Yves Saint Laurent Paris EDT 

Moje pierwsze świadome zetknięcie z tymi perfumami pozostawiło więcej pytań, niż odpowiedzi. Co to jest? Anyż? Drzewo sandałowe? Herbatka? Różaniec? Perfumowany drewniany wachlarz z nadmorskiego straganu? Bardzo nietypowy zapach. Na początku nie byłam przekonana, myślałam nawet, żeby je sprzedać, ale wraz z kilkoma podejściami, coraz mocniej rosła moja sympatia względem tych perfum. Ich urok widoczny jest przy bliższym poznaniu i dłuższym noszeniu. Jak tu je scharakteryzować? To będzie nie lada wyzwanie, więc może po prostu opiszę je w ten sposób: Nuty zapachowe: - róża jest bardzo syntetyczna, wręcz różańcowa (jeśli lubisz zapach różańca - ja bardzo lubię - to możliwe, że przypadnie ci do gustu... możliwe, bo przecież nie każdy zwolennik woni różańcowych będzie chciał nimi pachnieć) - nie do końca wiem, jak pachnie głóg (wiem, jak smakuje), więc tutaj się nie wypowiem (czyżby różaniec pachniał różą i głogiem właśnie?) - mimoza - jak wyżej - fiołek się wychyla dość mocno i wykazuje się przy tym dużą śmiałością, a to daje wprost przecudne wrażenie olfaktoryczne (w połączeniu z różańcem - troszkę 'kościółkowe', czyli cudownie! Uwielbiam takie święte/świetne aromaty) - drzewo sandałowe odważnie pokazuje swój orientalny charakter - mech dopełnia całość - mam wiele 'zielonych' skojarzeń z herbatą i anyżem; gdyby tak zamknąć oczy i się skoncentrować, to rzeczywiście, w tych perfumach jest coś leśnego... nie drewno, nie igliwie, ale właśnie mech! - irys jest obecny i dosyć trwały - czuć go w tych nieco pudrowych tonach, które raz na jakiś czas się - ambra i piżmo są zbyt subtelne, niewyczuwalne, mieszczą się w bazie, prawdopodobnie potraktowane jako utrwalacze. Parametry i projekcja: - trwałość przeciętna (kilkugodzinna na skórze, na ubraniach zapach utrzymuje się do następnego dnia) - ogon średniej długości; na pewno nie są to perfumy bliskoskórne, ale nie wypełniają przestrzeni, ani nie biją okrutnie po nosie każdego, kto mija nosicielkę Ciężko mi wybrać porę odpowiednią do noszenia tych perfum. Uważam, że żaden czas zły. :) uniwersalne: dzień, wieczór / wiosna, lato, jesień, zima (ale ze względu na mocny anyżowo-herbaciano-różańcowe 'wonienie', zimowy dzień jest dobrym wyborem; zdaje się, że wiosenny czas, wczesna jesień i letni wieczór również byłby ciekawą alternatywą). A jak sobie wyobrażam właścicielkę? Mam skojarzenia z jakąś niespełnioną artystką lub nauczycielką-intelektualistką w wieku ok. 40 lat mniej więcej. Nieco wyniosła, zdystansowana pani o raczej chłodnym temperamencie, budząca szacunek i grozę jednocześnie. Domatorka zamieszkująca starą kamienicę, której wnętrze odzwierciedla jej niepospolity gust i pewną dozę ekscentryczności. Dużo dewocjonaliów i przedmiotów z końca XIX wieku. Niewiele mówi, ale wiele widzi. Jest tajemnicza i ma w sobie jakąś głębię, magnetyzm, dużo charyzmy. Każdy zwraca na nią uwagę, ale nie każdy chce się do niej zbliżyć (boi się). Ten zapach pasowałby do takiej trochę zdziwaczałej, poważnej (i poważanej) kobiety. Mogę się podzielić ciekawostką: buteleczkę tego pachnidła widziałam w jednej głupawej komedii, na której oglądanie nie warto tracić ani minuty ("Ready to wear", czy coś takiego?) obok jednego z moich ulubionych aktorów (Stephen Rea ♥️). Wtedy dopiero zorientowałam się jak bardzo jest charakterystyczna. Wygodny, dobrze leżący w dłoni flakon stylizowany na... szlifowany kamień?... Ze szronionego miejscami szkła. I do tego... tanio wyglądający, kompletnie tandetny plastikowy koreczek! I chyba w tym tkwi cała tajemnica. Świetny jest ten kontrast! :D bardzo mi się podoba takie rozwiązanie. To już klasyka. Nie jest to miłość od pierwszego powąchania... Prawdopodobnie dlatego, że te perfumy są 'dojrzałe' i wymagają od nosiciela pewności, dotarcia. Zupełnie jak w miłości! :) Nie są to perfumy na co dzień, takie "moje ci one" (nawet niegłupio to brzmi!), chociaż sama mam wiele wspólnego z tą damą, którą opisałam powyżej; chociaż uwielbiam każdy składnik tej kompozycji - to jednak ten zapach potrzebuje odpowiedniej ramy (stylu), którą nie zawsze chcę nosić... Ale są dni, w których po prostu nie wyobrażam sobie nie zrobić koka, nie włożyć staromodnej sukni do kostek, pasującej do niej marynarki i trzewików, które choć skromne, to jednak stukają dominująco - wówczas "Paris" jest wyjątkowym uzupełnieniem tego stylu. Do miękkich swetrów i dłuższych prostych spodnich pasuje równie świetnie - on i sznur pereł w zupełności wystarczą jako dodatki. :)

