Serge Lutens Datura Noir EDP 

Generalnie zapach dziwny, taki ani kobiecy ani męski. Dla kobiety zbyt gorzki, dla mężczyzny za słodki... To moje drugie podejście do tego zapachu a le tym razem chyba nie zużyję całej próbki. W pierwszej chwili czuję dużo alkoholu i zdecydowany zapach Baileysa. Potem do akcji wkracza kokos, troszkę wanilii i wciąż mocny (ale z wyższej półki) alkohol w tle i bardzo gorzkie migdały. Przypominają mi Amaretto, którego nie lubię. Nie czuję w tym zapachu nic szczególnego co by mnie wciągnęło. Nie podoba mi się. Kojarzy mi się też z zapachem spalonego chemicznie naskórka po użyciu większej dawki samoopalcza. Chyba więcej prób nie będzie.

Bieluń dziędzierzawa (czyli Datura Stramonium, która zainspirowała S. Lutensa) to roślina diaboliczna i zwodnicza. Jej czarne trujące nasiona schowane są w torebkach pokrytych gęstymi, ostrymi kolcami, które przypominają molocha straszliwego. Kwiaty nie wyglądają już tak złowrogo, są to białe i długie kielichy, na pozór kruche i delikatne. Już w antyku znano trujące i halucynogenne właściwości bielunia i wykorzystywany je do podstępnego trucia niewygodnych osób. Datura Noir bynajmniej nie kojarzy się z jakimś podskórnym niebezpieczeństwem, silnymi omamami, euforią, czy nawet szałem wściekłości. Raczej z rozgrzewającym ciastem korzennym z dużą ilością gorzkich migdałów lub wonnymi mleczkami do ciała. Zapachu nie można sklasyfikować jako „ciężko-słodki”, owszem słodycz też gra tutaj swoją melodię, ale całość przeplatana jest ostrymi i korzennymi tonami. Datura Noir, to trochę taka hybryda, nie jest stricte-ulepna, nie jest żywiczo-korzenna. Wszystko zostało tutaj zmieszane, ale niewyważone. Więc jaka w końcu jest ta Datura? No właśnie… ja czuję przewagę migdałów, a może bardziej mleczka migdałowego, do tego laska wanilii, gęste oleje do ciast, może lekkie głaśnięcie heliotropu. Tych dymnych, kadzidlanych mirr i żywic nie wyczuwam prawie wcale. Po czasie zapach zdejmuje ten słodki migdałowi turban i zarzuca na łepetynę jasny kapelusik z dużym rondem. Jest bardziej pudrowo, gładko, wyraźnie wyczuwam białą lilię i tuberozę. Robi się bardziej mlecznie, krucho, a słodka gorycz nie bije już od migdałów. To taka słodycz kwiaciarni w której sprzedawca postawił przede wszystkim na białe i różowe lilie. Zapachu raczej nie zaliczyłabym do „Noir”, moje skojarzenia z nim związane oscylują raczej wokół kolorów kremu, czy beżu, a nie jakiejś ciemnicy. Wokół słodkich pistacji i pikantnych przypraw, niźli jakiejś śmiertelnie trującej mikstury, która wywołuje delirium. Woń jest całkiem ciekawa i nie można jej zarzucić wtórności, czy wbicia weń tyczki banału. Jest jednak trochę jednostajna i toporna (nie pożałowali tych garści migdałów, oj nie pożałowali). Dlatego wrażliwcy mający skłonności do migren, mogą Datury Noir na dłuższą metę nie zdzierżyć i po czasie potrzebne im będą sole trzeźwiące. Gdybym została obdarowana flakonikiem Datury Noir z pewnością nie płakałabym, ani nie tupała nogami. Myślę, że raz na jakiś czas, a zwłaszcza w zimne dni, ta mieszanka poprawiłaby humor i była jak duży pluszowy miś do przytulenia (jak wiadomo pluszaki szybko się jednak nudzą, więc nie wiadomo w końcu jak byłoby z tym zapachem). Bądź co bądź, jedno jest pewne – przy takiej „truciźnie” nie ma co liczyć na porażenie (co najwyżej przerażenie) , ani żaden narkotyczny haj. Używam tego produktu od: tydzień Ilość zużytych opakowań: próbka

