Heeley Cardinal EDP 

Jestem oddaną wielbicielką kadzidlanych woni. Szukam namiętnie nowych doznań. Niestety musi ona być naprawdę niepowtarzalna i bogata.. W Cardinale brakuje mi tego bogactwa i szyku. Czytałam, że są to ulubione perfumy Ani Dereszowskiej i Beaty Sadowskiej, że zapach taki nieoczywisty, ciężki i trudny. Owszem wszystko się zgadza z tym, że on ma moim ciele przybiera zbyt płaski format. Czuję je przez chwilę a potem rozpływają się w przestrzeni i znikają. Nie potrafię ich utrzymać na ciele. Kadzidło w moim odczuciu identyczne z tym rozpalanym na Zaduszki, kościelne i kwaskawe. Znam dużo lepsze kadzidła, które dłużej trzymają się blizej skóry i wprowadzają w stan lekkiego transu - wpływają na nastrój i libido. Cardinal jest dla mnie bezpłciowy i jałowy. Nic nowego, nic odkrywczego. Nic trudnego i nic co by mogło zapaść mi w pamięć i serce. Szkoda...ale to tylko moje zdanie..

Mimo tego, że nie lubię Cardinala, mam szacunek do Jamesa Heeleya jako perfumiarza. Już od otwarcia mój nos atakują aldehydy. Na mojej skórze jest ich całe mnóstwo. Niestety. Mój nos nie toleruje aldehydów, jestem na ten składnik dość wrażliwy. Wraz z aldehydami w tle czuję drewno i słodkawą mirrę oraz niewielką ilość kwiatu pomarańczy. Po ok. godzinie zapach się układa, staje się mniej mdlący, a bardziej drzewny, by wkrótce przejść w mix mirry i kadzidła. Koncentracja olejków zapachowych w tych perfumach jest wg mnie, w porównaniu do innych zapachów eksplorujących temat kadzidlany, bardzo duża. Może m. in. to jest to przyczyną tego, że Cardinal mnie mdli. Trwałość szacuję na ok. 15 h, przy czym potrafi być zmienna i nie wiem od czego ta zmienność zależy. Ktoś kiedyś określił Cardinala jako "tłuste" kadzidło. Jak najbardziej się z tym zgadzam. W porównaniu do Rock Crystal, Avignon, Full Incense czy Bois d\'Encens jest nawet bardzo tłuste. Niestety, dokucza mi to. Używam tego produktu od: Siedem miesięcy Ilość zużytych opakowań: Odlewki

