Parfum d'Empire Ambre Russe EDP 

Ambre Russe to jeden z najładniejszych zapachów z ambrą jako motywem głównym. Jest mocny , esencjonalny, ciepły. Zapach delikatnie rozwija się ujawniając woń alkoholu i minimalna ilośc luksusowej skóry. Piekny- ma wszystko co lubię , przyprawy , ambrę wanilię. Trwałość 3-4 godziny. POLECAM! Używam tego produktu od: 5 m-cy Ilość zużytych opakowań: próbka 5 ml

Skóra, kadzidło, zioła, ambra i mocno aromatyczny alkohol. Jest to zapach ciepły, ale nie należy do tych otulających, to raczej oswojony niedźwiedź, do którego można się przytulić, z ciepłym futrem i spoglądającymi na nas węglikami. A może to zapach Oniegina? Tylko dlatego nie jest moim KWC, bo nie byłabym w stanie używać go cały czas. Ale byłby idealny..gdyby nie trwałość i cena. Ale i tak warto, ja w przyszłości na pewno skuszę się na 100 ml flakon. Uwielbiam mieszać Ambre Russe z Theoremą! Używam tego produktu od: rok Ilość zużytych opakowań: próbka 1ml + odlewka 10ml

"Kiedy bufetowy wszedł tam , dokąd go zaproszono , zapomniał nawet o sprawie , z która przyszedł , tak bardzo zdziwiło go urządzenie pokoju . Przez witrażowe szyby wielkich okien (kaprys zaginionej bez śladu wdowy po jubilerze) wpadało niezwykłe , jakby cerkiewne , światło . Mimo , że dzień był ciepły i wiosenny , w wielkim staroświeckim kominku płonęły polana .[...] Na tygrysiej skórze przed kominkiem , dobrodusznie mrużąc oczy w blasku ognia , siedział czarny kot . Był tu także stół , na widok którego bogobojny bufetowy wzdrygnął się - stół nakryto cerkiewnym złotogłowiem . Na obrusie ze złotogłowiu stało mnóstwo pękatych , omszałych , zakurzonych butelek . Pomiędzy butelkami lśniło naczynie , od razu było widać , że naczynie to jest ze szczerego złota .Przed kominkiem niski , rudy , z nożem za pasem przypiekał na długiej stalowej szpadzie kawałki mięsa , krople sosu spadały w ogień i dym buchał w przewód kominowy . Pachniało nie tylko pieczenią , ale róznież jakimiś wyjątkowo mocnymi perfumami i kadzidłem , na skutek czego bufetowemu , który wiedział już gazet o śmierci Berlioza - z nich to dowiedział się adresu nieboszczyka - przyszło nagle do głowy , że być może odprawiano tutaj mszę żałobną za duszę Berlioza , ale Andrzej Fokich z miejsca odpędził od siebie tę myśl jako całkowicie idiotyczną ." I na tym właściwie mogłabym zakończyć recenzję - Ambre Russe to dla mnie właśnie zapach mieszkania numer 50 przy Sadowej 302a . Wódka , mocna aromatyczna mocna herbata , ślad kadzidła , ślad skóry , słodkawa mocna ciepła ambra , jakieś szlachetne drewno , miód i tajemnica , coś nieprzystającego do rzeczywistości , coś z pogranicza dwóch światów , ocierające się o szaleństwo - lub po prostu zwyczajny piąty wymiar , o którym Korowiow opowiada Małgorzacie - rzecz dla niektórych normalna i zwyczajna . W Ambre Russe beret zamieniający się w kociaka i szpady stojące w przedpokoju jak parasole to rzecz naturalna i zwykła , natomiast biurokracja i formalizm codziennego dnia są nie do zniesienia i grożą szaleństwem - " o , moi bogowie , trucizny !..." . Nosząc Ambre Russe trzeba się liczyć z tym , że można spotkać w tramwaju czarnego kota , albo że z sąsiedniego pokoju wyleci sowa . Na flakonie powinno być ostrzeżenie : "Uwaga ! nie używać bez zastanowienia !" . To zapach dla tych , dla których rzeczywistość jest za ciasna , za uboga , którzy wiedzą , że tuż obok , a może i tutaj właśnie jest piąty wymiar i dzieją się rzeczy nieobjęte rozumem , że wystarczy puzderko maści , aby otworzyły się wrota do świata , w którym wszystko jest możliwe , ale dzieje się tylko to , co powinno . PS. Ambre Russe nie byłoby duchem mieszkania nr 50 gdyby nie zrobiło na zakończnie psikusa - gdy wydaje się , że wszystko już wybrzmiało , ostatni ślad ambry znika ze skóry , nagle pojawia się - kawa . Jak nic to ta ostatnia filiżanka kawy , pita przez Asasella i Korowiowa , gdy ci , do których to należy , otwierają już wytrychem drzwi i "idą nas zaaresztować"... Używam tego produktu od: kilku miesięcy Ilość zużytych opakowań: próbka