Powiem tak - ja lubię killery. Na mnie łagodne zapachy czy świeżaki po prostu nie pachną po 5 min. I lubię retro. Jestem osobą trochę niedzisiejszą. Tęsknię za czasem, gdy kobiety ubierały się elegancko, nosiły pończochy z paskiem, kapelusze, perły i pięknie ułożone włosy itd. Pierwszy raz użyłam Paris jako nastolatka (czyli jakieś dwadzieścia kilka lat temu, szok). Moja kuzynka, z którą spędzałam tamto lato, dostała ten zapach w prezencie. Jej się nie za bardzo podobał, więc pozwoliła mi go używać. Wyrył się on w mojej pamięci na długie lata. Przez ten czas używałam wielu innych zapachów, ale Paris wciąż siedziało gdzieś tam głęboko i czekało. Ostatnio szukałam inspiracji w perfumerii i nic z nowości nie przypadło mi do gusty, więc postanowiłam sięgnąć po Paris i zamówiłam go z perfumerii internetowej, bez wąchania. Nie wiem czy firma "nagrzebała" coś w formule zapachu, ale teraz zapach ten jest jakiś taki duszny, nie ma tego polotu. Wtedy wydawał się "lżejszy", różany, ale nie "walący po nosie". Co jest ciekawe, zapach zmienia się cały czas falami, byś może w zależności jak się ciało rozgrzewa. U mnie jest na zmianę lżejszy i ciężki jak chmura jakiegoś gazu i tak w kółko. Jest to rzeczywiście zapach retro. Ja bym się pokusiła nawet o stwierdzenie, że nawiązuje do lat 50-60tych. Należy pamiętać, że kiedyś dozowało się perfumy bardzo oszczędnie, a nie jak teraz, trzeba pół butelki wylać, żeby coś pachniało w ogóle. Myślę, że gdyby dać więcej niż 3 psiknięcia Paris, to można by zemdleć od tego zapachu. Na pierwszym planie jest dla mnie róża, którą uwielbiam w perfumach, ale poza nią jest jeszcze jakiś składnik syntetyczny, jakby sztuczny i to on właśnie dusi. Poza tym czuję lilię, hiacynt, piżmo. Czasem przebija też jakby zapach dobrego mydła. I puder. Nigdy jeszcze nie miałam takiego problemu z oceną zapachu. Sama nie wiem, co o nim sądzić. Niewątpliwe plusy to niesamowita trwałość, projekcja, ogoniastość. Potwierdzam zdania poprzedniczek - zapach dla dojrzałej kobiety. Nie jest wg mnie babciowaty (jak np. Chanel No5), ale wymaga odpowiedniej oprawy. Szkoda, że odbiega od tego zapachu, który pamiętam sprzed lat.