nie umiem opisywać pozczególnych nut, jednak zapach tych perfum kojarzy mi się z zapachem takich obezwładniających kwaitów jak tulipany, fiołki... Nie takich kwiatów w typie świeżych, zwiewnych. Jest to dla mnie zapach otulający aksamitny. Używam tego produktu od: parę razy uzylam Ilość zużytych opakowań: probka

1 z moich ulubionych Lutków, obok m.in. Borneo, śliczny, uroczy i do tego niesamowicie trwały :) Uwielbiam ten zapach, pachnie pięknie tuberozą i słodko i od tuberozy i od kokosa :) Zdecydowanie polecam Używam tego produktu od: od kilku miesięcy Ilość zużytych opakowań: w trakcie flakonika

Perfumy nabyłam niejako w ciemno, trafiły mi sie na wymiance, nigdy wcześniej nie miałam próbki ani pojęcia jak pachnie, jednak opis kompozycji mówił mi, ze będzie ciekawie. I owszem, aczkolwiek nie od razu. Pierwszy mały psik Datury na nadgarstek i w sumie lekkie rozczarowanie, kokos, a potem jakby mydełko jakieś, a w tle coś co mnie zaintrygowało jednak. Drugi raz to już było lepiej. Na początku również kokosowo, ale i orientalnie mi zapachniało. Ma w sobie coś, jest niebanalny, nietuzinkowy i ciekawy. Używam tego produktu od: 2 miesiące Ilość zużytych opakowań: jedno

Zacznę od tego że rok temu byłam dziewczyną totalnie i wiernei zakochaną w Daisy Marca Jacobsa (z małym zauroczeniem Candy Prada). Tak było. Datura Noir była czystą kartką. Nie znam Lutensów. Nigdy nie wąchałam innych kompozycji. Kojarzyłam je z prostymi szlachetnymi butelkami- jakby szufladami z zapachem, z których każda zawiera zbyt cenną zawartość by zdradzać ją swoją formą. Sam zapach wymaga wizualizacji. Datura dla mnie nie jest Noir. jest w niej biel. Porównanie z tytułu dotyczy "Orlando". To on mial w dzieciństwie białą lisicę- która pogryzła go do krwi pewnie niejeden raz:) (i dobrze bo kto trzyma takie dzikie piękno w domu). Poza tym to bezkres bieli. I słodyczy. Ale nie takiej jadalnej stricte słoikowo-torebkowej. Datura Noir nie pachnie jak kuchnia czy piekarnik. Jej słodycz jest przewrotna. Z pazurem. Rozwija się odrazu po tym jak DN owija się wokół nadgarstka. To nie jets zapach, który integruje się z moją skórą tak jak robił to Daisy. Daisy to perfumy które nie dominowały. A Datura Noir obliguje jak szlachectwo. Jest jak piekna sukienka boho. Elegancja kobieca ale wciąż słodycz dziewczęca. Tego zapachu nie da się w moim przypadku tylko lubić. On stał się przedłużeniem moich dłoni. Znowu to samo co z Daisy- mogłabym rozłożyć go na składniki, ale to jak wyciąganie nici z sukni haute couture. Jest zapachem idącym nie za mną ani przede mną. Jest integralny- stapia się w całość ze skórą, ubraniem i tym co o sobie myślę. Zaapch przepieknei gaśnie- nie znika. Jego ostatnia postać - te, która trwa w moim otoczeniu- najbardziej mnie urzeka. Marzę o linii kąpielowej Datura Noir i pudrze do ciała. Które nie istnieją, a byłyby pożądane.

