Miller Harris L'air de Rien EDP 

Bardzo zlozony zapach. Odurzajace i upajajace nuty lesne zostaly gleboko zatopione w ambrze i solidnie doprawione pizmem. L\'air de Rien zmienia sie na skorze niemal z minuty na minute, to nie jest jeden zapach, to piec zapachow uwiezionych w jednym. Zupelnie nie moj klimat... ale w jakis przewrotny sposob L\'air de Rien bardzo mi sie podoba :-). (a Anuschka napisala o nim absolutnie przepieknie :-) ) Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: probki

Pamiętacie piosenkę "Je t`aime...moi non plus"? Zaśpiewali ją Serge Gainsbourg i jego muza, Jane Birkin wywołując skandal obyczajowy w 1969 roku. Oczywiście dzisiaj nie szokuje już ona chyba nikogo, ale prawie czterdzieści lat temu a i owszem. Jane Birkin za jej sprawą trafiła na sztandary rewolucji seksualnej lat 60. XX wieku, stając się jedną z jej ikon. L`air de Rien to zapach stworzony właśnie dla niej. Nie ukrywam, że stał się przedmiotem mojego zainteresowania, bo łączy w jedno dwie moje miłości - kino i perfumy. Oczywiście naiwnością byłoby sądzić, że perfumy dedykowane ikonie rewolucji seksualno-obyczajowej będą pachnieć kwiatami. I w istocie tak nie pachną. L`air de Rien to ciało i krew. Piżmo czuję na skórze właściwie od pierwszej chwili. Na początku przybiera ono postać dzikiego drapieżnika, który tarza się i miota na posłaniu z mchu dębowego. Rani się przy tym o suche gałęzie i trochę krwawi. Jest niebezpieczny i nieobliczalny w swoim szaleństwie. Jednak po dłuższej chwili, kiedy oswoi się już ze skórą - stopniowo zaczyna łagodnieć i delikatnie ocieplać. Czający się pod skórą drapieżca zostaje tym samym ujarzmiony i staje się przymilny jak mały kotek, który chce by go pogłaskać. Po zwierzęcych wyczynach piżma czeka na nas umiarkowanie słodka, kojąca, paczulowo-waniliowa końcówka. Jest w tym zapachu coś zadziwiającego - wydaje się porywczy i na swój sposób bezczelny, a jednocześnie łagodny i w zupełnie przedziwny sposób uspokojony. W tym szaleństwie zdecydowanie jest metoda... Ta wzajemna chemia, przenikanie się, jest tak intensywne, że już nie wiem gdzie kończy się L`air de Rien, a gdzie zaczynam się ja. Oczywiście nie mogło się obyć bez porównań do Musc Ravageur. Pokrewieństwo dusz dość wyraźne - piżmowa zmysłowość, nawet pewna nieczystość łączy oba te zapachy. Jednak L`air... brzmi na mojej skórze znacznie mniej krzykliwie. Jest raczej wyszeptany, niż wykrzyczany, i przez to tak bardzo intymny. Brzmi jak dziewczęcy szept Jane i pokazuje, że tak naprawdę ilość czerwonej szminki na ustach nie ma znaczenia, bo gdzieś tam daleko, w głębi serca zawsze jesteśmy małymi dziewczynkami. Używam tego produktu od: Ilość zużytych opakowań: próbka