Zacznę od tego , że recenzowanie zapachów kadzidlanych przychodzi mi z ogromnym trudem , z jednej bardzo prostej przyczyny - kadzidło plus żywica równa się stan zbliżony do nirwany , a wiadomo , że w nirwanie trudno logicznie myśleć a tym bardziej analizować ;) Niemniej pokuszę się o próbę . Kardynał zaczyna się , jak to się mówi , z wysokiego c - dramatycznie , jak toccata d-moll Bacha . Klaudiusz Frollo krąży po podniebnych krużgankach katedry Marii Panny o przedświcie , chłodny wiatr łopocze jego czarną fałdzistą peleryną (zaraz , czy to nie profesor Snape przypadkiem ;) ?) ,ale on nie czuje znużenia , nie wie , że wstaje nowy dzień , nie pamięta , że całą noc spędził na wędrówkach po kamiennych korytarzach i gankach . Zatopiony we własnych myślach nie widzi świata naokoło , nie dostrzega grymasów otaczających go maszkaronów . Nigdy jeszcze nie spotkałam zapachu , który tak idealnie oddawałby charakter - otwarcie Kardynała to despota opętany idee fix . Imię tej , która opętała Klaudiusza to Esmeralda . W tle chłodnych , surowych początkowych nut pojawia się cień dymu - to zapowiedź stosu , na który gotów ją posłać ,jeżeli mu nie ulegnie . Zniszczy to , co ukochał , jeśli tego nie posiądzie , nie pozwoli , by jego przedmiot pożądania należał do kogokolwiek innego . Wędrówka jednak dobiega powoli końca - ileż można chodzić w kółko po tych samych korytarzach - i zaczyna się dziać coś dziwnego . Zdaje się , że znużony Klaudiusz pomylił drzwi i zamiast do swojej komnaty wszedł do - szafy . Tak jest , do ogromnej , ciężkiej gotyckiej szafy , pokrytej rzeźbami , z drzwiami równie ozdobnymi jak wrota kościelne . A w szafie księża gospodyni właśnie złożyła ogromny stos świeżo wyprasowanych prześcieradeł , pachnących żelazkiem , gorącym płótnem i leciutko krochmalem . Kardynał wpasowany w prześcieradła wygląda jak blotka karciana z Alicji w Krainie Czarów - wielki prostokąt wykrochmalonego kilkakrotnie złożonego płótna , z małą główką , rączkami i nóżkami w rogach . Groźnego Kaludiusza Frollo pokonało pranie . Zaprasowany w pościeli nawet nie próbuje się wyzwolić , pozwala , by lniano-pralniczy zapach zdominował jego despotyzm , satrapa ulega szafie z bielizną . Wprawdzie szafa pachnie wszechobecnym w katedrze kadzidłem i leciutko żywicą , ale jest to tylko szafa , chlubnie świadcząca o gospodarności , schludności i zapobiegliwości gospodyni , na wszystkich półkach piętrzą się stosy wyprasowanej , sztywnej od krochmalu wszelakiej bielizny z najlepszego gatunku płótna . Nie jest to szafa prowadząca do Narnii , niemniej też ma interesujące właściwości . Znikają pachnące stosy prania , wyzwolony Klaudiusz już gotów jest do wyjścia , ale znowu dzieje się coś , co można by przyrównać do gwałtownych skutków czarodziejskiego napoju , widoczych w jednej z emotek na forum - te eksplozje i zmiany postaci ;) wprawdzie nie wiemy , czy Klaudiusz coś pił , ale zaczyna nim ciskać o ściany szafy , które się odsuwają od siebie , sufit ucieka gdzieś wzwyż , a najciekawiej dzieje się z Klaudiuszem - zaczyna się kurczyć , maleć , zmieniają mu się rysy , sutanna też zmienia fakturę , kszałty i kolor , i po kilku spastycznych podrygach widzimy babinę w kolorowym wełniaku , żegnającą się w wypełnionym dymem z kadziła stareńkim wiejskim kościółku . Właśnie skończyło się nabożeństwo , jest słodko , łagodnie , sielsko , organista kończy fałszywie grać na rozklekotanych organach , jegomość wraz z ministrantem wychodzą do zakrystii , a nasza babina siąkając nosem ze wzruszenia zbiera się do chaty na wieczerzę . I tak kończy się opowieść o Kardynale Klaudiuszu ;) Zapach ciekawy , dla mnie , wielbicielki kadzideł , z samej zasady godny uwagi , ale nierówny . Po naprawdę wspaniałym początku zapowiadającym ekstremalne przeżycia następuje kiks olfaktoryczny - interesujący , ale po co ? zapach się rwie , nie ma ciągłości , jest tak , jakby Kardynałowi do mszalnego wina druid Panoramix dolał napoju przemian (na szczęście niewiele) . Owszem , jest pięknie , niestety w całości to niedopasowany kolaż . Każdy fragment oddzielnie jest piękny i charakterystyczny , ale całość zgrzyta . Szkoda . No i niestety mógłby być nieco trwalszy... Używam tego produktu od: kilku dni Ilość zużytych opakowań: testy nadgarstkowe

Lubię kościelne wcielenia żywicy olibanowej. Szczególnie takie doprawione ziołami, akcentami lekko słodkimi oraz aldehydami, dzięki którym cała kompozycja skrzy się w promieniach porannego słońca. ;) Cardinal taki właśnie jest. Bardzo, bardzo dosłowny, bardzo przyjemny oraz całkowicie pozbawiony, legendarnych już, cech demonicznych. Jeżeli już, to raczej komediowy, przerysowany łotrzyk niż zimnokrwisty okrutnik. ;) Co najpewniej oznacza, iż trafiło nam się pachnidło o wyrazistym charakterze, żywe oraz pełne niuansów. Ponadto Cardinal wyróżnia się całkiem sporą mocą i trwałością. To prawdziwie silne, mocne perfumy o bogatej woni. Dokładnie takie, jakie lubię najbardziej. :] Gdyby nie fakt, że zbyt często testuję inne perfumy - a i kolekcja własnych flakonów jakos nie maleje - z pewnością osuszyłabym dotychczas więcej, niż jeden flakon. :) Używam tego produktu od: ok. dwóch lat Ilość zużytych opakowań: w trakcie pierwszego