Czy czarna datura w ogóle istnieje w naturze nie wiem, spodziewam się, że o ile tak, to zapewne jeśli chodzi o wydzielaną woń nie różni się od innych datur. Zapach kwiatów datury, czyli bielunia, jest iście narkotyczny, i to również w dosłownym tego słowa znaczeniu, roślina bowiem pełna jest alkaloidów, potencjalnie śmiertelnie trujących. A Datura Noir? Zabijanie czy wzbudzanie halucynacji olejkiem migdałowym, hmm... To tak, jakby Rowan Atkinson miał zagrać Hannibala Lectera. Olejek migdałowy jest gorzkawy, do niego dołącza nieco heliotropu i moreli, zapach jest miły,lekko mdławy i kompletnie pozbawiony charakteru. "Za zwykły"- zaopiniował Pan Stettke. Oprócz wytrawnych migdałów i tuberozy mój nos niczego innego nie znajduje, nie znajduje również pozostałych nut deklarowanych przez producenta, ani nadmiaru słodyczy, podkreślanej przez niektóre recenzentki (to ostatnie nie dziwi mnie w najmniejszym stopniu, bo moja skóra nie wysładza, tylko wyostrza zapachy). Nie rozwija się w duszący i dominujący sposób, trzyma się blisko skóry, nie zostawia ogona i nie budzi najmniejszego zainteresowania otoczenia. Taka, ot, miła, miękka, nieskomplikowana kompozycja, kiedy chcę odpocząć po wstrząsających olfaktorycznych wojażach. Pragnęłam narkotycznego mroku, podążając za nazwą, znalazłam pluszowe migdały.

Kokosy i migdały na słodko – tak się ta podróż zaczyna. Niestrawne, niejadalne, posypane cukrem gorzkie migdały ze skórką. Już pierwsze sekundy powodują u mnie ćmienie podczaszkowe, później jest jeszcze gorzej. Hektolitry wyciągu z tuberozy, trochę kwiatów i snująca się smętnie morelka. Oczywiście wszystko w oparach mdłego, kokosowo-migdałowego olejku do ciasta jakiejś kiepskiej firmy. Moja „ulubiona” kategoria zapachowa – czyli nie wzięła bym nawet gdyby rozdawali na ulicy. Nie potrafię wydumać do kogo ten zapach jest skierowany? Wielbicielki słodkości mogą poczuć się rozczarowane tym syntetycznym, słodko-gorzkim migdałowym odorem. Wielbicielki reszty Lutensów (szczególnie tych drzewnych) – rozczaruje w nim wszystko. U mnie wywołuje mdłości. Jedno z największych zapachowych „męczydeł” jakie miałam przyjemność (?) testować. Używam tego produktu od: kilku dni Ilość zużytych opakowań: probka

Bardzo bylam ciekawa tego zapachu, ponoc dla czarownicy. Tymczasem sa to perfumy jak dla mnie zbyt subtelne i nieokreslone, malo charakterne. Nie ma w nich nic tajemniczego, zero magii. Sa za to jakies smutne kwiaty, ktore trzymaja sie blisko skory, calosc pachnie bez wyrazu, nie tetni zyciem, nie rozwija sie, tak naprawde nie wiadomo czym pachnie i czy w ogole pachnie. Zapach widmo. Flakon oczywiscie ladny, prosty, klasyczny. Używam tego produktu od:dzis Ilość zużytych opakowań:test

Na myśl przychodzą mi białe orchidee. Lekkość, delikatność, czystość, zaufanie. Zapach przypomina mi białą kartę chroniącą od zła, czułego przyjaciela, radość, spokój, oddanie. Kąpiel w mleku, z olejkiem migdałowym, miękka skóra, długie, ciągnące się do ziemi włosy. Jasny, przejrzysty, ehh.. Prawie się zakochałam. Słodko mi.. Używam tego produktu od:testy kilkudniowe Ilość zużytych opakowań:testy

próbowalam się przekonać do Lutensa, ale zaden z testowanych nie przypadł mi do gustu. Wiem, ze się podobają ale sa nie dla mnie. W Daturze nie czuję nic prócz owocków, jakby jabłka czy morele. Żadnej wanilii, kokosu, migdałów... NIC. Używam tego produktu od:kilka psiknięć Ilość zużytych opakowań:próbka