dużo dymu , kadzidła i przypraw. bardzo mocna ambra trochę jak w ambre sultan lutensa. wódkę czuję tylko przy aplikacji i przez kolejne 10 sek., szampana wcale. mam zawroty głowy, lekkie mdłości, kiedy go wącham. duszący. trochę mi przypomina azyade parfum d\'empire. to zupełnie inny skład, ale jest w nich podobny dym i zapach suszonych śliwek. Używam tego produktu od: 1 tydz Ilość zużytych opakowań: 1X10 ML

Ambre Russe jest zapachem równie trudnym, co pięknym. Na dobre poznanie trzeba mu poświęcić sporo uwagi i cierpliwości. Słowo perfumoholiczki, że warto. Na samym początku naszej znajomości był już moment krytyczny, po którym stwierdziłam, że puszczam zuchwałego ruska w długą, niech ucieka i mnie więcej nie męczy. Na szczęście lubię tajemnicze, czasem trudne osobowości i nie dałam Ambre Russe tak szybko odejść (lub w innych słowach: nie byłam tak głupia, że posłałam go dalej). Początek jest jednoznaczny, mocny, zaskakujący: apteka. Cóż, miejsce niewesołe, pełne kichających emerytek i rozgorączkowanych dzieci wtulonych w ramiona wystraszonych matek... Czy aby na pewno zachwycam się zapachem takiego miejsca? Skądże znowu! W mojej rodzinnej miejscowości jest taka stara apteka, w której zawsze (ZAWSZE) panuje przyjemny półmrok, chłód i spokój, nawet jeśli jest środek słonecznego lata. Na podłodze tej apteki są stare jak świat, wyblaknięte kafle a masywne kontuary i witryny pamiętają pewnie pierwszych osadników, którzy zaczęli chodzić na dwóch nogach ;) Ta apteka ma kolor ciemnodrewiany i cienisty, i w zasadzie, to pachnie w niej jak w kościele, bo do tego stwierdzenia cały czas zmierzam. Pachną w niej stare kontuary i witryny, ciemnoszklane pojemniki z kurzem i napisem "kamfora", stare zielniki, zwietrzałe maści, dwa wysiedziane krzesełka, gruby, drewniany i mocno już wydeptany próg. Taką aptekę zapamiętałam z wczesnego dzieciństwa, więc nie dziwię się, że wspomnienie ma dla mnie wymiar magicznego wehikułu czasu. To nie koniec piękna Ambre Russe. Jest to zapach, który cudownie się rozwija i nie mogę się zdecydować, który moment jest moim ulubionym. Po aptece przychodzi czas na pudełko papierosów: dziadkowe, stare, nigdy nieotwierane. Przeleżało w kredensie n lat, dziadka już ze mną nie ma, papierek wyblakł, sreberko jakby przestało srebrzyć, aromat również wyblakł, ale nie do końca. Gdy świętokradczo odwinie się papierek i sreberko można wyjąć papierosa z jasnym tytoniem, bez filtra. Zaciągnąć się zakurzonym aromatem i pomyśleć, że to były ulubione papierosy dziadka. Powspominać najpiękniejsze chwile, otrzeć ukradkową łzę i odłożyć papierosy z powrotem gdzie ich miejsce. Oprócz nuty nostalgii i sentymentu Ambre Russe pachnie pięknie. Jesiennie, sucho, trzeszcząco, ambrowo i niespotykanie. Dla mnie to jest magia perfum, której nieustannie szukam w różnych flakonach: opowieść, piękno i niepowtarzalność. Trwałość zapachu jest dobra, moc również. Mam dwie małe odleweczki, które chomikuję i rzadko ich używam, ale kiedyś upoluję flakon. Używam tego produktu od: jakiegoś czasu Ilość zużytych opakowań: dwie odlewki