Pamiętam, że będąc małą dziewczynką, wielokrotnie przy okazji rodzinnych spotkań w Lany Poniedziałek padałam "ofiarą" cioć, które zamiast wodą, symbolicznie spryskiwały mnie odrobiną swoich pachnideł. Zdaje się, że chciały nadać temu wywodzącemu się z ludowej tradycji zwyczajowi bardziej wykwintny charakter, nieświadomie jednak osiągając skutek przeciwny do zamierzonego. Bo o ile zmoczone wodą ubranie wkrótce wysychało, nie pozostawiając żadnych śladów, tak mieszanina przypadkowo złączonych woni, ciągnęła się za mną jeszcze przez wiele godzin. I o ile byłby to aromat miły dla mojego nosa, nie byłoby powodu do narzekań, ale niestety częstokroć woń perfum tej, czy owej cioci był dla mnie nie do zniesienia. Co gorsza, przypadkowo rozpylony na ubranie, czy splecione w warkocz włosy nie dawał się tak łatwo wywabić, chcąc za wszelką cenę ożyć w nowym, młodszym wcieleniu. W każdym razie charakter tamtych perfum majaczących w moich wspomnieniach, przypomniał mi o sobie wraz z przystąpieniem do testów, jakim poddałam legendarny "Paris". Kompozycję otwiera duszna woń róży, dodatkowo podbita aromatem mimozy i głogu. Tworzą one mocne trio, wobec którego nie sposób przejść obojętnie. Ich aromat jest jednocześnie przytłaczająco nużący i gorzki za razem, a nade wszystko opresyjny. Siłą wtłoczył mnie do lamusa, pełnego ubrań i akcesoriów nie przystających ani do mojej urody, ani temperamentu, jak również odbiegających od współczesnej mody i trendów. Etola z lisa, którego puste oczy wpatrywały się bezmyślnie w moje odbicie w lustrze, kapelusz ze zbyt dużym rondem, klipsy ze złotawego metalu, który poprzecierał się w kilku miejscach, zdradzając prawdziwe tworzywo, z którego zostały wykonane. Wszystko dawno już niemodne, nie dzisiejsze, nie bez przyczyny wtrącone do tego domowego karceru. Ku mojemu zaskoczeniu nuty otwierające tę nawiązującą do przeszłości kompozycję, mimo upływu czasu nie dawały za wygraną. Nie rozpierzchły się na rzecz następujących po nich akordów hiacyntu, konwalii, czy fiołka. Róża, jak na królową kwiatów przystało nie chciała dać się zdetronizować żadnemu z nich, żarliwie wyśpiewując im zapomnianą melodię. W sentymentalnej aranżacji i z trochę (jak na dzisiejsze czasy) naiwnym przesłaniem. Echa akordów lilii, czy jaśminu, nie będące w stanie w pełni dojść do głosu, jedynie wtórowały jej nieśmiało, nadając kompozycji jeszcze bardziej nostalgiczny ton. Wsłuchując się w tę różaną serenadę, próbowałam sobie wyobrazić kobietę, teraz już w mocno dojrzałym wieku, która w latach swej świetności mogła używać tych perfum. O czym wówczas marzyła, czego pragnęła? Jak postrzegała swą kobiecość, czemu sięgała po właśnie tę kompozycję? Czy dała się zwieść nazwie perfum, które z prowincji przenosiły ją do innego, lepszego świata? Czy miasto miłości już zawsze miało jawić się jej tak, jak, anonsował je zapach YSL? Jest wiele zapachów, które mimo upływu lat poruszają serca kolejnych pokoleń odbiorców, pozostając na czasie. Przekazują prawdy uniwersalne, aktualne tak wczoraj, jak i dziś. \'Paris\' nie jest jednym z nich. W moim odczuciu to zapach, który choć w swoim czasie niewątpliwie zaskarbił sobie rzeszę wiernych fanek, dziś pozostaje w tyle. Nie jest w stanie dotrzymać kroku współczesnej kobiecie, dostaje zadyszki i snuje się za nią, jak widmo z przeszłości. Przyznaję, że początkowo kiedy się nim wypachniłam, ogarnęła mnie konsternacja. \'Paris\' nie tylko przytłoczył mnie i dodał lat, ale co gorsza sprawił, że poczułam się, jakbym udawała kogoś, kim nie jestem. Nie dla mnie nobliwa spódnica za kolano i bluzka zapięta pod szyję. Tomik poezji - owszem, ale nie ckliwe love-story. Już miałam zupełnie spisać go na straty, ale na jego korzyść przemówiła do mnie finałowa zwrotka, którą nucił irys i kwiat lipy. Wywietrzała zeń cała duszność i ciężar, a pojawiła się łagodność i melancholia. Jak we wspomnieniu, które początkowo wzbudza w sercu boleść, z czasem jednak wysuwając na pierwszy plan to, co było dobre, a puszczając w niepamięć przewiny. W moim odczuciu \'Paris\', ze swym niedzisiejszym, staromodnym charakterem zdoła się obronić tylko na kobiecie dojrzałej. Na młódce będzie brzmiał niespójnie i groteskowo, na czym straci zarówno ona, jak i on. W każdym razie ja ani dziś, ani w przyszłości nie wyobrażam sobie bliższej znajomości z tą kompozycją, chociaż flakon w stylu vintage bardzo mi się spodobał. Nie mój zapach, projekcja według mnie zbyt jednostajna, ale trwałość i w pewnym sensie unikatowość tej kompozycji zasługuje na sprawiedliwość. Używam tego produktu od: Testy Ilość zużytych opakowań: ...

