Profumum Vanitas EDP 

Venitas wcale mi się nie kojarzy z marnością biblijną z Księgi Koheleta, przeciwnie, dla mojego nosa to zapach przepychu, bardzo włoski, gwarny jak rzymskie ulice. Mam wrażenie, że cały zapach składa się z serii olifaktorycznych epizodów z różnych czasów, różnych poetyk połączonych ze sobą tą samą nutą gorzko- słodkiego, zapachowego żartu. Przez chwilę Venitas potrafi pachnieć jak przydrożna kwiaciarnia, za chwilę zmienia się a ja mam wrażenie, że z kwiaciarni znalazłam się w chłodnym przedsionku kościoła, tuż przed nabożeństwem. Za moment zaś jest na ulicy, hałaśliwej, gorącej, pełnej lekko spoconych ludzi. Niektórzy śpieszą się gdzieś a inni siedzą w ogródkach restauracji, nieśpiesznie cieszą się pachnącym przyprawami jedzeniem i waniliowymi słodyczami. Venitas nasuwa mi przefiltrowene przez pamięć wspomnienia z Rzymu, hałaśliwego, przepełnionego, upalnego, magicznego jak w filmie Felliniego. Zdaje się że pod tym perfumeryjnym szafażem jest coś czego nie umiem nazwać, wyczuwam tylko obecność. Ale i to na chwilę, wrażenie bowiem rozciera się pod wpływem powietrza jak u Felliniego napisy znalezione w starych katakumbach, znikające pod wpływem słońca, nieodczytanie, niezrozumiane. Trwałość taka sobie, po sześciu godzinach nie zostaje nawet wspomnienie. Flakon ładny. Używam tego produktu od: kilku tygodni Ilość zużytych opakowań: odlewka

Waniliowa słodycz, silnie wyczuwalna, do tego coś jeszcze co daje daje taki ozonowy, szczypiący charakter. Gorzka intryga? Jeśli gorycz to glicerynowa, na końcu. Tak, gliceryna z wanilią, trochę futerka od pluszowego misia i gotowe. Kolor idealnie pasuje do treści. Szalenie proste, mają coś takiego, że chcę się przytulić. Nie mają natomiast złożonego charakteru, można poczuć się nabranym, jeśli spodziewa się głębi. Mimo wszystko przyciągają. Jak aromatyzowane ciasto, które nie smakuje już tak dobrze, jak pachniało. Dobra jakość, super trwałość, stosowna butelka. Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: parę kropli