Każdy, kto czytał braci Karamazow, pamięta, jak Dymitr jedzie,a właściwie pędzi, do Mokrego, gdzie w gospodzie zastaje Gruszeńkę i jej dawnego hmm...absztyfikanta, wszyscy piją, chyba szampana, a nie wódkę, zresztą mniejsza o szczegóły. W gospodzie odbywa się gigantyczna, rozpustna impreza, kawior, wino, orkiestra i wszyscy wiemy, że w tym szaleństwie nie ma metody i że to wszystko zaraz skończy się jak w tragedii greckiej, czyli źle. To wszystko jest w Ambre Russe. Ten zapach po prostu opowiada historię. Pachnie lejącym się wiadrami szampanem, herbatą z samowaru, a pijąca go para głównych bohaterów siedzi na skórzanych kanapach, których skóra zdążyła lekko już przesiąknąć kadzidłem i zapachem przypraw. Gra orkiestra, z kuchni pachnie przyprawami, ludzie ubrani w futra wchodzą i wychodzą z gospody, wszystko dzieje się baaardzo, bardzo szybko, a my czekamy na katharsis. W Ambre Russe rolę katharsis pełni intensywna, na mnie mało zwierzęca, odrobinę posłodzona miodem ambra. To zaiste kompozycja, jakich mało. Jestem zachwycona. Pan Stettke uwielbia ambry,więc trwamy sobie w zachwycie.

Grigorij Rasputin, mużyk z Syberii, rzekomy mnich, uzdrowiciel i cudotwórca, genialny manipulator który nigdy nie nauczył się płynnie czytać i pisać, pupilek rodziny carskiej, oszust i "święty ojczulek" to postać tak złożona i kontrowersyjna jak Ambre Russe. Wyobrażam sobie, że podobałby się mu ten zapach. Jest w nim męski pot i wpółprzetrawiona czysta wódka, jest też słodki likier, pewnie pity na kaca, są apteczne, gorzkie zioła, mocna herbata i cerkiewne kadzidło, w sam raz dla świętego męża, który nie ma jednak w sobie nic ze Starca Zosimy. Jest w tym zapachu jakaś pierwotna lubieżność, chropowata, niewygładzona kulturą i dobrymi obyczajami, jest drogi koniak pity duszkiem z gwinta i zapach kudłatego, niedźwiedziego futra rozgrzany płomieniami z kominka. Jest sacrum i profanum, piękno i brzydota, męskość i kobiecość, cuda i oszustwo. I są płonące hipnotyzującym blaskiem oczy świętego demona Rasputina. Trwałość umiarkowana. Flakon prosty, piękny. Używam tego produktu od: kilku miesięcy Ilość zużytych opakowań: odlewka

Jak dla mnie A. Russe nie pachnie żadnym "Ruskim" - ani pijanym, ani "Nowym". Nie pachnie też wódą czy tanim winem. Na początku czuję głównie śliwki, koniak, likierowy muszkatel i przepiękne, apteczne zioła. I ten moment lubię najbardziej. Potem zapach staje się mocno ambrowy (bez słoności ambry), waniliowy, ciut korzenny. I niestety - moja skóra bardzo wysładza perfumy, a ambry w szczególności. Słodycz staje się nieznośna i męcząca. Jednostajna i dusząca, a nawet zwierzęca nieco. Dlatego właśnie nie wybiorę dla siebie tego zapachu. I dlatego, że najfajniejsze, przyciągające nuty zbyt szybko wybrzmiewają by zniknąć i roztopić się w słodkiej, mulistej pulpie. W Ambre Russe nie czuję ani szerokiego stepu, ani obrzydliwie bogatej Moskwy. Jest po prostu... ładny, cielesny i spokojny. A tak powiedzieć o kraju, gdzie nie zachodzi słońce, to chyba za mało... Trwałość nie zachwyca - kilka godzin na mojej skórze. Używam tego produktu od: kilka tygodni Ilość zużytych opakowań: 2 próbki

