Tom Ford Black Orchid Voile de Fleur EDT 

Jako fanka podstawowego Black Orchid, trochę się zawiodłam. Nie przepadam za białymi kwiatami, a tu są mocno wyczuwalne (jaśmin...). To raczej nie zapach dla mnie - brakuje mi trufli. Akurat ta wersja nie spełniła moich oczekiwań.

Zapach nie jest kiepski: ostry, świdrujący, nieco nachalny, ale wyrazisty. Dużo kwiatów, białych kwiatów. Wiem, że tuberozy w składzie nie ma, ale ja czuję własnie ją ;) jest lekko dusząco, choć zapach jest szklisty, czasami chłodny. Używam tego produktu od: tygodni Ilość zużytych opakowań: próbki

Zapach z cyklu - białe kwiaty atakują... Do tego chemiczna nuta rozpuszczalnika. Gardenia, jaśmin... Znamy to? Znamy, z Beyonde Paradise EL. Potem zapach się wysładza i zmierza ciut w stronę klasyka, ale to kwiaty grają pierwsze skrzypce. Trwały jak diabli. Może od niego boleć głowa. Buteleczka piękna, choć na żywo nie widziałam. Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: próbka 1 ml

Przyznaję, że do klasycznego Black Orchid musiałam dojrzeć, ale z takiego względu, że nie chciałam ulec fali uniesień, która szła równą ławą za Tomkiem. Cóż, w końcu uległam, bo BO jest ziemiście paczulowo piękny. Z braku laku i widoków na większą pojemność klasycznego edp zaopatrzyłam się w wersję Voile de Fleur. Chciałoby się rzec, że duch ten sam, ale nie do końca. Ogólny zarys jest podobny, ale VdF nie przygniata gorzka truflą i ziemistą - do obrzydzenia ;) - paczulą. Dla jednych to będzie plus, dla innych minus. W zamian, za ciemną stronę mocy, pojawiają się białe kwiaty: mocne, narkotyczne, specyficzne. Lilia gardenia i powiedziałabym, że tuberoza, bo mnie przydusza, ale w składzie brak, więc chyba to mój omam. Kwiaty są zdecydowane, piękne, wyniosłe (wyczuwam podobieństwo do Fragile Gaultiera i odrobinę do Gold edp DKNY). Z upływem czasu kwiaty przestają szaleć i zapach robi cichszy, ciemniejszy i wtedy zmierza do punktu, w którym styka się z wersją edp. Porzeczki nie wyczuwam Trwałość bardzo dobra, buteleczka bardzo ciekawa. Używam tego produktu od: jakiegoś czasu Ilość zużytych opakowań: kawałek z flaszki

Kupiłam jak zwykle w ciemno :) bez wąchania, próbek, testów. Ma diabelska dusza hazardzisty radowała się, choc na ramieniu siedział anioł-bankier, podpowiadając, że "przewąchuję" właśnie rachunki za mieszkanie... :) Czy było warto ryzykowac wizytę komornika? Hmmm... mam mieszane uczucia. Na początku przed oczami stanęły mi klasyczne Poison Diora, z bardzo mocno złagodzoną, przytłumioną anyżową nutką. Poison kocham wielce. Voile de Fleur jedynie lubię. Bo "Voile de..." to perfumy wyraźne, nieco krzykliwe - jak Poison. I w obu jest ta charakterystyczna nutka syropu na kaszel (anyż zapewne). Potem jednak pojawiają się wyraźne różnice. Mocny, słodkawy wiciokrzew (fanką nie jestem...), sporo cytrusowych nutek, kwaśna porzeczka i duszne, przytłaczające, otumaniające białe kwiaty. Gdy zapach leniwie się rozwija, wciąż w tle czają się kwaśśśśśne cytrusy i piękna, "kalafoniowa" żywica. Dzięki temu kompozycja nie staje się ciężka "jakby można ją było nożem kroic" lecz wciąż drży i wibruje. Potem zapach osiada, dzięki paczuli staje się bardziej ziemisto-kurzowo-popielny. Pod koniec robi się "drzewniej" z cieniem delikatniutkiej, kremowo-mlecznej wanilii. Wszystko już osiadłe, zakrzepłe i bliskoskórne. Trwałośc - na mnie nie zachwyca niestety. Podoba mi się, choc jest nieco krzykliwie i nachalnie. Z niekłamaną przyjemnością pachnę sobie czasem jak rosyjska nuworysza :) "Voile de..." stoi u mnie obok Poison, nie mogę uciec od porównywania obu zapachów. Pozostanę jednak przy Diorze, traktując "Voile de..." jako cudownie porywający, acz przelotny romans :) Buteleczka pikna, naprawdę. PS.: Zapach jest INNY niż klasyczne EDP Black Orchid. Używam tego produktu od: kilkanaście dni Ilość zużytych opakowań: w trakcie 1-go