Wiedziałam, że raczej mi się nie spodobają, jednak chciałam poznać klasykę ;) Niestety ciężko mi docenić te perfumy, dla mnie są totalnie staromodne, czuć, że to kompozycja sprzed wielu lat. Co prawda nie wyłapuję tu aldehydów, raczej babciną słodycz, ale są trochę duszące, mogą być migrenogenne. Nie pasują mi do młodej kobiety, raczej do siwej damulki ;) Projekcja nie jest powalająca, można tak wyważyć ilość, żeby ponosić i nie zabić otoczenia.

Moja przygoda z Paris zaczęła się jeszcze w czasach liceum. Moja siostra przywiozła go wówczas z Paryża jako prezent od narzeczonego i był to dla mnie powiew wielkiego świata - stolica perfum...i to takie drogie..wow.To była jeszcze mocniejsza - bardziej intensywna wersja z korkiem. Siostrze się nie podobały - ja natomiast podkradałam kropelkę po kropelce i tak zostało na dnie i się wydało że grasuje w okolicy złodziej :) No i nic nie poradzę - wiem, że pachnie "starą babą" sama tak mówię ilekroć ich używam :uwaga, psikam starą babą :) Otoczenie też nie za dobrze go toleruje. Ale cóż - czuję się z nim świetnie - ciężko mi powiedzieć co w nim wyczuwam - jakby miód i cytrusy, jakieś kwiaty?Są dziwne, nie powiem ale zawsze lubiłam dziwne zapachy.Wystarczą 2 psiknięcia i utrzymuje się do późnego wieczora, według mnie flakon jest śliczny - elegancki. Ale na prezent w ciemno bym go raczej nie poleciła

Ja widzę to tak: początek XX wieku, młoda panienka z parasolką chodzi sobie po różanym ogrodzie, pachnie tam tak miodowo, akurat kwitną stare lipy. Nasza panienka jest taką trochę trzpiotką, wymachuje parasolką, gania za motylami jak dziecko, śmieje się, tańczy. Urocza. W rogu ogrodu stoi jakaś ochmistrzyni czy inna guwernantka i zaraz pewnie nakrzyczy na panienkę za rozwiane włosy i kurz na bucikach. Niestety, tą guwernantką też trochę czuć w Paris… Ale w roli głównej na tym obrazku – radość i młodość. Uwaga, zapach baaaardzo trwały :)