Dość ciekawe zestawienie nut - mniej więcej jakbym zmieszała Carnal Flower z Rahat Loukoum :D Ma chwile, kiedy pachnie wprost upojnie, po kilku godzinach od nałożenia na skórę, ale wciąż nie jest to Lutek, który by mną zawładnął. Ten też w testach nadgarstkowych był nieciekawy, a użyty globalnie ujawnił sporą dawkę uroku. rwałość około 9-10 godzina, ogonek jest, ale minimalny. Trochę się rozwija (w przeciwieństwie do dotychczas przeze mnie testowanych dzieł Lutensa). Tuberoza -> posłodzona tuberoza -> tuberoza i olejek migdałowy do ciasta z czymś fascynującym ,kapryśnym i nieuchwytnym w tle. Buteleczka ładna Używam tego produktu od:? Ilość zużytych opakowań:próbka

Poczatek na mnie jest istnie migdałow-słodki, ale nie przesłodzony i tak sie troche dziwie, bo w skladzie sa gorzkie migdały, a na mnie to jest słodycz. Po pewnym czasie ewoluje i dochodzi bardzo ładna i swieza mandarynka i troszke moreli, jednak musze sie porzonnie w zapach wywachac, zeby je ja poczuc. Reszty nut nie czuje i zastanawiam sie dlaczego, bo sklad obiecuje cos ciezszego, a na mnie ten zapach jest zdecydowanie delikatny. Ładny to on jest, ale nie rusza az tak mojego serca zebym miala kupowac flakonik. Trwałosc dobra. Buteleczka ładna. Używam tego produktu od:testy Ilość zużytych opakowań:...

Początek jest zaskakujacy - słodki, apodyktyczny, niegrzeczny... taki... tupiący nogą i uderzający pięścią w stół w przypływie emocji ,chcąc podkreślić swoją dominację i ochotę na postawienia na swoim. Są tam co najmniej dwa składniki, których za nic się tutaj nie spodziewałam - kokos i ciemne kakao :confused: Oprócz tego mój ukochany heliotrop, migdały, morele, kwiat cytryny... Wszystkie te składniki wirują jak na słodkiej karuzeli rozkosznie łącząc się w różnych wariantach i konfiguracjach. Po chwili do tego rozgardiaszu dołącza odrobinka bardziej surowych, roślinnych i gorzkawych komponentów. Jest teraz trochę bardziej tajemniczo i wieloznacznie. Cały czas nie jest to jednak zapach prawdziwej datury - która sama z siebie pachnie dość ciekawie, ale na pewno nie do tego stopnia żebym miała ochotę przywdziać na siebie tak perfumowaną wodę. Jestem zachwycona ta Daturą :ehem: Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: ...

Mordercza tuberoza rodem z lat 80(domyślam się,że taki efekt osiąga razem z wymienionym w składzie olejkiem kokosowym)zatopiona w migdałowo-heliotropowych wyziewach.Jest baaardzo słodko,baaardzo wyraziście,niesamowicie oryginalnie i...nie do zniesienia(i stwierdzam to ja-miłośniczka słodkości typu Heliotrope).Łatwo stwierdzić co sprawia,że zapach jest aż tak niestrawny:zbyt intensywna tuberoza ze zbyt intensywnymi migdałami(a raczej migdałowym olejkiem do ciast)toczą walkę na śmierć i życie,walkę mimo wszystko nieciekawą,jednostajną,męczącą.Datura Noir jest po prostu zbyt przekombinowana(dwa składniki,które pojedynczo przyprawiają o ból głowy,teraz w jednym cudownie migrenogernym zapachu!) i grubociosana-próżno szukać w niej subtelnych niuansów,to raczej dwunutówka,a dodany do niej super-słodki heliotrop tylko niepotrzebnie zaognia sytuacje.Mimo to wierze iż w rozsądnych ilościach i na mniej "wysładzającej" zapachy skórze Datura może być wcale ciekawym zapachem na wieczór(bo pożądaną intensywność to ona ma:D) Używam tego produktu od:testy Ilość zużytych opakowań:testy

