Byredo Parfums Rose Noir EDP 

Jaki grejpfrut? Jaka frezja? Rose Noir to zapach dzikiej róży. Zbliżam spryskane tymi perfumami nadgarstki do twarzy i otwarcie zapachu przenosi mnie w czasie, do mojego dzieciństwa kiedy to dmuchając w niemiłosiernie pokłute od kolców palce obrywałam płatki kwiatów całych krzaków by potem Babcia sporządzić mogła z moich zbiorów i bezliku cukru wspaniałą, aromatyczną konfiturę. Rose Noir z przetworami domowymi, nawet tak szlachetnymi, nie ma nic wspólnego. Rozwija się na skórze bardzo subtelnie, niemal niedostrzegalnie a zmiany dotyczą bardziej wywoływanych emocji niż samych zapachowych nut. Otwarcie jest głęboko nasycone, jak płatki róży kolorem. Iskrzące emocjami i barwami, hałaśliwe, bezceremonialne, nieujarzmione przypomina, że nie bez kozery kolczaste krzaki obsypane jaskraworóżowymi kwiatami nazywamy "dziką" różą. Z czasem zapach łagodnieje. A może nie tyle łagodnieje co cywilizuje się. Wtraca tą pierwotną dzikość, uspokaja się i pogrąża w zadumie nad samym sobą. Myślę, że tak właśnie działa na różę labdanum- wycisza, zachęca do koncentracji i skupienia. Gdzieś przy samej mojej skórze pojawia się aromat a właściwie sugestia aromatu wilgotnego mchu a ja mam wrażenie, że wcale już nie dzika róża smutnieje bo zdaje sobie sprawę z własnej przemijalności w tej melancholii zatopiona przemija pozostawiając na skórze różano- piżmową poświatę. Trwałość umiarkowana, sześciogodzinna. Flakon ładny. Używam tego produktu od: kilkunastu dni Ilość zużytych opakowań: duża próbka