Nie będzie pisania o deszczach, katedrach, cierpieniu, zimnie, Bogu, religii katolickiej w ogóle… Bo skojarzenia nasuwane przez Cardinala, te wszystkie piękne kamienne gotyki z Belgii, Francji i Niemiec, te łuki przyporowe, te monumentalne wnętrza, okna, kamień i witraże, tworzą siatkę wrażeń tyleż powtarzalnych, co szkodliwych dla Kardynała. To nie jest zapach czerwonego gotyku ceglanego ani katedry o ścianach z kamienia. To zapach…buduarowy. W duuużej przenośni. Zapach oczekiwania, ilustrujący historię „spodnie szaty Kardynała”. Heeley stworzył pean na cześć odzieży liturgicznej. Nie, nie żartuję. Otwarcie pachnie białym płótnem. Czystym, świetliście białym płótnem, bielą, na którą niegdyś, kiedy nie było jeszcze na świecie ACE, mogli sobie pozwolić jedynie dostojnicy kościelni. Na białe bielą nieskazitelną komże i alby, bo tylko te elementy były ongiś z czystego, lnianego płótna. I to jest otwarcie Cardinala- zapach świeżo wypranych szat i wykrochmalonych obrusów na ołtarz, otwarcie zwane aldehydowym. To ono tworzy iluzję obcowania ze stertą białych szat i obrusów. Kiedy się skupimy, zobaczymy podchodzącą do sterty postać, która również pachnie czystością- zapach umytego ciała miesza się ze słodkawą wonią ziaren czerwonego pieprzu (którą tu, w zgłoszeniu, mylnie określono jako „jagody”). W tym samym czasie za drzwiami włączają się trybularze, a do pomieszczenia, w którym dostojnik usiłuje założyć na siebie najbardziej potrzebne mu szaty, dostaje się dym. Trybularze wypełnione są olibanum i mirrą, rozpoznawalnymi w tej kompozycji nawet dla początkujących wielbicieli kadzidła. Mirra jest słodka, mieszanka obu kadzideł słodkawa, a miks kadzidła z lodowatym białym płótnem daje przeszywający efekt zabawy w ciepło-zimno. Mam nieodparte wrażenie, że kadzidło przeszkadza duchownemu w założeniu płóciennej bielizny, że walczy z zapachem aldehydów, aż w końcu całkowicie wypełnia swoim zapachem pomieszczenie, w którym stoi komoda, w której leżą białe alby, przed którą stoi dostojnik…. Kadzidło bierze we władanie cały zapach. W bazie towarzyszy mu podobno szara ambra i paczula, ja ich jednak wyraźnie nie wyczuwam; całość po prostu odrobinę się ociepla. To wszystko. No i nie wiadomo, czy dostojnik ubrał się wreszcie, czy nie, po płótnie nie zostaje najmniejszy ślad. Ale ten długi postój przed szafą z komżami, ta chwila wahania, odosobnienia, świętego spokoju, jest dla mnie najpiękniejszą fazą Cardinala. Gdyby jej nie było, nie byłoby tego kontrastu z pieśnią o władzy, którą śpiewa później kadzidło. Acha, i żadnych drewnianych kościółków tu nie ma! W Cardinalu nie ma ani jednej nuty drzewnej.