Po pierwsze zaznaczam, że w Lutensach nie oceniam butelki. Dla mnie jest ona poza pojęciem estetyki i nie godzi sie jej oceniać tak samo, jak nie deliberuje się nad tym, czy kształt kontynentów jest ładny, czy nie. To jest ocena zawartości. A teraz do rzeczy: Opis nut zapachowych zdaje się wskazywać na to, że zapach powinien mi się podobać. A jednak... Zawiera dokładnie to, co zapowiada opis: gorzkie, aż kwaśne migdały przywodzące na myśl przeterminowane lody pistacjowe, żywice drzew iglastych o takiej zsiadłej dla nosa fakturze, jest tuberoza prosto z piwnicy, wanilia z cukru waniliowego i oczywiście morela pachnąca jak śliwka (to akurat fajna część tej mikstury). Zapach rzeczywiście nie ma wyraźnie następujących po sobie faz rozwoju. Wszystkie te intensywne wonie gniotą się na kupie, przepychają i fukają na siebie nawzajem różnymi wyziewami. Całość sprawia wrażenie aromatu unoszącego się w otoczeniu mocno konserwowanej, podstarzałej, niezbyt już atrakcyjnej kokoty. Taka perfumeryjna rycząca pięćdziesiątka z HAKIEM. Przyznaję, że bardzo dziwi mnie ta kompozycja. Dotychczas w buteleczkach (i próbkach) sygnowanych przez Palais Royal odnajdywałam zapachy niezwykłe, charakterne, nie zawsze z moim typie, ale zawsze nietuzinkowe. A tu? Taki zapachowy ekskluzywny dom starców. Jednego mu nie można odmówić - intensywności. Używam tego produktu od: Cztery użycia, coby recenzja była rzetelna Ilość zużytych opakowań: Próbka

Na mnie Daura Noir wcale nie jest słodki, ulepkowaty czy spożywczo kwietny .... u mnie przebija wytrawna nuta gorzkiego migdała (skojarzenie - jakiś składnik Domestosa :D) i zaskakująco się rozwija - każdego dnia inaczej i dłuugo ... ale nigdy w kierunku super słodkości. Drapieżny kameleon - tak bym mogła go określić w dwóch słowach. edited: niestety po dłuższym używaniu trąca mi niestety jakąś ostrą, drażniącą nutką .... jakbym czuła gdzieś Domestosa .... wielka szkoda :( Używam tego produktu od: tygodnia Ilość zużytych opakowań: 50 ml (w trakcie)

Z testowanych przeze mnie Lutensów - ten najbardziej przypadł mi do gustu. Na mojej skórze jest wyczuwalny ( wreszcie!) i wyrazisty. Może faktycznie troche migdałowy i makowy, słodki, ciężkawy...Ja mam raczej skojarzenia z duszną, egzotyczną nocą - i rozkwitającymi kwiatami. Koniecznie białymi ;). Taka erotycznie-seksowna woń, na specjalne okazje i stroje, w okreslonym celu...Haremowa, rozleniwiona piękność w przewiewnych welonach, z umalowanymi oczami i omdlałym wejrzeniem...Na otomanie, rzecz jasna... A nie kupię, bo nie mam otomany :D Używam tego produktu od:tygodnia Ilość zużytych opakowań:próbka