W szelmowskiej róży rodem ze Stolicy Miłości zakochałam się jeszcze jako nastolatka czując go na wiele od siebie starszej kobiecie .. we Francji, ale nie w Paryżu. Używała go naprzemiennie wraz z Yvresse i mimo, że szokował mnie potencjalny efekt tych dwóch zapachów złączonych w jeden - był na tyle pozytywnie piorunujący, że po wielu latach powróciłam do nich, a flakon Paris, który znajduję jako doskonale oddający charakter samego Paryża jak i perfum, cieszy moje oko na półce po dziś dzień. Paris urzeka różą intensywną, która miesza się różanością syntetyczną ze starodawną wodą różaną. Wśród różanego i nie tylko kwiecia pląsają akordy słodkiej ambry i piżma, które pięknie pracują zależnie od czasu bytności na skórze. Zapach pięknie się nosi letnim wieczorem, szczególnego uroku dodaje wieczornemu spacerowi w rozgrzanym powietrzu. I nawet w pełnym słońcu wdzięcznie się nosi. Paryska róża zmienną jest i sama nie wiem, czy uznać, że jest to zapach cięższy, czy świeży. Zachowuje się jak szkiełka w kalejdoskopie i na mojej skórze chyba jest zapachem lżejszym. Dziwi mnie, że Paris jest tak mało popularny. Amatorów róż i niszowych zapachów jest trochę, a od wielu lat nie wyczułam go na nikim w otoczeniu. Cieszę się tym bardziej, że jest moim zapachem, że kameleon w karbowanej buteleczce jest moim towarzyszem wolnych chwil.

Zaczne od tego, ze mam pewien problem z tym zapachem. Jezeli chodzi o perfumiarskie dziela z lat 80- jednego dnia czuje ich wybitne piekno, niezwykla moc, drugiego dnia nie moge na sobie zniesc stezenia roz, fiolkow i konwalii. Paris kojarzy mi sie z pachnidlem dla podstarzalej damy z zabotem, ktora pije szampana do kolacji i wie, jak wyglada noz do ryby ;) A jej zapach...musi byc wyczuwalny od pierwszego przywitania, nic dyskretnego. Paris to duze stezenie dusznych kwiatow i w sumie fajnie sie go uzywa zima do szalikow, kurtek, czapek. W lato nie chcialabym miec z nim nic do czynienia...

Opakowanie ni ziębi ni parzy. Aczkolwiek raczej jestem na nie. Trzeba tylko pamiętać, że zapach jest z lat 80. ;) Sam zapach rzeczywiście przypomina Tresor. Pierwsze nuty kojarzą mi się jeszcze ciut z perfumami Agent Provocateur. Sama klasyka. Jest bardzo kobiecy. Róża jest i jest jej do tego bardzo dużo. Ja jeszcze wyczuwam w nich irysa. Genialnie oddany zapach Paryża. Trwałość PO_WA_LA_JĄ_CA! Używam tego produktu od:kilku dni Ilość zużytych opakowań:w trakcie 30 ml

Bez wątpienia zapach wybitny. Elegancki, niebanalny, trudno go pomylić z czymkolwiek innym. To zapach dla wytwornej damy, błyszczącej w towarzystwie. Lubi wysuwac się na pierwszy plan, nie znosi konkurencji. Czuć w nim tę szlachetnośc, nie da się wziąc go za tanie, bazarkowe pachnidełko. To wszystko obiektywnie muszę przyznac. Osobiście natomiast za nim nie przepadam. Dla mnie jest aż nazbyt cięzki, narzucający się. Zbyt władczy, czasem wręcz mnie dusi i przyprawia o ból głowy. Poza tym kompletnie do mnie nie pasuje. Lubię eleganckie zapachy, nie przepadam za niepoważnymi kompozycjami dla nastolatek ani za typowo sportowymi, owocowymi świeżościami, ale "Paris" jest bardzo staroświecki-wydaje mi się odpowiedni dla kobiety starszej, uwielbiającej klasykę i styl retro, bardzo kobiecej i zawsze nienagannie wystylizowanej. Ma w sobie też coś, co mi bardzo przeszkadza, kojarząc się z babciną szafą i naftaliną na mole ;-)Po prostu "Paris" i ja nie tworzymu udanego związku, nie pasujemy do siebie. Zapach ma za to jedną ogromną zaletę - jest niesamowicie trwały. Na skórze utrzymuję się przez cały dzień. Na nadgarstku trzyma się mimo wielokrotnego mycia rąk w ciągu dnia. Chyba jeszcze żaden zapach, którego próbowałam nie okazał się taki trwały. Natomiast opakowanie zupełnie nie trafia w mój gust. Szkoda, że taki klasyczny i wytworny zapach jest uwięziony w tak koszmarnej buteleczce.Używam tego produktu od:kilka miesięcy Ilość zużytych opakowań: miniaturka

