Donna Karan Essence, Chaos EDP 

Pazdziernikowy wieczor w na rynku w mrocznym miescie. Tam, gdzie kiedys tracono czarownice... Zapada zmrok, uliczne lampy swieca slabo. Uliczki z wyslizganymi chodnikami, w pubach slychac dzwieki starych szkockich melodii, ludzie chronia sie w srodku przed powiewami jesiennego wiatru, ktory zamiata mi pod nogi zeschle liscie. Czuje ich zapach, podobny do zapachu pergaminu w starych ksiazkach. Moze za drzwiami pubu, ktory wlasnie mijam istnieje przejscie na ulice Pokatna? Tak wlasnie sie czulam lata temu, spacerujac ulicami Edynburga w pazdziernikowy wieczor. Nos mialam wtulony w szalik pachnacy Chaos. Kocham.

Niespokojny, przeraźliwie przejmujący, jedno psiknięcie na nadgarstek i zapach szybko migruje w górę, wwiercając się w nos, biegnąc dalej, rozsadzając głowę od środka. Mieszanka ostrych, pieprznych przyprawowych woni. Trudno mi je rozróżnić w takim natłoku nut. Szalenie trwały, myślę że świetnie mógłby leżeć na mężczyźnie. Jest w nim coś niepewnego, zapach jakby rozedrgany, niespokojny, pobudzony, rozjuszony, wyrywa się, biegnie, krzyczy i pęka, rozbija się na tysiące ostrych kryształków. Chłodny, niedostępny i wyniosły. Trudno byłoby mi wytrzymać w tym zapachu na dłuższą metę. Warto jednak poznać. Używam tego produktu od: kilka testów Ilość zużytych opakowań: próbka Figarro :*