Cardinal Heeley to zapach, ktory doslownie za mna chodzi od paru lat. Po zapoznaniu sie z wizja tworcy i nutami zapachowymi kardynala straszliwie napalilam sie na te perfumy. Moja pierwsza recenzja byla miazdzaca, zapach jak z kruchty, bardzo doslowny i nieciekawy, dziwny, inny i w ogole malo kobiecy. Po paru latach to moj numer 1 ;) moze moj nos w koncu dojrzal do pojecia zamyslu tworcy ;) Oczywiscie zapach jest baaardzo koscielny, pachnie jak kadzidlo, ktorym ksiadz okadza wiernych z trybularza, czuje to rowniez lekka slodkosc podstepnych jogod, silna moc zielska, w tle majaczy zas nieslychanie czysty len. I nie wiem dlaczego, ale ten zapach jest straszliwie pociagajacy i seksualny, poczatkowo zaklasyfikowalam go jako idealny dla dewiantow, jednak hmmmm...po dluzszym okresie noszenia moge powiedziec, ze jest bardzo pociagajacy dla 2 osoby. Po prostu jakos tak seksualnie komponuje sie ze skora, jest to zapach lnu, czystosci, tajemnicy, koscielnego majestatu, szalenstwa, perwersji... Moze Heeley byl na jakis dragach jak go tworzyl, ale jak nic miesza sie tutaj slynne sacrum i profanum - ksiadz w czarnej szacie, a pod szata pelna muskulatura, zakkonica ubrana od stop do glow, a pod spodem czerwona bielizna. Nie trudno wiec zrozumiec, ze Cardinal robi silne wrazenie :) Czy mozna sie podniecac koscielnym kadzidlem na kobiecej skorze?? Mozna! Mam jednak nadzieje, ze ksieza nie zaczna masowo go uzywac, bo kobitki mdlalyby w czasie spowiedzi ;) Używam tego produktu od: kilka lat Ilosc zużytych opakowań: probki, obecnie wlasna buteleczka

"(...)w tym samym czasie nieoczekiwanie przez plac katedralny przechodzi kardynał wielki inkwizytor. Jest to prawie dziewięćdziesięcioletni już starzec, wysoki, trzymający się prosto, o twarzy szczupłej, wysuszonej, z zapadłymi oczami, w których jednak jeszcze skrzy się blask niczym zanikająca, gasnąca iskra(...)Kardynał widział wszystko: jak postawiono trumnę u Jego nóg, jak zmartwychwstała dziewczynka, i oblicze jego stało się mroczne. Chmurzy więc swoje gęste, siwe brwi, w jego spojrzeniu pobłyskują złowieszcze ognie. Wyciąga palec i wskazując nań każe Go ująć straży." Fiodor Dostojewski Cardinal to surowe, gotyckie wnętrze katedry, to kamienne, zimne posadzki, chłodna biel lnianego obrusu na ołtarzu, strzeliste kolumny, wysokie, nagie sklepienia. To kadzidło przejrzyste, krystaliczne i zimne, jak święcona woda. To przestrzeń zupełnie nieludzka, niemożliwa do ogrzania, do objęcia wzrokiem. Cardinal to pomnik, ale nie ku czci Boga ani nawet boga go wzniesiono. To pomnik ludzkiej pychy, pożądania władzy znacznie bardziej wyuzdanej niż ta, którą przypisano królom czy cesarzom. Władza Wielkiego Inkwizytora sięga poza śmierć, Kardynał kocha pustkę, porządek i ład, tym, którzy odważą się go zakłócić odbierze nie tylko życie doczesne ale i wieczne. Cardinal to zapach monumentalny jak gotycka katedra ale jednocześnie lekki, przestrzenny, pełen jasności. Nie ma w nim doświadczenia nieskończoności z Avignon ani przeraźliwej czystości Messe de Minuit. Jest za to pustka. Chłodna, nieobjęta przestrzeń rozsnuwająca się wokół tego, który Kardynała nosi tworząca pewną specyficzną próżnię, doświadczalną i wyczuwalną nawet w gwarnym i ludnym miejscu. Piękny jest i zupełnie niezwykły. Nie wiem czy umiem go nosić. Trwałość zdecydowanie doczesna, sześciogodzinna. Flakon ładny. Używam tego produktu od: kilku dni Ilość zużytych opakowań: w trakcie odlewki

Pierwszy wdech-kwaśno pieprzny zapach rodem ze skansenu, albo kościoła ale kilkusetletniego drewnianego kościółka. Czuję drewniane kościelne belki przesiąknięte aromatami kadzideł i kornika drążącego starą prawie ze czarną ze starości belkę. Trwałość też niezadowalająca. Nie podzielam zachwytu opiniujących poprzedniczek. Po prostu skansen.Używam tego produktu od: 3 próby całościowe Ilość zużytych opakowań: odlewka 5 ml.spray dit. uderzam się w pierś i zwracam honor! zakurzony skansen zainteresował swoją historią! to nie jest zwykła chata średniozamożnego chłopa! to jest świątynia! ta historia jest ciekawa i w dodatku KARDYNAŁ jest naprawdę trwały. dodaję gwiazdkę!