Nie koniecznie do noszenia tylko do podziwiania. Dla mnie to symbol epoki, ktora odeszla i juz nigdy nie powroci. Epoka nachalnie kobiecych zapachow z klasa. Zapach sztuczny do bolu ale tez wyjatkowy, bo wcale nie jest taki milutki i latwy w odbiorze. Zupelnie inaczej niz np Tresor, ktory zabija swoimi miluskimi kwiatami. W podstawowce mialam rozany zapachowy dlugopis, i z nim kojarzy mi sie Paris. Zapach sztucznej rozy ubabranej w ostrym atramentowym sosie. I ten sos wlasnie decyduje o ich niepowtarzalnosci. Dla wielbicielek oryginalnosci za "ladny ", dla wielbicielek kobiecych kwieciuchow za "brzydki". On jest dokladnie po srodku i za to go cenie bo nie da sie go zaszufladkowac. Używam tego produktu od: kilku miesiecy Ilość zużytych opakowań: probki

Bardzo staroswiecki, rozany i pudrowy zapach. Jest tak zeszloepokowy w klimacie, ze calosciowo nosi sie go dosc trudno - ja jednak mam sentyment do tych starych, dobrych, charakternych zapachow, wiec poswiecenie nie przychodzi mi tak strasznie ciezko ;-))). Paris nie jest wlasciwie ladny - ale ma swoj urok i klimat, olejek rozany splata sie namietnie z nutami pudrowymi, jest duszno, wieczorowo i upojnie, przenosimy sie w czasie... o, Paris to taka perfumeryjna "Godzina pasowej rozy", wlasnie, wlasnie ;-))). Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: probki, probki

No i tak...mialy byc roze, a jest moze woda rozana z odrobina cieplego pizma i wanilii, Zaczyna sie slodko, ale nie przesadnie jak u Lempickiej. Caly czas jest milo, a zapach trzyma sie blisko skory. Koszmarnie nudne perfumy, o ktorych za wiele nie da sie powiedziec. Jedna z najmniej udanych roz, jakie wachalam:( Szkoda, bo inne zapachy YSL sa calkiem niezle. Do glebokiego zapomnienia. Używam tego produktu od:pare dni, podbierane;) Ilość zużytych opakowań:0

Z Paris mam właściwie ten sam problem co z Beautiful Estee Lauder-każdy z nich jest niewątpliwie zapachem dopracowanym,spójnym,klasycznie i ponadczasowo eleganckim-i przy tym niestety nudnym. Paris to kolejne wcielenie róży,które mi nie odpowiada.Jednoznacznie kojarzy mi się z pot-pourri z zasuszonych płatków skropionych olejkiem różanym.Na początku zapach jest nieco kwaskowaty,potem ewoluuje w woń różanego mydełka i koniec-nie rozwija się,nie zaskakuje niczym,chwilami zapominałam,że w ogóle mam go na sobie. Nie mogę mu odmówić klasy,niewątpliwie ją ma-jest w nim coś arystokratycznego,wyniosłego i mało przystępnego jednocześnie.Czułam się w nim przebrana,rzadko który zapach wzbudza we mnie uczucie,że nie dorosłam do tego,by go na sobie nosić. Wątpię,bym miała ochotę kiedykolwiek dorosnąć do Paris. Używam tego produktu od:testy Ilość zużytych opakowań:

Ten zapach cuchnie, jak nie wiem co. Dosyc ciezki z nutami rozanymi, głogiem i mechem. Mieszanka dla mojego nosa istnie wybuchowa. . Ma w sobie jakies drazniace nuty, ktorych nie moge zniesc. Robilam kilka podejsc i jestem na nie. Trwałosc bardzo dobra. Buteleczka szkaradna Używam tego produktu od:testy Ilość zużytych opakowań:...