Posiada w sobie męski perwiastek. Charakterny to Rusek, ale sympatyczny. Można się z nim napić słodkiego trunku, potańczyć a przy tym nie czuć się zaoobowiązanym do dalszych kontaktów z tym panem. Nie jest to ten "typ", który przyciąga uwagę otoczenia. To raczej ktoś, z kim można się nieźle zabawić na popijawie, a i wesoło poklepie też po ramieniu. Edit. Jestem szczęśliwą posiadaczką :) gwiazdkę dodaję. Uwiodły mnie :) Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: próbka

No niestety...nic mnie tutaj na kolana nie rzucilo. Niezbyt lubie zapachy podszyte ambra, ale moze to dlatego, ze w lato takie zapachy wiele traca, sa zbyt duszne. Pierwsze nuty sa ziolowe, jakby wodka z ziolami, potem zas czuje wyrazna ambra z kminkiem? Nie jest to bardzo slodka ambra, ale taka pieprzna, ziolowa. Byc moze warto do tego zapachu wrocic zima, wtedy byc moze ujawni klimat carskiej Rosji :D Co wiecej - nie wyczuwam tutaj zadnego menela, a nos mam wrazliwy. Po prostu brakuje mi w tym zapachu polotu, jest taki jakby - no coz - pachnidla z kiosku ruchu :( Używam tego produktu od:kilka dni Ilość zużytych opakowań:probka

Czuję wyraźnie nie tyle suchy tytoń, ale właśnie zapach pudełka po papierosach. Wyczuwam wyraźnie alkohol, ale nie wódkę, raczej coś słodszego – szampan. W bazie czuję piękną ambrę, przypominającą mi nieco Annayake Miyako. Pomimo licznych testów nie wyczułam wyraźnego kadzidła, cynamonu czy skóry. Zapach ciepły, słodki i bardzo ciekawy. Trwałość bardzo dobra, wyczuwam go ok. 5-6 godzin. Używam tego produktu od: kilka miesięcy Ilość zużytych opakowań: 100ml

„AR” znam od dłuższego czasu. Dzięki wspólnym zakupom jestem też szczęśliwą posiadaczką skromnej (10cio mililitrowej) ilości. Nie przewiduję flakonu w najbliższej przyszłości, ale tylko i wyłącznie z powodu ogólnego nadmiaru pachnideł. Gdyby nie uginające się pod ciężarem półki, większa ilość magicznego eliksiru zagościłaby u mnie na pewno. Bo „AR” to zapach nieziemski, do którego mam spory sentyment. Był jednym z pierwszych, tak oryginalnych zapachów jakie miałam okazję poznać. Tym samym zmienił na trwałe moje podejście do perfumeryjnych woni. Dlatego może zwlekałam tak długo z napisaniem recenzji, chcąc poświęcić mu trochę więcej uwagi. Zasłużył na to. Przede wszystkim jest bardzo mocnym (o ile nie najmocniejszym) punktem całej kolekcji PdE. Gdybym miała odszukać zapach porównywalny, postawiła bym na „Fougere Bengale”. Pomimo tego, że są to zapachy na pozór bardzo różne, wiele je łączy. Przede wszystkim znajomy, herbaciano-tytoniowy pierwiastek. Do tego „gęstość”, skondensowanie, a co za tym idzie moc. Oba są też bardzo pięknymi, unikalnymi wersjami orientalnych podróży. „AR” jest faktycznie rosyjski. Podprawiony wódką, ostry, rubaszny, ale jednocześnie romantyczny. I apetyczny. Otwiera się kłującym podmuchem dosyć ciężkiej (ale przyjemnej) ambry w alkoholowych oparach. Z dodatkiem słodkiego, musującego wina. W tle słychać echa kuchennych przypraw, wanilii, otulonych tlącym się kadzidełkiem. W tej fazie przypomina mi nieco „Shaal Nur”, właśnie przez ten malutki, bollywoodzko-kościelny element, który tak bardzo lubię. Z czasem coraz bardziej uwidaczniają się nuty bazowe. Cudowne połączenie ambry, skóry i miodu ( dającego „propolisowo-alkoholowe” wykończenie, „chrupiące”). Skóra „AR” wyostrza zapach, pozostając w tle. Nie jest bardzo rozpoznawalna, ale nadaje zapachowi niezbędnego, lekko „tytoniowego” charakteru. Całość jest boska :) Twarda i słodka jednocześnie. Zaprojektowana z ogromną fantazją. Wyjęcie choćby jednej nuty spowodowałoby zaburzenie mistrzowskiej harmonii, tego jakże kunsztownego zapachu. Prawdziwej, rosyjskiej duszy. Co tu dużo mówić : „AR” jest genialny! Używam tego produktu od: kilku dni Ilość zużytych opakowań: odlewajka