Piękny i smutny. Kojarzy mi się z melancholią i urodą. Ktoś kto nosi Cardinal musi być zewnętrznie piękny jak ten zapach. Jest praktycznie bez skazy. Nie wyczuwam w nim zadnych niuansów, niczego co zakłócałoby kadzidlane jakże ciekawe i oryginalne tło. W tle pobrzmiewają zioła najlepszej jakości, słodkie wiotkie, lecz nieruchome. W ogóle zapach ten jest nieruchomy, ale wielowymiarowy. Ciągle nasuwają mi się skojarzenia z upalnym letnim popołudniem. Z pięknem zaklętym gdzieś w skałach, nieuchwytnym. Tajemnicze i wielkie. Używam tego produktu od:test Ilość zużytych opakowań:próbka

Zapach prawdziwie unisex, ponieważ szaleję za nim zarówno ja, jak i moja druga połowa. Cardinal owszem, jest bardzo katolicko-kościołowy, ale mi raczej kojarzy się ze świeżo wykrochmalonym płótnem na ołtarz, czy też niewinnym ubrankiem ministranta. Jeden z dwóch (drugi to Arpege) zapachów, w których łykam szczerze znienawidzone aldehydy jak ciepłe bułeczki. Pasują tu idealnie podkreślając czystość Cardinala, otwarcie "ostre jak szkło". Ogólne wrażenie: suchy, czysty i "pieprzny" zapach, wyobrażam sobie, że tak może pachnieć w konwencie jakichś braciszków zakonnych lub w katolickim seminarium duchownym (nie wiem, nigdy nie byłam, więc porównanie może być naciągane). Kadzidło jest oczywiście obecne, ale nie jest dominujące. Cardinal świetnie nadaje się do podlewania innych perfum, co namiętnie robię, gdy brakuje mi "drewna". Używam tego produktu od:24 grudnia 2009 Ilość zużytych opakowań: w trakcie pierwszego

Otwarcie uderza wilgotnym, ostrym pieprzem wzmocnionym aldehydami. Padnijcie na kolana, grzesznicy! I kiedy już z nizin spoglądam, początkowa nuta szybko opada i rozpala się piękne kadzidło. Kadzidło tak czyste, że aż ostre, dostojne, chłodne. Nie kojarzy mi się z żadnym kościelnym dostojnikiem, to zapach pustej świątyni, pełen zadumy, chłodnego dystansu. Samotność skłaniająca do refleksji... Po jakiś dwóch godzinach nawet zimny Kardynał odsłania łagodną stronę. Do dostojnego dymu dołącza zywiczne labdanum i lekko słodko-kwaskowa, cielesna woń ambry. Zapach niewinnego ciała zaczyna budzić zmysły i rozpalać pożądanie. Święte kadzidło przeplata się z grzeszną wonią, wodząc na pokuszenie słabą ludzką naturę. Najładniej pachnie na mrozie. I m cieplej, tym bardzie przypomina niestety mokry jałowiec lub wilgotne lniane serwety. Posunę się nawet so stwierdzenia, że w ciepłe dni zalatywał mi mokrą szmatą - czyżby jakieś grzeszki na sumieniu, o Eminencjo? Podoba mi się nazwa łącząca władzę, cnotę i diabelską przewrotność - wszak to nieprzyzwoicie, żeby kobieta mówiła "pachnę Kardynałem"... :D Elegancka, prosta buteleczka ze stylizowanym krzyżem Trwałość średnia do 5h, kiepska jak na dostojnika, który aż tak drogo się ceni. Używam tego produktu od: 2 dni Ilość zużytych opakowań: rozpoczęte jedno