Juz wiem co dostane na prezent na gwiazdke :) Boski zapach cos niesamowitego nie moge sie oprzec i nie umiem sie powstrzymac jak dla mnie KWC bez dwoch zdan. Bardzo dlugo sie utrzymuje na skorze z czasem przybiera glebsza nute wymarzony w sam raz dla mnie na razie mam probki ale wiem ze to bedzie moj gwiazdkowy prezent:) Używam tego produktu od: kilku tygodni Ilość zużytych opakowań: probki

Przecudowny początek. Pierwszy psik - ostrożnie - na bloterek. Nauczona doświadczeniem. Poczułam ten kwiatowy obłęd i zdecydowałam się na test nadgarstkowy - nie żałowałam sobie - psiknęłam z 4 razy, żeby zapach utrzymał się jak najdłużej. Z bloterka poczułam głównie kwiaty - jednak na mojej skórze zapach rozwija się bardziej. Trafia głębiej z zmysły. Początek zapachu na mojej skórze, przenosi mnie do starego domu , w okolice Babcinej szafy. Jest już późne popołudnie - przebierałam się w stare stroje Babci, elegancką biżuterię. Stroiłam się w pawie pióra, akpelusze, woalki. Bawiłam się przednio, kiedy mi sie znudziło wyszłam na zacieniony taras a z niego do ogrodu. Tajemniczego, ciemnego, dusznego ogrodu. pełnego pachnących kwiatów, tajemniczych roślin. Ogród był otoczony wysokim murem obrośniętym bluszczem i innymi pnączami. Zapach ogrodu oszałamia, zniewala i przeraża. To prawdziwie tajemnicze zakamarki wywołują dreszcze przerażenia u małej dziewczynki jaką jestem, zwłaszcza,z ę zaczyna się ściemniać. Mimo, że się boję to idę dalej pchana dziecięcą ciekawością . Oczywiście nie czeka mnie tam nic strasznego, ale wyobrażam sobie różne niebezpieczne sytuacje. W pewnym momencie przestraszyłam się, potknęłam i upadłam mocno ścierając kolana - pobrudziłam sukienkę - to straszne. Biegiem puszczam się przez tą przerażającą gęstwinę, jaką stał się piękny ogród po upadku. Biegnę do Babci, do domu - byle szybciej. Wpadam do łazienki, zdzieram sukienkę i myję kolana - teraz rany nie wydają się już takie groźne - w zasadzie wogóle ich nie ma - tylko troszkę ubrudzona skóra. Wszędzie roztacza się zapach różanego mydła. Babcia dała mi świeżą koszulkę nocną, pościeliła łóżko - jakże przyjemnie jest położyć się do wykrochmalonej pachnącej pościeli po tak trudnym dniu małej dziewczynki Używam tego produktu od:testy Ilość zużytych opakowań:próbka

Ano tak... Chemiczny fiołek z różą? Skąd my to znamy... Do tego w bazie trochę nutek zwanych dentystycznymi - zbliżonych do Eternity CK i zamiast chemicznej maliny obecnej w dziele Guerlain - cudny miód. Nie zarzucam Paris wtórności, bo jest starszy od wszystkich wymienionych przeze mnie zapachów. Po prostu przypadek sprawił, że tamte poznałam wcześniej, porównania mają na celu tylko przybliżenie go osobom, które go nie znają (mam wrażenie, że tamte są znacznie popularniejsze). Czuję też odrobinę wspomnianego już kadzidełka. Generalnie rzecz biorąc - podoba mi się, szczególnie w momencie, w którym kwiaty przeplatają się z zapachem miodu, wtedy jest cudny, Duży plus za moc i trwałość. Buteleczka nie w moim guście Używam tego produktu od:- Ilość zużytych opakowań:test