Valentino Valentina Pink EDP 

Valentino Valentina Pink to krótkotrwała znajomość na szczęście udało mi się kupić miniaturkę co starczyło na zapoznanie się z zapachem. Nęcą mnie nuty malin/truskawek i jeśli mam okazję nie odpuszczam. Tutaj jak poszukiwanie kwiatu paproci... ;) Jeśli mam przyrównać to są to słodkie, banalne truskawki, nie przypominają tych znanych z Miss Dior Cherrie, nie sa pralinkowe, nie mają magii. Owszem są dość świeże z wyraźną lekką różą, ale podbite plastikiem syntetycznym, coś jak truskawka rośkowa z serii Plasire Nature, choć momentami wyczuwam coś jak Chloe Chloe. Trwałość około 4godzin, lekkie, wiosenne.

Perfumy dostałam w prezencie, z Valentino mi nie po drodze (mam zamiar przetestować Bon Bon). Nie sądzę, że zwróciłabym na nie uwagę w perfumerii; o ile flakonik pierwszej Valentiny ma w sobie coś z małego dzieła sztuki to flakon wersji Pink wygląda jak wyjęty z domku dla Barbie. ;) Zaraz po psiknięciu zaatakowała mnie różowa chmurka musującej truskawy i jeżyn. Ta świdrująca faza trwa pare minut, potem się uspokaja i słodycz staje się bardziej dojrzała, z domieszką róży (coś w stylu nadzienia różanego do pączków). Pierwszy raz spotykam się z taką kompozycją, ale najbardziej kojarzy mi się z Moment de Bonheur od YR; róża jest tam jadalna, konfiturowa, w pełni rozkwitnięta, ciemna. Nie wyczuwam piżma ani pralinek jakoś szczególnie, ale może te nuty są odpowiedzialne za końcówkę zapachu, która staje się przydymiona, kojarzy mi się z połączeniem róży i oudu. I ta część najbardziej mnie uwiodła. Zapach utrzymuje się około 3-4 godzin, z projekcją też średnio, i za to odejmuję gwiazdkę. Cena moim zdaniem wygórowana. Jest na swój sposób elegancki, ale nie aż tak (dla mnie akurat wystarczająco, jeszcze będzie czas na wysublimowaną elegancję ;) ) Lepiej się sprawdza przy chłodniejszej pogodzie. Sądzę, że spodoba się w ciemno młodym kobietom, ma w sobie coś czarującego.