Penhaligon's LP No:9 EDT 

Miał to być prawie plagiat Dune - dlatego wróciłam do klasyka i porównałam... Hmmm - zaskoczyły mnie Dune tak odmiennym dziś odbiorem ciepłym, słodkawym, orientalnym, nieco tylko ziołowym. Natomiast gdy minęły pierwsze nuty No:9 - męskie, kolońskie, wytrawne - wydawało mi się że czuję spore podobieństwo do Dune - owszem tego lekko słono mydlanego tak zapamiętanego. Penhaligon\'s raczej przechyla swój charakter w kierunku szypru - trochę jak No19, jaśniej i delikatniej niż w Cabochard i nieco Kingdom - mniej drzewnej róży na rzecz ziół. Na pewno nie ewoluuje jak Dune w kierunku gęstego orientu... a szkoda... Niestety mocno zniechęca wytrawnym, męskim otwarciem i dość krótkim rozwojem - nie zwraca szczególnej uwagi otoczenia, bo jednak brakuje ogona i przestrzenności - do pracy bezpieczny, ale raczej dla poważnej osobowości, nie jest to śmieszek różowy choć fuksjowy kolor i serduszko mogłoby tak sugerować... Nie poprawi nastroju - raczej podkreśli powagę a nawet smutek. Na razie ostrożnie testuję, czekam na rozwój naszej znajomości, bo jednak oczekiwania miałam i wciąż mam spore w stosunku do tej wody toaletowej... Odkrywam kolejne podobieństwa z innym zapachami - aktualnie najmocniej przebija się w mej pamięci Jil Sander Woman III Używam tego produktu od: paru dni Ilość zużytych opakowań: zaczęte pierwsze