Donna Karan DKNY City Woman EDP 

Prawie mi wstyd, że zgłosiłam ten zapach. Wydaje mi się, że jego premiera przeszła bez większego echa i w sumie nie dziwi mnie to - zapach jest tak marny, że wprost nie mogę uwierzyć, że nowojorska projektantka sygnuje to swoim nazwiskiem... Jestem fanką różowo-fuksjowego Downtown Calvina Kleina, więc teoretycznie nie trzeba było wiele zachodu, żeby kupić mnie kolejną komerycjną landryną - trochę posłodzonego grejfruta, trochę waty cukrowej, Nowy Jork w tle - i byłabym zadowolona, bo nie szukam żadnych skomplikowanych historii w perfumach. Liczyłam na zapach wibrujący, nowoczesny i energetyczny. Jak miasto, które rzekomo ma się z nim kojarzyć. Nie chciałam cudu ani wielkiego wyrafinowania. Miało być po prostu ładnie i wesoło. A jest - brzydko i smętnie. Buteleczka toporna jak z przysłowiowej Biedronki, zawartość - niestety podobnie. W zapachu, kwiatkowo-owocowym z założenia, wybija się denerwująca nuta ni to fryzjerska, ni to z farby do włosów (choć w sumie dziedzina ta sama). Druga nuta jest mi znana z avonowskiego zapachu Sunny Skies, sprzed dobrych kilkunastu lat (bądź co bądź kontynent ten sam). Sunny Sky za 20-kilka złotych było ładniejsze od najnowszego dzieła Donny Karan za 149 złotych, bo nie miało tej koszmarnej nutki farby do włosów. Ogólnie zapach City Woman jest słodko-syntetyczny, z niefajną przebitką czegoś plastikowego, farbowanego. Trwałość też marna, co w tym przypadku jest wielką zaletą. Polecam koniecznie przetestować przed ewentualnym zakupem, bo ryzyko rozczarowania jest tu ogromne. To już zdecydowanie wolę (z dwojga złego) najnowszą Karolinę CH 212 VIP Rose z jej uderzeniem miodu rzepakowego... Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: testy