Giorgio Armani My Way Parfum EDP 

Woda toaletowa "My Way" mnie oczarowała i o dziwo była dla mnie czymś bardzo odkrywczym przy pierwszych razach. Dziś uważam je za śliczne perfumy, bardzo przyjemne w noszeniu. Woda perfumowana też taka jest. A powinna być nieco inna... Trwalsza, mocniejsza, intensywniejsza, bardziej konkretna. Pierwszy psik - mocny, orzeźwiający, herbatkowy (to akurat robota bergamotki) owocowiec. Cytrusy... I to dużo cytrusów. Przyjemnie, ale typowo. Nic zaskakującego. Taki miły średniak. Z czasem robi się bardziej w moim stylu, a więc kwiatowo, no ale nadal nic odkrywczego. Pudrowy irys, otulająca tuberoza, słodka wanilia, eleganckie piżmo. Ten zapach nie może się nie podobać - jest kobiecy i bardzo wdzięczny. Myślę, że sprawdziłby się w dniu ślubu. Wbrew pozorom, nie powinien przytłoczyć. Chyba że ktoś nie używa perfum na co dzień. Jak na EDP zbyt delikatny, bliskoskórny, pozbawiony ogonu. Trwały do ok. 6-7 godzin. Po upływie tego czasu trzeba przybliżyć nos do spsikanego miejsca i się zaciągnąć, żeby coś poczuć. Podoba mi się buteleczka. Przez ten gradient letniego zachodzącego słońca nad brzegiem morza, wygląda w moich oczach lepiej, niż podstawowa EDT. Korek nie wydaje się być przesadzony ani wyrwany z kontekstu. Całość komponuje się naprawdę pięknie. Zapach dedykowany romantycznym kobietom. Zdecydowanie. Żadna tam silna i niezależna jednostka! :D śmieszy mnie (a wręcz żenuje) ten chwyt marketingowy z bardzo wielu powodów - zwłaszcza, gdy przypisany naprawdę łagodnym i ślicznym perfumkom, które nie mają nic, absolutnie NIC z "siły i niezależności". Piękne ślubne perfumy dla pani młodej lub codzienniak eterycznej niewiasty. Silna niezależna kobieta? - to nie ten kierunek.

Butelka: Choć w mojej kolekcji posiadam jedynie kilka próbek tego zapachu, to miałam okazję zapoznać się w drogerii z flakonem, który ma bardzo elegancką i minimalistyczną formę z różowo-niebieskim odcieniem ombre, jest to kolorystyka bardzo zbliżona do perfum Prada Candy Night (choć zapach jest całkowicie odmienny) Zapach: W opisie lista nut wydaje się skrócona, zgodnie z oficjalnym opisem prezentuje się następująco: Nuty głowy: kwiat pomarańczy, gorzka pomarańcza i kalabryjska bergamotka Nuty serca: irys pallida, indyjska tuberoza i ambrette (piżmian właściwy) Nuty bazy: Białe piżmo, Wanilia Bourbon i Cedr W pierwszej chwili po spryskaniu wyczuwam przede wszystkim intensywnie cytrusowe i lekko gorzkie nuty bergamotki, lecz dość szybko po kilku minutach zapach staje się słodszy i bardzo kwiatowy (wyczuwalny głównie irys); z czasem pozostaje on wciąż bardziej kwiatowy niż waniliowy, dołącza do niego wyczuwalna nuta piżma i ostatecznie jest w miarę słodki, ale przy tym wciąż subtelny, klasyczny, nienachalny i w swojej niewinności zdecydowanie przeznaczony na dzień, mimo raczej wieczornej kolorystyki opakowania Trwałość i projekcja: Jak na "parfum" to jego siła jest dla mnie bardzo rozczarowująca, zapach jest bardzo bliskoskórny i wyczuwalny jedynie bezpośrednio z nosem przy skórze, co wcale nie jest typowe dla perfum Armani (ich wody perfumowane zwykle są naprawdę intensywne), również trwałość pozostawia wiele do życzenia, jest to maksymalnie kilka godzin ze stopniowo malejącą intensywnością Podsumowanie: Lubię i cenię za trwałość i solidną projekcję zapachy Armani, lecz w tym przypadku mimo wielokrotnych podejść ten produkt mnie nie przekonał. Jest poprawny, przyjemny, kobiecy, elegancki i kwiatowy, lecz brak mu intensywności i oryginalności. Jest to typ zapachu, który spodoba się niemal wszystkim i bardzo dobrze sprawdzi się w wiosenny dzień na spacerze, lunchu, czy w biurze. Jednak jak na perfumy ich trwałość i projekcja są zdecydowanie niewystarczające i ostatecznie nie przekonują mnie do zakupu całego flakonu.