo-paczulowej bazie? Z odrobiną mchu dębowego? No więc mówię. To niesamowicie seksowny zapach, zmysłowy, erotyczny powiedziałabym. Daleko mu do dosłownej wulgarności, on pachnie cielesnością i przyjemnością, ale jest przy tym zaskakująco dyskretny i ułożony. Co nie znaczy, że niewyczuwalny - oj nie, nie! On daje o sobie znać, otulając nosicielkę chmurką zapachu, a jednak nie narzucając się nikomu swoją obecnością. Kocha być noszony albo wieczorową porą, albo w jesienne chłody i słoty, niestraszne mu i zimowe wieczory, gdy trzaskający mróz sprawia, że śnieg skrzypi pod butami, na policzki wstepują rumieńce, a ja chcę, by ta chwila trwała i trwała... Panterę lubię nie tylko do formalnych, eleganckich strojów - bo i nosząc jeansy, wraz z białą koszulą i karmelowymi szpilkami czuję się pięknie i seksownie. Moja pantera to nie kociak - to dorosła kotka, pewna siebie, świadoma tego, kim jest i co jest w stanie uczyć - zniewolić, onieśmielić, kusić, wabić i kochać. Moja pantera - niczyja inna. Okiełznałam, pokochałam i kochać będę zawsze. A gdyby ktoś próbował mi ją odebrać, to...pokażę pazurki ;) Aha, flakon piękny, zdecydowanie jest ozdobą toaletki - to złoto i rzeźbiona głowa pantery. Cudo! *Zużyłam 2 flakony o poj. 50 ml i jedną miniaturę o poj. 6 ml.

Kupiłam miniaturę za grosze i nastawiona bojowo przystąpiłam do testów. Skoro to potyczka z panterą to będzie się działo. Jakie było moje zdziwienie, gdy pantera okazała się całkiem sympatycznym i przystępnym kotem. Oczywiście pięknym, dumnym, chodzącym własnymi ścieżkami, nie poddającym się naciskom, a z drugiej strony zachęcającym jak słodkie truskawki, otulającym jak piżmo i stonowanym jak paczula. Doceniam kunszt tej kompozycji zapachowej i ogromnie się cieszę, że mogłam ją poznać. To zaszczyt.