Naczytałam się, "nawyobrażałam" sobie i zabrałam do testów. Odrzuciło. Niedawno druga próba. Już nie rzuca mną o ścianę, ale... nadal nie rozumiem. :( Nie czuję tam żadnej rosyjskiej duszy, żadnych kresów nie widzę, żadnego szampana nie łapię, nic a nic z tych rzeczy, mimo usilnych starań. Ambre Russe to dla mnie zapach zachlanego menela w... (przepraszam miłośniczki) zaszczanych spodniach. :( No sorki naprawdę, ale nie mogę się pozbyć tego obrazu, ilekroć wącham AR. Kiedyś krążyły po necie takie filmiki z narąbanymi facetami w różnych przedziwnych pozycjach, na ławkach, w parku, na schodach itp. Taki obraz mam przed oczami, gdy wącham AR. A same nuty... no cóż, jest tam i wódka, i ambra, ale żeby to było coś fascynującego to nie powiem. Dla mojego ograniczonego nosa to po prostu alkohol z moczem, doprawione takim świeżym miodowym plastrem, jakie mój dziadek wyjmował z ula, słodkim i przydymionym od okadzania pszczół. Taka przedziwna kompozycja, która za chiny nie chce na mnie wyjść inaczej, czuję się brudna i po prostu śmierdząca siuśkami. :( I tyle tej pięknej rosyjskiej historii. :( Butelka prosta i piękna. Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: 2 próbki

Nie potrafię dokładnie nazwać, jaką nutę wyczuwam, więc muszę je określić obrazowo. Jako rodowitej krakowiance Ambra Rosyjska kojarzy mi się z krakowskimi pubami w piwnicach, gdzie podają najlepsze drinki i gdzie leje się drogi alkohol. Piwnice pełne są bawiący się pięknych kobiet i bogatych mężczyzn, w oparach unosi się zapach ich drogich perfum. Czuć przepych, drogie, luksusowe życie. Ale jest i zgrzyt, zabawa obywa się w piwnicach starych zabytkowych kamienic, czuć duchotę, coś niemiłego, jakiś zapach czegoś starego, coś odpychającego. Zapach przepiękny i trudny. Właśnie nabyłam flaszeczkę, jestem zachwycona :)) Używam tego produktu od: Ilość zużytych opakowań: nowozakupione pierwsze

Nowobogaccy zaprosili gości i otwierają po kolei whisky, śliwowicę, szampana, koniak. Duże wzięcie ma też likier. Pani domu każe podać tort węgierski dobrze nasączony spirtusem. Potem gosposia wkracza ze szklankami mocnej herbaty, żeby towarzystwo doszło jako tako do siebie, bo towarzystwo wybiera się do opery: tam, na czerwonych pluszowych fotelach, panowie w poodpinanych kołnierzykach, pochrapują mocno zaróżowione panie chichocą. Uwagę skupia loża w gęstych oparach alkoholowej mieszanki , a nie Jezioro Łabędzie. I tak do końca spektaklu. Według mnie to zapach męski, ale nie zyczyłabym sobie, żeby mój mężczyzna tak pachniał, a właściwie śmierdział. Jedyny zapach Empire, który mi się nie podoba - autor chyba poszedł na łatwiznę i zrobił trochę tandetną miksturę ze stereoptypów.Używam tego produktu od:próbki Ilość zużytych opakowań:

Ładny zapach. Bardzo mi sie podoba ale jest to raczej zapach do wachania z nadgarstka a nie do noszenia. przynajmniej dla mnie;) Na mojej skórze pachnie odrobine kwaskowatym czerwonym winem przyprawionym goździkami i kardamonem. Calkiem ciekawa kompozycja;-) Nie za słodka... W dodatku bardzo trwała. Ale jakoś nie widzę siebie w tym zapachu. Może za jakiś czas... Na razie będe się rozkoszować tym aromatem z nadgarstka;) Używam tego produktu od: kilku dni Ilość zużytych opakowań: próbka

Na szczęście wódkę (a wręcz spirytus :D) czuję tylko natychmiast po aplikacji - nienawidzę tego zapachu z całego serca. A później - słodko, musująco, szampańsko, owocowo i jeszcze cynamonowy biszkopt na dokładkę. Zapach bardzo spożywczy, ale nie alkoholowy. Nie opowiedział mi historii z Carskiej Rosji (a jeśli to od kuchni ;)) ale podoba mi się. W teście nadgarstkowym po kilku godzinach ujawniła się piękna słona ambra w wydaniu, które ukochałam w Pradzie EDP, w użyciu globalnym nie ma po niej śladu. Trochę szkoda. Zapach dość mocny i bardzo trwały. Buteleczka bardzo ładna Używam tego produktu od:kilka dni Ilość zużytych opakowań:próbka

"From the Arctic Circle To the southern seas Deserted forests Neverending steps The unbreakable union Of fraternal states United forever in Great Russias embrace..." Parfum d`Empire mierzy bardzo wysoko. Cóż - nazwa zobowiązuje. Jednak o ile ich perfumeryjna wizja Imperium Ottomańskiego (Cuir Ottoman) przemówiła do mnie z dużą siłą, by nie powiedzieć - uwiodła, a zapach dedykowany Aleksandrowi Macedońskiemu (Iskander) przez chwilę zauroczył mocą cytrusów, o tyle w przypadku Ambre Russe jestem na NIE. I to podwójne NIE. To miał być zapach zuchwały jak rosyjska dusza, przywołujący carską Rosję z czasów ostatnich Romanowów. A tymczasem wyszedł z tego mega kac :] Doznanie - dla mnie przynajmniej - traumatyczne. Zaczyna się wódką i...kończy się wódką. Jest tam też podobno szampan. Zresztą ten "sok z ziemniaków" zalatuje mi raczej "sokiem z agawy". Ale nie czepiam się szczegółów - w istocie jest to trunek wysokoprocentowy. Właściwie od pierwszej chwili od aplikacji czułam się jakbym piła przez trzy dni z rzędu, bez przerwy. Brawo Pd`E! Nie dość, że utopiliście wszystkie nuty w wódce, to jeszcze pojechaliście "po najmniejszej linii oporu"- wszak kiedy o Rosji mowa to musi być i wódka, nieprawdaż :]? Stworzyć wizję rosyjskiej duszy bez wódki - to by było coś! A tak jest zwykły stereotyp. Że się czepiam? Może. Ale mnie się marzy ta dusza rosyjska z kawałkiem wiśniowego sadu i widokiem na jezioro łabędzie... Jednak coś pływa w tym kieliszku (nie łabędzie, zapewniam...). Cynamon chyba (pijany), jakieś drewno (pijane) i ambra (też w sztok pijana)... Tak sobie myślę, że i twórca musiał być na rauszu :] Dla mnie, to w tym drinku brak podstawowego składnika - duszy właśnie. I tak sobie dumam, że... rewolucja próbowała przemalować rosyjską duszę na czerwono (na szczęście nie do końca się udało). Parfum d`Empire utopił ją w wódce (przynajmniej próbował). Jednak ta dusza jest tak wielka, barwna i niepokorna, że obroni się sama. A ja - cóż, podziękuję za kaca. Szkoda na niego życia. Ta jedna * jest tylko i wyłącznie za zapach. Do opakowania nic nie mam, jednak zapach według mnie jest na jeden punkt. Używam tego produktu od: Ilość zużytych opakowań: próbka